Την ώρα που η κυβέρνηση δεν κουράζεται να λέει ότι οι αντιασφαλιστικές ανατροπές που φέρνει, θωρακίζοντας τον νόμο Κατρούγκαλου, είναι η «κανονικότητα» σε όλες τις «προηγμένες» χώρες, στη Βρετανία ακαδημαϊκοί και διοικητικό προσωπικό των πανεπιστημίων πραγματοποιούν 14ήμερη απεργία, την τρίτη μέσα σε τρία χρόνια, για το Ασφαλιστικό τους. Εκτός από το ύψος των μισθών και τους όρους εργασίας, διαμαρτύρονται και για το γεγονός ότι τα αποθεματικά του ασφαλιστικού ταμείου τους δεν μπορούν να εγγυηθούν συγκεκριμένες συντάξεις, ενώ το τελικό ύψος της σύνταξης θα βασίζεται στην απόδοσή τους στην 40ετή αγορά. Αν δίπλα σε αυτά βάλει κανείς και τις κινητοποιήσεις στη γειτονική Γαλλία ενάντια στο αντιασφαλιστικό έκτρωμα της κυβέρνησης Μακρόν, που κινείται πάλι στις ίδιες ράγες της ιδιωτικοποίησης, της «ανταποδοτικότητας», της θυσίας των αποθεματικών των Ταμείων στο κεφάλαιο, παίρνει εύκολα μια γεύση από το «μέλλον» που επιφυλάσσουν στους ασφαλισμένους το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του σε όλες τις χώρες. Οι συνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι, οι νέοι, που με βάση την πολιτική αυτή θα βλέπουν το δικαίωμα στη σύνταξη και την ασφάλιση με το «κιάλι», να μη δεχτούν το μαύρο αυτό μέλλον. Ολοι σήμερα στα συλλαλητήρια!

Εκτός από το ρόπαλο του ΜΑΤατζή, η κυβέρνηση επιστρατεύει και προπαγανδιστικές αθλιότητες για να δεχτούν οι νησιώτες τη μετατροπή του τόπου τους σε φυλακή της ΕΕ για πρόσφυγες και μετανάστες. Ετσι, προχτές ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κράδαινε μέχρι και την απειλή του κορονοϊού, λέγοντας ότι αν εμφανιστεί στη Μυτιλήνη, η μετάδοσή του μπορεί να αντιμετωπιστεί πιο γρήγορα και αποτελεσματικά σε μια κλειστή δομή... Η κυβέρνηση δηλαδή παραδέχεται ότι η κατάσταση των δημόσιων δομών Υγείας στα νησιά, σε συνδυασμό με το αίσχος του διπλού εγκλωβισμού, είναι επιβαρυντικοί παράγοντες για τη διαχείριση ενδεχόμενων κρουσμάτων κορονοϊού. Κι από την άλλη, αντί να κάνει προσλήψεις και να εξοπλίσει τα νοσοκομεία και τους καταυλισμούς με όλο το αναγκαίο προσωπικό και τις υποδομές, προσπαθεί να διασπείρει το φόβο, δείχνοντας τα κέντρα - φυλακές ως λύση τάχα για να αντιμετωπιστεί μια ενδεχόμενη επιδημία! Δεν είναι όμως μόνο ο κορονοϊός που εμπνέει την κυβέρνηση να προκαλέσει και να εκβιάσει τους νησιώτες. Θυμίζουμε ότι αστικά ΜΜΕ έκαναν «συστάσεις» στους νησιώτες να μη διεκδικούν τον μαζικό απεγκλωβισμό προσφύγων, γιατί αυτό θα σήμαινε αύξηση του ΦΠΑ, που παραμένει μειωμένος στα νησιά, ως «ανταποδοτικό» μέτρο για την επιβάρυνση από το Προσφυγικό. «Κοινωνικός αυτοματισμός», προκλητικοί εκβιασμοί και καταστολή λοιπόν: Ενα μείγμα - δηλητήριο που πρέπει να τσακιστεί από τους αγωνιζόμενους νησιώτες, και ταυτόχρονα να ενταθεί η αλληλεγγύη στους ξεριζωμένους των καταυλισμών.

«Είναι καιρός η χώρα μας να συγκλίνει προς τις καλύτερες πρακτικές του ευρωπαϊκού μοντέλου, να συγκλίνει με τις βασικές αρχές ενός δίκαιου εργασιακού περιβάλλοντος». Αυτά έλεγε προχτές στο «συνέδριο» της ΓΣΕΕ ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Π. Πικραμμένος, εκπροσωπώντας τον πρωθυπουργό. Βέβαια ο Π. Πικραμμένος δεν πρωτοτυπεί. Η σύγκλιση με τις «βέλτιστες πρακτικές» του ευρωπαϊκού μοντέλου ήταν «σημαία» του ΣΥΡΙΖΑ καθ' όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησής του. Το «ευρωπαϊκό πρότυπο», από το οποίο έχει τάχα εξοστρακιστεί η Ελλάδα εξαιτίας των μνημονίων, ήταν η μόνιμη «καραμέλα» τους, όπως και ο «Ευρωπαϊκός Πυλώνας Κοινωνικών Δικαιωμάτων», που νομιμοποιεί τις αντεργατικές ανατροπές όλων των προηγούμενων χρόνων, θεσπίζοντας ένα «μίνιμουμ» εργασιακών δικαιωμάτων, που «τραβάει» τους πάντες προς τον πάτο του βαρελιού. Να λοιπόν που με αφορμή τον Πικραμμένο, οι ΣΥΡΙΖΑίοι στο «συνέδριο» της ΓΣΕΕ είχαν την ευκαιρία να ανακαλύψουν μερικά ακόμα σημεία σύγκλισης με την κυβέρνηση και τους εργατοπατέρες της ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, με τους οποίους άλλωστε ψήφισαν μαζί τη νομιμοποίηση της νοθείας και την παρουσία των ΜΑΤ στο χώρο.

