Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Μακριά από τις ... κακοτοπιές η «Αυγή»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Θίχτηκε ο Καρτερός της «Αυγής» από το σχόλιο του «Ρ» σχετικά με τη σημερινή συγκέντρωση των «μπλόγκερς» και άλλων «ενεργών πολιτών», όπως οι ίδιοι οι διοργανωτές αυτοπροσδιορίζονται και έσπευσε να απαντήσει από τις στήλες της εφημερίδας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που η απάντησή του είναι άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε, αφού για την ουσία του σχολίου που δημοσίευσε ο «Ρ» συνειδητά δε βρίσκει τίποτα να πει. Οπως σημείωνε ο «Ρ», σε ανάλογη εκδήλωση που είχε διοργανωθεί μετά τις πυρκαγιές στην Ηλεία το 2007, «όλα τα αστικά ΜΜΕ, αλλά και κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, έσπευσαν να δηλώσουν "παρών", στηρίζοντας την πρωτοβουλία και προσπαθώντας ούτε λίγο, ούτε πολύ να παρουσιάσουν τους bloggers και άλλες ομάδες που κινούνται στον ίδιο χώρο, σαν το νέο κινηματικό υποκείμενο». Ο Καρτερός κάνει γαργάρα το συγκεκριμένο σημείο και στο άρθρο του συκοφαντεί το ΚΚΕ ότι δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα σε ακομμάτιστους διαδηλωτές να οργίζονται και άλλα παρόμοια. Ασε που εδώ ψεύδεται ασυστόλως προκειμένου να κάνει την αντιΚΚΕ δουλειά του. Δε μας λέει όμως: Είναι ή δεν είναι το κόμμα του εκείνο που με κάθε αφορμή προσπαθεί να ανακαλύψει «κινηματικά υποκείμενα», μια στο πρόσωπο των μπλόγκερς, μια στους «εξεγερμένους του Δεκέμβρη» και πάει λέγοντας; Μήπως δεν έχει άγχος το κόμμα του να φέρει στο προσκήνιο οποιαδήποτε άλλη δύναμη με αταξικά χαρακτηριστικά στις διεκδικήσεις της, εκτός από την εργατική τάξη; Μήπως δεν είναι το κόμμα του που λέει ότι είναι και με τους καπιταλιστές και με το λαό; Δηλαδή με το σύστημα; Τα ξέρει αυτά ο Καρτερός. Γι' αυτό πάει την κουβέντα μακριά από τις κακοτοπιές. Διαστρέφοντας την πραγματικότητα και φέρνοντας στα μέτρα του αυτά που γράφει ο «Ρ». Οπως άλλωστε κάνουν κατά κανόνα οι αρθρογράφοι και σχολιογράφοι της «Αυγής», για να μη σταθούμε σ' εκείνον τον όνομα και μη χωριό που προσπαθεί ακόμα να καταλάβει γιατί οι πυρκαγιές έχουν ταξικό υπόβαθρο, όπως συνολικά η καταστροφή του περιβάλλοντος και δε φταίνε οι κουκουνάρες και οι ουρές των αλεπούδων, όπως ο ίδιος και το κόμμα του έχουν πει πολλάκις κατά το παρελθόν.

