Τετάρτη 27 Ιούνη 2018
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Στο σημερινό 4σέλιδο «Νεολαία» μπορούμε να βρούμε
  • Στις 29 και 30 Ιούνη το Φεστιβάλ στον Πειραιά.
  • Αφιέρωμα στην κομμουνίστρια παιδαγωγό και λογοτέχνη Ελλη Αλεξίου, με βάση την εκδήλωση που είχε κάνει προς τιμήν της η Κομματική Οργάνωση Ηρακλείου του ΚΚΕ.
  • Εκδρομές για μαθητές σε μέρη ιστορικής σημασίας.
  • Εκδήλωση στη Χίο για την προετοιμασία του 27ου Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου της ΚΝΕ.
27ο ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΤΗΣ ΚΝΕ
Με εντατικούς ρυθμούς προχωρούν οι προετοιμασίες

Ο χώρος του κάμπινγκ στον Αλισσό
Ο χώρος του κάμπινγκ στον Αλισσό
Με εντατικό ρυθμό προχωρούν οι προετοιμασίες για το 27ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ, που θα πραγματοποιηθεί στις 6-8 Ιούλη στην Πάτρα, στην παραλία του Αλισσού, με σύνθημα: «Ελα μαζί μας στον αγώνα ενάντια στο σύστημα που γεννά φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά».

Οι Οργανώσεις της ΚΝΕ σε όλη την Ελλάδα οργανώνουν τη συζήτηση με χιλιάδες νέους και νέες, καθημερινά πληθαίνουν οι δηλώσεις συμμετοχής. Με συσκέψεις, μικρές συγκεντρώσεις, εξορμήσεις φτάνει πλατιά η ανακοίνωση της ΚΝΕ, το κάλεσμα αγώνα σε κάθε νέο και νέα ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που μετατρέπει τη χώρα σε ορμητήριο των ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ, που συμμετέχει στα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών ενάντια στους λαούς. Είναι ξεχωριστής σημασίας η παρουσία χιλιάδων νέων, καθώς στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Ελλάδας:

-- Σχεδιάζεται η αποθήκευση πυρηνικών κεφαλών του ΝΑΤΟ στο στρατόπεδο του Αραξου.

-- Παράλληλα, ενεργό ρόλο σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις έχουν και τα στρατιωτικά αεροδρόμια της Ανδραβίδας και του Ακτίου.

Είναι λοιπόν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία η νέα γενιά να βροντοφωνάξει με τη μαζική παρουσία της στο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο ότι δεν θα είναι συνένοχος στο έγκλημα κατά των λαών για τα κέρδη των καπιταλιστών!

Η κατασκήνωση του φετινού Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου της ΚΝΕ θα φιλοξενηθεί στην παραλία του Αλισσού, λίγο έξω από την Πάτρα.

Ο χώρος που θα πραγματοποιηθεί η κατασκήνωση, βρίσκεται σε οργανωμένο κάμπινγκ δίπλα στην παραλία του Αλισσού. Το κάμπινγκ βρίσκεται μέσα σε πυκνό δάσος που παρέχει σκιά. Διαθέτει όλες τις απαραίτητες υποδομές, όπως μπάνιο, τουαλέτες, ιατρείο κ.ά. Ενώ διαθέτει και πισίνες, γήπεδα ποδοσφαίρου, μπάσκετ και βόλεϊ, που θα φιλοξενήσουν και τα αθλητικά τουρνουά του Διημέρου.

Ολοι οι κατασκηνωτές θα πρέπει απαραίτητα να έχουν μαζί τους: Σκηνή, υπνόσακο, φακό, αντηλιακό, καπέλο και εντομοαπωθητικά.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ - ΚΕΡΚΥΡΑΣ - ΛΕΥΚΑΔΑΣ ΤΗΣ ΚΝΕ
Διήμερο συνάντησης με την Ιστορία στο Βίδο και την Κέρκυρα

Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στις 23 και 24 Ιούνη

Από την ξενάγηση στο χώρο της απομόνωσης στο Βίδο
Από την ξενάγηση στο χώρο της απομόνωσης στο Βίδο
Από το πρωί της περασμένης Παρασκευής 23 Ιούνη, μαθητές από την Οργάνωση Περιοχής Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας της ΚΝΕ κατέφθασαν στην Κέρκυρα και έστησαν μια νεανική κατασκήνωση στο νησάκι Βίδο, απέναντι από το λιμάνι. Ετσι ξεκίνησε το πρώτο και άκρως επιτυχημένο Μαθητικό Διήμερο της Οργάνωσης Περιοχής, που ξετυλίχθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο 23 και 24 Ιούνη και έφερε τους μαθητές σε επαφή με ηρωικές σελίδες της Ιστορίας του τόπου.

Την πρώτη μέρα της κατασκήνωσης, οι μαθητές έπειτα από την τακτοποίησή τους στο χώρο απόλαυσαν το απογευματινό τους κολύμπι και στιγμές χαλάρωσης στην παραλία. Αργότερα, το κέφι άναψε με ροκ συναυλία από το κερκυραϊκό μαθητικό συγκρότημα Dirty Diamonds.

Στο ηρωικό Βίδο

Η πρωινή κακοκαιρία και η έντονη βροχή το πρωί του Σαββάτου δεν στάθηκαν εμπόδιο στους κατασκηνωτές του Διημέρου. Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων τη δεύτερη μέρα ξεκίνησε με ξενάγηση στο Βίδο. Οι μαθητές είδαν μπροστά τους να ξεδιπλώνεται η ηρωική ιστορία του νησιού. Μέσα από ταμπλό που βρίσκονταν στο χώρο της κατασκήνωσης γνώρισαν ιστορικές, ηγετικές φυσιογνωμίες του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ, όπως ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Νίκος Ζαχαριάδης και ο Χρήστος Μαλτέζος.

Οι φυλακές ιδρύθηκαν το 1925, ως κομμάτι των φυλακών της Κέρκυρας. Το 1946 έγιναν ανεξάρτητες αγροτικές φυλακές και το 1949 έγιναν ανεξάρτητες φυλακές ανηλίκων. Τότε το νησάκι ονομαζόταν Πτυχία. Είχαν χωρητικότητα περίπου 350 κρατούμενους και έμειναν σε λειτουργία μέχρι το 1976. Το Βίδο ονομαζόταν «μικρό Μακρονήσι». Στόχος, να σπάσει τους κομμουνιστές, να υπογράψουν δήλωση...

