Συζήτηση προ ημερήσιας διάταξης για τα αγροτικά ζητήματα έγινε χτες στη Βουλή. Στη συζήτηση παρενέβη η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα. Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει την πρωτολογία και τη δευτερολογία της, καθώς και ρεπορτάζ από τις τοποθετήσεις των αρχηγών των άλλων κομμάτων.

Icon

Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα κατά τη χτεσινή συζήτηση

Και το λέω αυτό γιατί δεν απαιτούμε, προκειμένου να στηρίξουμε τους αγώνες, να συμφωνήσουν όλοι σε όλα μαζί μας. Κύριε Βενιζέλο ναι, εμείς είμαστε στα μπλοκ της αγροτιάς. Να αναρωτηθείτε για τη σύνθεση του κόσμου που ήταν εκεί. Ανήκαν σε όλα τα κόμματα. Και δεν κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Είμαστε και οφείλαμε να είμαστε, γιατί δεν περιοριζόμαστε σε αντιπολίτευση μέσα στη Βουλή. Σκεφτείτε όμως ποιοι ήταν στα μπλόκα. Ηταν άνθρωποι που ψήφισαν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και όλα τα κόμματα. Και η μεγάλη πλειοψηφία, ξέρουμε, δεν ήταν κομμουνιστές. Και σκεφτείτε αν ήταν πολύ περισσότεροι κι αν δεν παραπλανούνταν είτε από υποσχέσεις, είτε από το φόβο.

Από χτες έχει αρχίσει μια συζήτηση στα Μέσα Ενημέρωσης, πολύ μεγάλη συζήτηση, με τη μορφή του πανικού, για το τι έγινε στις ιταλικές εκλογές. Και όλοι λένε, δραματική κατάσταση. Αλλοι πανηγυρίζουν γιατί η πολιτική Μόντι - Μέρκελ ηττήθηκε, αλλά ταυτόχρονα ανησυχούν πού πήγαν οι ψήφοι. Υστερα από τις γαλλικές εκλογές, είχαμε τις ελληνικές, και χτες τις ιταλικές. Να δούμε και στις άλλες χώρες που γίνονται...

Κοιτάξτε να δείτε, δεν ξέρω αν τα βλέπουμε εμείς σωστά -νομίζω δεν τα βλέπουμε λάθος-, αλλά ξέρετε το καπιταλιστικό σύστημα, γιατί γι' αυτό μιλάμε, για την καπιταλιστική ανάπτυξη μιλάμε, έχει ανάγκη κι από τον Μόντι τον σοβαρό, την κυβέρνηση τεχνοκρατών, έχει πολύ μεγάλη ανάγκη από τον Μόντι, έχει ανάγκη κι από τον Μπερσάνι, έχει ανάγκη τον Μπερλουσκόνι, έχει ανάγκη κι από τον Γκρίλο, έχει ανάγκη και τους ναζιστές, σαν αυτούς που έχουμε εμείς εδώ, της Χρυσής Αυγής. Απ' όλα έχει ανάγκη.

Αν μετρήσουμε τώρα από πού φύγανε και πού πήγανε οι ψήφοι και τα προγράμματά τους. Πάρτε και τον κ. Γκρίλο, ο οποίος λέει έξω από το ευρώ. Ολα αυτά τελικά μπορούν να ξαναχωνευτούν στο σύστημα. Από μία άλλη κυβέρνηση. Αυτό που δεν ανέχεται το σύστημα και στην πορεία θα κάνει ό,τι μπορεί να το τσακίσει, είναι να μιλάς ότι έξω από τον καπιταλισμό υπάρχει και κάτι άλλο. Αυτό δεν το ανέχεται.

Σήμερα άκουσα τον κ. Σαμαρά, τον κ. Τσίπρα και τους άλλους -δεν μπορεί, δεν απαιτούμε και δεν παίρνουμε σαν μέτρο ό,τι λέμε εμείς να το υιοθετήσετε, αλίμονο. Τότε δεν θα είχατε λόγο ύπαρξης ή δεν θα είχαμε εμείς αν συμφωνούσαμε. Αλλά δεν μπορεί να μιλάς για αγροτική πολιτική και να μην τοποθετήσαι πάνω στην ΚΑΠ. Είναι καλή; Μάλιστα... Ηταν καλή και δεν εφαρμόστηκε καλά στην Ελλάδα; Να ειπωθεί...

Η Κοινή Αγροτική Πολιτική, να μην το ξεχνάμε, ως ενιαία υποχρεωτική πολιτική υπήρχε από τη δεκαετία του '60, πριν ακόμα ενταχθεί η Ελλάδα. Πριν το 1981. Σε κάποια στοιχεία της. Και η ΚΑΠ, η ενιαία πολιτική στα αγροτικά, υπήρχε πολύ πριν υπάρξει η ενιαία πολιτική στην εξωτερική πολιτική, στην αμυντική βιομηχανία, στα δημοσιονομικά, στο πρόγραμμα σύγκλισης. Τα περισσότερα κατοχυρώθηκαν επισήμως από το 1992 και μετά με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Αλλά η ενιαία αγροτική πολιτική προϋπήρχε.

Εγώ θυμάμαι, στη δεκαετία του '60 υποχρέωναν τους μικρεμπόρους που πούλαγαν λάδι, να αγοράζουν υποχρεωτικά μέσω «Ελαιουργικής» το ισπανικό λάδι. Σε υποχρέωναν. Και θυμάμαι που γινόταν συζήτηση μέσα στους μικρούς εμπόρους -πιθανόν και τους χονδρεμπόρους να υποχρέωναν-, η «Ελαιουργική» υποχρέωνε και έλεγαν αγοράζουμε την ισπανική μούργα. Και θυμάμαι το θέμα που δημιουργήθηκε στις 21 Απριλίου του 1967, όταν έγινε η χούντα, τα μικρομάγαζα που είχαν χρέη στην «Ελαιουργική», γιατί έπαιρναν με συναλλαγματική -ποιο μικρομάγαζο μπορούσε να δώσει ρευστό;- έγιναν προληπτικές κατασχέσεις.

Από τότε υπήρχαν ορισμένα πράγματα. Εδώ δεν γίνεται καμία αναφορά. Μιλάμε έτσι, μιλάμε αλλιώς... Γι' αυτό παρενέβην στον κ. Τσίπρα όταν κατέβαινε. Ωραία, δίνεις χίλιους λόγους, πως θα κυβερνήσεις. Πρέπει να πεις: Θα πειθαρχήσεις ή όχι στην ΚΑΠ και σ' άλλα που είναι συστατικά στοιχεία της ΚΑΠ; Στη δευτερολογία λέει. Μα τι στη δευτερολογία; Δευτερεύον ζήτημα είναι η ΚΑΠ; Δε λέω τώρα να πούμε καπιταλισμός ή σοσιαλισμός... Δεν είναι συζήτηση για το Κοινοβούλιο. Αλλά είναι ασυμβίβαστη η ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας χωρίς φτωχοποίηση ενός μεγάλου μέρους της αγροτιάς και έξωση από τη γη της, με την εφαρμογή της ΚΑΠ. Δε γίνεται!

Ο κύριος Σαμαράς είπε διάφορα, κάτι παροχές, δεν μπόρεσα να τα συγκρατήσω όλα. Να πάω σε ένα, για τα χρέη των αγροτών και σε σχέση με την Αγροτική Τράπεζα και την ανάπτυξη. Βεβαίως, οι αγρότες στο δάνειο που έπαιρναν, έβαζαν 250%, το κόστος της υποθήκης. Οι άλλες τράπεζες έδιναν δάνεια υποθηκεύοντας το 120% της αξίας του δανείου. Τώρα η Αγροτική γίνεται ιδιωτική, θα απελευθερώσουν ένα μέρος από τις υποθήκες και θα υποχρεώσουν τους αγρότες ή να πληρώσουν ή θα χάσουν τη γη τους.

