Πέρα από το ότι εμφανίστηκε «βασιλικότερος του βασιλέως», έκανε καθαρό ότι η επίθεση στα εργατικά δικαιώματα είναι οργανωμένη από κοινού από εφοπλιστές - κυβέρνηση - Ευρωπαϊκή Ενωση - ΔΝΤ με μοιρασμένους ρόλους ανάλογα με την περίσταση.

Σ' αυτό το πλαίσιο αποτελούν κοροϊδία για τους ναυτεργάτες, τους εργαζόμενους οι δηλώσεις της κυβέρνησης για πάταξη της «μαύρης» - ανασφάλιστης εργασίας. Αντίθετα, αυτό που συντελείται και με υπουργικές αποφάσεις για τα πλοία της Αδριατικής, είναι να διαμορφώνονται συνθήκες «εργασιακού μεσαίωνα», να διογκώνεται η «μαύρη» - ανασφάλιστη εργασία, να οργιάζει το δουλεμπορικό κύκλωμα με θύματα τους ναυτεργάτες από όποια χώρα και εάν προέρχονται.

Τα ταξικά συνδικάτα του χώρου εκτιμούν ότι η επίθεση δε θα σταματήσει με τις μειώσεις των οργανικών συνθέσεων στα πλοία της Αδριατικής, ότι επιδιώκεται να εφαρμοστεί σε όλες τις κατηγορίες πλοίων, κι ότι μπροστά είναι η πλήρης ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων με κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, με διάλυση του ΝΑΤ, κ.ά. που βάζουν σε άμεσο κίνδυνο την ζωή των ναυτεργατών και υπονομεύουν την ασφαλή ναυσιπλοΐα, έτσι ώστε να ενισχυθεί η πολιτική της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η εκτίμηση βασίζεται και στην ιστορία του εφοπλιστικού κεφαλαίου που ανέκαθεν πρωτοπορεί στις αντεργατικές επιθέσεις.

Εύλογα τα ταξικά σωματεία των ναυτεργατών εκτιμούν ότι πρέπει «να σημάνει συναγερμός σε κάθε πλοίο, στους ναυτότοπους, σε κάθε σπίτι ναυτεργάτη, να απαντήσουμε με οργάνωση - συσπείρωση δυνάμεων, να προετοιμάσουμε πολύμορφες αγωνιστικές και απεργιακές κινητοποιήσεις, να δώσουμε δυναμική απάντηση μαζί με τις ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος, στα σχέδια του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του».

«Οκτώ ΑΕΙ βρίσκονται εκτός λειτουργίας λόγω των κινητοποιήσεων», έλεγε την περασμένη Παρασκευή η «Καθημερινή» και παράλληλα την ίδια μέρα ο υπουργός Παιδείας άνοιγε το δρόμο για την ποινικοποίηση των αγώνων, ζητώντας από την εισαγγελία του Αρείου Πάγου να ερευνήσει αν στοιχειοθετούνται αξιόποινες πράξεις λόγω της μη λειτουργίας των Ιδρυμάτων. Πέρα από την προσπάθεια τρομοκράτησης των διοικητικών υπαλλήλων των ιδρυμάτων που βρίσκονται εδώ και δυο βδομάδες σε απεργιακές κινητοποιήσεις, οι κινήσεις του υπουργείου βάζουν στο στόχαστρο και τις διοικήσεις και τα συλλογικά όργανα των ιδρυμάτων, αφού είναι γνωστό ότι οι σύγκλητοι έχουν πάρει αποφάσεις και κλείνουν τα Ιδρύματα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων. Δηλαδή, προσπαθούν να τρομοκρατήσουν όχι μόνο τους εργαζόμενους που αγωνίζονται για να μη χάσουν τη δουλειά τους, αλλά και την όποια συμπαράσταση εκφράζεται σε αυτόν τον αγώνα, ειδικά τώρα που απεργία για το θέμα αποφάσισαν και οι πανεπιστημιακοί που στο βάθος βλέπουν τη σειρά τους στις διαθεσιμότητες. Οι διοικήσεις βέβαια λένε το εξής απλό: Με τις διαθεσιμότητες δε θα μπορούμε να λειτουργήσουμε, αφού έτσι κι αλλιώς έχουμε λιγότερο προσωπικό από τις ανάγκες, δεν περισσεύει κανένας. Αρα ποιος κλείνει τα Ιδρύματα; Ποιος τα οδηγεί σε αδυναμία λειτουργίας;