Πρώτος σταθμός της ξενάγησης στο νησί ήταν το διοικητήριο των φυλακών στο οποίο βρίσκονταν οι βασανιστές. Σύμφωνα με μαρτυρίες, κάποιοι από τους δεσμοφύλακες - βασανιστές ήταν ταγματασφαλίτες και γνωστοί φασίστες στην τοπική κοινωνία της Κέρκυρας. Επίσης, ο διευθυντής την πρώτη περίοδο μετά τον Εμφύλιο ήταν από τους συνεργάτες των Ιταλών φασιστών την περίοδο της Κατοχής. Κάποιοι από τους βασανιστές ήταν χρήστες ηρωίνης, ενώ συχνά ήταν τα φαινόμενα να είναι υπό την επήρεια χασίς.

Στο κολαστήριο του Βίδου κρατούνταν και βασανίζονταν τόσο σωματικά όσο και πνευματικά ανήλικοι πολιτικοί κρατούμενοι, ανταρτόπουλα του ΔΣΕ, Αετόπουλα της ΕΠΟΝ, αγωνιστές που σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στους ντόπιους και ξένους δυνάστες τους. Στην πλειοψηφία τους τα παιδιά ήταν άρρωστα. Συχνά ήταν τα κρούσματα φυματίωσης. Γιατρός στο νησί δεν υπήρχε. Πολύ συχνά συνέβαινε να μην έχουν ψωμί για πολλές μέρες. Υπήρχε και το σύστημα να δίνουν μια μέρα μόνο τροφή και μια μέρα μόνο νερό.

Να σημειωθεί ότι έγινε για πρώτη φορά οργανωμένη ξενάγηση και περιήγηση στα κελιά απομόνωσης των κρατουμένων, στα οποία κρατούνταν οι ανήλικοι πολιτικοί κρατούμενοι. Τα τέσσερα κελιά της απομόνωσης ήταν χτισμένα στα ερείπια παλιού ενετικού φρουρίου, χωμένα μέσα στο βράχο. Πάνω και μπροστά από τα κελιά αυτά υπήρχαν δύο σκοπιές. Υπήρχε ακόμα ένας χώρος που οι κρατούμενοι αποκαλούσαν Γολγοθά: Ηταν μια αλάνα όπου τους βασάνιζαν.

Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με τουρνουά ποδοσφαίρου, ενώ το απόγευμα πραγματοποιήθηκε κυνήγι χαμένου θησαυρού, με ένα σενάριο στο οποίο οι μαθητές βρέθηκαν στο μέλλον μιας εμπόλεμης Ελλάδας. Η βραδιά συνεχίστηκε με προβολή βίντεο που ετοίμασε η Οργάνωση της Κέρκυρας για την ιστορία του νησιού και έκλεισε με μονομαχία καραόκε και πάρτι.

Ξενάγηση στην Κέρκυρα

Την Κυριακή οι μαθητές αναχώρησαν από το Βίδο για την Κέρκυρα. Ξεναγήθηκαν εκεί, ακολουθώντας την πορεία των συμμαθητών τους που το 1941 είχαν πραγματοποιήσει αντιφασιστική κινητοποίηση ενάντια στους Ιταλούς φασίστες που είχαν καταλάβει το νησί.

Είναι χαρακτηριστικά τα συσσίτια και οι ιταλικές παιδικές «εξοχές» που οργάνωναν οι Ιταλοί για να προσεγγίσουν τη νεολαία. Στα συσσίτια αυτά, μάλιστα, τα παιδιά καλούνταν να χαιρετίσουν φασιστικά, κι αν κάποιο αρνιόταν τότε το απέκλειαν από το συσσίτιο.

Από την αρχή υπήρχαν πρωτοπόροι μαθητές και καθηγητές, που αντιστέκονταν σθεναρά στην παρέμβαση των Ιταλών στα σχολεία, δάσκαλοι οι οποίοι για παράδειγμα σαμπόταραν επί τούτου τις σχολικές γιορτές που διοργάνωναν οι Ιταλοί φασίστες. Στις 2 Νοέμβρη του 1941, όλοι οι μαθητές ξεκινούν κατά ομάδες από την πλατεία της Ιονικής Τράπεζας για να επιστρέψουν στα σχολεία τους, μετά τη λιτανεία του πολιούχου Αγίου. Στο δρόμο, ξεκινούν να τραγουδούν τραγούδια πατριωτικά, τον Εθνικό Υμνο, αντιπολεμικά συνθήματα. Φτάνοντας στη μικρή πλατεία έξω από το 2ο Γυμνάσιο, πολλοί μαθητές ανεβαίνουν στο σχολείο, κατεβάζουν την ιταλική σημαία και την πετούν στο δρόμο. Τότε είναι που έρχονται και οι καραμπινιέροι και ορμούν στους νεαρούς διαδηλωτές, οι μαθητές τρέχουν στα καντούνια της Πόρτα Ρεμούντα για να ξεφύγουν, ενώ κάποιοι συλλαμβάνονται. Οι μαθητές όμως δεν πτοούνται. Συνέχισαν τον καθημερινό τους αγώνα, άντεξαν γιατί ήξεραν ότι ο αγώνας τους ήταν δίκαιος.

Ο ιστορικός περίπατος έκανε ακόμα μια εκτενή αναφορά στις φυλακές της Κέρκυρας, πέρασε από το μνημείο των ηρώων της Αντίστασης στο Νέο Φρούριο, πέρασε ακόμα από την Εβραϊκή Συνοικία, η οποία καταστράφηκε ολοσχερώς από τους βομβαρδισμούς των Ιταλών το 1941 και των Γερμανών το 1943, έκανε στάση σε ένα μικρό μαγαζί της οδού Γκίλφορδ, όπου έκανε τις συνεδριάσεις της η ΕΠΟΝ και κατέληξε με συμβολικό κατέβασμα της σημαίας της ΕΕ από το παλιό δημαρχείο.

ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ
Η ευτυχία μου είναι το Κόμμα μου!

