Παρασκευή 29 Απρίλη 2022 - Κυριακή 1 Μάη 2022
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Επεκτείνονται οι ανταγωνιστικές συμμαχίες

Η AUKUS εντείνει πρωτοβουλίες, ενώ αυξάνεται η αμερικανική στήριξη στην Ταϊβάν

Οι επισκέψεις Αμερικανών αξιωματούχων στην Ταϊβάν (φωτ. Μάρτης 2022) είναι όλο και συχνότερες
Οι επισκέψεις Αμερικανών αξιωματούχων στην Ταϊβάν (φωτ. Μάρτης 2022) είναι όλο και συχνότερες
Με φόντο τα παζάρια για τη μεγαλύτερη εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία, στις αρχές της βδομάδας ο υπουργός της Αμυνας της Αυστραλίας (που συμμετείχε και στην πρόσφατη σύναξη δεκάδων χωρών στην αμερικανική βάση Ράμσταϊν στη Γερμανία), Πίτερ Ντάτον, έκρινε σκόπιμο να αναφερθεί στον «μόνο τρόπο να διατηρηθεί η ειρήνη» σήμερα, υποστηρίζοντας ότι αυτός είναι «η προετοιμασία για πόλεμο». Και συνέχισε: «Το να κλείνεται κανείς σε μια μπάλα, να υποκρίνεται ότι τίποτα δεν συμβαίνει, να μη λέει τίποτα, αυτό δεν υπηρετεί τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα και πρέπει να το αναγνωρίζουμε με ειλικρίνεια». Πρόσθεσε ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι «ριπλέι εν μέρει της δεκαετίας του 1930» και εστιάζοντας στη βασική πηγή ανησυχίας, κατέληξε: «Οι Κινέζοι, με όσα κάνουν και με όσα λένε, βρίσκονται σε μια πολύ εσκεμμένη πορεία αυτήν τη στιγμή και εμείς πρέπει να σταθούμε μαζί με άλλες χώρες για να καταπολεμήσουμε κάθε επιθετική ενέργεια (...) Να βεβαιωθούμε ότι μπορούμε να διατηρήσουμε την ειρήνη για την περιοχή μας και για τη χώρα μας».

Η απόφαση της Αυστραλίας να εμπλακεί ενεργότερα στην «αντιμετώπιση» της Κίνας επιβεβαιώθηκε άλλωστε με την ένταξή της στην «ενισχυμένη εταιρική σχέση ασφάλειας» (AUKUS) που δημιούργησε το φθινόπωρο με ΗΠΑ και Βρετανία, με πρώτη κίνηση μάλιστα την έναρξη προγράμματος εξοπλισμού της με πυρηνοκίνητα υποβρύχια, ιδιαίτερων προδιαγραφών (μεγάλη ταχύτητα και αυτονομία χωρίς ανεφοδιασμό καυσίμων, μικρότερες ανάγκες ανάδυσης κ.ά.) που «ταιριάζουν γάντι» για επιχειρήσεις και περιπολίες στον ανοιχτό ωκεανό και όλο τον Ινδο-Ειρηνικό.

Πριν από λίγες βδομάδες οι ηγέτες των μελών της AUKUS ανακοίνωσαν και «νέα τριμερή συνεργασία για υπερηχητικά και αντι-υπερηχητικά όπλα και για τις δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου», καθώς επίσης επέκταση στην «ανταλλαγή πληροφοριών» και εμβάθυνση της συνεργασίας για την «αμυντική καινοτομία». Ενα 24ωρο μετά, η Αυστραλία ανακοίνωσε ότι θα διαθέσει 2,6 δισ. δολάρια ΗΠΑ (3,5 δισ. δολάρια Αυστραλίας) για να αναβαθμίσει τους πυραύλους της (με συστήματα τύπου JASSM κ.λπ.), με στόχο να αντιμετωπίσει το «ολοένα και πιο δύσκολο περιβάλλον ασφαλείας» στην περιοχή, επικαλούμενη την «επιθετικότητα της Κίνας».

