Σαν έτοιμες από καιρό, οι χτεσινές εφημερίδες, επιτέθηκαν με μια φωνή, σε βάρος των εργαζομένων, που τολμούν να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στη δουλειά, στην ίδια τους τη ζωή. «Το νέο απεργιακό κύμα, με δυσμενέστατες επιπτώσεις στον ελληνικό τουρισμό, έχει εξελιχθεί σε τεστ αντοχής για την κυβέρνηση», γράφει η «Καθημερινή». Και το «Βήμα», προσθέτει: «Στην αιχμή της τουριστικής σεζόν οι οδηγοί, οι ταξιδιώτες και οι τουρίστες βιώνουν από χθες ακραίες καταστάσεις ταλαιπωρίας». Για να πάρει τη σκυτάλη η «Ημερησία»: «Ομηρος των συντεχνιών βρίσκεται η χώρα», για να συνεχίσει το «Εθνος»: «Τεράστια προβλήματα με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον τουρισμό και την αγορά προκαλεί η απεργία ιδιοκτητών φορτηγών και βυτιοφόρων».
Τα παραπάνω είναι μόνο ένα μικρό δείγμα των όσων έχουν γραφτεί. Πρόκειται για μια συντονισμένη προπαγάνδα, που έχει ένα και μόνο στόχο: να στρέψει τους εργαζόμενους σε βάρος άλλων εργαζομένων, που διεκδικούν, που αγωνίζονται. Παλιό κόλπο, χιλιοπαιγμένο. Οταν οι ναυτεργάτες απεργούν, «τα νησιά αποκλείονται». Αλλά όταν οι εφοπλιστές δε βάζουν βαπόρια, ιδιαίτερα το χειμώνα, δε λένε κουβέντα. Οταν γίνεται διαδήλωση, τότε «κάθε βδομάδα κλείνει το κέντρο», οι εργαζόμανοι εμποδίζονται να ψωνίσουν. Οταν δεν έχουν, και δεν έχουν, λεφτά να ψωνίσουν λόγω φτώχειας, ανεργίας, μείωσης μισθών, πάλι δε λένε κουβέντα. Οι εργαζόμενοι έχουν χορτάσει από τέτοια. Ηρθε η ώρα να κλείσουν και τα μάτια και τα αυτιά στη μαύρη προπαγάνδα, που έχει μόνο ένα στόχο: να πλήξει τους ίδιους. Να αντιταχθούν, να συσπειρωθούν, να δυναμώσουν τον αγώνα τους και αλλάζοντας τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα, να δώσουν ηχηρή απάντηση, σε όλους αυτούς που επιβουλεύονται τη ζωή τους...
Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη
Η πρόσφατη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, καθώς και το σύνολο των συλλογισμών, με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή που κατέθεσε κατά της πολυεθνικής ΤΖΑΜΠΟ ο απολυμένος εργαζόμενος - ζητώντας την ακύρωση της απόλυσής του από την εταιρεία - καταδεικνύουν, πέρα από κάθε αμφιβολία, πως η αστική Δικαιοσύνη και οι νόμοι του αστικού κράτους υπηρετούν τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών δέχθηκε ανεπιφύλακτα το σύνολο των ισχυρισμών της μεγαλοεργοδοσίας, σε μια απόφαση που γίνεται πιλότος, όχι μόνο για την υπόθεση ΤΖΑΜΠΟ και τις μηνύσεις που εκκρεμούν σε βάρος δεκάδων εργαζομένων και συνδικαλιστών, που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις ενάντια στην απόλυση, αλλά και γενικότερα, σε βάρος των εργαζομένων που τολμούν να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στην εργασία, απέναντι στην αυθαιρεσία και την εργοδοτική τρομοκρατία.
Καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στην αιτιολόγηση της απόφασης γίνεται σαφής στοχοποίηση του ΚΚΕ και του ταξικού πόλου του συνδικαλιστικού κινήματος, του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, λέγοντας πως «μέλη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ», προχώρησαν σε «93 οργανωμένες συγκεντρώσεις από τις οποίες 88 τις ημέρες του Σαββάτου σε 32 καταστήματα της εταιρείας σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, με αποκλεισμό των εισόδων». Στο ίδιο πλαίσιο, γίνεται ιδιαίτερη «μνεία» στα όρια της συνδικαλιστικής δράσης και στο γεγονός ότι ο απολυμένος «εξήλθε από τα όρια της γνήσιας συνδικαλιστικής δράσεώς τους (και ενδεχομένως έφθασε μέχρι διάπραξη ποινικών αδικημάτων), καθόσον ελάμβανε χώρα εν ώρα εργασίας»... Δηλαδή, στην ουσία, αποδεχόμενη πλήρως τις θέσεις της εργοδοσίας, η Πρωτοδίκης, θεωρεί ως ποινικό αδίκημα την ίδια τη συνδικαλιστική διεκδίκηση, το δικαίωμα των εργαζομένων να αγωνίζονται, να εκφράζουν την αλληλεγγύη τους, να αντιμάχονται τις αντεργατικές αποφάσεις της εργοδοσίας και της κάθε κυβέρνησης. Αλλωστε το δρόμο είχε ανοίξει ο γνωστός εισαγγελέας Σανιδάς, όταν μιλούσε για το «τετελεσθέν έγκλημα» στα ΤΖΑΜΠΟ.
Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Πού αποσκοπεί μια τέτοια απόφαση με αυτό το αιτιολογικό, ενώ ταυτόχρονα ευθυγραμμίζεται πλήρως με την εντολή του τέως εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδά, να χτυπηθεί με κάθε μέσο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα; Θέλουν να τρομοκρατήσουν, να εκφοβίσουν τους εργαζόμενους. Να αποδέχονται μοιρολατρικά τις αντιλαϊκές αποφάσεις της κάθε μεγαλοεργοδοσίας, που γίνονται όλο και πιο αδίστακτες, σε περιόδους κρίσης. Θέλουν ακόμη και αυτά τα ελάχιστα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες να κουρελιαστούν μπροστά στην υπεράσπιση των απαιτήσεων των εργοδοτών. Και μια ακόμη παράμετρος: η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου έρχεται την ώρα της πιο βάρβαρης επίθεσης της εργοδοσίας, της κυβέρνησης και των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών στις κατακτήσεις και στο μέλλον των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων της χώρας.
Η απόφαση του Πρωτοδικείου επιβεβαιώνει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, αυτό που το ΚΚΕ, αλλά και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, επαναλαμβάνουν. Πως, δηλαδή, το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να κάνουν ούτε ένα βήμα πίσω απ' τις διεκδικήσεις τους, αντιθέτως, σήμερα, που η εργοδοσία επιτίθεται και ξεθεμελιώνει κάθε κατάκτηση, πρέπει να εντείνουν τον ενιαίο αγώνα τους, να βγουν μπροστά, να αντεπιτεθούν και να δυναμώσουν την ταξική, συναδελφική τους αλληλεγγύη. Να κάνουν πράξη το σύνθημα, που κυριαρχεί στις ταξικές διαδηλώσεις: Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη...
Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ
Παιδεία επί πληρωμή...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Φαντάζει ίσως ως «λεπτομέρεια», αλλά όμως δείχνει περίτρανα το πόσο έχει προχωρήσει η εμπορευματοποίηση της Παιδείας. Ο λόγος για την απόφαση του υπουργείου Παιδείας να βάλει χαράτσι ...από 50 έως 80 ευρώ σε κάθε υποψήφιο που θα θελήσει να δει τα γραπτά του με τα οποία συμμετείχε στις πανελλαδικές εξετάσεις για μια θέση στα ΑΕΙ(!). Σύμφωνα με το τιμολόγιο του υπουργείου, πενήντα ευρώ θα πληρώνει όποιος θέλει να δει μέχρι τρία γραπτά του και 80 ευρώ όποιος επιθυμεί να δει περισσότερα γραπτά... Το μήνυμα είναι κάτι παραπάνω από εύληπτο: Τα πάντα στην «δωρεάν» παιδεία φορτώνονται στις πλάτες και τις τσέπες των γονέων και άρα μόνο όποιος μπορεί να πληρώσει θα μπορεί να έχει, αγοράζοντας, τις προσφερόμενες «υπηρεσίες». Αν αυτό ισχύει τώρα μια φορά, μετά τον «Καλλικράτη» τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα και οι ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση θα γίνουν απροσπέλαστοι. Η αντιδραστική αυτή προοπτική δεν πρόκειται να αποτραπεί όσο δεν ενισχύεται η ενιαία κοινωνικοπολιτική πάλη εργατών, φτωχών αγροτών, αυτοαπασχολουμένων στις πόλεις, των νέων από τις λαϊκές οικογένειες, διεκδικώντας αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία, κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης, ακόμη και κρατικής, όπως η παραπάνω με τα γραπτά, στην προοπτική να ανοίξουν τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες του εργαζόμενου λαού.