Πετυχημένη εκδήλωση της Κομματικής Οργάνωσης Ηρακλείου του ΚΚΕ για την μεγάλη κομμουνίστρια παιδαγωγό και πεζογράφο Ελλη Αλεξίου

Η Ελλη Αλεξίου με τον Γιάννη Ρίτσο σε εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ το 1984. Αριστερά διακρίνονται οι Χαρίλαος Φλωράκης, Μάνος Κατράκης κ.ά.
Η Ελλη Αλεξίου με τον Γιάννη Ρίτσο σε εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ το 1984. Αριστερά διακρίνονται οι Χαρίλαος Φλωράκης, Μάνος Κατράκης κ.ά.
«...Νιώθω πολύ ευτυχισμένη στη ζωή μου. Και νιώθω ότι η ευτυχία μου είναι το Κόμμα μου. Η ιδέα πως είμαι ένα κομμάτι απ' αυτόν τον ωραίο κόσμο, μου δίνει μια δύναμη που δεν μπορώ να την περιγράψω. Αγαπώ τη ζωή γιατί είμαι στο Κόμμα. Είναι σαν να ζω μέσα σ' έναν παράδεισο».

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης η πολιτιστική - πολιτική εκδήλωση τιμής για την μεγάλη κομμουνίστρια παιδαγωγό και πεζογράφο Ελλη Αλεξίου, τη «δασκάλα του λαού», στο πλαίσιο των 100 εκδηλώσεων σε όλη την Ελλάδα μπροστά στην κορύφωση του μεγάλου εορτασμού για τον έναν αιώνα αγώνων και θυσιών που φεύγει, για τον νέο που ξεκινάει. Εκατοντάδες άνθρωποι, μεταξύ τους εργαζόμενοι, εκπαιδευτικοί, φοιτητές, μαθητές, κάτοικοι της περιοχής, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΚΚΕ, συμμετείχαν στην εκδήλωση την οποία διοργάνωσε η ΤΕ Ηρακλείου του Κόμματος.

Το αφιέρωμα είχε μουσικοθεατρική μορφή και ήταν διαρθρωμένο σε δύο αφηγηματικές ενότητες για τη ζωή και το έργο της Ελλης Αλεξίου, την ιδιότητά της ως παιδαγωγού και λογοτέχνη, τη σπουδαία διαδρομή της στην εκπαίδευση, την πλούσια παιδαγωγική της πείρα, το αγωνιστικό παράδειγμα ζωής της, που θα αποτελεί πάντα πρότυπο για την προοδευτική διανόηση. Οι απαγγελίες αποσπασμάτων από τα έργα της Ελλης Αλεξίου, που ενσωματώνονταν στις αφηγήσεις, έδωσαν τη δυνατότητα να ακουστεί αυτούσιος ο λόγος της Ελλης, καθώς πολύ συχνά η ίδια μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο δήλωνε τις ιδέες της και τα βιώματά της.

Η Ελλη Αλεξίου στα εγκαίνια του βιβλιοπωλείου της «Σύγχρονης Εποχής» (Γενάρης 1985)
Η Ελλη Αλεξίου στα εγκαίνια του βιβλιοπωλείου της «Σύγχρονης Εποχής» (Γενάρης 1985)
Επιπλέον, η εκδήλωση περιλάμβανε παρουσίαση αρχειακού υλικού, φωτογραφιών και ντοκουμέντων, καθώς και των πρωτότυπων αναγνωστικών που έγραψε η ίδια για τις ανάγκες της εκπαίδευσης των Ελλήνων προσφυγόπουλων στις Λαϊκές Δημοκρατίες.

Ο τόπος και η οικογένεια

Η Ελλη Αλεξίου γεννιέται στο ακόμα τουρκοκρατούμενο Ηράκλειο, στο «Ηρακλειάκι» για την ίδια, όπως της άρεσε τρυφερά να το αποκαλεί, στις 22 Μάη του 1894. Πατέρας ήταν ο Στυλιανός Αλεξίου, λόγιος και εκδότης, και μητέρα της η Ειρήνη Ζαχαριάδη. Ηταν το τέταρτο και τελευταίο παιδί της οικογένειας. Τη χώριζαν 13 χρόνια από την πρωτότοκη Γαλάτεια, την πρώτη κομμουνίστρια πεζογράφο και ποιήτρια, έντεκα από τον Ραδάμανθυ και τέσσερα από τον επίσης λόγιο και ποιητή, Λευτέρη.

Το 1911, για να συνεχίσει τις σπουδές της, έρχεται στην Αθήνα, όπου η Γαλάτεια, έχοντας κάνει από πολύ νωρίτερα αισθητή την παρουσία της στα ελληνικά γράμματα, μυεί την Ελλη στον ανδροκρατούμενο χώρο της περίφημης Δεξαμενής στο Κολωνάκι, ένα φτωχικό προάστιο τότε της Αθήνας.

Στην πλατεία αυτή, που ήταν ο αγαπημένος χώρος της ελληνικής διανόησης, η Αλεξίου γνωρίζεται με τους Καρκαβίτσα, Βάρναλη, Θεοτόκη, Κονδυλάκη, Αυγέρη, Βλαχογιάννη, Τραυλαντώνη, Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, Λιλίκα Νάκου και πολλούς άλλους. Οπως η ίδια έλεγε, για τη λογοτεχνική συντροφιά της «Δεξαμενής», «ήταν ένα μικρό δείγμα της συμμαχίας που άρχισε από τότε με τους αδύνατους και αδικημένους». Εκεί θα γνωρίσει και τον λογοτέχνη, μεταφραστή Βάσο Δασκαλάκη, τον οποίο θα παντρευτεί το 1920 στο Παρίσι.

