Πέμπτη 27 Απρίλη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει

Μετά τον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και τις σχετικές διαβεβαιώσεις του από το βήμα της Βουλής - κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων - για παραπέρα ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων, ήρθε προχτές ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας να καλέσει την κυβέρνηση να προχωρήσει ακόμα πιο γρήγορα και πιο αποφασιστικά στο δρόμο που έχει ήδη επιλέξει... Δηλαδή, στη δραστική επέκταση της μερικής απασχόλησης, στην πλήρη αποδιοργάνωση του χρόνου εργασίας, στο χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ώστε να βγει από τη μέση κάθε «αντικίνητρο» στην αγορά της εργασίας! Στην ίδια κατεύθυνση ο ΣΕΒ (όπως δήλωναν χτες στελέχη του) απαιτεί την τροποποίηση και αυτού ακόμα του αντεργατικού νομοθετικού τερατουργήματος (ν.2639/98) και να βγει από τη μέση η προϋπόθεση της «σύμφωνης γνώμης» των εργαζομένων για την κατάργηση του οχτάωρου και την επιβολή της «συνολικής διευθέτησης» του χρόνου εργασίας!

Και η κυβέρνηση; «Απαιτείται διαρκής αναπροσαρμογή των εργασιακών σχέσεων», δήλωσε χτες, μιλώντας στον «Φλας» ένας εκ των αρχιερέων του εργασιακού μεσαίωνα, ο υφυπουργός Εργασίας Χ. Πρωτόπαππας. Το μέλλον ξεκίνησε δηλαδή...

Από «νάνος», «μεγάλος»...

Από «πολιτικός νάνος», «μεγάλος τιμονιέρης στο καράβι που λέγεται Ελλάς», έγινε ο πρωθυπουργός, κατά τον βουλευτή του κόμματός του Μαγκούφη, ο οποίος - για να ξέρετε με ποιον έχετε να κάνετε - «επιλέγει τη σοσιαλιστική συνιστώσα του εκσυγχρονισμού»...

Η πρώτη δήλωση του βουλευτή για τον πρωθυπουργό είχε γίνει πριν πέντε περίπου χρόνια κατά το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, που εξέλεξε τον Κ. Σημίτη πρόεδρο, η δεύτερη χτες στην εφημερίδα «Εθνος»...

Στο μεταξύ, η πρώτη δήλωση (περί «νάνου») είχε στοιχίσει «μια τετραετία λιγότερης προσφοράς» για τον κ. Μαγκούφη, δηλαδή είχε μαγκουφέψει, χωρίς αυτόν, η Βουλή για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, αλλά επανήλθε δριμύτερος και... ωριμότερος.

Από τον... ουρανό έπεσε;

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Το σύστημα είναι αλλοιωμένο. Είναι ένα σύστημα που εξυπηρετεί παρέες, φίλους και πελάτες. Οι υπόλοιποι είναι σαν να μην υπάρχουν. Οι άγνωστοι, εκείνοι που πάνε στο νοσοκομείο μη έχοντας ούτε ένα γνωστό, έστω μια νοσοκόμα, δεν έχουν τύχη. Θα ταλαιπωρηθούν, θα μείνουν παραμελημένοι, δε θα έχουν την απαιτούμενη φροντίδα, μπορεί και να πεθάνουν, αν η κατάσταση της υγείας τους είναι τέτοια, που δεν επιδέχεται καθυστερήσεις και απαιτεί γρήγορες αποφάσεις, επεμβάσεις και συγκεκριμένες ενέργειες».

