Παραθέτουμε βασικά αποσπάσματα από την Ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για το εκλογικό αποτέλεσμα της 20ής Σεπτέμβρη 2015, που δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάστη» την Τρίτη 22 Σεπτέμβρη.«
Η ΚΕ του ΚΚΕ εκτιμά ότι το εκλογικό αποτέλεσμα εκφράζει το συνολικό αρνητικό ταξικό συσχετισμό δυνάμεων, τη γενικότερη υποχώρηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, το επίπεδο της ταξικής πάλης στη χώρα μας και διεθνώς.
Το ΚΚΕ θα αξιοποιήσει την πολιτική, εκλογική και κοινοβουλευτική του δύναμη στην τιτάνια προσπάθεια που χρειάζεται να γίνει από εδώ και μπρος για την ανασύνταξη και ενδυνάμωση του εργατικού κινήματος, ευρύτερα του λαϊκού κινήματος, την ισχυροποίηση της Λαϊκής Συμμαχίας, για να δυναμώσει η γραμμή της αντεπίθεσης και της ρήξης (...) Η συγκέντρωση δυνάμεων σε αυτήν την κατεύθυνση, η πολιτική χειραφέτηση του εργαζόμενου λαού από ψεύτικα διλήμματα και σκοπέλους που καλλιεργεί το αστικό πολιτικό σύστημα (...) είναι προϋπόθεση για την αγωνιστική παρεμπόδιση αντιλαϊκών μέτρων και την απόσπαση επιμέρους κατακτήσεων, μέχρι την οριστική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος».
Το θέμα της αποχής: «Αν και σε μεγάλο βαθμό εκφράζει δυσαρέσκεια προς το αστικό πολιτικό σύστημα, αίσθημα αγανάκτησης ή και απογοήτευσης σε τμήματα εργαζομένων και νεολαίας, δεν αποτελεί ενεργητική στάση αμφισβήτησης και αντίθεσης στη σημερινή κατάσταση και στα αίτια που την γεννούν. Αντίθετα, ενισχύει την ηττοπάθεια και την παραίτηση ότι "τίποτα δε γίνεται", "τίποτα δεν αλλάζει", ενισχύει την ισοπεδωτική και λαθεμένη εντύπωση ότι "όλοι το ίδιο είναι". Οσοι και όσες είχαν ψηφίσει άλλοτε το ΚΚΕ ή όσοι σκέφτηκαν να ψηφίσουν ΚΚΕ, αλλά τελικά επέλεξαν την αποχή, χρειάζεται να σκεφτούν ότι όλες οι μικρές και μεγάλες μάχες, μαζί και αυτή των εκλογών, μπορεί και πρέπει να αξιοποιούνται για να υπάρχουν ρωγμές στο σημερινό αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, να συγκεντρώνονται δυνάμεις με στόχο τη συνολική ανατροπή».
Για τους συσχετισμούς όπως αυτοί καταγράφηκαν στο εκλογικό αποτέλεσμα: «Το γενικό εκλογικό αποτέλεσμα εκφράζει σταθεροποίηση της αναδίπλωσης, της παθητικής αναμονής και συντηρητικοποίησης ενός μεγάλου τμήματος του λαού. Είναι σε βάρος των εργαζομένων, μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων, των ανέργων, των παιδιών τους, των συνταξιούχων. Το αποτέλεσμα, σε μεγάλο βαθμό, αναπαράγει το συσχετισμό ανάμεσα στα κόμματα του αστικού πολιτικού συστήματος που υπήρχε και στις προηγούμενες εκλογές, πριν από 8 μήνες, αποτυπώνει συμβιβασμό απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και την απατηλή ελπίδα στην αναδιάρθρωση της σοσιαλδημοκρατίας από το ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που ως κυβέρνηση έφερε τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα και το 3ο μνημόνιο, εκφράζει την αναπαραγωγή της επιλογής του "μικρότερου κακού" σε σχέση με τη ΝΔ (...) Εξακολουθεί να είναι αρνητικό το γεγονός ότι η εγκληματική ναζιστική Χρυσή Αυγή έχει διαμορφώσει μια σταθερή πολιτική επιρροή. Μεγάλες ευθύνες φέρουν όλα τα άλλα κόμματα, από το κυβερνητικό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, την