Ομάδα λογοτεχνών του ΕΑΜ: Χατζίνης, Παπαδάκη, Σκίπης, Αλεξίου, Βαλέτας, Λαμπρινός (Σεπτέμβρης 1943)
Ομάδα λογοτεχνών του ΕΑΜ: Χατζίνης, Παπαδάκη, Σκίπης, Αλεξίου, Βαλέτας, Λαμπρινός (Σεπτέμβρης 1943)
Το 1913, μετά από απόφαση της Κρητικής Πολιτείας, εξετάζεται από την Αρσάκειο Παιδαγωγική Ακαδημία και αναγνωρίζεται ως διπλωματούχος. Την επόμενη χρονιά διορίζεται για πρώτη φορά δασκάλα. Τότε είναι που τα βιώματά της έγιναν η επιτακτική αφορμή για να ασχοληθεί, από την επόμενη δεκαετία, με τη λογοτεχνία. Το 1923 δημοσιεύει το πρώτο της διήγημα με τίτλο «Ο Φραντζέσκος» στο περιοδικό «Φιλική Εταιρεία».

Η ένταξή της στις γραμμές του ΚΚΕ

Η Ελλη Αλεξίου θα συνταχθεί και επίσημα με την πρωτοπορία της εργατικής τάξης και το Κόμμα της, το ΚΚΕ, το 1928. Παραδίδει το βιογραφικό της στον ήρωα μάρτυρα του Κόμματος και του λαϊκού μας κινήματος, Νίκο Πλουμπίδη.

Η ένταξή της στο ΚΚΕ υπήρξε αιτία πολλών ταλαιπωριών και διώξεων, οι πρώτες από τις οποίες ήταν οι δύο συλλήψεις της (1936, 1938) από την Ειδική Ασφάλεια.

Ως δασκάλα του λαού, η Ελλη Αλεξίου παίρνει ενεργά μέρος στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ Λογοτεχνών και αναλαμβάνει τα σχολικά συσσίτια έως το 1945.

Λιγότερο γνωστή είναι η συμμετοχή της Ελλης Αλεξίου στη δημιουργία του Υμνου του ΕΛΑΣ, αφού εκείνη ήταν που μετέφερε την εντολή της γραφής του, το Μάρτη του 1944, στην φίλη, συνάδελφο και συναγωνίστρια Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, παρουσία του συνθέτη του Υμνου, Νίκου Τσάκωνα. «Τον Μάρτιο του 1944, ένα απόγευμα, ήρθε στο σπίτι μου στην Καλλιθέα ένας άγνωστος, που μου έφερε η Βούλα Δαμιανάκου. Μου είπε ότι ερχόταν από το βουνό κι έφερνε εντολή σε μένα, που είχα την ευθύνη τριών ομάδων λογοτεχνών του ΕΑΜ, να γραφτεί απ' τους ποιητές τους ΕΑΜικούς ένας Υμνος για τον ΕΛΑΣ. Μου είπε όμως ότι ο Υμνος έπρεπε να είναι έτοιμος σε πέντε μέρες, που θα έφευγε πάλι για πίσω». Οταν μετά από μία μέρα οι δυο γυναίκες συναντιούνται και κατευθύνονται προς το Σύνταγμα, η Σοφία απαγγέλλει ψιθυριστά στο αυτί της Αλεξίου τους στίχους του Υμνου ανάμεσα στους Γερμανούς που κυκλοφορούσαν στη λιακάδα. «Τον άκουα στην αρχή ήρεμα, αλλά, όταν φτάσαμε πια στην οδό Σταδίου, εγώ έκλαψα»...

Στο Βουκουρέστι: Ελλη Αλεξίου, Φούλα Χατζηδάκη, Θέμος Κορνάρος, Γαλάτεια Καζαντζάκη, Μάρκος Αυγέρης
Στο Βουκουρέστι: Ελλη Αλεξίου, Φούλα Χατζηδάκη, Θέμος Κορνάρος, Γαλάτεια Καζαντζάκη, Μάρκος Αυγέρης
Το 1945 βρίσκει την Αλεξίου να διδάσκει στο Γυμνάσιο Θηλέων Καλλιθέας. Τότε αποφασίζει να αποδεχτεί την υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης ως ανταμοιβή για τη συμμετοχή της στον αντιφασιστικό αγώνα. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της εκεί, της αφαιρείται η ελληνική ιθαγένεια και της απαγορεύεται η επιστροφή στην Ελλάδα.

Το διδακτικό και παιδαγωγικό έργο της Ελλης Αλεξίου στις Λαϊκές Δημοκρατίες

Η Ελλη Αλεξίου δούλεψε με τα προσφυγόπουλα κυρίως στη Ρουμανία, αλλά και στην Ουγγαρία. Οπως γράφει η ίδια, για να φιλοξενηθεί ένας τόσο μεγάλος αριθμός παιδιών έπρεπε να παρθούν γενναία μέτρα από την κυβέρνηση της Ρουμανίας και να δοθεί γενναία χρηματοδότηση, από μια χώρα που λίγα χρόνια πριν είχε βγει από τον πόλεμο και είχε και τις δικές της ανάγκες να καλύψει.

Η Ελλη Αλεξίου από το 1949 έως το 1962 ανήκε στη συντακτική επιτροπή των Αλφαβηταρίων της Α' - Ε' τάξης (μιλάμε για 8τάξιο Δημοτικό), δύο εκδόσεων της Γεωγραφίας της Ελλάδας, καθώς και ενός Βοηθήματος για τις Νηπιαγωγούς. Στο διάστημα αυτό, εκτός από τα βιβλία για τη διδασκαλία της Γλώσσας και της Λογοτεχνίας, η συγγραφέας αναφέρει 29 εκδόσεις αναγνωστικών.

Λόγω της τεράστιας εκπαιδευτικής και λογοτεχνικής προσφοράς της, καλείται και συμμετέχει σε τρία Διεθνή Συνέδρια Ειρήνης (1947 και 1950 - Παρίσι και Βαρσοβία αντίστοιχα). Ακόμα, λαμβάνει μέρος στο Συνέδριο των Διανοουμένων στην Πολωνία (1948), για το Παιδί στη Βιέννη (1952), για τη Νεοελληνική Λογοτεχνία (Βερολίνο 1957). Το 1953 συμμετέχει στο Α' Παγκόσμιο Συνέδριο Δημοκρατικών Γυναικών στην Κοπεγχάγη και επισκέπτεται, ύστερα από πρόσκληση της κυβέρνησης, τη Σοβιετική Ενωση. Η επίσκεψη επαναλαμβάνεται το 1961, στις γιορτές για τον Ουκρανό ποιητή Ταράς Σεφτσένκο. Αυτά για την Ελλάδα των νικητών του Εμφυλίου μικρή σημασία είχαν. Τουναντίον, η κυβέρνηση Παπάγου την τιμωρεί. Το 1952 τη δικάζει ερήμην και εκδίδονται παραπεμπτικό βούλευμα και ένταλμα σύλληψής της.