Οι παραπάνω διαπιστώσεις ανήκουν στον υπουργό Υγείας, Αλ. Παπαδόπουλο και τις διατύπωσε, μετά την προχτεσινή επίσκεψή του στα νοσοκομεία Ιπποκράτειο, Ευαγγελισμό και Λαϊκό. Και δε λέμε, αν αφαιρεθεί μια απολυτότητα και υπερβολή, που αδικεί πολλούς εργαζομένους στα δημόσια νοσοκομεία, καθώς προσφέρουν με αυτοθυσία, μέσα σε αντίξοες συνθήκες, οι διαπιστώσεις είναι βασικά σωστές. Τώρα, όμως, γνώρισε την κατάσταση αυτή ο Αλ. Παπαδόπουλος; Από τον ουρανό έπεσε..; Επρεπε, δηλαδή, να γίνει υπουργός Υγείας και να κάνει περιοδεία σε κάποια νοσοκομεία, για να διαπιστώσει όσα γνωρίζουν όλοι οι Ελληνες κι έχουν γραφτεί επανειλημμένα στον Τύπο;

Θέσφατα

Τίποτε δεν είναι θέσφατο για τον υπουργό Υγείας Αλ. Παπαδόπουλο, όσον αφορά το νομικό καθεστώς και τις εργασιακές σχέσεις στα δημόσια νοσοκομεία, στο όνομα της δήθεν μεταρρύθμισης του ΕΣΥ.

Ετσι γίνεται πριν από κάθε επίθεση. Προετοιμάζεις πρώτα το έδαφος στιγματίζοντας το στόχο και στηριζόμενος σε... θέσφατα - δηλαδή σε υπαρκτά προβλήματα, που δημιούργησε η πολιτική σου.

Λόγου χάρη, το βράδυ της Δευτέρας που πήγε ο υπουργός Υγείας στον «Ευαγγελισμό» και δε βρήκε καμιά νοσηλεύτρια στα εξωτερικά ιατρεία, αυτό δεν ήταν θέσφατο για τον Αλ. Παπαδόπουλο; Δεν ήξερε δηλαδή ότι οι 600 κενές οργανικές θέσεις του «Ευαγγελισμού» είναι αποτέλεσμα της στυγνής οικονομικής πολιτικής που σχεδίασε και ο ίδιος ως υπουργός Οικονομικών;

Κι ύστερα πώς ζητούσε να βρεθεί νοσηλεύτρια για τα εξωτερικά ιατρεία, όταν η μοναδική νοσηλεύτρια ακολούθησε ασθενή στα επείγοντα;

Ασχημο ποδαρικό

Ασχημη ήταν χτες η πρώτη συνάντηση του υπουργού Υγείας Αλ. Παπαδόπουλου με τους υγειονομικούς συντάκτες. Προχτές επισκέφτηκε τρία νοσοκομεία, χωρίς να συνοδεύεται από δημοσιογράφους, αλλά η χτεσινή «Καθημερινή» είχε σχετικό ρεπορτάζ, με την υπογραφή του διευθυντή της εφημερίδας και όπου περιλαμβάνονταν και δηλώσεις του υπουργού.

Αναμενόμενο ήταν να διαμαρτυρηθούν εντονότατα οι συντάκτες του υπουργείου Υγείας, για την επιλεκτική ενημέρωση και - μετά από αρκετή συζήτηση - ο υπουργός αποφάσισε να γίνεται ενημέρωση των συντακτών κάθε Τετάρτη.

Ιδωμεν, εάν θα τηρηθεί η δέσμευση.

«Θέτω τον εαυτό μου στην υπηρεσία του κόμματος», δήλωσε, μετά τη συνάντηση που είχε με τον γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, ο Ε. Γιαννόπουλος. Η πληροφορία, που λέει ότι ο Κ. Σκανδαλίδης μονολογούσε μετά τη συνομιλία ότι «τον ξεφορτώθηκε ο Σημίτης και τον φορτώθηκα εγώ», δεν έγινε δυνατό να διασταυρωθεί...

Συμμαθητές...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΝΕΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ προβολής και... πολιτικής επιβίωσης φαίνεται ότι βρήκε ο δήμαρχος Αθηναίων, Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος αποφάσισε να γίνει το πρόσωπο γύρω από το οποίο θα κινηθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004.

Γιατί βέβαια δε φανταζόμαστε ότι θέλει να πιστέψουμε πως συναντήθηκε χτες με τον Σκανδαλίδη, επειδή ο τελευταίος είναι βουλευτής Αθηνών και ενδιαφέρεται για τα προβλήματα της πρωτεύουσας ή επειδή υπήρξαν συμμαθητές.