Ενιαία αντιλαϊκή στρατηγική
Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι έχει πάψει εδώ και μέρες να ακούγεται από την πλευρά της ηγεσίας της ΝΔ η πολυδιαφημισμένη «στρατηγική ελπίδας για την έξοδο από την κρίση». Ο λόγος είναι ότι η πρόταση της ΝΔ, που μάλιστα εμφανιζόταν ως «εναλλακτική», έχει αρχίσει να εφαρμόζεται, και μάλιστα με ταχείς ρυθμούς, από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ολες οι προτάσεις της, που η ηγεσία της ΝΔ τις εμφάνιζε ως προϋπόθεση για απαλλαγή από το μνημόνιο, έχουν μπει σε τροχιά υλοποίησης. Απελευθέρωση αγορών και επαγγελμάτων, παραχωρήσεις λιμανιών και αεροδρομίων, ΣΔΙΤ, σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, που αποτελούσαν μεγάλο μέρος του πακέτου μέτρων που πρότεινε ο Α. Σαμαράς, έχουν πλέον μπει στην ημερήσια διάταξη και εφαρμόζονται. Το ίδιο ισχύει και για το δυνατό χαρτί του προέδρου της ΝΔ, δηλαδή την «αξιοποίηση» (διάβαζε ξεπούλημα) της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. Μάλιστα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκανε ένα αποφασιστικό βήμα προκειμένου να «νομιμοποιήσει» την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, καταθέτοντας την περασμένη Παρασκευή τροπολογία με την οποία δίνεται η δυνατότητα στην Επιτροπή Ανταγωνισμού να υπογράφει «συμβάσεις αξιοποίησης» περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου έξω και πέρα από κάθε έλεγχο (π.χ. προληπτικό έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου)... Αποδεικνύεται δηλαδή περίτρανα ότι τα φιλομονοπωλιακά μέτρα που περιλάμβανε η στρατηγική της ΝΔ είτε περιλαμβάνονταν είτε ήταν συμπληρωματικά στο μνημόνιο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν οδηγούν σε απαλλαγή από το μνημόνιο. Η ηγεσία της ΝΔ, ως συνήθως, βάζει πλάτες και καλλιεργεί το έδαφος στα λαϊκά στρώματα ...αποδοχής της στρατηγικής του κεφαλαίου.
Ποιος πληρώνει ποιος τσεπώνει
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Η ΕΛΛΑΔΑ είναι αξιόπιστη στις διεθνείς υποχρεώσεις της» δηλώνει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου. Φαίνεται του αρέσει να δηλώνει ...καλός οφειλέτης στις διεθνείς του επαφές.
Μόνο που δεν μπαίνει στον κόπο να διευκρινίσει σε αυτούς που συναντά (συνήθως άλλους πρωθυπουργούς) ποια «Ελλάδα» είναι αυτή που πληρώνει και ποια είναι η «Ελλάδα» που όχι μόνο δεν πληρώνει αλλά παίρνει κι από πάνω.
Προφανώς θεωρεί δεδομένο ότι το γνωρίζουν οι συνομιλητές του. Μια και αυτοί τα ίδια κάνουν. Παρόμοιες πολιτικές ακολουθούν. Ιδίως οι ...ομοϊδεάτες του «σοσιαλιστές».
ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ ήρθε και η Λούκα Κατσέλη με το νομοσχέδιό της για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά να ...επιδείξει το «κοινωνικό πρόσωπο» της κυβέρνησης.
Μόνο που δυστυχώς όσα πρόσωπα κι αν έχουν το ένα είναι χειρότερο από το άλλο!
Εκτός κι αν θεωρείται φιλολαϊκό το να μπορούν οι τράπεζες που μέχρι τώρα έκαναν κατασχέσεις στα φυσικά πρόσωπα που χρωστούσαν, τώρα να μπορούν να κατασχέσουν και την περιουσία των συζύγων...
Προφανώς για ...νομοσχέδιο - φάκα πρόκειται. Ετσι ώστε να μπορέσουν οι τράπεζες ακόμη και αυτούς που πέταξαν - ως υπερχρεωμένους - εκτός συστήματος να τους ξαναβάλουν μέσα και να τους ξεζουμίσουν με ακόμη χειρότερους όρους.
