Τη χρησιμότητά της στην παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ επιχειρεί να αποδείξει η CIA και γι' αυτό κατασκεύασε μια έκθεση για το μέλλον του κόσμου μέχρι το 2015. Μοναδικός στόχος της, γελοίας κατά τα άλλα, έκθεσης - αποσπάσματα της οποίας δημοσίευσε η «Καθημερινή» - είναι να στείλει το «μήνυμα», ότι η παντοδυναμία των ΗΠΑ, στρατιωτική και οικονομική, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, τουλάχιστον για την επόμενη 15ετία, γι' αυτό «ας κάτσουν όλοι ήσυχα». Πέρα από το γεγονός ότι οι «προβλέψεις» της CIA έχουν πολλές φορές μέχρι σήμερα αποτύχει και διαψευστεί παταγωδώς από τη σκληρή πραγματικότητα και τις εξελίξεις, το θέμα είναι ότι οι λαοί του κόσμου δε θα ζητήσουν την έγκριση και την άδεια από τη CIA και τη DIA ή από το ΝΑΤΟ για να αποτινάξουν το ζυγό της νέας τάξης. Τα όργανα στήριξης της αμερικανικής ηγεμονίας τη δουλιά τους κάνουν και προσπαθούν να εκφοβίσουν και τρομοκρατήσουν τους «υποτελείς», αλλά είναι καταδικασμένα να αποτύχουν, όπως και παρόμοια όργανα παλαιότερων «αυτοκρατοριών», γιατί η ιστορία της ανθρωπότητας δεν πρόκειται να σταματήσει στην PAX AMERICANA.
«Τρελές» τιμές...
Πρωτοφανής η ακρίβεια στη χριστουγεννιάτικη αγορά και τα ίδια προβλέπονται και για την πρωτοχρονιάτικη. Απλησίαστες για τα φτωχά, ακόμα και για τα μεσαία, βαλάντια οι τιμές των αμνοεριφίων, των χοιρινών, της γαλοπούλας. Το αρμόδιο υπουργείο εμφανίζεται δήθεν ν' ανησυχεί, αλλά επί του πρακτέου ουδέν. Αλλωστε η κυβέρνηση έχει πολλές φορές διακηρύξει την πίστη και την προσήλωσή της στην «ελεύθερη» αγορά κι έχει δηλώσει ότι δε θα παρέμβει για να την ελέγξει. Ε, αυτή η «ελεύθερη» αγορά, που λειτουργεί ασύδοτα και κερδοσκοπικά χωρίς παρεμβάσεις και άνευ ελέγχων, είναι που έφτασε τη γαλοπούλα στις 2.500 δραχμές το κιλό. Κι ας μην το «παίζουν τρελοί» μερικοί, ισχυριζόμενοι ότι για τις «τρελές» τιμές στη χριστουγεννιάτικη αγορά φταίνε δήθεν οι... τρελές αγελάδες κι οι... παλαβοί κτηνοτρόφοι. Δεν πείθουν πλέον κανένα.
Πολυαρχία...
Θέμα «διαρχίας» στο ΠΑΣΟΚ δεν υφίσταται, δηλώνει ο Δ. Ρέππας στην «Ελευθεροτυπία», μιλώντας εξ ονόματος του Κ. Σημίτη, όπως σημειώνει η εφημερίδα. Απεναντίας ο Χ. Καστανίδης, που παλιότερα ανήκε σε κοινή ΠΑΣΟΚική «ομάδα» με τον κ. Ρέππα, την «ομάδα των λοχαγών», δηλώνει (στον «Αγγελιοφόρο») ότι η «διαρχία» είναι ίσως μια λύση... Αλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι το καλύτερο είναι να υπάρχει... «τριαρχία» στο ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή άλλος πρωθυπουργός, άλλος πρόεδρος (εκλεγμένος από το συνέδριο ή τη βάση), άλλος γραμματέας (εκλεγμένος ομοίως).
Κατόπιν αυτών, εμείς τι να προσθέσουμε; Περιοριζόμαστε να ευχηθούμε στη Χαριλάου Τρικούπη και κυρίως στο Μέγαρο Μαξίμου «καλές γιορτές» και «ευτυχές το νέον έτος»...
