Κλειστή είναι από την Παρασκευή 22 Απρίλη η Μονάδα Τεχνητού Νεφρού του νοσοκομείου «Ασκληπιείο», η μοναδική δημόσια σε ολόκληρα τα Νότια Προάστια. Η Μονάδα έκλεισε γιατί, όπως κατέθεσαν οι ειδικοί, θα ήταν επικίνδυνη η συνέχιση της λειτουργίας της λόγω της υποσυντήρησης των μηχανημάτων για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η ΜΤΝ, δυναμικότητας 60 ασθενών πριν από χρόνια, είχε φτάσει το τελευταίο διάστημα να εξυπηρετεί 20 αιμοκαθαιρόμενους. Τώρα οι ασθενείς αυτοί στάλθηκαν πελάτες στις ιδιωτικές ΜΤΝ, οι οποίες έχουν πολλαπλασιαστεί στην περιοχή.

Οπως καταγγέλλει η Αγωνιστική Συσπείρωση Εργαζομένων στο «Ασκληπιείο», το κλείσιμο «ήταν μια προδιαγεγραμμένη πορεία λόγω της κρατικής υποχρηματοδότησης και της συνειδητής επιλογής και αυτής της κυβέρνησης για συρρίκνωση των δημόσιων υπηρεσιών Υγείας (...).

Οι νεφροπαθείς, βαριά χρόνιοι πάσχοντες, δεν μπορούν να αναγκάζονται να πληρώνουν για τις αναγκαίες για την ζωή τους θεραπείες! Δεν μπορούν να αλλάζουν συνθήκες νοσηλείας και θεράποντες γιατρούς, γιατί είναι σε βάρος της υγείας τους. Την ίδια στιγμή, είναι εκτεθειμένοι και οι επικουρικοί γιατροί που είχαν προσληφθεί για αυτή τη Μονάδα, ενώ κινδυνεύουν να κλείσουν και άλλα τμήματα στο "Ασκληπιείο" που ήδη υπολειτουργούν λόγω της υποχρηματοδότησης και των τεράστιων ελλείψεων προσωπικού».

Η Αγωνιστική Συσπείρωση καλεί τους εργαζόμενους του νοσοκομείου να διεκδικήσουν: Να δοθούν όλες οι πιστώσεις ώστε άμεσα να επαναλειτουργήσει η ΜΤΝ. Ανανέωση του εξοπλισμού. Να μονιμοποιηθεί το επικουρικό προσωπικό. Προσλήψεις του αναγκαίου προσωπικού για πλήρη ανάπτυξη όλων των τμημάτων του νοσοκομείου.

Διαμαρτυρία στη διοικήτρια της 7ης Υγειονομικής Περιφέρειας (ΥΠΕ) για την απόφαση της κυβέρνησης να κατατεθούν τα αποθεματικά των νοσοκομείων στην Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ) έκανε, χτες το πρωί, το Σωματείο Εργαζομένων στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ). Η διοικήτρια ανέφερε ότι το έγγραφο αφορά τους κλειστούς λογαριασμούς με τα αδιάθετα χρήματα της ΥΠΕ και ότι ένα ποσό της 7ης ΥΠΕ όντως μεταφέρθηκε στην ΤτΕ. Οι εκπρόσωποι του σωματείου τόνισαν πως ήδη ο προϋπολογισμός του νοσοκομείου για το 2016 είναι ανεπαρκής για τις αυξημένες ανάγκες (προβλέπει 39,5 εκατ. ευρώ, όταν το 2015 οι λειτουργικές δαπάνες του νοσοκομείου ανήλθαν στα 53,7 εκατ. ευρώ). Κατήγγειλαν, επίσης, ότι η κυβέρνηση, όποτε θέλει να εκβιάσει τους εργαζόμενους για να αποδεχτούν τα νέα μέτρα, επαναφέρει το νόμο που ψηφίστηκε το Νοέμβρη του 2015 για την τοποθέτηση των αποθεματικών όλων των δημόσιων φορέων. Το σωματείο έχει προκηρύξει 2ωρη στάση εργασίας για την Πέμπτη 5 Μάη (8 π.μ. - 10 π.μ.) και Γενική Συνέλευση στο αμφιθέατρο στις 8 π.μ. Επίσης, την Παρασκευή 6 Μάη στις 3 μ.μ. θα γίνει εκδήλωση για την Εργατική Πρωτομαγιά.

Είναι απόλυτα σωστή η διαπίστωση του υπουργού, αλλά γιατί δε μας λέει γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως επειδή θέλει να κρύψει ότι ευθύνεται η ίδια η πολιτική που ασκεί και η κυβέρνησή του, όπως και άλλων κρατών, πολιτική δραστικών περικοπών των κρατικών δαπανών για Υγεία και Φάρμακο και αύξηση των (άμεσων και έμμεσων πληρωμών) του λαού γι' αυτά;

Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής και με στόχο την απαρέγκλιτη εφαρμογή της, μιλά για την αναγκαιότητα προώθησης των καινοτόμων φαρμάκων, την οποία εξαρτά από την «οικονομική αντοχή των συστημάτων Υγείας». Αυτό σημαίνει ότι τα καινοτόμα φάρμακα θα προωθούνται στο βαθμό που θα επιτρέπουν οι δραστικά πετσοκομμένοι προϋπολογισμοί του κράτους και των ασφαλιστικών ταμείων.

Η πατέντα αποτελεί βασικό μηχανισμό εξασφάλισης και προστασίας του κέρδους των φαρμακοβιομηχάνων και απορρέει από το γεγονός ότι το Φάρμακο παράγεται και διακινείται σαν εμπόρευμα

Πάει πολύ, λοιπόν, να λέει ο υπουργός ότι «βασική αξιακή μας παραδοχή είναι ότι το Φάρμακο δεν αποτελεί απλό εμπορικό προϊόν, αλλά ένα μείζονος σημασίας κοινωνικό αγαθό». Με τον τρόπο αυτό, επιδιώκει να συγκαλύψει την αντιλαϊκότητα της πολιτικής του, επιστρατεύοντας αξιακές αρχές, φιλολαϊκό πλαίσιο αιτημάτων, τα οποία η κυβέρνησή του τα έχει απεμπολήσει προ πολλού.

Ενδεικτικό τού πόσο «μείζονος σημασίας κοινωνικό αγαθό» θεωρεί ο υπουργός και η κυβέρνησή του το Φάρμακο, είναι - εκτός από τις υπέρογκες αυξήσεις της φαρμακευτικής δαπάνης που πληρώνουν οι ασθενείς - και η πρόσφατη Υπουργική Απόφαση, με την οποία βάζει μέχρι και τους ανασφάλιστους να πληρώνουν για φάρμακα, ενώ οι μόνοι που δε θα πληρώνουν είναι όσοι έχουν 201 ευρώ (!!!) μηνιαίο εισόδημα. Τέτοια γαλαντομία! Αναρωτιόμαστε πόσο παραπάνω θα πληρώναμε για φάρμακα, αν η κυβέρνηση δεν είχε «βασική αξιακή παραδοχή» ότι το Φάρμακο αποτελεί «κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα».

Δηλαδή, η πρόταση της κυβέρνησης φτάνει μέχρι να ζητά «μια κάποια χαλάρωση της πατέντας» (πού να τολμήσει να μιλήσει για κατάργηση...) «με διακρατική συνεργασία».

Η πατέντα αποτελεί βασικό μηχανισμό εξασφάλισης και προστασίας του κέρδους, μέσα σε συνθήκες ανελέητου ανταγωνισμού των φαρμακοβιομηχανιών, και απορρέει από το γεγονός ότι το Φάρμακο παράγεται και διακινείται σαν εμπόρευμα. Τα μέτρα που προτείνει ο υπουργός, ενταγμένα στην κυβερνητική πολιτική, αφορούν ρυθμίσεις στην αγορά του Φαρμάκου στο πλαίσιο της επιχειρηματικής δράσης. Γι' αυτό, εξάλλου, δε μιλά για κατάργηση της πατέντας, αλλά για «περιορισμό της κατάχρησης αυτής».

Αλλωστε, ο περιορισμός ή ακόμα και η κατάργηση της πατέντας εκφράζουν τα ιδιαίτερα συμφέροντα ενός τμήματος φαρμακοβιομηχάνων (π.χ. αυτών που παράγουν γενόσημα), στο πλαίσιο των οξυμένων ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών στον κλάδο του Φαρμάκου, από τους οποίους ο λαός δεν έχει να κερδίσει τίποτα.

Αναμφισβήτητα, είναι θετικό για το λαό ένα καινοτόμο φάρμακο να κυκλοφορήσει πιο γρήγορα. Δε φτάνει, όμως, μόνο αυτό. Διότι οι ασθενείς καλούνται να πληρώσουν βαρύ τίμημα με τις αυξημένες πληρωμές στις συμμετοχές και γι' αυτά τα φάρμακα, ενώ ένα μεγάλο κομμάτι του λαού δεν μπορεί να τα αγοράσει, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα φάρμακα τα οποία δεν προστατεύονται από πατέντα, γιατί όλα τα φάρμακα εξακολουθούν να είναι εμπορεύματα και μάλιστα πολλές φορές «απρόσιτα» για τα λαϊκά στρώματα.

Η «επίτευξη μιας πιο προσιτής τιμής» των ακριβών καινοτόμων φαρμάκων αφορά τις κρατικές δαπάνες και όχι τις δαπάνες των ασθενών. Αυτό διαπραγματεύεται ο υπουργός. Αλλωστε, υπάρχει σχετική πείρα των τελευταίων χρόνων, όπου ενώ έγιναν πολλές φορές μειώσεις στις λιανικές τιμές των φαρμάκων, ωστόσο αυτές «ενσωματώθηκαν» ως μείωση στην ασφαλιστική τιμή (δηλαδή αυτή που αποζημιώνει το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία) και όχι σε αυτήν που πληρώνουν οι ασθενείς, η οποία αντίθετα αυξήθηκε.

Πρόκειται για σοβαρό πρόβλημα, το οποίο έχει εμφανιστεί ξανά αυτήν την περίοδο στη χώρα μας. Κατά διαστήματα, τα όποια μέτρα παίρνονται, μπορεί πρόσκαιρα να οδηγούν στην εκτόνωση μιας κατάστασης, όμως οι ελλείψεις επανεμφανίζονται, γιατί το Φάρμακο αποτελεί πεδίο κερδοφορίας κι έντονου ανταγωνισμού μεταξύ των μονοπωλίων. Γι' αυτό και οι φαρμακοβιομήχανοι, αξιοποιώντας την ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων του Μάαστριχτ, τα αποσύρουν αν δεν εξασφαλίζουν το προσδοκώμενο κέρδος, τα διακινούν σε άλλες αγορές (κάνουν παράλληλες εξαγωγές), που είναι πιο ακριβά απ' ό,τι στην Ελλάδα.

Απ' όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι ο υπουργός επιβεβαιώνει τη λαϊκή παροιμία σε παράφραση: «Ο Αντρέας με τα λόγια χτίζει ανώγεια και κατώγεια». Γι' αυτό και ο λαός, εκτός από τα λόγια, πρέπει να κρίνει τους πολιτικούς και τα κόμματα και από τα έργα τους.