Βέβαια, όπως θα έχετε καταλάβει, αυτή η υπόθεση των Ολυμπιακών Αγώνων μάλλον έχει πολύ παρασκήνιο κι ίσως η κυβέρνηση αποφάσισε να αρχίσει τη μετάθεση σιγά σιγά από πάνω της κάποιων ευθυνών, οπότε βρήκε τον κατάλληλο άνθρωπο.

Δώσε στον Αβραμόπουλο πανηγύρια κι εκδηλώσεις και είναι στο στοιχείο του.

ΑΥΤΕΣ οι δηλώσεις του Ρέππα, βρε παιδί μου, περί του ότι η Ελλάδα δεν ανακατεύεται στα εσωτερικά της Γιουγκοσλαβίας, τι να σας πούμε δηλαδή!

Η αθωότητα φαίνεται σε κάθε του έκφραση...

Γίνονται εδώ συναντήσεις της σερβικής αντιπολίτευσης, η Ελλάδα αναλαμβάνει τη χρηματοδότηση (μέσω προγραμμάτων της ΕΕ) των περιοχών που ελέγχει η αντιπολίτευση, αλλά κατά τα... άλλα είναι ουδέτερη.

Φυσικά όλα αυτά ούτε προβάλλονται, ούτε αφήνουν τον κόσμο να καταλάβει τι γίνεται, γιατί ξέρουν ότι θα... τρακάρουν πάνω στην κοινή γνώμη που έχει σαφή θέση και άποψη για το τι έγινε στη Γιουγκοσλαβία. Κι όταν τα λένε, μας τα παρουσιάζουν σαν ανθρωπιστική βοήθεια ή σαν προσπάθεια ανασυγκρότησης.

Ισως εδώ υπάρχει μια... δόση αλήθειας. Οντως η ελληνική κυβέρνηση συντάσσεται με όλους εκείνους που θέλουν την... εκ βάθρων ανασυγκρότηση της Γιουγκοσλαβίας.

Δηλαδή τη διάλυση του οτιδήποτε ισχύει σήμερα και το ξαναχτίσιμό της όπως βολεύει την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Η «καραμέλα» της συναίνεσης

Ησυζήτηση στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ανέδειξε, εκτός των άλλων, σε κεντρικό ζήτημα, αυτό της συναίνεσης, κυρίως μεταξύ των δύο εταίρων του δικομματισμού. Μάλιστα, οι δύο μονομάχοι αντάλλαξαν πυρά για το ποιος πραγματικά θέλει τη συναίνεση και ποιος την εφαρμόζει στην πράξη, ενώ ακολούθησε η σχετική φιλολογία για το αν πραγματικά είναι εφικτή η συναίνεση μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η συναίνεση μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων υπάρχει και μάλιστα σε μέγιστο βαθμό. Πρόκειται για συναίνεση, συμφωνία και σύμπλευση πάνω στο «μονόδρομο» του νεοφιλελευθερισμού, της «παγκοσμιοποίησης» και της «νέας τάξης». Δεν υπάρχουν πολιτικές επιλογές, ακόμα και σε δευτερεύοντα θέματα, που να διαφοροποιούνται ή συγκρούονται, παρά μόνο αυτά που αφορούν τη νομή της εξουσίας και τη διαπάλη για την κατάκτησή της.

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι η πολιτική συναίνεση μεταξύ των δύο πυλώνων του δικομματισμού. Αυτό που επιδιώκεται είναι να επιβληθεί και εξασφαλιστεί η ανοχή, αποδοχή και συναίνεση του μεγαλύτερου τμήματος των λαϊκών μαζών στις νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις και «τομές» που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, αλλά οι καταστροφικές συνέπειες θα γίνουν περισσότερο οδυνηρές τα επόμενα χρόνια. Επιδιώκεται να εξασφαλιστεί η συναίνεση στο «ρεαλισμό» της υποταγής στη «νέα τάξη». Σ' αυτό αποσκοπεί η εντεινόμενη προπαγάνδα για την «ανάγκη» συναίνεσης μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για την εφαρμοζόμενη πολιτική. Η συναίνεση μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων αποτελεί το πρότυπο και το πλαίσιο μέσα στο οποίο θέλουν να εγκλωβίσουν τη λαϊκή συνείδηση. Σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η ερμηνεία του εκλογικού αποτελέσματος από τις ηγεσίες των δύο κομμάτων, ότι δηλαδή η λαϊκή ετυμηγορία και εντολή είναι να προχωρήσει η συναίνεση για την εφαρμογή της «μοναδικής» και κοινής πολιτικής.

