Προετοιμασίες για μακροπρόθεσμη σύγκρουση εντείνουν και τα δύο στρατόπεδα, αυξάνοντας τους κινδύνους για τους λαούς

Χαρακτηριστικό τέτοιο στοιχείο κλιμάκωσης αποτελεί η απόφαση του ευρωατλαντικού μπλοκ να εκπαιδεύσει Ουκρανούς πιλότους σε αμερικανικά μαχητικά F-16 και άλλα μαχητικά δυτικού τύπου, και να προμηθεύσει το Κίεβο με αυτά τα αεροσκάφη, αυξάνοντας τον κίνδυνο μιας άμεσης σύγκρουσης ΝΑΤΟ - Ρωσίας. Η ένταση ανεβαίνει και με τις «συναντήσεις» ρωσικών και ΝΑΤΟικών μαχητικών στη Βαλτική, αλλά και με την επίθεση στο ρωσικό πολεμικό πλοίο «Ivan Hurs» στη Μαύρη Θάλασσα.

Αντίστοιχα, οι επιθέσεις «Ουκρανών μαχητών» στη ρωσική περιφέρεια Μπέλγκοροντ, και μάλιστα «με δυτικά όπλα» σύμφωνα με τη Μόσχα, προμηνύουν στρατιωτική κλιμάκωση.

Η μετεγκατάσταση ορισμένων τακτικών πυρηνικών όπλων από τη Ρωσία στη Λευκορωσία έχει ήδη αρχίσει, δήλωσε την Πέμπτη ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλ. Λουκασένκο. Λίγες ώρες νωρίτερα οι υπουργοί Αμυνας της Ρωσίας, Σ. Σόιγκου, και της Λευκορωσίας, Β. Κρένιν, είχαν υπογράψει έγγραφο για την ανάπτυξη ρωσικών τακτικών πυρηνικών όπλων σε «ειδική εγκατάσταση αποθήκευσης» στη Λευκορωσία.

Η ανάπτυξη των ρωσικών πυρηνικών στη Λευκορωσία αποτυπώνει τη σκληρή αντιπαράθεση μεταξύ του ευρωατλαντικού μπλοκ και της Ρωσίας, με τον Σόιγκου να δηλώνει ότι οι κοινές πυρηνικές αποστολές του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη «αναγκάζουν τη Ρωσία και τη Λευκορωσία να λάβουν τα κατάλληλα αντίποινα».

Ο Σόιγκου υπενθύμισε ότι η Λευκορωσία έλαβε από τη Ρωσία το τακτικό πυραυλικό σύστημα «Iskander-M», το οποίο είναι ικανό να φέρει όχι μόνο συμβατικά αλλά και πυρηνικά όπλα. Πρόσθεσε ότι «ένα μέρος των αεροσκαφών της Λευκορωσίας έχει επανεξοπλιστεί για πιθανή χρήση πυρηνικών όπλων. Οι στρατιωτικοί έχουν εκπαιδευτεί ανάλογα».

Ο ίδιος διευκρίνισε πως η Μόσχα θα έχει τον έλεγχο των πυρηνικών της όπλων στο Μινσκ και οποιαδήποτε απόφαση για τη χρήση τους θα παραμείνει τελικά στα χέρια της.

Εξάλλου, προχωρά γοργά η συνεργασία και «ενσωμάτωση» των ρωσικών και λευκορωσικών Ενόπλων Δυνάμεων, στο πλαίσιο του «Ενωσιακού Κράτους».

Η Ρωσία θα πρέπει να εξαπολύσει «προληπτικό πλήγμα» αν η Δύση δώσει πυρηνικά όπλα στην Ουκρανία, δήλωσε ο αντιπρόεδρος του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας Ντμ. Μεντβέντεφ.

«Υπάρχουν αμετάκλητοι νόμοι του πολέμου. Αν η κατάσταση φτάσει στα πυρηνικά όπλα, θα πρέπει να υπάρξει προληπτικό πλήγμα», δήλωσε ο Μεντβέντεφ, ο οποίος πριν λίγους μήνες είχε τονίσει ότι μια πυρηνική δύναμη δεν μπορεί να χάσει πόλεμο.