Θέλουν ακόμη περισσότερα
Εντονες προσπάθειες έκαναν το τελευταίο χρονικό διάστημα ο Κ. Σημίτης κι ακόμη περισσότερες ο Γ. Παπαντωνίου να πείσουν τους «έχοντες και κατέχοντες» ότι η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης είναι η καλύτερη δυνατή γι' αυτούς και, τέλος πάντων, κάνουν ό,τι μπορούν. Φαίνεται, όμως, πως η άλλη πλευρά δεν πείθεται. «Παρουσιάζει αντιφατική εικόνα, καθώς οι πολιτικές που προβλέπει κινούνται μεν στις ορθές κατευθύνσεις, αλλά είτε είναι άτολμες είτε υπόκεινται σε ισχυρές αβεβαιότητες» έλεγε ο ΣΕΒ, για τον κρατικό προϋπολογισμό, που συζητήθηκε και ψηφίστηκε στη Βουλή ελάχιστες μέρες πριν τα Χριστούγεννα.
Είναι σωστή, αλλά λίγη η πολιτική σας, λένε, με άλλα λόγια, οι μεγαλοβιομήχανοι, ζητώντας όλο και περισσότερα. Και μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι τα λένε τζάμπα...
Πρωταθλητές αισιοδοξίας
Πάντως, οι Ελληνες μεγαλοεπιχειρηματίες αναδείχτηκαν οι πλέον αισιόδοξοι, για τη νέα χρονιά, σε μεγάλη έρευνα, που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα σε 105.000 επιχειρηματίες 108 ευρωπαϊκών περιοχών των 15 κρατών - μελών της ΕΕ και 7 υποψηφίων, από την Ευρωπαϊκή Ενωση Εμπορικών και Βιομηχανικών Επιμελητηρίων. Ανάμεσα σε όλους τους ερωτώμενους, οι Ελληνες μεγαλοεπιχειρηματίες, στον τομέα των υπηρεσιών, εμφανίζονται αισιόδοξοι σε ποσοστό 76%, ενώ οι βιομήχανοι κατά 57%, καταλαμβάνοντας όλοι μαζί την πρώτη θέση.
Με τέτοια κυβέρνηση και τη φιλομονοπωλιακή πολιτική που εφαρμόζει, πώς να μην αναδείχνονται σε πρωταθλητές της αισιοδοξίας...
Νέα «επικοινωνιακή» τακτική
Θα συνεχιστούν, απ' ό,τι μαθαίνουμε, οι... αιφνιδιαστικές επισκέψεις του Κ. Σημίτη σε δημόσιες υπηρεσίες. Θα συνδυαστούν, μάλιστα, με επισκέψεις στην περιφέρεια - η πρώτη θα είναι στην Κρήτη, το Γενάρη - με στόχο να προβάλουν μια εικόνα πρωθυπουργικού ενδιαφέροντος για την καθημερινή ζωή του πολίτη, ελέγχου των κρατικών υπηρεσιών, κλπ., κλπ. Σύμφωνα, με όσα λέγονται, η μέθοδος θεωρείται η μόνη ικανή - από τους πρωθυπουργικούς συμβούλους - να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα «επικοινωνιακά» κόλπα του Δ. Αβραμόπουλου.
Δεν ξέρουμε - αν και πολύ αμφιβάλουμε - πόσο επιτυχής θα είναι η καινούρια «επικοινωνιακή» τακτική που επεξεργάστηκαν τα πρωθυπουργικά επιτελεία, αλλά τους προτείνουμε να σκεφθούν σοβαρά μια πρόταση του «Νεόκοπου» των «Νέων» και να πηγαίνει ο πρωθυπουργός μεταμφιεσμένος στις... αιφνίδιες επισκέψεις του, σαν τον βασιλιά της Ιορδανίας Αμπντάλα. Πού ξέρουν, ίσως έτσι προκύψει και κάτι πραγματικά αιφνίδιο...
Τα ευρω - δανεικά...
ΔΕ ΛΕΜΕ καλά ακούγονται όλ' αυτά τα περί φθηνότερων δανείων λόγω προσαρμογής στη ζώνη του ευρώ και της κατάργησης του δικαιώματος της εθνικής νομισματικής πολιτικής. Πλην όμως όταν κανείς δανειοδοτείται πρέπει και να ξεχρεώσει μετά.
Αυτό λοιπόν κάνουν τελευταίως όλα τα ελληνικά σπίτια τα τελευταία χρόνια και τους έχει πέσει κάπως βαρύ για να δουν τα πράγματα με την ίδια αισιοδοξία που τα βλέπει η κυβέρνηση. Ιδίως όταν οι αποδόσεις των (όποιων) καταθέσεων έχουν καταντήσει σαν την εισοδηματική πολιτική.
