Τρίτη 27 Σεπτέμβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ευκαιρία για «ντοπάρισμα»

Γρηγοριάδης Κώστας

Περίσσεψαν οι δηλώσεις «εθνικής αυτοπεποίθησης» και περηφάνιας από τους υπουργούς της γαλάζιας διακυβέρνησης, καθώς ήταν εξόφθαλμη και προκλητική η προσπάθεια εκμετάλλευσης μιας επιτυχίας της Εθνικής ομάδας μπάσκετ. Και αυτή τη φορά οι κυβερνώντες δε δίστασαν να χρησιμοποιήσουν ένα αθλητικό γεγονός για να προχωρήσουν σε ένα ιδεολογικό - πολιτικό ντοπάρισμα της «κοινής γνώμης», που συνοδεύεται με τα γνωστά στερεότυπα που ακούγονται σε κάθε τέτοια περίσταση, περί της «ελληνικής ψυχής»«, του «μεγαλείου της φυλής» που μεγαλουργεί όταν είναι ενωμένο και εργάζεται σκληρά και άλλες τέτοιες μπαρούφες. Δεν έμειναν όμως εκεί. Επιχείρησαν να μεταφέρουν την «εθνική αυτοπεποίθηση» από το μπάσκετ και τον αθλητισμό, στην οικονομία, προφανώς γιατί όλοι πρέπει να δουλέψουμε σαν μια ομάδα για τα υπερκέρδη μιας χούφτας μονοπωλίων. Χαρακτηριστική η δήλωση του υπουργού Ανάπτυξης μετά τη συνεργασία που είχε χτες με τον πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου: «Με μια νέα εθνική αυτοπεποίθηση, πετυχαίνουμε νίκες που και τις βλέπουμε, αλλά και τις γιορτάζουμε, αλλά περιμένουμε και νίκες που έρχονται και στην οικονομία και στην ανάπτυξη», είπε χαρακτηριστικά ο Δ. Σιούφας.

Πέρα από αυτογελοιοποίηση, εκείνο που αβίαστα βγαίνει είναι ότι ακριβώς επειδή η κυβέρνηση δεν έχει να δείξει τίποτα το φιλολαϊκό, επιχειρεί απεγνωσμένα να «πιαστεί» από επιτυχίες στον αθλητισμό (ακόμα και στη «Γιουροβίζιον»...) για να εξωραΐσει τη βαρβαρότητα της πολιτικής της. Φυσικά ματαιοπονεί...

Ο δρόμος της οπισθοδρόμησης

«Στα Βαλκάνια, για παράδειγμα, ο μεγαλύτερος συντελεστής φορολογίας είναι 10-15%, τα ημερομίσθια είναι 60-70% φθηνότερα απ' ό,τι είναι στην Ελλάδα, οι διαδικασίες οι οποίες υπάρχουν και δημιουργούν το λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος είναι επίσης εντελώς διαφορετικές. Ποιος επιχειρηματίας θα φέρει τα χρήματά του στην Ελλάδα;»...

Κι όμως τα παραπάνω δεν τα είπε κάποιος επιχειρηματίας ή κάποιος από τη διοίκηση του ΣΕΒ, αλλά... ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, επιδιώκοντας προφανώς να εμφανιστεί ως αυθεντικός εκφραστής συνολικά της (άρχουσας) τάξης. Ο Γ. Βουλγαράκης δεν έκρυψε ότι σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται τα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση: δηλαδή στη «βαλκανιοποίηση» των μισθών και των εργασιακών δικαιωμάτων. «Αν δε γίνουν βήματα από την Ελλάδα, δεν υπάρχει περίπτωση να ενδιαφερθεί κανείς για μας», αποφάνθηκε μιλώντας χτες στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ. Φυσικά δεν εξέφρασε αιρετικές απόψεις. Τα ίδια έλεγε μια μέρα πριν στο ΔΝΤ ο Γ. Αλογοσκούφης, επιχειρώντας να πείσει τους «επενδυτές» ότι η κυβέρνηση έχει διασφαλίσει ένα «φιλικό περιβάλλον» για τις πολυεθνικές. Αμφότεροι βέβαια κινούνταν στη «γραμμή» της ομιλίας του Κ. Καραμανλή στη ΔΕΘ για «μεταρρυθμίσεις» δίχως τέλος... Το συμπέρασμα είναι σαφέστατο. Η οπισθοδρόμηση θα είναι τρομακτική αν δε συναντήσουν την ενιαία αντίσταση του λαού.