Η στατιστική του 2011, που δείχνει μια αντοχή στη μικρή ιδιοκτησία, σε ένα βαθμό πρέπει να υπολογίσουμε το εξής: Υπάρχουν αγρότες που δεν παράγουν, παίρνουν τα 5.000 ευρώ το χρόνο, συν την αγροτική σύνταξη οι ηλικιωμένοι, δεν παράγουν ή δεν μαζεύουν την παραγωγή να την πουλήσουν ή κάνουν κατάτμηση της περιουσίας, τα μοιράζουν στους γιους, στις κόρες για να εισπράξουν την επιδότηση όσο διαρκέσει.

Εχουμε επινοικιάσεις, έχουμε κατασχέσεις και περιπτώσεις που ο αγρότης συμφωνεί με την τράπεζα να συνεχίσει να καλλιεργεί ως ενοικιαστής ή ως εργάτης γης, τη δική του γη. Γιατί υπάρχει κι αυτό, έχουμε μάθει και τον κόσμο να λέει είμαι άνεργος, είμαι αναξιοπρεπής, έχασα το σπίτι μου, είμαι αναξιοπρεπής... Καθόλου αναξιοπρεπής! Αλλά ντρέπεται να πει, κακώς, ότι του πήραν τη γη. Καλλιεργεί τη δική του γη ως ενοικιαστής ή ως εργάτης γης. Ο διπλανός δεν ξέρει τώρα αν κρατάει την ιδιοκτησία ή την έχει χάσει.

Επομένως, εμείς που καθίσαμε να μελετήσουμε τη στατιστική την τελευταία, ούτε έτσι βγαίνει. Πρέπει να συνδυάσεις τα νούμερα με την εμπειρία. Αμα δε συνδυάσεις με την εμπειρία, λες η μικρή ιδιοκτησία στην Ελλάδα άντεξε...

Κι εγώ σας λέω τώρα, ακόμα και τα 16 αιτήματα να ικανοποιούσε η κυβέρνηση, που δεν τα ιακνοποίησε - και αυτό δείχνει τι κυβέρνηση έχουμε. Εδώ δεν έσωσαν τη μικρομεσαία αγροτιά οι επιδοτήσεις, τα πακέτα 1, 2, 3, τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, οι επιδοτήσεις, οι οποίες βεβαίως είχαν ανταλλάγματα, εν πάση περιπτώσει όμως για ορισμένα χρόνια έδωσαν μια ορισμένη βελτίωση και στο βιοτικό επίπεδο της αγροτιάς. Θα τη σώσουν τώρα η κάρτα για το πετρέλαιο, η επιστροφή του ΦΠΑ, ενός μέρους; Μη λέμε τώρα... 'Η είσαι με την ΚΑΠ ή δεν είσαι. Και δεν είναι θέμα διαπραγμάτευσης.

Κύριε Σαμαρά, μου έκανε τρομερή εντύπωση το εξής πράγμα: Αναφέρατε στην ομιλία σας τους κουκουλοφόρους στις Σκουριές. Αντε να δούμε ποιοι κουκουλοφόροι ήταν. Ξέρετε, υπάρχουν και μεγάλα συμφέροντα που ανταγωνίζονται... Δεν είναι οι κάτοικοι μόνο που δικαιολογημένα είτε δε θέλουν την ιδιωτικοποίηση, είτε φοβούνται τις περιβαλλοντικές συνέπειες. Γιατί εδώ που τα λέμε, άμα πάρει μέτρα για το περιβάλλον, η επιχείρηση αυτή δε θα βγάλει κέρδη. Τα περιβαλλοντικά μέτρα κοστίζουν.

Αλλά εν πάση περιπτώσει, είπατε για τους κουκουλοφόρους και μας είπατε και για τον Βλαστό. Δεν ξέρω, τι σχέση έχει ο Βλαστός με το θέμα που συζητάμε; Δηλαδή, ο αγωνιζόμενος λαός, με συντεχνιακά αιτήματα, με λαθεμένα αιτήματα; με σωστά αιτήματα; με όποια μορφή πάλης επιλέξει, δεν ξέρω, πώς το συνδέετε με κουκουλοφόρους και τον Βλαστό; Αυτό δείχνει πώς βλέπετε τον αγωνιζόμενο λαό και όταν αναγνωρίζετε ότι έχει προβλήματα. Δεν κατάλαβα, γιατί το είπατε αυτό; Γιατί μας είπατε σ' αυτό το θέμα για τους κουκουλοφόρους στις Σκουριές και τον Βλαστό, τι σχέση έχουν; Κακοποιοί ήταν οι αγρότες; Αυτοί που έκλειναν μία, δύο ώρες τους δρόμους ή τέσσερις ή δεν έκλεισαν καθόλου άλλα μπλόκα;

Να βάλουμε το εξής ζήτημα λοιπόν, προς όλα τα κόμματα. Γιατί λέμε, λέμε, λέμε... ανάπτυξη με κέντρο τον άνθρωπο και κάτι τέτοια. Εδώ έχεις ΚΑΠ και έχεις μεγάλα μονοπώλια και απελευθέρωση αγοράς κλπ και πρόβλημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Το 2010, δεν πάω στην περίοδο του Τρικούπη, η ΕΕ εισήγαγε αγροτικά προϊόντα 78 δισ. ευρώ και ανάμεσα σε αυτά 20 δισ. ήταν ευπαθή οπωροκηπευτικά προϊόντα από τη Βραζιλία και την Αργεντινή. Είναι οι χώρες που θαυμάζει ο κ. Τσίπρας. Και μακάρι να τα έτρωγε ο Βραζιλιάνος φτωχός αγρότης και ο Αργεντίνος. Αμ δεν κερδίσανε αυτοί...

Και ρωτάω, η Ελλάδα ή όλος ο Νότος δεν μπορεί να δώσει προϊόντα στις Βόρειες χώρες ή όποιες χώρες δεν έχουν αντίστοιχα οπωροκηπευτικά; Πρέπει να τα παίρνουμε από τη Βραζιλία και την Αργεντινή; Και μετά μιλάμε για ανταγωνιστικότητα; Ε, βέβαια, άμα παίρνουμε και 100 ευρώ το μήνα, είμαστε πάρα πολύ χρήσιμοι και πάρα πολύ καλοί. Κι άμα δουλεύουμε δωρεάν, ακόμα καλύτεροι...

Αλλά το πιο σημαντικό είναι αυτό. Δεν μπορεί να διεκδικείς και κυβέρνηση, να είσαι ή να διεκδικείς κυβέρνηση και να μην τοποθετείσαι σε αυτά. Εδώ πατάτε στο εξής: Οτι αν δεν μάθει ο λαός τι γίνεται, δεν μπορεί και να σας κρίνει σε όλα. Γι' αυτό είναι πάρα πολύ ελεύθερες οι εκλογές, σούπερ ελεύθερες. Να πω λοιπόν το εξής: Γίνεται ή δε γίνεται συζήτηση ανάμεσα στην ΕΕ και τη ΜΕΡΚΟΣΟΥΡ, ιδιαίτερα Βραζιλία - Αργεντινή για νέες εισαγωγές αγροτικών προϊόντων και οπωροκηπευτικών;

Ζήτησε η Βραζιλία να σταματήσουν οι επιδοτήσεις, οι όποιες επιδοτήσεις έχει κρατήσει η ΕΕ στα αγροτικά προϊόντα και μάλιστα έβαλε θέμα για το βαμβάκι, γιατί το θέλει ακριβό να συναγωνίζεται. Ζήτησε η ΕΕ να μη βάζει δασμούς η Βραζιλία στα βιομηχανικά της προϊόντα. Ε, βέβαια, μειώθηκαν οι εξαγωγές προς την Κίνα και τώρα ψάχνουμε εκεί. Ποιος θα πληρώσει τη συμφωνία ΕΕ - ΜΕΡΚΟΣΟΥΡ; Οι χώρες του Νότου. Δε λέω μόνο η Ελλάδα. Η φτωχή αγροτιά του Νότου. Γιατί οι μεγάλοι καπιταλιστές θα τα καταφέρουν, οι μεγάλοι θερμοκηπιάδες.

