Παπαγεωργίου Βασίλης

Στο σπίτι του μικρού η ανώνυμη εταιρεία της ΔΕΗ είχε κόψει το ρεύμα επειδή η οικογένειά του δεν είχε να πληρώσει. Η ΔΕΗ που μετρά τα τεράστια κέρδη της κάθε μέρα στο χρηματιστήριο (σ.σ. κι αυτή χτεσινή είδηση στον οικονομικό Τύπο: «...τόσο η μετοχή του ΟΤΕ όσο και της ΔΕΗ έκλεισαν με κέρδη +1,31% και +2,88% αντίστοιχα»). Η ΔΕΗ που υπάρχει και λειτουργεί για να παρέχει φως, ζέστη, ενέργεια στο λαό και που έχει αναπτύξει το δίκτυό της με το μόχθο όλων των εργαζομένων, αυξάνει τα τιμολόγια με αποτέλεσμα οικογένειες να παγώνουν ή να ζουν στο σκοτάδι. Μόνο τα 4 τελευταία χρόνια τα λαϊκά νοικοκυριά πληρώνουν 50% ακριβότερο ρεύμα.

Είναι αναγκαίο να γίνει πράξη άμεσα αυτό που πολλές φορές έχει ζητήσει το ΚΚΕ: Να μην κοπεί σε κανένα σπίτι το ρεύμα. Να καταργηθούν όλοι οι φόροι και τα χαράτσια από τα τιμολόγια της ΔΕΗ. Να μειωθούν τώρα δραστικά τα τιμολόγια της ΔΕΗ για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες. Ομως, το ζήτημα της ενέργειας, της ηλεκτροδότησης των νοικοκυριών, δεν μπορεί να αφήνεται στις ορέξεις του κάθε ιδιώτη επιχειρηματία. Για το λαό και την οριστική επίλυση των προβλημάτων του και σε αυτόν τον τομέα είναι αναγκαία η διαμόρφωση ενός ενιαίου αποκλειστικά κρατικού φορέα ενέργειας, που θα αξιοποιεί σχεδιασμένα όλες τις δυνατότητες της χώρας για φθηνή ενέργεια και με σεβασμό στο περιβάλλον. Αυτή τη λύση προτείνει μόνο το ΚΚΕ και είναι ενταγμένη σε έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης προς όφελος του λαού.

«Δουλεύουμε για τις μεγάλες εταιρείες στην παραγωγή και το εμπόριο αγροτικών μηχανημάτων και καλλιεργητικών εφοδίων». Την παραπάνω επισήμανση μας την έκανε αγρότης που συναντήσαμε στο μπλόκο της Νίκαιας, από το χωριό Προάστιο Καρδίτσας, και να πώς αιτιολόγησε τη γνώμη του αυτή: Στην περιοχή του, μας είπε, πριν από λίγα χρόνια μεγάλη μερίδα παραγωγών απασχολούνταν στην τευτλοκαλλιέργεια. Η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς είχε πάρει δάνεια από την τότε κρατική Αγροτική Τράπεζα για την προμήθεια σπαρτικών μηχανών και τευτλοεξαγωγέων, μηχανήματα απαραίτητα για την καλλιέργεια και συγκομιδή του συγκεκριμένου αγροτοβιομηχανικού προϊόντος, καθώς η φύση του δεν επιτρέπει τη χειρωνακτική εργασία. Πολλά από αυτά τα δάνεια χορηγούνταν στα πλαίσια διαφόρων «σχεδίων βελτίωσης» των καλλιεργειών, τα οποία «έτρεχαν» όταν στην Ευρωπαϊκή Ενωση είχε ανοίξει η συζήτηση για την αναθεώρηση της Κοινής Οργάνωσης Αγοράς (ΚΟΑ) ζάχαρης στα πλαίσια της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ). Ολα τα σενάρια κατά τη διάρκεια της συζήτησης αυτής προέβλεπαν την κατακόρυφη μείωση της συγκεκριμένης καλλιέργειας για τα κράτη - μέλη της ΕΕ και συνεπώς την κατάργηση των σχετικών επιδοτήσεων...

