Σάββατο 29 Μάρτη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
«Να βρούμε χορηγούς»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η επίσκεψη ενός υποψήφιου πρύτανη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο ΤΕΦΑΑ στα Τρίκαλα, έγινε αφορμή για να εκθέσουν φοιτητές και καθηγητές τα προβλήματα του Τμήματος και να πάρουν την απάντηση ...βγαλμένη λες μέσα από το νόμο - πλαίσιο: Βρείτε χορηγούς!

Καθηγητές του Τμήματος έθεσαν το πρόβλημα των χρημάτων που πληρώνουν οι φοιτητές από την τσέπη τους για διανυκτερεύσεις και υλικά (π.χ. φόρμες) προκειμένου να έχουν ενιαία εμφάνιση σε εκδηλώσεις που συμμετέχουν στα πλαίσια δραστηριοτήτων του τμήματος. Φοιτητές της ΠΚΣ είπαν ακόμα ότι το τμήμα στερείται ιδιόκτητων εγκαταστάσεων, οι φοιτητές πληρώνουν από την τσέπη τους κάθε μέρα μεγάλα ποσά για τη μετακίνηση, φοιτητικές εστίες δεν υπάρχουν και ούτε που γίνεται συζήτηση για να φτιαχτούν κ.ά.

Ο διεκδικητής όμως του πρυτανικού θώκου προτίμησε να δώσει τα διαπιστευτήριά του στην κυβέρνηση, παρά να πάρει θέση διεκδίκησης για τις ανάγκες των φοιτητών και του ιδρύματος. Ετσι, είπε ότι λεφτά το Πανεπιστήμιο δεν έχει, μπορούμε όμως να βρούμε τρόπους, όπως οι χορηγοί που μπορούν να λύσουν τέτοια προβλήματα...

Γύρω από τον κυβερνητικό θώκο

«Εμείς ασχολούμαστε με τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα και με το πώς θα ενισχύσουμε την αντιπαράθεση της κοινωνίας με την κυβερνητική πολιτική», δήλωσε χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας και ο προκάτοχός του Αλ. Αλαβάνος συμπλήρωνε: «"Ολοι μαζί" για να φύγει το γερασμένο δικομματικό πολιτικό σκηνικό και να έρθουν νέες δυνάμεις στο πολιτικό σκηνικό και στη διακυβέρνηση του τόπου. "Ολοι μαζί" όχι για να γίνει κάτι στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν (...) για να αποσυρθεί η κυβέρνηση της ΝΔ. "Ολοι μαζί" για την άνοιξη της αριστεράς που έρχεται στη χώρα». Ολα για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ περιστρέφονται γύρω απ' τον κυβερνητικό θώκο. Στο απυρόβλητο αυτοί που κινούν τα νήματα πίσω απ' αυτόν. Η πλουτοκρατία, ντόπια και ξένη. Εξ ου και οι προσεκτικά επιλεγμένες εκφράσεις τους, π.χ. ο Αλ. Τσίπρας έκανε δηλώσεις χτες για το δημόσιο σύστημα Υγείας, δεν ακούσαμε όμως να λέει τίποτα για κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στον ευαίσθητο αυτό τομέα. Εκανε δηλώσεις για αγώνες «ενάντια στον καταναγκασμό της αγοράς» όχι ενάντια στην «αγορά», στο μεγάλο κεφάλαιο δηλαδή. Δε γίνεται όμως κανένας να έχει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Οποιος ισχυρίζεται ότι αυτό μπορεί να συμβεί κοροϊδεύει και αποπροσανατολίζει το λαό. Αυτό κάνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύοντας κάθε μέρα πόσο επιζήμιος για τα λαϊκά συμφέροντα είναι ο οπορτουνισμός.

Οι «δύο κόσμοι»

«Θέλουμε έναν κόσμο που να χωράει πολλούς κόσμους». Με αυτό το σύνθημα, πραγματοποιείται σήμερα, από το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, τη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ και μια σειρά άλλους φορείς, συναυλία στο Σύνταγμα με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα κατά του Ρατσισμού. Το πρόβλημα, φυσικά, δεν είναι η δράση αυτή καθ' αυτή. Ακόμη και το σύνθημα, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ακούγεται... ωραίο.