Θερμές ευχές...

Μισό μέτρο παλικάρι και βάρους 3,1 κιλών, αποφάσισε - επιτέλους - να βγει από την κοιλιά της μαμάς του, ο γιος των δικών μας, Μαρίνας Καλλιγέρη και Θανάση Μπαλοδήμα. Από το πρωί της Κυριακής ήρθε να προστεθεί ως νέο μέλος στη μεγάλη οικογένεια του «Ρ», που είναι πολύ ...γόνιμη τον τελευταίο χρόνο. Οι συνάδελφοί τους και η Διεύθυνση της εφημερίδας, τους ευχόμαστε να τους ζήσει!

Τραπεζικά κέρδη

«Μέση ετήσια αύξηση των λειτουργικών κερδών τους κατά 25,7% και των κερδών ανά μετοχή κατά 30% για την περίοδο 2004 - 2006, έναντι 11,4% και 13,5% του μέσου όρου του κλάδου στην Ευρώπη, προβλέπει για τις ελληνικές τράπεζες η UBS. Από πλευράς λειτουργικών κερδών οι ελληνικές τράπεζες εμφανίζουν το μεγαλύτερο ρυθμό αύξησης στην Ευρώπη, ενώ βάσει της ανόδου των κερδών ανά μετοχή υπολείπονται μόνο των ιταλικών και των γερμανικών». Αυτά έγραφαν προχτές οι οικονομικές εφημερίδες. Οι κυβερνώντες, όμως και, ιδιαίτερα, οι οικονομικοί υπουργοί, όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, μιλάνε για την άσχημη οικονομική κατάσταση της χώρας, αρνούμενοι ακόμη και την ελεημοσύνη του επιδόματος θέρμανσης στους πλέον κατατρεγμένους. Δηλαδή, πόσο μεγαλύτερα πρέπει να γίνουν τα κέρδη των τραπεζών και των λοιπών μεγάλων επιχειρήσεων, για ν' αλλάξει προς το καλύτερο η άσχημη - κατά την κυβέρνηση - οικονομική κατάσταση;..

Αυτοί που φοβούνται τις εξελίξεις

Το τελευταίο διάστημα μια σειρά εξελίξεων στον ευρωπαϊκό χώρο, όπως το «όχι» στο «ευρωσύνταγμα» από τα δημοψηφίσματα σε Γαλλία και Ολλανδία, τ' αποτελέσματα των εκλογών στη Γερμανία, δίνουν αφορμές σε διαφόρους αριστερολογούντες, για μια φιλολογία, για πολιτικές εκτιμήσεις και συμπεράσματα, που περισσότερο υπηρετούν τις πολιτικές σκοπιμότητες αυτών που τα διατυπώνουν, παρά αποτελούν μια σοβαρή εκτίμηση της κατάστασης.

Πάνω σε ορισμένες, κατ' αρχήν θετικές εξελίξεις, όπως είναι η έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας σε ευρωπαϊκές χώρες, προσπαθούν να στήσουν ένα οικοδόμημα με παλιά υλικά, αυτά της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού. Προς επιβεβαίωση προσθέτουν και ισχυρή δόση «κριτικής» στο ΚΚΕ, στο οποίο χρεώνουν, μέσω αρθρογραφίας στον Τύπο, «φόβο μπροστά στις εξελίξεις» και γενικά προσπαθούν να κόψουν και να ράψουν τις εξελίξεις στα μέτρα τους, φθάνοντας μάλιστα και στο σημείο να συμπεράνουν ότι δικαιώνεται πανευρωπαϊκά ...ο ΣΥΝ!!!

Είναι γεγονός πως σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστερές προσπαθούν να προλάβουν και να χειραγωγήσουν τις εξελίξεις, που αργά ή γρήγορα θα έρθουν. Από κοντά και οι αντίστοιχες δυνάμεις που δρουν στην Ελλάδα. Εξάλλου, η πολιτική πρακτική της σοσιαλδημοκρατίας πάντα κινούνταν στο χώρο της αναζήτησης τρόπων συμμετοχής στη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος. Οταν, δε, αυτό δεν ήταν στην ημερήσια διάταξη επιδίωκε να συγκρατεί τις εξελίξεις εντός των ορίων του συστήματος, το οποίο με κάθε ευκαιρία εξωράιζε.