Λέμε τώρα για τη βιομηχανία της ζάχαρης. Υπάρχει θέμα με τις ποσοστώσεις που έβαλε η ΚΑΠ ή μόνοι μας τις βάλαμε; Βεβαίως υπάρχει ευθύνη των κυβερνήσεων. Γιατί εναρμονίζονται τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης στην Ελλάδα με τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων της ΕΕ, με ανταγωνισμό βέβαια και διαμάχη μεταξύ τους. Να μην ιδιωτικοποιηθεί η ζάχαρη. Είχαμε 350.000 τόνους παραγωγή ζάχαρης και έχουμε 150.000, με τις ποσοστώσεις και με την απαξίωση των εγκαταστάσεων των βιομηχανιών φτάνουν τις 60.000.

Και μιλάμε τώρα για συμβόλαια... Μα είχαν συμβόλαια οι τευτλοπαραγωγοί. Ρίχνουν την παραγωγή πιο κάτω γιατί δεν ξέρουν αν θα τους πάρει 60, αν θα τους πάρει 100 ή 120. Θα κάτσει ο άλλος να παράγει τεύτλα χωρίς να ξέρει αν θα υπάρχει η Βιομηχανία Ζάχαρης, αφού ιδιωτικοποιείται;

Και προσέξτε, ο Γάλλος που πήγε στην Ορεστιάδα -γιατί απ' ό,τι φαίνεται το παίρνει η «Κρίσταλ Γιούνιον», είναι πιο μπροστά-, του ξέφυγε και είπε θα το κλείσω το εργοστάσιο της Ορεστιάδας. Σ' αυτήν την περιοχή θα πάρουμε τα οικόπεδα και θα τα κάνουμε, αυτά που είναι παραλιακά μαρίνες, θα τα πουλήσουμε για ξενοδοχειακά συγκροτήματα κλπ. Θα την πάρει η «Κρίσταλ Γιούνιον» και ή θα χρησιμοποιήσει τους χώρους για αποθήκες και θα κάνουμε 100% εισαγωγή ζάχαρη...

Το ίδιο θα συμβεί κι αν την πάρουν οι Πολωνοί. Και ρωτάμε με την ευκαιρία, μήπως μπορείτε να δώσετε εδώ στη Βουλή τα χαρτιά του διαγωνισμού; Να ξέρουμε τι πρόσφερε ο καθένας. Οχι ότι εμείς εξαρτάμε από το τίμημα αλλά κι αυτό έχει σημασία. Γίνεται ένας διαγωνισμός, γιατί όλο για διαφάνεια λέτε, έχουμε τρελαθεί στη διαφάνεια εδώ πέρα... Εδώ είναι ένας διαγωνισμός... τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, ποιοι πήραν μέρος; Ηταν μια γαλλική, μια πολωνική, ήταν μια βουλγάρικη και μια από τη Ρουμανία αν δεν κάνω λάθος. Η Βουλγαρία και η Ρουμανία δε φαίνεται ότι έχουν τέτοιες δυνατότητες.

Τι θα γίνει; Ας πάμε στη συμφωνία που έγινε στην τελευταία Σύνοδο της ΕΕ. Γιατί λέτε, το ΚΚΕ τι προτείνει; Μα το ΚΚΕ δεν μπορεί να κάνει προτάσεις, αγνοώντας όλες αυτές τις δεσμεύσεις. Εσείς θέλετε να δεχτούμε τις δεσμεύσεις, να δεχτούμε τα πάντα και να κάνουμε πρόταση. Τι πρόταση να κάνουμε; Αν δεν τα σαρώσει ο ελληνικός λαός αυτά. Λοιπόν...

Πάμε τώρα στην τελευταία συμφωνία. Ο προϋπολογισμός της ΕΕ, προϋπολογισμός ισοσκελισμένος στην ΕΕ, μη ισοσκελισμένος σε επίπεδο κάθε κράτους. Και για να ισοσκελίζεται, θα παίρνονται νέα μέτρα και χωρίς να περνάνε και από τα Κοινοβούλια. Τι κόπηκε, ποιο κομμάτι κόπηκε περισσότερο; Το αγροτικό. Στο 40%, αν δεν κάνω λάθος, ο προϋπολογισμός αφορά αγροτικές χρηματοδοτήσεις.

Και για να δείτε τώρα αυτές τις περίφημες συμμαχίες της ΕΕ. Ολοι τώρα είναι κατά της Μέρκελ. Μόλις πεις κατά της Μέρκελ, λύθηκε το ζήτημα... Η Μέρκελ είναι το ζήτημα μόνο; Εμείς είμαστε κατά της ΕΕ. Είτε είναι η Μέρκελ, είτε είναι οι σοσιαλδημοκράτες, που πάνε τώρα και συζητάνε να κατέβουν στις εκλογές με τους Πράσινους και την «Ντελίνκε» και συζητάνε, δεν ξέρω αν συμφωνήσουν, κατά της Μέρκελ.

Με την ευκαιρία, λοιπόν, να πούμε τι έγινε στην ΕΕ. Η Γαλλία συνήθως τα βρίσκει με τη Γερμανία. Η Γαλλία δεν τα βρήκε με τη Γερμανία, αλλά πήγε στο αντίθετο στρατόπεδο. Γιατί η Γαλλία έχει 17% καλλιεργήσιμης γης, η Ιταλία, η φίλη μας, που είναι στο Νότο, έχει 9%. Επομένως, από τη μείωση των επιδοτήσεων στην αγροτική παραγωγή δεν είχε κανένα πρόβλημα η Ιταλία, ο Μόντι. Το ίδιο θα έκανε και ο Μπερλουσκόνι, ο Πέπε Γκρίλο κ.λπ. Η Γερμανία έχει 10% καλλιεργήσιμης γης, μα η Γαλλία έχει 17%. Επομένως, τη Γαλλία την ενδιέφερε, πάλεψε για τον εαυτό της να πάρει μεγαλύτερο μέρος των επιδοτήσεων. Η Ιταλία πήγε με τη Γερμανία. Η Γερμανία έχει και τις Βόρειες χώρες.

Αυτή είναι η ΕΕ, η συμμαχία που παλεύουμε για να γίνουμε... ισότιμοι. Δεν πρόκειται να υπάρξει καμία ισοτιμία. Ανάλογα με τη στρατιωτική, πολιτική, οικονομική ή γεωστρατηγική θέση της κάθε χώρας, θα υπάρχουν έτσι ή αλλιώς συμμαχίες. Δεν είδατε τι είπε η Μέρκελ; Και χαιρετίζεται θετικά τώρα που πήγε στην Τουρκία. Καταρχήν, είπε ανεξάρτητο το Κυπριακό απ' την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Και μετά είπε ναι, αλλά η Τουρκία πρέπει να ανοίξει τα λιμάνια κ.λπ., για τους υδρογονάνθρακες.

