Κυριακή 28 Σεπτέμβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Υπάρχει άλλη λύση

Με μεγαλοστομίες για «πατριωτικό καθήκον», με κάλπικα επιχειρήματα και στοιχεία, αλλά και εκβιαστικά τελεσίγραφα προς τους εργαζόμενους, η κυβέρνηση προχωρά ακάθεκτη στο σχέδιο για την εκκαθάριση του ομίλου της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» (ΟΑ), την παράδοση της δημόσιας περιουσίας του σε ιδιωτικά κεφάλαια και την απόλυση 8.000 εργαζομένων, διαφημίζοντάς τη, μάλιστα, με καταχώριση σε έντυπα μέσα.

Το προδιαγεγραμμένο αυτό επιχειρούμενο έγκλημα σε βάρος όχι μόνο της δημόσιας περιουσίας του ομίλου ΟΑ και των εργαζομένων, αλλά και ολόκληρου του ελληνικού λαού, έχει μακρά διαδρομή (τουλάχιστον από το 1994), ενώ αφετηρία του ήταν η Συνθήκη του Μάαστριχτ και η απόφαση για «απελευθέρωση» - ιδιωτικοποίηση των μεταφορών. Το ΠΑΣΟΚ απέτυχε τρεις φορές στην ιδιωτικοποίηση του ομίλου ΟΑ, αλλά η κυβέρνηση της ΝΔ το έχει πάρει πιο ...πατριωτικά το θέμα και υπολογίζει να έχει ...ξεμπερδέψει με την υπόθεση έως τον ερχόμενο Απρίλη.

Το σίγουρο είναι ότι τα κόμματα της δικομματικής εναλλαγής ΠΑΣΟΚ και ΝΔ - από κοντά και οι υπόλοιποι συνοδοιπόροι στον ευρωμονόδρομο ΣΥΝ και ΛΑ.Ο.Σ. - βάζουν όλα τα δυνατά τους για να «περάσει» η πολιτική των Βρυξελλών για την ύπαρξη 2-3 αεροπορικών κολοσσών στην Ευρώπη και την παράδοση των αεροπορικών υποδομών στο κεφάλαιο.

Είναι προφανές ότι η πολιτική αυτή ωφελεί και υπηρετεί μόνο το ιδιωτικό κεφάλαιο, ενώ, αντίθετα, πλήττει τους πάντες, πρωτίστως τους εργαζόμενους, αλλά γενικότερα πλήττει ολόκληρο τον ελληνικό λαό που έχει ανάγκη από φτηνές και ασφαλείς μεταφορές. Γι' αυτό είναι επιτακτική ανάγκη να ξεσηκωθεί όλος ο ελληνικός λαός ενάντια στο σχέδιο κυβέρνησης - ΕΕ για τον όμιλο της ΟΑ. Γι' αυτό είναι επίσης επιβεβλημένη ανάγκη όλοι μαζί να διεκδικήσουμε 100% δημόσιο τομέα αερομεταφορών, ενταγμένο μέσα σε έναν κοινωνικοποιημένο τομέα συγκοινωνιών - μεταφορών, ώστε να εξασφαλιστούν και τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εργαζομένων στις αερομεταφορές και γενικότερα.

Θέλουν εργάτες ταυτισμένους με το συμφέρον των αφεντικών

«Επιχείρησέ το»! είναι ο τίτλος διαφήμισης της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς σχετικά με τις «Θυρίδες Επιχειρηματικότητας». Πρόκειται για προγράμματα, που «τρέχουν» εδώ και χρόνια, συγχρηματοδοτούμενα από την ΕΕ, με πρόφαση να δώσουν λύση στο πρόβλημα της ανεργίας των νέων. Λύση, βέβαια, δεν έχουν δώσει, καθώς η ανεργία των νέων καλπάζει και καλπάζει... Επιπλέον, αποτελεί τουλάχιστον κοροϊδία να καλούνται, υποτίθεται, οι νέοι να γίνουν επιχειρηματίες, όταν τα μονοπώλια κυριαρχούν και για τις 10 επιχειρήσεις, που ανοίγουν, κλείνουν 100...

