Τετάρτη 28 Απρίλη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Αυθαίρετες εκτιμήσεις

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το «όχι» των Ελληνοκυπρίων στο δημοψήφισμα σημαίνει στην πραγματικότητα την άρνησή τους στην επανένωση του νησιού, στη βάση της δικοινοτικής και διζωνικής λογικής, σπεύδουν να υποστηρίξουν τώρα ορισμένοι αναλυτές και αρθρογράφοι. Λες και θέλουν να επιβεβαιώσουν τις προ του δημοψηφίσματος θέσεις τους, όταν κατηγορούσαν τους υποστηρικτές του «όχι» ως αρνητές κάθε λύσης του Κυπριακού και οπαδούς της διχοτόμησης. Πολύ περισσότερο, αφού δε στηρίζουν πουθενά τις απόψεις και τις αυθαίρετες εκτιμήσεις τους. Ακόμη και τα αποτελέσματα των έξιτ πολ, που αναλύουν το «όχι» των Ελληνοκυπρίων, αναφέρουν πως μόνο το 13% εξ αυτών δήλωσε ότι προτιμά «να ζει χωριστά από τους Τούρκους», ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στους Τουρκοκύπριους ανέρχεται στο 42%.

Μα - λένε ακόμη - τι άλλο μπορεί να σημαίνει το κατηγορηματικό «όχι» στο «σχέδιο Ανάν», παρά την απόρριψη της δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας. Και θα είχαν δίκιο, πράγματι, εάν το διαβόητο «σχέδιο» καθιέρωνε τέτοιες αρχές. Κάθε άλλο, όμως, έκανε και κάνει. Το αντίθετο, επιχειρεί να διαμορφώσει ένα πρωτοφανές στα διεθνή χρονικά κρατικό μόρφωμα συγκεκαλυμμένης συνομοσπονδίας και μετατροπής της Κύπρου σε προτεκτοράτο. Γι' αυτό και εισέπραξε την άρνηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελληνοκυπρίων.

Ούτε καν οι λέξεις

Αφού δεν μπόρεσαν - ή δεν τόλμησαν - για βδομάδες τώρα, να διαμορφώσουν και να δώσουν στη δημοσιότητα την όποια θέση τους, για το διαβόητο «σχέδιο Ανάν», τελικά, συνεδρίασαν στις 24 Απρίλη, την ίδια μέρα δηλαδή του δημοψηφίσματος και είπαν πολλά και διάφορα για τις εξελίξεις στο Κυπριακό, αλλά τίποτε και πάλι για την ...ταμπακέρα. Ο λόγος, για το ΚΣ της ΚΕΔΑ, που «ασχολήθηκε με τις εξελίξεις στο Κυπριακό», δίνοντας στη δημοσιότητα και δελτίο Τύπου, όπου, όμως, ούτε καν αναφέρονται οι λέξεις «σχέδιο Ανάν».

Κατά τ' άλλα - όπως σημειώνουν στην ανακοίνωση - εκτίμησαν τις εξελίξεις «με κοινωνικοταξικά, αριστερά κριτήρια και παίρνοντας υπόψη ότι η Κύπρος είναι ανεξάρτητο κράτος»...

Τα χρέη των νοσοκομείων

Το 1997 έγινε η πρώτη ρύθμιση των χρεών των νοσοκομείων προς τους προμηθευτές και αφορούσε χρέη ύψους 200 δισεκ. δρχ. Η δεύτερη έγινε το Μάη του 2002, για χρέη ύψους 355 δισεκ. δρχ. Και τώρα, ο νέος υπουργός Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφης, μιλά για ήδη υπάρχοντα χρέη ύψους πλέον των 2 δισεκ. ευρώ (περίπου 700 δισεκ. δρχ.), τα οποία, μάλιστα, αυξάνονται με ρυθμό 200 εκατ. ευρώ ανά τρίμηνο. Και, βέβαια, καλούνται και πάλι οι εργαζόμενοι να πληρώσουν τα «σπασμένα», μέσω του κρατικού προϋπολογισμού.