Οσο πιο καταστροφικά είναι τα όπλα που λαμβάνει η Ουκρανία από τους Δυτικούς υποστηρικτές της, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος «πυρηνικής αποκάλυψης», σχολίασε ο Μεντβέντεφ για τη δρομολογούμενη παράδοση F-16 στην Ουκρανία.

Ο Μεντβέντεφ εκτίμησε επίσης πως ο πόλεμος στην Ουκρανία ενδέχεται να διαρκέσει δεκαετίες. «Αυτή η σύγκρουση θα διαρκέσει πάρα πολύ καιρό, πιθανότατα δεκαετίες», είπε, σύμφωνα με το RIA. «Οσο υπάρχει τέτοια κυβέρνηση εκεί, θα έχουμε (...) τρία χρόνια εκεχειρία, δυο χρόνια πολέμου και πάλι από την αρχή», προέβλεψε.

Κάθε σύγκρουση καταλήγει σε διαπραγματεύσεις, αλλά όσο είναι στην εξουσία στην Ουκρανία το τρέχον καθεστώς, υπό τον Β. Ζελένσκι, δεν θα είναι δυνατές οι συνομιλίες, συμπλήρωσε ο Μεντβέντεφ.

Πέρα από τη δρομολόγηση της παράδοσης F-16 στο Κίεβο ως «επένδυσης» για το μέλλον, στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους τον Ιούλη αναμένονται σημαντικές αποφάσεις ώστε να δεθεί η Ουκρανία στο ευρωατλαντικό «άρμα» και να μετατραπεί σε ντε φάκτο ΝΑΤΟικό έδαφος, ακόμα κι αν η συνέχιση της σύγκρουσης ή μια «παγωμένη» σύγκρουση δεν επιτρέπει τώρα την τυπική ένταξη.

Συζητιέται να υπογραφούν πολυμερείς ή διμερείς συμφωνίες για «εγγυήσεις ασφαλείας» στην Ουκρανία από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και άλλα δυτικά κράτη. Αυτές οι συμφωνίες θα αποτελέσουν «κόμβους» μεγαλύτερης εμπλοκής, νέας κλιμάκωσης, νέων κινδύνων επέκτασης της σύγκρουσης. Θα παρθούν αποφάσεις για βαρύτερους, δυτικού τύπου εξοπλισμούς στο Κίεβο, με στόχο να μετασχηματιστούν οι ουκρανικές Ενοπλες Δυνάμεις κατά τα ΝΑΤΟικά πρότυπα.

Τα αεροσκάφη F-16 θα χρειαστούν «αρκετούς μήνες, στην καλύτερη περίπτωση» για να φτάσουν στην Ουκρανία, δήλωσε ο Αμερικανός υπουργός Πολεμικής Αεροπορίας Φρανκ Κένταλ, προσθέτοντας ότι το προσωπικό των ΗΠΑ θα συμμετάσχει στην εκπαίδευση μαζί με «συμμάχους και εταίρους» στην Ευρώπη.

Δημόσια οι ΗΠΑ υποστήριζαν επί μήνες ότι τα μαχητικά αεροσκάφη δεν ήταν στην κορυφή της λίστας προτεραιοτήτων και θα εξαντλούσαν γρήγορα τη διαθέσιμη χρηματοδότηση για τη στρατιωτική στήριξη της Ουκρανίας, καθώς επίσης ότι προηγούνταν άλλα όπλα, όπως τα βαριά άρματα μάχης «Abrams» και οι πύραυλοι «Patriot».

Οπως είπε ο Κένταλ, η κυβέρνηση Μπάιντεν πήρε τώρα αυτήν την απόφαση για τα F-16 γιατί θεωρεί ότι είναι «η κατάλληλη στιγμή να ξεκινήσει η προετοιμασία του στρατού της Ουκρανίας για το μέλλον».

«Η Ουκρανία θα παραμείνει ένα ανεξάρτητο έθνος» μετά την ιμπεριαλιστική σύγκρουση με τη Ρωσία και «θα χρειαστεί μια πλήρη σειρά στρατιωτικών δυνατοτήτων, επομένως είναι καιρός να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πιο μακροπρόθεσμα για το πώς μπορεί να είναι αυτός ο στρατός και τι θα περιλαμβάνει», συμπλήρωσε ο Κένταλ.