Αυτό δε σημαίνει ότι στην Κύπρο θα λυθεί το ζήτημα και θα αποτραπεί η διχοτόμηση. Την Μέρκελ δεν την ενδιαφέρει, δεν είπε τις θέσεις που έχει ο ΟΗΕ, το Συμβούλιο Ασφαλείας για ενιαίο κράτος, ενιαία προσωπικότητα, διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Δεν είπε αυτό η Μέρκελ. Είπε ανοίξτε τα λιμάνια. Τι την νοιάζει αν είναι η μισή Κύπρος έτσι, αν είναι δύο κράτη η Κύπρος... Την νοιάζει να είναι ανοιχτά τα λιμάνια. Χειροκρότημα κι αυτό. Α, η Μέρκελ μίλησε υπέρ του Κυπριακού. Γιατί να μιλήσει υπέρ του Κυπριακού;

Αν δούμε τα αποτελέσματα στην Κύπρο - και έτσι γίνεται στο σύστημα - το «σχέδιο Ανάν» ήταν το πέμπτο θέμα και κριτήριο για τα κόμματα. Τέλειωσε. Το πέμπτο θέμα ήταν. Ετσι είναι, μεταστρέφονται οι άνθρωποι. Φυσικά όχι για πάντα. Κάποια στιγμή θα πάνε προς τα εμπρός. Περνώντας και μέσα από οπισθοχωρήσεις, τι να κάνουμε;

Γι' αυτό χρειάζεται το σύστημα και τον Μπερλουσκόνι και τον έτσι, και τον ιστορικό συμβιβασμό του Μπερλίνγκουερ. Χρειάζεται και τα ανανεωμένα κομμουνιστικά κόμματα και τα κομμουνιστικά κόμματα που βγάζουν τα σφυροδρέπανα. Ολα είναι χρειαζούμενα για το σύστημα. Καλά είναι όλα αυτά. Και την ανανέωση και το δογματισμό και τη συντήρηση.

Και με την ευκαιρία, κ. Σαμαρά, κάνατε μια ιστορική αναδρομή. Και όλα αυτά για να βγει αθώο το σύστημα. Αν δεν κάνω λάθος, πήγατε και στον Τρικούπη και δεν ξέρω πού, δίνοντας βάρος στην ανάπτυξη της βιομηχανίας και όχι της αγροτικής παραγωγής. Φέρτε μου μια χώρα της Ευρώπης, δεν πάω στην Αφρική ούτε στις ΗΠΑ, της Δυτικής Ευρώπης, που από τα τέλη του 19ου αιώνα και αρχές του 20ού αιώνα, έκανε αυτό που λέμε ισόρροπη ανάπτυξη με βάση τις δυνατότητες και της αγροτικής παραγωγής, της βιομηχανίας, της αγροτικής παραγωγής. Πρώτα η συσσώρευση χρημάτων έγινε με επενδύσεις στη βιομηχανία και μετά στην αγροτική παραγωγή. Το ίδιο ισχύει για την Αγγλία, τη Γερμανία, είχανε βέβαια τις αποικίες, παίρνανε από εκεί τα προϊόντα.

Για να αναπτυχθεί η αγροτική παραγωγή, ο πρωτογενής τομέας, χρειάζεται πολύ χρήμα να πέσει. Πρέπει να βελτιωθεί η ζωή του αγρότη, πρέπει να βελτιωθεί το μορφωτικό του επίπεδο, πρέπει να γίνει εκμηχάνιση, από εκεί που έπαιρνε τη συσσώρευση. Και σήμερα δε θα αλλάξει. Στην Ελλάδα, π.χ. τη δεκαετία του '50, τη μεταπολεμική Ελλάδα με ό,τι πέρασε κ.λπ. Ο ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν δεύτερος στην Ευρώπη μετά τη Γερμανία και ο ρυθμός του μέσου όρου του κατά κεφαλήν εισοδήματος, αυτό το νόθο πράγμα που βγαίνει, ο μέσος άνθρωπος, ήμαστε στην τρίτη θέση.

Τρεισήμισι φορές αναπτυσσόμενη η αγροτική οικονομία, πεντέμισι η βιομηχανική παραγωγή. Παρότι το σχέδιο Μάρσαλ πήγαινε για τη βιομηχανία, το πήγανε για στρατιωτικούς σκοπούς κ.λπ. Γινόταν ανάπτυξη. Πόσα εκατομμύρια έχουμε μετανάστες, από τις αγροτικές περιοχές κυρίως; Τέτοια ανάπτυξη και τέτοιοι εκσυγχρονισμοί θα γίνουν στην Ελλάδα. Μέχρι το '70 έφτασε το 50% του κατά κεφαλήν εισοδήματος στην Ευρώπη, της Ελλάδας που είχε ξεκινήσει από τον πάτο. Πόσους μετανάστες είχαμε; Ενα εκατομμύριο μετανάστες στην Ευρώπη και αλλού. Τέτοια ανάπτυξη βεβαίως θα κάνετε.

Θα αναπτυχθεί και η αγροτική παραγωγή. Πού; Λέτε από χτες, βγαίνουν στην τηλεόραση τα «παπαγαλάκια», τώρα λέει προτιμάνε οι γυναίκες τα φυτικά καλλυντικά γιατί τα χημικά είναι προβληματικά. Αρα καλλιεργούμε φυτά για να κάνουμε κρέμες. Ορισμένα τέτοια θα αναπτυχθούν. Αλλά αν αυξηθούν οι εισαγωγές από τη Βραζιλία και την Αργεντινή, τι θα γίνει; Νέα αύξηση και σε οπωροκηπευτικά. Οι μεγάλοι θερμοκηπιάδες θα επιβιώσουν. Ολοι οι άλλοι τι θα κάνουν; Αν έχουμε κήπο θα κάνουμε για να τρώμε εμείς. Αυτοσυντήρηση. Θα γυρίσουμε στην κοινοβιακή ζωή. Τέτοια πράγματα, τέτοια ανάπτυξη θα κάνετε.

Δεν έχουμε καμία αντίρρηση. Εμείς δεν καταστροφολογούμε. Επομένως, αν θέλετε, κι από αυτό το βήμα, δύο παραλλαγές ακούστηκαν. Τις τυποποιώ με το δικό μου τρόπο. Λιτότητα με ανάπτυξη ή ανάπτυξη με λιτότητα. Αυτό είναι το δίπολο. ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ με τους συν αυτώ. Να το πω και πιο επιστημονικά: Φιλελευθερισμός - κεϋνσιανισμός. Αυτά συζητιόνται στην Ευρώπη, μέχρι εκεί. Μπορεί να αλλάξει η συνταγή στην Ευρώπη; Διόλου απίθανο.

Κάποια στιγμή μπορεί να αλλάξει. Ανάλογα με το τι ανάγκη έχει σε κάθε χώρα η καπιταλιστική ανάπτυξη. Μπορεί να έχει ανάγκη από νέο κεϋνσιανισμό, γιατί ο παλιός τέλειωσε. Μπορεί να γίνει αυτό. Αλλά εμάς μας ενδιαφέρει τι θα γίνει για την εργατική τάξη, το λαό, κ.λπ. Και η ανεργία στην ύπαιθρο θα είναι μεγάλη. Και αυτά με τους νέους επιχειρηματίες κάποιοι, ναι, που έχουν μεγάλη ιδιοκτησία κι έχουν μια βοήθεια, μπορεί να επιβιώσουν. Δεν καταστροφολογούμε. Θα πάει η αγροτιά στο 4%, στο 5%.