«Η ανάπτυξη θέλει κεφάλαια κι επενδύσεις, προϋποθέτει ανακαίνιση του παραγωγικού ιστού και εκσυγχρονισμό του κράτους, απαιτεί μεταρρυθμιστικά άλματα σε όλους τους τομείς. Θα έχουμε πραγματικά γυρίσει σελίδα όταν ξαναδούμε ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 3% (που είναι το ελάχιστο για να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους) και δραστική μείωση της ανεργίας (...) Αν όμως μνημόνιο σημαίνει μόνο περικοπές, φόρους, λιτότητα, σας λέω ότι το κεφάλαιο που εκπροσωπεί ο ΣΕΒ υπήρξε - το έχω ξαναπεί - η πρώτη αντιμνημονιακή φωνή. Ηδη από τον Ιούνιο του 2010, επισημάναμε δημόσια τα προβλήματα της συνταγής της εσωτερικής υποτίμησης, που ακολουθεί η τρόικα. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς παραδώσαμε πολυσέλιδο υπόμνημα στους ιθύνοντες των Βρυξελλών και στην κυβέρνηση. Επισημαίναμε ότι η βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή θα δημιουργούσε μεγάλα κοινωνικά προβλήματα και θα υπονόμευε κάθε προοπτική ανάπτυξης. Ζητούσαμε μεγαλύτερο περιθώριο για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων και, παράλληλα, μεγαλύτερη έμφαση στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, στις θεσμικές αλλαγές που έτσι κι αλλιώς είχε ανάγκη η χώρα μας. Οι Βρυξέλλες εκώφευσαν, και το πολιτικό μας σύστημα έκανε τα δικά του. Δεν έχω πάψει ωστόσο να τονίζω την ανάγκη μιας άλλης πολιτικής, μιας άλλης συνταγής - και σε ευρωπαϊκό επίπεδο». Ποιος τα λέει αυτά; Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, σε συνέντευξη στο διαδίκτυο. Τι μας θυμίζει; Τη ρητορεία και ορισμένες από τις κεντρικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το πώς θέλει να διαχειριστεί την κρίση, αν κυβερνήσει. Και για να μη νομίσει κανείς ότι είναι ιδέα μας, παραθέτουμε την απάντηση του προέδρου του ΣΕΒ στην ερώτηση «αν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα από τους σημερινούς». Λέει ο Δ. Δασκαλόπουλος: «Επ' αυτού, σημασία δεν έχει τι πιστεύω εγώ. Σημασία έχει τι πιστεύει ο ελληνικός λαός. Η δημοκρατία μας δεν είναι αλά καρτ, ούτε η λαϊκή ετυμηγορία τελεί υπό περιορισμό. Από κει και πέρα, όποιον κι αν επιλέξει ο λαός, ισχύει το "αρχή άνδρα δείκνυσι"». Τα είπε όλα ο πρόεδρος...

Στην κοινή διακήρυξη που υπογράφτηκε μεταξύ των δύο χωρών γίνεται ειδική αναφορά στη ενδυνάμωση της μεταξύ τους συνεργασίας, τόσο σε οικονομικό, ενεργειακό όσο και σε επίπεδο ασφάλειας, ενώ δόθηκαν αμοιβαίες υποσχέσεις κατά της «τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος». Στο τραπέζι των συνομιλιών τέθηκε και το ζήτημα της «ασφάλειας» του Αφγανιστάν μετά την αποχώρηση των αμερικανο - ΝΑΤΟικών κατοχικών δυνάμεων. Οι πρόσφατες επιθέσεις που κλιμακώνονται όσο πλησιάζει το 2014, οπότε και υποτίθεται ότι θα αποχωρήσουν τα ξένα στρατεύματα, δημιουργούν «ανησυχία» στους επενδυτές, που ζητούν διαβεβαιώσεις για την «ασφάλειά» τους. Εδώ λοιπόν διαμορφώνεται το νέο πεδίο ανταγωνισμών για τον πλούτο του Αφγανιστάν, και η φαγωμάρα με αξιοποίηση και των Ταλιμπάν θα συνεχιστεί. Οι ΗΠΑ δε και οι άλλοι ΝΑΤΟικοί έχουν κάθε συμφέρον να βάλουν εμπόδια στις κινέζικες επενδύσεις.