Τρίτη 29 Μάρτη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τι τους ενώνει...

«Εχουμε πόλεμο, ο πόλεμος αυτός δεν είναι συμβατικός κι ο αντίπαλος είναι αποφασισμένος, ισχυρός και με πολλά πρόσωπα (...) Η ευρωπαϊκή απάντηση κινείται επίσης στα όρια του αυτονόητου. Προϋποθέτει μια ενιαία πολιτική ασφαλείας μέσα στην Ευρώπη» γράφει στο αντιπολιτευόμενο προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ κυριακάτικο «Βήμα» ο Γ. Πρετεντέρης. Την ίδια άποψη, παρ' όλες τις σάλτσες περί δημοκρατίας και δικαιωμάτων, εκφράζει και το κύριο άρθρο στην επίσημη εφημερίδα της κυβέρνησης, την «Αυγή», όπου αφού κάνει κριτική στην ΕΕ για έλλειψη ενιαίας πολιτικής ασφαλείας και έλλειψη εμπιστοσύνης, καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: «Λογική, αν όχι επειγόντως απαραίτητη, ακούγεται η συνεργασία των διωκτικών αρχών και των μυστικών υπηρεσιών για την πρόληψη - πάντα στο μέτρο του δυνατού - τρομοκρατικών χτυπημάτων». Δεν πρέπει να ξενίζει η ταύτιση σε ενιαία γραμμή. Οι καβγάδες και οι τσακωμοί δεν πρέπει να μπερδεύουν. Αυτό που τους ενώνει είναι πιο βαθύ, είναι η στρατηγική του κεφαλαίου. Αλλωστε, οι καβγάδες τους αυτό το περιεχόμενο έχουν, αν αυτή η στρατηγική υπηρετείται σωστά και αποτελεσματικά...

Το φράγμα της Μοσούλης

Μεγάλη προβολή γνώρισε αυτές τις μέρες το φράγμα της Μοσούλης και τα κατασκευαστικά προβλήματα που κάνουν πιθανό ένα μεγάλων διαστάσεων ατύχημα, σε περίπτωση που υποστεί κατάρρευση, εξαιτίας του σαθρού υπεδάφους πάνω στο οποίο χτίστηκαν τα θεμέλια. Τα δημοσιεύματα, βέβαια, εμπλέκουν στην όλη ιστορία το «Ισλαμικό Κράτος», που για ένα σύντομο διάστημα έθεσε υπό τον έλεγχό του το στρατηγικής σημασίας φράγμα του Ιράκ. Οπως μάλιστα μας πληροφορούν τα ρεπορτάζ, το Ιράκ έχει υπογράψει συμφωνία ύψους 273 εκατομμυρίων ευρώ με την ιταλική εταιρεία «Trevi Group» για τη συντήρηση του φράγματος για 18 μήνες. Η Ιταλία, από την πλευρά της, σχεδιάζει να στείλει 450 στρατιώτες για να προστατέψει τα έργα, καθώς το φράγμα βρίσκεται κοντά σε περιοχές που ελέγχονται από το «Ισλαμικό Κράτος». Είναι φανερό ότι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αναζητούν προσχήματα και τα βρίσκουν για να τονώσουν τη στρατιωτική τους παρουσία στο Ιράκ και στις άλλες περιοχές που την περίοδο αυτή γίνονται το θέατρο σκληρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Καμιά εντύπωση δεν προκαλεί εξάλλου και το γεγονός ότι ο στρατός αναλαμβάνει δράση (και μάλιστα εκτός των εθνικών συνόρων) για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα και την επένδυση μιας πολυεθνικής, στην προκειμένη περίπτωση της ιταλικής «Trevi Group». Αλλωστε, αυτή είναι η δουλειά του: Να προασπίζει τα συμφέροντα των μονοπωλίων, τόσο στην (ιμπεριαλιστική) ειρήνη όσο και στον (ιμπεριαλιστικό) πόλεμο...

Οι «ειδικοί»...

Σε πρόσφατη έρευνα του BBC τέσσερις ειδικοί - σύμφωνα με δημοσίευμα του «Βήματος της Κυριακής» - επιχειρούν να απαντήσουν «γιατί ευημερούν οι επιχειρήσεις αλλά όχι οι εργαζόμενοι και οι οικονομίες». Πέρα από τις απαντήσεις που δίνουν, αξίζει καταρχάς να καταγράψουμε τις διαπιστώσεις των ειδικών. Η πρώτη, λοιπόν, διαπίστωση προκύπτει από το ερώτημα που τίθεται. Οτι, δηλαδή, σε αντίθεση με τη διαδεδομένη προπαγάνδα πως η καπιταλιστική ανάπτυξη θα φέρει τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων, εδώ και δεκαετίες στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η δεύτερη διαπίστωση είναι πως η καθήλωση των μισθών δεν άρχισε με την καπιταλιστική κρίση, αλλά δεκαετίες πριν, αν και βεβαίως εντάθηκε παραπέρα μετά το 2008. Ειδικότερα, οι ειδικοί διαπιστώνουν πως οι μισθοί στις ΗΠΑ, συνυπολογίζοντας το κόστος ζωής, παραμένουν καθηλωμένοι εδώ και 40 χρόνια, παρά την τεράστια αύξηση - θα προσθέταμε - του πλούτου και της παραγωγικότητας.