Με άλλα λόγια, η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και, μάλιστα, με επιταχυνόμενους ρυθμούς. Και η βασική αιτία του προβλήματος δε βρίσκεται στην κακοδιαχείριση της προηγούμενης κυβέρνησης, όπως είπε ο κ. Αλογοσκούφης, χωρίς να υποτιμούμε και την πλευρά αυτή. Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στη συστηματική υποχρηματοδότηση των νοσοκομείων από τον κρατικό προϋπολογισμό (τα τελευταία χρόνια η κρατική επιχορήγηση έχει περιοριστεί στο 3,2% έως 4,2% των εσόδων των νοσοκομείων) και στη γενίκευση της εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών Υγείας, η οποία - μαζί με το καθεστώς της «ελεύθερης αγοράς» - έχει μετατρέψει τα νοσοκομεία σε «χρυσοφόρα» κανάλια διοχέτευσης τεραστίων κερδών στις κάθε λογής ιδιωτικές επιχειρήσεις (βιομηχανίες, προμηθευτές, κλπ).

Ας τα πάρουν υπόψη τους

Βέβαια, υπάρχουν κι αυτοί, οι οποίοι επιχειρούν να ρίξουν τις ευθύνες των χρεών των νοσοκομείων στα ασφαλιστικά Ταμεία, επειδή τα τελευταία εμφανίζονται να χρωστούν στα πρώτα 1,3 δισ. ευρώ (με πρώτο τον ΟΓΑ: 900 εκατ. και δεύτερο το ΝΑΤ). Λες και δε θα βαρύνει τους εργαζόμενους και πάλι το ενδεχόμενο να πληρώσουν ακόμη ακριβότερα τις νοσοκομειακές υπηρεσίες τα ασφαλιστικά Ταμεία.

Σώνει και καλά, δηλαδή, να μείνουν στο απυρόβλητο τα τεράστια και συνεχώς αυξανόμενα κέρδη που αποκομίζουν οι κεφαλαιοκράτες από το χώρο της Υγείας. Σώνει και καλά, να μείνει στο σκοτάδι το γεγονός πως είναι απολύτως ρεαλιστική και δυνατή η παροχή δωρεάν και πολύ καλής ποιότητας υπηρεσιών Υγείας σε όλο το λαό και το συνολικό κόστος να είναι αρκετά έως πολύ μικρότερο από το σημερινό. Λες και είναι μονόδρομος και... αναπόφευκτο κακό η χτεσινή του ΠΑΣΟΚ και η σημερινή της ΝΔ, ίδια στην ουσία της, πολιτική της εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου, των «νόμων της αγοράς» και της εμπορευματοποίησης των πάντων, μαζί και της Υγείας.

Ας τα πάρουν όλ' αυτά υπόψη τους οι εργαζόμενοι κι ας κανονίσουν την πορεία τους, τόσο στις επικείμενες ευρωεκλογές, όσο και γενικότερα.

Ισχυρό όπλο το «ΟΧΙ»

Το συντριπτικό «ΟΧΙ» των Ελληνοκυπρίων στο «σχέδιο Ανάν» γεννάει μια νέα δυναμική για το Κυπριακό και ανοίγει νέες προοπτικές για το σύνολο του κυπριακού λαού, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, αρκεί να περιφρουρηθεί ο χαρακτήρας του, να αναδειχτεί το νόημά του και να αξιοποιηθεί από δω και μπρος. Πρόκειται για ένα νέο όπλο, που, μετά το δημοψήφισμα της 24ης Απρίλη, βγήκε στο προσκήνιο. Δεν είναι τυχαία η λυσσαλέα προσπάθεια, που γίνεται από κάποιους, είτε να αγνοηθεί το «ΟΧΙ», είτε να ερμηνευτεί σύμφωνα με τις επιθυμίες και τα σχέδια αυτών, που πραγματικά δεν το ήθελαν το «ΟΧΙ», γιατί είχαν κάνει άλλες επιλογές.