Στο μεταξύ ο στρατηγός Μαρκ Μίλεϊ, αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμυνας των ΗΠΑ, εκτίμησε ότι «αυτός ο πόλεμος δεν θα κερδηθεί με στρατιωτικά μέσα από τη Ρωσία», αλλά παράλληλα θεωρεί απίθανο να καταφέρει το Κίεβο να εκδιώξει γρήγορα τις ρωσικές δυνάμεις από το ουκρανικό έδαφος.

Μετά από τηλεδιάσκεψη της «Ομάδας Επαφής για την Ουκρανία», στην οποία εκπροσωπούνται περίπου 50 χώρες που παρέχουν στρατιωτική υποστήριξη στο Κίεβο, ο Μίλεϊ σημείωσε ότι οι αρχικοί στόχοι της Μόσχας, που περιλάμβαναν την ανατροπή της ουκρανικής κυβέρνησης, «δεν είναι εφικτοί με στρατιωτικά μέσα, δεν πρόκειται να υλοποιηθούν».

Ταυτόχρονα, η ανάπτυξη εκατοντάδων χιλιάδων Ρώσων στρατιωτών στην Ουκρανία καθιστά απίθανο το ενδεχόμενο να επιτευχθεί «στο εγγύς μέλλον» ο στόχος του Κιέβου για απελευθέρωση όλων των κατεχόμενων εδαφών, συμπλήρωσε.

Επομένως, «οι συγκρούσεις θα συνεχιστούν, θα είναι αιματηρές και σφοδρές. Και κάποια στιγμή οι δύο πλευρές είτε θα διαπραγματευτούν μια συμφωνία είτε θα βάλουν ένα τέλος στις εχθροπραξίες».

Ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Λόιντ Οστιν δήλωσε ότι η εκτιμώμενη αξία της στρατιωτικής βοήθειας της Δύσης προς την Ουκρανία ανέρχεται μέχρι στιγμής σε περίπου 65 δισ. δολάρια.

Ο πόλεμος «χτύπησε την πόρτα» και στο Μπέλγκοροντ, ρωσική περιφέρεια κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία, όπου εξαπολύθηκε η μεγαλύτερη ένοπλη επιδρομή σε ρωσικό έδαφος από την Ουκρανία.

Στην πρώτη επίθεση, στις αρχές της βδομάδας, «Ουκρανοί μαχητές» - σύμφωνα με τη Μόσχα - άνοιξαν πυρ με όλμους και πυροβολικό σε οικιστικά συγκροτήματα, δημόσια γραφεία και εγκαταστάσεις πολιτικής υποδομής στην περιοχή Γκραϊβορόν, και έγινε αναγκαστική εκκένωση αμάχων από αρκετές περιοχές.

Την Πέμπτη το βράδυ και την Παρασκευή αναφέρθηκαν νέες επιθέσεις με drones, όλμους και πυροβολικό στο Γκραϊβορόν και στο χωριό Κοζίνκα.

Η Μόσχα κάνει λόγο για «τρομοκρατικές επιθέσεις από Ουκρανούς μαχητές». Το Κίεβο έχει αρνηθεί οποιαδήποτε ανάμειξη, ενώ πίσω από τις επιθέσεις εμφανίζονται να είναι μαχητές της λεγεώνας «Ελευθερία στη Ρωσία» και του «Σώματος Ρώσων Εθελοντών».

Οι δύο ομάδες, που ισχυρίζονται ότι σχεδιάζουν επιθέσεις στο εσωτερικό της Ρωσίας, είχαν ανακοινώσει ότι «δημιουργούν αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη στα σύνορα με την Ουκρανία, απ' όπου ο ρωσικός στρατός δεν θα μπορεί να βομβαρδίζει την Ουκρανία».

Ο Ντενίς Καπούστιν, που αυτοχαρακτηρίστηκε διοικητής του «Σώματος Ρώσων Εθελοντών» (RVC), μίλησε σε δημοσιογράφους από το ουκρανικό έδαφος και ανέφερε ότι η Ουκρανία στήριξε την ομάδα του παρέχοντάς της πληροφορίες, καύσιμα, τρόφιμα και φάρμακα, ενώ οι αποφάσεις είναι «δικές τους».