Το ΚΕΑ και οι πυρκαγιές

Την αλληλεγγύη του στον ελληνικό λαό για τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Αττική εκφράζει με ανακοίνωσή της η γραμματεία της εκτελεστικής επιτροπής του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), στο οποίο συμμετέχει και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Και καλά κάνει, λέμε εμείς. Θα περίμενε ωστόσο κανείς η ανακοίνωση ενός πολιτικού φορέα που καμώνεται τον «αριστερό» και λέει πως μάχεται για το καλό του λαού να μην προσομοιώνει τις ανακοινώσεις που βγάζουν διάφορες απολίτικες περιβαλλοντικές οργανώσεις μετά από ανάλογες καταστροφές, προσπαθώντας πίσω από το δέντρο της αδιαμφισβήτητης οικολογικής καταστροφής να κρύψουν το δάσος των συγκεκριμένων πολιτικών ευθυνών, οι οποίες άλλωστε έχουν και τον πρώτο λόγο στη διαχρονική καταστροφή του περιβάλλοντος. Παρά ταύτα, το ΚΕΑ σημειώνει στην ανακοίνωσή του: «Εκφράζουμε την βαθύτατη λύπη μας για την τεράστια οικολογική καταστροφή (...) Ασφαλώς οι Ελληνες σύντροφοι τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ (...) θα ερευνήσουν τις βαθύτερες αιτίες και τις πιθανές διαχρονικές αλλά και πρόσφατες πολιτικές και υπηρεσιακές ευθύνες. Ωστόσο οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι αυτή η μέγιστη οικολογική καταστροφή θα χρειαστεί πολλά χρόνια για την αποκατάστασή της. Η εποχή μας, εποχή μεγάλων κλιματικών αλλαγών δεν αντέχει οικολογικές καταστροφές που εντείνουν τις αρνητικές εξελίξεις στο περιβάλλον». Κουβέντα δε βρήκε να πει το ΚΕΑ για τις ευθύνες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ούτε λέξη για την καταστροφική ευθύνη του πολιτικού εκείνου συστήματος που υπηρετεί την εμπορευματοποίηση της γης και την κερδοσκοπία από την αγοραπωλησία της. Αυτά είναι άλλα, «βαθύτερα» νοήματα. Τα οποία, όσο πιο μακριά κρατιούνται από τα αυτιά και τη συνείδηση του λαού, τόσο θωρακίζεται το αστικό πολιτικό σύστημα, το οποίο πέρα από κάθε αμφιβολία υπηρετεί και το ΚΕΑ. Γι' αυτό και συνειδητά στην ανακοίνωσή του αποφεύγει την ουσία και στέκεται σε βολικές και ανέξοδες για το κεφάλαιο και τα κόμματά του παρατηρήσεις.

Ο καταυλισμός των Κούρδων

Η μεγάλη πυρκαγιά των προηγούμενων μερών κατέστρεψε και τον καταυλισμό των Κούρδων προσφύγων από το Ιράκ, στην Πεντέλη. Στον καταυλισμό ζουν περίπου 100 πρόσφυγες. Υπάρχουν και 8 οικογένειες με τα παιδιά τους. Τα «σπίτια» τους ήταν 40 κοντέινερ (σ.σ. έχουν καεί σήμερα) και οι υποδομές ούτε καν οι στοιχειώδεις. Ενώ π.χ. είχαν νερό, δεν είχαν ρεύμα, παρά τις προσπάθειες που έκαναν εδώ και 8 χρόνια για να αποκτήσουν. Σύμφωνα με καταγγελίες ανθρώπου που ζει στον καταυλισμό, υπήρχαν προστριβές με κατοίκους γιατί δεν τους ήθελαν στην περιοχή, επειδή δεν... ταίριαζαν με το περιβάλλον. Ισως για αυτό, όπως είπε στον «Ρ», να μην ερχόταν και το ρεύμα...Αυτή τη στιγμή, όπως καταγγέλλει δεν τους έχει απομείνει τίποτα και δεν υπάρχει κανένας φορέας που να ενδιαφέρεται για την κατάστασή τους, παρά τα μεγάλα λόγια.