Ελα όμως, που η φράση «θέλουμε έναν κόσμο που να χωράει πολλούς κόσμους», στην πραγματικότητα, αφήνει στο απυρόβλητο το σύνολο της επίθεσης που δέχονται οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, σε όλο το πλέγμα της κοινωνικής και οικονομικής τους δραστηριότητας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά εγείρει και κάποια εύλογα ερωτήματα. Για παράδειγμα: Αυτός ο «κόσμος που χωράει πολλούς κόσμους», χωράει μέσα και τον κόσμο των εκμεταλλευτών και τον κόσμο των εκμεταλλευμένων; Χωράει μέσα τον κόσμο των ιμπεριαλιστικών πολέμων και τον κόσμο των μεταναστών που αυτοί γεννούν; Χωράει μέσα τις «έξυπνες βόμβες» που θερίζουν παιδιά σε Αφγανιστάν, Ιράκ και Παλαιστίνη;

Δυστυχώς για τους εμπνευστές του συνθήματος, δεν υπάρχει «κόσμος που χωράει πολλούς κόσμους». Υπάρχουν - αν πρέπει να το πούμε έτσι - «δύο κόσμοι». Και αυτοί δεν μπορούν να εξισωθούν. Ενα τέτοιο σύνθημα, αποκρύπτει την πραγματικότητα, κρύβει τους υπεύθυνους και, στην πράξη, τους εξιλεώνει...

Η «υποτίμηση» της υπερπροβολής

Διαβάζουμε στο περιοδικό «ΑΝΤΙ» άρθρο σχετικά με το «ρεύμα» που έχει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, για το θετικό ρόλο που έπαιξαν και παίζουν ως προς αυτό ο Αλ. Αλαβάνος και ο Αλ. Τσίπρας, κάτι που όπως εκτιμά ο συντάκτης του άρθρου, Σ. Μοσχονήσιος, προκαλεί εκδηλώσεις πανικού και αυτός είναι ο λόγος που υποκινεί μια προπαγάνδα από τα άλλα κόμματα και τα στελέχη τους και από φιλικά τους Μέσα Ενημέρωσης, με στόχο να υποτιμηθεί στη συνείδηση της κοινής γνώμης, κυρίως ο Αλ. Τσίπρας. Αναρωτιόμαστε, το γεγονός ότι «πορτρέτα» του προέδρου του ΣΥΝ φιλοτεχνούνται και προβάλλονται κατά κόρον από ΜΜΕ, κάθε απόχρωσης, σε πολιτικές εκπομπές, αλλά κι από εκπομπές «κοινωνικής κριτικής» π.χ. Μενεγάκη, Λόη κ.ά., το γεγονός ότι ο Αλ. Τσίπρας έχει γίνει μόνιμος θαμώνας εφημερίδων και εντύπων άσχετων με την πολιτική π.χ. περιοδικού για τα αυτοκίνητα, λέει κάτι στο συντάκτη του άρθρου; Σε μας πάντως λέει πολλά...

Πολιτική αντισεισμικής θωράκισης

Το κύριο στοιχείο, που προέκυψε από την ημερίδα που πραγματοποίησε πρόσφατα η Κομματική Οργάνωση Αθήνας του ΚΚΕ για την αντισεισμική προστασία της χώρας, ήταν ότι η λύση ενός τέτοιου θέματος αποτελεί πρώτα και κύρια πολιτική επιλογή. Επιλογή, που γνώμονα και συμφέρον πρέπει να έχει την προστασία των εργαζομένων, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Από αυτή την «κόκκινη κλωστή», που δένει το σύνολο των παραμέτρων ενός σύνθετου και πολύπλευρου ζητήματος, ξετυλίγεται το «κουβάρι» της πρότασης του ΚΚΕ.

Είναι γεγονός πως η σεισμική δράση εγκυμονεί κινδύνους. Αλλά, ακόμη μεγαλύτεροι είναι οι κίνδυνοι που προέρχονται από την παντελή έλλειψη αντισεισμικής προστασίας. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όλα τα τελευταία χρόνια ελάχιστα έχουν κάνει σε αυτό τον τομέα. Είναι ενδεικτικό ότι αντί να επιβάλουν τη θωράκιση των 38.165 κτιρίων που έπαθαν ζημιές από το σεισμό της Αθήνας, αντιθέτως προώθησαν τέτοιες τεχνικές οδηγίες ώστε τα κτίρια αυτά να επανέλθουν στην προ του σεισμού κατάσταση - δηλαδή όταν και έπαθαν τις ζημιές!