Απαντώντας στις κατηγορίες της Μόσχας ότι οι «δολιοφθορείς» στο Μπέλγκοροντ χρησιμοποιούν αμερικανικό και δυτικό στρατιωτικό εξοπλισμό, όπως αμερικανικά τεθωρακισμένα οχήματα «Humvee», ο Μ. Μίλεϊ δήλωσε ότι το επιτελείο του εξετάζει οπτικό υλικό με τα οχήματα, αλλά όπως ισχυρίστηκε οι ΗΠΑ «δεν επιτρέπουν χτυπήματα σε ρωσικό έδαφος».

Στο μεταξύ, την Πέμπτη για άλλη μια φορά η Μόσχα ανακοίνωσε ότι ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη Su-27 και Su-35 απογειώθηκαν για να αναχαιτίσουν δύο αμερικανικά στρατηγικά βομβαρδιστικά B-1B πάνω από τη Βαλτική Θάλασσα.

Ο ειδικός απεσταλμένος της Κίνας για τις ευρασιατικές υποθέσεις, Λι Χούι, που την περασμένη βδομάδα ήταν στο Κίεβο, συναντήθηκε την Παρασκευή στη Μόσχα με τον Ρώσο ΥΠΕΞ Σ. Λαβρόφ, εξετάζοντας τις προοπτικές διαπραγματεύσεων για «διευθέτηση» της σύγκρουσης σύμφωνα με την κινεζική πρόταση 12 σημείων, που προτάσσει κατάπαυση του πυρός και ουσιαστικά αναγνωρίζει τα εδαφικά κέρδη της Ρωσίας.

Την Πέμπτη ο Λι συναντήθηκε στις Βρυξέλλες με τον αναπληρωτή γγ της ΕΕ για Πολιτικές Υποθέσεις, Ενρίκε Μόρα, προκειμένου να συζητήσουν την κατάσταση στην Ουκρανία.

«Οι δύο πλευρές συζήτησαν (...) τρόπους προώθησης μιας δίκαιης και βιώσιμης ειρήνης» στην Ουκρανία, ανέφερε η δήλωση. Ο Μόρα επεσήμανε ότι οι Βρυξέλλες πιστεύουν στην «πλήρη ευθύνη της Ρωσίας για την απρόκλητη και αδικαιολόγητη επίθεση κατά της Ουκρανίας, που αποτελεί βασική πρόκληση για την περιφερειακή και παγκόσμια σταθερότητα, την ασφάλεια και την ευημερία». Εξέφρασε επίσης την ελπίδα ότι η Κίνα, ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, «θα διαδραματίσει εποικοδομητικό ρόλο» στην «προώθηση του Διεθνούς Δικαίου όσον αφορά την Ουκρανία».

Εξάλλου ο Ζ. Μπορέλ, επικεφαλής της Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ, είχε δηλώσει ότι η Ευρωένωση δεν παίρνει στα σοβαρά την «ειρηνευτική» πρωτοβουλία της Κίνας και είναι έτοιμη να συζητήσει μόνο την «ειρηνευτική φόρμουλα» 10 σημείων του Ουκρανού Προέδρου, που είναι ΝΑΤΟικής έμπνευσης.

Ο Λι είχε ανακοινωθεί ότι θα επισκεφτεί επίσης τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Πολωνία.

Η σύγκρουση Αρμενίας - Αζερμπαϊτζάν «κινείται προς διευθέτηση, αν και εξακολουθούν να υπάρχουν ορισμένες δυσκολίες», ισχυρίστηκε την Πέμπτη ο Ρώσος Πρόεδρος Βλ. Πούτιν, ανοίγοντας τις συνομιλίες που είχε στη Μόσχα με τον Πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν Ι. Αλίεφ και τον πρωθυπουργό της Αρμενίας Ν. Πασινιάν.

