Παρασκευή 27 Ιούλη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Αφόρητη υποκρισία και πυροτεχνήματα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Βάναυση πρόκληση στη νοημοσύνη του λαού αποτελούν αναμφίβολα τα διάφορα φαιδρά και θλιβερά επικοινωνιακά τεχνάσματα στα οποία επιδίδεται η κυβέρνηση για να αποκρύψει ότι η εφαρμοζόμενη άγρια αντιλαϊκή πολιτική αποσκοπεί να βγάλει «αλώβητη» και ενισχυμένη από την κρίση την πλουτοκρατία, πατώντας πάνω στα αποκαΐδια των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων και την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία του λαού. Ενα τέτοιο άθλιο πυροτέχνημα είναι το σχέδιο νόμου που έσπευσε να δώσει χτες στη δημοσιότητα το Μέγαρο Μαξίμου με τον παραπλανητικό και ψευδεπίγραφο τίτλο «Περιστολή Δημοσίων Δαπανών και ρύθμιση θεμάτων Δημοσιονομικών Ελέγχων», το οποίο όμως αφορά την «εξοικονόμηση» 9-10 εκατομμυρίων το χρόνο από τις περικοπές στις απολαβές του πρωθυπουργού και των μελών της κυβέρνησης και περίπου 15-17 εκατομμυρίων από τη μείωση της δημόσιας δαπάνης για μισθώματα κτιριακών εγκαταστάσεων από φορείς του Δημοσίου. Το χειρότερο είναι ότι οι κυβερνώντες πιστεύουν ότι με τέτοια πυροτεχνήματα μπορούν να αποπροσανατολίσουν τα λαϊκά στρώματα ή ακόμα χειρότερα ότι μπορούν με κάτι τέτοια φτηνά κόλπα να φιλοτεχνήσουν φιλολαϊκό προσωπείο και να δείξουν ότι τάχα «όλοι συμμετέχουν στα βάρη». Την ώρα που παίρνουν μέτρα νέων άγριων αντιλαϊκών περικοπών, ωθώντας ακόμη μεγαλύτερα τμήματα του λαού στην εξαθλίωση, δείχνουν τάχα ότι συνεισφέρουν και τα μέλη της κυβέρνησης. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να προκαλούν με την αφόρητη υποκρισία τους. Γιατί δεν μπορεί να ζήσει οικογένεια με 500 ευρώ μισθό, πολύ περισσότερο ο άνεργος χωρίς επίδομα ή ακόμη και με επίδομα. Ασε που φορολογούνται. Βεβαίως, εκτός από τις δαπάνες που κόβουν, αν ήθελαν να δείξουν ότι «το πολιτικό σύστημα» συμβάλλει στις περικοπές θα έπρεπε να έχουν δεχθεί την πρόταση νόμου που έχει καταθέσει εδώ και δύο χρόνια το ΚΚΕ για την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης, για τη δραστική μείωση των μισθών των βουλευτών, για την κατάργηση των διαφόρων επιδομάτων όσων συμμετέχουν στις επιτροπές της Βουλής...

Ο λαός πληρώνει και διόδια...

Είναι γνωστό ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με τις περιβόητες συμβάσεις παραχώρησης που από κοινού ψήφισαν, παρέδωσαν τους μεγάλους οδικούς άξονες της χώρας στο μεγάλο κεφάλαιο, προκειμένου να εξασφαλίσει την κερδοφορία του. Από την άλλη, υποχρέωσαν το λαό να πληρώνει πανάκριβα διόδια, που την τελευταία τετραετία αυξήθηκαν ακόμη και πάνω από 500%, ενώ νέοι σταθμοί είσπραξης των χαρατσιών ξεφυτρώνουν σαν τα... μανιτάρια, όπως αυτοί που άνοιξαν χτες στην Καλαμάτα.

Είναι επίσης γνωστό ότι τα έργα σε τέσσερις από τις συμβάσεις αυτές σταμάτησαν επειδή οι δανείστριες τράπεζες αρνούνται να τα χρηματοδοτήσουν επικαλούμενες ότι αυτά «δεν βγαίνουν» λόγω μείωσης της κυκλοφορίας. Η κυβέρνηση, όπως δήλωσε προχτές ο υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης, επιδιώκει μέχρι τις 30 Σεπτέμβρη να έρθει σε συμφωνία με τους ιδιωτικούς ομίλους για να ξαναρχίσουν τα έργα. Μια συμφωνία που θα πρέπει να κυρωθεί μέχρι το τέλος του χρόνου και από τη Βουλή.