Αλλωστε, αν υπάρχουν πραγματικές διαφορές το διαπιστώσαμε και με τον τελευταίο προϋπολογισμό. Οπως και να τον μέτραγες είτε σε δραχμές είτε σε ευρώ, πάλι προϋπολογισμός σκληρής μονόπλευρης λιτότητας για τον Ελληνα εργαζόμενο ήταν.
Οσο για τη διαδικασία της μετάβασης στο νέο νόμισμα, πώς και πώς αναμένουμε την πρώτη λαϊκή αγορά, που θα δούμε σε... εύρω. Αναμένεται να έχει μεγάλη πλάκα.
Οσο για τη νομισματική πολιτική, θα σας τα πούμε μιαν άλλη φορά. Πάντως, εδώ που τα λέμε, κι αυτοί, που την ασκούσαν μέχρι τώρα, δεν ήταν καλύτεροι...
ΩΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗ της πολιτικής του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας παρουσίασε την αμερικανική οδηγία για την ασφάλεια των ακτοπλοϊκών δρομολογίων, ο Χρήστος Παπουτσής χτες. Αν αυτό τον ικανοποιεί, καλώς...
Γιατί, βέβαια, ο μέσος Έλληνας πολίτης έχει διαφορετική γνώμη μετά το ναυάγιο του «Σάμινα» κι ας ορίζει το ΥΕΝ όσους καινούριους πραγματογνώμονες και να 'ναι. Αλλα είπαμε, ο καθένας επιδιώκει την αναγνώριση που θέλει.
Τουλάχιστον όμως ο υπουργός θα μπορούσε να είναι πιο διακριτικός και όχι να μοιράζει δηλώσεις υπεράσπισης της πολιτικής του. Αλλά φαίνεται ορισμένοι δεν έχουν συναίσθηση στο πού βρίσκονται.
Στο μεταξύ, μέχρι και ο καιρός φαίνεται πως έχει διαφορετική γνώμη από τον Χρήστο Παπουτσή, μιας και τα 10 μποφόρ που θα πνέουν από τις επόμενες ημέρες στα πελάγη μάλλον αυτό δείχνουν.
«Δε δίνω λέξεις παρηγόριας»
Είναι αλήθεια πως είναι μακριά ο καιρός που οι άνθρωποι, ολόκληροι, πανεπιστήμονες, δε θα καταφεύγουν σε ευχές για τα μελλούμενα, αφού ο σχεδιασμός και η οργάνωση του αύριο θα είναι μέρος - αυτονόητο εκείνου του τρόπου να ζεις. Ως τότε ο άνθρωπος, παρά τα άλματα που επιβάλει το πέρασμα του νου στον κόσμο της διαλεκτικής θα παραμένει δέσμιος και της μεταφυσικής, που όπως εξηγεί το παρόν με όρους «κισμέτ» έτσι και κρατά ριζωμένη βαθιά την αντίληψη πως η πραγματικότητα μπορεί να αλλάξει με ευχές. Κι αυτό όταν χιλιάδες χρόνια πριν διατυπώθηκε το «συν Αθηνά και χείρα κίνει».
Από αυτό, όμως, τον βασανιστικά αργό τρόπο που ο κόσμος ξεφεύγει από τη μεταφυσική, ως το να αποδεχόμαστε ως αυτονόητη την αγυρτεία διαφόρων, που άλλα εύχονται κι άλλα πράττουν, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Κι εξηγούμαστε: Πλημμύρισε ο τόπος -μέρες πού 'ναι - μ' «ευχές». «Ειρήνη» εύχονται αυτοί που σπέρνουν πλουτώνιο χαμό με τις πολεμικές μηχανές τους. «Ευημερία» αυτοί που ξεζουμίζουν λαούς ολόκληρους και τους καταδικάζουν σε ζωή μίζερη, εξαθλιωμένη, χωρίς καν μια μέρα ανάπαυλας. «Υγεία» αυτοί που πριν απ' όλα βιάζουν τη φύση και περιμένουν αύξηση των κερδών τους από μια σπορά θανάτου. «Ευτυχία» στους υποτακτικούς αυτοί που κάθε σεντς στα θησαυροφυλάκιά τους έχει πάνω του τη σφραγίδα της πιο σκληρής, της πιο ωμά προγραμματισμένης εκμετάλλευσης.