Την ίδια στιγμή, μεγαλώνει η στήριξη που οι ΗΠΑ προσφέρουν στην Ταϊβάν: Στις αρχές του Απρίλη βρέθηκε στο νησί νέα αντιπροσωπεία Αμερικανών αξιωματούχων, που χαρακτήρισε την Ταϊβάν «μια χώρα παγκόσμιας σημασίας, με παγκόσμιες συνέπειες, παγκόσμιο αντίκτυπο», της οποίας η ασφάλεια «έχει επιπτώσεις με παγκόσμιο χαρακτήρα για όσους την θέλουν ασθενή». Επίσης, στις αρχές του μήνα, το αμερικανικό Πεντάγωνο ανακοίνωσε ότι εγκρίθηκε μια «προτεινόμενη πώληση» κι άλλων οπλικών συστημάτων (αντίστοιχη πώληση είχε εγκριθεί και τον Φλεβάρη) στην Ταϊβάν.

Από την πλευρά τους, οι δυνάμεις που σήμερα πλειοψηφούν στη διοίκηση της Ταϊβάν και τάσσονται ανοιχτά υπέρ της αυτονόμησης, έσπευσαν να συμφωνήσουν στην επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας, τονίζοντας μάλιστα ότι «τώρα είναι η ώρα για τις δημοκρατίες του κόσμου να ενωθούν και η Ταϊβάν δεν μπορεί να είναι απούσα».

Ολα αυτά ενώ η Κίνα αντιδρά σε υψηλούς τόνους, μιλώντας για «σοβαρή υπονόμευση της κυριαρχίας και της ασφάλειάς μας, όπως και των αναπτυξιακών μας συμφερόντων», αλλά και για «σοβαρή επιβάρυνση των σχέσεων ΗΠΑ - Κίνας, αλλά και της ειρήνης και σταθερότητας κατά μήκος των Στενών της Ταϊβάν».

Σε αναζήτηση νέων στρατιωτικών βάσεων

Η Κίνα αναπτύσσει στοχευμένα και τις στρατιωτικές της συμμαχίες (φωτ. αεροπλανοφόρο «Λιαονίνγκ»)
Η Κίνα αναπτύσσει στοχευμένα και τις στρατιωτικές της συμμαχίες (φωτ. αεροπλανοφόρο «Λιαονίνγκ»)
Η περιοχή ήρθε στην επικαιρότητα μετά από τη νέα «αμυντική συμφωνία» που υπέγραψε η Κίνα με την κυβέρνηση των Νήσων Σολομώντα, που προκάλεσε την έντονη αντίδραση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, οι οποίοι απειλούν ευθέως ότι «θα απαντήσουμε ανάλογα» στις «επιπτώσεις» για την περιφερειακή ασφάλεια. Πρόκειται για άλλη μια απόδειξη της υποκρισίας των Ευρωατλαντικών που μιλάνε για «δικαίωμα της κάθε χώρας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ» (στην περίπτωση π.χ. της Ουκρανίας) αλλά δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα άλλων χωρών να κάνουν τις δικές τους συμμαχίες.

Από την πλευρά της, η Κίνα ισχυρίζεται ότι στόχος της δεν είναι να αποκτήσει στρατιωτική βάση στην περιοχή, ενώ η ίδια η συμφωνία προβλέπει - σύμφωνα με διαρροές σε ΜΜΕ - ότι οι Νήσοι «μπορεί να ζητήσουν από την Κίνα να στείλει οπλισμένη αστυνομία, στρατιωτικό προσωπικό και άλλες δυνάμεις επιβολής της τάξης», όπως και ότι η κινεζική κυβέρνηση αποκτά δικαίωμα «επισκέψεων πλοίων (σ.σ. ελλιμενισμών), ανεφοδιασμών, ενδιάμεσων στάσεων και διελεύσεων στις Νήσους».

