Σάββατο 28 Απρίλη 2012 - 1η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ψήφος ενάντια στο ξεκλήρισμα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μέλλον φτώχειας και ξεκληρίσματος επιφυλάσσει για τη μικρομεσαία αγροτιά η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Για άλλη μια φορά επιχειρείται η υφαρπαγή της ψήφου της αγροτιάς για να «νομιμοποιηθεί» η συνέχιση της πολιτικής φτώχειας και ξεκληρίσματος και συγκέντρωσης της γης και των επιδοτήσεων σε λίγους μεγαλοαγρότες - επιχειρηματίες. Πίσω από τις προεκλογικές φιλοαγροτικές κορόνες των κομμάτων του ευρωμονόδρομου κρύβεται η σταθερή πορεία εφαρμογής των αντιαγροτικών αποφάσεων της ΕΕ, που οδηγούν στη συρρίκνωση του αγροτικού εισοδήματος και του αριθμού των απασχολουμένων στη γεωργία. Την προηγούμενη δεκαετία έβγαιναν εκτός αγροτικής παραγωγής 22.000 αγροτικά νοικοκυριά το χρόνο κατά μέσο όρο. Και αυτό έγινε βασικά επειδή δεν μπόρεσαν να αντέξουν στον ανταγωνισμό και το δυσβάσταχτο κόστος παραγωγής, σε συνάρτηση με τις εξευτελιστικές τιμές πώλησης των αγροτικών προϊόντων. Δυστυχώς, το κακό θα ενταθεί, γιατί στα δεινά του μνημονίου θα έρθουν να προστεθούν και τα νέα μέτρα της ΚΑΠ μετά το 2013. Το ΚΚΕ έγκαιρα είχε προειδοποιήσει για την τάση ξεκληρίσματος της μικρής και μεσαίας αγροτιάς, εξαιτίας της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ που εφαρμόστηκε από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Η μικρομεσαία αγροτιά δεν έχει τίποτα να κερδίσει από την πολιτική των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, γιατί στηρίζουν την ΚΑΠ και συμφωνούν με τις βασικές κατευθύνσεις της. Και ενόψει της αναθεώρησης της ΚΑΠ, κόμματα όπως η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΛΑ.Ο.Σ., ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ κ.ά. θέτουν ως κεντρικό θέμα την καλύτερη διαπραγμάτευση. Ομως, η ΚΑΠ δε φτιασιδώνεται, μόνο ανατρέπεται. Τα κόμματα του ευρωμονόδρομου προσπαθούν να σπείρουν συγχύσεις και αυταπάτες. Το μόνο κόμμα που στέκεται στον αντίποδα αυτής της πολιτικής είναι το ΚΚΕ. Είναι το μόνο κόμμα που αντιπαλεύει την πολιτική φτώχειας και ξεκληρίσματος, δίνοντας την προοπτική για τη λαϊκή εξουσία. Και η μικρομεσαία αγροτιά θα αποκτήσει δύναμη αν προκύψει δυνατό ΚΚΕ στις εκλογές της 6ης Μάη!

«Ορθόδοξες» παγίδες...

Κοινές αγωνίες με το μεγάλο κεφάλαιο, που τρέμει μπροστά στην οργάνωση των εργατών κόντρα στην εξουσία και την αρπαγή του πλούτου που τους ανήκει, μοιράζονται οι δυνάμεις της «Ορθόδοξης Χριστιανικής Νεολαίας Αθηνών», η οποία ανακάλυψε πως «ο κομμουνισμός δεν έχει καμία σχέση με τη δημοκρατία, περιορίζει την ελευθερία σε ασύλληπτο βαθμό». Και πώς το τεκμηριώνει αυτό; Παραθέτοντας διαπιστώσεις «μαρξιστών» πρώτων... στον αντικομμουνισμό, διαπιστώνοντας πως «ο Χίτλερ με όλη του τη μανία, ούτε τα μισά δεν έκανε», καταγγέλλοντας τη «θρησκεία του υλισμού» και συνολικά με έναν οχετό προσβλητικών για το λαό «συμπερασμάτων» (αφού ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζουν όσους ακούν την πρόταση του ΚΚΕ ως... χαζούς). Μεταξύ άλλων εκφράζει την έγνοια της επειδή «ο μπολσεβικισμός τα τελευταία χρόνια μέσω της ΚΝΕ απλώνει με ιδιάζουσα βουλιμία τα δίκτυα του επί της απληροφόρητης νεολαίας, χρησιμοποιώντας και τα γνωστά αντιπολεμικά - φιλεργατικά συλλαλητήρια μέσω του ΠΑΜΕ στου οποίου το όνομα και τις αφίσες δεν αναφέρεται ότι είναι κομμουνιστικό! (αυτό από μόνο του δείχνει τον ύπουλο χαρακτήρα τους)».