Ακουσα κάποιον που είπε στη Βουλή ότι με την πολιτική της ΚΑΠ βοηθάει τους Γερμανούς αγρότες κ.λπ. Μα πόσο επί τοις εκατό είναι οι αγρότες στη Γερμανία. 4%; Τι είναι αυτό το 4%, αγρότες που ήταν στα μπλόκα, είναι στη Γερμανία; Ε, όχι. Ενα 4% θα μείνει. Δεν ωφελήσανε τους Γερμανούς αγρότες. Αυτοί ξεμπέρδεψαν με τη μικρή ιδιοκτησία πριν από εμάς. Εδώ καθυστέρησε.

Σας παρακαλώ πάρτε τα αιτήματα των αγροτών. Αυτά τα 16 αιτήματα εμείς επιμένουμε. Ούτε επαναστατικά είναι, ούτε τίποτα. Απλά είναι ο αργός θάνατος, να έχουν και λίγο χρόνο. Γιατί είτε με λιτότητα με ανάπτυξη της ΝΔ και της κυβέρνησης, είτε με ανάπτυξη με λιτότητα των άλλων, για την αγροτιά, όπως και για όλο τον εργαζόμενο λαό, τα πράγματα θα είναι πάρα πολύ άσχημα. Για τους λίγους πολύ καλύτερα.

Από τη χτεσινή συνεδρίαση της Βουλής

Ο Αντ. Σαμαράς ανέφερε ότι μια από τις προτάσεις που εξετάζει η κυβέρνηση είναι η ενίσχυση που δίνεται, να πηγαίνει κατευθείαν στην αγροτική παραγωγή και όχι σε άτομα, γιατί μέχρι σήμερα «οι ενισχύσεις πήγαιναν και σε μη παραγωγούς». Με άλλα λόγια, κυβέρνηση και ΕΕ προωθούν την πολιτική του κατ' επάγγελμα αγρότη, προκειμένου επιδοτήσεις και γη να συγκεντρώνονται σε ολοένα και λιγότερα χέρια.

Οπως ήταν αναμενόμενο, εμφάνισε την ΕΕ και την Κοινή Αγροτική Πολιτική ως παράγοντες που ενίσχυσαν τους αγρότες όλα αυτά τα χρόνια και έκανε λόγο για την προώθηση μιας «αγροτικής μεταρρύθμισης», η οποία τάχα «θα ενισχύσει την περιφέρεια (...) θα οδηγήσει σε αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου» και «σε εξωστρέφεια της αγροτικής οικονομίας».

Κεντρικό μοτίβο της τοποθέτησής του, ήταν η καθιέρωση «καθαρών κανόνων λειτουργίας της αγοράς» και στον αγροτικό τομέα, ενώ, όπως είπε, μέχρι το τέλος της τετραετίας η κυβέρνηση θα μειώσει το ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια. Για να χαϊδέψει τα αυτιά των αγροτών που ξεκληρίζει, είπε ότι εξετάζεται η πρόταση για καθιέρωση «αγροτικού πετρελαίου». Παρά το γεγονός ότι η καθιέρωση βιβλίων εσόδων - εξόδων για τους αγρότες θα οδηγήσει σε μεγάλη οικονομική επιβάρυνση των μικρών, ο Αντ. Σαμαράς το εμφάνισε ως μέτρο που θα βοηθήσει στην ανταγωνιστικότητα των προϊόντων.

Ανακοίνωσε ακόμα ότι μελετάται πρόταση σύμφωνα με την οποία ένας αγρότης που έχει καταβάλει εισφορές επί 40 χρόνια, να παίρνει σύνταξη στα 62 και είπε γενικόλογα ότι δε θα υπάρξει ουσιαστική φορολογική επιβάρυνση στα μικρά χωράφια. Τέλος, με αφορμή τις κινητοποιήσεις στη Χαλκιδική και την προβοκατόρικη επίθεση στις Σκουριές, έκανε λόγο για «εθνική υπονόμευση και εθνική δολιοφθορά» που στρέφεται κατά των ξένων επενδύσεων και είπε απειλητικά προς το λαϊκό κίνημα που προσπαθεί να προβοκάρει ότι «αυτή η καταστροφική μανία κατά της χώρας θα σταματήσει».

Αθωώνοντας την καταστροφική πολιτική της ΕΕ και της ΚΑΠ, που συναποφάσισαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας αναλώθηκε σε προτάσεις διαχείρισης που δεν αντιστρέφουν την καταστροφική πορεία για τους φτωχούς αγρότες. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατηγόρησε τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ότι απλώς δε διαπραγματεύτηκαν την ΚΑΠ, σε αντίθεση με άλλες χώρες. Εκανε επίσης λόγο για «πελατειακό κράτος» που αναπτύχθηκε με αφορμή τις αγροτικές επιδοτήσεις.

Κατά τον Α. Τσίπρα, η κυβέρνηση αναπτύσσει μόνο ευχολόγια για την ανάπτυξη της οικονομίας και την ίδια στιγμή οδηγεί την Ελλάδα στην «αποανάπτυξη», από την οποία καυχήθηκε ότι μπορεί να την βγάλει το κόμμα του αν κυβερνήσει. Θέλουμε, ξεκαθάρισε, τις επενδύσεις από το εξωτερικό, αρκεί αυτοί που έρχονται να είναι «επενδυτές και όχι πειρατές» και κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι με την πολιτική του μνημονίου διώχνει μεγάλες επιχειρήσεις από τη χώρα.

Εμφανιζόμενος ως διαφημιστής συγκεκριμένης γερμανικής εταιρείας («Ντόιτσε Αιόλια») είπε ότι η κυβέρνηση έχει μπλοκάρει επένδυσή της στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, την ίδια στιγμή που έχει δώσει τις άδειες σε «κολλητούς και διαπλεκόμενους». Ο Α.Τσίπρας ζήτησε το πετρέλαιο για τους αγρότες να έχει ίδια τιμή με αυτή που έχει στη Γαλλία ή στην Ισπανία και επανέφερε την κριτική ότι ο Α. Σαμαράς άλλα έλεγε προεκλογικά για το μνημόνιο και άλλα μετεκλογικά, ενώ είπε ότι το κόμμα του θα επαναφέρει σε δημόσιο έλεγχο την Αγροτική Τράπεζα.

Καταλήγοντας, έκανε λόγο γενικά και αόριστα για την ύπαρξη ενός σχεδίου ανασυγκρότησης και αναδιάρθρωσης προς όφελος των αγροτών και των καταναλωτών και ανέφερε δημαγωγικά ότι στη χώρα «ή θα έχουμε μνημόνιο ή θα έχουμε αγρότες και αγροτική παραγωγή».

Συστήνουν «έξυπνες παραγωγές»

Την υπεράσπιση της πολιτικών των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της σημερινής συγκυβέρνησης, καθώς και της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και της ΚΑΠ, ανέλαβε στην ομιλία του ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ε. Βενιζέλος, κατηγορώντας παράλληλα τον Α. Τσίπρα για δημαγωγία και καταστροφικές πολιτικές.

Οπως ανέφερε ο Ε. Βενιζέλος, αυτό που πρέπει να πουν τα κόμματα στους αγρότες είναι ότι χρειάζονται δουλειά μέσα από έξυπνες παραγωγές και η φυτική και ζωική παραγωγή να φύγει από τη λογική των επιδοτήσεων. Κατά τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, η Κοινή Αγροτική Πολιτική και η είσοδος στην Ευρωπαϊκή Ενωση πήγε καλά για τους αγρότες και γι' αυτό πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν οι ενιαίες ενισχύσεις.