Η επιστροφή στην Ελλάδα

Το 1962 χάνει το προτελευταίο μέλος της οικογένειάς της. Η Γαλάτεια σκοτώνεται και τότε μόνο παραχωρείται στην Ελλη Αλεξίου ολιγοήμερη άδεια να επιστρέψει στην Ελλάδα, για να παραστεί στην κηδεία. Η προσωρινή άδεια παρατείνεται και η Αλεξίου μένει μόνιμα πια στην Ελλάδα. Την ελληνική ιθαγένεια δεν την επανακτά, παρά το 1965. Ενα χρόνο μετά, το 1966, συλλαμβάνεται και οδηγείται στο ελληνικό Αουσβιτς, στο κολαστήριο των Γυναικείων Φυλακών Αβέρωφ.

Στη συνέχεια δικάζεται για «αντεθνική δράση και προπαγάνδα». Τελικώς απαλλάσσεται από την κατηγορία, ύστερα από την αντίδραση της κοινής γνώμης, αλλά και λόγω της εκπληκτικής απολογίας της με την οποία καταρρίπτει το γελοίο κατηγορητήριο.

Οι περιπέτειες και οι διωγμοί της δεν σταματούν εδώ. Η αμερικανόδουλη χούντα των συνταγματαρχών δεν την αφήνει σε ησυχία, την πιέζουν να κάνει δήλωση, πάνε στο σπίτι της και κάνουν έρευνες, παίρνουν χειρόγραφα, απαγορεύουν τα βιβλία της, της απαγορεύουν το 1973 να ανεβάσει στο θέατρο το «Μια ημέρα στο γυμνάσιο», που αναφέρεται στη σχολική ζωή των γυμνασίων κατά την περίοδο της δικτατορίας τού Μεταξά (1936 - 1941) και τελικά τη θέτουν σε κατ' οίκον περιορισμό.

Από την πρώτη γραμμή, ως διακεκριμένο μέλος του ΚΚΕ, θα συμμετάσχει ενεργά σε όλες τις πολιτικές και πνευματικές εκδηλώσεις του Κόμματος, το οποίο στις εκλογές του 1977 την τιμά θέτοντάς την πρώτη στη λίστα των υποψηφίων βουλευτών Επικρατείας. Μέχρι το θάνατό της, το 1988, με λαγαρό και αποκαλυπτικό λόγο θα παρεμβαίνει σε κάθε ζήτημα που ξυπνά μέσα της την αντίσταση.

Οι παιδαγωγικές της αντιλήψεις

Η Ελλη Αλεξίου ασπάζεται από πολύ νωρίς τις παιδαγωγικές αντιλήψεις του Δημήτρη Γληνού και τον θεωρεί δάσκαλό της. Υπερασπίζεται τη Δημοτική, κατά συνέπεια και τη μεταρρύθμιση του 1917, καθώς και την πεποίθηση του δασκάλου της, πως η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση δεν θα γίνει από τα πάνω, αλλά μέσα από το ίδιο το λαϊκό κίνημα και τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς. Οταν έκλεισαν τα γραφεία του Εκπαιδευτικού Ομίλου το 1936, με τη δικτατορία του Μεταξά, οργανώνει παράνομα μαθήματα γενικής και ειδικής παιδείας στο σπίτι της με δάσκαλο τον Γληνό.

Αντιμετωπίζει τα προβλήματα της εκπαίδευσης ως κοινωνικά προβλήματα. Στο έργο της «Γ' Χριστιανικό Παρθεναγωγείο» αναπαριστά το σχολείο ως ρεαλιστικό πεδίο ταξικών διαφορών. Η αντίληψή της για την Παιδαγωγική επιστήμη αποκρυσταλλώνεται και στο βιβλίο της «Εισαγωγή στην Ιστορία της Παιδαγωγικής». Ο διαλεκτικός ιστορικός υλισμός ως εργαλείο ανάλυσης της πραγματικότητας και των κοινωνικών φαινομένων διαπερνά αυτήν τη μελέτη της.

Δεν ξεχνάει τον παιδαγωγικό της ρόλο και αποτυπώνει τις παιδαγωγικές της αρχές και στα βιβλία που γράφει για παιδιά όπως είναι: «Ο Χοντρούλης και η Πηδηχτή», «Ρωτώ και μαθαίνω», «Τραγουδώ και χορεύω», «Ηθελε να τη λένε κυρία».

Το τι σημαίνει δάσκαλος που έχει κάνει την επιλογή του δίπλα στο λαό, το απέδειξε η Ελλη και στην Κατοχή ως μαχόμενη εκπαιδευτικός της Αντίστασης. Συνεχίζει να είναι η δασκάλα του λαού, να καθοδηγεί, να διαφωτίζει και να παραδειγματίζει τους μαθητές να αγωνιστούν. Γράφει Καραγκιόζη και κωμωδίες που τα παρουσίαζε στα παιδιά στα συσσίτια στο υπόγειο της Πολυκλινικής Αθηνών, για να τα διασκεδάζει. Αυτό το έργο της δεν το φανέρωσε ποτέ. Το μοναδικό που έχει γραμμένο είναι το «Ο Καραγκιόζης πάει στο βουνό».

Στη «Βασιλική δρυ» η Ελλη Αλεξίου αναφέρεται στους αγώνες των δασκάλων από τον Μεσοπόλεμο, στη γνωριμία της με τον Δ. Γληνό και τις ιδέες του, στη γενιά των δασκάλων που αγωνίστηκε ενάντια στη φασιστική κατοχή, στα δύσκολα χρόνια του Εμφυλίου. Για όλα τα παραπάνω μιλάει με το γνωστό λυρισμό ανθρωπιάς, που, άλλωστε, χαρακτηρίζει και το σύνολο των έργων της, στα οποία συνδυάζει αυτοβιογραφικά και κοινωνικού προβληματισμού στοιχεία, υποβάλλοντας την ανάγκη ανατροπής του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος που γεννά τα κοινωνικά αδιέξοδα.

