Η φορολόγηση των πολυδιαφημισμένων «υπερκερδών» των ομίλων της Ενέργειας, που έγινε σημαία για ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, ως το ...φάρμακο που θα έσωζε τάχα τον λαό από τις τεράστιες ανατιμήσεις στο ρεύμα, αποδεικνύεται μία μεγάλη φούσκα, όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο. Οι τελευταίες εξελίξεις κάνουν λόγο για ...διαβουλεύσεις ανάμεσα στην κυβέρνηση, στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας και στελέχη εταιρειών, ώστε να βρεθεί ποιο είναι τελικά το ποσό που θα φορολογηθεί κατά 90%. Οπως ακούγεται, το ποσό αυτό δεν ξεπερνάει τελικά τα 100-150 εκατ. ευρώ. Ακόμα όμως κι αυτά είναι αμφίβολο αν στο τέλος θα φορολογηθούν, κάτι για το οποίο χρειάζεται ούτως ή άλλως νομοθετική ρύθμιση από τα υπουργεία Περιβάλλοντος - Ενέργειας και Οικονομικών. Ο λόγος είναι ότι τα κέρδη των εταιρειών που χαρακτηρίζουν «υπερκέρδος» η Κομισιόν, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι απόρροια των νόμων που «απελευθερώνουν» την αγορά Ενέργειας και του τζόγου στο Χρηματιστήριο Ενέργειας, που λειτουργεί γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Γι' αυτό όταν έρχεται η ώρα να «ακουμπήσουν» έστω και μια ...γωνίτσα απ' αυτά τα κέρδη, χάριν εντυπωσιασμού, αρχίζουν τα «ναι μεν αλλά», τα «ίσως» και τα «διότι». Αν μάλιστα ισχύουν τα σενάρια ότι το κομπιουτεράκι βγάζει αρνητικό ισοζύγιο στα λογιστικά «υπερκέρδη» της ΔΕΗ ΑΕ από τις αυξήσεις στο ρεύμα, να δεις που στο τέλος θα βάλουν τον λαό να πληρώσει κι από πάνω!

«Πράσινη μετάβαση», Ταμείο Ανάκαμψης, κλιματικός νόμος, «μέτρα για την ενεργειακή κρίση»... Οροι και έννοιες που όσο περνάει ο καιρός, τόσο αποκαλύπτεται ο αντιλαϊκός σχεδιασμός που υπηρετούν. Δεν το λέει μόνο η τσέπη του λαού, που στενάζει από την ακριβή Ενέργεια, ούτε μόνο η καταστροφή του περιβάλλοντος που συνεχίζει το κεφάλαιο, αυτήν τη φορά με τις «πράσινες» μπίζνες. Το ομολογούν και τα στελέχη τραπεζικών - επιχειρηματικών ομίλων, που χαρακτηρίζουν «μεγάλη ευκαιρία» την «πράσινη μετάβαση». «Το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας μπορεί να προσφέρει σημαντική εξοικονόμηση χρηματοοικονομικού κόστους, ενώ μαζί με τον αναπτυξιακό νόμο, το ΕΣΠΑ και τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς πόρους, προσφέρεται μια μοναδική ευκαιρία στη γενιά μας να καλύψει το επενδυτικό κενό των περίπου 100 δισ. ευρώ που μας κληροδότησε η οικονομική κρίση», δήλωνε τις προάλλες στέλεχος μεγάλης τράπεζας, μιλώντας σε 200 εταιρικούς πελάτες της για το «πεδίον δόξης λαμπρό» που τους προσφέρεται με την «πράσινη» ανάπτυξη. Με άλλα λόγια, το ευρωπαϊκό και κρατικό χρήμα, σε συνδυασμό με το αντεργατικό πλαίσιο και τους άλλους φιλο-επενδυτικούς νόμους, διαμορφώνουν ένα πρώτης τάξης περιβάλλον για να «μασουλήσουν» οι όμιλοι πάνω από 100 δισ. ευρώ, επενδύοντας με εγγυημένη κερδοφορία. Δίκαια λοιπόν βλέπουν ως «ευκαιρία» αυτό που για τον λαό είναι κόλαφος και μαρτύριο διαρκείας, εξαιτίας του λογαριασμού που καλείται να πληρώσει ...στην υγειά του κάθε τραπεζίτη, των «εταιρικών πελατών» και της κερδοφορίας τους.

«Η Πορτογαλία συνεχίζει να εξετάζει τις ανάγκες της Ουκρανίας σε εξοπλισμό και έχει δείξει ότι θα συνεχίσει την υποστήριξή της σε διμερές επίπεδο και σε ένα ευρύτερο φάσμα χωρών. Η Πορτογαλία έχει στείλει και παραδώσει στην Ουκρανία περίπου 70 τόνους φονικού στρατιωτικού εξοπλισμού (διάφορα όπλα και πυρομαχικά) και μη φονικού (κράνη και βαλλιστικά γιλέκα, για παράδειγμα). Περίπου 100 τόνοι υλικού βρίσκονται υπό διαμετακόμιση, στους οποίους περιλαμβάνεται και ιατρικός εξοπλισμός». Η ανακοίνωση αυτή είναι του υπουργείου Αμυνας της Πορτογαλίας και εκδόθηκε τον περασμένο Απρίλη, μετά τη συνάντηση των «40» υπό τις ΗΠΑ στη Γερμανία. Τη θυμηθήκαμε διαβάζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε στα κάγκελα για τη νέα αποστολή όπλων που αποφάσισε η ελληνική κυβέρνηση στην Ουκρανία, εμπλέκοντας τη χώρα ακόμα πιο βαθιά στον πόλεμο και στους ανταγωνισμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει τρόπο να αντιπολιτευθεί την κυβέρνηση σε μια στρατηγική που κι ο ίδιος υπηρέτησε και υπηρετεί πιστά, όπως αυτήν της εμπλοκής στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς για τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Γι' αυτό η κριτική του στις αποφάσεις της κυβέρνησης είναι αμήχανη έως και αστεία, αν σκεφτεί κανείς ότι μέχρι τώρα, σε όλα τα ζητήματα, το «μότο» του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση ήταν: «Κάν' το όπως η (σοσιαλδημοκρατική) Πορτογαλία»... Οπως αποδεικνύεται, όμως, καμιά διαφορά δεν κάνει αν τα όπλα τα στέλνει μια «νεοφιλελεύθερη» ΝΑΤΟική κυβέρνηση, ή μια σοσιαλδημοκρατική εξίσου ΝΑΤΟική.