Περί εκπαιδευτικών ανισοτήτων

Παραδοσιακά, κάθε χρόνο, η ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση αποτελεί αφορμή για γενικότερο προβληματισμό γύρω από το εκπαιδευτικό σύστημα ή τουλάχιστον γύρω από κάποιες πλευρές του. Κι αυτό είναι αντικειμενικό, καθώς δεκάδες χιλιάδες οικογένειες, είτε τα παιδιά τους πέτυχαν την εισαγωγή τους σε κάποια σχολή είτε όχι, ανοίγουν αυτήν την περίοδο τα πορτοφόλια, υπολογίζοντας σε χιλιάδες ευρώ το «από 'δω και πέρα» για τη μόρφωση των παιδιών τους. Αυτά τα χιλιάδες ευρώ προστίθενται σε αυτά που είχαν ξοδέψει πριν, προκειμένου να μπουν τα παιδιά τους στη διαδικασία των πανελλαδικών και προκειμένου να συμπληρώσουν τις μεγάλες ελλείψεις του σημερινού σχολείου. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, ανοίγει αυτήν την περίοδο η συζήτηση γύρω από τα μεγάλα προβλήματα της εκπαίδευσης.

Είναι όμως εξοργιστικό να ακούς ή να διαβάζεις τους διάφορους κήρυκες του συστήματος, που εντοπίζουν τις ανισότητες, προκειμένου ...να προτείνουν ένα ακόμα πιο άνισο και άδικο σύστημα. Αυτό έκανε, για παράδειγμα, με χτεσινό του πρωτοσέλιδο σχόλιο, το «ΒΗΜΑ». Λέει στην ουσία ότι αφού τα ιδιωτικά σχολεία έχουν περισσότερες επιτυχίες, τότε πρέπει να κάνουμε και τα δημόσια να λειτουργούν σαν τα ιδιωτικά. Στο όνομα της πάταξης της ανισότητας - που προκαλείται δήθεν από την υπεροχή της ιδιωτικής εκπαίδευσης, κατά την εφημερίδα - προτείνεται η αναβίωση των παλιών πρότυπων δημόσιων σχολείων, δηλαδή των σχολείων που θα επιλέγουν τους μαθητές τους, των σχολείων που θα απευθύνονται σε επίλεκτους γόνους της αστικής τάξης, αλλά θα έχουν κρεμασμένη μπροστά τους μια ταμπέλα που θα γράφει «δημόσιο» κι έτσι τάχα θα... παταχθούν οι ανισότητες!

Με την ίδια περίπου λογική, οι υποστηρικτές της αναθεώρησης του άρθρου 16 ισχυρίζονται ότι δήθεν, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα συμπαρασύρουν τα δημόσια, μέσω του ανταγωνισμού, να ανεβάσουν το επίπεδό τους... Στην πραγματικότητα όμως, δημόσια και ιδιωτικά, σχολεία και πανεπιστήμια, θα λειτουργούν με τους ίδιους όρους και με το ίδιο κόστος, ενώ οι γονείς και οι μαθητές θα ανοίγουν και πάλι τα πορτοφόλια για να υπολογίζουν μέχρι πού αντέχουν, τι «εκπαιδευτικές υπηρεσίες» μπορούν να αγοράσουν...

Είναι φανερή η υποκρισία όσων υποστηρίζουν τη συνύπαρξη δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης (όπως ο ΣΥΝ) και όσων ισχυρίζονται ότι θα γίνει καλύτερη η δημόσια εκπαίδευση όσο θα προσομοιάζει στην ιδιωτική (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑ.Ο.Σ.). Θέλουν να σπείρουν φρούδες ελπίδες στο λαό, ότι αν υπάρχουν και κάποια δημόσια σχολεία που θα μπορούν να φτιάχνουν το δικό τους εκπαιδευτικό πρόγραμμα και να ξεχωρίζουν, θα μπορεί τάχα κι ο εργάτης να στείλει το παιδί του σε αυτά. Είναι ψέμα. Και το χειρότερο είναι ότι αυτό το ψέμα πατάει στη λογική που λέει ότι δε χρειάζεται να μορφώνονται όλοι, εξίσου, ισότιμα και ολοκληρωμένα. Η υψηλού επιπέδου μόρφωση για όλα τα παιδιά του λαού, είναι ένα άχρηστο και ανεπιθύμητο κόστος για το αστικό κράτος. Για το λαό, όμως, η μόρφωση είναι δικαίωμα. Και για να κατοχυρώνεται ως τέτοιο, δεν μπορεί παρά να είναι αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν, ισότιμη και υψηλού επιπέδου.


Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Συνένοχοι στα ΝΑΤΟικά εγκλήματα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΙ ΕΙΔΕ Ο ΡΑΣΜΟΥΣΕΝ; Μέγα το ερώτημα - για τα περισσότερα ηλεκτρονικά ΜΜΕ - με αφορμή την επίσκεψη του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα...

Κι όπως μας λένε, η κυβέρνηση κατάφερε να «καρφώσει» την Τουρκία για την κακή συμπεριφορά της που δε συνάδει με ένα μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφιο μέλος της ΕΕ.

Λες και περίμεναν οι Αμερικανοί να έρθει ο Ράσμουσεν στην Ελλάδα για να ξέρουν τι κάνει η Τουρκία ή τι γίνεται και πού πάει το πράγμα στα Βαλκάνια. Λες και δεν παρεμβαίνουν - και μάλιστα προκλητικά - στις εξελίξεις.

Αυτό που ...σίγουρα είδε πάντως ο γραμματέας του ΝΑΤΟ είναι ότι - όλως τυχαίως - σήμερα ψηφίστηκε στη Βουλή το ΝΑΤΟικό μνημόνιο με βάση το οποίο μπορούν οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις να κάνουν στην Ελλάδα ό,τι θέλουν.

(Ο,τι ακριβώς συμβαίνει δηλαδή μέχρι σήμερα επί κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, απλά τώρα το ...υπογράφουμε κιόλας).

Κι όταν βλέπουν τέτοια πράγματα, οι ΝΑΤΟικοί χαίρονται. Κι όταν αυτοί χαίρονται, οι λαοί της ευρύτερης περιοχής δεν μπορούν παρά να ανησυχούν. Ιδίως, όταν βρίσκονται τόσα πολλά πράγματα σε εκκρεμότητα.

ΤΟΜΕΣ ΣΕ ΟΛΑ χρειάζεται η Ελλάδα, διεμήνυσε στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, αλλά και του ΣΕΒ χτες ο Γιώργος Παπανδρέου, αφού ενόψει ΔΕΘ είπε να κουβεντιάσει με τους ...«κοινωνικούς εταίρους» (έτσι τους λέει).

Χωρίς να το θέλει, είπε την αλήθεια ή κάποια αλήθεια τέλος πάντων. Γιατί οι «τομές» χρειάζονται ...«μαχαίρι» και η πολιτική του ΠΑΣΟΚ προβλέπει διάφορες «μαχαιριές».

Γιατί, πώς να το κάνουμε, όταν στηρίζεις την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μόνο ...μαχαίρι μπορείς να βάλεις στα εργατικά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Μόνο που το ΠΑΣΟΚ πουλάει ενίοτε και τα ...τσιρότα ως πολιτική πρόταση.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Βολικές οι «οικολογικές» ανησυχίες

