Κυριακή 27 Ιούνη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Θέματα «ασφαλείας»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αρχισαν τα «όργανα» στις εφημερίδες των μεγαλοεπιχειρηματιών αμέσως μετά το χτύπημα στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, για να διαμορφώσουν κύρια την άποψη ότι ο λεγόμενος εκδημοκρατισμός της Μεταπολίτευσης έχει σαν αποτέλεσμα να είμαστε ως κοινωνία υπερβολικά χαλαροί στα θέματα ασφαλείας. Ιδιαίτερα - τονίζουν οι κεφαλαιοκράτες της ενημέρωσης - σε περιόδους έντονων κοινωνικών εκρήξεων, που θα αποσταθεροποιήσουν τη δημοκρατία. Τι ζητούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι των ΜΜΕ; Μεγαλύτερη καταστολή των κοινωνικών, πολιτικών, ταξικών αγώνων, γιατί κινδυνεύει η δημοκρατία.

Το ενδιαφέρον τους απευθύνεται στην ασφάλεια του αστικού κράτους και χτυπάει στην καρδιά των λαϊκών διεκδικήσεων, ταυτίζοντάς τες με την τρομοκρατία και την προβοκάτσια. Θα ήταν πράγματι απίθανο και αφύσικο οι καπιταλιστές να εξέφραζαν αγωνία για: Την ασφάλεια των εργαζομένων στο δικαίωμά τους για σταθερή και πλήρη εργασία. Την ασφάλεια των λαϊκών στρωμάτων για δωρεάν αναβαθμισμένη Υγεία και Παιδεία. Την ασφάλεια των ανέργων για υψηλή κοινωνική προστασία τους. Την ασφάλεια των συνταξιούχων για συντάξεις που τους επιτρέπουν να ζουν με αξιοπρέπεια. Γιατί βέβαια αυτή η ασφάλεια, η λαϊκή, προκαλεί ανασφάλειες στην κερδοφορία των επιχειρήσεων...

Ετοιμοι και για νέα επίθεση

Το επιχείρημα της ...«ειδικής περίπτωσης» της Ελλάδας, που υποχρεούται λόγω της κατάστασης των ελλειμμάτων της να λεηλατήσει τα λαϊκά εισοδήματα και να βάλει τους εργαζόμενους να δουλεύουν μέχρι να τους βγει η ψυχή, έχει καταρριφθεί από την ίδια τη ζωή. Το καταρρίπτουν η μία μετά την άλλη οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών της ΕΕ, που προωθούν σχεδόν πανομοιότυπες αντιλαϊκές ρυθμίσεις και μέτρα.

Το ακόμα χειρότερο για τους εργαζόμενους της χώρας μας, αλλά και για τους εργαζόμενους των άλλων χωρών, αυτό που πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε, είναι ότι το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του δε θα μείνουν εδώ. Πολύ γρήγορα και κάτω από την πίεση που θα ασκεί η παρατεινόμενη οικονομική κρίση, θα γίνουν ακόμα πιο επιθετικοί, θα προσπαθήσουν να πάρουν κι άλλα μέτρα, να οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου των λαϊκών νοικοκυριών.

Και για να μην πει κανείς ότι αυτά είναι συνωμοσιολογίες των κομμουνιστών, καλύτερα να έχει ο καθένας μας υπόψη του τι λέει το κείμενο για τη «στρατηγική του 2020» της ΕΕ, που ψηφίστηκε στις 3 του Μάρτη του 2010. Το κείμενο λέει επί λέξει:

«Η δημοσιονομική εξυγίανση και η μακροπρόθεσμη χρηματοπιστωτική βιωσιμότητα θα χρειαστεί να συμβαδίσουν με σημαντικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ιδίως στα συστήματα που αφορούν τις συντάξεις, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την κοινωνική προστασία και την εκπαίδευση. Η δημόσια διοίκηση πρέπει να αξιοποιήσει την κατάσταση αυτή ως ευκαιρία για την ενίσχυση της αποδοτικότητας και της ποιότητας των υπηρεσιών».