αξιωματική αντιπολίτευση της ΝΔ, αλλά και τα άλλα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης, που δεν την αντιπάλεψαν ουσιαστικά, πολιτικά (...) Ορισμένες ανακατατάξεις μεταξύ αστικών κομμάτων, όπως η άνοδος της "Δημοκρατικής Συμπαράταξης" (ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ) σε σχέση με την υποχώρηση στο Ποτάμι, αποτυπώνουν τη συνεχιζόμενη πορεία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, από την οποία κανένα όφελος δεν μπορεί να περιμένει ο λαός. Η κοινοβουλευτική παρουσία της Ενωσης Κεντρώων, με τις αντιδραστικές στην πραγματικότητα θέσεις της, χρησιμοποιείται ως ανάχωμα εγκλωβισμού ενός μέρους της αγανάκτησης σε ανώδυνα κανάλια. Οι θέσεις της νεοσύστατης ΛΑΕ - που προήλθε από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και έμεινε τελικά εκτός Βουλής - αντιπροσωπεύουν μια πολιτική πρόταση εξόδου από την κρίση με εθνικό νόμισμα, χωρίς ουσιαστικά να αμφισβητούν το καπιταλιστικό σύστημα και την ΕΕ».
Ειδικότερα για τον ΣΥΡΙΖΑ: «Ολα αυτά τα χρόνια πρόσφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στο σύστημα. Σε πρώτη φάση, αξιοποίησε τη δυσαρέσκεια του λαού για τα αντιλαϊκά μέτρα, στοχοποιώντας αποκλειστικά την κυβερνητική διαχείριση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τα μνημόνια, συσκοτίζοντας τον πραγματικό τους χαρακτήρα, ως πολιτική στήριξης του κεφαλαίου στη φάση της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, που είναι αναπόφευκτο φαινόμενο της καπιταλιστικής ανάπτυξης (...) Η υπογραφή του 3ου μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και η εσπευσμένη προκήρυξη βουλευτικών εκλογών συνοδεύτηκαν από ανανέωση των διλημμάτων, προκειμένου να υπάρξει χειραγώγηση των λαϊκών δυνάμεων και απόσπαση της λαϊκής συναίνεσης στα αντιλαϊκά μέτρα (...) Η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και των διαφωνούντων παρακλαδιών του είναι ότι αφόπλισαν το κίνημα, το υπέσκαψαν, με τις αυταπάτες, τις απατηλές υποσχέσεις τους. Η πιο μεγάλη αρνητική προσφορά του τα τελευταία χρόνια εκδηλώνεται στην ανάδειξή του σε εργοδοτική, εργατοπατερική δύναμη, ενσωματώνοντας τους αντίστοιχους μηχανισμούς του ΠΑΣΟΚ και αποδεχόμενος το χάιδεμα ενός σημαντικού μέρους της καπιταλιστικής εργοδοσίας και των μηχανισμών της ΕΕ (...) Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε το δικαίωμα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ να εμφανιστούν δικαιωμένοι σε σχέση με το κυβερνητικό τους παρελθόν».
Για τις μετεκλογικές πολιτικές εξελίξεις: «Η νέα κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα πορευτεί στο δρόμο της εφαρμογής των αντιλαϊκών μέτρων και μνημονίων, προς όφελος της καπιταλιστικής κερδοφορίας (...) Η αστική τάξη στην Ελλάδα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τα ευρωενωσιακά επιτελεία, ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, τα αστικά κόμματα ενδιαφέρονται να υπάρχει μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα στηρίζει μια κυβέρνηση ικανή να περνά σχετικά εύκολα τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα (...) Θα χρησιμοποιήσουν τη λαϊκή ψήφο ως συναίνεση για να περάσουν όλα τα μέτρα χωρίς αντίσταση, να υλοποιηθεί ανώδυνα η στρατηγική τους.
