«Τσίπρας: Δεν υπογράφω το θάνατο της Ελλάδας», γράφει στον πρώτο τίτλο της η χτεσινή «Αυγή». Για να καταλάβουμε: Το θάνατο ποιας Ελλάδας δεν υπογράφει ο πρωθυπουργός; Για ποια Ελλάδα εφαρμόζει ήδη όλη την αντεργατική νομοθεσία των προηγούμενων κυβερνήσεων; Για ποια Ελλάδα εφαρμόζει, επίσης, όλη τη νομοθεσία των προηγούμενων κυβερνήσεων που παρείχαν κάργα προνόμια στο κεφάλαιο; Είναι αλήθεια, βέβαια, πως υπάρχουν δύο Ελλάδες: Η μία είναι αυτή των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλεμπόρων, των ξενοδόχων και η άλλη η Ελλάδα της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, του λαού. Ας αφήσει, λοιπόν, τα σάπια περί της «Ελλάδας» ο πρωθυπουργός. Η Ελλάδα που υπερασπίζεται είναι αυτή της αστικής τάξης, του κεφαλαίου, γι' αυτής της Ελλάδας την ανάκαμψη πασχίζει, για τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων στον ανταγωνισμό τους με άλλες αστικές τάξεις. Το ίδιο, άλλωστε, συμβαίνει παντού. Ο,τι κι αν δηλώνει ο Τσίπρας, κρίνεται για το ποια τάξη κερδίζει από την πολιτική που εφαρμόζει.

Με ειρωνείες επιχείρησε ο γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Τ. Κορωνάκης, να βγει απ' τη δύσκολη θέση να σχολιάσει το συλλαλητήριο που διοργάνωσε χτες βράδυ το ΚΚΕ στο Σύνταγμα ενάντια στη νέα συμφωνία κυβέρνησης - δανειστών. Ερωτηθείς σχετικά στο πλαίσιο συνέντευξής του, αντί άλλης απάντησης, είπε: «Γίνεται διαδήλωση εναντίον μιας συμφωνίας που δεν έχουμε»! Κι έπειτα άρχισε να παπαγαλίζει τα γνωστά περί «ιστορικής ευθύνης» του ΚΚΕ, τη στάση του οποίου αντιδιέστειλε προς τις θέσεις, τα σχόλια, τις κινητοποιήσεις συμπαράστασης «αριστερών δυνάμεων» στην Ευρώπη.

Συμφωνία, βέβαια, μπορεί να μην έχουμε ακόμα, έχουμε όμως: Αθικτο όλο το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο που διαμόρφωσαν τα μνημόνια και «γονατίζει» τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες. 55 σελίδες νέα αντιλαϊκά μέτρα που εισηγείται η ίδια η κυβέρνηση στους δανειστές ως βάση για μια συμφωνία που θα στηρίξει την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας στην Ελλάδα. Ενα οικοδόμημα των μονοπωλίων, την ΕΕ, που τσακίζει κάθε ελπίδα να απολαύσουν οι λαοί αυτά που δικαιούνται κ.ά.

Πιστεύει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι αυτά δεν είναι αρκετά για να κινητοποιηθούν το ΚΚΕ, το εργατικό - λαϊκό κίνημα, όλος ο λαός; Οχι βέβαια. Απλά θα τη βόλευαν είτε η σιγή νεκροταφείου είτε οι κινητοποιήσεις στήριξης των αντιλαϊκών τους διαπραγματεύσεων για το πώς θα συνεχίσουν τη σφαγή του λαού.

Η ιστορική ευθύνη, λοιπόν, του ΚΚΕ βρίσκεται ακριβώς εκεί, στην οργάνωση της πάλης για την υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων απέναντι σε κάθε κυβέρνηση, όπως και να ονομάζεται, που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, της εργοδοσίας κ.λπ.

«Η Ευρωπαϊκή Ενωση με τις καταστατικές της αρχές υπερασπιζόταν τη δημοκρατία, την αλληλεγγύη, τον αμοιβαίο σεβασμό (...) Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να θέτει σε κίνδυνο αυτές τις αρχές», δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας, σύμφωνα με τα σχετικά τηλεγραφήματα. Κι εμείς που νομίζαμε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ένας λάκκος λεόντων, μια ιμπεριαλιστική Ενωση που την κινεί το κοινό συμφέρον των Ευρωπαίων καπιταλιστών έναντι των ανταγωνιστών τους σε ΗΠΑ και αλλού... Που δε λέμε να ξεχάσουμε πως η Ευρώπη της δημοκρατίας διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία και η Ευρώπη της αλληλεγγύης πολεμά στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και όπου αλλού απαιτεί το κεφάλαιο να τσακιστούν οι λαοί. Κατανοούμε το σεβασμό του κ. Τσίπρα στις αρχές της ΕΕ, αλλά δεν εννοούμε να ξεχάσουμε ότι με σεβασμό σ' αυτές τις αρχές καταργήθηκε το 8ωρο, τσακίστηκαν οι συντάξεις, πλημμύρισαν οι πόλεις με ανέργους. Κι όταν τον ακούμε να δηλώνει ότι «η ελληνική κυβέρνηση θα συνεχίσει με αποφασιστικό τρόπο να δίνει αγώνα υπέρ αυτών των αξιών», τότε αυτή η δήλωση είναι μάλλον απειλή παρά παρηγοριά για τους εργαζόμενους...