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δεν αντιμετωπίζουν το θέμα της αντισεισμικής θωράκισης, σαν ένα μεγάλο έργο που αγγίζει την ίδια τη δομή και τις υποδομές της πόλης, αλλά αντιθέτως το έχουν θέσει στα... αζήτητα. Και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όμως, δεν είναι άμοιρος ευθυνών, αφού, όχι μόνο δεν αμφισβητεί συνολικά το πλαίσιο της εμπορευματοποίησης, αλλά επιπλέον, στηρίζει τη λεγόμενη αυτοτέλεια της Αυτοδιοίκησης, υποσκάπτοντας την κεντρική κρατική ευθύνη που απαιτείται για ένα τέτοιο θέμα.

Για το ΚΚΕ, αντιθέτως, το ζήτημα της αντιμετώπισης των επιπτώσεων των σεισμών, δεν είναι απλά ένα τεχνοκρατικό, επιστημονικό θέμα. Είναι πρώτα και κύρια πολιτικό ζήτημα και απαιτεί την απαραίτητη πολιτική βούληση για την ελαχιστοποίηση των όποιων συνεπειών του. Τα θέματα τόσο της περιβαλλοντικής πολιτικής όσο και της αντιμετώπισης προβλημάτων από φυσικές καταστροφές, συνδέονται άμεσα με την πολιτική των αναδιαρθρώσεων, τη στρατηγική της ΕΕ και ειδικότερα με τις αλλαγές - αρνητικές για τα λαϊκά συμφέροντα - στο θεσμό της Αυτοδιοίκησης. Συνδέονται με τον προωθούμενο «Καποδίστρια 2» και τη νέα επέλαση των ιδιωτών μέσω των ΣΔΙΤ. Στην πράξη, λοιπόν, δεν «απουσιάζει» η πολιτική βούληση, από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Είναι όμως συνειδητή επιλογή, για παράδειγμα, να δίνει γη σε επιχειρηματίες για να αναπτύσσουν τουριστικές εγκαταστάσεις με γήπεδα γκολφ, αλλά να μην υπάρχει κανένα πρόγραμμα λαϊκής κατοικίας.

Το ΚΚΕ, με την ημερίδα, έκανε ένα νέο βήμα σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα. Δήλωσε αποφασισμένο να δράσει κάνοντας προληπτικό αγώνα και όχι να παρεμβαίνει μόνο όταν χτυπά ο Εγκέλαδος. Δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος. Χρειάζεται συντονισμένος αγώνας ώστε να ληφθούν άμεσα μέτρα αντισεισμικής προστασίας. Αλλωστε, η επίλυση ενός τέτοιου θέματος που κοστίζει εκατοντάδες ανθρώπινες ζωές, είναι άκρως επείγουσα. Το φαινόμενο του σεισμού δε θα πάψει ποτέ να υπάρχει.

Ομως, ο αγώνας για να παρθούν άμεσα μέτρα, πρέπει να συνοδεύεται από τον αγώνα για ανατροπή της σημερινής κατάστασης. Για να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία. Γιατί αν και ο σεισμός θα υπάρχει πάντα - και στον καπιταλισμό και στο σοσιαλισμό - μόνο όταν δεν υπάρχει ο παράγοντας κέρδος και εκμετάλλευση μπορεί να υπάρξει με κεντρικό σχεδιασμό μια ουσιαστική, αποτελεσματική και μακροπρόθεσμη λήψη μέτρων αντισεισμικής προστασίας.


Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ

Στην αποστολή του αποπροσανατολισμού...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΙΝΑΙ «σταθμός στη μάχη ενάντια στη Δεξιά», «ύστατο καθήκον», «αντεπίθεση για κοινωνική δικαιοσύνη», «υπεράσπιση των κεκτημένων του λαού», «ξεσηκωμός».

Εως και ...«Μάχη του Στάλινγκραντ»!

Οι μπαρουτοκαπνισμένοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ τα είπαν όλα αυτά (τα ...στρατιωτικά), στη Βουλή!

Ετσι αποκάλεσαν τη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας που τέλειωσε κι αν μπορούσαν θα έλεγαν κι άλλα, πιο εντυπωσιακά.