Οπως φαίνεται, σε αυτήν τη φάση, η ΝΔ θα διατηρήσει το ρόλο της, με μια άσφαιρη, κάλπικη αντιπολίτευση (...) Αποτελούν ωμή κοροϊδία οι διακηρύξεις όλων των άλλων κομμάτων για ισοδύναμα, αντισταθμίσματα ή παράλληλα προγράμματα, που δήθεν μπορούν να αμβλύνουν τις βαριές συνέπειες του 3ου μνημονίου (...) Στην "καλύτερη" περίπτωση (...) ο φτωχός θα πληρώνει για τον φτωχότερο. Η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της θα αξιοποιήσουν τα διάφορα ισοδύναμα για να καλλιεργήσουν τη λογική του "διαίρει και βασίλευε", του διαχωρισμού των εργαζομένων, για να αποτρέψουν την ενίσχυση ενός κινήματος που θα συνενώνει πάνω σε κοινά και ενιαία αιτήματα, που θα παλεύει ενάντια στη φιλομονοπωλιακή πολιτική, στο κεφάλαιο, στην ΕΕ (...) Ο λαός θα πληρώσει τόσο τη ρύθμιση του χρέους, ανεξάρτητα από το πώς και πότε θα γίνει, όσο και τα αναπτυξιακά πακέτα (...) Η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί, καθώς εμφανίζονται σημάδια για την εκδήλωση μιας νέας διεθνούς συγχρονισμένης κρίσης και ταυτόχρονα οξύνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα στην ευρύτερη περιοχή μας».
Για την εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση: «Το ΚΚΕ, συνεπές σε όσα έλεγε και προεκλογικά, δεν πρόκειται να στηρίξει ή να δώσει ανοχή στη νέα κυβέρνηση. Θα αξιοποιήσει τη συσπείρωση δυνάμεων, που σε αυτήν τη φάση υπήρξε, για να κάνει αυτό που υποσχέθηκε στο λαό, να υπάρξει δυνατή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση και στη Βουλή, αλλά πάνω απ' όλα στο κίνημα, για να δυναμώσει η Λαϊκή Συμμαχία για το σήμερα και για την προοπτική. Τη δύναμη που μας έδωσε ο λαός δε μας την έδωσε για να την εξαργυρώσουμε σε αντιλαϊκές κυβερνήσεις συνεργασίας, που θα υλοποιήσουν μνημόνια, σκληρά μέτρα σε βάρος του λαού, για τα κέρδη της πλουτοκρατίας.
Η κομμουνιστική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση είναι πολύ δύσκολο και σύνθετο καθήκον, απαιτεί μεγάλες θυσίες κι ευθύνες. Αυτή είναι, όμως, η μόνη στάση που μπορεί ν' ασκήσει πίεση, να βάλει εμπόδια και κυρίως ν' ανοίξει το δρόμο ριζικών αλλαγών και ανατροπών. Αυτή είναι η μόνη στάση που ανταποκρίνεται στο εργατικό - λαϊκό συμφέρον και όχι η συμμετοχή σε κυβερνήσεις διαχείρισης.
Η εργατική - λαϊκή πλειοψηφία, η νεολαία της, ανεξάρτητα από την ψήφο της ή τη στάση αποχής, δεν πρέπει να σκύψει το κεφάλι στα αντιλαϊκά μέτρα, να υποταχτεί στον ισχυρισμό κυβέρνησης και αστικής αντιπολίτευσης ότι έδωσε τη συναίνεσή της για την εφαρμογή του μνημονίου. Το κίνημα πρέπει με την παρέμβασή του να δυσκολεύει τη λήψη μέτρων και στην εξέλιξη της ταξικής πάλης να μπορεί να δυσκολεύει τη "σταθερότητα" του αστικού πολιτικού συστήματος (...) Το ΚΚΕ θα αγωνίζεται για την πολιτική χειραφέτηση εργατικών - λαϊκών δυνάμεων στην κατεύθυνση της ταξικής πάλης για την ανατροπή (...) Θα αγωνιστεί για τη χειραφέτηση από την, ξένη προς τα λαϊκά συμφέροντα, αντιπαράθεση για πιο ευνοϊκές συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, η οποία βαφτίζεται άλλοτε "παραγωγική ανασυγκρότηση", άλλοτε "εθνικό σχέδιο ανάπτυξης" κ.λπ., από το οποίο δήθεν μπορεί να ωφεληθεί και ο λαός. Θα συνεχίσει ν' αποκαλύπτει την πραγματική διαχωριστική γραμμή, ανάμεσα, από τη μια, στην καπιταλιστική εξουσία, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και όσους τον υπηρετούν, και από την άλλη, στο ταξικό εργατικό κίνημα, τη Λαϊκή Συμμαχία, με πρωτοπορία το ΚΚΕ, που αμφισβητούν αυτόν το δρόμο».