Βλέπετε, για το τραπεζικό μας σύστημα είμαστε ...πάντα χρήσιμοι. Εστω κι αν υπάρχει κάτι ελάχιστο ακόμη να μας αρπάξει.
ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ με την ευαισθησία των ιδιωτικών καναλιών για τον ... «τουρισμό της χώρας» που δέχεται απανωτά πλήγματα. Ας πουν επιτέλους τα πράγματα με το όνομα τους: Για τα κέρδη των ακτοπλόων εφοπλιστών και των μεγαλοξενοδόχων καίγονται...
Γιατί οι άνεργοι, οι απολυμένοι, οι συνταξιούχοι και όσων το εισόδημα συρρικνώνεται καθημερινά, δεν κάνουν «τουρισμό», αγώνα επιβίωσης κάνουν. Από την ίδια ακριβώς πολιτική που πλήττει όσους κινητοποιούνται...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Τους «στοχοποίησαν»
«Η κρίση απαιτεί συναίνεση και συνεργασία» ...«να διακόψουν τις απεργιακές τους κινητοποιήσεις συμμετέχοντας στο διάλογο με τεκμηριωμένες θέσεις»..., «να πρυτανεύσει η λογική».
Τα αντιαπεργιακά αντανακλαστικά στελεχών και φορέων της ...«αγοράς» λειτούργησαν για άλλη μια φορά άψογα και ένα ισχυρό εχθρικό κύμα δηλώσεων κατευθύνθηκε εναντίον των απεργών στα φορτηγά.
Κοινή απαίτηση, να σταματήσει η απεργία, να γίνει «διάλογος». Αλλά ποιος διάλογος; Αυτός που καλεί με το «ελάτε να συναποφασίσουμε πόσα θα χάσετε». Οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι ξέρουν πλέον, έχουν πείρα, ότι χωρίς αγώνα δεν έχουν καμία ελπίδα να εισακουστούν. Και ισχύει και για τους ιδιοκτήτες των φορτηγών, ιδιαίτερα των ελαφρών, που κατανοούν πως το φιλομονοπωλιακό νομοσχέδιο της κυβέρνησης θα αφήσει πολλούς χωρίς δουλειά.
Οι οποίοι «δημιουργούν προβλήματα στην αγορά»..., «ανυπολόγιστες ζημιές»..., «αρνητική προβολή της Ελλάδας» και πολλά ακόμη, τα οποία έσπευσαν να τους χρεώσουν αφειδώς οι μεγαλοεπιχειρηματίες, ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βόρειας Ελλάδας και ο Σύνδεσμος Εξαγωγέων Βόρειας Ελλάδας. Μέχρι και ότι απειλούν με κλείσιμο τις επιχειρήσεις!!!
Χαρακτηριστικός ήταν όμως και ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλος, που φαίνεται ότι τους τα είχε «φυλαγμένα». Δήλωσε ότι όταν παλαιότερη ρύθμιση ήταν υπέρ τους «θριαμβολογούσαν στους διαδρόμους των υπουργείων εις βάρος της ελεύθερης αγοράς», αλλά τώρα που το υπουργείο προχωρά «σε μια ουσιαστική ρύθμιση» - όπως είπε - «η συντεχνία των ΔΧ φορτηγών αποφασίζουν να στραγγίξουν την αγορά».
Οι εργαζόμενοι στις μεταφορές και οι μικροϊδιοκτήτες μπορούν να εξασφαλίσουν μόνιμη και σταθερή δουλειά με εισόδημα που να ικανοποιεί όλες τις ανάγκες των οικογενειών τους μόνο με ένα ενιαίο κοινωνικοποιημένο φορέα μεταφορών, όπου θα είναι ενταγμένα και τα φορτηγά, και όχι με εταιρείες-μονοπώλια στις μεταφορές. Αλλά αυτό μόνο σε μια λαϊκή οικονομία μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Ξετσίπωτο σινάφι
Για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμα ,πρέπει να το συνειδητοποιήσουν όσο γίνεται πιο γρήγορα. Στις μέρες μας δε χωράνε μεσοβέζικες τοποθετήσεις και παλάντζες. Το δρόμο τον δείχνουν οι αντίπαλοι, αυτοί που είναι με το «μνημόνιο» και τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις στην κοινωνία. Ολοι αυτοί που, εκτός από τη μορφή της ΕΕ ή των κομμάτων που στηρίζουν το μεγάλο κεφάλαιο, εμφανίζονται με διάφορα πρόσωπα. Ανάλογα με την περίσταση είναι εκπρόσωποι του τουρισμού, του εμπορίου, των τάδε ή των δείνα επιχειρήσεων, της ναυσιπλοΐας και άλλα πολλά.