Η συντρόφισσα Ελλη ανήκει σ' αυτό το κατακόκκινο μέλλον για το οποίο δούλεψε

Συνολικά, το παιδαγωγικό έργο της Ελλης Αλεξίου, όπως και το συγγραφικό, ανταποκρινόταν στην ιδεολογία της, στο πώς η ίδια βλέπει τον ρόλο του προοδευτικού καλλιτέχνη και δασκάλου.

Η Ελλη, που εμπνευσμένη από το μεγάλο κατόρθωμα της καινούριας χώρας των εργατών και των αγροτών, της ΕΣΣΔ, γράφει ότι «Και η Παιδεία με επανάσταση βρήκε το δρόμο της. Μια επανάσταση, όπως η Οχτωβριανή, που ανατρέπει από τα θεμέλια παμπάλαιους θεσμούς και μπάζει την κοινωνία σε ολότελα καινούριους δρόμους, άβατους και πρωτοπάτητους, φυσικό ήταν να δώσει και στην Παιδεία νέους προσανατολισμούς, νέους προγραμματισμούς», δείχνει και σήμερα τον δρόμο για τη ριζική αναγέννηση της Παιδείας. Αναγέννηση που δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μόνο μέσα και μαζί με τη σοσιαλιστική ανασυγκρότηση της κοινωνίας.

Ο ταξικός χαρακτήρας της Εκπαίδευσης, το «νέο σχολείο» του ανταγωνισμού και της ημιμάθειας, προσαρμοσμένο στις επιταγές του κεφαλαίου, είναι το ίδιο αστικό σχολείο που η συντρόφισσα Ελλη κατήγγειλε μέσα από το έργο της και τη δράση της, προβάλλοντας «αδιαλείπτως το αίτημα για μια ανθρώπινη ζωή, καταγγέλλοντας και φέρνοντας στο φως περιπτώσεις κοινωνικής αδικίας». «Τα παιδιά», που η Αλεξίου ένιωθε «σα να την τραβούσαν από το φόρεμα και απαιτούσαν να ζητήσει το δίκιο τους» και εκείνη «δεν μπορούσε να επικαλεστεί το ανεύθυνο της άγνοιας», είναι τα ίδια που ο σημερινός δάσκαλος πρέπει να υπερασπιστεί, όταν ο λαός αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης, όταν στα σχολεία εμφανίζονται φαινόμενα υποσιτισμού, όταν στα σπίτια της λαϊκής οικογένειας δεν υπάρχει ρεύμα για να διαβάσουν τα παιδιά της, όταν δεν υπάρχει θέρμανση στα σχολεία και στα σπίτια. Είναι τα παιδιά των μεταναστών. Είναι τα κυνηγημένα παιδιά των πολέμων.

Αναντικατάστατη η διαχρονική προσφορά του ΚΚΕ στον αγώνα του λαού για το δικαίωμα στη μόρφωση

Η εκδήλωση δεν αποτέλεσε απλώς άλλη μια αναφορά σε μια κομμουνίστρια που αφιέρωσε τη ζωή της και το ταλέντο της στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο, που ένιωθε τη ζωή της συνυφασμένη με τη στράτευσή της στο Κόμμα, αλλά, επιπλέον, ανέδειξε τη διαχρονική προσφορά του ΚΚΕ στον αγώνα του λαού για το δικαίωμα στη μόρφωση.

Αναδείχτηκε πως το νήμα της σκέψης της Ελλης Αλεξίου και των άλλων κομμουνιστών διανοουμένων ξεκινά από πολύ μακριά και φτάνει πολύ μακριά. Το ΚΚΕ, συνεχίζοντας πάντα κάτω από τις ίδιες σημαίες και πάντα κάτω από τον ίδιο σκοπό, μελετώντας συνεχώς τις εξελίξεις, διαμορφώνει σήμερα την πρότασή του για τη μόρφωση και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, των νέων, η οποία πατάει στις σύγχρονες δυνατότητες και ανάγκες, απαντά στα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα.

Η λύση που προτείνει το ΚΚΕ, η νέα προοπτική, ο σοσιαλισμός, ενάντια σε ένα ξεπερασμένο σύστημα, τον καπιταλισμό, που στον 21ο αιώνα, παρά τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, καταδικάζει τους εργαζόμενους, τους λαούς να ζουν με τον εφιάλτη της ανεργίας, της φτώχειας, των πολέμων, είναι επίκαιρη και αναγκαία όσο ποτέ.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΚΚΕ - 50 ΧΡΟΝΙΑ ΚΝΕ
Ρίχνει «άγκυρα» στον Πειραιά στις 29 και 30 Ιούνη

Με σύνθημα «Ηταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ. Δύσκολος δρόμος! ...Σίγουρος δρόμος... 100 χρόνια ΚΚΕ - 50 χρόνια ΚΝΕ ...τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος...», ανοίγει τις πύλες του το Φεστιβάλ της Τομεακής Οργάνωσης Πειραιά της ΚΝΕ, στις 29 και 30 Ιούνη, στο «Καστράκι» στη Δραπετσώνα (απέναντι από την πύλη Ε2 στο λιμάνι του Πειραιά).

Θυμίζουμε ότι οι μαθητικές ΟΒ της Τομεακής Οργάνωσης Πειραιά της ΚΝΕ, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, διοργανώνουν μαθητικό διαγωνισμό σκίτσου, φωτογραφίας και ταινίας μικρού μήκους με θέμα την ειρήνη. Δηλώσεις συμμετοχής και πληροφορίες στο e-mail: diagwnismosfest@gmail.com.

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων περιλαμβάνει:

Παρασκευή 29 Ιούνη: Παράσταση σύγχρονου χορού με τίτλο «Φασισμός, το αυγό του φιδιού», από ομάδα χορού της Τομεακής Οργάνωσης Πειραιά της ΚΝΕ. Φοιτητικά - μαθητικά συγκροτήματα. Συζήτηση με θέμα «Η επίδραση του λαϊκού κινήματος στον αθλητισμό, μέσα από το παράδειγμα του Ν. Γόδα». Συναυλία από το συγκρότημα Κιουρντί. Συναυλία με τους Imam Baildi.

