Με λίγα λόγια, τα χρήματα πάνε για ομόλογα και αποπληρωμή δόσεων στους δανειστές, όπως αντίστοιχα έγινε με τον ΟΑΕΔ, τα Πανεπιστήμια, τον ΟΠΕΚΕΠΕ κλπ. Αρα δεν ήρθε τυχαία η απόφαση αυτή και μάλιστα την ίδια στιγμή που η συγκυβέρνηση ψάχνει χρήματα από παντού για να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις της απέναντι στους δανειστές. Δεν εξηγεί επίσης η κυρία Δούρου γιατί ακολουθήθηκαν διαδικασίες εξπρές και γιατί δεν απάντησε στις αιτιάσεις ότι είχε «μπει χέρι» στα χρήματα πριν το φέρει ως θέμα στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Στη μεν συνεδρίαση δεν απάντησε, στο δε «non paper» καταπίνει τη γλώσσα της...

«Ερώτηση για τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής που επέβαλε η τρόικα και έπληξαν σχεδόν αποκλειστικά τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα υπέβαλε ο ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ζητώντας της να λάβει μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης». Ετσι παρουσιάζει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ την παρέμβασή του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με την οποία προσποιείται τον έκπληκτο που τα μέτρα αυτά «δεν επηρέασαν εξίσου όλες τις εισοδηματικές κατηγορίες πολιτών» και εγκαλεί την Επιτροπή, ρωτώντας την: «Ως μέλος της τρόικας, δεν όφειλε να έχει προβλέψει μέτρα τα οποία θα επηρέαζαν ισομερώς τα διάφορα κοινωνικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας; Πού οφείλεται το γεγονός ότι τα μέτρα αυτά έβαλαν στο στόχαστρο τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα προκαλώντας ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα; Τι μέτρα σκοπεύει να λάβει, σε συνεννόηση με την καινούρια ελληνική κυβέρνηση, για την αναίρεση της πτωχοποίησης που επήλθε εξαιτίας των άστοχων μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής;»...

Μαθαίνουν γρήγορα και οι «νεοσύλλεκτοι» του ΣΥΡΙΖΑ από τις «παλιές καραβάνες» στον εξωραϊσμό της λυκοσυμμαχίας και του ιερατείου της. Τα μέτρα ήταν άστοχα, η Κομισιόν δεν πρόβλεψε σωστά και θα επανορθώσει την ...αστοχία! Με κάτι τέτοια παραμύθια κοροϊδεύουν το λαό, κρύβοντάς του ότι καμία αστοχία δεν υπάρχει στην υλοποίηση της ταξικής υπέρ του κεφαλαίου στρατηγικής της ΕΕ, απέναντι στην οποία πρέπει να οργανώσει και να αντιτάξει την πάλη του γιατί δεν διορθώνεται, ανατρέπεται.

Για χρόνια ήταν το «εκπαιδευτικό μοντέλο» προς το οποίο «αλληθώριζαν» και οι ελληνικές κυβερνήσεις και όχι τυχαία. Το εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας, για το οποίο ο λόγος, είναι προσανατολισμένο στις δεξιότητες, το κεντρικό κράτος έχει μικρότερο ρόλο, αφού πρόκειται για μοντέλο αποκεντρωμένο και είναι ξεκάθαρα ταξικό. Επίσης αξιολογούνταν για χρόνια θετικά από τον ΟΟΣΑ μέσα από το πρόγραμμα PISA, πριν χάσει την πρωτοκαθεδρία από ασιατικές χώρες.

Τώρα, όπως σημειώνεται σε δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου, το φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα ετοιμάζεται να προχωρήσει ένα βήμα παρακάτω από τις ανάγκες των παιδιών και να υποκαταστήσει διδακτικά αντικείμενα στο Λύκειο με ενότητες όπως «Υπηρεσίες καφετέριας» - αντί για Γεωγραφία και Ιστορία - για τους μαθητές της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και «Ευρωπαϊκή Ενωση» για τους εφήβους με περισσότερο «ακαδημαϊκό» προσανατολισμό. Μάλιστα, στελέχη της εκπαίδευσης και της αγοράς δήλωναν ότι το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα ήταν χρήσιμο το 1900 και ότι σήμερα χρειάζεται ένας τύπος εκπαίδευσης που θα ετοιμάζει για τον εργασιακό βίο.

Τα παραπάνω δεν αποτελούν βέβαια «επανάσταση», όπως θέλουν να παρουσιάζουν τις ιδιαίτερα αντιδραστικές αυτές αλλαγές. Είναι ένα καλό δείγμα για το ότι η υποταγή των παιδιών στην «επιχειρηματικότητα» και την «ανταγωνιστικότητα», το να θυσιάζεται η μόρφωσή τους για να εξυπηρετηθούν «αξίες» και συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, αντί για Παιδεία που θα διαμορφώνει ολοκληρωμένες προσωπικότητες, είναι στην πραγματικότητα κατήφορος, χωρίς πάτο...