Στο ίδιο μήκος κύματος με τον Α. Σαμαρά, είπε ότι οι αγρότες πρέπει να κινηθούν με επιχειρηματικά κριτήρια, «με ποιότητα και επιχειρηματικότητα» καθώς και «με νέες μορφές κλαδικών συνεταιρισμών», αφού αυτό θα βοηθήσει στο να λυθεί το πρόβλημα του ισοζυγίου των εμπορικών συναλλαγών και «να εξασφαλιστεί διατροφική επάρκεια με τη διόγκωση κάθε δεκαετία της αγροτικής παραγωγής», την οποία θα ελέγχουν τα μονοπώλια, όπως άλλωστε και τον κλάδο των τροφίμων.

Μεγάλο μέρος της ομιλίας του το αφιέρωσε για να απαντήσει στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, για τον οποίο είπε ότι η πολιτική του πρόταση δε θα οδηγούσε απλώς σε φτώχεια, αλλά σε εξαθλίωση και ζούγκλα και στην ακύρωση ολόκληρης της εθνικής οικονομίας.

Με όραμα της παραπέρα καπιταλιστικοποίησης της αγροτικής παραγωγής, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φ. Κουβέλης, είπε στην παρέμβασή του ότι και στον αγροτικό τομέα πρέπει να υπάρχει ορθή λειτουργία των κανόνων του ανταγωνισμού και η πάταξη κάθε είδους κερδοσκοπίας. Γι' αυτό ζήτησε από το κράτος να εγγυηθεί την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς.

O πρόεδρος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» Π. Καμμένος είδε ότι υπάρχει σχέδιο που εκπορεύεται από την τρόικα και τη συγκυβέρνηση, το οποίο έχει ως στόχο να σταματήσει η πρωτογενής παραγωγή στη χώρα, προκειμένου «να ελεγχθεί το κράτος και το έθνος» και να διαλυθεί η μεσαία τάξη, αφήνοντας εκτός κριτικής την ΕΕ και την καταστροφική ΚΑΠ. Είπε ότι ήταν σκάνδαλο η πώληση της Αγροτικής Τράπεζας εστιάζοντας στο ότι έγινε χωρίς διαφανείς διαδικασίες, ενώ πανηγύρισε και για το προχτεσινό αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών, λέγοντας ότι «πήρε τέλος η αναγκαστική πολιτική της Γερμανίας στην Ευρώπη».

Από την Χρυσή Αυγή ο Ν. Μιχαλολιάκος έκανε δημαγωγικά λόγο για κοντράρισμα με την Ευρωπαϊκή Ενωση «για να σωθεί ο Ελληνας αγρότης», χωρίς να αμφισβητεί στο ελάχιστο τη συμμετοχή της χώρας σε αυτήν, ενώ κατηγόρησε όλες τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις ότι άφησαν τα προηγούμενα χρόνια να πάνε χαμένα τα διάφορα πακέτα της ΕΕ που θα μπορούσαν «να εκσυγχρονίσουν τις υποδομές της γεωργίας».

Καταρχήν, θεωρώ ότι ακολουθήσαμε πάλι την πεπατημένη: Πρώτος γύρος επί του αντικειμένου ας πούμε, δεύτερος γύρος «περιβόλι»... τα πάντα μπήκαν μέσα, χωρίς να σημαίνει ότι δεν μπορεί να διευρύνεται η συζήτηση. Αλλά κατά τη γνώμη μας, και μόνο αν μείνουμε στο θέμα αγροτική οικονομία - αγροτιά, μπορεί να γίνει μια πολύ καλή αντιπαράθεση, επί της ουσίας και αντίλογος και φασαρία. Δεν είναι ανάγκη να συζητήσουμε λίγο απ' όλα. Ξεμπερδέψαμε δηλαδή με τον πρώτο γύρο;

Βεβαίως, κύριε Σαμαρά, δώσατε το παράδειγμα στο δεύτερο γύρο. Στον πρώτο γύρο ήταν ήρεμη η κατάσταση, στο δεύτερο μου θύμισε αλήστου μνήμης συζητήσεις - Μητσοτάκης - Παπανδρέου κλπ. Δε χρειαζόταν στο δεύτερο γύρο... Και τον αδικήσατε τον κ. Τσίπρα. Σήμερα είπε ορισμένα πράγματα για τα κίνητρα στους επιχειρηματίες, είπε γιατί έφυγε η ΚΑΡΦΟΥΡ, γιατί διώξατε επενδύσεις, γιατί δεν έχει σταθερούς κανόνες. Εντάξει. Τι άλλο θέλατε να πει; Η ωρίμανση είναι ταχύτατη...

Αλλά κι εσάς, με συγχωρείτε κύριε Σαμαρά, σας βολεύει μια τέτοια συζήτηση. Σας βολεύει, και πού θα πάμε δεν ξέρω. Μ' αυτή την έννοια λοιπόν, θέλω να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα, γιατί ο κύριος υπουργός μπορεί να ξέρει πολύ καλά μια σειρά ζητήματα, αλλά θέλω να διευκρινίσω γιατί το ΚΚΕ διαφωνεί κάθετα, οριζόντια κλπ.

Εμείς δεν είπαμε ότι στην Ελλάδα παύει η παραγωγή. Μάλιστα, όλες οι μελέτες δείχνουν, οι στατιστικές, ότι ανεξάρτητα αν έχουμε προϊόντα που πέφτουν -η ζάχαρη κάθετα ή το μαλακό σιτάρι-, συνολικά έχουμε σε παραγωγή 70, 80, 90%, μέχρι και πάνω από 95%, έχουμε παραγωγή που καλύπτει το 97% της αυτάρκειας. Το θέμα είναι δεν πουλιούνται, δε συμφέρει τον αγρότη να τα μαζεύει, να τα πουλάει. Κι όταν τα πουλάει, τα πουλάει σε εξευτελιστική τιμή, και επιπλέον έχουμε θάλασσα εισαγωγών.

Και λέμε ότι δεν είναι και ανταγωνιστικά τα ελληνικά προϊόντα, με τι κριτήριο τώρα η ανταγωνιστικότητα; Σας φέραμε ορισμένα παραδείγματα, πώς γίνεται η σύμπραξη με τη Βραζιλία, την Αργεντινή κλπ. Μ' αυτούς τους όρους της ανταγωνιστικότητας, βεβαίως, με τους όρους που λέτε εσείς, δεν είναι ανταγωνιστικά. Γιατί στην Ελλάδα πρέπει να πάει η αγροτική σύνταξη στα 150 ευρώ και να πάει κι ο βασικός μισθός, ο εγγυημένος, 180 για τον εργατοϋπάλληλο. Κι από εκεί και πέρα ό,τι πιάσεις ανάλογα με τις εισφορές θα είμαστε πιο ανταγωνιστικοί. Αν και ανταγωνιστικότητα δεν είναι μόνο το μισθολογικό. Είναι βασικό, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Σε μας δε λέει τίποτα η ανταγωνιστικότητα.

Εχουμε παραγωγή γιατί και τις ποσοστώσεις δεν τις εφάρμοσαν οι αγρότες, άλλωστε την αγροτική παραγωγή δεν μπορεί να τη ρυθμίσεις ακριβώς και μάλιστα όταν έχεις έναν τέτοιο μεγάλο αριθμό μικροϊδιοκτητών. Γι' αυτό και πρέπει να εκτοπιστούν, για να σταματήσουν να παράγουν. Πριν κάνουμε μια μελέτη στο Κόμμα, πιστεύαμε ότι έχει πέσει πολύ η αγροτική παραγωγή. Οχι.