Θεωρούν ότι ...πήγαν στον πόλεμο και γύρισαν. Τώρα θα αφήσουν κάτω τα τουφέκια και τα φισεκλίκια για να ξεκουραστούν από τους κόπους του αγώνα.

Εκαναν το καθήκον τους και τώρα μπορούν να φέρουν επάξια τον τιμητικό τίτλο της «αξιωματικής αντιπολίτευσης».

Μόνο που - ακόμη κι έτσι - ...δεν το έχουν σίγουρο το «Οσκαρ»!

ΒΛΕΠΕΤΕ, συμμετείχε και η Νέα Δημοκρατία στη συζήτηση. Με τους υπουργούς της να παρελαύνουν από το βήμα με το ...χαμόγελο της αθώας απορίας!

«Τι γίνεται, βρε παιδιά;» και «τι πρόβλημα υπάρχει;» αφού όλα πάνε καλά και η χώρα αναπτύσσεται!

Διότι - κατά τη γνώμη τους - μετά το Ασφαλιστικό η κυβέρνηση απέδειξε ότι δε λύνει μόνο τα προβλήματα του σήμερα αλλά και ...του αύριο.

Σωστά. Διότι αν όλα τα περικόψεις, τα ξεπουλήσεις, τα ιδιωτικοποιήσεις και τα «εκσυγχρονίσεις» σήμερα, μπορείς ωραιότατα να ...εξαφανίσεις το «αύριο». Οπότε ...ουδέν πρόβλημα.

ΑΛΛΩΣΤΕ και η Νέα Δημοκρατία να μην είναι «στα πράγματα» τα επόμενα χρόνια, υπάρχουν πολλές ...εναλλακτικές προτάσεις για να γίνει η ίδια δουλειά.

Μόνο που σήμερα πρέπει οι επίδοξοι διαχειριστές της κατάστασης να πείσουν ότι είναι «κάτι διαφορετικό» και «κάτι αξιόπιστο». Είτε ως «κεντροδεξιά» εκδοχή είτε ως «κεντροαριστερά».

Αυτό είναι το άγχος τους και γι' αυτό προσπαθούν όσο μπορούν.


Γρηγοριάδης Κώστας

Οι απορίες του προέδρου!

Γρηγοριάδης Κώστας

Σε εξυπνάδες κατέφυγε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος χτες στην Ολομέλεια της διοίκησης, προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και την κατάπτυστη συμφωνία που υπέγραψε με τον ΣΕΒ. Θα ευχόμουν είπε το κόμμα αυτό - υπονοώντας το ΚΚΕ - να έρθει στην εξουσία για να δούμε τι συμβάσεις θα υπογράφονται τότε και πώς θα παρεμβαίνει στις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Προφανώς, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ κάτι δεν καταλαβαίνει ή καμώνεται ότι δεν καταλαβαίνει. Γιατί τότε θα ήξερε ότι όταν το ΚΚΕ έρθει στην εξουσία, θα έρθει γιατί ο λαός θα είναι στην εξουσία. Και για να είναι πραγματική αυτή η εξουσία και όχι εικονική, τότε τα βασικά μέσα παραγωγής θα είναι στον εργαζόμενο λαό, θα ανήκουν σε ολόκληρη την κοινωνία. Τότε, η τάξη των καπιταλιστών θα είναι απλώς αχρείαστη, αφού οι εργαζόμενοι με την πάλη τους θα την έχουν στείλει στα αζήτητα της ιστορίας. Ας μην ανησυχεί, λοιπόν, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, για το τι θα γίνεται τότε με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Εκτός, βέβαια, αν η πραγματική του ανησυχία δεν είναι για το τι θα κάνει τότε το ΚΚΕ, αλλά για το τι θα απογίνει η τάξη των καπιταλιστών που θα έχει χάσει το δικαίωμα στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Τι θα κάνει η τάξη που σήμερα αυτός υπηρετεί, όταν πλέον δε θα μπορεί να ξεζουμίζει τους εργάτες.

