Από την άλλη, βέβαια, ούτε κατά διάνοια δεν τους «ξεπλένει» το γεγονός ότι η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται με τη «φόρα» που της έδωσαν να πάει πολύ παραπέρα την αντιλαϊκή επίθεση που εκείνοι ξεκίνησαν. Πόσο μάλλον που σπεύδουν και πάλι να δώσουν πολύτιμες «ανάσες» σε κυβέρνηση και κεφάλαιο για να εξαπολύσουν το «πογκρόμ» τους τους επόμενους μήνες, αφού καλούν το λαό να κάτσει στα αυγά του και να περιμένει την κυβερνητική εναλλαγή που τάχα θα τους σώσει. Ο λαός, πάντως, πρέπει να «κρατάει το λογαριασμό» για όλους τους. Και να τον αποδώσει μετατρέποντας τις γειτονιές σε κάστρα αντίστασης για να μην πατήσουν το ποδάρι τους τράπεζες και funds, έως ότου ξεπληρωθεί οριστικά το «χρέος», να πάρει δηλαδή τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας από τα χέρια του κεφαλαίου και όσων το υπηρετούν.

«Θέλω να πιστεύω ότι μια θετική παρενέργεια της σκληρής δοκιμασίας που περνάμε όλοι μαζί, θα είναι η ενίσχυση της συναντίληψής μας για τον θετικό ρόλο της επιχειρηματικότητας στην κοινωνία», είπε σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Παπαλεξόπουλος, διαφημίζοντας μάλιστα τη «συνεισφορά» των επιχειρηματικών ομίλων που εκπροσωπεί «στην αντιμετώπιση της πανδημίας». Ε, όπως και να 'χει, τέτοια «συνεισφορά» στην κοινωνία δεν περνάει κι απαρατήρητη, με τόσες δεκάδες χιλιάδες απολύσεις και αναστολές συμβάσεων, ανατροπές Συλλογικών Συμβάσεων, καθήλωση μισθών, εκτίναξη της «ευελιξίας» και πολλά ακόμα, για να θωρακίσουν τα κέρδη τους. Ούτε βέβαια μπορούν να κρυφτούν πίσω από το «φύλλο συκής» της δήθεν «κοινωνικής προσφοράς», ειδικά με τις «ευεργεσίες» στο σύστημα της Υγείας, όπου τα επιχειρηματικά συμφέροντα προσπαθούν ακόμα πιο επιθετικά να πατήσουν το πόδι τους. Από την άλλη, βέβαια, ίσως ο πρόεδρος του ΣΕΒ να μιλάει για τη «σκληρή δοκιμασία» που περνάει το μεγάλο κεφάλαιο από τη ...βαρυστομαχιά, όταν «ξεκοκαλίζει» τα προνόμια, τις νέες φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές και λοιπά «δώρα» που έσπευσε να νομοθετήσει η κυβέρνηση, αξιοποιώντας και την πανδημία. Είτε έτσι είτε αλλιώς, τα περί «συναντίληψης για τον θετικό ρόλο» του κεφαλαίου, κοιτάνε μπροστά, στην «κοινωνική ειρήνη», δηλαδή στη σιωπή νεκροταφείου που θέλουν να επιβάλουν στους χώρους δουλειάς για να περάσουν τα νέα αντεργατικά εκτρώματα, με πρώτο τον συνδικαλιστικό νόμο και το τερατούργημα για τις υπερωρίες, που ο ΣΕΒ βαφτίζει «ανάγκες και προκλήσεις της εποχής». Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο.