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Υπάρχει ένα πολιτικό κόστος και αυτό μετατρέπεται και σε κόστος και σε ευθύνη που έχει ονοματεπώνυμο. Δηλαδή ποιοι είναι οι υπουργοί που έχουν την ευθύνη προστασίας των δασών και διαχείρισης των κινδύνων και αντιμετώπισης των κινδύνων; Είναι γνωστό. Και αυτό περιμένουμε από μια δημοκρατική κοινωνία και μια προηγμένη κοινωνία, ότι κάποια στιγμή θα αναλάβει κάποιος την ευθύνη του και θα πει: εντάξει, έγινε αυτό, δεν ασχολήθηκα όσο έπρεπε, πρέπει να πω ότι έχω εγώ την ευθύνη. Να πει συγγνώμη, δεν οργανωθήκαμε καλά. Ο επόμενος υπουργός θα αναλάβει, θα έχει την ευθύνη να οργανώσει καλά το σύστημα». Μέσα σε δυο αράδες, ο εκπρόσωπος των Οικολόγων Πράσινων Ν. Χρυσόγελος έδωσε σε χτεσινή του ραδιοφωνική συνέντευξη όλο το ζουμί της θέσης που έχει το κόμμα του για τις πυρκαγιές. Τι λένε οι Οικολόγοι; Να προσωποποιήσουμε την ευθύνη σε δυο τρεις υπουργούς, να ζητήσουμε την παραίτησή τους ή να την προκαλέσουμε επικαλούμενοι την ευθιξία τους, ώστε να λειτουργήσει η δημοκρατία μας. Και ύστερα, να αναλάβει ο επόμενος υπουργός, ο οποίος θα προσπαθήσει καλύτερα «να οργανώσει το σύστημα», αφού ο προηγούμενος αποδείχτηκε ανίκανος. Γιατί κάηκε η Ανατολική Αττική; Σύμφωνα με τους Οικολόγους, επειδή οι αρμόδιοι υπουργοί της ΝΔ «δεν ασχολήθηκαν όσο έπρεπε» με τη δασοπροστασία και την πυρόσβεση. Αρα, αρκεί να αλλάξει ο Μανωλιός, να βρούμε κάποιον πιο ορεξάτο υπουργό που θα ασχοληθεί με τα δάση, για να δουλέψει το σύστημα ρολόι. Και ως διά μαγείας, θα απαλλαγούμε από τις πυρκαγιές, χωρίς να χρειαστεί να θίξουμε στο ελάχιστο την εμπρηστική πολιτική που εδράζει στην ιδιοκτησία και τη χρήση γης. Βολικές για το σύστημα «οικολογικές» ανησυχίες και προτάσεις, κομμένες και ραμμένες στη λογική που θέλει να μείνει ανέγγιχτος ο πυρήνας του προβλήματος και να κλείσει το θέμα με μια - δυο αυτονόητες παραιτήσεις και την αλλαγή διαχειριστή.

Ο κόσμος του...

Φαίνεται ότι ο «κόσμος» στον οποίο ζει ο Βίδος και το «ΒΗΜΑ» στο οποίο δημοσιολογεί, είναι «εξωγήινος». Στο δικό του κόσμο λοιπόν δεν έχει μάθει ότι ο σχεδιασμός σε εντός - εκτός σχεδίου δόμηση είναι το νομικό μέσο για να γίνονται εμπορικές πράξεις αγοραπωλησίας στη γη. Πιο συγκεκριμένα, στον κόσμο του Βίδου δεν υπάρχουν οι λεγόμενες επεκτάσεις των σχεδίων πόλεων, που όταν γίνονται με τους νόμους του κράτους, αυτομάτως η αξία της γης εκτοξεύεται στα ύψη. Και δεν έχει ακούσει ποτέ ότι αυτό γίνεται πολύ συχνά μετά από πυρκαγιές σαν την τελευταία. Γιατί; Γιατί με την πυρκαγιά μπορούν να αγοραστούν κοψοχρονιά μικρές, διάσπαρτες ιδιοκτησίες και στη συνέχεια, όταν ενταχθούν στο σχέδιο πόλης να έχουν την δεκαπλάσια ή εικοσαπλάσια αξία.

