Γρηγοριάδης Κώστας

Η πλήρης ανανέωση των υποψηφίων και η νεαρή τους ηλικία ήταν το ...μεγάλο ατού του Γ. Παπανδρέου, όταν ανακοίνωσε το ευρωψηφοδέλτιο του κόμματός του. Είχε σημειώσει, μάλιστα, με ιδιαίτερο καμάρι, ότι ο μέσος όρος ηλικίας των ευρωυποψηφίων είναι τα 39 χρόνια, ενώ της ΝΔ είναι 53... Ελα, όμως, που δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Βγήκε, λοιπόν, ο εκπρόσωπος της ΝΔ και σχολιάζοντας ότι «μάλλον πρόκειται περί λάθους του Γ. Παπανδρέου», σημείωσε ότι ο μέσος όρος ηλικίας των ευρωυποψηφίων του ΠΑΣΟΚ είναι τα 44 χρόνια. Και, βέβαια, το πράγμα είχε και συνέχεια. Επανήλθε το ΠΑΣΟΚ, για να σημειώσει πως ο πρόεδρός του εννοούσε ότι 39 είναι ο μέσος όρος ηλικίας των ευρωβουλευτών που θα εκλεγούν..!

Αλήθεια, πώς γνωρίζει ο Γ. Παπανδρέου πόσοι θα εκλεγούν και λογαριάζει το μέσο όρο ηλικίας τους; Πέρα απ' αυτό, πάντως, όποιος θέλει εύκολα μπορεί να λογαριάσει και να βρει τα εξής: Αν το ΠΑΣΟΚ εκλέξει 7 ευρωβουλευτές ο μέσος όρος ηλικίας τους θα είναι 42, αν εκλέξει 8 είναι 44 και αν εκλέξει 9 ή 10 είναι 43...

Απ' ό,τι φαίνεται, το πρώτο τηλεοπτικό σποτ του ΠΑΣΟΚ, ενόψει των ευρωεκλογών, που ήδη «παίζεται» στα κανάλια και ανακατεύει εν είδει «τουρλού - τουρλού» τον Τσε Γκεβάρα και τον Γκάντι, μέχρι τον Βενιζέλο και τον Α. Παπανδρέου, δεν έπεισε ούτε καν τον Κ. Κουλούρη. Ο τελευταίος, μιλώντας προχτές σε ραδιοφωνικό σταθμό, δήλωσε ότι ο Γ. Παπανδρέου έχει μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ σε... «μη κυβερνητική οργάνωση, όπου ένας αποφασίζει για όλους» και διάφορα άλλα παρόμοια.

Και δε λέμε, δίκιο έχει, αλλά γιατί παραπονιέται; Τα ίδια δε γίνονταν και επί Ανδρέα Παπανδρέου; ΄Η, μήπως, όσο ήταν υφυπουργός, τον ρωτούσε ο Κ. Σημίτης κι έπαιρνε υπόψη του την όποια γνώμη, για την πολιτική της τότε κυβέρνησης; Και πέρα απ' αυτά, ποιοι και πότε διαφώνησαν, όλ' αυτά τα χρόνια, με τα προαναφερόμενα;

Ούτε αθεράπευτο ρομαντισμό, ούτε πολιτική αφέλεια μπορεί να προσάψει κανείς στον επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλη, ο οποίος επανέλαβε προχτές τα ευφυολογήματα, περί των δήθεν μεγάλων διλημμάτων που αντιμετωπίζει η ΕΕ, για το αν θα προχωρήσει την πολιτική της ενοποίηση, ώστε να γίνει μια αυτόνομη, ισχυρή, φιλειρηνική δύναμη σε παγκόσμιο επίπεδο ή θα αφεθεί στο ρόλο του ουραγού των ΗΠΑ και θα πορευτεί οριστικά σε μια πορεία «αμερικανοποίησης». Με αυτά και άλλα παρόμοια, απλά επιβεβαιώνουν την απάντηση που δίνει η ηγεσία του ΣΥΝ στο κυρίαρχο δίλημμα των ευρωεκλογών: Με την Ευρώπη των λαών ή την ευρωένωση των μονοπωλίων, είτε η τελευταία είναι ουραγός των ΗΠΑ, είτε ένας ισοδύναμος, ιμπεριαλιστικός ανταγωνιστής τους. Αν ποτέ αντιμετώπισε τέτοιο δίλημμα, φυσικά...

Οσο για τα περί «αντι-ευρωπαϊκής αριστερής επιλογής», «απομονωτισμού» και άλλες παρόμοιες ...μομφές στο ΚΚΕ, που «ζητάει να ενισχυθεί, για να φύγει η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ενωση και να διαλυθεί η ΕΕ», κλπ. κλπ., σημειώνουμε απλά ότι αποδείχνουν το βαθμό προσήλωσης της ηγεσίας του ΣΥΝ στον ευρωμονόδρομο και την ευρωένωση των κεφαλαιοκρατών και επιβεβαιώνουν το μέγεθος της υποκρισίας των διακηρύξεών τους για τα λαϊκά συμφέροντα.