Σάββατο 30 Ιούνη: Μαθητικά συγκροτήματα. Μουσικό - αφηγηματικό αφιέρωμα στα 50 χρόνια ζωής και δράσης της ΚΝΕ. Στις 9 μ.μ., συγκέντρωση με θέμα «Το μέλλον της νεολαίας δε χωρά στο σύστημα της εκμετάλλευσης. Με ΚΚΕ - ΚΝΕ παλεύουμε για τη ζωή που μας αξίζει!». Θα μιλήσει ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Μικρασιατικοί χοροί από τον Σύλλογο Αγ. Τριάδας. Αφιέρωμα στον Αλ. Αλκαίο με τίτλο «Δεν βγαίνουν τα όνειρα σε πλειστηριασμό... δεν παίχτηκε η παρτίδα μας ακόμα», με τον Δ. Κανέλλο και τον Μ. Ανδρουλιδάκη. Συναυλία με τους Rebelion Connexion. Λαϊκό γλέντι.

Στο χώρο θα λειτουργούν επίσης:

  • «Μικρόκοσμος», με πειράματα και κατασκευές για τον ένα χρόνο κυκλοφορίας του περιοδικού «Κόκκινο Αερόστατο».
  • Μαθητικό στέκι, με παρουσίαση power point από μαθητή για τα επιτεύγματα της ΕΣΣΔ στη Διαστημική, και τις δημιουργίες του διαγωνισμού σκίτσου - ταινίας - φωτογραφίας.
  • Στέκι κατά των ναρκωτικών, με escape room και βιντεοπροβολή συλλογικής εργασίας από τη θεατρική ομάδα του Λαϊκού Φροντιστηρίου Κερατσινίου.
  • Αφιερώματα: «Το λιμάνι του Πειραιά και η πρόταση του ΚΚΕ», «Μπλόκο στους φασίστες - εγκληματίες σε κάθε γειτονιά!», «50 χρόνια ζωής και μαχητικής δράσης της ΚΝΕ: Μαθαίνουμε, εμπνεόμαστε, συνεχίζουμε».
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΚΝΕ
Επίσκεψη στο Λιτόχωρο Πιερίας

Εκδρομή για μαθητές στο ιστορικό Λιτόχωρο Πιερίας οργάνωσε η Οργάνωση Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ, την περασμένη Κυριακή.

Οι μαθητές έφτασαν στην πλατεία του Λιτόχωρου, όπου έγινε ξενάγηση για τη δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, καθώς στο Λιτόχωρο δόθηκε η πρώτη μάχη του ΔΣΕ το Μάρτη του 1946, στο επιταγμένο κτίριο της χωροφυλακής.

Αρχικά, έγινε αναφορά στις συνθήκες που επικρατούσαν στην Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια από το 1940 μέχρι το 1945 και τη δράση του ΚΚΕ σε αυτές τις συνθήκες. Συζητήθηκαν η ίδρυση του ΕΑΜ, το 1941, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, και το μεγάλο έργο που ανέλαβε τα χρόνια της Κατοχής για τη σίτιση του λαού, τη μόρφωση των παιδιών, την ιατρική περίθαλψη, τον αγώνα ενάντια στους κατακτητές, ενάντια στο φασισμό. Κατόπιν η ίδρυση του ΕΛΑΣ το 1942, του ένοπλου τμήματος του ΕΑΜ και η ίδρυση της νεολαίας του, της ΕΠΟΝ, το 1943, στην οποία συμμετείχαν παιδιά από 12 και 13 χρόνων, που στο πλευρό του λαού έδιναν τη μάχη ενάντια στους κατακτητές.

Συνεχίζοντας τον ιστορικό περίπατο, παρατέθηκαν στοιχεία για το όργιο βίας και τρομοκρατίας που εξαπέλυσε το αστικό κράτος ενάντια στους κομμουνιστές και τους λαϊκούς αγωνιστές μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, το 1945, και πού αποσκοπούσε.

Φτάνοντας στο σημείο όπου υπήρχε το κτίριο της χωροφυλακής, κοντά στο οποίο βρίσκεται και το μνημείο του ΚΚΕ προς τιμήν των εκτελεσμένων του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, αναλύθηκαν οι συνθήκες βίας, διώξεων και βασανισμών που επικρατούσαν το διάστημα εκείνο και στο Λιτόχωρο, και οδήγησαν την Κομματική Οργάνωση Πιερίας στην απόφαση για ένοπλο χτύπημα στο κτίριο της χωροφυλακής του Λιτόχωρου το βράδυ της 30ής Μάρτη.

Στη συνέχεια αναφέρθηκαν όλο το χρονικό και οι λεπτομέρειες της μάχης, που η επιτυχία της σήμανε την έναρξη της ένοπλης πάλης σε όλη την Ελλάδα, το μήνυμα της συγκρότησης του ΔΣΕ.

Ξεχωριστή στιγμή στον ιστορικό περίπατο ήταν η παρουσία μαχήτριας του ΔΣΕ που διηγήθηκε τη δική της ιστορία. Ακολούθησαν, στο χώρο του μνημείου, αφηγηματικό αφιέρωμα από τη μαθητική ΟΒ Λιτόχωρου καθώς και ανάγνωση των ονομάτων πεσόντων κατά τις περιόδους 1940 - 1945 και 1946 - 1949.

Στη συνέχεια, εξελίχθηκε παιχνίδι κρυμμένου θησαυρού με τίτλο «Ψάχνοντας το μυστικό της Ιστορίας της ΚΝΕ», στο οποίο οι μαθητές πήραν μέρος ανά ομάδες, βροντοφωνάζοντας στο τέλος το σύνθημα «Αγώνας, γνώση, τόλμη κι αντοχή, εμπρός για ΚΝΕ γερή και μαζική!».

Επόμενος σταθμός της εκδρομής ήταν στην παραλία Λιτόχωρου Γρίτσα, όπου αποβιβάστηκαν τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα το 1999 για να κατευθυνθούν στη Γιουγκοσλαβία με σκοπό να μακελέψουν το λαό της, όπου έγινε συζήτηση για εκείνη την περίοδο και τις μεγάλες αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις. Η εκδρομή ολοκληρώθηκε με μπάνιο στη θάλασσα, παιχνίδια και σπορ.

ΤΟΜΕΑΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΧΙΟΥ ΤΗΣ ΚΝΕ
Εκδήλωση μπροστά στο 27ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο

Η Τομεακή Οργάνωση Χίου της ΚΝΕ, για την προετοιμασία της συμμετοχής στο 27ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ, προγραμματίζει εκδήλωση, το Σάββατο 30 Ιούνη στις 7.30 μ.μ., στην είσοδο της Απλωταριάς, με θέμα «Ελα μαζί μας στον αγώνα ενάντια στο σύστημα που γεννά φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά. Χίος 1998 - Πάτρα 2018. Σταθερά στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, για την ειρήνη και τη φιλία των λαών!».

Φέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από το 7ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ, που έγινε το 1998 στη Χίο και ήταν αφιερωμένο στην ελληνοτουρκική φιλία. Τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ στο νησί προετοιμάζουν με αισιοδοξία, μεράκι και ενθουσιασμό την εκδήλωση, συγκεντρώνουν φωτογραφικό υλικό και άλλα αρχεία από τον «Ριζοσπάστη» και την Κομματική Οργάνωση της Χίου για να παρουσιαστούν στην εκδήλωση, όπου θα παρουσιάσουν και συνεντεύξεις από νεολαίους της εποχής, στελέχη και μέλη του Κόμματος σήμερα.

Την κεντρική ομιλία θα κάνει ο Θάνος Μπίμπας, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ. Ξεχωριστής σημασίας θα είναι η παρουσία της Ceren Demiroz, μέλους της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τουρκίας, που θα απευθύνει χαιρετισμό.

Στην εκδήλωση θα παρουσιαστεί μουσικό - καλλιτεχνικό αφιέρωμα.

Μπροστά στην εκδήλωση μίλησαν στην ΤΟ Χίου της ΚΝΕ ο Νίκος Σοφιανός και ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, για το 7ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο που έγινε πριν 20 χρόνια στη Χίο.

Ο Ν. Σοφιανός, που τότε ήταν Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, είπε σχετικά: «Το καλοκαίρι του 1998, χιλιάδες ΚΝίτες διαδήλωσαν στη Χίο ενάντια στα ΝΑΤΟικά σχέδια για το "γκριζάρισμα" στο Αιγαίο, που ακολούθησε το "ευχαριστώ τις ΗΠΑ" του τότε πρωθυπουργού Σημίτη μετά την κρίση στα Ιμια το 1996.

Το Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ είχε ήδη γίνει θεσμός στη δράση της Οργάνωσης. Η αντίθεση στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών στο Αιγαίο συνδυαζόταν με την κοινή πάλη των δύο λαών, με εκδηλώσεις που έγιναν και στο Τσεσμέ της Τουρκίας.

Η μεγάλη διαδήλωση στο λιμάνι της Χίου έκλεισε με μια όμορφη συναυλία της Μαρίας Δημητριάδη, που ξανασυναντούσε με τη μοναδική φωνή της την ΚΝΕ και το ΚΚΕ.

Αντιμετωπίσαμε τις μεγάλες δυσκολίες της κατασκήνωσης χιλιάδων στις μικρές παραλίες του νησιού με κέφι, μεράκι και με "μικρές απώλειες" από ηλίαση.

Ηταν ένα μεγάλο βήμα στην παρουσία του Κόμματος και της ΚΝΕ στο νησί, μαζί με τις όμορφες αναμνήσεις που μας συνοδεύουν στην οργανωμένη πάλη σήμερα, μέσα από τις γραμμές του Κόμματος και της πρωτοπόρας Οργάνωσης της Νεολαίας του, της ΚΝΕ».

Αντίστοιχα ο Γ. Πρωτούλης, που τότε ήταν Γραμματέας της Τομεακής Οργάνωσης Οικοδόμων Αθήνας, επισήμανε: «Τα Αντιιμπεριαλιστικά Διήμερα της ΚΝΕ έγιναν ένας αληθινός θεσμός για το κίνημα στη χώρα μας. Διαπαιδαγώγησαν γενιές νέων στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Αυτή η ετήσια μαχητική συνάντηση νέων και αγωνιστική εκδήλωση αλληλεγγύης συνέβαλε στη διαπαιδαγώγηση, στον προλεταριακό διεθνισμό των νέων κομμουνιστών.

Το Διήμερο της ΚΝΕ στη Χίο ήταν ένας σταθμός:

Πραγματοποιήθηκε τη χρονιά ορμητικής ανάπτυξης της ΚΝΕ μετά τις μεγάλες κινητοποιήσεις τη χρονιά '97 - '98, στις οποίες η Οργάνωση είχε βάλει τη σφραγίδα της και είχε αποκτήσει μεγάλο κύρος μέσα στη νεολαία, μετά τα πρώτα χρόνια της ανασυγκρότησής της.

Η χρονιά που ακολούθησε ήταν έτος πολύ μεγάλων αντιΝΑΤΟικών - αντιιμπεριαλιστικών αγώνων ενάντια στον πόλεμο που εξαπέλυσαν ΝΑΤΟ - ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία.

Σε αυτές τις μεγάλες κινητοποιήσεις έβαλαν τη σφραγίδα τους το Κόμμα μας και η Νεολαία του, κόντρα σε όλο το αστικό πολιτικό σύστημα, που στήριξε το αιματοκύλισμα των Βαλκανίων.

Το ίδιο το Διήμερο, η κατασκήνωση, οι εκδηλώσεις, στήθηκαν και οργανώθηκαν από πολύ λίγες δυνάμεις, αντιμετωπίζοντας μεγάλα εμπόδια, με πολλή δουλειά.

Μέχρι σήμερα μας έχει μείνει στη μνήμη ως το πιο δύσκολο από την άποψη των συνθηκών διαβίωσης, αλλά μας έχουν σημαδέψει και έντονες μνήμες συντροφικότητας, κεφιού στο γλέντι, αστείων πειραγμάτων, συγκίνησης και μαχητικότητας, προβληματισμού και συζητήσεων, όπως όλα τα όμορφα Διήμερά μας».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