Δεν είναι γενική κι αόριστη αυτή η κατηγοριοποίηση των «ευχών». Στην καθημερινότητά μας τη συναντάμε: Οταν ένας υπουργός Εργασίας εύχεται «δημοκρατικό» το 2001 και η πράξη του απαγορεύει σε εκατομμύρια εργάτες ακόμα και να ξεστομίσουν τη λέξη «συνδικαλισμός». Οταν ένας υπουργός Υγείας εύχεται «υγιές» το νέο έτος και η πράξη του στέλνει χιλιάδες απόκληρους στον Καιάδα. Οταν ένας υπουργός Πολιτισμού εύχεται «δημιουργικό» μέλλον και οι αποφάσεις του αυξάνουν τα κέρδη μιας ολιγαρχίας που λυμαίνεται τον πολιτισμό την ώρα που καταδικάζει στη μιζέρια μύριους λαϊκούς δημιουργούς. Ας μην αναφερθούμε στις «ευχές» του αφεντικού. Εκεί η υποκρισία δεν έχει όριο. Ούτε σ' αυτές των θρησκευτικών ταγών: Το ξερό «ειρήνη ημίν» της εκκλησίας δίπλα στις φυλακές της Πόλης, που μύριζαν ακόμα καμένα κορμιά, ήταν απλά ξεδιάντροπο. Αυτός είναι ο κόσμος του βασιλείου της σκλαβιάς. Ευχές που τον υπηρετούν - καθησυχάζοντας το «πόπολο», απαλύνοντας τον πόνο του - οι ευχές του.
Κι όμως, οι ίδιες λέξεις, οι ίδιες έννοιες είναι αυτές που από βάθους καρδιάς βγαίνουν από το στόμα των ανθρώπων της τάξης μας. Χωρίς υποκρισία ακόμα και με πίστη ότι τα πράγματα μπορούν να έρθουν έτσι όπως τα ευχόμαστε. Κι είναι αυτή η πραγματικότητα που κάνει το χρέος της όποιας πρωτοπορίας βαρύτερο. Οχι για να ξεριζώσει τη μεταφυσική -αυτό είναι δουλιά άλλης ιστορικο-κοινωνικής στιγμής. Μα για να κάνει τουλάχιστον στην καθημερινότητα πράξη το στίχο του ποιητή: «Δε δίνω λέξεις παρηγόριας... δίνω μαχαίρι σ' ολουνούς»...
Κι αν τρομάζουν οι λέξεις, ας μη φοβόμαστε να πούμε πως πόλεμο έχουμε. Κι ας είναι αυτή η μόνη «ευχή» μας: Να συνεχίζουμε αυτόν τον πόλεμο έτσι που οι συσχετισμοί να κρίνουν την έκβασή του υπέρ των μόνων που έχουν λόγο ύπαρξης στο μέλλον. Αυτών που τα στομάχια και ο νους δε γέμισαν ποτέ μ' ευχές.
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
«Χριστουγεννιάτικα παραμύθια»
Παπαγεωργίου Βασίλης
Ας αφήσει τα «χριστουγεννιάτικα παραμύθια» ο υπουργός Παιδείας, περί «βελτιώσεων» στην περιβόητη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» - για «μερεμέτια» και μόνον πρόκειται - κι ας απαντήσει στα ουσιώδη και καυτά ερωτήματα του μαθητικού και εκπαιδευτικού κόσμου, του ελληνικού λαού:
Γιατί δεν εξασφαλίζεται το δικαίωμα στη μόρφωση όλων των μαθητών, ανεξαρτήτως οικονομικών δυνατοτήτων, αλλά υψώνονται ταξικά τείχη στην εκπαίδευση, με αποτέλεσμα χιλιάδες παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το σχολείο;
Γιατί το δημόσιο σχολείο μετατρέπεται σ' ένα συνεχές και, μάλιστα, ψυχοβόρο και αναποτελεσματικό εξεταστικό κέντρο, στερώντας από τους μαθητές και την ουσία των γνώσεων και τον ελεύθερο χρόνο που χρειάζονται και δικαιούνται;
Γιατί πριμοδοτείται άμεσα το φροντιστήριο κι εμμέσως η ιδιωτική εκπαίδευση έναντι της δημόσιας, με αποτέλεσμα να μετατρέπεται το δημόσιο αγαθό της παιδείας σε πανάκριβο εμπορικό προϊόν και προνόμιο των λίγων;
Σ' αυτά και σε άλλα ουσιώδη ερωτήματα ο Π. Ευθυμίου δεν απαντά, γιατί δεν έχει τι να πει και πώς να δικαιολογήσει μια αντιεκπαιδευτική πολιτική που δεν εγγυάται τη μόρφωση των νέων ανθρώπων και υπονομεύει το μέλλον της Ελλάδας...