Το βροντερό «ΟΧΙ» της Κύπρου αποτελεί ξεκάθαρη απόρριψη του «σχεδίου Ανάν», που δεν επιδέχεται παρερμηνείας και αλλοιώσεων. Το συγκεκριμένο «ΟΧΙ» δεν κλείνει πόρτες για τη λύση του Κυπριακού, αλλά, αντίθετα, ανοίγει νέους ορίζοντες. Είναι ένα ισχυρό ατού στα χέρια της κυπριακής πολιτικής ηγεσίας, στην προσπάθεια για την αναζήτηση μιας δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης, στη βάση της διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας, που θα είναι ένα κράτος ανεξάρτητο, αποστρατιωτικοποιημένο, χωρίς ξένες βάσεις και εγγυήτριες δυνάμεις.

Το κυπριακό «ΟΧΙ» προσφέρεται για πολύτιμα συμπεράσματα. Κατ' αρχήν δείχνει ότι μπορεί ακόμα κι ένας μικρός λαός να σηκώσει ανάστημα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, να αγνοήσει απειλές, να διεκδικεί με απαιτήσεις παραπέρα βελτίωση της θέσης του. Το «ΟΧΙ» αυτό είναι μια στάση αντίστασης, που εκφράζει ανυπακοή και απειθαρχία απέναντι στα ιμπεριαλιστικά - νεοταξικά κελεύσματα. Ταυτόχρονα, αποτελεί εγγύηση για την αναζήτηση μιας άλλης λύσης, με την προϋπόθεση ότι θ' αξιοποιηθεί ως αυτό που είναι, χωρίς να επιχειρηθεί η αλλοίωση του νοήματός του.

Το κυπριακό «ΟΧΙ» δίνει την ιστορική συνέχεια στις πράξεις αντίστασης του ελληνικού και του κυπριακού λαού και, ταυτόχρονα, αθροίζεται με τα σημερινά «ΟΧΙ» των λαών στον ιμπεριαλισμό, όπως είναι η αντίσταση του παλαιστινιακού και του ιρακινού λαού. Γι' αυτό, το «ΟΧΙ» των Ελληνοκυπρίων είναι μια πράξη πατριωτική και διεθνιστική συγχρόνως, που δε χωράει ούτε στις εθνικιστικές λογικές, ούτε στη νεοταξική υποτέλεια. Αθροίζεται, επίσης, με τα «ΟΧΙ» των λαών της Ευρώπης, όποτε τους δόθηκε η ευκαιρία να τα εκφράσουν σε δημοψηφίσματα για το Μάαστριχτ και την ΟΝΕ.

Βέβαια, το «ΟΧΙ» αυτό δεν είναι αρκετό, ωστόσο είναι η βάση. Από κει και πέρα, χρειάζεται η οικοδόμηση και η ενίσχυση της ενότητας του συνόλου του κυπριακού λαού, στη βάση των κοινών ταξικών του συμφερόντων και η διαμόρφωση της ανάλογης διεκδίκησης των Κυπρίων στη διεθνή σκηνή, με την ανάδειξη του διεθνούς χαρακτήρα του Κυπριακού, ως προβλήματος εισβολής και κατοχής. Σε ποιο πεδίο θα δοθεί αυτή η μάχη δεν είναι το κύριο, αν, δηλαδή, θα είναι μέσα ή έξω από τα γνωστά όργανα του ΟΗΕ, της ΕΕ ή όπου αλλού σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο. Το καθοριστικό είναι σε ποια κατεύθυνση θα δοθεί. Η κατεύθυνση αυτή δεν μπορεί να είναι εκείνη του «σχεδίου Ανάν», που καθιερώνει ένα κράτος - προτεκτοράτο. Το αποτέλεσμα, λοιπόν, του δημοψηφίσματος λειτουργεί ως τροχιοδεικτικό που δείχνει το δρόμο.

