Πού τη βρήκε την πλειοψηφία που τοποθετείται υπέρ της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας; Μα, στις ψήφους που παίρνει η ΔΑΠ στις φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές, φυσικά! Αλλωστε, και μόνοι τους οι ΔΑΠίτες αποκαλύπτουν τι σηματοδοτεί η ψήφος στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ: «Το αποτέλεσμα των εκλογών θα σφραγίσει καταληκτικά την εφαρμογή και συνέχιση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση», αναφέρεται στην ανακοίνωση της ΔΑΠ για τις εκλογές.

Ας μην υπάρχουν αυταπάτες, λοιπόν, στους φοιτητές. Η ψήφος στη ΔΑΠ χρησιμεύει ως συγκατάθεση των φοιτητών και των σπουδαστών στην πολιτική της κυβέρνησης, που μιλάει εξ ονόματος των φοιτητών για να εντείνει το χτύπημα στα δικαιώματά τους στη μόρφωση και τη δουλειά!!! Αλλωστε, κάθε χρονιά, την επαύριο των εκλογών, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χαιρετίζει το αποτέλεσμα της ΔΑΠ σαν «ψήφο εμπιστοσύνης της νεολαίας στο πρόγραμμα της ΝΔ». Πριν τις εκλογές βέβαια, οι ΔΑΠίτες στις σχολές ισχυρίζονται ότι «εδώ εμείς είμαστε ...άλλοι», «ψηφίζεις εμένα και όχι την παράταξη»... Είναι χαρακτηριστική η διαπίστωση: «Η κυβέρνηση χρωστάει πολλά στην παρέμβαση της ΔΑΠ» (Κύρτσος, «City Press», Νοέμβρης 2006).

Στις 9 Απρίλη φοιτητές και σπουδαστές πρέπει να στείλουν ξεκάθαρο μήνυμα: Οτι δε θα τους βάλουν στο χέρι. Θα ισχυροποιήσουν τον αγώνα τους, την πάλη μαζί με τους εργαζόμενους και όλο το λαό, διεκδικώντας τις σύγχρονες ανάγκες τους! Και το μήνυμα αυτό δίνει η ψήφος στην ΠΚΣ.

Στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, στις 12 το μεσημέρι, στην αίθουσα 301 (παλιό κτίριο), με θέμα: «Οι εξελίξεις στην ελληνική ναυτιλία», θα μιλήσει ο Γ. Τούσσας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής του Κόμματος.

Στα ΤΕΦΑΑ Αθήνας, στη 1 το μεσημέρι, με θέμα: «Η επαγγελματική προοπτική των γυμναστών».

Στη Φιλοσοφική Αθήνας, με θέμα: «Ο αγώνας ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά».

Οι Οργανώσεις ΑΕΙ και ΤΕΙ Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ διοργανώνουν εκδήλωση την Τρίτη 1 Απρίλη, στη 1 το μεσημέρι, στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ, με θέμα: «Ενεργειακοί πόροι και γεωστρατηγικοί σχεδιασμοί». Θα μιλήσει ο Γιώργος Τσιλιγκιρίδης, μέλος του Γραφείου Πόλης της ΚΟΘ.

Μετά τις εκτιμήσεις του για τον Γκεβάρα που θα «έβαζε σε κίνδυνο την ανθρωπότητα» (συνέντευξη στα «ΝΕΑ»), ο Α. Τσίπρας του ΣΥΝ επανήλθε χτες με εκτιμήσεις για το σοσιαλισμό. «Ο σοσιαλισμός του ανατολικού μπλοκ δεν ήταν σοσιαλισμός», διακήρυξε. Η διαφοροποίηση του ΣΥΝ, συνέχισε, είναι στο ζήτημα «ελευθερία» η οποία «δεν υπήρχε» στο σοσιαλισμό. Δε διευκρίνισε τον όρο, ίσως γιατί δε χρειάζεται, αφού η υπογραφή του ΣΥΝ παραμένει φαρδιά πλατιά κάτω από τη συνθήκη του Μάαστριχτ, που κατοχυρώνει τις τέσσερις ελευθερίες του κεφαλαίου.