Χίλιες ενενήντα οκτώ λέξεις (αριθμός 1.098) χρειάστηκε χτες η κυβέρνηση για να στείλει στα μέσα ενημέρωσης «άτυπο δελτίο» με το οποίο περιγράφει μέχρι γέλωτος τι έκανε τους δυο μήνες που πέρασαν (μόνο το πόση ώρα χρειάζονταν για να πάνε στην τουαλέτα οι υπουργοί στα διαλείμματα των συνεδριάσεων δεν καταγράφει). Μια λεπτομέρεια: Την ώρα που αυτό το δελτίο, ύμνος στο κυβερνητικό έργο, τυπωνόταν ήδη στις εφημερίδες ως «αποκλειστικές πληροφορίες από υψηλά ιστάμενα κυβερνητικά στελέχη», στις Βρυξέλλες άρχιζε η συνεδρίαση της τρόικας, στην οποία η κυβέρνηση μόλις είχε στείλει τα μέτρα («λίστα μεταρρυθμίσεων» το λένε) που σκοπεύει να πάρει σε συνέχεια της αντιλαϊκής πολιτικής. Κι, όμως, ούτε λέξη δεν υπάρχει στο δελτίο γι' αυτά τα μέτρα. Γιατί άραγε; Μια απάντηση δίνει σχετικό ρεπορτάζ στον ηλεκτρονικό αστικό Τύπο που αναφέρει πως από το μεσημέρι της Παρασκευής «συνεδριάζει το προεδρείο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ για να ξεκινήσει το ψυχολογικό μασάζ στους κυβερνητικούς βουλευτές».

1868 Γεννιέται ο Μαξίμ Γκόρκι (πραγματικό όνομα Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πεσκόφ).

1871 Η Κομμούνα του Παρισιού. Για πρώτη φορά στην Ιστορία της ανθρωπότητας η κρατική εξουσία πέρασε, αν και για σύντομο χρονικό διάστημα, στα χέρια του προλεταριάτου, της πιο πρωτοπόρας, της μοναδικής μέχρι το τέλος επαναστατικής τάξης της καπιταλιστικής κοινωνίας. Για τη συντριβή της, η αστική τάξη της Γαλλίας συμμάχησε ακόμα και με τον «εχθρό» της, τη γερμανική αστική τάξη (με την οποία βρισκόταν σε πόλεμο), έτσι ώστε από κοινού να κατασφάξουν την εξεγερμένη εργατική τάξη του Παρισιού, που αποτελούσε τον πραγματικό εχθρό. Η Κομμούνα που ίδρυσαν οι εργάτες του Παρισιού έζησε μόνον 72 μέρες, αλλά η σημασία της για τον παραπέρα απελευθερωτικό αγώνα της εργατικής τάξης ήταν τεράστια. «Το Παρίσι των εργατών με την Κομμούνα του θα γιορτάζεται πάντα σαν δοξασμένος προάγγελος μιας νέας κοινωνίας. Τους μάρτυρές της τους έχει κλείσει μέσα στη μεγάλη της καρδιά η εργατική τάξη. Τους εξολοθρευτές της τους κάρφωσε κιόλας η Ιστορία στον πάσσαλο της ατίμωσης απ' όπου δεν μπορούν να τους λυτρώσουν μήτε όλες οι προσευχές των παπάδων τους» (Καρλ Μαρξ, «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία»).

1926 Μέσα σε συνθήκες άγριας καταστολής του εργατικού κινήματος (δικτατορία Θεόδωρου Πάγκαλου) συνέρχεται το 3ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Η πλειοψηφία των συνέδρων πρόσκειται στις ταξικές δυνάμεις. Η δικτατορία (με τις ευλογίες και τη συνεργασία των ρεφορμιστών) επεμβαίνει ανοιχτά: Συλλαμβάνει 110 αντιπροσώπους και τους κρατά έγκλειστους μέχρι τη λήξη των εργασιών του Συνεδρίου. Ετσι, οι ρεφορμιστές πετυχαίνουν να αποκτήσουν την «πλειοψηφία» και να επικαθήσουν στην ηγεσία της ΓΣΕΕ (με ψήφους 179 έναντι 168 των ταξικών σωματείων). Κατόπιν η ΓΣΕΕ προσχωρεί στη ρεφορμιστική Διεθνή του Αμστερνταμ.

1933 Η Εργατική Βοήθεια υποβάλλει υπόμνημα στη Βουλή και στην κυβέρνηση για τη χορήγηση γενικής αμνηστίας στους αγωνιστές. Στο υπόμνημα αναφέρεται ότι 650 αγωνιστές βρίσκονται δεσμώτες στις φυλακές και 300 στις εξορίες.

1939 Τα φασιστικά στρατεύματα του Φράνκο μπαίνουν στη Μαδρίτη.

1950 Πεθαίνει ο Μητροπολίτης Χίου Ιωακείμ, που την περίοδο της Κατοχής συντάχθηκε με το ΕΑΜ.

1957 Αναγγέλλεται από τους Βρετανούς η απελευθέρωση του Μακαρίου από τις Σεϊχέλες όπου κρατούνταν εξόριστος.

1964 Πεθαίνει ο κομμουνιστής ποιητής Φώτης Αγγουλές.

1965 Ξεκινά το 1ο - ιδρυτικό - Συνέδριο της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη (28/3 - 1/4/1965).

1968 Εκατόν δέκα εφτά νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες και τεράστιες υλικές ζημιές είναι ο απολογισμός του τρομερού σεισμού, έντασης 8,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που πλήττει την Αλάσκα με επίκεντρο την πρωτεύουσα Ανκορατζ.

1969 Ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης, με ανακοίνωση που μοίρασε στους ξένους δημοσιογράφους, καταδικάζει το δικτατορικό καθεστώς της χούντας.