Σήμερα, οι εκτιμήσεις που διατυπώνονται για τις συγκεκριμένες εξελίξεις περιέχουν εκτός από τα στοιχεία της υπερβολής και της αφέλειας και μεγάλη δόση σκοπιμότητας και αποπροσανατολισμού. Εμφανίζονται, με έναν τελείως επιφανειακό τρόπο, να πανηγυρίζουν για τα εκλογικά αποτελέσματα στη Γερμανία και αμέσως τα συμπεράσματά τους στρέφονται σε αυτό που είναι η στρατηγική τους, δηλαδή προσπαθούν να αποδείξουν ότι ήρθε η ώρα να μπουν στο παιχνίδι της συνδιαχείρισης. Δείχνουν να ξεχνούν τ' αποτελέσματα της «συνεργασίας», σε κυβερνητικό επίπεδο, π.χ., του Σοσιαλιστικού και του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας. Αποδείχτηκε «φτερό στον άνεμο» τόσο για το γαλλικό λαό όσο και για τα ίδια αυτά κόμματα.

Το όλο θέμα, όμως, είναι ζήτημα προσανατολισμού και στρατηγικής. Πράγματι, η έκφραση λαϊκής δυσαρέσκειας στις πολιτικές τόσο του Σοσιαλδημοκρατικού, όσο και του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας και αντίστοιχα για εδώ στην Ελλάδα, στις πολιτικές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, είναι θετικό γεγονός, όπως θετική είναι και η αμφισβήτηση στο καπιταλιστικό, μονοπωλιακό οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που εκφράστηκε με τα «όχι» στο «ευρωσύνταγμα». Είναι, όμως, μόνο ένα πρώτο βήμα, μια καλή αρχή που επιβεβαιώνει μια ενεργοποίηση των λαϊκών δυνάμεων, της οποίας, ωστόσο, η κατεύθυνση θα κριθεί στην πορεία.

Αυτή η πορεία, για να έχει μέλλον και προοπτική υπέρ των λαϊκών συμφερόντων, ώστε η θέση των εργαζομένων να βελτιώνεται, πρέπει να οδηγεί σε μια ξεκάθαρη αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και να συμβάλλει στη συγκρότηση ενός αγωνιστικού πόλου, ενός κοινωνικοπολιτικού μετώπου που θα θέτει το ζήτημα της λαϊκής εξουσίας. Αυτό λέει το ΚΚΕ. Εάν κάποιοι ενοχλούνται, αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα...


Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Τα τιμημένα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΣΙΓΟΥΡΑ είναι μεγάλη επιτυχία η ανάδειξη της εθνικής ομάδας μπάσκετ στο ψηλότερο σημείο του βάθρου του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Σίγουρα, αξίζουν πολλά μπράβο και συγχαρητήρια στους παίκτες, στους προπονητές, σε όλους όσοι συντέλεσαν σ' αυτή την επιτυχία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πίσω από την κατάκτηση του τροπαίου υπάρχει πολλή δουλιά, πολύς ιδρώτας και κόπος, πολλές θυσίες.

Σίγουρα, επίσης, η νίκη της ομάδας μπάσκετ έρχεται να αναδείξει την αξία μιας σειράς αρετών και προτερημάτων, όπως η ομαδικότητα, η οργάνωση, η αλληλεγγύη, η πειθαρχία, η αλληλοκάλυψη, το πάθος, η δύναμη, το πείσμα, σε αντίθεση με τον ατομικισμό και τον ανταγωνισμό του σταρ σίστεμ.

Θα 'ταν αυταπάτη, όμως και, ταυτόχρονα, τεράστιο λάθος, να μεταφερθούν όλ' αυτά μηχανιστικά στο κοινωνικό επίπεδο. Και ήδη μερικοί το κάνουν. Σίγουρα, αύριο θα το κάνουν περισσότεροι. Αλλωστε, το ίδιο έργο το έχουμε ξαναδεί με την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου.