Σημειωτέον, η συγκεκριμένη χώρα (που συναποτελούν πάνω από 900 νησιά και έχει περίπου 708.000 κατοίκους) μέχρι το 1978 ήταν βρετανική αποικία. Εξακολουθεί να ανήκει στη Βρετανική Κοινοπολιτεία, ενώ εξαιτίας της γεωγραφικής τους θέσης (1.700 χιλιόμετρα από τις ανατολικές ακτές της Αυστραλίας, 9.500 χιλιόμετρα από τις νοτιοδυτικές ακτές των ΗΠΑ, 5.500 χιλιόμετρα από την Ιαπωνία, 6.000 χλμ. από την Κίνα), στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε θέατρο κρίσιμων μαχών μεταξύ Συμμάχων και Ιαπώνων.

Υπενθυμίζεται ότι το περασμένο φθινόπωρο, οι διαφωνίες για τις διεθνείς συμμαχίες των Νήσων εκφράστηκαν και με διαδηλώσεις, ταραχές κ.λπ., μετά από καταγγελίες της αντιπολίτευσης ότι η κυβέρνηση Σογκαβάρε ευθυγραμμίζεται πλήρως με το Πεκίνο (π.χ. διέκοψε διπλωματικούς δεσμούς που είχε με την Ταϊβάν).

Από την άλλη πλευρά, οι ΗΠΑ εντείνουν τις δικές τους προσπάθειες: Η πρόσφατη περιοδεία του υφυπουργού Εξωτερικών, Ντάνιελ Κρίτενμπρικ, φαίνεται ότι επιτάχυνε τα παζάρια για την «ενίσχυση των δεσμών στην ασφάλεια» με την Παπούα - Νέα Γουινέα, όπου στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου λειτουργούσε αμερικανική βάση.

Ο Κρίτενμπρικ βρέθηκε και στα νησιά Φίτζι, που τον Φλεβάρη είχε επισκεφτεί και ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Αντονι Μπλίνκεν, μετά από 36 ολόκληρα χρόνια. Τότε άκουσε τον πρωθυπουργό των νησιών, Αγιάζ Σαγέντ Καϊούμ, να μιλά για «μια νέα περίοδο για την Αμερική στα γαλάζια σύνορα του Ειρηνικού» και να τονίζει ότι οι δύο χώρες «επιδιώξαμε να ενισχύσουμε από κοινού το "παιχνίδι" μας, μέσω του Πολεμικού Ναυτικού των χωρών μας, των στρατών και της αστυνομικής δύναμης των Φίτζι, μέσω συνεργασίας ναυτικής επιτήρησης».

Πολύπλευρα παζάρια με την Ινδία

Από την πρόσφατη συνάντηση του Βρετανού πρωθυπουργού, Μπόρις Τζόνσον, με τον Ινδό ομόλογό του, Ναρέντα Μόντι, στο Ν. Δελχί
Από την πρόσφατη συνάντηση του Βρετανού πρωθυπουργού, Μπόρις Τζόνσον, με τον Ινδό ομόλογό του, Ναρέντα Μόντι, στο Ν. Δελχί
Ενδεικτικά των σκληρών παζαριών που οξύνονται στην περιοχή είναι τα απανωτά πηγαινέλα στο Νέο Δελχί, καθώς η Ινδία με τον ιδιαίτερο περιφερειακό της ρόλο και τη μεγάλη αγορά της αποτελεί «μήλον της Εριδος». Μόνο το τελευταίο δίμηνο έχουν «παρελάσει» στην ινδική πρωτεύουσα πρωτοκλασάτα στελέχη των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Κίνας, της Βρετανίας, με τελευταία την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, που επικεντρώθηκε στα ζητήματα ασφάλειας και διμερούς εμπορίου.