Ο πραγματικός στόχος τόσο των «θυρίδων νεανικής επιχειρηματικότητας», όσο και συνολικά των προγραμμάτων «επιχειρηματικότητας», που απευθύνονται στους νέους και μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα, είναι η γαλούχηση της νεολαίας με τις «αξίες» της επιχειρηματικότητας. Θέλουν τους νέους, όχι μόνο φτηνούς και ευέλικτους εργαζόμενους, αλλά γαλουχημένους από τα πριν πως το συμφέρον τους ταυτίζεται με εκείνο του εργοδότη... Ετσι ώστε, όταν ο επιχειρηματίας περικόπτει μισθούς, ο νέος εργαζόμενος, αντί να διεκδικεί τα δικαιώματά του, να δικαιολογεί την κλοπή που υφίσταται. Οταν ο επιχειρηματίας κλείνει την επιχείρηση, ο νέος εργαζόμενος να δικαιολογεί την κίνηση αυτή και να μην αντιδρά, να μην αγωνίζεται. Θέλουν τους νέους εργαζόμενους όχι μόνον υποταγμένους, αλλά και θερμούς υποστηρικτές της εκμετάλλευσής τους.

Οι «πράσινες» μπίζνες της ΕΕ

Το Σχέδιο Δράσης της ΕΕ για τη «Βιώσιμη Παραγωγή και Κατανάλωση» συζήτησαν στις Βρυξέλλες οι αρμόδιοι υπουργοί, μεταξύ των οποίων και ο δικός μας, Χ. Φώλιας.

Που είχε να πει τα καλύτερα για τις κατευθύνσεις της ΕΕ, η οποία υποτίθεται ότι θέλει να γίνεται η βιομηχανική παραγωγή με τρόπο φιλικότερο προς το περιβάλλον και οι καταναλωτές, με τη σειρά τους, να προμηθεύονται εκείνα τα προϊόντα που παράγονται με αυτόν τον τρόπο. Μάλιστα, και οι συμβάσεις του Δημοσίου πρόκειται να εναρμονιστούν με το οικολογικό «παραμύθι» της ΕΕ και της Διάσκεψης του Γιοχάνεσμπουργκ, που έθεσε πρώτη το ζήτημα, το 2002.

Αλλού, όμως, είναι το «ζουμί». Στις έμμεσες απαγορεύσεις, που θα προκύψουν για προϊόντα τρίτων χωρών που δε θα είναι οικολογικά. Στις επιδιώξεις του ευρωπαϊκού μεγάλου κεφαλαίου να «πιάσει την καλή», αν και εφόσον απελευθερωθεί, μέσω του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, η «πράσινη» αγορά.

Οσο για τους καταναλωτές... έτσι που θα τα έχουν κάνει οι κεφαλαιοκράτες και οι κυβερνήσεις - υπηρέτες τους, ούτε πράσινο φύλλο μαρουλιού δε θα μπορούν να καταναλώσουν. Αλλά αυτό δεν αφορά τις πράσινες μπίζνες της ΕΕ...

Αναγκαίος ο αγωνιστικός συντονισμός των πυρόπληκτων

Σε οριακό σημείο βρίσκονται οι πυρόπληκτοι αγροτοκτηνοτρόφοι του Νομού Ηλείας, καθώς ένα χρόνο μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές, που έπληξαν τις περιουσίες τους, διαπιστώνουν ότι οι τότε εξαγγελίες των κυβερνητικών στελεχών δεν ήταν τίποτα περισσότερο από «τρύπιες» υποσχέσεις. Ανακαλύπτουν τώρα, μετά την ολοκλήρωση των ελέγχων που διεξήγαγε ο ΕΛΓΑ και τα πορίσματα που εξέδωσε, ότι οι αποζημιώσεις που δικαιούνται δε φτάνουν ούτε για ...«ζήτω». Καταλαβαίνουν ότι οι «πλήρεις αποζημιώσεις», στις οποίες αναφερόταν ο τότε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Ε. Μπασιάκος και συνολικά η κυβέρνηση, ήταν «πλήρεις» μεν, εντός του αντιαγροτικού ασφαλιστικού κανονισμού του ΕΛΓΑ και των ανάλογων κοινοτικών κανονισμών δε. Οι κομμουνιστές είχαν προειδοποιήσει από την πρώτη στιγμή ότι οι μεγάλες καταστροφές, που προκάλεσαν οι πυρκαγιές στην Ηλεία, θα χρησιμοποιηθούν από την κυβέρνηση της ΝΔ ως ένας ακόμη μοχλός προώθησης του ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων από το επάγγελμά τους και ότι τα όποια «επενδυτικά» σχέδια εξαγγέλλονται, προορίζονται για τους μεγαλοεπενδυτές, οι οποίοι στο εξής θα μπορούν να συγκεντρώνουν γη στα χέρια τους σε ακόμη πιο εξευτελιστικές τιμές. Κάθε μέρα που περνάει, η κατάσταση γι' αυτούς θα γίνεται ακόμη χειρότερη, αν δε συντονίσουν τη δράση τους σε αγωνιστική κατεύθυνση μαζί με το συνεπές αγροτικό κίνημα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι οι όποιες «συσκέψεις» και «συναντήσεις» με στελέχη της κυβέρνησης, που προωθούν τοπικοί παράγοντες του ΠΑΣΟΚ, απλούστατα θα τους οδηγήσουν σε νέα αδιέξοδα.