Ευθύνη και καθήκον: «Το ΚΚΕ αξιοποίησε την εκλογική μάχη προκειμένου να προβάλει την αναγκαιότητα σύγκρουσης με την καπιταλιστική ιδιοκτησία κι εξουσία, που αποτελεί την αιτία όλων των λαϊκών προβλημάτων (...) Εκανε προσπάθεια να προβάλει την εναλλακτική πρόταση εξουσίας που μπορεί να οδηγήσει στον πραγματικά διαφορετικό, όχι μόνο εναλλακτικό, αλλά ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, με κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό έλεγχο, για ολοένα διευρυνόμενη λαϊκή ευημερία (...) Αυτή η πρόταση συζητήθηκε πιο πλατιά, πιο βαθιά μέσα στο λαϊκό κόσμο. Οι θέσεις αυτές και η συνολική πολιτική μας πρόταση μπορούν να γίνουν αντικείμενο συστηματικής συζήτησης μέσα στους τόπους δουλειάς, στις σχολές, στις γειτονιές, αξιοποιώντας και την πολύτιμη πείρα του προηγούμενου διαστήματος. Αποτελεί ευθύνη και καθήκον άμεσης προτεραιότητας, από την Κεντρική Επιτροπή έως την κάθε Οργάνωση του Κόμματος και της ΚΝΕ, να συνεχιστεί η προσπάθεια διεύρυνσης των αγωνιστικών δεσμών με νέες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, εκλαϊκεύοντας την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ σε όλους αυτούς που το ψήφισαν στις εκλογές».
Ητανε στραβό το κλήμα - ή μήπως το κλίμα; - το 'φαγε κι ο γάιδαρος της τάχα μου δήθεν ελληνικής υπομονής κι αποστραβώθηκε, που λέει κι ο σοφός εκλογικός λαός, ακόμα κι αυτός που δεν του αρέσουν τα γεμιστά... Το 'λεγε και το Κόμμα πως όποιος χορταίνει με τα ψίχουλα θα χορεύει νηστικός στο ταψί τους, αλλά στραβός στα ελληνικά σημαίνει κι αυτός που δε βλέπει και πολύ καλά. Εγινε τόση συζήτηση για την αποχή που είναι αδύνατο κανείς να απέχει από τη συζήτηση στην οποία παρασύρθηκαν πολλοί, ως ένα βαθμό κι εμείς, λες και πήγαν οι κομμουνιστές κι όσοι τους πίστεψαν αυτή τη φορά είτε για πρώτη, είτε για επιτέλους ξανά φορά να ψηφίσουν με το πιο ισχυρό δηλητηριώδες μπόλιασμα που πέτυχε έως τώρα το σύστημα: Με ενοχές, κοψοχεριές, κοψομεσιάσματα και σάλια περί την επιβίωση. Αντε να περιμέναμε και μία - μιάμιση μονάδα παραπάνω, σύντροφοι, καθώς φαινόταν να 'χει στραβώσει η κληματαριά απ' τα βαριά τσαμπιά της αυταπάτης και με γκαρίσματα κομμάτι του λαού έδειχνε πως όπου να 'ναι η γαϊδουρίσια του υπομονή θα τα 'ριχνε κάτω τα σταφύλια της οργής.