... και η ανάκαμψη

Στη Γερμανία και την Ιαπωνία το φρενάρισμα των μισθών άρχισε από τη δεκαετία του 1990! Είναι άραγε άσχετη η έναρξη αυτών των τάσεων με τις ανατροπές στις χώρες του σοσιαλισμού; Πάντως, οι ειδικοί εξηγούν την εξέλιξη αυτή στη Γερμανία με την «ενοποίηση» της καπιταλιστικής Δυτικής Γερμανίας και της Ανατολικής σοσιαλιστικής και στη συνέχεια τη διεύρυνση της ΕΕ προς ανατολάς, «που πυροδότησε ένα κύμα μετεγκαταστάσεων των επιχειρήσεων στις νέες χώρες - μέλη...», με αποτέλεσμα τη συμπίεση των μισθών στο εσωτερικό της. Ανάλογη στρατηγική χάραξαν λίγο αργότερα και οι ιαπωνικές επιχειρήσεις μέσω της παραπέρα διεθνοποίησης της δράσης τους και της επιβολής της «ευελιξίας» στις εργασιακές σχέσεις. Κατά συνέπεια, οι εργαζόμενοι και στη χώρα μας διαθέτουν σήμερα δεδομένα που θα πρέπει να εξετάσουν και να μη δεχτούν το νέο παραμύθι ότι «η ανάπτυξη» θα οδηγήσει σε έναν «εργασιακό παράδεισο».

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

1553 Γεννιέται ο Κρητικός ποιητής Βιτσέντζος Κορνάρος.

1823 Συνέρχεται στο Αστρος Κυνουρίας η Β' Εθνική Συνέλευση, η οποία εκλέγει ως πρόεδρο του Εκτελεστικού τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, ορίζει ως έδρα διοικήσεως την Τρίπολη και κλείνει τις εργασίες της στις 18 Απριλίου, με τη «Διακήρυξη για την πολιτική των Ελλήνων ύπαρξιν και ανεξαρτησία», ενώ εξουσιοδότησε τη νέα Διοίκηση να συνάψει εξωτερικό δάνειο με υποθήκη τις λεγόμενες «εθνικές γαίες».

1849 Η επαρχία Παντζάμπ των Ινδιών προσαρτάται στη Βρετανική Αυτοκρατορία.

1864 Υπογράφεται μεταξύ Ελλάδας, Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας η Συνθήκη με την οποία τα Επτάνησα περιήλθαν από τη Βρετανική Αυτοκρατορία στην Ελλάδα.

1920 Συνέρχεται το 9ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσίας (Μπολσεβίκων). Καθόρισε τα άμεσα οικονομικά καθήκοντα της σοβιετικής χώρας και τόνισε την ανάγκη της συμμετοχής των συνδικαλιστικών οργανώσεων στην οικονομική ανοικοδόμηση. Η απόφαση του Συνεδρίου «Για τα άμεσα καθήκοντα της οικονομικής ανοικοδόμησης» προέβλεπε πρώτα και κύρια την ανόρθωση των μεταφορών, την καλύτερη οργάνωση της παραγωγής καυσίμων και την ανάπτυξη της μεταλλουργίας. Τόνισε, ακόμη, πως η αποκατάσταση και η ανάπτυξη της οικονομίας της σοβιετικής χώρας πρέπει να βασίζεται στον εξηλεκτρισμό της εθνικής οικονομίας. Διαπάλη σημειώθηκε με την ομάδα των «ντεντιστών», που εναντιώνονταν στην μπολσεβίκικη άποψη για το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Απαντώντας τους, ο Β. Ι. Λένιν τόνισε: «Εχουμε ανάγκη από σιδερένια πειθαρχία, από σιδερένιο σύστημα, που χωρίς αυτό δεν θα κρατούσαμε όχι μόνο δύο και κάτι χρόνια, αλλά ούτε δύο μήνες».

1929 Η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου υποβάλλει για συζήτηση στη Βουλή το σχέδιο του νόμου «Για την υπεράσπιση του κοινωνικού καθεστώτος», το περιβόητο «Ιδιώνυμο».

1950 Αρχίζει στο Α' Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών η δίκη των υπευθύνων της εφημερίδας «Μάχη». Αιτία υπήρξε η αρθρογραφία της εφημερίδας γύρω από τα βασανιστήρια και τις φρικτές συνθήκες κράτησης στη Μακρόνησο. Η δίκη αναβλήθηκε.

1966 Αρχίζει τις εργασίες του το 23ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης (29/3-8/4/1966). Το Συνέδριο δρομολόγησε μια σειρά αγοραίες μεταρρυθμίσεις στο επίπεδο της οικονομίας. Υιοθετήθηκε το κέρδος ως κίνητρο για την παραγωγή. Bάθυνε η διαφοροποίηση στο εργασιακό εισόδημα. Δόθηκε η δυνατότητα οριζόντιων εμπορευματοχρηματικών συναλλαγών μεταξύ των επιχειρήσεων. Με τις αγοραίες μεταρρυθμίσεις που αποσπούσαν τη σοσιαλιστική παραγωγική μονάδα από τον κεντρικό σχεδιασμό, αποδυναμώθηκε ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Δημιουργήθηκε η δυνατότητα παραβίασης της κατανομής «ανάλογα με την εργασία».

1967 Η κυβέρνηση Παρασκευόπουλου ανατρέπεται από την ΕΡΕ.

1982 Πεθαίνει ο Γερμανός συνθέτης Καρλ Ορφ.

2005 Πεθαίνει ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης.

2011 Πεθαίνει ο θεατρικός συγγραφέας Ιάκωβος Καμπανέλλης.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