Η σαπίλα του αθλητισμού τους...

Η απαράδεκτη αναφορά της Βούλας Παπαχρήστου («Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα... Τουλάχιστον τα κουνούπια του δυτικού Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό») προκάλεσε τον αποκλεισμό της από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Δεν είναι το μοναδικό κρούσμα που εμφανίζεται στο χώρο του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού και κυρίως στους κόλπους των εθνικών ομάδων. Εχουμε ακούσει στο παρελθόν εθνικιστικά παραληρήματα και επιδείξεις εθνικής υπεροψίας, για τα ...DNA των Ελλήνων που είναι τα κορυφαία, για το πως «προσκυνούν όλοι μπροστά στην ελληνική ψυχή», το πως «περνάνε αυτοί που σας χρωστάνε» και άλλα τέτοια... Και όχι μόνο από τους αθλητές, αλλά και από τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης, αλλά και από πολιτικούς ή αθλητικούς παράγοντες.

Τα παραπάνω είναι ένα το κρατούμενο. Και δείχνουν τη λογική που διέπει τη διεξαγωγή των αθλητικών διοργανώσεων όπου κυριαρχεί το πνεύμα της εμπορευματοποίησης, του άκρατου ανταγωνισμού, της ντόπας, των πολυεθνικών χορηγών. Μέσα σε όλη αυτή τη σαπίλα η επίδειξη της δήθεν ανωτερότητας των εθνών μέσω των διακρίσεων έναντι των άλλων, με δημόσιες αναφορές και τοποθετήσεις όπως αυτή της αθλήτριας, μοιάζει σαν φυσικό επακόλουθο. Διότι οι αξίες και τα ιδανικά που καλλιεργούνται μέσα από τον εμπορευματοποιημένο αθλητισμό - κορυφαία έκφρασή του είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες - μόνο τέτοια φαινόμενα μπορούν να γεννήσουν. Δεν είναι καθόλου άσχετο το γεγονός ότι μόλις χτες, μία μέρα πριν την έναρξη των αγώνων, αποκαλύφθηκε ότι ένας Ελληνας αθλητής ήταν ντοπαρισμένος. Μία ακόμα πλευρά του ίδιου προβλήματος...

Από αυτή τη σκοπιά έχει σημασία να δούμε ορισμένα ζητήματα που ανέκυψαν με αφορμή την υπόθεση της Βούλας Παπαχρήστου.

1. Η ΕΟΕ που αποφάσισε τον αποκλεισμό της επικαλέστηκε τα «Ολυμπιακά Ιδεώδη» και τις «αξίες του Ολυμπισμού».

Ποιος τα εκφράζει αυτά; Μήπως οι αθλητές που αγωνίζονται και πίσω τους κρύβονται τεράστια κέρδη και συμφέροντα των χορηγών τους; Μήπως οι διοργανώσεις που επιφέρουν δισεκατομμύρια δολάρια στους χορηγούς της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής; Μήπως το «αρχαίο πνεύμα αθάνατο» και ο «κότινος», που ως σηματάκια εμπορικής εκμετάλλευσης γεμίζουν με πακτωλό χρημάτων τα ταμεία των μεγάλων ή μικρών χορηγών της ΔΟΕ και των Εθνικών Ολυμπιακών Επιτροπών της κάθε χώρας; Μήπως η περίφημη «Ολυμπιακή Ιδέα» που μοστράρουν η «Coca Cola», η «Αdidas», η «Samsung», η «Panasonic» και τα «Μac Donald's» (χορηγοί της ΔΟΕ και των Ολυμπιακών Αγώνων) που την ίδια στιγμή πίνουν το αίμα εκατομμυρίων εργατών - ακόμα και ανήλικων παιδιών που τα βάζουν να δουλεύουν για 1 ευρώ την εβδομάδα - σε όλο τον κόσμο για να αυξήσουν τα κέρδη τους;

2. Η αθλήτρια ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε μόλις ξεσηκώθηκε σάλος από τις απαράδεκτες αναφορές της ήταν να ζητήσει συγγνώμη από τους χορηγούς και τις εταιρείες που τη σπονσοράρουν.

Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού η αθλητική βιομηχανία που έχουν στήσει είναι ταυτισμένη με το προσκύνημα στις πολυεθνικές και τις απαιτήσεις τους. Ο τζίρος των εταιρειών που έχουν αναλάβει την παραγωγή και διακίνηση των εμπορευμάτων, των τηλεοπτικών δικαιωμάτων είναι εκατοντάδες δισεκατομμύρια. Οι «αθάνατοι» της Λοζάνης και οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες - χορηγοί τους παραμυθιάζουν τους λαούς και ιδιαίτερα τη νεολαία με τα ιδεώδη του Ολυμπισμού, προβάλλοντάς τους τις σάπιες αξίες του αδυσώπητου ανταγωνισμού, του ατομικού πλουτισμού, κόντρα στις αξίες της άμιλλας για τη συλλογική πρόοδο.


Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ

... και υπέρογκες ρήτρες

Τι θα περιέχει αυτή η συμφωνία; Οι τράπεζες ζητούν από το ελληνικό δημόσιο να εγγυηθεί την κυκλοφορία και συνεπώς τα έσοδα από τα διόδια, αλλά και αυξήσεις στα επιτόκια με τα οποία έχουν δανείσει τους εργολάβους. Οι μεγαλοεργολάβοι ζητούν κι αυτοί, ανάμεσα σε άλλα, πρόσθετες εγγυήσεις για την κερδοφορία τους και περικοπές τμημάτων που έχουν προβλήματα, όπως αυτό του Καϊάφα στην Ηλεία.

Το ζήτημα είναι ότι και οι τράπεζες και οι μεγαλοεργολάβοι έχουν κατά τη λαϊκή ρήση «δεμένο το γάιδαρό τους». Κι αυτό γιατί, όπως προβλέπουν οι συμβάσεις, αν αυτές καταγγελθούν με υπαιτιότητα του ελληνικού δημοσίου, τότε το κράτος θα κληθεί να πληρώσει συνολικό ποσό άνω των 2 δισ. ευρώ, αρχής γενομένης από το 2013, ενώ αν η καταγγελία γίνει με υπαιτιότητα των εργολάβων τότε πάλι το κράτος θα πληρώσει ποινικές ρήτρες ύψους περίπου 900 εκατ. ευρώ!

Δηλαδή, οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν «δέσει» χειροπόδαρα το λαό υποχρεώνοντάς τον να πληρώνει είτε πανάκριβα διόδια είτε πανάκριβες ρήτρες, εξασφαλίζοντας μόνο την κερδοφορία των μονοπωλίων. Γι' αυτό επιβάλλεται να διεκδικήσει να καταργηθούν όλα τα διόδια. Βεβαίως, ο λαός θα ξεμπερδέψει οριστικά από την εκμετάλλευση κράτους - μεγαλοκατασκευαστών όταν όλα τα δημόσια έργα και οι υποδομές γίνουν λαϊκή περιουσία.

Αποπροσανατολισμός και αδιέξοδα

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Αδιέξοδη πολιτική» χρεώνει στη συγκυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ που με αφορμή τη συνάντηση των τριών αρχηγών χτες σε ανακοίνωσή του επαναφέρει το αίτημα για «ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής», το οποίο σπεύδει να ακυρώσει αμέσως μετά όταν ζητά «ευρωπαϊκή λύση για το χρέος, με διαγραφή μέρους του και αλλαγή του ρόλου της ΕΚΤ, στήριξη της ανάπτυξης και της εργασίας», που τα προβάλλει σαν «βασικούς άξονες για μια κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση».

Ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει το χρέος που σώρευσε η πλουτοκρατία στο όνομα του οποίου συνομολογήθηκαν οι δανειακές συμβάσεις που πάνε πακέτο με τα μνημόνια. Ζητά «ευρωπαϊκή λύση», αποσιωπά όμως ότι η Ευρωένωση στην οποία καλεί το λαό να εναποθέσει τις ελπίδες του είναι αυτή που με τη φιλομονοπωλιακή της στρατηγική επιβάλλει τη συγκεκριμένη πολιτική και πως η όποια λύση προέλθει απ' αυτήν θα είναι από χέρι αντιλαϊκή. Αλλωστε, η προσήλωσή του στην Ευρωένωση είναι αυτή που τον εμποδίζει, σύμφωνα με δηλώσεις κορυφαίων του στελεχών, να στηρίξει καθαρά και δίχως μισόλογα την πρόταση νόμου του ΚΚΕ για κατάργηση των δανειακών συμβάσεων, των μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων, των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων. Που εκφράζεται ταυτόχρονα με την αναγνώριση του χρέους, έστω και όχι ολόκληρου και την αποδοχή των δανείων, που θέλει όπως και το μνημόνιο να επαναδιαπραγματευτεί. Αποπροσανατολίζει τέλος το λαό ισχυριζόμενος ότι μπορεί να υπάρξει διέξοδος απ' την κρίση που να ωφελεί το ίδιο και την καπιταλιστική ανάπτυξη και την εργασία. Κρύβει ότι η ανάπτυξη όταν έλθει θα είναι αναιμική, θα συνοδεύεται από βαριά λιτότητα για το λαό, δε θα μπορέσει να μειώσει την ανεργία, ενώ και όσοι βρουν δουλειά θα αμείβονται με ψίχουλα.