Με την αστική νομιμότητα

«Εμείς παλεύουμε στο πλαίσιο της νομιμότητας και του Συντάγματος να αντιμετωπίσουμε το Ασφαλιστικό». Τάδε έφη προχτές στο «Μέγκα» ο Αλ. Τσίπρας. Μπράβο! Αυτό λέμε και εμείς για σας. Οτι με θεσμικές τούμπες πολεμάτε να διακόψετε την ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος και να το στριμώξετε στην αστική νομιμότητα. Να μην μπορέσει να αναπτυχθεί και να αντιληφθεί τη δύναμή του, αλλά να «κοιμηθεί» στην αγκαλιά των θεσμών που στηρίζουν την τάξη που τους εκμεταλλεύεται. Να μην πάρει το δρόμο της σύγκρουσης, αλλά να αλλάξει πορεία και να πάρει το δικό σας που οδηγεί κατευθείαν «στα πλαίσια της νομιμότητας και του Συντάγματος» δηλαδή στα σαγόνια της αστικής τάξης. Τόσο αριστερός και κινηματικός ο ΣΥΝ. Ως τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος.

Στο ίδιο σκάφος...

Ο ΣΥΝ ψάχνει τρόπους να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Εάν «δεν του βγει» έχει εναλλακτική: Θα συνεργαστεί με το original ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να γίνει Συνασπισμός στη θέση του Συνασπισμού. Εάν «δεν του βγει» έχει εναλλακτική: Θα συνεργαστεί με τον original ΣΥΝ. «Ξαφνικά» ο ΣΥΝ κάνει διάφορα τερτίπια για να εμφανιστεί ως αξιωματική αντιπολίτευση και το ΠΑΣΟΚ έχει επαναφέρει στο λεξιλόγιό του μια ψευτοαριστερή φρασεολογία χωρίς αντίκρισμα. Παράλληλα ανταλλάσσουν λόγια «αγάπης και μίσους», τα οποία - ως γνωστόν - οδηγούν στον έρωτα... Το περιέγραψε πολύ όμορφα η Αννα Διαμαντοπούλου σε, προχτεσινές, δηλώσεις της σε ραδιοφωνικό σταθμό: «Με το ΣΥΝ είμαστε στο ίδιο σκάφος και κωπηλατούμε προς την ίδια κατεύθυνση»...

Για τις εντυπώσεις...

Την αναγραφή «συνιστώμενης λιανικής τιμής πώλησης» επάνω στις συσκευασίες των κτηνιατρικών φαρμάκων επιχειρεί να επιβάλλει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης, σε μια προσπάθεια να διασκεδάσει τις αντιδράσεις που δημιουργεί η ασυδοσία των φαρμακευτικών εταιρειών. Στην πραγματικότητα, μια και η κυβέρνηση στο πλαίσιο της πολιτικής της «ελεύθερης αγοράς» που υπηρετεί δεν έχει καμία πρόθεση να επιβάλλει υποχρεωτικά ανώτατες τιμές, καταφεύγει στην τακτική της «συνιστώμενης» τιμής και... πράσινα άλογα, προκειμένου να δημιουργήσει εντυπώσεις. Οι εταιρείες θα προσφύγουν δικαστικά διεκδικώντας τα «κεκτημένα» τους, δηλαδή την πλήρη ασυδοσία που τους εξασφαλίζει η πολιτική της «ελεύθερης αγοράς» και του «ανταγωνισμού» και η κυβέρνηση θα βγει «λάδι». Οτι είχε την καλή πρόθεση αλλά την εμποδίζουν οι νόμοι, δηλαδή, οι νόμοι της! Γνωστό το κόλπο.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Να τους σταματήσουμε!