Οι ΗΠΑ «μαρκάρουν» στενά την Ινδία, όλα τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα και τη συμμετοχή της στην τετραμερή συμμαχία QUAD (μαζί με Ιαπωνία, Αυστραλία και ΗΠΑ). Ωστόσο, η κυβέρνηση Μόντι διατήρησε τους στενούς δεσμούς με τη Ρωσία, σε στρατιωτικό αλλά και επενδυτικό επίπεδο, τους οποίους μάλιστα μετά την εισβολή στην Ουκρανία προσπαθεί να ενισχύσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ινδία όχι απλά θα συνεχίσει να προμηθεύεται ρωσικό αέριο, αλλά ήταν κι από τις πρώτες χώρες που συμφώνησε να πληρώνει σε ρούβλια τη Μόσχα, συμβάλλοντας σε παράκαμψη των δυτικών κυρώσεων, τις οποίες ούτως ή άλλως δεν έχει υιοθετήσει.

Την ίδια στιγμή, ο Κινέζος ΥΠΕΞ, Γουάνγκ Γι, διαμήνυσε στα τέλη Μάρτη ότι καθώς ο κόσμος εισέρχεται σε μια νέα περίοδο αλλαγών, οι δύο χώρες πρέπει να επιδιώξουν «συνεργασία αμοιβαίου οφέλους», υποστηρίζοντας ότι η χώρα του «δεν ακολουθεί τη λογική της αποκαλούμενης "μονοπολικής Ασίας" (...) και σέβεται τον παραδοσιακό ρόλο της Ινδίας στην περιοχή» και ότι «όλος ο κόσμος θα προσέχει όταν η Κίνα και η Ινδία θα δουλεύουν χέρι χέρι».

Το ίδιο χρονικό διάστημα, στην ινδική πρωτεύουσα βρέθηκε και η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Βικτόρια Νούλαντ, για να υποστηρίξει μεταξύ άλλων ότι «η ενίσχυση της ευθυγράμμισης Ρωσίας - Κίνας δεν είναι καλή για μας αλλά ούτε και για την Ινδία». Πρόσθεσε δε ότι παλιότερα «οι ΗΠΑ ήταν λιγότερο γενναιόδωρες» απέναντι στην Ινδία, αλλά «τώρα οι εποχές άλλαξαν και ανυπομονούμε να κάνουμε περισσότερα με την Ινδία και στον τομέα της άμυνας».

ΑΣΙΑ - ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ
Αυξάνονται τα «πεδία» αντιπαράθεσης

Η πολεμική ανάφλεξη στην Ανατολική Ευρώπη - που βέβαια αποκτά καθημερινά ευρύτερες διαστάσεις - μπορεί να τραβά την προσοχή μακριά από άλλες περιοχές του πλανήτη, ωστόσο η κατάσταση στον Ινδο-Ειρηνικό επιβεβαιώνει ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί γενικεύονται σε πολλά πεδία.

Η αναμέτρηση ΗΠΑ - Κίνας που δυναμώνει για την πρωτοκαθεδρία στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα επιδρά στις εξελίξεις εκτός αλλά και εντός συνόρων όλο και περισσότερων χωρών της περιοχής, ενώ παλιές και νέες συμμαχίες επανεξετάζονται, με βασικό ζητούμενο - καθόλου τυχαία - την αναβάθμιση στρατιωτικών συνεργασιών και εξοπλισμών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όλα τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα τα τελευταία χρόνια καταρτίζουν το ένα πίσω από το άλλο ειδική «Στρατηγική για τον Ινδο-Ειρηνικό», όπως έκαναν εκτός από τις ΗΠΑ και (ενιαία) την ΕΕ, η Γερμανία, η Γαλλία κ.τ.λ. Ο «Διάλογος για τον Ινδο-Ειρηνικό» που εγκαινίασαν ΗΠΑ και ΕΕ δείχνει την αυξανόμενη ανησυχία τους για τη γοργά και ολόπλευρα ανερχόμενη Κίνα, αλλά και τη σημασία που αποκτά η διείσδυσή τους στη συγκεκριμένη ζώνη, στην αυλή του «ασιατικού γίγαντα», αλλά και της Ρωσίας, όπου διασταυρώνουν τα ξίφη τους μια σειρά από ισχυρά μονοπώλια (βλέπε τη σημασία της περιοχής για την παραγωγή μικροτσίπ, που δεδομένης και της «στροφής» σε ηλεκτροκίνηση αποκτούν όλο και μεγαλύτερη σημασία). Αξίζει να σημειωθεί και ότι η αποχώρηση των στρατευμάτων ΗΠΑ - ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν δεν αποτέλεσε παρά το σύνθημα για την αναδιάταξή τους στην ευρύτερη περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, με στόχο τη μεγαλύτερη «πίεση» σε Κίνα και Ρωσία.