Σύμφωνα με τον Πούτιν, τα ζητήματα που σχετίζονται με τη διασύνδεση και τους δρόμους μεταφοράς μεταξύ των χωρών και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ μπορούν να επιλυθούν, απομένουν δε μόνο «τεχνικές λεπτομέρειες». Την ίδια άποψη - συνέχισε ο Ρώσος Πρόεδρος - μοιράζονται και οι ηγέτες της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν, ότι δηλαδή «αυτά είναι τα εμπόδια που μπορούν να ξεπεραστούν».

Ο Πούτιν ευχαρίστησε το Αζερμπαϊτζάν και την Αρμενία «για την άμεση ανταπόκρισή τους σε μια πρόταση διεξαγωγής άλλης συνάντησης», για την οποία αναμένει ότι θα είναι «ένας καλός πρόλογος σε ορισμένες πρακτικές λύσεις».

Την επόμενη βδομάδα αναμένεται να συναντηθούν οι αντιπρόεδροι των κυβερνήσεων της Ρωσίας, της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν «για να διευθετήσουν τυχόν ζητήματα που παραμένουν άλυτα προς το παρόν».

Ανάμεσα στα εκκρεμή ζητήματα είναι το καθεστώς και τα δικαιώματα των Αρμενίων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Οι ηγέτες της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν δήλωσαν πριν την έναρξη των συνομιλιών στη Μόσχα ότι «σημειώνεται πρόοδος» στη διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεών τους, μετά την αμοιβαία αναγνώριση της εδαφικής ακεραιότητάς τους. Πάντως ο Πασινιάν συμπλήρωσε ότι η κατάσταση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και στον διάδρομο του Λατσίν ήταν τεταμένη. «Δυστυχώς, ο αποκλεισμός του διαδρόμου του Λατσίν έγινε παρουσία ρωσικών ειρηνευτικών δυνάμεων», υπενθύμισε.

Μπακού και Γερεβάν εμπλέκονται σε διένεξη εδώ και δεκαετίες για τον έλεγχο της περιοχής Ναγκόρνο Καραμπάχ του Αζερμπαϊτζάν, θύλακα όπου κατοικούν κατά πλειοψηφία Αρμένιοι.

«Είναι εφικτό να καταλήξουμε σε συμφωνία ειρήνης, δεδομένου ότι η Αρμενία αναγνώρισε επίσημα το Ναγκόρνο Καραμπάχ ως τμήμα του Αζερμπαϊτζάν», τόνισε ο Αλίεφ στην Ευρασιατική Οικονομική Ενωση, οργανισμό στον οποίο ηγείται η Ρωσία.

«Το Αζερμπαϊτζάν δεν προβάλλει καμία εδαφική διεκδίκηση έναντι της Αρμενίας», πρόσθεσε.

Ο Πασινιάν επιβεβαίωσε ότι οι δύο χώρες «προχωρούν προς την εξομάλυνση των σχέσεών τους, στη βάση της αμοιβαίας αναγνώρισης της εδαφικής ακεραιότητάς τους». Διαβεβαίωσε ότι η Αρμενία είναι έτοιμη «να άρει τον αποκλεισμό όλων των συγκοινωνιακών συνδέσεων στην περιοχή που περνούν από το αρμενικό έδαφος».

Οι δύο χώρες βρίσκονται παράλληλα σε διαπραγματεύσεις και με τη διαμεσολάβηση της ΕΕ και των ΗΠΑ, που επιδιώκουν να αυξήσουν την επιρροή τους στον Νότιο Καύκασο. Στις 14 Μάη, κατά τη διάρκεια συνάντησης που οργανώθηκε στις Βρυξέλλες από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σ. Μισέλ, συμφώνησαν να προχωρήσουν στην αμοιβαία αναγνώριση της εδαφικής τους ακεραιότητας.

Η διπλωματική εμπλοκή της Δύσης στον Καύκασο μπαίνει «σφήνα» στην παρέμβαση της Ρωσίας, που αποτελεί «παραδοσιακή» δύναμη στην περιοχή. Ο Ρώσος υπουργός Αμυνας, Σ. Σόιγκου, δήλωσε ότι η Δύση προσπαθεί να εμπλακεί στη σύρραξη και να δυσφημήσει την πολιτική της χώρας του «για την προάσπιση της ειρήνης».