Σε μία περίοδο προώθησης κρίσιμων αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, με αιχμή το Ασφαλιστικό, η κυβέρνηση επέλεξε να χρήσει με κάθε επισημότητα τους επιχειρηματίες επίσημους συνεταίρους στην εφαρμογή της πολιτικής της στην Παιδεία. Η υπογραφή μνημονίου συνεργασίας μεταξύ του υπουργείου Παιδείας και 8 ιδρυμάτων που εκπροσωπούν επιχειρηματικούς ομίλους - κολοσσούς έρχεται σαν συνέχεια μίας πολιτικής που τα προσφέρει όλα στο μεγάλο κεφάλαιο.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που οι επιχειρήσεις εισβάλλουν στο χώρο της Παιδείας. Χρόνια τώρα, στο πλαίσιο της πολιτικής της ΕΕ, το μεγάλο κεφάλαιο μπαινοβγαίνει στα σχολεία μέσα από διάφορα προγράμματα, χορηγίες, καινοτομίες κλπ. ενώ διεκδικεί περισσότερο αποφασιστικό ρόλο και στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. Παράλληλα, αποτελεί δηλωμένη πρόθεση της κυβέρνησης η «σύμπραξη» με τους ιδιώτες στο χώρο της Παιδείας, με πρόσφατα παραδείγματα την παράδοση των σχολείων στους ιδιώτες μέσων των ΣΔΙΤ και τη συμφωνία - μαμούθ με τη «Microsoft» στο πλαίσιο της προώθησης των νέων τεχνολογιών. Το μνημόνιο συνεργασίας του υπουργείου Παιδείας με τα ιδρύματα Ευγενίδου, Κωστόπουλου, Λαμπράκη, Λεβέντη, Μποδοσάκη, Νιάρχου, Ωνάση και το Μορφωτικό Ιδρυμα της Εθνικής Τράπεζας, έρχεται λοιπόν σαν ώριμο φρούτο, να συνεχίσει και να εντείνει την παρέμβαση του μεγάλου κεφαλαίου.

Οπως φαίνεται και από τις διακηρύξεις των ιδρυμάτων που συγκροτούν τη «Μορφωτική και Αναπτυξιακή Πρωτοβουλία», επιδίωξη είναι η εφαρμογή των στόχων της Λισαβόνας για Παιδεία και Ερευνα σφιχταγκαλιασμένη με τις επιχειρήσεις και μάλιστα σε διακρατικό εντός της ΕΕ επίπεδο. Απογυμνωμένη από το ρόλο της διαμόρφωσης ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων και στραμμένη, για τα παιδιά του λαού, προς την εκγύμναση δεξιοτήτων. Μέσο για την επίτευξη του στόχου αυτού, είναι σε πρώτη φάση μια σειρά φαινομενικά ελκυστικών καινοτόμων προγραμμάτων, προκειμένου να αποσπάσουν τη συναίνεση εκπαιδευτικών, μαθητών και γονιών στις αναδιαρθρώσεις. Γιατί το ίδιο το περιεχόμενο των προγραμμάτων που προωθούνται στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας των ιδρυμάτων ενέχει τα στοιχεία που οδηγούν το περιεχόμενο του σχολείου στην υποβάθμιση, με όμορφο περιτύλιγμα.

Βέβαια, η επένδυση στην Παιδεία δε γίνεται χωρίς την προσδοκία ανταλλαγμάτων. Μέσα και από τη στήριξη που προσφέρει και το υπουργείο Παιδείας στην ωμή παρέμβαση των οκτώ επιχειρηματικών κολοσσών στα σχολεία, αναγορεύονται και τυπικά σε παράγοντα διαμόρφωσης της εκπαιδευτικής πολιτικής, τους δίνεται η δυνατότητα να διευρύνουν την παρέμβασή τους στο χώρο, να καθορίσουν ενεργά το περιεχόμενο και την αποστολή της Παιδείας. Το ίδιο το μεγάλο κεφάλαιο αναλαμβάνει δράση ώστε πιο αποφασιστικά να προωθηθούν οι σχεδιασμοί του για μια Παιδεία προσανατολισμένη στην εξυπηρέτηση των αναγκών του και μακριά από τις λαϊκές ανάγκες.

Η απροκάλυπτη αυτή εισβολή επιχειρήσεων στην Παιδεία, όπως και κάθε άλλη προσπάθεια του μεγάλου κεφαλαίου να παρέμβει στις συνειδήσεις της νεολαίας και να διαμορφώσει το μέλλον της μακριά από τις ανάγκες της, πρέπει να βρει απάντηση μέσα από τους αγώνες για τη διεκδίκηση της Παιδείας των πραγματικών λαϊκών αναγκών. Για κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στην εκπαίδευση. Γίνεται όλο και πιο φανερό ότι η πολιτική που ακολουθείται κάθε άλλο παρά λαϊκή Παιδεία, πρόοδο για το λαό εξασφαλίζει. Αυτή κατακτιέται με την πάλη για την αποκάλυψη και απόκρουση της επίθεσης στα μορφωτικά δικαιώματα του λαού και της νεολαίας, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