Τα κόλπα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΣΥΜΠΤΩΣΗ, όλα τα καλά και φιλολαϊκά της μέτρα αυτή η κυβέρνηση θα τα πάρει μετά τις ευρωεκλογές! Πριν, δυστυχώς, δεν ευκολύνεται να κάνει τίποτε!

Μετά θα διορίσει όλους τους συμβασιούχους του Δημοσίου, όπως μας λέει, μετά θα καταργήσει παρακρατήσεις σε βάρος των συνταξιούχων, μετά θα ρυθμίσει το θέμα των πανωτοκιών. Ολα μετά...

Μόνο που - ως γνωστόν - «μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται» και ας ακρωτηριαστούν όσες φορές θέλουν οι γνωστοί «κοψοχέρηδες».

ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ δε βάζουν μυαλό με τίποτε! Δε φτάνει που εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα με τη στάση τους στο Κυπριακό, μιλάνε κι από πάνω και μάλιστα επιθετικά. Οπου σταθούν κι όπου βρεθούν καταγγέλλουν όσους δεν αναγνωρίζουν την υπευθυνότητά τους.

Αντί να ακολουθήσουν πιστά τη λογική της «πάπιας» (δηλαδή να «κάνουν την πάπια», όπως κάνει ο Συνασπισμός, που συνταυτίστηκε με τη λογική τους), θέλουν και τα ρέστα.

Αλλά τι να πει κανείς όταν ο αρχηγός τους, ο Γιώργος Παπανδρέου, τώρα διαβλέπει διχοτόμηση της Κύπρου και μάλιστα στο επόμενο διάστημα. Στο «σχέδιο Ανάν», που «έβγαζε μάτι» η επιβαλλόμενη ευρωδιχοτόμηση, του ήταν αδύνατο να τη διακρίνει.

ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ στο μεταξυ, έκλεισε το «μαγαζί» του ο Αλβάρο Ντε Σότο και άνοιξε άλλο ο Γκίντερ Φερχόιγκεν. Μόνο που αυτός προτιμά τα Κατεχόμενα, προκειμένου να «διασφαλίσει την ομαλή ροή των κοινοτικών κονδυλίων», όπως λέει.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Φυσικά, σε τέτοιες περιπτώσεις, οποίος ελέγχει το χρήμα, ελέγχει τα πάντα και η ΕΕ δε δυσαρεστείται καθόλου όταν έχει τα πράγματα υπό τον απόλυτο και διαιρετικό έλεγχό της.

Εχουμε άλλωστε πείρα στο παρελθόν για το πώς χρησιμοποιήθηκαν τέτοια ευρωκονδύλια στην πρώην Γιουγκοσλαβία και σε άλλες περιοχές της Βαλκανικής: Προκειμένου να ελεγχθούν οι πολιτικές εξελίξεις και η κοινή γνώμη.

Συνειδητή διαστρέβλωση

Γρηγοριάδης Κώστας

Παλιά τους τέχνη κόσκινο, που λέει και η παλιά λαϊκή παροιμία. Αναφερόμαστε στην «Αυγή», η οποία, μην μπορώντας να αρθρώσει τον παραμικρό, σοβαρό αντίλογο στις θέσεις του ΚΚΕ για τις επικείμενες ευρωεκλογές και τα όσα είπε στην προχτεσινή εκδήλωση η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα, επέλεξε και πάλι τον προσφιλή της δρόμο, της λαθροχειρίας και της ωμής διαστρέβλωσης. «Την αποδέσμευση από την ΕΕ προτάσσει ως πρώτο ζητούμενο το ΚΚΕ, ξεκινώντας την εκστρατεία του για τις ευρωεκλογές». Ετσι ξεκινά το σχετικό ρεπορτάζ στη χτεσινή «Αυγή», υπό τον τίτλο «Η πιο αντιευρωπαϊκή διακήρυξη του ΚΚΕ - Αλ. Παπαρήγα: Να φύγει η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ενωση τώρα!».