Δεν έγινε. Ούτε τον γάιδαρο τον βαράς ούτε αυτομαστιγώνεσαι στα μπλόγκια ψάχνοντας τις λεπτομέρειες, ανύπαρκτες ή έστω ασήμαντες αυτή τη φορά λαθών σ' αυτή την ταχύρρυθμη, ασθματική, μαύρη προεκλογική εκστρατεία. Κι όμως, από κάτω ως τα πάνω η συντριπτική πλειονότητα των συντρόφων «τα 'δωσε όλα», κυριολεκτικά «τα 'φτυσε» σέρνοντας το κάρο αντί για το γάιδαρο απ' το δημοψήφισμα έως τις εκλογές. Εκλογές που ξέραμε εκ των προτέρων ότι ήταν για τα πανηγύρια κι όχι για πανηγυρισμούς. Και στο ξεψείριασμα κινδυνεύουμε να χάσουμε το μείζον, το πραγματικό κέρδος που συμβολίζει αυτό το ταπεινό πεντέμισι στους εκατό.
Ανοιξαν αυτιά. Μας άκουσαν άνθρωποι που δέχονταν πρωτοφανώς ότι μπορείς να κατεβαίνεις στις εκλογές χωρίς να τάζεις τίποτα παρά κόπο και μανίκια σηκωμένα την επομένη το πρωί. Μας ψήφισαν και κάποιοι λίγοι αλλά πολύτιμοι που δεν ντράπηκαν να μετανιώσουν, που τόσο καιρό δεν άκουγαν την καμπάνα μας ανάμεσα στις σειρήνες τους. Δεν ξεκουνήθηκαν και κάποιοι που δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να μπορέσουν. Οι εκλογές δεν ήταν ποτέ για το ΚΚΕ κεφάλαιο που αποδίδει τόκους. Ενα αεράκι σε δύσκολα πανιά και σε ψηλά ξάρτια ήταν, είναι και θα είναι όσο έτσι γίνονται. Το σκαρί να 'ναι γερό, το Κόμμα στο τιμόνι, κάθε ναύτης στη θέση του γιατί έρμα εμείς δεν έχουμε να πετάξουμε. Δε φύσηξε γερά. Μήτε ούριος είναι ο καιρός. Η πλεύση να μείνει χαραγμένη και να μη χαθεί κι ο εξάντας απ' την πολλή ανάλυση κι αυτοκριτική. Εχει φουρτούνα και μ' αυτό τ' αποτέλεσμα ας κάτσουμε στο τραπέζι μήτε χορτασμένοι, μήτε νηστικοί, ας σηκωθούμε.
Στο βάθος το μαύρο το πειρατικό του θανάτου και του φόνου κρατάει την παντιέρα του κι ενώ μοιάζει να 'ρχεται καταπάνω μας ξέρει πως εμείς στο κατόπι θα το πάρουμε, και πάλι, ώσπου να χαθεί στον πάτο της θάλασσας των ανθρώπων κι απ' τον ορίζοντα της Ιστορίας.
Οχι πως δεν γκρινιάζουν τα πληρώματα των καλών καραβιών σαν το δικό μας. Το αντίθετο μάλιστα. Αλλά δεν πέφτουν ποτέ για ύπνο χωρίς χωρατά, γέλια κι εκείνο το αίσθημα πως ο ύπνος έστω και λίγος είναι ελαφρύς γιατί είναι δίκαιος στην αναγνώριση των κόπων που ρουφάει καμιά φορά περισσότερο η άπνοια των απαιτήσεων του περίγυρου.
Προσοχή θέλουν κι οι φιλοφρονήσεις. Ειδικά οι χαιρετούρες απ' τα διπλανά σαπιοκάραβα που περάσανε τις ψήφους που μαζέψανε σαν λαμπιόνια για να φαντάζουνε υπερωκεάνια στη μαύρη εργατική νύχτα και τις ξέρες που παραμονεύουν. Το νου μας στα ύφαλα. Πολλά είπαμε. Πολλά κάναμε. Και πάλι λίγα είναι. Ας μην τα βάζουμε με τα θαλασσοπούλια που ξεκουράζονται πάνω μας, γιατί η στεριά της υλοποίησης της ανατροπής μπορεί να μοιάζει μακρινή, αλλά είναι αυτά που πιστοποιούν ότι υπάρχει...
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
Feeds