Και τότε, δεν ήταν λίγοι, όσοι έσπευσαν να ψάλλουν ύμνους στην ελληνική ψυχή και, ταυτόχρονα, να περάσουν την αντίληψη ότι αρκεί να είναι ενωμένοι, πειθαρχημένοι, κλπ., κλπ., οι Ελληνες, για να καταφέρουν οτιδήποτε βάλουν στο στόχο τους.

Αφήνουμε κατά μέρος τα περί ελληνικής ψυχής, αφού η πρόδηλη εθνικιστική τάση του ισχυρισμού, δε χρειάζεται αποκάλυψη ή αντίκρουση. Σκόπιμο, όμως, είναι να σταθούμε στα υπόλοιπα.

Η οργάνωση, η ομαδικότητα, η αλληλεγγύη, η πειθαρχία, η αλληλοκάλυψη, κλπ., κλπ., είναι, πράγματι, απαραίτητα και αναντικατάστατα στοιχεία του οποιουδήποτε αγώνα, αλλά στο κοινωνικό επίπεδο, στο επίπεδο της πολιτικής και ταξικής πάλης, προηγείται το θεμελιακό και κρίσιμο ερώτημα: Ποιοι και για ποιους; `Η, για να το πούμε αλλιώς, στις ταξικές κοινωνίες, όπως και η δική μας, καπιταλιστική κοινωνία, προηγείται η συνείδηση της ταξικής ένταξης. Αλλωστε, οι προαναφερόμενες αρετές και πλεονεκτήματα έχουν αξία και μπορούν να λειτουργήσουν αποκλειστικά και μόνον στο πλαίσιο της ταξικής ενότητας...


Παπαγεωργίου Βασίλης

Φτηνό σενάριο...

Οταν η πραγματικότητα δε μας συμφέρει τόσο χειρότερα για την πραγματικότητα... Ο λόγος για τη συνάδελφο Β. Κεχαγιά από την εφημερίδα «Τα Νέα», που είχε διπλό καημό με την πραγματικότητα, μια και την ξέρει - ή θα έπρεπε να την ξέρει - πολύ καλά, από το ρεπορτάζ που είναι η δουλιά της. Επρεπε, να προβάλει τον ΣΥΝ και το 1ο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και ταυτόχρονα να ...μειώσει το ΚΚΕ. Επειδή από το ρεπορτάζ που έκανε δεν έβγαινε ο συνδυασμός σκαρφίστηκε το «σενάριο»: Οτι δηλαδή το ΚΚΕ προβληματίζεται επειδή «το συνέδριο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς αναμένεται να συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητος»..., «αναμένεται να βρεθεί σε απόσταση από τις εξελίξεις» γι' αυτό «πιθανότατα, να καταλήξει σε διοργάνωση διεθνούς κομμουνιστικής συνάντησης γύρω στα τέλη του Νοέμβρη...»!!!

Είναι δουλιά της συγκεκριμένης δημοσιογράφου και άρα ξέρει πολύ καλά πως οι συναντήσεις Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων διοργανώνονται κάθε χρόνο από το ΚΚΕ για πολλά χρόνια τώρα στην Αθήνα. Πολύ καιρό πριν να υπάρξει Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ακόμα και πριν υπάρξουν κάποια από τα κόμματα που την απαρτίζουν. Είναι δουλιά της και ξέρει πως αυτή η φετινή διεθνής συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων έχει αποφασιστεί και ανακοινωθεί - ο χρόνος, ο τόπος και το θέμα - καιρό πριν ανακοινωθεί το συνέδριο της «Ευρωπαϊκής Αριστεράς»...