Με άλλα λόγια, όχι μόνο διαστρεβλώνουν συνειδητά και κατάφωρα τις θέσεις του ΚΚΕ, αλλά και θεωρούν την κατηγορηματική αντίθεσή του στον «ευρω-συνεταιρισμό» των κεφαλαιοκρατών, ως «αντιευρωπαϊσμό». Αυτές είναι οι συνέπειες της υποταγής στον ευρωμονόδρομο...

Οι αμετανόητοι

Ορισμένοι, απ' ό,τι φαίνεται - τόσο στην Κύπρο, όσο και στην Ελλάδα - είτε είναι απολύτως αμετανόητοι, είτε δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος και την ένταση του βροντερού «Οχι» των Ελληνοκυπρίων και, μιλώντας για «δεύτερη ευκαιρία», θέλουν σώνει και καλά, να ξαναφέρουν μπροστά στους τελευταίους το καταδικασμένο απερίφραστα «σχέδιο Ανάν» και, μάλιστα, μέχρι το τέλος του χρόνου. Και δε μένουν σ' αυτό μόνο. Αρχισαν και την καλλιέργεια των ανάλογων ...προϋποθέσεων. Επιχειρούν, για παράδειγμα, την πλαγιοκόπηση και διάσπαση του κυβερνητικού συνασπισμού στην Κύπρο, ρίχνουν βολές κατά του Κύπριου Προέδρου, Τ. Παπαδόπουλου, θεωρώντας τον ως το βασικό εμπόδιο στα σχέδιά τους, προσπαθούν να μειώσουν τη σημασία και την εμβέλεια της ετυμηγορίας των Ελληνοκυπρίων, ενώ, δεν παύουν ούτε στιγμή να κινδυνολογούν, για τον επερχόμενο όλεθρο, ως αναπόφευκτης συνέπειας του «Οχι».

Ισως, οι προαναφερόμενοι να έχουν ξεχάσει ότι στις 13 Ιούνη ξαναστήνονται οι κάλπες, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα. Εμείς, πάντως, ελπίζουμε και πιστεύουμε ότι και οι δύο λαοί πρέπει να τους ανταμείψουν ανάλογα...

Ο φόβος φυλάει τα έρμα

Μετά την αναγκαστική αποχώρηση του στρατού ορισμένων εκ της διαβόητης «συμμαχίας των προθύμων», αρχίζουν, τώρα, να σκέφτονται την αποχώρηση από το κατεχόμενο Ιράκ και μερικές από τις μεγάλες πολυεθνικές, που ακολούθησαν τους «Ράμπο» στην εισβολή, με σκοπό ν' αρπάξουν και να μοιραστούν τη «λεία» του πολέμου. Από τους πρώτους επιχειρηματικούς κολοσσούς που φαίνονται έτοιμοι να «την κάνουν με ελαφριά πηδηματάκια», είναι η αμερικάνικη «Τζένεραλ Ελέκτρικ» και η γερμανική «Ζίμενς». Η πρώτη φέρεται να έχει κλείσει συμβόλαια ύψους 450 εκατομμυρίων δολαρίων για το 2003, ενώ η δεύτερη έχει αναλάβει την αποκατάσταση και τη διανομή του ηλεκτρικού ρεύματος σ' όλο το Ιράκ. Και μπορεί, μεν, να πρόκειται για «απειλές» που στοχεύουν να εκβιάσουν για μεγαλύτερο μερίδιο της «λείας», αλλά, ούτως ή άλλως, η συνεχώς αυξανόμενη και εντεινόμενη ιρακινή αντίσταση έχει προκαλέσει ανησυχία και φόβο σε πολλούς. Βεβαίως, οι εκπρόσωποι των πολυεθνικών δεν ενδιαφέρονται για τις ζωές των εργαζομένων τους, που μπορεί ν' απειλούνται από την αντιστασιακή ή και την προβοκατόρικη δράση - προκειμένου να κρατήσουν τα κέρδη τους δε θα δίσταζαν να θυσιάσουν μερικούς - νοιάζονται, όμως, για τυχόν μεγάλες ζημιές, που μπορεί να προκληθούν στις εγκαταστάσεις τους και στα άλλα μέσα παραγωγής που χρησιμοποιούν...