Δεν ξέχασε να αναφερθεί και στο ΚΚΕ και στον «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ», λέγοντας ότι δε θα επιβεβαιωθούν οι θέσεις του για το ΣΥΝ ότι είναι το «αποκούμπι του συστήματος», λες και αυτά που λέει και κάνει ο ΣΥΝ δε δηλώνουν μόνα τους ποιανού αποκούμπι είναι. Αλλωστε, του τα είπαν εχθές και οι φοιτητές που ξεπετάχτηκαν από το ακροατήριο...

Κατά τ' άλλα περίσσεψαν οι προτάσεις του για μια ενότητα εντός των τειχών. Ποιοι χωράνε σ' αυτήν την ενότητα; Ολοι, αρκεί να «φύγει η ΔΑΠ», όπως είπε. Που σημαίνει χωράει και το ΠΑΣΟΚ του άρθρου 16 και οι 400 του ΣΥΝ που στηρίζουν το νόμο - πλαίσιο. Δε χωράνε βέβαια οι φοιτητές που επιμένουν να παλεύουν να μην εφαρμοστεί ο νόμος - πλαίσιο, να βγούνε έξω από τις σχολές οι εταιρείες, που ζητάνε απ' τους καθηγητές τους να υπηρετούν το δημόσιο πανεπιστήμιο και όχι το ταμείο των παραμάγαζων που έχουν στήσει μέσα στα πανεπιστήμια...

Τι, πράγματι, ψάχνει να βρει ο πρόεδρος του ΣΥΝ στα πανεπιστήμια; Ενα ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης των φοιτητών, ώστε αυτοί να μην εκφραστούν μέσα από τις φοιτητικές εκλογές ως δύναμη ανατροπής.

Μετά από επίμονες ερωτήσεις φοιτητών, είπε πως στην πολιτική πρόταση του ΣΥΝ «κομβικό σημείο είναι η αναδιανομή του πλούτου για να αλλάξει η κοινωνία». Και φλερτάροντας με το ΠΑΣΟΚ, είπε ότι στο συνέδριό του δεν είπε τίποτα για «αναδιανομή των κερδών».

Συγχαρητήρια, ευχαριστίες και πάλι συγχαρητήρια. Αυτό ήταν το μήνυμα τόσο της κυβέρνησης, όσο και του ΠΑΣΟΚ προς τους πρόθυμους πανεπιστημιακούς («Παρατηρητήριο έρευνας και διαλόγου για τα ελληνικά πανεπιστήμια») κατά την προχτεσινή έναρξη Διεθνούς Συνεδρίου για το μέλλον του δημόσιου πανεπιστημίου. «Πολύ μεγάλη ελπίδα» χαρακτήρισε το συνέδριο η Αννα Διαμαντοπούλου, εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ. «Προσβλέπουμε με αισιοδοξία σε πρωτοβουλίες όπως η σημερινή και αναμένουμε με ενδιαφέρον τα αποτελέσματα», δήλωσε ο Σπύρος Ταλιαδούρος, υφυπουργός Παιδείας. «Θα περιμένουν οι δυνάμεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ να δουν τις νέες ιδέες, τις νέες προτάσεις», είπε χαιρετίζοντας εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ...

Είναι γεγονός ότι εκ μέρους των πολιτικών δυνάμεων που υπηρετούν την πολιτική ΕΕ - κεφαλαίου, μόνο συγχαρητήρια θα μπορούσε να λάβει η συγκεκριμένη ομάδα πρόθυμων πανεπιστημιακών. Γιατί δεν είναι τίποτε άλλο από χέρι βοήθειας προς την κυβέρνηση, που μάλιστα ενεργοποιήθηκε την κατάλληλη στιγμή: Εν μέσω των κινητοποιήσεων ενάντια στην αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης, για να θολώσει τα νερά, να παρουσιαστεί ως δυναμική φωνή υπέρ των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, Θάνος Βερέμης, χαιρετίζοντας το συνέδριο, την Πέμπτη το απόγευμα, είπε για τους «1.000» πρόθυμους πανεπιστημιακούς: «Τους είμαι ευγνώμων»!