Ισως, ακούσατε στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων ή διαβάσατε στις εφημερίδες, ότι ο Τζ. Μπους υποσχέθηκε προχτές, ότι μέχρι την 30ή Ιούνη οι ΗΠΑ θα προχωρήσουν στην «πλήρη αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας του Ιράκ». Ναι, αυτές ακριβώς τις λέξεις χρησιμοποίησε στην προχεσινή ομιλία του.

Διαβάστε, λοιπόν, πώς καταλαβαίνει ο ένοικος του Λευκού Οίκου την «πλήρη αποκατάσταση»: Στις 30 Ιούνη θα καταργηθεί η Προσωρινή Αρχή των κατοχικών στρατευμάτων και θα διοριστεί από τους Αμερικανούς μια μεταβατική κυβέρνηση, με στόχο να οργανώσει εκλογές για την ανάδειξη Εθνοσυνέλευσης και νέας κυβέρνησης μέχρι τέλη Γενάρη του 2005. Ακόμη, τα αμερικανικά στρατεύματα κατοχής θα διατηρηθούν στα σημερινά επίπεδα και για «όσο διάστημα κριθεί απαραίτητο» -όπως είπε- και, βέβαια, θα παίρνουν διαταγές από την αμερικανική στρατιωτική διοίκηση και το Πεντάγωνο.

Προφανώς, οι έννοιες «πλήρης αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας» και αμερικανικό προτεκτοράτο είναι ταυτόσημες στο μυαλό του Τζ. Μπους.

Γρηγοριάδης Κώστας

Και καταλαβαίνετε, βέβαια, την ένταση του προβλήματος, όταν από τώρα έχουν αρχίσει και γκρινιάζουν οι κυβερνώντες. Είναι προφανές ότι θα έχουμε όντως ...δύσκολους αγώνες, αλλά μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες...

ΤΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΑ σποτ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μάς δίνουν μια γεύση των προεκλογικών «απόψεών» τους για τις ευρωεκλογές. Ο Κώστας Καραμανλής είναι ο «λαμπερός» και «στιβαρός» της υπόθεσης και ο Γιώργος Παπανδρέου ο πιο «παιγνιδιάρης» και ...«τρέντι»!

Αυτήν την εικόνα προσπαθούν να φτιάξουν ο καθένας για τον εαυτό τους και μάλλον αυτή θα είναι και η μόνη ...συνεισφορά τους στην υπόθεση του προεκλογικού πολίτικού προβληματισμού.

ΜΑ, ΓΙΑΤΙ δεν αφήνουν τον άνθρωπο να ...παίξει με το κόμμα; Ετσι κι αλλιώς, πραγματική αντιπολίτευση, ούτε προτίθενται, ούτε και μπορούν να κάνουν. Για τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που αμφισβητούν τον Γιώργο Παπανδρέου, μιλάμε φυσικά.

Σίγουρα, πάντως, όλοι αυτοί δεν έχουν το ελαφρυντικό της άγνοιας. Γνωρίζουν πώς γίνονται οι αλλαγές εξουσίας στο κόμμα τους και ότι η ...πρώτη δουλιά κάθε νέου προέδρου τους είναι να φτιάξει την «αυλή» του. Μήπως τα ίδια δεν έκαναν και οι προηγούμενοι;

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, επί του περιεχομένου, δηλαδή των πολιτικών θέσεων που εκφράζονται, δε γίνεται κουβέντα. Και δε γίνεται, ακριβώς επειδή κι αυτοί που γκρινιάζουν δεν έχουν τίποτε, ουσιαστικά, διαφορετικό να πουν...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο δεύτερος επέλεξε τον τομέα της Παιδείας, για να δώσει τα δικά του ...πιστοποιητικά, ξεδιπλώνοντας το ...όραμά του, για την πλήρη αμερικανοποίηση (ακόμη και το σύστημα των «βάουτσερς» ανέφερε) και ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, την κατάργηση των ενιαίων προγραμμάτων αναλυτικής εκπαίδευσης στις άλλες βαθμίδες και τη διαμόρφωσή τους στη βάση των «τοπικών αναγκών» και, βέβαια, την παραπέρα υποταγή της Παιδείας συνολικά στις ανάγκες της βιομηχανίας και της επιχειρηματικότητας.

Φανταζόμαστε, πως η ηγεσία του ΣΕΒ θα έμεινε πλήρως ικανοποιημένη. Είχε αρκετά χρόνια να δει, τέτοια σύμπλευση και προθυμία εξυπηρέτησης των συμφερόντων της, τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από την αξιωματική αντιπολίτευση...