Με το κεφάλι κάτω...

Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη φορά, που αρκετά εγχώρια - και όχι μόνο... - Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, εμφανίζοντάς τη με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω. Το ίδιο συμβαίνει και τις μέρες αυτές, με τα ταυτόχρονα δημοψηφίσματα στην Κύπρο. Εμφανίζεται το πλειοψηφικό «ναι» στο ψευτοκράτος, ως αδιαμφισβήτητη απόδειξη της θέλησης των Τουρκοκυπρίων για την επανένωση της νήσου. Μακάρι να ήταν έτσι. Η εκτίμηση αυτή, όμως, δεν επαληθεύεται από τα αποτελέσματα των έξιτ πολ, όπου μόνο το 26% όσων Τουρκοκυπρίων ψήφισαν «ναι» ξεκινούσαν απ' αυτή την αφετηρία. Ούτε συνάγεται από τη στάση των ηγεσιών των τουρκοκυπριακών κομμάτων. Ο κ. Ακιντζι, για παράδειγμα, ηγέτης του κόμματος «Ειρήνη και Δικαιοσύνη», που θεωρείται ως ο πλέον προοδευτικός, πιστεύει πως το «σχέδιο Ανάν» είναι απολύτως ισορροπημένο και δε λέει ούτε λέξη, για την ύπαρξη ξένων στρατευμάτων και βάσεων, το καθεστώς των εγγυητριών δυνάμεων και το δικαίωμα μονομερούς επέμβασής τους, τις διχαστικές πρόνοιες του σχεδίου κλπ., κλπ. Με άλλα λόγια, στα όσα η Αγκυρα και οι Αμερικανοβρετανοί ήθελαν, σώνει και καλά, να υπάρχουν στο «σχέδιο Ανάν».

Ας μην καλλιεργούν, επομένως, λαθεμένες - τουλάχιστον - εντυπώσεις μια σειρά ΜΜΕ και διάφοροι αναλυτές της κακιάς ώρας. Πολύ περισσότερο, επειδή η δίκαιη και βιώσιμη λύση μπορεί να υπάρξει μόνο στη βάση μιας ανεξάρτητης και χωρίς «προστάτες» διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ο Σαρόν απειλεί...

Ο Α. Σαρόν για άλλη μια φορά απείλησε τη ζωή του Γ. Αραφάτ. Είναι σύμπτωση το γεγονός πως αυτή η καινούρια απειλή ήρθε σχεδόν αμέσως μετά το ταξίδι του στις ΗΠΑ; Είναι σύμπτωση πως στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού ο Αμερικανός Πρόεδρος επιβράβευσε, ουσιαστικά, τα μέχρι τώρα εγκλήματα της ισραηλινής κυβέρνησης, χαρίζοντάς της παλαιστινιακά εδάφη; Είναι σύμπτωση πως από εκείνη τη μέρα ο ισραηλινός στρατός, στην κυριολεξία, «πηγαίνει γυρεύοντας», κλιμακώνοντας την ένταση; Σχεδόν ούτε μια μέρα δεν περνά χωρίς να κάνουν κάποια εισβολή και να δολοφονήσουν Παλαιστινίους. Προχτές ακόμα, ο αρχηγός του ισραηλινού στρατού δήλωσε με περισσό θράσος πως θα συνεχίσουν τις «επιλεκτικές δολοφονίες»...