Η ομάδα αυτή - μια συνεργασία πανεπιστημιακών που ανήκουν ή πρόσκεινται σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - επιδιώκει να αυτοπαρουσιαστεί ως «η πιο ψύχραιμη φωνή που λέει ότι η μεταρρύθμιση επείγει», όπως σημείωσε χαρακτηριστικά η Βάσω Κιντή (ΑΡΣΗ - ΣΥΝ) μιλώντας εισηγητικά στο Συνέδριο. Ενοποιητικό στοιχείο όλων: Η συμφωνία με τη διαδικασία της Μπολόνια, με το νόμο - πλαίσιο, με τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που προχωρούν ή βρίσκονται στα σκαριά και στόχο έχουν τη λειτουργία των πανεπιστημίων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και η κάθετη αντιπαράθεση με τα αιτήματα του φοιτητικού κινήματος. Εξάλλου, κοινό στοιχείο στις περισσότερες τοποθετήσεις στο Συνέδριο είναι ο φόβος απέναντι στο φοιτητικό κίνημα, η αντίληψη ότι το άσυλο έχει μετατραπεί σε άσυλο βίας... Ολα αυτά στο όνομα του «δημόσιου» πανεπιστημίου και της αναβάθμισής του...

Από πλευράς κυβέρνησης, ο Σπ. Ταλιαδούρος επισήμανε ότι η μεταρρύθμιση έχει ακόμα δρόμο να κάνει, προετοιμάζοντας το έδαφος για νέες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. Η Α. Διαμαντοπούλου σημείωσε ότι υπάρχει μεγάλη σύμπτωση στις θέσεις του ΠΑΣΟΚ και του «Παρατηρητηρίου», ενώ πρότεινε να είναι στοιχείο της αξιολόγησης των πανεπιστημίων ο χρόνος ολοκλήρωσης των σπουδών των φοιτητών. Πρόσθεσε ότι το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει «να ενσωματώσει μια νέα αριστερά που λέει "ναι" στο δημόσιο πανεπιστήμιο αλλά "όχι" στο στατικό πανεπιστήμιο, (...) "ναι" στη συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα και στα θέματα της έρευνας, "ναι" σε πανεπιστήμια που δουλεύουν με την ΤΑ, που αξιολογούνται, που είναι αυτοδιοικούμενα και (...) δεν επιτρέπει το φόβο να επικρατεί στα ελληνικά πανεπιστήμια». Με άλλα λόγια, μια αριστερά στο κοστουμάκι του ευρωμονόδρομου, της υποταγής στη διαδικασία της Μπολόνια και στη στρατηγική της Λισαβόνας...

Οσο για τον ΣΥΝ, απέδειξε για ακόμα μια φορά ότι πατάει σε δυο - τουλάχιστον - βάρκες. Δηλώνει ότι είναι με το κίνημα του «άρθρου 16» και ταυτόχρονα χαιρετίζει ένα συνέδριο πρωτοβουλίας με ξεκάθαρα αντίθετα αιτήματα, θέσεις και στοχεύσεις. Στο οποίο συνέδριο, βέβαια, όχι μόνο συμμετέχουν αλλά και πρωτοστατούν (ακόμα και με την εισηγητική τοποθέτηση) πανεπιστημιακοί του ΣΥΝ...

Η στάση των πολιτικών κομμάτων και των δυνάμεών τους στους πανεπιστημιακούς, οι συναινετικές πρωτοβουλίες, τύπου «Παρατηρητηρίου», υπέρ των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, είναι στοιχεία από τα οποία οι φοιτητές μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα. Μπροστά και στις φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές στις 9 του Απρίλη, οι φοιτητές να πάρουν θέση απέναντι στα κόμματα αυτά και τις παρατάξεις τους στα πανεπιστήμια, ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΔΙΚΤΥΟ (ή ΑΡΕΝ), που αναζητούν να εξαργυρώσουν τη φοιτητική ψήφο για να αθωώσουν την αντιδραστική πολιτική τους.