Οι δηλώσεις του Πριγκόζιν αναδεικνύουν τη διαπάλη στους κόλπους της ρωσικής αστικής τάξης, αλλά και τους φόβους της

Ο Πριγκόζιν, που το τελευταίο διάστημα έχει εκφραστεί δημόσια με σκληρούς χαρακτηρισμούς κατά του υπουργού Αμυνας Σ. Σόιγκου και του γενικού επιτελάρχη των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων Β. Γκερασίμοφ, αναφέρθηκε στην πορεία της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, που η ρωσική ηγεσία τη χαρακτηρίζει «ειδική στρατιωτική επιχείρηση».

Ορισμένα σημεία των εκτιμήσεών του: «Ηρθαμε με θράσος, περάσαμε πατώντας με τις μπότες μας όλη την Ουκρανία αναζητώντας τους ναζί. Οσο ψάχναμε τους ναζί, κάναμε όση ζημιά μπορούσαμε σε όσους μπορούσαμε. Φτάσαμε στο Κίεβο και έπειτα - θα το πω στα Ρωσικά - χεστήκαμε και φύγαμε. Επειτα στη Χερσώνα, χεστήκαμε, φύγαμε. Και κάπως δεν μας βγαίνει όλο αυτό. Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση (ΕΣΕ) έγινε για την "αποναζιστικοποίηση" και κάναμε την Ουκρανία ως έθνος γνωστή σε όλο τον κόσμο. Κάτι σαν τους Ελληνες ή τους Ρωμαίους στην εποχή της ακμής τους. Τώρα, σε ό,τι αφορά την "αποστρατιωτικοποίηση": Αν στην αρχή της ΕΣΕ είχαν φερ' ειπείν 500 άρματα μάχης, τώρα έχουν 5.000. Αν στην αρχή είχαν 20.000 στρατιώτες που ήξεραν να πολεμούν, τώρα έχουν 400.000. Με ποιον τρόπο λοιπόν την αποστρατιωτικοποιήσαμε; Αποδεικνύεται ότι έγινε το αντίθετο, εμείς - άγνωστο πώς - στρατιωτικοποιήσαμε την Ουκρανία».

Εκθειάζοντας τον ιδιωτικό στρατό του, ο Πριγκόζιν είπε τα εξής: «Σήμερα η ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία "Βάγκνερ" είναι ο καλύτερος στρατός στον κόσμο. Φυσικά, λόγω πολιτικής ορθότητας, πρέπει να πω ότι ο επόμενος καλύτερος είναι ο ρωσικός στρατός, αλλά νομίζω ότι οι Ουκρανοί σήμερα είναι ένας από τους ισχυρότερους στρατούς. Εχουν υψηλό επίπεδο οργάνωσης, υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, υψηλό επίπεδο κατασκοπείας και ποικίλο οπλισμό. Χειρίζονται εξίσου καλά όλα τα οπλικά συστήματα, σοβιετικά και ΝΑΤΟικά. Δίνουν τα πάντα για την επίτευξη του υπέρτατου σκοπού τους, όπως κάναμε εμείς στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο».

Στην ίδια συνέντευξη ο Πριγκόζιν προσπαθεί να «πατήσει» στη λαϊκή δυσφορία για τον πόλεμο.

Ετσι, σημειώνει: «Ο γαμπρός του Σόιγκου τριγυρνάει σεινάμενος κουνάμενος και η κόρη του εγκαινιάζει τα οχυρά της Κρονστάνδης. Εβγαλε άραγε λεφτά γι' αυτά τα οχυρά; Ξόδεψε τα δικά της χρήματα γι' αυτά τα οχυρά; Για πυρομαχικά, ρε διάολε, να δώσει λεφτά. Τι να πω όταν ο υπουργός Αμυνας επιδεικνύει την κόρη του και έναν μαλάκα μπλόγκερ που μας δείχνει με το δάχτυλο και λέει ότι δεν του αρέσει η ειδική επιχείρηση...

Δεν την ξεκινήσαμε εμείς αυτήν την ειδική επιχείρηση. Εμείς χαιρετίσαμε στρατιωτικά και είπαμε, αφού το χωριό μας βρέθηκε σε μπελάδες και εφόσον πήγαμε να πλακωθούμε με τους γείτονες, πρέπει να πλακωθούμε μέχρι τέλους. Γιατί τώρα, καταπώς φαίνεται, οι άντρες πλακώνονται και κάποιοι άλλοι απλώς κάνουν χάζι και γουστάρουν.