Η υιοθέτηση τελικά αυτών των σχεδίων είχε ως αποτέλεσμα τη διάλυση της συγκεκριμένης καλλιέργειας στη χώρα μας και το κλείσιμο, οριστικό ή σχεδόν οριστικό, των εργοστασίων της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ). Διότι η πρώτη ύλη για την παραγωγή ζάχαρης συνέφερε τα κυρίαρχα μονοπώλια της ΕΕ να εισάγεται είτε από τα «υπερπόντια εδάφη» όπου καλλιεργείται ζαχαροκάλαμο, είτε από άλλες χώρες σε αντίστοιχο γεωγραφικό μήκος και πλάτος που οι εδαφοκλιματικές συνθήκες ευνοούν αυτήν την καλλιέργεια. Το ζήτημα είναι ότι - εκτός από το κλείσιμο των εργοστασίων της ΕΒΖ με όλες τις αρνητικές συνέπειες - ο μηχανολογικός εξοπλισμός, που κόστισε τεράστια ποσά και στους αγρότες αλλά συνολικά στην οικονομία της χώρας και στο εμπορικό της ισοζύγιο, πλέον μένει στα αζήτητα και σκουριάζει στις αποθήκες. Ωστόσο, τα δάνεια που πήραν τότε οι παραγωγοί, συνεχίζουν να τα ξεπληρώνουν μέχρι σήμερα - και ποιος ξέρει για πόσο ακόμη - στην Τράπεζα Πειραιώς, που στο μεταξύ «αγόρασε» την ΑΤΕ...

Γρηγοριάδης Κώστας

Αυτή είναι μία πλευρά μόνο από την τραγική κατάσταση που βιώνουν ασθενείς, ασφαλισμένοι, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Στρατηγικός στόχος και βασική κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για όλα τα κράτη - μέλη είναι η καθιέρωση της ενιαίας ελάχιστης παροχής δημόσιων υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας - φαρμάκων για όλους τους εργαζόμενους - συνταξιούχους. Αυτό που ονομάζουν «Βασικό Πακέτο Παροχών». Κι όποιος αντέξει...

Τι σημαίνει αυτό; Επιγραμματικά: Μείωση της κρατικής χρηματοδότησης του δημόσιου συστήματος Υγείας - Πρόνοιας (νοσοκομεία - Κέντρα Υγείας - ασφαλιστικά ταμεία - προνοιακά ιδρύματα και κοινωνικά επιδόματα). Λειτουργία των δημόσιων μονάδων Υγείας με επιχειρηματικά κριτήρια προκειμένου να «αυτοχρηματοδοτηθούν» από την πώληση υπηρεσιών Υγείας. Μετακύλιση των δαπανών στα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία σε συνδυασμό με την υποχρηματοδότησή τους από το κράτος και τους επιχειρηματίες, την ανεργία, τη μείωση των μισθών, τη «μαύρη» εργασία κ.λπ., αδυνατούν να αντεπεξέλθουν και προχωρούν σε συνεχείς περικοπές των παροχών προς τους ασφαλισμένους και αύξηση των πληρωμών.

Οι εργαζόμενοι είναι οι αποκλειστικοί παραγωγοί όλου του τεράστιου πλούτου που υπάρχει και που μπορεί να καλύψει πλήρως και δωρεάν τις ανάγκες όλου του πληθυσμού χωρίς όρους και προϋποθέσεις σε υπηρεσίες Υγείας για την πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση, αξιοποιώντας όλα τα σύγχρονα μέσα και τις κατακτήσεις της επιστήμης. Αυτό απαιτεί την ανάπτυξη ενός ενιαίου συστήματος Υγείας - Πρόνοιας με κεντρικό σχεδιασμό, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης, με πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Με κοινωνικοποίηση όλων των επιχειρηματικών μονάδων Υγείας που πληρούν τις προϋποθέσεις.

Διάψευση των σχεδίων για νέα μείωση στους μισθούς είδαν διάφορα αστικά ΜΜΕ στην προχτεσινοβραδινή τηλεοπτική συνέντευξη του υπουργού Οικονομικών. Τι είπε ο Γιάννης Στουρνάρας; Οτι δε θα γίνει μείωση μισθών και δε θα εφαρμοστούν νέα μέτρα, «αν» εφαρμοστεί απαρέγκλιτα το δημοσιονομικό πρόγραμμα. «Αν», δηλαδή, προχωρήσουν ανεμπόδιστα όλες οι αποφάσεις και τα μέτρα που ήδη αλλάζουν εφιαλτικά τη ζωή των εργατικών - λαϊκών οικογενειών: Γενικεύουν τις ατομικές Συμβάσεις. Συνδέουν την εξέλιξη των μισθών (ωριμάνσεις κ.τ.λ.) με την «ανταγωνιστικότητα» και τους δείκτες της ανεργίας, συμπληρωμένα με τη φοροληστεία. Μέτρα και αποφάσεις, δηλαδή, που ήδη δίνουν τη δυνατότητα στους εργοδότες να χτυπούν ανελέητα τους μισθούς.