Φυσικά, η διπλωματική γλώσσα και οι λεγόμενοι διεθνείς θεσμοί κρύβουν πολλές φορές την πραγματικότητα και τις αληθινές επιδιώξεις. Για παράδειγμα, τυπικά, οι ΗΠΑ, στο ζήτημα απειλή στη ζωή του Γ. Αραφάτ από την κυβέρνηση του Ισραήλ, αντέδρασαν «έντονα». Οπως, τυπικά επίσης, αντέδρασαν, με τη σειρά τους, «έντονα» οι εκπρόσωποι της ΕΕ, όταν ο Μπους χάρισε τα παλαιστινιακά εδάφη στην κυβέρνηση του Ισραήλ. Αυτές οι τυπικές «αντιδράσεις» ίσως διευκολύνουν τους διπλωματικούς ελιγμούς και επίσης δίνουν άλλοθι στους προπαγανδιστές της ιμπεριαλιστικής πολιτικής, αλλά είναι αδύνατο να κρύψουν την πραγματικότητα.

Είναι αδύνατο να καλυφτούν τα σχέδια των ΗΠΑ για την ευρύτερη Μέση Ανατολή, αλλά και την Αφρική συνολικότερα. Τις δυσκολίες, που θα συναντούσαν από ένα ανεξάρτητο με δυνατότητες επιβίωσης παλαιστινιακό κράτος, έχει αναλάβει να τις αντιμετωπίσει, με την πιο σκληρή βία, το σημερινό κράτος του Ισραήλ. Γι' αυτό τους εξοπλίζουν με τα πιο σύγχρονα όπλα. Γι' αυτό δε βγαίνει άχνα για το πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ. Γι' αυτό ασκούν βέτο στον ΟΗΕ κάθε φορά που κάποιο ισραηλινό έγκλημα είναι στην ημερήσια διάταξη. Γι' αυτό και τώρα τους επιβράβευσαν με εδάφη που δεν είναι δικά τους...

Οσον αφορά στην ΕΕ, που κάθε φορά «διαρρηγνύει τα ιμάτιά της», πρέπει να είναι κανείς αφελής, για να μην αντιλαμβάνεται πως όλη η παράσταση δίνεται, για να δηλώσει παρουσία, να αποκτήσει τα δικά της ερείσματα και να διεκδικήσει ιμπεριαλιστικό μερίδιο από την περιοχή. Αν ήταν αλλιώς, γιατί ποτέ δε στήριξε το δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού;

Ο λαός της Παλαιστίνης έχει βρεθεί στις ιμπεριαλιστικές συμπληγάδες, που ενώνονται και συγκρούονται ταυτόχρονα, για να τον υποτάξουν και να περάσουν από πάνω του όλα τα άλλα σχέδια. Ουσιαστικά, αυτή είναι η κατάσταση για κάθε λαό στον πλανήτη. Γι' αυτό ο αγώνας των Παλαιστινίων αφορά τους λαούς όλου του κόσμου. Ηττα ή, ακόμα, και καθυστέρηση του ιμπεριαλισμού στην Παλαιστίνη είναι ΝΙΚΗ για τους λαούς όλου του κόσμου...

Σθεναρή στάση

Αν πάλι κάποιο σχέδιο

σκαρώσουν οι μεγάλοι

για να πουλήσουν στο νησί

γουρούνι στο τσουβάλι,

εκεί πάλι να πράξετε,

όπως προχτές, τα ίδια

και ρίξτε και το νέο τους

έκτρωμα στα σκουπίδια!

***

Αν πάλι κάποιο εξάμβλωμα

σας εμφανίσει η Δύση

ώστε να γίνει το νησί

προτεκτοράτο κτήση,

εσείς να αποφύγετε

ξανά τη νέα απόχη,

σαν και προχτές φωνάζοντας

«όχι» και πάλι «όχι»!


Ο οίστρος



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