Σε αυτήν τη βάση οι ΗΠΑ ιεραρχούν και τη σύσφιξη συνεργασιών με χώρες της Κεντρικής Ασίας, που διατηρούν σχέσεις με τη Ρωσία. Ετσι προσπαθεί να αναβαθμίσει το σχήμα «C 5+1», όπου συμμετέχουν οι «5» χώρες της περιοχής (Καζακστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν). Στοχευμένα προσπαθεί να «αναπτυχθεί» εκεί και η Κίνα, η οποία στο όνομα της «στήριξης του Αφγανιστάν» και της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», πρωτοστάτησε στη δημιουργία νέου σχήματος, με τη συμμετοχή των «6» χωρών που συνορεύουν με το Αφγανιστάν, στις οποίες περιλαμβάνεται και το Ιράν.

Μεταξύ άλλων, ενδεικτικές είναι και οι εξελίξεις στην Κορεατική Χερσόνησο: Η Βόρεια Κορέα πολλαπλασίασε από τις αρχές του 2022 τις βαλλιστικές δοκιμές (μεταξύ άλλων και νέων συστημάτων, μεγάλου βεληνεκούς), ενώ η ηγεσία της χώρας έδωσε οδηγίες στους επιστήμονες «να τελειοποιήσουν ακόμα περισσότερο την πυρηνική πολεμική αποτροπή της χώρας». Η δε Νότια Κορέα πρόσφατα ξεκίνησε νέα γυμνάσια με τις ΗΠΑ, ενώ από τη Σεούλ, όπου είχε πολυήμερες επαφές, ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ, Σουνγκ Κιμ, τόνισε ότι οι δύο χώρες θα διατηρήσουν την «ισχυρότερη δυνατή κοινή αποτροπή» απέναντι στις «ενέργειες κλιμάκωσης» της Βόρειας Κορέας.

ΠΑΚΙΣΤΑΝ
Αντιπαραθέσεις μεταξύ αστών για τις συμμαχίες

Η όξυνση των γεωπολιτικών ανταγωνισμών αλληλεπιδρά και με ενδοαστικές διεργασίες στην περιοχή. Πιο χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Πακιστάν, όπου πριν από λίγες βδομάδες υπερψηφίστηκε πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης του Ιμράν Καν, με τον ίδιο να καταγγέλλει «διεθνή συνωμοσία για την απομάκρυνση μιας κυβέρνησης που είχε ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική».

Τα τελευταία χρόνια ο Καν είχε προτάξει την ενίσχυση της συνεργασίας και με την Κίνα, μεταξύ άλλων και μέσα από την ένταξη στη γιγάντια «Belt and Road Initiative» (BRI, κινεζικοί «Δρόμοι του μεταξιού»).

Το «μεταρρυθμιστικό» κόμμα PTI «απομακρύνθηκε» από την εξουσία αφού από τον κυβερνητικό συνασπισμό αποχώρησαν κόμματα όπως το MQM, που μαζί με τα δύο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης, PML-N και PPP, υπέγραψαν από κοινού την πρόταση μομφής. Νέος πρωθυπουργός ανέλαβε ο προερχόμενος από την Πακιστανική Μουσουλμανική Ενωση (PML-N, που για δεκαετίες κυβέρνησε τη χώρα) 70χρονος Σεχμπάζ Σαρίφ, της γνωστής οικογένειας μεγαλοβιομηχάνων (από την οποία προερχόταν και ο Ναουάζ Σαρίφ, για χρόνια πρωθυπουργός της χώρας), που έσπευσε να σημειώσει ότι «η συνεργασία με τις ΗΠΑ ήταν πάντα κρίσιμη για το Πακιστάν». Πάντως, ξεκαθάρισε ότι θέλει να ενισχύσει τους δεσμούς και με Κίνα, Σαουδική Αραβία, Ιράν.