Είναι δουλιά της και χρέος να ενημερώνει τους αναγνώστες της εφημερίδας της... Αλλιώς, ποια είναι η δουλιά της;;;

«Μεθύσι» νίκης και ΝΕΤ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οταν η ενημέρωση μετατρέπεται σε φούσκωμα του μυαλού είναι για να μη χωράει η ενημέρωση. Αφορμή για την επανάληψη αυτής της στερεότυπης αλήθειας μας έδωσαν για άλλη μια φορά τα δελτία της δημόσιας ΝΕΤ. Εντάξει, όλοι χαρήκαμε και πανηγυρίσαμε με τη μεγάλη νίκη της Εθνικής ομάδας μπάσκετ. Ομως, στο μεταξύ δεν ήταν το μοναδικό γεγονός που συνέβη. Δεν ήταν το μοναδικό άξιο να πιάνει τα δελτία ειδήσεων. Πέρασαν, για παράδειγμα, πέντε χρόνια από το ναυάγιο του «Σαμίνα». Οι πραγματικοί ένοχοι μένουν ατιμώρητοι. Εγινε κινητοποίηση στον Πειραιά. Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ έβγαλε ανακοίνωση... Η ΝΕΤ είχε μεθύσει από τη νίκη στο μπάσκετ... Οι εργαζόμενες στη ΣΕΞ-ΦΟΡΜ με τη συμπαράσταση των ταξικών συνδικάτων κλιμάκωσαν τις διεκδικήσεις τους... Η ΝΕΤ είχε πονοκέφαλο από το μεθύσι της νίκης... Μπορούμε να συνεχίσουμε με παραδείγματα... αλλά μάλλον δε φταίει κανένα «μεθύσι». Φταίει η αλήθεια, που κάνει τον κόσμο να σκέφτεται. Και όταν σκέφτεται μαθαίνει αργά ή γρήγορα και να αγωνίζεται...

Συγκρίσεις...

Καθώς, το όριο του ενάμιση χρόνου διακυβέρνησης από τη ΝΔ είναι ήδη παρελθόν και πηγαίνουμε γι' αυτό των δύο χρόνων και, με άλλα λόγια, του μισού της τυπικής κυβερνητικής θητείας, ένα «νέο» επιχείρημα φαίνεται να κερδίζει έδαφος στις τάξεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των κάθε λογής υποστηρικτών της: Η σύγκριση της σημερινής κατάστασης με αυτή της περιόδου των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Καλείται, έτσι, ο αναγνώστης των εφημερίδων, ο τηλεθεατής των διαφόρων τηλεοπτικών εκπομπών και γενικότερα ο κάθε εργαζόμενος, να συγκρίνει, να κρίνει και να βγάλει συμπέρασμα, για το ποια ανεργία, ακρίβεια, ανασφάλεια, αβεβαιότητα, κλπ., κλπ., είναι χειρότερη, η «γαλάζια» ή η «πράσινη». Ποιος εκ των δύο είναι ικανότερος να υλοποιήσει τις απαιτούμενες από την πλουτοκρατία και τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις αντιλαϊκές καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές. Και πάει λέγοντας...

Και δε λέμε, θεωρητικά είναι κι αυτό ένα πεδίο σύγκρισης. Εχει την όποια πρακτική αξία, όμως, μόνον όταν θεωρηθεί ως ένα το κρατούμενο ο ευρωμονόδρομος, οι νόμοι της αγοράς και η ανταγωνιστικότητα. Εάν θεωρηθεί, δηλαδή, ως ένα το κρατούμενο η λογική της διατήρησης και παραπέρα ενίσχυσης της κυρίαρχης θέσης των κεφαλαιοκρατών και της συνεπακόλουθής της συνεχούς υποβάθμισης της θέσης των εργαζομένων και του λαού. Με άλλα λόγια, είναι μια σύγκριση άκρως αποπροσανατολιστική και θέλει να κρατήσει εγκλωβισμένη την αυξανόμενη συνεχώς δυσαρέσκεια των εργαζομένων στο πλαίσιο του αντιλαϊκού ευρωμονοδρόμου και του δικομματισμού.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Επιχείρηση αποπροσανατολισμού

Με απόφαση της Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού και Δέρματος και ύστερα από την πλατιά σύσκεψη των σωματείων την περασμένη βδομάδα στη Νάουσα, οι εργαζόμενοι του κλάδου κατεβαίνουν στις 19 Οκτώβρη σε 24ωρη πανελλαδική απεργία. Σε πορεία κλιμάκωσης βρίσκονται και οι δυναμικές εργατικές κινητοποιήσεις σε μια σειρά χώρους δουλιάς, όπως η «Σεξ Φορμ» και τα «Κλωστήρια Ναούσης». Η απεργιακή κινητοποίηση θα αποτελέσει τη συντονισμένη απάντηση των εργαζόμενων του κλάδου στην κλιμακούμενη επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση και η εργοδοσία σε βάρος των δικαιωμάτων τους.