1902 Γεννιέται ο Αμερικανός συγγραφέας Τζον Στάινμπεκ. Εργα του: «Σταφύλια της Οργής», «Ανθρωποι και Ποντίκια» κ.ά.

1905 Ο ιαπωνικός στρατός απωθεί τα ρωσικά στρατεύματα στη Μαντζουρία και περνάει τον ποταμό Σα (Ρωσοϊαπωνικός Πόλεμος, 1904 - 1905).

1933 Τη νύχτα της 26ης προς 27 Φλεβάρη οι ναζί προχωρούν στην προβοκάτσια κατά των κομμουνιστών με τον εμπρησμό του γερμανικού κοινοβουλίου (Ράιχσταγκ). Δυο μέρες αργότερα αναστέλλονται όλα τα άρθρα του Συντάγματος και η εξουσία παραδίδεται απολύτως στον Χίτλερ και τους ναζί. Χιλιάδες κομμουνιστές θα συλληφθούν, θα φυλακιστούν και θα σταλούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τους επόμενους μήνες. Στις 3/3 θα συλληφθεί και ο ΓΓ του γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος, Ερνστ Τέλμαν, ο οποίος και φυλακίστηκε με την κατηγορία για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ. Στη συνέχεια οργάνωσαν μια απίστευτη σκευωρία σε βάρος του Βούλγαρου κομμουνιστή ηγέτη Γκεόργκι Δημητρώφ, τον οποίο κατηγόρησαν ως κυρίως υπεύθυνο για τον εμπρησμό. Η δίκη του Δημητρώφ και των συντρόφων του άρχισε το Σεπτέμβρη του 1933 στη Λειψία. Το δικαστήριο, κάτω από την πίεση της παγκόσμιας εκστρατείας, αναγκάστηκε να αθωώσει τον Δημητρώφ. Η χιτλερική δικαστική σκηνοθεσία τελείωσε με επαίσχυντη αποτυχία.

1939 Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ θέτει εκτός νόμου τις καθιστικές διαμαρτυρίες των εργαζομένων στις απεργίες, με το αιτιολογικό ότι παραβιάζουν τα δικαιώματα των ιδιοκτητών των επιχειρήσεων.

1939 Οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Βρετανίας αναγνωρίζουν τη φασιστική κυβέρνηση του Φράνκο.

1943 Πεθαίνει ο μεγάλος Ελληνας ποιητής Κωστής Παλαμάς. Η κηδεία του, που έλαβε χώρα την επόμενη μέρα, μετατρέπεται σε διαδήλωση κατά της γερμανικής Κατοχής. Χιλιάδες άνθρωποι ξεχύνονται στους δρόμους της Αθήνας. Μια ομάδα διασπά τον αστυνομικό κλοιό και καταστρέφει το γραφείο του κατοχικού πρωθυπουργού στη Βουλή. Μια άλλη, αφού υπερφαλαγγίζει τους Ιταλούς καραμπινιέρους, πυρπολεί το υπουργείο Εργασίας, όπου είχε γίνει ο προπαρασκευαστικός σχεδιασμός για την επιστράτευση. Κατά τις συγκρούσεις, 3 διαδηλωτές σκοτώνονται και 30 τραυματίζονται σοβαρά.

1948 Ομαδικές δολοφονικές επιθέσεις στη Μακρόνησο, κατά τις οποίες σκοτώνονται 17 φαντάροι και τραυματίζονται 61. Αλλοι 250 παραπέμπονται στο στρατοδικείο.

1952 Πεθαίνει ο τέως δικτάτορας και στρατιωτικός Θεόδωρος Πάγκαλος.

1959 Η ΚΕ του ΚΚΕ καταγγέλλει τις Συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, που οδήγησαν στη δημιουργία τυπικά ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Κύπρου. Η ίδρυση του κυπριακού κράτους, ως προϊόν ενδοκαπιταλιστικών συμβιβασμών, με την παρουσία των βρετανικών βάσεων, στρατευμάτων τριών κρατών και το διαχωρισμό στα τοπικά όργανα των Ελληνοκυπρίων από τους Τουρκοκυπρίους, ουσιαστικά υπονόμευε από την αρχή την ενότητα της Κύπρου, δημιουργούσε δηλαδή προϋποθέσεις διχοτόμησης, ακόμα και διπλής ένωσης. Το περιεχόμενο των Συμφωνιών της Ζυρίχης και του Λονδίνου, με τις οποίες τρία κράτη (Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία) γίνονταν «εγγυητές» της ανεξαρτησίας μιας άλλης χώρας, δεν μπόρεσε να αποτελέσει έναν μόνιμο συμβιβασμό. Ετσι, μετά από μια ολιγόχρονη ανάπαυλα, ακολούθησε νέα φάση όξυνσης των εσωτερικών και εξωτερικών αντιθέσεων στην Κύπρο.

1991 Η επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου» εναντίον του Ιράκ, όπως δηλώνει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους, θα συνεχιστεί «μέχρις εσχάτων».