Κι επειδή μπορεί να μη γνωρίζετε το σύστημα των «βάουτσερς», δίνουμε τα βασικά του στοιχεία. Σύμφωνα με την πολιτική αυτή, το κράτος πιστώνει όσους θέλουν να σπουδάσουν κι έχουν τις όποιες προϋποθέσεις ορίζει συγκεκριμένα το εκάστοτε σύστημα. Ετσι, αντί να χρηματοδοτεί τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, μοιράζει τα όποια χρήματα διαθέτει στους προαναφερομένους με τη μορφή κουπονιών («βάουτσερς» στ' αγγλικά), ώστε να αγοράσουν μόρφωση, από τις ανώτατες ή ανώτερες σχολές, κλπ. (δημόσιες ή ιδιωτικές), οι οποίες βάζουν δίδακτρα, ανάλογα με τα έξοδά τους, την αγοραία αξία της μόρφωσης και των πτυχίων που πουλάνε. Ετσι - πάντα σύμφωνα με την πολιτική αυτή - η τριτοβάθμια Παιδεία (δεν αποκλείεται και οι άλλες βαθμίδες) εντάσσεται πλήρως στις διαδικασίες της αγοράς και του ανταγωνισμού. Το κράτος υποτίθεται πως παρέχει τη δωρεάν Παιδεία (κουπόνια) και δεν ενδιαφέρεται εάν αυτή παρέχεται από το δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα. Απλά θεσμοθετεί κοινούς, για δημόσιες και ιδιωτικές σχολές, κανόνες ελέγχου της λειτουργίας τους, όπως και κοινά όργανα πιστοποίησης των γνώσεων, που πουλάνε στους πελάτες τους. Εννοείται πως η πιστοποίηση αυτή των γνώσεων θα καθορίζει τα επαγγελματικά δικαιώματα των κατόχων τους.

Τι σημαίνουν πρακτικά τα προαναφερόμενα περί του συστήματος των «βάουτσερς»; Πολύ επιγραμματικά, τα εξής: Κατάργηση ουσιαστικά του όποιου υπάρχει ακόμη δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της τριτοβάθμιας, πρώτα και κύρια, αλλά και όλης της Παιδείας γενικότερα. Τα «βάουτσερς» θα καλύπτουν ένα μόνο μέρος του κόστους των διδάκτρων - όπως συμβαίνει και στις ΗΠΑ - με συνέπεια τη διεύρυνση των ταξικών φραγμών, ενώ η ανάγκη για μόρφωση μετατρέπεται σε μοχλό μεταβίβασης ακόμη περισσοτέρων δημοσίων πόρων στον ιδιωτικό τομέα. Θα δημιουργηθούν Πανεπιστήμια και σχολές πολλών ταχυτήτων, με ανάλογα, πολύ ακριβά ή λιγότερο ακριβά δίδακτρα και αντίστοιχης αξίας πτυχία, κλπ. Θα έχουμε πολύ μεγαλύτερη απ' ό,τι μέχρι σήμερα εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στην ανώτατη εκπαίδευση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην ακαδημαϊκή φυσιογνωμία των ιδρυμάτων. Τα τελευταία μετατρέπονται ουσιαστικά σε εταιρίες πώλησης γνώσεων και «σπρώχνονται» - πολύ περισσότερο απ' ό,τι μέχρι σήμερα - στην αγκαλιά των πολυεθνικών και των μεγάλων επιχειρήσεων και την πλήρη υποταγή τους στις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των δεύτερων.

Αυτό είναι το ...όραμα του Γ. Παπανδρέου.

Για «οριστική έγκριση της έμπνευσης Χατζηδάκη, που λεηλατεί τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση και ισοπεδώνει τα επαγγελματικά δικαιώματα των διαφόρων κλάδων» μιλούσε τις προάλλες η Νεολαία του ΠΑΣΟΚ, σε ανακοίνωσή της, με αφορμή το θέμα της αναγνώρισης επαγγελματικών δικαιωμάτων στους πτυχιούχους των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ).

Και δε λέμε, δίκιο είχε. Αυτά και αρκετά ακόμη συνεπάγεται η αναγνώριση των ΚΕΣ. Αναρωτιόμαστε, όμως, εάν η Νεολαία ΠΑΣΟΚ θα βγάλει τώρα παρόμοια ανακοίνωση για να καταγγείλει την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ), η οποία θέλει να πρωτοπορήσει στην ίδρυση ιδιωτικών (μη κρατικών, εξευγενισμένα) Πανεπιστημίων στη χώρα μας και τον Γ. Παπανδρέου, για όλα όσα σχετικά και πολύ περισσότερα είπε προχτές στη συνέλευση του ΣΕΒ. `Η, μήπως, κατάπιαν τη γλώσσα τους..;