Στον αντίποδα, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες επιχειρούν για μια ακόμη φορά να θολώσουν τα νερά και να βγάλουν λάδι την κυρίαρχη πολιτική. Με ελιγμούς και πυροτεχνήματα που αποπροσανατολίζουν το κίνημα. Την ώρα που εκατοντάδες εργάτες πετιούνται στο δρόμο ή βρίσκονται υπό απόλυση, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ανάγει σε αίτημα αιχμής το να δώσει η κυβέρνηση στη δημοσιότητα τη λίστα με τους επιχειρηματίες που επιδοτήθηκαν από τα κρατικά ταμεία και έκλεισαν στη συνέχεια τα εργοστάσιά τους. Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και η ...ρηξικέλευθη πρόταση να μποϊκοτάρουν οι εργαζόμενοι τα προϊόντα των επιχειρήσεων που έβαλαν λουκέτο, αφού ξεκοκάλισαν τις κρατικές επιδοτήσεις.

Χωρίς να αμφισβητεί κανείς ότι, με προκλητικό για τα λαϊκά στρώματα τρόπο, εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ «ζεστό» χρήμα κατέληξαν στις τσέπες μιας χούφτας μεγαλοβιομηχάνων της Κλωστοϋφαντουργίας και του Ιματισμού (Λαναράς, Αργυρός κ.ά.), η πρόταση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ είναι μια κίνηση εντυπωσιασμού, ανώδυνη για το κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκφραστές του. Συμβάλλει στο να αποδυναμωθούν οι εξελισσόμενοι αγώνες, αφού διαχωρίζει τους κεφαλαιοκράτες σε «καλούς» και «κακούς», ανάλογα με το αν πριμοδοτήθηκαν άμεσα ή έμμεσα από τα κρατικά ταμεία.

Η συμβιβασμένη συνδικαλιστική πλειοψηφία δεν αμφισβητεί τη στρατηγική πολιτική επιλογή της κυβέρνησης - της τωρινής και της προηγούμενης - να εξυπηρετεί με κάθε τρόπο τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Κατατάσσει στους «φερέγγυους» εκείνους τους εργοδότες που επιδοτήθηκαν, αλλά δεν έκλεισαν τα εργοστάσιά τους. Σαν να μην είναι συνολικά το κεφάλαιο εκείνο που ευνοείται από κάθε αντεργατική ρύθμιση και προνόμιο, που απλόχερα του έδωσαν και του δίνουν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού. Προβάλλει την επικίνδυνη για τους εργαζόμενους θέση ότι ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός μπορεί να γίνει «φιλεργατικός», αρκεί να νοικοκυρευτεί με θεσμικές παρεμβάσεις.

Ο αντίπαλος για τους εργαζόμενους είναι δοσμένος. Είναι η πολιτική του κεφαλαίου και των κομμάτων του, που προσαρμόζουν κάθε νομοθεσία στην κερδοσκοπική ανάγκη των εργοδοτών, με τις πλάτες και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Που καταλύουν το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, μειώνουν τη φορολογία για τις επιχειρήσεις, βαθαίνουν την εκμετάλλευση, φτιάχνουν αναπτυξιακούς νόμους πριμοδότησης του κεφαλαίου. Αυτοί που, στα πλαίσια των λεγόμενων «ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση», δωρίζουν το ζεστό χρήμα του ΟΑΕΔ σε όλους ανεξαιρέτως τους εργοδότες, αφήνοντας τους ανέργους έρμαια των «προγραμμάτων κατάρτισης». Για τους εργαζόμενους δεν υπάρχουν «καλοί» και «κακοί», «νομοταγείς» ή «παράνομοι» εργοδότες. Υπάρχει η εργοδοσία που στο σύνολό της καρπώνεται τον πλούτο που παράγουν οι εργάτες. Αρα υπάρχουν αντίθετα συμφέροντα. Και στη βάση αυτή προετοιμάζουν την πανελλαδική απεργία τους, για τα δικά τους συμφέροντα, στις 19 του Οκτώβρη.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