... είναι τα μεγάλα συμφέροντα

Η ανάγκη η γη να μην είναι εμπόρευμα και να είναι ενιαία λαϊκή ιδιοκτησία, κοινωνικοποιημένη, ακριβώς αυτά τα φαινόμενα μπορεί να αντιμετωπίσει και να τελειώσει. Να μην υπάρχει κανένα κίνητρο για καταστροφή, να μην υπάρχει αγοραπωλησία και άρα όσα προκαλούν όσοι θέλουν να αγοράσουν και να πουλήσουν στη συνέχεια ακριβά. Το δικαίωμα της κατοικίας πρέπει να είναι συλλογικό, αλλά και ατομικό. Δηλαδή, όταν η κοινωνία είναι ο μοναδικός ιδιοκτήτης και έχει δικαίωμα συλλογικό πάνω σε αυτήν, μόνο τότε ο καθένας μπορεί να έχει και πρώτη και δεύτερη κατοικία, χωρίς κερδοσκοπία και μπίζνες, χωρίς τη φωτιά που ανάβουν ακριβώς αυτές οι μπίζνες. Ο διαχωρισμός σε εντός - εκτός σχεδίου δόμηση από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, δημιουργεί την κερδοσκοπία στη γη, την ομηρία χιλιάδων ιδιοκτητών λεγόμενων αυθαιρέτων, που είναι μικρές κατοικίες εργαζομένων και λαϊκών νοικοκυριών, το ρουσφετολογικό όργιο των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που τάζουν πριν τις εκλογές εντάξεις στο σχέδιο και, βέβαια, τους κατέχοντες μεγάλες εκτάσεις που τις έχουν αγοράσει για ένα κομμάτι ψωμί μετά από πυρκαγιές για να κερδίσουν δισεκατομμύρια όταν μπουν στο σχέδιο. Αλλά ο Βίδος και η εφημερίδα του είναι στη γη, όπως είναι και σφιχταγκαλιασμένοι με τα μεγάλα συμφέροντα και την πολιτική που τα προωθεί.

Η ... είδηση του MEGA

Το να αναφέρονται τηλεοπτικά κανάλια σε ρεπορτάζ εφημερίδων και μάλιστα αποκαλυπτικά είναι συνηθισμένο φαινόμενο με την υποχρέωση όμως να αναφέρουν το όνομα του μέσου. Ετσι και χτες στο βραδινό δελτίο του ΜΕΓΚΑ είχε σαν θέμα το χτεσινό αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» για την περίπτωση της Σταμάτας και το πώς από μια στάνη στήθηκε σε αναδασωτέα περιοχή ολόκληρη βίλα παίρνοντας ρεύμα και νερό με βεβαιώσεις του Κοινοτάρχη ο οποίος και δικάστηκε με αναστολή, εφέσιμη ποινή, για το γεγονός αυτό.

Το κανάλι όμως και ο δημοσιογράφος δεν έκανε καμία αναφορά στην εφημερίδα - κάτι που ποτέ δεν αγνοεί αν πρόκειται για εφημερίδα κάποιου ιδιοκτήτη του καναλιού - αναφέροντας ότι αυτά αποκαλύφτηκαν μετά από «έρευνες»! Μόνο που αυτό δε συνάδει με τη δημοσιογραφία. Πώς το λένε αυτό όταν οικειοποιείσαι δουλειά άλλου; Τι να πούμε... Αγνοια ή εμπάθεια για το «Ριζοσπάστη»; Ας κρατήσουν έστω και τα ελάχιστα προσχήματα!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Βιομηχανία θανάτου

Βιομηχανία θανάτου. Βιομηχανία δεκάδων νεκρών, εκατοντάδων σακατεμένων και χιλιάδων ανθρώπων που παθαίνουν ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία τους. Εκεί έχουν οδηγήσει τα πράγματα, στους χώρους δουλειάς, οι βιομήχανοι, οι κατασκευαστές, οι επιχειρηματίες και οι κυβερνήσεις τους. Μέρα παρά μέρα και ένας εργάτης χάνει τη ζωή του. Εργοστάσια - κρεματόρια. Φάμπρικες που ο θάνατος παραμονεύει να χτυπήσει. Προχτές τρεις εργάτες εκτελέστηκαν εν ψυχρώ την ώρα που έβγαζαν το μεροκάματο. Χτες άλλος ένας οικοδόμος άφηνε την τελευταία του πνοή σε οικοδομή στον Ταύρο. Ηταν μόλις 21 χρονών.