Παπαγεωργίου Βασίλης

«Κοινωνική δικτύωση»...

Η υπόθεση με την ανάρτηση της αθλήτριας Β. Παπαχρήστου στο Twitter και τον αποκλεισμό της από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, πέρα από όσα έχουν γραφτεί και ειπωθεί μέχρι τώρα, έχει και μια άλλη, δευτερεύουσα βέβαια, αλλά όχι αμελητέα πλευρά. Η αθλήτρια προσπαθώντας να εξηγήσει το λάθος της, υποστήριξε ότι ανάρτησε το ρατσιστικό ανέκδοτο στο λογαριασμό που είχε ανοίξει πριν λίγες μέρες στο twitter μέσω του οποίου όπως είπε επικοινωνούσε με καμιά τριανταριά φίλους της! Ακόμα κι αν δεχόμασταν τον ισχυρισμό της «παιδικής αφέλειας» για την αναπαραγωγή του ρατσιστικού σχολίου, μπορούμε να δεχτούμε ότι δε γνώριζε πώς λειτουργούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Δε γνώριζε πως μια οποιαδήποτε ανάρτηση σ' αυτά τα μέσα ισοδυναμεί π.χ. με μια δημόσια δήλωση στα κανάλια;

Κι αν επισημαίνουμε αυτή την πλευρά δεν είναι τόσο για την υπόθεση της αθλήτριας, όσο για το ότι πολλά νέα παιδιά πέφτουν στην παγίδα να εκθέτουν τις σκέψεις, τους φίλους τους, τον τρόπο ζωής τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πράγμα επικίνδυνο που ισοδυναμεί με ένα δημόσιο ξεγύμνωμα με πολλαπλές αρνητικές συνέπειες. Το ό,τι γράφει κανείς σ' αυτά τα δίκτυα δεν είναι μεταξύ του γράφοντος και των φίλων του, αλλά είναι σα να κρεμάει στο μπαλκόνι του, σε κοινή θέα για κάθε περαστικό, όλη του τη ζωή!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Να τους σταματήσουμε

Οπως ήταν αναμενόμενο, και η δεύτερη συγκυβέρνηση, ως γνήσια κυβέρνηση της πλουτοκρατίας και αυτή, βρήκε τη λύση: Την καπιταλιστική κρίση θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι φτωχοί. Η περίφημη «επαναδιαπραγμάτευση», που με διάφορες αποχρώσεις στήριξαν όλες οι πτέρυγες της Βουλής πλην ΚΚΕ, κατέληξε να γίνει νέα επώδυνα μέτρα, ακόμα πιο βαριά αφαίμαξη του εργατικού και λαϊκού εισοδήματος. Το κύριο βάρος των πρόσθετων περικοπών ρίχνεται και πάλι στις συντάξεις, στα κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα, τα εφάπαξ και τις παροχές Υγείας. Από τα 11,6 δισεκατομμύρια ευρώ περικοπές την επόμενη διετία, τα 5,6 δισ. ευρώ (5 δισ. στο υπουργείο Εργασίας, 600 εκατ. στο Υγείας) φορτώνονται στις πλάτες των πιο φτωχών και αδύνατων.