Τα παιδιά της ελίτ στην καλύτερη περίπτωση το βουλώνουν, ενώ μερικοί επιτρέπουν στον εαυτό τους να επιδεικνύουν δημόσια μια πλούσια, ανέμελη ζωή. Ομως δεν έχει μόνο η ελίτ παιδιά. Και ενώ τα παιδιά της ελίτ ανεβάζουν στο διαδίκτυο πώς αλείφονται με κρέμες, τα παιδιά των απλών ανθρώπων γυρνάνε πίσω μέσα σε τσίγκινα φέρετρα, κομματιασμένα, και οι μανάδες κλαίνε τους γιους τους».

Ο επικεφαλής της «Βάγκνερ» κρούει τον «κώδωνα του κινδύνου», λέγοντας:

«Αυτή η διαίρεση μπορεί να καταλήξει όπως το 1917, σε μια επανάσταση, όταν πρώτα εξεγέρθηκαν οι στρατιώτες και μετά οι συγγενείς τους. Και είναι μάταιο να πιστεύουμε ότι είναι εκατοντάδες, σήμερα είναι δεκάδες χιλιάδες οι συγγενείς των σκοτωμένων. Μάλλον θα γίνουν εκατοντάδες χιλιάδες. Απ' αυτό δεν θα γλιτώσουμε. Και όλα θα τελειώσουν σε μια στιγμή, με μια Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου. Η επίδειξη πλούτου των παιδιών της ελίτ θα τελειώσει με το γεγονός ότι ο κόσμος θα τους πάρει φαλάγγι με τις πιρούνες και τα στειλιάρια.

Συνιστώ στην ελίτ της Ρωσικής Ομοσπονδίας: Μαζέψτε, κοπρόσκυλα, τα παιδιά σας, στείλτε τα στον πόλεμο και όταν πάτε σε κηδεία, όταν αρχίσετε να θάβετε κι εσείς τα παιδιά σας, τότε ο κόσμος θα πει, τώρα όλα γίνονται δίκαια».

Στη συνέντευξη αναδεικνύονται πλευρές της διαπάλης στα ηγετικά κλιμάκια της σημερινής καπιταλιστικής Ρωσίας:

«Σήμερα η "Βάγκνερ" διαθέτει 6.000 άτομα ικανά να διοικήσουν λόχο. Δηλαδή μπορούν να διοικήσουν τουλάχιστον 600.000 άτομα. Αν μας έδιναν, όπως ζήτησα, 200.000 άτομα, θα μετακινούσαμε το μέτωπο προς τα μπρος κατά 50 - 150 χιλιόμετρα σε διαφορετικές κατευθύνσεις, θα παίρναμε υπό τον έλεγχό μας ολόκληρο το Ντονμπάς. Είμαστε ένας κανονικός στρατός. Γιατί δεν μας άφησαν; Αυτό συνέβη λόγω ιντριγκών, λόγω του φόβου ότι όταν μεγαλώσει κάποια δομή, μπορεί να αρχίσει να υπαγορεύει όρους και ίσως να φτάσει με τανκς ακόμα και στη Μόσχα (...)

Αν το σύστημα βασίζεται στο ότι πρέπει να γλείφουμε κώλους, τότε η "Βάγκνερ" δεν θα το κάνει αυτό. Το βασικό πρόβλημα βρίσκεται στους Σόιγκου και Γκερασίμοφ. Πρόκειται για δύο άτομα που με απόφασή τους μας μπλόκαραν τα πάντα, παρά τη δήλωση του Προέδρου ότι υπάρχουν πυρομαχικά. Εάν σήμερα ο Μιζίντσεφ γίνει υπουργός Αμυνας και ο Σουροβίκιν γίνει αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, τότε αυτή θα ήταν μια κανονική διάρθρωση. Το πολιτικό μου πιστεύω: Αγαπώ την πατρίδα μου, υπακούω στον Πούτιν, τον Σόιγκου για σαπούνι, θα συνεχίσουμε να πολεμάμε».

