Κυριακή 27 Απρίλη 2014
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΥΠΟΣ
Οξύτατοι ανταγωνισμοί που πάνε μακριά...

Είναι γεγονός ότι οι επικίνδυνες για τους λαούς εξελίξεις στην Ουκρανία κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον και του αστικού Τύπου διεθνώς. Αλλωστε, η Ουκρανία αποτελεί, ως γεωστρατηγικό σημείο, ένα πεδίο οξύτατων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΕΕ (ιδιαίτερα Γερμανία), και Ρωσία, για μονοπωλιακά συμφέροντα που εκτείνονται σε πολλά σημεία του πλανήτη. Αυτό καταγράφεται και στο διεθνή Τύπο, από τον οποίο σήμερα παρουσιάζουμε ορισμένα ενδιαφέροντα αποσπάσματα, χαρακτηριστικά όμως για το περιεχόμενο των μονοπωλιακών ανταγωνισμών, έστω και αν περιορίζονται μόνο στον τομέα Ενέργειας. Γιατί οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί που εκφράζονται με επίκεντρο την Ουκρανία, αφορούν περισσότερους από την Ενέργεια τομείς της οικονομίας (βλέπε στο σημερινό «Ριζοσπάστη», σελ. 27). Ας παρακολουθήσουμε μέσα από τις σελίδες των εφημερίδων αυτούς τους ανταγωνισμούς, με αφορμή τις εξελίξεις στην Ουκρανία.

Περί αντικρουόμενων επιλογών αστικών κυβερνήσεων και μονοπωλίων...

Tις ενίοτε διαφορετικές ατζέντες και προτεραιότητες ανάμεσα σε τεράστια ενεργειακά μονοπώλια και το αστικό πολιτικό σύστημα εξουσίας στις ΗΠΑ σε μία περίοδο επικίνδυνα κλιμακούμενης ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης με τη Ρωσία επισημαίνει με εκτενές άρθρο γνώμης στο φύλλο της «Ουάσιγκτον Ποστ» στις 25/4 η Ρέιτσελ Μάντοου, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την πιθανότητα «απόλυτης συνεργασίας» ανάμεσα στην κυβέρνηση Ομπάμα και σε πολυεθνικές πετρελαϊκές εταιρείες όπως η «ExxonMobil» που έχουν τεράστια επενδυτικά συμφέροντα στη Ρωσία...

Η Μάντοου εκτιμά πως δύσκολα θα μπορούσαν να συμμορφωθούν εταιρείες όπως η «ExxonMobil» σε περίπτωση κυρώσεων ή ενός γενικευμένου «οικονομικού πολέμου» της Δύσης με τη Μόσχα θυμίζοντας τη συμφωνία - μαμούθ μισού τρισ. δολαρίων που είχε κλείσει η «πιο επικερδής αμερικανική εταιρεία στην ιστορία των αμερικανικών εταιρειών» το 2011 στην εξοχική κατοικία του Πούτιν με τη ρωσική εταιρεία «Rosneft» για τη γεώτρηση σχιστολιθικού αερίου στη Σιβηρία, για γεωτρήσεις σε ζώνη του Αρκτικού Ωκεανού με μέγεθος μεγαλύτερο από την πολιτεία του Τέξας και την κατασκευή ενός τεράστιου τερματικού σταθμού φυσικού αερίου στη ρωσική Απω Ανατολή. Αντίστοιχα, μας θυμίζει η Μάντοου, η «Rosneft» και οι θυγατρικές της είχαν εξασφαλίσει τεράστια μετοχικά πακέτα της «ExxonMobil» στο δυτικό Τέξας, στα οικόπεδα γεωτρήσεων της Αλμπέρτα και σε υποθαλάσσια κοιτάσματα στον Κόλπο του Μεξικού, καθώς και σε άλλα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Αλάσκα...

Η αρθρογράφος της εφημερίδας εξηγεί πως η περίπτωση της «ExxonMobil» δεν είναι η μόνη, αναφέροντας ως παράδειγμα την επίσκεψη που έκανε την περασμένη βδομάδα διευθύνον στέλεχος της βρετανο-ολλανδικής «Shell» στην προεδρική κατοικία του Ρώσου ηγέτη, Βλ. Πούτιν, εκφράζοντας ευθαρσώς την προθυμία του «για αύξηση της θέσης μας στη Ρωσική Ομοσπονδία». Σημειώνει, ακόμη, και την απόφαση Αμερικανού επικεφαλής της BP να αναζητήσει «καταφύγιο» στη Ρωσία το 2008 έπειτα από δολοφονική απόπειρα σε βάρος του, εξαιτίας εταιρικών διαφορών που ξέσπασαν, με αφορμή τις δραστηριότητες της πετρελαϊκής εταιρείας στη Ρωσική Ομοσπονδία. «Θυμίζοντας» ότι πάνω από το 1/3 των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου της ΒΡ βρίσκονται στη Ρωσία, ο Αμερικανός πρώην μεγαλοστέλεχος της ΒΡ (ο ίδιος που είχε καταφύγει προ εξαετίας στη Ρωσία) καθησύχασε προ ημερών τους επενδυτές ότι «η έκθεση της εταιρείας στη Ρωσία είναι τόσο μεγάλη που η ΒΡ θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο γεφυροποιού ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση στην περίπτωση της ουκρανικής κρίσης»! Ο ίδιος μάλιστα είπε κατά λέξη πως «η αλληλεξάρτηση ανάμεσα στη Ρωσία ως παρόχου Ενέργειας και της Ευρώπης ως καταναλωτή είναι σημαντική πηγή για την ασφάλεια και τη δέσμευση των δύο πλευρών»...

