Πρόκειται για ένα βήμα προς την άμεση αξιοποίηση από τα μονοπώλια της επένδυσης λαϊκού πλούτου που έχει γίνει από τα κράτη που συμμετείχαν στην κατασκευή του ΔΔΣ. Βεβαίως έμμεση εκμετάλλευση από μεγάλες επιχειρήσεις της κρατικής δραστηριότητας στο Διάστημα γίνεται εδώ και δεκαετίες, με την εμπορική εφαρμογή τεχνολογιών που χρηματοδοτήθηκαν από τη NASA και τις κρατικές υπηρεσίες αεροδιαστημικής των άλλων χωρών και τεχνολογιών που προέκυψαν από τα πειράματα που γίνονται σε τροχιά.
Το σκάφος της SpaceX, μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές έκανε ελέγχους των συστημάτων του και μανούβρες προετοιμασίας για την προσέγγιση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Την Πέμπτη ήταν προγραμματισμένο να γίνει ένα κοντινό πέρασμα του Dragon από τον ΔΔΣ (κοντινό με την αστρονομική έννοια, αφού θα περνούσε 2,5 χιλιόμετρα μακριά) και την Παρασκευή να πραγματοποιηθεί η πρώτη απόπειρα σύνδεσης με τον σταθμό, με τη βοήθεια του ρομποτικού βραχίονα του ΔΔΣ, που θα συλλάβει το σκάφος από ειδική καταπακτή για να το φέρει στην κατάλληλη θέση.
CRAIG RUBADOUX |
Ομως η σημερινή θέση των εξωτερικών πλανητών δεν ταιριάζει με αυτό που προβλέπουν τα μοντέλα προσομοίωσης σε υπολογιστή της διαδικασίας σχηματισμού του ηλιακού συστήματος. Τον περασμένο Νοέμβρη, ο αστρονόμος Ντέιβιντ Νεσβόρνι, του Νοτιοανατολικού Ερευνητικού Ινστιτούτου του Κολοράντο, ενώ «έτρεχε» μια τέτοια προσομοίωση, συναντούσε συνεχώς το ίδιο πρόβλημα: Οι 4 γίγαντες αεριώδεις πλανήτες, που οι τροχιές τους είναι αρκετά μακριά η μία από την άλλη ώστε να είναι πολύ σταθερές, στην προσομοίωση συγκρούονταν μεταξύ τους, με οποιαδήποτε ρύθμιση και αν έκανε στο μαθηματικό μοντέλο. Ο Δίας κατέληγε πάντα να δεσμεύσει βαρυτικά, είτε τον Ουρανό, είτε τον Ποσειδώνα και τελικά να εξοβελίσει έναν από τους δύο στο διαστρικό κενό.
Προφανώς, κάτι τέτοιο δεν συνέβη στο ηλιακό σύστημα. Η μόνη εξήγηση που μπόρεσε να βρει ο Νεσβόρνι είναι ότι από το αρχικό νεφέλωμα πρέπει να σχηματίστηκε και ένας πέμπτος γίγαντας αερίων. Μόλις έβαλε και τον πέμπτο πλανήτη στο μοντέλο, αυτό άρχισε να ταιριάζει με τη σημερινή πραγματικότητα του ηλιακού συστήματος. Καθώς ο πέμπτος πλανήτης μετά από κάθε περιφορά έτεινε να βρει τη θέση του στο ηλιακό σύστημα, έπεφτε τελικά στα δυνατά βαρυτικά «χέρια» του Δία και εκσφενδονιζόταν στο Διάστημα. Η βίαιη απομάκρυνση του πρόσθετου πλανήτη είχε αποτέλεσμα να μετακινηθούν ο μεν Δίας προς το εσωτερικό του ηλιακού συστήματος, οι δε Ουρανός και Ποσειδώνας προς το εξωτερικό, στις τροχιές που έχουν σήμερα.
Ο Νεσβόρνι θεωρεί ότι αυτή η αστάθεια μπορεί να εξηγεί και τον Υστερο Βαρύ Βομβαρδισμό, μια περίοδο όπου χιλιάδες μικρά ουράνια σώματα από τα άκρα του ηλιακού συστήματος εκτοξεύτηκαν με δύναμη προς τους εσωτερικούς πλανήτες, βομβαρδίζοντάς τους ως μετέωρα. Αν και η μελέτη του Νεσβόρνι δεν αποτελεί απόδειξη για την ύπαρξη πέμπτου γίγαντα πλανήτη, ωστόσο συνέπεσε με την ανακοίνωση άλλων επιστημόνων ότι ο Γαλαξίας μας μπορεί να περιέχει δισεκατομμύρια πλανήτες που κινούνται άσκοπα στο διαστρικό χώρο. Ενας από αυτούς ίσως είναι και ο χαμένος μας γείτονας...