Κάθε φορά, λοιπόν, που ξεσπά μια κινητοποίηση εργαζομένων ή φορέων κάποιου κλάδου, όλοι αυτοί οι ...«εκπρόσωποι», που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο διατηρούν ανειρήνευτο μέτωπο σε βάρος των εργαζομένων, σκάνε μύτη και σκυλιάζουν σε βάρος των κινητοποιήσεων. Είτε είναι εργαζόμενοι, οικοδόμοι, ναυτεργάτες, συνταξιούχοι, νεολαίοι, αυτοαπασχολούμενοι.
Αυτό είναι το σύγχρονο «μαύρο μέτωπο» που έχουν απέναντί τους τα λαϊκά στρώματα. Ενα ξετσίπωτο σινάφι που ενδιαφέρεται μόνο για τον παρά και το κέρδος και προκειμένου να το εξασφαλίσει κάνει τα πάντα. Στηρίζει μια πολιτική που ξηλώνει κάθε προοπτική ανθρώπινων συνθηκών ζωής και πατάει επί πτωμάτων για την κονόμα.
Εδώ δεν υπάρχουν διλήμματα. Για κανέναν μας. 'Η θα πάμε παρέα με αυτούς ενάντια στα συμφέροντά μας και υπέρ των δικών τους συμφερόντων, ή θα πορευτούμε κόντρα στα συμφέροντά τους κι αυτούς τους ίδιους, υπέρ των συμφερόντων μας. Κάθε ...ενδιάμεση επιλογή είναι αέρας στα πανιά τους.
Σκάνδαλο η εκμετάλλευση
Η λεγόμενη διερεύνηση του σκανδάλου των «δομημένων ομολόγων» που βρίσκεται στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής εξελίσσεται σε έναν πλήρη αποπροσανατολισμό από τα κόμματα του κεφαλαίου ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με στόχο ουσιαστικά τη συγκάλυψη των διαχρονικών ευθυνών των κυβερνήσεων που καταλήστευσαν τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων. Η υπόθεση αυτή όπως από την αρχή - το 2007 - είχε τονίσει το ΚΚΕ, δεν ξεκίνησε με τα λεγόμενα «νέα προϊόντα υψηλού ρίσκου», τα «δομημένα ομόλογα», αλλά εκτείνεται σε όλη τη χρονική περίοδο της πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων από τη δεκαετία του '50. Από τότε ληστεύονται τα ταμεία και τα αποθεματικά τους καταλήγουν είτε στο αστικό κράτος είτε στο ιδιωτικό κεφάλαιο, δηλαδή στα σεντούκια της πλουτοκρατίας. Από τη δεκαετία του '90 αυτή η ληστεία αυξάνεται ραγδαία, μπαίνοντας στο «παιχνίδι» ο τζόγος με τους δήθεν επενδυτές και το χρηματιστήριο.
Σε αυτή την εγκληματική πολιτική συνένοχοι δεν είναι μόνο οι αστικές κυβερνήσεις αλλά ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια και οι φιλοκαπιταλιστικές πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και οπορτουνιστικές δυνάμεις που πλάσαραν στους εργαζόμενους τα δήθεν ...έξυπνα εργαλεία της αγοράς ή το δήθεν «ελεγχόμενο και ασφαλές τζογάρισμα», για να αυγατίσουν υποτίθεται τα αποθεματικά των Ταμείων. Το ακριβώς αντίθετο συνέβη και οι εργαζόμενοι βγήκαν πολλαπλά χαμένοι.
Επίσης, όλη αυτή η λεηλασία των εισφορών των εργαζομένων, πάει χέρι - χέρι με τη συνεχιζόμενη και διαχρονική αντιασφαλιστική πολιτική, συνδέεται με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την ανεργία, τη μείωση μισθών, τη σχέση των ασφαλιστικών ταμείων για παροχή υπηρεσιών Υγείας-Πρόνοιας με επιχειρήσεις σ' αυτούς τους τομείς, την επιδίωξη να γίνει ακόμα πιο φτηνή η εργατική δύναμη για να μπορούν οι κεφαλαιοκράτες να αυξάνουν τα κέρδη τους. Αυτή είναι η πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων με βάση τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που όλες οι πολιτικές δυνάμεις του ευρωμονόδρομου στήριξαν, με μόνο αντίθετο το ΚΚΕ, και εντάθηκε με τη στρατηγική της Λισαβόνας.