Συνταξιοδότηση βάσει... κιλών
Για τα διάφορα σενάρια της επικείμενης αντιασφαλιστικής επέλασης της κυβέρνησης, που βλέπουν τελευταία το φως της δημοσιότητας, ήταν ο λόγος, στη χτεσινή πρωινή εκπομπή του «Ράδιο Αντέννα», οπότε και ο Γ. Παπαδάκης ρίχνει την εξής ιδέα:
Οι προϋποθέσεις για τη συνταξιοδότηση πρέπει να είναι συνάρτηση των κιλών του κάθε εργαζομένου. Και τούτο, όπως εξήγησε, για τον εξής λόγο: Με τη λιτότητα που εφαρμόζεται και την ανεργία που υπάρχει, όποιος αντέξει και φτάσει στα είκοσι κιλά, πρέπει να παίρνει αμέσως σύνταξη, χωρίς όριο ηλικίας και άλλες προϋποθέσεις!
Μόνο που δεν πρέπει να τα πολυλέει τέτοια αστεία. Γιατί οι εκσυγχρονιστές - μες στην παραζάλη της ΟΝΕ - δεν το 'χουν σε τίποτε να θεωρήσουν το αστείο ως πρόταση στα πλαίσια του «διαλόγου με την κοινωνία» και να το υιοθετήσουν. (Αλλωστε, είναι μια πρόταση που μειώνει θεαματικά το κόστος των δαπανών για τις συντάξεις).
«Παλιές καλές μέρες» νοσταλγούν οι Ρώσοι
Associated Press
Λίγα, σχετικά, χρόνια έχουν περάσει από τη διάλυση της πρώην Σοβιετικής Ενωσης και την παλινόρθωση του καπιταλισμού, αλλά φαίνεται πως ήταν αρκετά για να κάνουν τις απαραίτητες συγκρίσεις οι Ρώσοι εργαζόμενοι. Σύμφωνα, με δημοσκόπηση του ινστιτούτου «Romir - Gallup», που μεταδόθηκε από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, σχεδόν τρεις στους τέσσερις Ρώσους (ποσοστό 73,5%) είναι μετανιωμένοι για τις ανατροπές και νοσταλγούν τις «παλιές καλές μέρες». Σε άλλη δημοσκόπηση, του «Πάμπλικ Οπίνιον Φαουντέισιον» τη φορά αυτή, ο Βλαντιμίρ Ιλιτς Λένιν αναδείχτηκε ως ο πλέον σημαντικός άνδρας του 20ού αιώνα, για τη Ρωσία, με δεύτερο τον Ιωσήφ Β. Στάλιν. Κι από κοντά ήρθε και η φωτογραφική απόδειξη: Από την Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας είναι η διπλανή φωτογραφία. Το στιγμιότυπο είναι προχτεσινό και εικονίζει την «ουρά» που έχουν σχηματίσει Ρώσοι εργαζόμενοι έξω από το Μαυσωλείο του Λένιν, προκειμένου να επισκεφθούν και να τιμήσουν τη σορό του μεγάλου επαναστάτη και ιδρυτή του πρώτου στην ανθρώπινη ιστορία σοσιαλιστικού κράτους.
Εικόνες που μόλις λίγα χρόνια πριν ούτε καν θα τις φαντάζονταν όσοι έσπευδαν να προεξοφλήσουν το τέλος της ιστορίας και των ιδεολογιών...
Υ.Γ. Να σημειώσουμε και κάτι ακόμη. Η είδηση της πρώτης δημοσκόπησης δημοσιεύτηκε από μία και μόνη εφημερίδα («Ελεύθερος Τύπος»). Ολες οι άλλες προτίμησαν να την αποσιωπήσουν...