Ησυναίνεση φυσικά δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Είναι σύμφυτη και προϋπόθεση της ύπαρξης και λειτουργίας του δικομματισμού. Τα τελευταία χρόνια όμως επιδιώκεται να αποκτήσει χαρακτήρα ανοιχτής συνεννόησης και συνεργασίας και αλληλοϋποστήριξης, σύμφωνα με τα πρότυπα των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γερμανίας. Η ηγεσία της ΝΔ, εκ του ασφαλούς καθότι στην αντιπολίτευση, προτείνει και αγωνίζεται να αποκτήσει αυτή η συναίνεση θεσμική υπόσταση και να ξεκινήσει από συγκεκριμένους τομείς, όπως σε εξωτερική πολιτική, παιδεία και Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, όπου η πολιτική που θα εφαρμοστεί βαφτίζεται «εθνική» και πρέπει να ασκηθεί μέσα από αντίστοιχα «εθνικά συμβούλια». Φυσικά, έχει επανειλημμένα διακηρύξει την ετοιμότητά της να στηρίξει τις νεοφιλελεύθερες διαρθρωτικές αλλαγές και τη σύγκρουση της κυβέρνησης με τα συνδικάτα για την επιβολή τους. Από την πλευρά της η κυβέρνηση Σημίτη, όσο και αν εμφανίζεται υπέρμαχος της συναίνεσης, δεν πιστεύει ότι χρειάζεται αυτού του τύπου τη συναίνεση, αφ' ενός γιατί θεωρεί ότι η κυρίαρχη πολιτική δεν αμφισβητείται σοβαρά, αλλά και γιατί ελέγχει τις ηγεσίες των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, που τη βοηθούν να δημιουργεί την εικόνα της κοινωνικής συγκατάθεσης στην πολιτική της. Κυρίως όμως αντιλαμβάνεται ότι η αποκάλυψη της απροσχημάτιστης ταύτισης μεταξύ των δυο κομμάτων θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στο σύστημα και θα αναδείξει πιο έντονα την ανάγκη κάλυψης ενός «αντιπολιτευτικού κενού», θα φέρει στο προσκήνιο την ανάγκη παρέμβασης του λαϊκού παράγοντα.

Το ΚΚΕ, χρόνια τώρα, έχει σταθεί στον αντίποδα της προωθούμενης συναίνεσης, την έχει καταγγείλει και έχει αποκαλύψει το πραγματικό της περιεχόμενο και τους στόχους της. Ακριβώς επειδή δεν «παίζει» σε αυτό το αντιλαϊκό παιχνίδι το χαρακτηρίζουν «περιθωριακό». Προφανώς παρουσιάζουν την επιθυμία τους ως πραγματικότητα.


Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Ο εκλογικός νόμος

Παπαγεωργίου Βασίλης

Και, ξαφνικά, προέκυψε θέμα εκλογικού νόμου. Το θέμα άνοιξε η ίδια η κυβέρνηση και από κει και πέρα η σχετική φιλολογία δίνει και παίρνει. Και μπορεί, κάποιοι αιθεροβάμονες, να πιστεύουν και να ελπίζουν σ' ένα λιγότερο καλπονοθευτικό και άνισο εκλογικό σύστημα, αλλά τίποτε δε φανερώνει, πως κάτι τέτοιο έχουν στο μυαλό τους οι κυβερνώντες και τα επιτελεία τους. Ισα ίσα, υπάρχουν διάφορες ενδείξεις, που «σπρώχνουν» προς την αντίθετη κατεύθυνση, ακόμη και στη διαμόρφωση ενός εκλογικού συστήματος κομμένου και ραμμένου στα κυοφορούμενα σχέδια «αμερικανοποίησης» της πολιτικής ζωής της χώρας. Σ' ένα εκλογικό σύστημα, δηλαδή, που θα επιχειρεί, ουσιαστικά, να περιθωριοποιήσει και να αποκλείσει τις όποιες «αιρετικές» φωνές από το Κοινοβούλιο και το πολιτικό προσκήνιο, γενικότερα.