... για την «ελευθερία» και τη νεολαία

Πάντως, τέτοια ανησυχία για τη δυναμική της πρότασης του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μόνο οι επιχειρηματίες και τα κόμματά τους έχουν... Ωστόσο, όποιος διαφωνεί με τις θέσεις και τη στρατηγική του ΚΚΕ μπορεί ανοιχτά και σταράτα να κάνει αντιπαράθεση. Και τότε να μιλήσουμε και για την «αληθινή δημοκρατία» και για την «αληθινή ελευθερία», να μιλήσουμε και για το αν αυτή μπορεί να υπάρξει στην κοινωνία όπου οι νέοι έχουν μισθούς 430 ευρώ ή 200 ευρώ για μερική απασχόληση (όταν βέβαια βρίσκουν δουλειά και όταν δεν τους απολύουν ή δε λήγουν οι συμβάσεις τους). Γιατί με τέτοια κατάσταση, σε λίγο οι νέοι δε θα μπορούν όχι οικογένεια να κάνουν αλλά ούτε ... εξετάσεις αίματος. Πάντως, γι' αυτά τα προβλήματα των νέων, αυτή η «Ορθόδοξη Χριστιανική Νεολαία Αθηνών» δε βγάζει άχνα. Μήπως τελικά αυτά είναι μέρος της «ελευθερίας» που οραματίζεται για τους νέους;

Η γαλλική εμπειρία διδάσκει

Με αφορμή τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία και τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου δυνάμωσε η προπαγάνδα περί της ανόδου της ακροδεξιάς. Η ακροδεξιά στη Γαλλία, που φτάνει το 18%, δεν είναι ένα ξαφνικό φαινόμενο, αλλά ανδρώθηκε μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα από τις αστικές δυνάμεις και ιδιαίτερα τη σοσιαλδημοκρατία. Ο «σοσιαλιστής» Μιτεράν ήταν ο πρώτος που την προώθησε για να κόψει ψήφους από τη δεξιά. Αυτός ήταν ο ένας παράγοντας, όμως υπάρχει και ένας άλλος σημαντικός παράγοντας, αυτός της ενσωμάτωσης του εργατικού κινήματος στο σύστημα. Και εδώ κρίσιμο ζήτημα είναι το κόμμα της εργατικής τάξης και ο προσανατολισμός του.

Το παράδειγμα της Γαλλίας είναι αποκαλυπτικό. Το Γαλλικό ΚΚ είχε στρατηγική σαν του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή στρατηγική που υποσχόταν «εύκολες» λύσεις στα προβλήματα της εργατικής τάξης μέσω κυβερνητικών λύσεων για έναν «ανθρώπινο» καπιταλισμό. Αυτή ήταν στρατηγική του στο εργατικό κίνημα, που ενσωμάτωνε εργατικές λαϊκές δυνάμεις στη στρατηγική του κεφαλαίου, ήδη από την περίοδο του λεγόμενου ευρωκομμουνισμού. Και το έκανε πράξη πότε σε κυβερνητική συνεργασία με τους σοσιαλδημοκράτες, πότε με στήριξη τέτοιων κυβερνήσεων, από την κυβέρνηση Μιτεράν ως αυτή του Ζοσπέν (το 1981 και το 1997). Τι έκαναν αυτές οι κυβερνήσεις; Τι γραμμή είχε το κίνημα εφόσον το Γαλλικό ΚΚ συμμετείχε στις κυβερνήσεις; Αυτή η στρατηγική συνέβαλε στην ενσωμάτωση, καλλιέργησε αυταπάτες περί δυνατότητας φιλολαϊκής πολιτικής στον καπιταλισμό. Αυτή η στρατηγική τούς οδήγησε το 2002 να ψηφίζουν Σιράκ για να μη βγει ο Λεπέν! Στήριξε την ΕΕ, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη Στρατηγική της Λισαβόνας. Αν αυτό δεν είναι συμβολή στη συντηρητική στροφή του λαού τότε τι είναι;

Συμμετείχε σε κυβερνήσεις που παρείχαν κάθε διευκόλυνση στους βομβαρδισμούς που αιματοκύλισαν το γιουγκοσλαβικό λαό. Στην πρόσφατη ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη κράτησε θέση ανοχής στο όνομα της «στήριξης της εξέγερσης», ενώ ο Μελανσόν, ο προεδρικός του υποψήφιος του «Αριστερού Μετώπου», ως ευρωβουλευτής είχε ταχθεί υπέρ «της εξόντωσης του Καντάφι για να μη σφάζει το λαό του»! Να γιατί ένα δημιούργημα των αστών, όπως το εθνικιστικό φασιστικό «Εθνικό Μέτωπο», μπορεί, εφόσον εξασθενήσει το ταξικό στοιχείο στο κίνημα και η στρατηγική της ρήξης με το κεφάλαιο, να βρει απήχηση σε λαϊκές μάζες.

Οι οπορτουνιστικές δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, συνοδοιπόροι του Γαλλικού ΚΚ στο λεγόμενο «Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς», ξαναζεσταίνουν την ίδια «σούπα» των «αριστερών συμμαχιών και κυβερνήσεων», στηρίζουν την «αλλαγή» στην ΕΕ με τον «σοσιαλιστή» Ολάντ. Οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις στη Γαλλία (όπως και σε Ιταλία και Ισπανία) ήταν δηλητήριο για το εργατικό κίνημα και τα λαϊκά συμφέροντα. Εξυπηρέτησαν το εκμεταλλευτικό σύστημα, κατακρεούργησαν δικαιώματα και κατακτήσεις, αποκοίμισαν τους εργαζόμενους στις αυταπάτες του «πιο ανθρώπινου καπιταλισμού», πισωγύρισαν το εργατικό λαϊκό κίνημα, έσπειραν την απογοήτευση. Γι' αυτό το ΚΚΕ και με αφορμή τη γαλλική εμπειρία καλεί τα λαϊκά στρώματα να βγάλουν συμπεράσματα. Να απορρίψουν τις αυταπάτες της διαχείρισης των δήθεν «αριστερών κυβερνήσεων», των «λύσεων» μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Να οργανώσουν την πάλη τους σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, για αποδέσμευση από την ΕΕ, για μονομερή διαγραφή του χρέους, για κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής με εργατική λαϊκή εξουσία. Η συμπόρευση με το ΚΚΕ στην κάλπη της 6ης Μάη είναι ένα ακόμα αποφασιστικό βήμα σε αυτή τη μόνη φιλολαϊκή προοπτική.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Καπιταλιστική ανάπτυξη και... λαγοί με πετραχήλια

Γρηγοριάδης Κώστας

«Δρόμος σωτηρίας είναι ο δρόμος της ανάπτυξης, της απασχόλησης, της κοινωνικής συνοχής. Και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί ακολουθώντας το μνημόνιο της χρεοκοπίας», δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας.

Πόσο πιο καθαρά να το πει, αν και δε χρειάζεται γιατί οι ενδιαφερόμενοι, οι αστοί, έχουν καταλάβει πλήρως τι ακριβώς πρεσβεύει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τι θέλει να κάνει με την κυβέρνηση που ονειρεύεται να συγκροτήσει. Η ανάπτυξη ήταν, είναι και θα είναι των καπιταλιστών όσο αυτοί εξουσιάζουν στην οικονομία. Οποιος λοιπόν υπερασπίζεται το δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, υπερασπίζεται το σφαγιασμό των εργασιακών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων που αυτός προϋποθέτει για να ανοιχτεί. Υπερασπίζεται την καπιταλιστική κρίση, αντικειμενική κατάληξη κάθε κύκλου καπιταλιστικής ανάπτυξης. Οποιος υπερασπίζεται την κοινωνική συνοχή υπερασπίζεται την υποταγή των εργατών στους εκμεταλλευτές τους. Αυτό σημαίνει «κοινωνική συνοχή» σε μια κοινωνία ταξική. Σημαίνει ότι οι εργάτες θα κάθονται φρόνιμα και θα ανέχονται μια κάστα που τρέφεται απ' το μόχθο τους, που απομυζά τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του τόπου.

Αυτά υπερασπίζεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ολα τα άλλα είναι για ψηφοθηρία. Την ώρα της κάλπης οι άνθρωποι του μόχθου ας τα έχουν κατά νου. Η ψήφος τους στον οπορτουνισμό είναι ψήφος για την ανάπτυξη των κερδών του κεφαλαίου και την «ανάπτυξη» της δικής τους φτώχειας.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Ισχυρό ΚΚΕ δύναμη για το λαό

Γρηγοριάδης Κώστας

Τώρα που ο μπαμπούλας της ακυβερνησίας κατέρρευσε με πάταγο καθώς οι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δηλώνουν ευθέως ότι η μεταξύ τους κυβερνητική συνεργασία είναι προαποφασισμένη και δεδομένη, τώρα πρέπει να σκεφτεί πιο καθαρά ο λαός για την επόμενη μέρα των εκλογών. Αυτό που πάνω απ' όλα και πριν απ' όλα πρέπει να απασχολεί το λαό είναι αν θα υπάρχει στις 7 Μάη ένα αντίπαλο δέος, δηλαδή αν έχει δημιουργήσει προϋποθέσεις για την οργάνωση μιας πανίσχυρης λαϊκής συμμαχίας, απέναντι στη συμμαχική κυβέρνηση της πλουτοκρατίας και των ξένων συμμάχων της, που θα ορθώνει εμπόδια στην εφαρμογή των άγριων αντιλαϊκών μέτρων, θα οργανώνει την πάλη του λαού σε ρήξη με την οικονομική και πολιτική εξουσία των μονοπωλίων, με το βλέμμα σταθερά στραμμένο στη λαϊκή εξουσία. Τα αστικά κόμματα έχουν έτοιμη τη νέα κυβέρνηση του μαύρου μετώπου που θα διαχειριστεί την κρίση προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων και του καπιταλισμού. Πυλώνες της είναι βέβαια η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αλλά, αν χρειαστεί, θα συνδράμουν πρόθυμα και τα λεγόμενα αντιμνημονιακά μορφώματα που, ανεξάρτητα από το πώς αυτοδιαφημίζονται, η ιδεολογία και τα κυβερνητικά προγράμματά τους αποδεικνύουν ότι είναι κόμματα του συστήματος και του μονόδρομου της ΕΕ. «Το σωστό είναι στη συνεργασία αυτή - και αυτή είναι η επιδίωξή μου - να μετέχουν όλες οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις. Ολες οι δυνάμεις οι οποίες συνειδητά δηλώνουν υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, πρέπει να καθίσουμε γύρω από ένα τραπέζι και να διαχειριστούμε την κρίση», δήλωσε ωμά (στον ΑΝΤ1) ο Ε. Βενιζέλος. Απέναντι λοιπόν σε αυτή τη συμμαχική κυβέρνηση της πλουτοκρατίας ο λαός άφοβα να δείξει τη δύναμή του και τη βούλησή του να αντεπιτεθεί οργανωμένα για να πάρει όλα όσα του ανήκουν. Και η πιο σημαντική κίνηση στην κατεύθυνση αυτή είναι αναντίρρητα να αναδείξει το ΚΚΕ πανίσχυρο μέσα από τις κάλπες.

Επιβεβαιώνουν μόνοι τους ότι κοροϊδεύουν το λαό

Τη ... στενοχώρια της επειδή μετά το 1ο μνημόνιο δεν έγιναν οι απαραίτητες αναδιαρθρώσεις και γι' αυτό (όπως η ίδια είπε) η χώρα αναγκάστηκε να φτάσει στο 2ο μνημόνιο, εξέφρασε σε ραδιοφωνικό σταθμό, η υποψήφια βουλευτής ξανά με το ΠΑΣΟΚ Μιλένα Αποστολάκη. Η οποία - θυμίζουμε - ήταν ένα από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που είχαν καταψηφίσει τη δεύτερη δανειακή συμφωνία, αφορμή που «άρπαξαν» φυσικά τότε τα αστικά ΜΜΕ για να αρχίσουν να «χύνουν» αυταπάτες στις λαϊκές συνειδήσεις. Και τι δεν έλεγαν τότε: ότι υπάρχουν «ρωγμές» στο ΠΑΣΟΚ, ότι στο εσωτερικό του υπάρχει κόσμος που προβληματίζεται και διαφωνεί με τις αντιλαϊκές επιλογές του, ότι υπάρχουν ελπίδες για ένα «καλύτερο» ΠΑΣΟΚ, ότι οι διαφωνούντες αποστασιοποιήθηκαν τότε επειδή αντιστέκονται στην αντιλαϊκή επίθεση.

Βέβαια, τίποτα από αυτά δεν ήταν αλήθεια. Αφού, όλα τα στελέχη που αποχώρησαν τότε από το ΠΑΣΟΚ είτε επέστρεψαν σε αυτό, είτε εντάχθηκαν σε άλλες πολιτικές δυνάμεις που αναλαμβάνουν το δικό τους ρόλο στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού για την ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας και οργής (ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ, Αρμα Πολιτών). Αυτό που αξίζει να υπογραμμιστεί, πάντως, είναι ότι οι ίδιοι ομολογούν πως η «διαφωνία» τους τότε με το μνημόνιο, όχι μόνο δεν έγινε από την πλευρά στήριξης των λαϊκών αναγκών, αλλά ήταν και μέρος της επιχείρησης χειραγώγησης των εργαζομένων. Οπως διευκρίνισε η Μιλ. Αποστολάκη, οι αναδιαρθρώσεις που δεν έγιναν (με αποτέλεσμα κατά τη δική της εκτίμηση να έρθει το 2ο μνημόνιο) ήταν ιδιωτικοποιήσεις, αποκρατικοποιήσεις κτλ. Δηλαδή, τι λέει; Οτι δεν έγιναν όσα προβλέπει το ίδιο το μνημόνιο 2. Τόσο κατάμουτρα κοροϊδεύουν το λαό: λέγοντάς του ότι «διαφώνησαν» με ένα πλέγμα μέτρων επειδή ... αυτά δεν υλοποιήθηκαν νωρίτερα!... Και αφού κατά διαστήματα εμφανίζονται ως «διαφωνούντες» και αναβαπτίζονται στην Κολυμβήθρα του Σιλωάμ, επιστρέφουν στα πόστα τους, ως πρωταγωνιστές στην υλοποίηση και διαμόρφωση των μέτρων που τσακίζουν τη ζωή της λαϊκής οικογένειας.

Στρατιές υποαπασχολούμενων

Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Eurostat αναφορικά με τη μερική απασχόληση. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στην Ευρώπη το 2011 συνολικά 42 εκατομμύρια εργαζόμενοι δούλευαν με όρους μερικής απασχόλησης. Χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί είναι ότι στην Ολλανδία το 49,1% των εργαζομένων (περίπου ένας στους δύο!) δουλεύουν με μερική απασχόληση, ενώ στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό φτάνει στο 6,7%. Οταν λοιπόν οι ταγοί της ανταγωνιστικότητας λένε πως οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα δεν είναι ...ανταγωνιστικοί, προφανώς έχουν υπόψη τους και τα σχετικά «χαμηλά» ποσοστά της μερικής απασχόλησης, σε σύγκριση με τις «ανταγωνιστικές οικονομίες» της Ευρώπης. Ετσι, εκτός από την Ολλανδία, τα άλλα υψηλότερα ποσοστά της μερικής απασχόλησης καταγράφονται σε Μ. Βρετανία (26,7%), Γερμανία (26,5%), Σουηδία (26%), Δανία (25,9%), Αυστρία και Βέλγιο (25%). Δηλαδή, ο ένας στους τέσσερις δουλεύει με μερική απασχόληση...

Το αύριο που σχεδιάζουν για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα είναι ακριβώς αυτό: Να αυξήσουν τη μερική απασχόληση, να μοιράσουν μία θέση εργασίας σε δύο, τρεις και τέσσερις εργαζόμενους. Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο θα εμφανίσουν ότι δήθεν μειώθηκε η ανεργία (τεράστιο ψέμα, αφού μερική απασχόληση στην πραγματικότητα σημαίνει στρατιές υποαπασχολούμενων), αλλά, ταυτόχρονα, θα πετύχουν να διασφαλίσουν τη λεγόμενη «ανταγωνιστικότητα» των μονοπωλίων πετσοκόβοντας τους μισθούς των εργαζομένων. Καθώς πλησιάζουμε στις εκλογές, οι εργαζόμενοι καλό θα είναι να έχουν υπόψη τους τι εννοούν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, αλλά και συνολικά οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου όταν μιλούν για «ανταγωνιστικότητα». Η ανταγωνιστικότητα που θέλουν μονοπώλια και πολιτικοί τους εκπρόσωποι περνάει πάνω απ' τη συντριβή της ζωής των εργαζομένων και των παιδιών τους...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η ... «δευτέρα παρουσία»

«

Δεν έχετε» - λένε συχνά όταν απευθύνονται στο ΚΚΕ - «προτάσεις για άμεσες λύσεις στα λαϊκά προβλήματα. Τα παραπέμπετε όλα στη λαϊκή εξουσία». Το ΚΚΕ όχι μόνο έχει προτάσεις σήμερα για άμεσες λύσεις σε λαϊκά προβλήματα αλλά είναι πάμπολλα τα παραδείγματα που δείχνουν ότι συγκεκριμένες προτάσεις του ΚΚΕ όταν τις πάλεψε οργανωμένα το εργατικό λαϊκό κίνημα, κέρδισε. Το ΚΚΕ είναι πρωτοπόρο στον αγώνα για την προστασία των εργατικών λαϊκών οικογενειών. Είναι πρωτοπόρο σε αγώνες για άμεσες λύσεις ανακούφισης από την αντιλαϊκή επίθεση με συγκεκριμένες προτάσεις και σχεδιασμό που αφορούν τους εργατοϋπάλληλους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τα λαϊκά νοικοκυριά. Ο στρατηγικός στόχος της λαϊκής εξουσίας δε σημαίνει ότι το ΚΚΕ δεν έχει θέσεις για την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων από τη βαρβαρότητα που βιώνουν σήμερα.

Ο αγώνας ενάντια στα χαράτσια της ΔΕΗ και στη διακοπή ηλεκτροδότησης, παραπέμπει στο σοσιαλισμό; Σε αυτό το αμεσότατο μέτωπο πάλης, πάνω από 1.500.000 άνθρωποι ανταποκρίθηκαν, πίεσαν και ανάγκασαν την κυβέρνηση να αναδιπλωθεί.

- Ο αγώνας για την προστασία των ανέργων με πρόταση νόμου (την καταψήφισαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ.) είναι κάποιο ... όραμα από τη «δευτέρα παρουσία»; Στη «δευτέρα παρουσία» παραπέμπουν την προστασία των ανέργων τα αστικά κόμματα και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτοί επιδιώκουν ο λαός να μην προκόψει ποτέ.

- Η πάλη για άμεσα μέτρα προστασίας των υπερχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών με διαγραφή των χρεών από τόκους, με μείωση κατά 50% όλων των δανείων και αναστολή πληρωμής τους για τα επόμενα χρόνια για ανέργους, μικρομεσαίους αγρότες και εργαζόμενους με ετήσιο οικογενειακό εισόδημα κάτω από 50.000 ευρώ, για τετραμελή οικογένεια, τι είναι; Πρόγραμμα της σοσιαλιστικής κυβέρνησης των επόμενων αιώνων;

- Η πρόταση νόμου για τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και την επιστροφή όλων των κλεμμένων από κράτος και μεγαλοεπιχειρηματίες είναι μια εικόνα ενός «μελλοντικού παράδεισου»;

- Ο αγώνας για να μην περάσουν οι μισθοί πείνας των 300 και 400 ευρώ στους νέους εργαζόμενους δεν είναι αγώνας του σήμερα για να υπάρχει συγκεκριμένο «αύριο» για τα νέα ζευγάρια;

Και υπάρχουν πολλά παραδείγματα ακόμη.

Το επιχείρημα «το ΚΚΕ παραπέμπει στο σοσιαλισμό», δε στέκει. Υπονομεύει τους ίδιους τους αγώνες του λαού. Που παλεύει σήμερα για να μη χάσει το μεροκάματο, αλλά που μέσα από αυτό τον αγώνα όσα κι αν κερδίσει πάντα θα υπάρχει πάνω απ' το κεφάλι του ο καπιταλιστής, που του καταστρέφει τη ζωή, που τον εμποδίζει να απολαύσει όλο τον πλούτο που παράγει και αυτό σημαίνει: Πεινασμένα παιδιά, φτώχεια, ανεργία, δουλειά χωρίς ασφάλιση, χρέη στις τράπεζες, αδυναμία να πληρώσουν φάρμακα και να πάνε στο γιατρό, να ζητιανεύουν ψίχουλα για να φάνε, ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, ξενιτιά και άλλα τόσα δεινά. Θέλουν να μπολιάσουν στους εργάτες και στα λαϊκά στρώματα το δηλητήριο ότι είναι καταδικασμένοι να ζουν για πάντα μέσα σε αυτή την κατάσταση, κάτω από την άγρια καπιταλιστική εκμετάλλευση. Είναι δυνατόν ο λαός να ανεχτεί να περνά έτσι η ζωή του; Οχι. Γι' αυτό στις επικείμενες εκλογές πρέπει να ψηφίσει και να βγάλει πανίσχυρο το ΚΚΕ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