Συναγερμός για την ασφάλιση
Πολλά και διάφορα τα σενάρια των ημερών για το ασφαλιστικό, τα οποία κυκλοφορούν πριν ακόμη δημοσιευτεί στην εφημερίδα της κυβέρνησης ο αντεργατικός νόμος - έκτρωμα για τις εργασιακές σχέσεις. Η κυβέρνηση έχει ήδη προαναγγείλει ένα νέο κύκλο «κοινωνικού διαλόγου» απάτης, με στόχο τη συνολική «αναμόρφωση» του ασφαλιστικού συστήματος. Βεβαίως, δεν είναι λίγες οι παρεμβάσεις που έχει κάνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια στο σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης. Διατηρώντας τους νόμους της ΝΔ - που κάποτε δήθεν κατάγγελνε και έλεγε πως θα τους αλλάξει προς όφελος των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων - αξιοποιώντας τους για να χαράξει την παραπέρα πορεία των αντιασφαλιστικών ανατροπών, έρχεται σήμερα να προετοιμάσει το έδαφος για την τελική αλλαγή. Στο μεταξύ τα αποθεματικά και συνολικά η περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων διοχετεύονται στο χρηματιστηριακό τζόγο και πλήθος επιμέρους ρυθμίσεων βρίσκονται σε εφαρμογή, όπως για παράδειγμα η άγρια περικοπή των συντάξεων χηρείας. Η συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων της χώρας βιώνει μια χρόνια κατάσταση που διαμορφώνεται από συντάξεις - φιλοδωρήματα και επιδόματα τύπου ΕΚΑΣ που τα παίρνουν λίγοι και εύκολα καταργούνται εάν ξεπεραστεί το εισοδηματικό κριτήριο που έχει τεθεί.
Τα αφιερώματα του Τύπου για τις συντάξεις και το ασφαλιστικό γενικότερα, κινούνται στη λογική της εμπορεύσιμης ανησυχίας. Χιλιάδες εργαζόμενοι ανησυχούν για τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, έχουν τεντωμένα τα αυτιά τους για κάθε πληροφορία, διαρροή και σενάριο, προσπαθούν να καταλήξουν τι θα κάνουν, κυρίως εκείνοι που αυτή τη στιγμή, σύντομα ή σχετικά σύντομα μπορούν να συνταξιοδοτηθούν. Γι' αυτό και σπεύδουν να αγοράσουν τις εφημερίδες που διαφημίζουν το σχετικό θέμα, ακόμη και αν αυτό που προσφέρουν είναι ελεγχόμενες πληροφορίες για το «τι μέλλει γενέσθαι», οι οποίες προέρχονται από κυβερνητικές πηγές. Υπάρχουν πολλά ντοκουμέντα, τα οποία με μια συνδυαστική εξέταση καθορίζουν με αρκετή σαφήνεια τον προσανατολισμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για τις αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα. Υπάρχει και η ευρωπαϊκή εμπειρία, με πιο πρόσφατη αυτή της Γερμανίας, όπου η συμφωνία που καταλήχτηκε για το συνταξιοδοτικό είναι αύξηση των εισφορών των εργαζομένων με παράλληλη μείωση των συντάξεων! Ωστόσο, τα δημοσιεύματα του Τύπου δεν ασχολούνται κυρίως με αυτές τις πτυχές. Η κυβέρνηση επίσημα ισχυρίζεται ότι δεν έχει καταλήξει σε αποφάσεις. Αυτό το «έργο» έχει ξαναπαιχτεί για τις εργασιακές σχέσεις, που η κυβέρνηση ήξερε πολύ καλά τι ήθελε να κάνει και το έκανε. Επιδιώκει ωστόσο τη ζύμωση μέσα στον κόσμο, την προετοιμασία του «εδάφους» για να μην ξαφνιάσουν οι προτάσεις - αποφάσεις της, όταν θα τις ανακοινώσει.
Ηαλήθεια είναι δηλωμένη από πολύ καιρό. Είναι δεδομένο ότι οι αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα θα είναι σε βάρος των εργαζομένων. Το ποιες ακριβώς θα είναι αυτές οι αλλαγές, έχει φυσικά μεγάλη σημασία. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία όμως, είναι η αντίσταση στην αντιασφαλιστική πολιτική. Από το μέγεθος και τη συνέπεια αυτής της αντίστασης θα κριθεί ποιες θα είναι οι αλλαγές, πόσο άσχημες θα είναι και αν θα καταφέρει τελικά η κυβέρνηση να επιβάλλει αυτό που θέλει ή όχι. Μια παθητική στάση, με πολλά στοιχεία σύγχυσης από τα πάμπολλα σενάρια και αναμονή για τη διεκπεραίωση του «διαλόγου», μόνο εμπόδιο δεν μπορεί να σταθεί στα σχέδια που έχουν καταστρωθεί. Οι ταξικές δυνάμεις έχουν σημάνει συναγερμό εδώ και καιρό κι αυτός ο συναγερμός μάς αφορά όλους.
Feeds