Πάντως, αν νομίζουν οι κυβερνώντες πως μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, στηριζόμενοι στην κοινοβουλευτική τους πλειοψηφία και τη συναίνεση της ΝΔ, είναι γελασμένοι. Τους πληροφορούμε - αν δεν το 'χουν καταλάβει - ότι η Ελλάδα δεν έχει γίνει Αμερική. Κι ούτε θα γίνει...

Στρατηγικό επενδυτή ... έχει;

Αυτό και αν είναι είδηση! «Μάνατζερς στη Ρηγίλλης»(!), διαβάζουμε σε τίτλο εφημερίδας της παράταξης, η οποία φιλοξενεί ένα αρκετά εκτεταμένο ρεπορτάζ επί του θέματος, σύμφωνα με το οποίο: «Η ΝΔ "είναι αποφασισμένη να αλλάξει ριζικά την οργανωτική δομή του κόμματος και προσανατολίζεται στη στελέχωση της Ρηγίλλης από εξωκομματικά στελέχη και μάλιστα μάνατζερς σε θέσεις κλειδιά, ώστε να έχουν την ευθύνη για κάθε τομέα που θα τους ανατεθεί"»...

Από την προσεκτική ανάγνωση του δημοσιεύματος δεν προκύπτει αν η ΝΔ αναζητεί και... στρατηγικό επενδυτή ή αν «ο βασικός πυρήνας στην άσκηση της πολιτικής θα παραμείνει το δυναμικό των στελεχών της ΝΔ». Πάντως διαβάζουμε ότι με μάνατζερς θα στελεχωθούν, όχι μόνο η Ρηγίλλης, αλλά και οι νομαρχιακές, όπως και οι τοπικές οργανώσεις της ΝΔ...

Δε γνωρίζουμε, ούτε διευκρινίζεται αν είχε και αυτά τα σχέδια υπόψη του ο πρόεδρος του κόμματος, όταν προεκλογικά δεσμευόταν για «πλήρη απασχόληση», αλλά το σίγουρο είναι ότι θα βρουν επιτέλους δουλιά οι πτυχιούχοι «πιτσαδόροι» της ΝΔ...

Διαψεύσεις ... επιβεβαίωσης

Αρνείται το υπουργείο Εξωτερικών - χωρίς σαφήνεια, όμως, και με όχι κατηγορηματικό τρόπο - την προκλητική και ενεργό ανάμειξή του στα εσωτερικά της Γιουγκοσλαβίας, όπως αυτή εκφράστηκε στην πρόσφατη συνάντηση της σερβικής αντιπολίτευσης στην Αθήνα. Αλλα είπαν, όμως, τόσο ο αρμόδιος για το Κοσσυφοπέδιο απεσταλμένος της κυβέρνησης των ΗΠΑ, όσο και οι συμμετέχοντες στη σύσκεψη. Και όχι μόνον αυτό. Θυμίζουμε ότι στη διάρκεια της συζήτησης των προγραμματικών δηλώσεων στη Βουλή η Αλέκα Παπαρήγα κατάγγειλε το γεγονός, σημειώνοντας: Συζητήθηκε καθαρά η διαδικασία ανατροπής της κυβέρνησης Μιλόσεβιτς. Εμείς δεν είμαστε ούτε απόλυτοι υπερασπιστές της κυβέρνησης αυτής, ούτε καμιάς άλλης, σε γειτονική μας χώρα. Το θέμα, όμως, είναι άλλο. Για πρώτη φορά, η ελληνική κυβέρνηση προσχώρησε ανοιχτά σε μια τέτοια διαδικασία...