Παρά τον προπαγανδιστικό κουρνιαχτό που σηκώνουν για αντιμετώπιση δήθεν της εισφοροδιαφυγής και της φοροδιαφυγής, τα πυρά τους στρέφονται αλλού. Τα σχέδιά τους περιλαμβάνουν εκ νέου μειώσεις στις κύριες και επικουρικές συντάξεις με οριζόντιες περικοπές, πλαφόν στις συντάξεις και όχι μόνο στις κύριες, αθροίζοντας κύριες, επικουρικές και άλλες, ενώ ακόμα και για τις κατώτερες, δηλαδή τις συντάξεις των 400 και 500 ευρώ εξετάζουν να βάλουν εισοδηματικά κριτήρια για να τις περικόψουν και αυτές. Την ίδια στιγμή έχουν ήδη δρομολογήσει το πετσόκομμα των εφάπαξ από 10% έως 40%, μάλιστα στους δημόσιους υπαλλήλους η μείωση ανέρχεται στο 43%, με δήθεν «αναλογιστικές μελέτες» που γίνονται το άλλοθι για το πετσόκομμα. Από κοντά, επιπλέον περικοπές στην Υγεία, στα προνοιακά και κοινωνικά επιδόματα. Ετσι θα μαζέψουν τα 5 και πλέον πρόσθετα δισεκατομμύρια που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, το σάπιο παρασιτικό σύστημα που υπηρετούν. Στοχοποιούν χωρίς ίχνος ντροπής τους πιο αδύνατους, αυτούς που έχουν και τις μεγαλύτερες ανάγκες. Η ταξική τους πολιτική, υπέρ του κεφαλαίου, δείχνει και πάλι τα δόντια της.

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι η επίθεση του κεφαλαίου και αυτών που την υπηρετούν δεν έχει τέλος. Η ανάκαμψη της οικονομίας που προπαγανδίζουν, η ανάπτυξη που τάζουν έχουν ένα και μοναδικό παρανομαστή: Την ακόμα μεγαλύτερη και πιο στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων, την ξεδιάντροπη ληστεία του ιδρώτα και του κόπου των μικρομεσαίων επαγγελματιών και φτωχών αγροτών, την εξαθλίωση πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Το Σισύφειο μαρτύριο που καταδίκασαν το λαό μας δε θα σταματήσει. Ο λαός μας, για να επιβιώσει, δεν έχει άλλη επιλογή από τον αγώνα. Τώρα, άμεσα, απαιτείται ένα πλατύ μέτωπο αγώνα και οργάνωση της πάλης, για να μην επιβληθούν τα νέα μέτρα. Τώρα, να τους σταματήσουμε! Απαιτείται λαϊκή πρωτοβουλία, πείσμα, φρόνημα και ταξική αλληλεγγύη για να μην περάσει η λεηλασία του λαού.

Γεννιέται και πάλι η ανάγκη οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι, τα λαϊκά στρώματα να σκεφτούν και να μετρήσουν μια και δυο φορές την κατάσταση που διαμορφώνεται, το ζόφο που προδιαγράφουν για τη ζωή του. Στο μονοπάτι που τον σπρώχνουν με την πιο απροκάλυπτη βία δεν υπάρχει ξέφωτο. Η πραγματική διέξοδος δε βρίσκεται στην υποταγή στο αναπόφευκτο και στο μοιραίο, στην οποία τον καλούν οι Σειρήνες ενός ψευδεπίγραφου ρεαλισμού. Ο κυνισμός της ηττοπάθειας οδηγεί τον λαό μας κατευθείαν στην καταστροφή. Η αληθινή διέξοδος βρίσκεται μόνο στη λαϊκή αφύπνιση και στην πάλη του ενάντια σ' αυτή την πολιτική, κυβέρνησης, μονοπωλίων, τρόικας. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Οι «άφοβοι» θύτες του λαού