Το πιάσατε; Μιλάνε για ...μακροπρόθεσμες προοπτικές. Μιλάνε, με φόντο το 2020, για «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» όχι γενικά και αφηρημένα, αλλά για τις συντάξεις, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την εκπαίδευση. Και για να μη φλυαρούμε, όταν λένε «μεταρρυθμίσεις», δεν εννοούν αύξηση των συντάξεων, βελτίωση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ή ενίσχυση της δημόσιας δωρεάν Παιδείας. Εχουν υπόψη τους την ακόμα μεγαλύτερη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων, παραπέρα περιορισμούς στο δημόσιο σύστημα Υγείας και επιτάχυνση της εμπορευματοποίησης- ιδιωτικοποίησης της Παιδείας.

Η τιμή του ηλεκτρικού και ... οι δεσμεύσεις

Σε λίγες μέρες, μια νέα αύξηση του ΦΠΑ θα προσθέσει νέα οικονομικά βάρη στους εργαζόμενους και στα λαϊκά νοικοκυριά.

Για τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, η κυβερνητική απόφαση είναι ακόμη πιο επιβαρυντική, καθώς η αύξηση θα επιβληθεί σε κάθε λογαριασμό που θα εκδοθεί από την 1η του Ιούλη και μετά για το σύνολο της χρέωσης, δηλαδή και για ηλεκτρικό ρεύμα που καταναλώθηκε τουλάχιστον το τελευταίο δίμηνο που αφορά ο λογαριασμός, είτε είναι έναντι, είτε εκκαθαριστικός.

Αυτή είναι η αλήθεια της κυβέρνησης, που, κατά τα άλλα, «πάγωσε» τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος για το 2010 και στη συνέχεια φρόντισε με τις αποφάσεις που πήρε να τους «φορτώσει» με αλλεπάλληλες χρεώσεις, από ΦΠΑ, τέλη και ειδικούς φόρους.

Αυτό είναι το ήθος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η οποία έχει οδηγήσει σε αθροιστικές αυξήσεις των τιμολογίων, που ξεπερνούν το 10%.

Γιατί η κυβέρνηση, θα σου πουν τα ενημερωμένα στελέχη της, δεσμεύτηκε για «πάγωμα» της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος και όχι των τιμολογίων.

Αλλά και σ' αυτό ψεύδεται, καθώς η ενεργοποίηση της ρήτρας καυσίμου στη ΔΕΗ προκάλεσε μια πολύ μικρή, αλλά υπαρκτή, ποσοστιαία αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος, κατά παράβαση της «δέσμευσης» της κυβέρνησης, ενώ και η αύξηση του τέλους ΑΠΕ - από την οποία εξαιρούνται προς το παρόν οι οικιακοί καταναλωτές - επί της ουσίας έχει να κάνει με το ηλεκτρικό ρεύμα και την αποζημίωση των παραγωγών ΑΠΕ.

Αυτήν την αξία έχουν τα λόγια και οι «δεσμεύσεις» της κυβέρνησης και όποιοι νομίζουν ότι τα χτυπήματα των εργαζομένων και των οικογενειών τους θα έχουν κάποιο τέλος είναι βαθιά γελασμένοι.

Η διεθνής οικονομική κρίση και η θέση της Ελλάδας

Οι θέσεις του ΚΚΕ

Μια έκδοση που περιέχει τα υλικά της σχετικής ημερίδας που οργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ στις 14 Μάη του 2009. Η έκδοση θέλει να συμβάλει στον ιδεολογικό εξοπλισμό των εργαζομένων που υφίστανται τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και να τους εξοπλίσει στην πάλη για τη διέξοδο απ' αυτήν.