Νέα Υόρκη, Παρίσι, Βαγδάτη

«...Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο, μα πόσο, η οικογένειά μου κι εγώ επιθυμούσαμε μια Ευρώπη κι έναν κόσμο χωρίς σύνορα, ειρηνικό, έναν κόσμο όπου ο καθένας θα είχε τη θέση του, θα πρόσφερε ανάλογα με τις δυνατότητες και θα απολάμβανε ανάλογα με τις ανάγκες του. Οπου το κράτος θα ήταν στην υπηρεσία της κοινωνίας κι ο άνθρωπος δε θα ήταν σκλάβος κανενός συμφέροντος και καμιάς δύναμης...».

Μια νεαρή δημοσιογράφος, η Ελλη, με το φίλο της Οδυσσέα πραγματοποιούν ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη, εκείνη για επαγγελματικούς λόγους, ο άλλος για ερευνητικούς. Τραγική στιγμή, ο θάνατος του Οδυσσέα στους Δίδυμους Πύργους την 11η του Σεπτέμβρη 2001. Η πλοκή της ιστορίας ξετυλίγεται σε κοινωνικές συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, δημοσιογραφική έρευνα. Οι πρωταγωνιστές, άντρες και γυναίκες, κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης, ζουν και πεθαίνουν σαν ήρωες, σαν θύματα, σαν απλοί καθημερινοί άνθρωποι. Η περιπλάνηση στο χώρο και το χρόνο αναζωπυρώνει πόθους και προσδοκίες, θέτει ερωτήματα, απαιτεί απαντήσεις. Το βιβλίο αυτό είναι μια αντιπολεμική κραυγή, μια φωνή διαμαρτυρίας ενάντια σε κάθε είδους διάκριση, ενάντια στο σκοταδισμό και την καταπίεση. Ενα βιβλίο επίκαιρο, που αποκαλύπτει το σχεδιασμό της αντιτρομοκρατικής εκστρατείας ενάντια στους λαούς. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Γκαλέμα Μοτλάντε

Ο 59χρονος Γκαλέμα Μοτλάντε, δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί την εποχή του ρατσιστικού καθεστώτος Απαρτχάιντ, οπότε βρισκόταν πίσω απ' τα κάγκελα της φυλακής επί μία δεκαετία λόγω του πολιτικού του αγώνα, αυτό που του συνέβη την περασμένη βδομάδα: Οτι θα καθόταν δηλαδή - χρόνια μετά... - στον προεδρικό θώκο της Νότιας Αφρικής.

Ωστόσο, η χαρά του (εάν όντως ένιωσε έτσι...) δεν μπορεί να κρατήσει πολύ. Ο νοτιοαφρικανικός προεδρικός θώκος μοιάζει σήμερα περισσότερο με ηλεκτρική καρέκλα καθώς ο Μοτλάντε, αντιπρόεδρος του ANC, καλείται να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και να διορθώσει - όσο και εάν μπορεί... - την οικονομική πολιτική του προκατόχου του, Τάμπο Μπέκι. Πολιτική που σε σημαντικό βαθμό προκάλεσε ευαρέσκεια στο ντόπιο και ξένο μεγάλο κεφάλαιο και έπληξε (αντί να ανακουφίσουν όπως άλλωστε προέβλεπε το πρόγραμμα του ΑΝC) το μεγαλύτερο και φτωχότερο κομμάτι του νοτιοαφρικανικού λαού που μέσα στις δύο θητείες της κυβέρνησης Μπέκι γνώρισε μεγαλύτερη αντί μικρότερη ανεργία.

Το μεγάλο «στοίχημα» λοιπόν για το νέο μεταβατικό Νοτιοαφρικανό Πρόεδρο που καλείται να κυβερνήσει τη χώρα μέχρι τις επόμενες προεδρικές εκλογές (έως το καλοκαίρι του 2009) είναι να ξαναδώσει σ' ένα μεγάλο κομμάτι του νοτιοαφρικανικού λαού την ελπίδα. Ελπίδα βεβαίως που δεν μπορεί να δοθεί μόνο από κάποιους πολιτικούς ηγέτες όπως ο πιθανότερος διάδοχος του Μοτλάντε, ο Τζέικομπ Ζούμα, αλλά κυρίως από την πρωτοβουλία του λαϊκού παράγοντα που με την πάλη του θα διεκδικήσει όσα του ανήκουν.


Δεσ. ΟΡΦ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