Το «αν» που κάθε φορά τονίζουν τα κυβερνητικά στελέχη που κατά τ' άλλα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι δε θα έρθουν νέα μέτρα, κρύβει όλη την ουσία. Είναι το «αν» - δαμόκλειος σπάθη που κρέμεται πάντα πάνω από όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων. Είναι το ίδιο «αν» που χρησιμοποιούσαν το περασμένο Σαββατοκύριακο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, εξηγώντας πως οι μισθοί θα αποκατασταθούν «αν» ανακάμψει η οικονομία (δηλαδή τα κέρδη των επιχειρήσεων).

Τέτοια «αν» δεν κρύβουν παρά το προστακτικό «να» με το οποίο οι μεγαλοεργοδότες προλογίζουν κάθε φορά τις νέες τους απαιτήσεις για κλιμάκωση της αντεργατικής εφόδου. Μάλιστα, πολλές φορές, δεν αποτελεί παρά ωμή παραπλάνηση των εργαζομένων, που δήθεν μένουν να προσδοκούν αποκλιμάκωση της επίθεσης ή οφέλη που ισοσκελίζουν -υποτίθεται- την επίθεση που δέχονται. Φερετζές της συνεχούς αντεργατικής επίθεσης. Τα παραδείγματα είναι άφθονα. Για παράδειγμα, πριν δυο χρόνια, προκειμένου να ενισχύσουν κι άλλο τα κέρδη τους, οι εφοπλιστές ζητούσαν επίμονα τη μείωση μιας σειράς «τελών υπέρ τρίτων» μεταξύ των οποίων ήταν και χρήματα που κατέβαλλαν στο ΝΑΤ. «Αν», έλεγαν, συμβεί αυτό, θα μειωθούν τα εισιτήρια στα πλοία, θα «ανασάνουν» οι επιχειρήσεις του κλάδου. Με αυτόν τον τρόπο πολιορκούσαν την κοινή γνώμη εκβιάζοντας και την ανοχή των εργαζομένων του κλάδου. Τι έγινε τελικά; Και τα «τέλη» αυτά μειώθηκαν και τα εισιτήρια αυξήθηκαν.

Αυτά τα «αν», μαθαίνουν στους εργαζόμενους να εξαρτούν την ίδια τους την επιβίωση από το αν οι μεγαλοεπιχειρηματίες «αντέχουν» να τους δώσουν μισθούς, να κρατούν ανοιχτά τα εργοστάσια, να κρατούν το ίδιο προσωπικό. Δηλαδή, από το αν συγκεντρώνουν ή όχι τα κέρδη που προσδοκούν ή που απαιτεί η επιβίωσή τους στην ελεύθερη αγορά. Αλλά για να αναπαράγονται τα κέρδη χρειάζονται συνεχή αντεργατικά μέτρα. Αυτό πρέπει να συνειδητοποιούν οι εργαζόμενοι και να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους.

Καθόλου τυχαία δεν είναι και η κίνηση της Τουρκίας να ορίσει «οικόπεδα» προς έρευνα για την αναζήτηση υδρογονανθράκων επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας νότια της Ρόδου, αμφισβητώντας ανοιχτά τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Ειδικότερα όταν τα παραπάνω πραγματοποιούνται ενόψει της επίσκεψης του πρωθυπουργού στην Αγκυρα, για τη συνεδρίαση του «Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας». Η επιδίωξη της κυβέρνησης να δώσει προς εκμετάλλευση στα μονοπώλια τα κοιτάσματα στο Αιγαίο οδηγεί σε λύσεις συνεκμετάλλευσης και στη διαπραγμάτευση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε υφαλοκρηπίδα - ΑΟΖ. Είναι φανερό ότι η στρατηγική της ντόπιας αστικής τάξης, όπως εκφράζεται από την κυβέρνηση, είναι παράγοντας όξυνσης των αντιθέσεων στην περιοχή μας και εστία κινδύνων για το λαό, ο οποίος δεν έχει κανένα λόγο να συρθεί πίσω από το ένα ή το άλλο μονοπώλιο, πίσω από τη μια ή την άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη.