1789 Η «ανταρσία του Μπάουντι». Το πλήρωμα του πλοίου «Μπάουντι» στασιάζει και πετάει τον καπετάνιο Ουίλιαμ Μπλέικ στη μέση του ωκεανού, πάνω σε μια σχεδία. Ο σκληρός Μπλέικ διασχίζει 3.500 μίλια και φτάνει σώος στο Τιμόρ, στις 14 του Ιούνη.

1814 Ο Ναπολέων Βοναπάρτης περιορίζεται στο νησί Ελβα ως «αιχμάλωτος της Ευρώπης».

1821 Στη σύσκεψη της Καρύταινας οι οπλαρχηγοί εκλέγουν τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη αρχιστράτηγο του Αγώνα.

1900 Γεννήθηκε ο Μορίς Τορέζ, ηγετική μορφή του γαλλικού και διεθνούς εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος και ΓΓ του ΓΚΚ από το 1930 έως το 1964.

1944 Η μάχη στο «Κάστρο του Υμηττού». Μια από τις πιο λαμπρές σελίδες του αγώνα του λαού της Αθήνας κατά των κατακτητών και των συνεργατών τους. Τρεις ΕΠΟΝίτες του ΕΛΑΣ της Αθήνας, ο διμοιρίτης Δημήτρης Αυγέρης και οι μαχητές Κώστας Φολτόπουλος και Θάνος Κιοκμενίδης αντιμετώπισαν 7 ολόκληρες ώρες με τα ατομικά τους όπλα, σ' ένα σπιτάκι του Υμηττού, 200 χιτλερικούς και ταγματασφαλίτες και αφού τους προξένησαν μεγάλες απώλειες έπεσαν και οι τρεις στο πεδίο της τιμής.

1945 Ο Μπενίτο Μουσολίνι εκτελείται από παρτιζάνους.

1969 Ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Κάρολος Ντε Γκολ, παραιτείται μετά την απόρριψη με δημοψήφισμα των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων που πρότεινε.

Μεταξύ των υπόλοιπων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που ανταποκρίθηκαν στο πρωθυπουργικό παράγγελμα και επιτέθηκαν χτες στο ΚΚΕ - ενώ υποτίθεται ότι θα μιλούσαν για το... ΔΝΤ - ήταν και ο γνωστός συνάδελφος του Μινωτή, του Βεάκη και του Κατράκη, ο κύριος Γιάννης Βούρος.

Τι είπε; Ε, σιγά τώρα μην ασχοληθούμε και με τον Βούρο.

Ντομινίκ δεν

(Σ)τρως Καν...

«Ολόκληρα δισεκατομμύρια, τα 70% του προϋπολογισμού, ξοδεύονται για να πληρωθούν τοκοχρεωλύσια στους ξένους και ντόπιους ληστές τοκογλύφους και να προετοιμαστεί το καινούργιο ανθρωπομακελιό και στον ίδιο καιρό επιβάλλονται νέοι φόροι, ακριβαίνουν περισσότερο τα είδη της πρώτης ανάγκης, το ξεζούμισμα, το στραγγάλισμα των εργαζόμενων φτάνει στο απροχώρητο. Οι κοινωνικές ασφαλίσεις όχι μόνο δεν ψηφίστηκαν αλλά ετοιμάζεται και η λήστευση των λίγων ασφαλιστικών ταμείων που υπάρχουν. Τα μεροκάματα των καπνεργατών και όλων των άλλων εργατών κόβονται και ξανακόβονται (...) Γιατί όλα αυτά; Γιατί οι εκμεταλλευτές πρέπει να γεμίσουν τις κάσες τους».

*

(Μανιφέστο του 5ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, 1934

Επίσημα Κείμενα, Τόμος 4ος, σελ. 77)

***

Αυτά πριν από 75 χρόνια!

Είναι προφανές:

Οσα ζούμε σήμερα δεν είναι καν η επανάληψη της Ιστορίας που έφτασε στις μέρες μας ως φάρσα.

Είναι το νέο κεφάλαιο, η εξέλιξη της ίδιας Ιστορίας, που εξακολουθεί να γράφεται - πάντα ως τραγωδία - πάνω στις πλάτες του ελληνικού λαού.

Το ερώτημα από τον Αλμέιντα Γκαρέτ, τον μεγάλο Πορτογάλο ποιητή και θεατρικό συγγραφέα του 18ου αιώνα:

*

«Κι εγώ ρωτώ τους οικονομολόγους, τους πολιτικούς, τους ηθικολόγους: υπολόγισαν ποτέ τον αριθμό των ατόμων που υποχρεωτικά καταδικάζονται σε αθλιότητα, σε άνιση εργασία, σε εξαχρείωση, σε αφροσύνη, σε διεφθαρμένη άγνοια, σε ανίκητη δυστυχία, σε απόλυτη ένδεια, για να παραχθεί ένας πλούσιος;».

*

(από το βιβλίο του Ζοζέ Σαραμάγκου, «Το Τετράδιο»,

εκδόσεις «Καστανιώτη»)

«Ταξιδεύοντας από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα, από σύσκεψη σε σύσκεψη, από συνάντηση σε συνάντηση, από διαπραγμάτευση σε διαπραγμάτευση, πολλές φορές, ένιωσα αυτό που λένε, τη μοναξιά της εξουσίας»...

*

Δεν πρόκειται για μονόλογο κλεμμένο από τη «Λάμψη» του Φώσκολου. Δεν πρόκειται για «λυρική ατάκα» του Γιάγκου Δράκου. Είναι απόσπασμα από τη χτεσινή ομιλία του Παπανδρέου. Που αποδεικνύει ότι όσοι συγγράφουν τους πρωθυπουργικούς λόγους, διαθέτουν αυτό που στον κόσμο τους θεωρείται «ταλέντο».

Μάλιστα, αν δεν είχαν έρθει έτσι τα πράγματα ώστε να κυβερνούν αυτόν τον τόπο (πού φτάσαμε...), θα μπορούσαν να κάνουν θραύση στην «ελαφριά ζώνη» των τηλεοπτικών σταθμών. Σκαρώνοντας δακρύβρεχτα σενάρια για «Τα μυστικά της Εδέμ»...

«Παραλάβαμε την Ελλάδα στα πρόθυρα της κατάρρευσης και θα την παραδώσουμε δυνατή, αξιόπιστη, βιώσιμη, αναπτυξιακά περήφανη και κοινωνικά δίκαιη».

*

Κι αυτό το απόσπασμα από την χτεσινή ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ είναι.

Σημειώστε ότι ήταν ακριβώς τη στιγμή, της απαγγελίας της παραπάνω φράσης, που τα «σπρεντ» τινάχτηκαν πάνω από τις 700 μονάδες...

«Στα συνθήματα των διαδηλωτών, που λένε "έξω το ΔΝΤ", θα μπορούσε να προσθέσει κανείς, γιατί είναι μισό το σύνθημα, "έξω και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή". Μπορώ να το προσυπογράψω, γιατί στόχος όλων μας είναι να φύγουμε από την επιτήρηση, να φύγουμε από την κηδεμονία»!

*

Είναι φανερό ότι ο κ. Παπανδρέου και οι βουλευτές του (οι οποίοι χειροκρότησαν θερμά την παραπάνω αποστροφή του λόγου του) χρειάζονται όσο τίποτα άλλο το άλλοθι της «επιτήρησης» και της «κηδεμονίας».

Χρειάζονται τον «μπαμπούλα» και την «επίκληση» της «άνωθεν εντολής» και της «έξωθεν απειλής» για να δικαιολογήσουν ένα επερχόμενο κοινωνικό απαρτχάιντ που, όμως, το έχουν προαποφασίσει όχι κάπου έξω, όχι κάπου αλλού, αλλά εδώ, στα εγχώρια μυστικά δείπνα, και όχι με κάποιους ξένους, όχι με κάποιους αλλοδαπούς, αλλά με τους εγχώριους, με τους Ελληνες «πατριώτες» βιομήχανους, εφοπλιστές, τραπεζίτες και εργολάβους.

*

Αν κάτι, λοιπόν, αποδεικνύει η ετοιμότητα του πρωθυπουργού να μεταμφιεστεί ακόμα και σε... διαδηλωτή κατά του ΔΝΤ και της Κομισιόν

(λες και δεν τους κάλεσε ο ίδιος στην Ελλάδα),

είναι ότι μάλλον αγωνιά να αποδείξει ότι διαθέτει τα φόντα για να ποζάρει ως άξιος απόγονος της πολιτικής του κληρονομιάς.

*

Μιλάμε για την πασίγνωστη «βαριά» κληρονομιά της δημαγωγίας και της πολιτικής απάτης που έχει σφραγιστεί από στιγμές όπως εκείνες κατά τις οποίες

ενώ το ΠΑΣΟΚ υπέγραφε την παραμονή των βάσεων ταυτόχρονα δήλωνε ότι «οι βάσεις φεύγουν» (!),

ενώ έταζε «καλύτερες μέρες» την επομένη επέβαλλε διά νόμου «πάγωμα μισθών και συντάξεων»,

και ενώ καμωνόταν τον φορέα της «εθνικής κυριαρχίας» κατέληγε με τη μνημειώδη ηρωική ιαχή: «Ευχαριστούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες»...