Δεν είναι της ώρας να σας πω κατά προϊόν, κάποια πέσανε, αλλά μπορούσαμε να έχουμε ελάχιστες εισαγωγές. Αλλού είναι το πρόβλημα, δεν είναι στο αν παράγονται προϊόντα, πολλά ή λίγα. Αλλά σ' αυτό που λέμε κόστος παραγωγής, κέρδος κλπ. και η τάση συγκέντρωσης της παραγωγής που έγινε με αργούς ρυθμούς στην Ελλάδα και τώρα πάμε να γίνει με ταχύτητα. Οταν λένε αναδιαρθρώσεις αυτό εννοούν.

Εμείς είμαστε με τους μικρούς και φτωχούς αγρότες. Βεβαίως πρέπει να οργανωθεί μεγάλη παραγωγή. Οταν έχεις μικρή παραγωγή και κατακερματισμένη, ανεβαίνει το κόστος και κάθε μικρός κλήρος έχει κι από ένα τρακτέρ. Εκεί πήγαν οι επιδοτήσεις οι κοινοτικές, σκοπίμως. Εκεί πήγαν. Φύγαν τα άροτρα από τη μέση, μπήκαν τα τρακτέρ, οι σύγχρονες μηχανές, σύγχρονα συστήματα άρδευσης και τώρα αυτή είναι η αντίφαση για το καπιταλιστικό σύστημα. Δεν μπορεί να έχεις μικρή παραγωγή, μικρό κλήρο...

Μ' αυτήν την έννοια λέμε ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης είτε έχει κυβέρνηση Σαμαρά, είτε κυβέρνηση Τσίπρα, από τη στιγμή που είσαι μέσα στα πλαίσια του συστήματος, δεν μπορείς να αγνοήσεις τους οικονομικούς νόμους του συστήματος. Τα περιθώρια της ευελιξίας είναι πάρα πολύ στενά. Δεν έχω χρόνο να το αναπτύξω, γι' αυτό έχουμε ριζικά διαφορετική άποψη και γι' αυτό δεν παίρνουμε μέρος σε κυβέρνηση για να διαχειριστούμε αυτό το σύστημα. Διότι θα ακολουθήσουμε αυτήν την πολιτική. Μεγάλη ιδιοκτησία γης με εκδίωξη της φτωχής αγροτιάς και με ανεργία. Δεν υπάρχει τώρα η διέξοδος στη Γερμανία και σε άλλες χώρες, η μετανάστευση που υπήρχε στη δεκαετία του '60.

Αρα, δεν είπαμε εμείς ότι έχει πάψει να παράγει. Δεύτερον στην κτηνοτροφία. Ναι συμφωνούμε. Θα δοθεί έμφαση τώρα στην ανάπτυξη της κτηνοτροφίας. Εντάξει. Ηρθε η ώρα. Αυτό δε συνιστά από μόνο του ούτε πολιτική υπέρ των κτηνοτρόφων, της πλειοψηφίας τους, ούτε είναι μια προοδευτική αριστερή δημοκρατική πολιτική. Στην κτηνοτροφία είχαμε το '90 480.000 μονάδες, σήμερα έχουμε 370.000, έχουμε μείωση 23%. Προσέξτε όμως, από τις 370.000, οι 2.360 ελέγχουν το 22% της παραγωγής. Εκεί θα πάμε.

Πόσες θα μείνουν, 100.000; Και σταδιακά θα πάμε ακριβώς, αν τα καταφέρει η Ελλάδα, δεν είναι εύκολο, θα πάμε - αυτός είναι ο σχεδιασμός - στο επίπεδο της Ολλανδίας. Τι θα γίνουν όλοι αυτοί οι μικροί; Θα καταστραφούν. 'Η θα κάνεις, όπως προτείνουμε εμείς, λαϊκό συνεταιρισμό, αλλά που από πάνω του θα έχει τον κοινωνικοποιημένο τομέα, όχι την ΚΑΠ της ΕΕ και τους βιομηχάνους και τους τραπεζίτες κλπ. Επομένως, βεβαίως είμαστε υπέρ της οργάνωσης της μεγάλης ιδιοκτησίας, αλλά όχι με εξολόθρευση των μικρών. Και δεν είναι όλοι. Οι ηλικιωμένοι εντάξει, αλλά τι θα γίνουν οι υπόλοιποι;

Εδώ πέρα γίνεται συζήτηση για τις επενδύσεις, λέτε δε θέλετε να γίνουν επενδύσεις. Κύριε Σαμαρά, τα ξέρετε τα προβλήματα και ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα και ο κ. Καμμένος που ξιφουλκεί εκεί με την ΑΟΖ... Υπάρχει και εμπειρία απ' την κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά αυτά τα βάζετε κάτω απ' το χαλί, δεν τα λέτε στον ελληνικό λαό. Κι εδώ, αν θέλετε, είναι και οι διαφορές μας.

Λοιπόν. Για εξηγήστε μου, γίνεται ο διαγωνισμός ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ κ.λπ. Εδώ πέρα γίνεται σκοτωμός. Οι Αμερικανοί λένε μην τα δώσετε στους Ρώσους γιατί θα μπορούν να τους εκβιάσουν. Αν πάμε με τους διαγωνισμούς, οι Ρώσοι δίνουν τρεις φορές παραπάνω απ' ό,τι δίνουν οι υπόλοιποι. Ξαναγίνεται διαγωνισμός, συνεχίζεται και ξαναμπαίνουν αυτοί που είχαν απορριφθεί, οι άραβες, την πρώτη φορά. Ξανάρχεται το Κατάρ. Εδώ γίνεται - αυτοί είναι οι σύμμαχοι της Ελλάδας - μια μεγάλη διαπάλη. Και με εκβιασμό.

Και έτσι είναι τα καπιταλιστικά κράτη μεταξύ τους, ενωμένα κατά των εργαζομένων, είναι ικανοί να ρουφήξουν το αίμα του συμμάχου τους. Δεν τους βλέπετε πώς γίνονται οι διαγωνισμοί; Είναι τυχαίο δηλαδή - μην κοιτάτε που η «Ακρόπολη» έχει μια μικρή κυκλοφορία - και λέει Σαμαρά, μην το δώσεις στους Ρώσους γιατί θα πάθουμε... Εδώ είναι γεμάτο απειλές. Το ίδιο γίνεται και με την ΑΟΖ. Και γι' αυτό όσοι λέγανε ΑΟΖ, ΑΟΖ, τώρα έχουν βάλει τα κεφάλια μέσα.

Τι είπαν οι ΗΠΑ; - άμα είναι σωστά τα δημοσιεύματα, τα είπαν και στον κ. Τσίπρα, δεν ξέρω τι απάντησε. Οχι χάρτες, πηγαίνετε τα χαρτιά στον ΟΗΕ, όχι χάρτες. Καλά, το ΝΑΤΟ δεν δέχεται χάρτες, δεν υπάρχουν χάρτες στο ΝΑΤΟ. Τώρα ανακαλύψαμε το όχι χάρτες; Και η Τουρκία είναι μόνο το ζήτημα;

Θέλετε τη γνώμη μας; Η ελληνική κυβέρνηση, η σημερινή, ή η αυριανή, γιατί δεν προβλέπουμε εμείς σε εκλογές να είμαστε σε κυβέρνηση, θα συρθεί στην εξής συζήτηση: 'Η μπαίνετε σε συνδιαχείριση στο Αιγαίο με συμφωνία επιχειρήσεων όχι διακρατική - διακρατική θα είναι η συνεργασία, αλλά οι επιχειρηματίες θα τσακώνονται μεταξύ τους και για την κατανομή των κερδών, χωρίς χάρτες κ.λπ. - ή αλλιώς χάνετε και τους διαδρόμους, τα οικόπεδα. Κι εδώ πρόκειται για σκληρό ανταγωνισμό. Για ρωτήστε τους Κύπριους. Ποια ήταν η πιο σκληρή ανταγωνίστρια; Η γαλλική ΤΟΤΑΛ, δεν έκανε τόσο πίσω. Στη διαπραγμάτευση που είχε - δεν θυμάμαι τώρα με ποια χώρα. Ετσι, αυτά θα γίνουν.