«Αν αυτά είναι τα νέα ήθη και οι νέες ιδέες της "νέας τάξης πραγμάτων", κατέληξε η Αλ. Παπαρήγα, πρέπει να σας πούμε ότι εμείς τέτοιο ρόλο για την Ελλάδα δεν τον θέλουμε και νομίζω ότι αυτό δεν είναι μία στενή κομματική άποψη, αλλά εκφράζει ευρύτερα τον ελληνικό λαό ή ένα μεγάλο μέρος του».

Και δεν ακούστηκε η παραμικρή διάψευση ούτε από τον πρωθυπουργό, ούτε από τον υπουργό Εξωτερικών.

Πόσο τυφλοί είναι;

Τι να διαψεύσουν, άλλωστε. Μήπως, δεν έχουν συμφωνήσει και δεν έχουν βάλει την υπογραφή τους στον ΝΑΤΟικό βρώμικο πόλεμο; Μήπως, δεν είναι συμμέτοχοι και συνένοχοι στη μετατροπή του Κοσσυφοπεδίου σε προτεκτοράτο; Μήπως δε συμφωνούν και δεν υπογράφουν όλες τις ΝΑΤΟικές και κοινοτικές αποφάσεις για «εκδημοκρατισμό» της Γιουγκοσλαβίας - ανατροπή του Μιλόσεβιτς, δηλαδή - παίρνοντας για το σκοπό αυτό και μια σειρά μέτρα, όπως ο αποκλεισμός της γειτονικής χώρας;

Ας αφήσουν, επομένως, κατά μέρος τις γελοίες διαψεύσεις. Η αλήθεια είναι πως με τη δική τους βοήθεια έγινε κατορθωτή η συνάντηση της Αθήνας και η σύμπτυξη μετώπου από τη λεγόμενη σερβική αντιπολίτευση, τη σερβική εκκλησία και τον Καραγεώργεβιτς, το γιο του έκπτωτου μονάρχη. Και συνεχίζουν να δίνουν την απλόχερη βοήθειά τους, στα σχέδια και τις επιδιώξεις των προαναφερομένων, επεμβαίνοντας απροκάλυπτα και ωμά στα εσωτερικά μιας ανεξάρτητης χώρας, μέλους του ΟΗΕ.

Αραγε, δε σκέφτονται ότι με τις ενέργειές τους ουσιαστικά «σπρώχνουν» στον παραπέρα κατακερματισμό της Γιουγκοσλαβίας, τη μεγαλύτερη αποσταθεροποίηση της περιοχής, ακόμη και στην παλινόρθωση της βασιλείας στη γειτονική χώρα;

Αραγε, δεν καταλαβαίνουν πόσο επικίνδυνος είναι αυτός ο δρόμος; Τόσο τυφλοί είναι;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ενότητα στον αγώνα

Αντίσταση γιατί και μαζί με ποιον; Λίγες μέρες πριν την Πρωτομαγιά και ύστερα από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, το ερώτημα προβάλλει επιτακτικά για άλλη μια φορά, παρ' όλο που η απάντησή του δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Είναι μάλλον εύκολη, γιατί τα μέτωπα έχουν ανοίξει εδώ και καιρό και οι συσχετισμοί έχουν κατασταλάξει. Ασφαλιστικό, ανεργία, εργασιακές σχέσεις, ιδιωτικοποιήσεις, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ειρήνη και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Αυτά προτάσσουν οι ταξικές δυνάμεις μπροστά στην Πρωτομαγιά και με βάση αυτά καλούν στον ταξικό, αγωνιστικό γιορτασμό της. Το κάλεσμα αφορά όλους, τον εργάτη και τον υπάλληλο, τον άνεργο, το νέο και τον συνταξιούχο, καθώς όλοι αυτοί σε όλη τη χώρα, είναι οι αποδέκτες των συνεπειών μιας βαθιά ταξικής, αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής. Μιας πολιτικής που εξυπηρετεί καθοριστικά τα συμφέροντα του κεφαλαίου, έχει στόχο ύπαρξης την ένταση της εκμετάλλευσης σε βάρος της εργατικής τάξης, στοιχειοθετεί το - εχθρικό για τα συμφέροντα των εργαζομένων - μέτωπο κυβέρνησης - εργοδοτών και Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οι Πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις, εκείνες οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις με ξεκάθαρους, ταξικούς, στόχους δεν μπορεί παρά να εναντιωθούν σε αυτό το μέτωπο. Να αντιτάξουν την ισχυρή άρνηση των εργαζομένων στην αφαίρεση των κατακτήσεών τους, να πιστοποιήσουν με τρόπο αδιαπραγμάτευτο, ότι ο εργασιακός μεσαίωνας δεν είναι εύκολο να γίνει πράξη, θα συναντήσει αντίσταση, εργαζόμενους στο δρόμο, διεκδικήσεις που όχι μόνο θα τον σταματήσουν αλλά και θα τον ακυρώσουν. Από τα πράγματα λοιπόν και με μεγαλύτερη βιάση μπαίνει σήμερα το ζήτημα της επιλογής της γραμμής του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, ακολουθούν τη γραμμή του αγώνα, της ανυπακοής και της αντίστασης στο κεφάλαιο και τα μονοπώλια, την κυβέρνηση και την ολιγαρχία, αποζητώντας ρήξη με τις επιταγές της ΟΝΕ και της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ενοποίησης. Πάνω σε αυτή τη βάση τοποθετείται η υπόθεση της ενότητας για τις ταξικές δυνάμεις.