Αναφερόμενος στις προοπτικές του ιμπεριαλιστικού πολέμου, είπε:

«Υπάρχει το αισιόδοξο και το απαισιόδοξο σενάριο. Δεν πιστεύω και πολύ στο πρώτο: Η Ευρώπη και η Αμερική θα κουραστούν από την ουκρανική σύγκρουση. Η Κίνα θα βάλει τους πάντες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Θα συμφωνήσουμε πως ό,τι έχουμε ήδη αρπάξει είναι δικό μας και ό,τι δεν αρπάξαμε δεν είναι δικό μας. Αυτό το σενάριο φαντάζει απίθανο.

Το απαισιόδοξο σενάριο: Δίνουν στους Ουκρανούς πυραύλους, αυτοί ετοιμάζουν στρατεύματα και, φυσικά, θα συνεχίσουν την επίθεση, θα προσπαθήσουν να αντεπιτεθούν. Ισως κάπου να πετύχει η αντεπίθεση, να αποκαταστήσουν τα σύνορα σε αυτά του 2014, και αυτό μπορεί εύκολα να συμβεί. Θα επιτεθούν στην Κριμαία, θα προσπαθήσουν να ανατινάξουν τη γέφυρα της Κριμαίας, να κόψουν τις γραμμές ανεφοδιασμού. Επομένως, πρέπει να προετοιμαστούμε για έναν σκληρό πόλεμο.

Βρισκόμαστε τώρα σε μια κατάσταση όπου μπορούμε απλά να χάσουμε τη Ρωσία. Επομένως, πρέπει να επιβάλουμε στρατιωτικό νόμο, να ανακοινώσουμε νέα κύματα επιστράτευσης, πρέπει να μεταφέρουμε όσους γίνεται στην παραγωγή πυρομαχικών. Πρέπει να σταματήσουμε, να κόψουμε την καλοπέραση, να σταματήσουμε να χτίζουμε νέους δρόμους, νέες υποδομές, και να δουλεύουμε μόνο για τον πόλεμο.

Η Ρωσία για μερικά χρόνια θα πρέπει να γίνει σαν Βόρεια Κορέα, να κλείσει όλα τα σύνορα, να σταματήσει να είναι συγκαταβατική, να φέρει πίσω όλους τους νέους της από το εξωτερικό και να εργαστεί σκληρά. Τότε θα φτάσουμε σε κάποιο αποτέλεσμα».

Ταυτόχρονα τάχθηκε ενάντια στη χρήση πυρηνικών όπλων ή στην απειλή χρήση τους, λέγοντας: «Εμείς ξεκινήσαμε αυτόν τον καβγά. Είναι δυο γείτονες και αυτοί τσακώθηκαν. Πας στον γείτονα, μπορεί να του σπάσεις τα μούτρα, μπορεί να σπάσεις πιατικά. Αλλά αν ο γείτονας σε έστειλε στο διάολο κι εσύ πήρες ένα τσεκούρι και του άνοιξες το κεφάλι, αυτό είναι ήδη μια περίεργη κατάσταση. Το τσεκούρι είναι η πυρηνική βόμβα. Δεν χρειάζεται να κυνηγάς τον γείτονα με το τσεκούρι. Πρέπει, τίμια, ή να τον πλακώσεις στο ξύλο ή να παραδεχτείς ότι τις έφαγες. Πρέπει στο πεδίο της μάχης να αποδείξεις το δίκιο σου».

Οι δηλώσεις του Πριγκόζιν, που για μια ακόμα φορά «ταράζουν τα νερά» της σιωπής που έχει επιβληθεί στα ρωσικά ΜΜΕ για τις προοπτικές της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, αναδεικνύουν τη διαπάλη στους κόλπους της ρωσικής αστικής τάξης, αλλά και τους φόβους της.

Ο Πριγκόζιν λειτουργεί ως «λαγός» μιας ενίσχυσης των αστικών κατασταλτικών μηχανισμών, αναδεικνύοντας την ανάγκη επιβολής στρατιωτικής δικτατορίας σε περίπτωση εμφάνισης κινδύνου για το αστικό σύστημα.