Κι επομένως, αυτά τώρα τα κυριαρχικά δικαιώματα και εκείνα και τα άλλα, τα οποία εμείς τα υπερασπιζόμαστε, όσο υπάρχουν ξεχωριστά κράτη και όπως εμείς λέμε ιμπεριαλισμός, δεν δεχόμαστε ούτε τόσο απ' τα σύνορα. Δεν πα' να φωνάζει τώρα ο κ. Καμμένος, 40 χαρτιά, θα απαντήσει. Επομένως, άμα έχεις τις δεσμεύσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, δεν καταλαβαίνετε, δεν μπορείς να βάλεις τους δικούς σου κανόνες. Γι' αυτό έχει γίνει θέμα διαπραγμάτευσης, ο τάδε πρωθυπουργός δεν διαπραγματεύεται, εγώ θα διαπραγματευτώ. Ε, δεν είναι θέμα διαπραγμάτευσης.

Εμείς να δεχτούμε ότι μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές ικανότητες στους πρωθυπουργούς ή στους υπουργούς. Αυτό ισχύει και μέσα σε ένα κόμμα κι ανάμεσα σε διαφορετικά κόμματα. Είναι θέμα ικανότητας; Ε, δεν είναι θέμα ικανότητας. Ο συσχετισμός δυνάμεων είναι συγκεκριμένος.

Και θα δείτε οι υδρογονάνθρακες θα είναι ο τάφος του Κυπριακού. Είμαστε αντίθετοι να τους αξιοποιήσουμε; Οχι, καθόλου. Αυτές τις αντιφάσεις όμως δεν τις λέτε, τα κόμματα που υποστηρίζετε και ζητάτε κυβερνητική ψήφο. Πρέπει να βγείτε και να πείτε ότι αν μου βάλουν αυτό το θέμα θα κάνω εκείνο, αυτά τα «plan a, b, c» αλλά μεγάλα λόγια... Οχι χάρτες. Κι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με την Τουρκία, έχουμε να κάνουμε με την Αίγυπτο, με την Αλβανία. Συμφώνησε η κυβέρνηση Καραμανλή με την Αλβανία, τα πήρε πίσω η Αλβανία. Ανέτρεψε τη συμφωνία. Αυτά θα είναι παρόντα σε κάθε βήμα. Γιατί όταν γίνονται εκλογές ή όταν δεν γίνονται εκλογές, δεν τα λέτε στον ελληνικό λαό; Γιατί σας κάνει εντύπωση;

Τώρα συζητάμε ποιος νίκησε στην Ιταλία. Το σύστημα το καπιταλιστικό νίκησε. Εχασε ο Μόντι; Εχασε η Μέρκελ; Σοβαρά; Απειλείται δηλαδή η Ιταλία να πάει σε άλλο δρόμο; Κι άλλωστε ο Μόντι ήταν για ένα διάστημα, ήρθε να κάνει κυβέρνηση τεχνοκρατών, άλλον Μόντι θα βρούνε. Θα ξαναπάνε σε εκλογές, δεν θα γίνει κυβέρνηση. Το θέμα είναι, άμα ο λαός της Ιταλίας θα πει αμάν μην τυχόν έχω ακυβερνησία, τότε θα πάει ακόμα πιο χειρότερα. Μπορεί να γίνει και ο Μπερλουσκόνι πρωθυπουργός.

Δεν αναρωτιέστε; Δηλαδή, έχασε ο Μόντι, με συγχωρείτε τώρα θα το πω Basta Mondi, γράφει στην πρώτη σελίδα η «Αυγή». Αυτό το άλλο, το Forza Berluskoni δεν έχει κανένα θέμα; Εγώ δεν λέω αυτό το μονόπλευρο, αλλά τι; Basta Mondi; Ολο το ζήτημα ήταν η ήττα του Μόντι. Ωραία έχασε, αυτό ήταν να κάνει ο Μόντι, πήρε τα μέτρα, θα βρουν άλλον. Αφήστε τα τώρα, δεν καταψήφισαν την Μέρκελ. Μα αυτό είναι το ελιξίριο του καπιταλιστικού συστήματος. Αυτό ήταν. Κάποτε είχαμε Μητσοτάκη - Παπανδρέου, φύγαμε μετά, πήγαμε στο έτσι, αλλιώς και αλλιώτικα.

Ολο το πνεύμα, όλα είναι ηττήθηκε ο Μόντι που ήταν ο μετριοπαθής, ο σοβαρός κ.λπ. Δεν κάνει εντύπωση πως ο ιταλικός λαός, που έχει παραδόσεις και είχε ΚΚ με 30% κάποτε, πώς έφτασε στο σημείο τώρα να παίρνει 30% ο Μπερλουσκόνι; Αυτό δεν μας απασχολεί... Οχι με την έννοια να φοβηθούμε.

Ηττήθηκε η Μέρκελ, καλά. Η Μέρκελ είναι πιο έξυπνη απ' ό,τι φανταζόμαστε, το σύστημα. Και εν πάση περιπτώσει ίσως χρειάζεται σε κάποια στιγμή να ηττηθεί η Μέρκελ για να έρθει μια άλλη Μέρκελ. Δεν το σκέφτεστε αυτό; Αυτά λοιπόν λέμε στον κόσμο; Και μετά λέμε γιατί οι εργαζόμενοι δεν απεργούν όπως πρέπει, εμ πώς; Ετσι είναι. Κι έχουμε ευθύνη για τη συνείδηση του κόσμου κι όταν λεγόμαστε αριστεροί, κομμουνιστές έχουμε ευθύνη για το πώς διαμορφώνεται η συνείδηση του κόσμου.

Τέλος, κοιτάξτε να δείτε, διάττοντες αστέρες, να μη λέμε τώρα ονόματα, θυμάστε σε κάτι εκλογές - και δεν αναφέρομαι στον Τσίπρα - του 2002 κάτι διάττοντες αστέρες, που βγαίναν στην τηλεόραση και απαντούσαν σε πέντε λεπτά τα πάντα. Τι πέντε; Σε 22 δευτερόλεπτα τα πάντα, προγραμματισμένοι. Που ήταν τα καινούργια πρόσωπα, πού είναι; Τους έχει ξεχάσει ο κόσμος. Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω ε; Να μην πω και το όνομα. Λοιπόν, πού είναι τώρα αυτοί; Τέτοια το σύστημα γεννάει πολλά.

Επομένως, ή θα συζητάμε για τον καπιταλισμό, τον σοσιαλισμό, την ΚΑΠ, τώρα άμα πάμε και συζητάμε ποιος είναι προδότης ή δεν είναι, θα αποβλακωθεί ο κόσμος με δική μας ευθύνη. Δεν γεννήθηκε κανείς αποβλακωμένος αλλά αποβλακώνεσαι και στα 60 σου.