Η σημερινή ψευδεπίγραφη αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, η δήθεν διαφάνεια και απόδοση ευθυνών, ακόμα και αν βρεθούν μερικά πρόσωπα που μπορεί να κάτσουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, και πρέπει να κάτσουν, σε τίποτε δεν αλλάζει την ουσία. Οτι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες που σαπίζει, είναι ο υπεύθυνος για τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων. Γι' αυτό το ΚΚΕ που τίθεται υπέρ της όποιας διερεύνησης των υπαρκτών σκανδάλων ταυτόχρονα καλεί το λαό να μην έχει αυταπάτες. Να δει πρώτα και κύρια το μέγα σκάνδαλο που είναι η ίδια η καπιταλιστική εκμετάλλευση και με την πάλη του να επιβάλει αποκλειστικά δημόσια ασφάλιση για όλους, να επιστραφούν στα Ταμεία οι απώλειες των προηγούμενων δεκαετιών, να σταματήσει η ληστεία των αποθεματικών με το τζογάρισμα. Η πρόταση του ΚΚΕ, που επανειλημμένα έχει καταθέσει και στη Βουλή (για να απορριφθεί πανηγυρικά από τα κόμματα του κεφαλαίου) απαντά στο σύνολο των προβλημάτων σχετικά με τα όρια και το ύψος της συνταξιοδότησης, την υγειονομική περίθαλψη, την Πρόνοια, τις ασφαλιστικές εισφορές που πρέπει να πληρώνουν κράτος και κεφάλαιο. Προπαντός, καλεί τα λαϊκά στρώματα, να πιστέψουν στη δύναμή τους, αποφασιστικά να ανοίξουν το δρόμο της σύγκρουσης με την εξουσία του κεφαλαίου, να απαλλαγούν από τα παράσιτα τους καπιταλιστές και χτίζοντας τη δική τους εξουσία να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους.
Ακούραστοι ταξικοί αγώνες
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Νέο μνημόνιο», «νέα συμφωνία», «νέες δεσμεύσεις για διαρθρωτικές αλλαγές»... Οπως και να το αποκαλέσει ο αστικός Τύπος το κείμενο της έκθεσης, που θα συνταχθεί από την τρόικα και το υπουργείο Οικονομικών μόλις ολοκληρωθούν οι έλεγχοι που ξεκίνησαν προχτές, γεγονός είναι ένα: Τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα δεν έχουν τέλος. Αποτελεί ασυγχώρητη αφέλεια για τον εργαζόμενο λαό να πιστέψει το παραμύθι «αισιοδοξίας» που πουλάει η κυβέρνηση ότι τάχα «τα δύσκολα πέρασαν», «οι θυσίες πιάνουν τόπο» και «υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ». Αντίθετα, η πραγματικότητα είναι ότι τα δύσκολα είναι μπροστά και η αντιλαϊκή λαίλαπα δεν πρόκειται να υποχωρήσει ούτε μετά το χρονοδιάγραμμα των τριών χρόνων που θέτει το μνημόνιο. Σε κάθε έλεγχο από την τρόικα ολοένα και πιο συγκεκριμένα και περισσότερα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα θα δρομολογούνται, όπως ακριβώς γίνεται με τον έλεγχο που μόλις ξεκίνησε. Κάθε φορά θα διαπιστώνεται ότι οι στόχοι για το «χρέος» και τα «ελλείμματα» παραμένουν άπιαστα όνειρα, ακριβώς γιατί τα αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόζονται είναι αυτά που τα προκάλεσαν. Δεν πρόκειται δηλαδή να πέσει το «χρέος», ακριβώς γιατί συνεχίζεται, και μάλιστα σε αυξημένο βαθμό, η πολιτική που το προκάλεσε, η πολιτική δηλαδή των φοροαπαλλαγών του κεφαλαίου, των «κινήτρων», των θαλασσοδανείων, των εξοπλιστικών προγραμμάτων, ταυτόχρονα βέβαια με την καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος, την ανεργία, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης κ.ο.κ. Δε χωράνε ψευδαισθήσεις: Μόνο με ασταμάτητους ταξικούς αγώνες, με πολιτικοποίηση της πάλης, που θα θέτει ανοιχτά το ζήτημα της λαϊκής εξουσίας και της κοινωνικοποίησης των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, μπορεί να αποκρουστεί και ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική.
Feeds