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Δεν τον ενδιαφέρει εάν θα είναι ξανά βουλευτής», διαμηνύει ο υπουργός Εργασίας, θέλοντας να δείξει την αποφασιστικότητά του να σηκώσει "το 44% της δημοσιονομικής προσαρμογής", δηλαδή 5 δισ. από τα 11,5 δισ. του νέου πακέτου άγριων αντιλαϊκών μέτρων. Ασφαλώς είναι δικαίωμα του Γ. Βρούτση να διαφημίζει στα αφεντικά του τη γενναιότητά του να εκτελέσει τη νέα σφαγή των συντάξεων, των κοινωνικών και προνοιακών επιδομάτων. Φρόντισε, άλλωστε, από την πρώτη στιγμή να δώσει απτά δείγματα γραφής αυτής της γενναιότητας, ανακηρύσσοντας τον εαυτό του σε «αρσιβαρίστα της εθνικής προσπάθειας», προχωρώντας στη σφαγή του εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων κατά 23% και δηλώνοντας ότι θα εφαρμόσει πιστά τα όσα περιλαμβάνονται στο νέο μνημόνιο για τα εργασιακά και το ασφαλιστικό. Ομως, τέτοιες δηλώσεις καθόλου δεν εντυπωσιάζουν, παρά μόνο ίσως για τη θρασυδειλία όσων τις εκφράζουν. Παρόμοιες έκανε και ο προκάτοχός του, ο Γ. Κουτρουμάνης όταν δήλωνε κατ' ιδίαν ότι «λεφτά για συντάξεις δεν θα υπάρχουν τον Σεπτέμβρη, αλλά εγώ δεν θα είμαι υπουργός»... Φυσικά, η άγρια σφαγή του λαού είναι στρατηγική επιλογή της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της και δεν είναι θέμα ενός υπουργού, όσο και αν τα πρόσωπα παίζουν το ρόλο τους στην Ιστορία. Ο λαός δεν πρέπει να χάνεται ούτε να «τυφλώνεται» από την καθόλα δικαιολογημένη κατά τ' άλλα διάθεση της τιμωρίας των διαχειριστών της εξουσίας και της καπιταλιστικής κρίσης. Πρέπει να αποφασίσει να ξεμπερδεύει μια καλή, στοχεύοντας κατ' ευθείαν στην καρδιά: Παλεύοντας για να βάλει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, διεκδικώντας ικανοποίηση των αναγκών της λαϊκής οικογένειας, να στοχοποιήσει την οικονομική και πολιτική εξουσία των μονοπωλίων. Εκεί πρέπει να «βλέπει» σταθερά η οργανωμένη πάλη του για να καταφέρει να ανοίξει το δικό του δρόμο, τη φιλολαϊκή διέξοδο.

Κρύβουν τα αίτια της καπιταλιστικής κρίσης

«Σάλος» μεγάλος προκλήθηκε και κουρνιαχτός πολύς σηκώθηκε από τη δήθεν σοκαριστική, πλην ανούσια, δήλωση του πρώην εκπροσώπου στο ΔΝΤ Π. Ρουμελιώτη ότι το ΔΝΤ γνώριζε ότι το ελληνικό πρόγραμμα (μνημόνιο) δεν είχε πιθανότητες επιτυχίας. «Γνωρίζαμε από την αρχή πως το πρόγραμμα για την Ελλάδα ήταν αδύνατο να εφαρμοσθεί, καθώς δεν υπήρξε πουθενά ένα επιτυχές παράδειγμα, λόγω και του γεγονότος της συμμετοχής της χώρας μας στο ευρώ, που δεν της επιτρέπει την υποτίμηση του νομίσματός της για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας», δήλωσε στους «New York Times» ο νυν αντιπρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς και πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Κομίζει γλαύκαν ες Αθήνας και χύνει μελάνι σαν τη σουπιά το πρώην στέλεχος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Πρώτα απ' όλα αποκρύβει ότι ο πραγματικός στόχος του «προγράμματος» δεν ήταν να αντιμετωπίσει το χρέος ή να βγάλει τη χώρα από την ύφεση, αλλά να διασώσει την πλουτοκρατία και να θωρακίσει την κερδοφορία των μονοπωλίων, φορτώνοντας εξ ολοκλήρου τα βάρη της κρίσης στις πλάτες του λαού. Να κάνει πάμφθηνους τους εργαζόμενους για να αντισταθμίσει τη χασούρα κερδών σε περίοδο κρίσης, δημιουργώντας συνθήκες τεράστιας κερδοφορίας. Για την ανταγωνιστικότητα ήταν τα μέτρα. Ακριβώς γι' αυτό το έκαναν «δικό τους» πρόγραμμα οι κυβερνήσεις και τα κόμματα της εγχώριας πλουτοκρατίας και γι' αυτό το στήριζε ένθερμα ευθύς εξαρχής ο ίδιος ο Π. Ρουμελιώτης. Κρίνοντας από το αποτέλεσμα το «πρόγραμμα», που ας σημειωθεί εφαρμόστηκε πλήρως σε ό,τι αφορά την κατεδάφιση των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων, κάθε άλλο παρά απέτυχε. Αποδείχθηκε άρα αποτελεσματικό εργαλείο για την επίτευξη του στρατηγικού στόχου που είχε εξαρχής τεθεί. Ορισμένους βέβαια, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, τους βολεύει να βλέπουν το «εργαλείο», ακριβώς για να μην αγγίζουν αυτούς που το χρησιμοποιούν και με ποια στρατηγική στόχευση. Είναι οι ίδιοι που έχουν αναγορεύσει το μνημόνιο ως το «απόλυτο κακό», που έφερε μάλιστα την κρίση, ακριβώς για να μη μιλήσουν για τη γενεσιουργό αιτία της κρίσης, την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων και κερδών.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