Η κατάσταση στη χώρα παραμένει τεταμένη, το PTI οργανώνει διάφορες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, ενώ αμφίβολο είναι πώς η χώρα θα οδηγηθεί στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, που κανονικά πρέπει να γίνουν ως το φθινόπωρο.

Τέλος, στη γειτονική Σρι Λάνκα (στην οποία επίσης η Κίνα επιφύλασσε «περίοπτη θέση» για τους «Δρόμους του μεταξιού», κατά πολλούς προσπαθώντας να διασφαλίσει και στρατιωτική βάση), επίσης η κυβέρνηση είναι αντιμέτωπη με καθημερινές διαδηλώσεις. Την Πέμπτη, είχε προκηρυχθεί γενική απεργία με βασικό αίτημα την παραίτηση του πρωθυπουργού Μαχίντα Ρατζαπάκσα, που το τελευταίο δίμηνο έχει επανειλημμένα αποτύχει να σχηματίσει κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» με άλλα κόμματα. Σημειωτέον, εδώ και καιρό η χώρα είναι αντιμέτωπη με τεράστιες ελλείψεις σε καύσιμα και άλλα βασική είδη (φάρμακα κ.λπ.), εξαιτίας της μεγάλης μείωσης των αποθεμάτων συναλλάγματος, ενώ έχουν ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για τη χορήγηση δανείου από το ΔΝΤ.

Σταμάτησαν οι ειρηνευτικές συνομιλίες Ρωσίας - Ιαπωνίας

Αν κάτι ακόμα καταγράφει πόσο «ανεβαίνει το θερμόμετρο» είναι η ανακοίνωση της Ρωσίας ότι «δεν προτίθεται να συνεχίσει τις συνομιλίες για συνθήκη ειρήνης με την Ιαπωνία», όπως γνωστοποίησε τέλη Μάρτη, επειδή «είναι αδύνατο να συζητηθεί αυτό το θεμελιώδες ντοκουμέντο (...) με ένα κράτος που (...) επιδιώκει να βλάψει τα συμφέροντα της χώρας μας», μετά και από την απόφαση της Ιαπωνίας να συμπαραταχθεί με τις κυρώσεις της Δύσης εναντίον της Μόσχας.

Υπενθυμίζεται ότι οι δύο χώρες δεν έχουν υπογράψει συνθήκη ειρήνης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή τυπικά βρίσκονται ακόμα σε εμπόλεμη κατάσταση. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια, με μοχλό και μια σειρά από επενδυτικά σχέδια στον Βόρειο Ειρηνικό, οι δύο πλευρές είχαν εκφράσει διαθέσεις διευθέτησης διαφορών, μεταξύ άλλων και αυτών για την κυριαρχία στις λεγόμενες Κουρίλες νήσους (για τις οποίες διαφιλονικούν, ενώ η Ιαπωνία τις αποκαλεί Βόρεια Εδάφη).

Επίσης, στις αρχές Απρίλη, η Ρωσία προχώρησε σε στρατιωτικές ασκήσεις στις Κουρίλες νήσους, με 3.500 στρατιωτικούς, μαχητικά τύπου «Su-35», ελικόπτερα «Mi-8», μη επανδρωμένα «Orlan-10» κ.ά.

Την ίδια στιγμή, εξίσου χαρακτηριστικό είναι ότι στην Ιαπωνία ανοίγει η συζήτηση για το ενδεχόμενο η χώρα να φιλοξενήσει πυρηνικά όπλα, κάτι που υποτίθεται η τραγωδία (1945) σε Χιροσίμα - Ναγκασάκι είχε αποκλείσει. Αν και η σημερινή κυβέρνηση του Φ. Κισίντα επίσημα το διαψεύδει, ο πρώην πρωθυπουργός Σίνζο Αμπε είπε ότι η χώρα «δεν πρέπει να αντιμετωπίζει το θέμα ως ταμπού» και ότι «μπορεί να εξετάσει διάφορες εναλλακτικές», αφού «όταν μιλάμε για την προστασία της ζωής των Ιαπώνων νομίζω ότι πρέπει να διεξαγάγουμε συζητήσεις με πολλές επιλογές».