Οι σχέσεις αλληλεξάρτησης ανάμεσα στους πόλους αστικής εξουσίας και των μονοπωλίων δεν είναι ασφαλώς ούτε νέα, ούτε περιορίζεται στην περίπτωση της Ρωσίας καθώς η Μάντοου επαναφέρει την περίπτωση της εισβολής στο Ιράκ, που, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, σχεδιάστηκε πριν τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη 2001 από το επιτελείο της τότε κυβέρνησης του Προέδρου Τζ. Ου. Μπους και σχεδιάστηκε στα γραφεία της πετρελαϊκής εταιρείας του αντιπροέδρου Ντικ Τσένεϊ «Χαλιμπάρτον» και της κατασκευαστικής - θυγατρικής KBR στο Χιούστον του Τέξας, «εξαιτίας του φόβου πως τα πετρέλαια του Ιράκ υπό την κυβέρνηση του Σαντάμ Χουσεΐν δε θα έρεαν αφειδώς στην παγκόσμια αγορά, εξαιτίας πολιτικών επιλογών και της ανικανότητας της κρατικής ιρακινής πετρελαϊκής εταιρείας»...

Ετσι, η αρθρογράφος της «Ουάσιγκτον Ποστ» αναρωτιέται «εάν οι μεγάλες δυτικές πετρελαϊκές εταιρείες θα σταθούν εμπόδιο στο δρόμο σε περίπτωση που Ευρώπη και ΗΠΑ αποφασίσουν να πιέσουν τη Ρωσία με κυρώσεις που στοχοποιούν τον ενεργειακό τομέα, που αποτελεί το 50% της ρωσικής οικονομίας».

Οι ρωσικές ενεργειακές κινήσεις στη Βόρεια Αφρική...

Την ίδια στιγμή, το αμερικανικό περιοδικό «US News and World Report» παρατηρούσε στην προχτεσινή ηλεκτρονική έκδοσή του (25/4) ότι «ο κόσμος παρακολουθεί τις εξελίξεις στην Ουκρανία και η Ρωσία κάνει ενεργειακές κινήσεις στη Βόρεια Αφρική», επισημαίνοντας τις συμφωνίες της ρωσικής αστικής τάξης για έρευνες, γεωτρήσεις και παραγωγή φυσικού αερίου στην Αλγερία και σε άλλες αφρικανικές χώρες όπως η Νιγηρία, η Αίγυπτος και η Μοζαμβίκη. Αυτές οι κινήσεις της Μόσχας στην ενεργειακή σκακιέρα της Αφρικής αντιμετωπίζονται από ειδικούς αμυντικούς και οικονομικούς αναλυτές του Αφρικανικού Κέντρου Στρατηγικών Μελετών της Ουάσιγκτον, που επικαλείται ο αρθρογράφος του περιοδικού Αλαν Νιουχάουζερ, σαν προσπάθεια «στραγγαλισμού της Δυτικής Ευρώπης που θα μπορούσε να ενταθεί ή να απειληθεί πως θα ενταθεί οποιαδήποτε στιγμή θελήσει η Ρωσία», αφού ως το 2015 ο έλεγχος πάνω στην ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης θα μπορούσε να αυξηθεί κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες φθάνοντας και το 40%.

Επιπλέον, επισημαίνεται πως «χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου όπως η Ισπανία και η Ιταλία, που αντλούν το περισσότερο φυσικό αέριο από τη Βόρεια Αφρική, θα μπορούσαν να ενταχθούν στη λίστα όσων υφίστανται τις άμεσες συνέπειες από την αυξανόμενη ρωσική παρουσία στην ήπειρο», αφού «οι Ρώσοι κάνουν κάτι πολύ έξυπνο στρατηγικά: όσο μεγαλύτεροι γίνονται όσον αφορά την παρουσία τους στο διεθνή τομέα Ενέργειας, τόσο μεγαλύτερη πίεση μπορούν να ασκήσουν σε όλους».

Εν κατακλείδι υποστηρίζεται ότι η Ρωσία κλείνοντας ενεργειακά τον κλοιό γύρω από την Ευρώπη, «θα αυξήσει σημαντικά την παγκόσμια επιρροή της και θα περιορίσει συνεπώς τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές επιλογές σε διάφορα ζητήματα από το συνεχιζόμενο εμφύλιο στη Συρία ως τη ρωσική παροχή καυσίμων στα αμερικανικά στρατεύματα στο Αφγανιστάν».


Δ.Ο.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