Από την άλλη, υπάρχει η γραμμή της υποταγής, του συμβιβασμού και της αναξιοπιστίας. Η λογική που υποτάσσει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και τα υφιστάμενα δικαιώματά τους, στις συνθήκες που επιβάλλει η ΟΝΕ. Η θέση που υπηρετούν οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, για ανταλλαγή απόψεων αντί αγώνα, «κοινωνικό διάλογο», συνδιαλλαγή μεταξύ των «κοινωνικών εταίρων» και ενεργητική στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής. Οι δυνάμεις αυτές αναζητούν με τη σειρά τους την «ενότητα» δράσης του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά πάνω σε αυτές τις βάσεις και με τελικό ζητούμενο την κοινωνική και «εργασιακή ειρήνη». Είναι λοιπόν εύκολη η απάντηση στο ερώτημα γιατί και μαζί με ποιον. Με τις δυνάμεις της αντίστασης, για την υπεράσπιση και διεύρυνση των κατακτήσεων των εργαζομένων. Για μια ενότητα που θα εξυπηρετεί, θα πηγαίνει μπροστά τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και όχι για μια «ενότητα» στην υποχώρηση και στην ταξική συνεργασία. Για αλλαγές στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, τέτοιες που θα το βγάλουν από το σημερινό τέλμα του, την εγκληματική αδράνεια που «υποθηκεύει» το μέλλον της εργατικής τάξης. Με τη μαζικοποίηση των συνδικάτων, τη μαχητική δράση και τον ταξικό προσανατολισμό τους, με την αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων σε βάρος των εκπροσώπων των μονοπωλίων μέσα στην εργατική τάξη. Σ' αυτή τη ρότα βρίσκονται τα σωματεία, τα Εργατικά Κέντρα, οι Ομοσπονδίες, τα συντονιστικά αγώνα που προετοιμάζουν την ταξική τους απάντηση με τις συγκεντρώσεις στις 7 Μάη.

Ο «δείπνος»

Τους αγάδες

σε τραπέζι

ο Κωστής

έχει καλέσει

και στη μάσα

οι μεγάλοι

με τα μούτρα

έχουν πέσει!

***

Τρώνε το 'να,

τρώνε τ' άλλο,

οι μασέλες τους

εν δράσει,

δες πώς πρήστηκε

ο Χρήστος

κι ο Βαρδής

πώς έχει σκάσει!

***

Φαγοπότι

και τα «πιάτα»

πάνε κι έρχονται

αράδα,

σε λιγάκι

δε θα μείνει

κοκαλάκι

απ' την Ελλάδα!

***

Στους αγάδες

παραθέτει

ο Κωστής

μεγάλο δείπνο

κι ο λαός

το έχει ρίξει,

παρακεί,

καλά στον ύπνο!


Ο οίστρος



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