Στη ΛΑΡΚΟ, το απόλυτο ειδεχθές έγκλημα. Εγκλημα καρμπόν, μέσα σε τρεις εβδομάδες. Για δέκα ημέρες - καταγγέλλουν οι συνάδελφοι του δολοφονημένου εργάτη - το καμίνι είχε πρόβλημα. Η έξοδος απ' όπου χύνεται το καυτό μέταλλο είχε μπουκώσει. Τι έκανε η διοίκηση της εταιρείας; Προφανώς νοιαζόταν για το πώς και πόσο θα πουληθεί η ΛΑΡΚΟ... Η μεγαλύτερη επιχείρηση νικελίου στην Ευρώπη, με ειδικό βάρος στην παγκόσμια παραγωγή. Οι νέοι «Μποδοσάκηδες» έχουν πάρει σειρά για το ποιος θα την βάλει στο χέρι. Ελληνες, Ολλανδοί, Ρώσοι κλπ. εποφθαλμιούν, αλλά και βάζουν όρους για την εξαγορά της. Απαιτούν ρήτρες που θα τους εξασφαλίζουν εκ των προτέρων όσο γίνεται μεγαλύτερο ποσοστό στα κέρδη τους.

Ποιος να νοιαστεί για το καμίνι που μπούκωσε; Ποιος να ενδιαφερθεί για την ασφάλεια των εργατών; Οχι, πάντως, τα αφεντικά. Ετσι το καμίνι συνέχιζε να λειτουργεί. Μέχρι που ακούστηκε το μπαμ και οι εργάτες έτρεξαν να μαζέψουν το νεκρό συνάδελφό τους και τους τραυματίες. Ενα έγκλημα διαρκείας, για όλους τους εργαζόμενους, για ολόκληρη την εργατική τάξη. Γιατί, τελικά, σε αυτή την κοινωνία και οικονομία, που ο Θεός είναι το κέρδος, τι αξία έχει μια ακόμα ζωή; Η ζωή του εργάτη κατάντησε να είναι φθηνότερη και από τη μηχανή που δουλεύει, από μια επισκευή, από ένα εξάρτημα που λείπει, φθηνότερη από το κόστος μιας προσωρινής διακοπής για να διορθωθεί η βλάβη... Ο εργάτης είναι αναλώσιμος. Ενας άλλος θα είναι αύριο στο πόστο του. Το γρανάζι της εκμετάλλευσης θα συνεχίζει να γυρίζει, αλέθοντας ζωές, ορφανεύοντας σπίτια, σκορπώντας τον πόνο στις οικογένειες.

Και μετά από το κατά παραγγελία έγκλημα, η κατά παραγγελία πρόκληση: Θα είμαστε «σκληροί και αμείλικτοι», είπε η κυρία υπουργός. Δε θα επιτρέψουμε να συγκαλυφθούν οι πραγματικές αιτίες... Δε θα συγκαλυφθούν άραγε, όπως έγινε και με το προηγούμενο φονικό στη ΛΑΡΚΟ; Γιατί μέχρι προχτές, τίποτα δεν ανακοινώθηκε για τις συνθήκες που κάηκε ο εργάτης. Πράγματι η κυβέρνηση, όλες οι κυβερνήσεις, είναι αμείλικτες και σκληρές. Αλλά όχι για να προστατέψουν τη ζωή και την υγεία των εργατών. Είναι αμείλικτες και σκληρές όταν πρόκειται να υπερασπιστούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Είναι σκληρές απέναντι στους εργάτες και το δικαίωμά τους να γυρίζουν γεροί από το μεροκάματο. Είναι αμείλικτοι σε κάθε διεκδίκηση, σε κάθε αγώνα για τα δικαιώματά τους. Αμείλικτες όπως και οι εργοδότες που εκπροσωπούν. Γι' αυτό για την εργατική τάξη, για να μη θρηνεί μέρα παρά μέρα και ένα νεκρό. Για να μη μετράει δεκάδες σακατεμένους και αρρώστους, ένας δρόμος υπάρχει: Να γίνει αμείλικτη απέναντι σε αυτόν το συρφετό συμφερόντων και διακυβέρνησης.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