Στο προλογικό σημείωμα του βιβλίου, επισημαίνεται το γεγονός ότι και από τις εισηγήσεις που κατατέθηκαν στη συζήτηση τεκμηριώθηκε παραπέρα η θέση του ΚΚΕ ότι η διεθνής καπιταλιστική οικονομία βιώνει μια βαθιά κρίση, με κύριο χαρακτηριστικό τον εκτεταμένο συγχρονισμό της. Είναι μια γενικευμένη κρίση υπερπαραγωγής, υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Αντικρούονται οι θεωρίες περί «καζινοκαπιταλισμού», «υπερκατανάλωσης», οι σοσιαλδημοκρατικές θεωρίες περί ρυθμίσεων, «πράσινης οικονομίας» κ.λπ.

Ο αναγνώστης μπορεί να κατανοήσει γιατί «το αναπόφευκτο των κρίσεων βρίσκεται στο DNA του καπιταλισμού» και πως «η πηγή της κρίσης μπορεί να στερέψει μόνο με την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας». Η έκδοση περιέχει την εναρκτήρια ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, την κεντρική εισήγηση της Ελένη Μπέλλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, δύο χαιρετισμούς και επτά θεματικές εισηγήσεις για την εκδήλωση της κρίσης στην ΕΕ και την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, τα αίτια της κρίσης και την ελληνική οικονομία, την όξυνση της ταξικής πάλης και τους αστικούς σχεδιασμούς για την αντιμετώπισή της, το ρόλο των κοινοτικών κονδυλίων στην περίοδο της κρίσης κ.ά. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις: «Σύγχρονη Εποχή».

Πορφίριο Λόμπο Σόσα

Γρηγοριάδης Κώστας

Ενας χρόνος συμπληρώνεται αύριο από το πραξικόπημα στην Ονδούρα, που ανέτρεψε τον Πρόεδρο Μανουέλ Σελάγια και απέστειλε το πιο απειλητικό μήνυμα στη Λατινική Αμερική. Και όμως, ο εκλεγμένος από εκλογές βίας, νοθείας και, το έλασσον, διάτρητες, «πρόεδρος» Πορφίριο Λόμπο Σόσα, ακόμη δεν μπορεί να το νομιμοποιήσει, παρά την αμέριστη στήριξη των ΗΠΑ, αλλά και της ΕΕ, που πιέζουν με κάθε τρόπο για την αναγνώριση της κυβέρνησής του. Της κυβέρνησης που αποτελεί συνέχεια του πραξικοπήματος και μέχρι στιγμής έχει αποδειχτεί ακόμη πιο φονική και από την πραξικοπηματική κυβέρνηση υπό τον Ρομπέρτο Μιτσελέτι, καθώς πλέον οι παραστρατιωτικές ομάδες δρουν ανεξέλεγκτες.

Ενας χρόνος συμπληρώνεται από το πραξικόπημα, αλλά και από τη γέννηση ενός κινήματος, πρωτοφανούς για τα σύγχρονα δεδομένα της Ονδούρας. Ενός κινήματος, που αρχικά εμφανίστηκε ως Μέτωπο Αντίστασης ενάντια στο Πραξικόπημα, για να ριζοσπαστικοποιηθεί στην πορεία και πλέον να δρα ως Μέτωπο Λαϊκής Αντίστασης, που, παρά τη δολοφονική εκστρατεία και το κλίμα τρομοκρατίας, συνεχίζει τον αγώνα ακόμη πιο μαζικά και πιο αποφασιστικά μην αναγνωρίζοντας την κυβέρνηση Λόμπο, δίνοντας μάχες για την υπεράσπιση των εργαζομένων, είτε αυτοί είναι δάσκαλοι, είτε εργαζόμενοι στις μακιλαδόρας (φασονατζίδικα των πολυεθνικών), είτε οργανώνοντας τη συλλογή υπογραφών για την προσφυγή σε δημοψήφισμα για την αλλαγή συντάγματος. Αυτός ο χρόνος που πέρασε ήταν «ένας χρόνος αντίστασης» στο πραξικόπημα και, κυρίως, στις πραγματικές αιτίες της εκδήλωσής του, δηλαδή την εγχώρια ολιγαρχία και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.


Χρ. Μ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