Πατριδογνωμόνιο
Το ξύγκι των κερδών απ' τη μύγα των ανθρώπων

Ο νέος Αξονας, ναι ναι καλά διαβάζετε ο Αξονας, όπως λεγόταν επί επικυριαρχίας των ναζί, πριν και κατά τη διάρκεια αλλά και έκτοτε του τελευταίου παγκοσμίου πολέμου, τώρα στήνεται. Υπό το λήμμα Δύση σαράντα χώρες, τριάντα του ΝΑΤΟ συν δέκα, αποφάσισαν να βγάλουν και το ξύγκι των κερδών της καπιταλιστικής μύγας, θυσιάζοντας πάλι ανθρώπους στον πόλεμο της προαναγγελθείσης ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, στην ουσία ΗΠΑ - Ρωσίας, με τα μάτια και την κωλότσεπη στραμμένα στην Κίνα. Αυτά σε αδρές γραμμές και ως τώρα φανερά. Η διαφορά σ' αυτόν τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που ξεκίνησε πολύ πριν γραφτούν αυτές οι τρεις λέξεις, είναι η πολυδιαφημισμένη διαφημιστική εκστρατεία χειραγώγησης των μαζών που αποκόπτει τον κοινό νου από την πραγματικότητα. Κι αυτό είναι ένα έγκλημα πολέμου, το οποίο για να καθίσει σε σκαμνί θα χρειαστεί για πρώτη φορά στην Ιστορία ένα παγκόσμιο λαϊκό δικαστήριο. Και δη στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Θυμάμαι δυο εξώφυλλα του περιοδικού ΤΙΜΕ με τον Μιλόσεβιτς. Το πρώτο με τίτλο ο δημοκράτης των Βαλκανίων, προ της πλήρους διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, επί συμφωνίας Ντέιτον, κι ύστερα από το γενικευμένο αιματοκύλισμα, επί συμφωνίας Ραμπουιγέ, ίδια φάτσα με τίτλο ο χασάπης των Βαλκανίων. Τώρα βλέπω εξώφυλλο στο TIME τον Ζελένσκι με τον τίτλο «πώς ηγείται». Δεν μπορώ να μαντέψω το δεύτερο, όταν η Ουκρανία και όχι μόνον θα έχει μείνει κρανίου τόπος κι αν θα υπάρχει μελάνι και χαρτί σ' έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο δι' αντιπροσώπων (proxy war), που χωρίς καμιά αιδώ σχεδόν αναπόδραστα, τώρα ή σε δυο χρόνια μικρή σημασία έχει, και οι δυο πλευρές μιλούν, απειλούν και δε θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν πυρηνικές κεφαλές ως καπιταλιστικά ζόμπι, που κυκλοφορούν ακέφαλα και ...ψηφισμένα ανάμεσά μας.

Πρώτη φορά λοιπόν και λόγω πολλαπλότητας των μέσων επικοινωνίας, η αχρειότητα της καπιταλιστικής αγοράς, κατ' ευφημισμόν ελεύθερης, διαφημίζει την ολική καταστροφή ως εμπόρευμα, και σε μία γραμμή υποτίμησης του ίδιου του ανθρώπου, χειρότερη κι από την Τελική Λύση του Χίτλερ. Τότε οι φούρνοι. Τώρα τα μυαλά των ανθρώπων σε φούρνους μικροκυμάτων, και ο τρίτος παγκόσμιος να παίζεται σα βιντεογκέιμ κρυπτονομισμάτων και δορυφορικά αποτυπωμένων θηριωδών καταστροφών και τάφων. Και οι μάζες να μετατρέπονται σε καταναλωτικά ζόμπι με κίνητρο επιβίωσης (ας αποκτήσω τα πάντα πατώντας τα πάντα, αφού αύριο δεν υπάρχει) το απόλυτο σήμερα! Ετσι, ακόμα κι αν αναβληθεί η καταστροφή, θα έχει προεξασφαλιστεί από τις άθλιες αστικές ηγεσίες η συναίνεση της ανθρώπινης βούλησης, για τη συρρίκνωση των ονείρων, της ρουτίνας, της ηρεμίας, της ειρήνης, σε ένα εικοσιτετράωρο παρακολούθησης ενός αόρατου δακτύλου πάνω στο μοιραίο κόκκινο κουμπί του πυρηνικού χαμού.

Αυτές τις μέρες λοιπόν ζούμε τον κίνδυνο να μην μπορούμε να αποτρέψουμε αυτά τα παιχνίδια ολέθριας εξουσίας, επειδή απλώς δεν μπορούμε να σκεφτούμε. Να σκεφτούμε ελεύθερα. Αδιαφήμιστα. Μην πάμε μακριά. Δε χρειάζεται το ΤΙΜΕ και το μεγάλο κάδρο. Στο μικρό κάδρο το δικό μας, η ανάλυση της αιχμαλωτισμένης σκέψης για την Πισπιρίγκου δεν αφήνει ούτε πεντάλεπτο για να αναλογιστεί κανείς, Ελληνας ή Ελληνίδα, ότι κρέμασε τη ζωή του στον αμερικανονατοϊκό Αξονα, και χαζολογάει βλέποντας τους φίλους και συμμάχους του να παρακολουθούν πώς ακριβώς θα μας την πέσει η Τουρκία και πώς θα καταλάβει νησιά, πετώντας σε στρατιωτικό τουρισμό 300 μέτρα πάνω απ' τα ενοικιαζόμενα δωμάτια, που σε μια νύχτα κατάργησαν ακριβοπληρωμένα και πολωμένα εμβόλια, μάσκες, πιστοποιητικά υγειονομικών φρονημάτων. Αλλά θα 'ρθουν πολλοί τουρίστες φέτος. Κι οι εργαζόμενοι στον τουρισμό θα ζούνε σαν τα ποντίκια σε δωμάτια, αλλά χαμογελαστά σαν τον Μίκυ Μάους. Ποιος θα κάτσει να σκεφτεί ότι το μέτωπο που πριν ανοίξει η Τουρκία σε βάρος μας ενεργοποίησε την αεράμυνά μας στο Αιγαίο, αλλά η κυβέρνησή μας την πουλάει ως εκπαιδευτική διαδικασία, γιατί όπως λέει κι ο αρμόδιος υπουργός αυτό τον καιρό δεν μπορείς να πεις κακιά κουβέντα για την Τουρκία μέσα στο ΝΑΤΟ. Εδώ γελάνε! Αν ήταν νούμερο επιθεώρησης και όχι παραχώρησης. Για όποιον θέλει να λύνει ασκήσεις πιθανοτήτων, για να μην πάθει αλτσχάιμερ πολιτικής σκέψης, προτείνω το εξής: Τι μας λέει το γεγονός ότι την ώρα του παγκόσμιου χαμού και του... κουτσομπολιού περί πυρηνικού πολέμου, ΗΠΑ και Ρωσία, στο έδαφος της Τουρκίας ανταλλάσσουν εν χορδαίς και οργάνοις δυο φυλακισμένους δικούς τους; Η πρώτη για να πάρει πίσω έναν φοιτητή μεθύστακα που προέβη σε βιαιότητες, Αμερικάνο, και η δεύτερη έναν επιχειρηματία καταδικασμένο ως ναρκέμπορα, Ρώσο. Ποιος αλήθεια από μας δε θα 'θελε να 'ναι τόσο πολύτιμος όσο αυτοί οι δύο πολίτες των υπερδυνάμεων, υπεράνω και του τρίτου παγκόσμιου πολέμου. ...Οποιος βρει την απάντηση εξασφαλίζει εξώφυλλο στο ΤΙΜΕ του μέλλοντός μας!


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