Σε συνέντευξή της στο «Βήμα», η Σ. Ζούμποφ, ομότιμη καθηγήτρια στο Harvard, αναφέρεται στην «ψηφιακή πληροφορία» και στην αξιοποίησή της από μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους (όπως η «Google», το «Facebook», η «Amazon» και η «Microsoft»), κυβερνήσεις και κράτη, σημειώνοντας ότι «ιδιωτικές εταιρείες έχουν την κυριαρχία επί της συγκέντρωσης της γνώσης. Υπάρχει τεράστιος όγκος πληροφοριών και παράλληλα υπερσυγκέντρωση αυτών των πληροφοριών σε πολύ λίγα χέρια. Αυτό επιτρέπει τον έλεγχο της ανθρώπινης συμπεριφοράς». Θέτει επίσης τα ερωτήματα «ποιος γνωρίζει τι, ποιος αποφασίζει το ποιος γνωρίζει και ποιος αποφασίζει το ποιος αποφασίζει» και παραθέτει ενδιαφέροντα δεδομένα, όπως ότι «το 1986, μόλις το 1% της πληροφορίας αποθηκεύονταν ψηφιακά (...) και το 2007 φτάνει το 97%. Το μεγάλο άλμα ήταν φυσικά τα smartphones». Τα στοιχεία προκαλούν ανατριχίλα για το μέγεθος των δεδομένων που γίνονται αντικείμενο εμπορίας, κερδοσκοπίας, επηρεασμού της γνώμης και της συμπεριφοράς για πολιτικούς, οικονομικούς ή γεωπολιτικούς σκοπούς, από επιχειρηματικά συμφέροντα, ακόμα και κράτη. Και μιλάμε βέβαια για δεδομένα που αφορούν τη δραστηριότητα, τις συνήθεις, τις πεποιθήσεις, τις επαφές του κάθε ανθρώπου, καταγράφονται 24 ώρες το 24ωρο, αποθηκεύονται ακούσια ή εκούσια και αξιοποιούνται ανάλογα. Να λοιπόν που τα παχιά λόγια για την «επανάσταση της πληροφορίας», την «ψηφιακή οικονομία» και άλλα παρόμοια δεν μπορούν να κρύψουν το βασικό ζήτημα, την κυριαρχία δηλαδή των μονοπωλίων, των καπιταλιστικών εκμεταλλευτικών σχέσεων, που μετατρέπουν τις σύγχρονες δυνατότητες της τεχνολογίας σε «βραχνά» για τους λαούς, ενώ θα μπορούσαν υπό άλλες συνθήκες να στηρίζουν την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

1466 Γεννιέται ο Ολλανδός θεολόγος Χέερτ Χέερτσεν (Ερασμος).

1782 Γεννιέται ο Ιταλός συνθέτης και βιρτουόζος του βιολιού Νικολό Παγκανίνι.

1920 Δολοφονείται στη Μαύρη Θάλασσα, καθώς επέστρεφε από τη Μόσχα, ως αντιπρόσωπος του ΣΕΚΕ στο 2ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, ο Δημοσθένης Λιγδόπουλος, ένας από τους πρωτεργάτες του επαναστατικού κινήματος στην Ελλάδα και ιδρυτικό μέλος του ΣΕΚΕ. Μαζί με τον Λιγδόπουλο, δολοφονήθηκε επίσης ο κομμουνιστής - επαναστάτης Ωρίων Αλεξάκης, στέλεχος του Κόμματος των Μπολσεβίκων και εκπρόσωπος της Κομμουνιστικής Διεθνούς στα Βαλκάνια.

1920 Το βρετανικό Κοινοβούλιο ψηφίζει την «Πράξη για τις έκτακτες αρμοδιότητες» εναντίον του απεργιακού κινήματος.

1922 Εχοντας το «πράσινο φως» από την Ιταλική Συνομοσπονδία της Βιομηχανίας, το αστικό πολιτικό σύστημα και το Βατικανό, ο Μουσολίνι εκδίδει διαταγή για «πορεία εναντίον της Ρώμης». Την επόμενη μέρα εισέρχεται ανενόχλητος στην πρωτεύουσα αναλαμβάνοντας την εξουσία για λογαριασμό της ιταλικής άρχουσας τάξης.

1941 Ο λαός της Αθήνας διαδηλώνει ενάντια στους κατακτητές στην 1η επέτειο της επίθεσης των Ιταλών φασιστών κατά της Ελλάδας.

1946 Εκλογές στη Βουλγαρία. Το Κομμουνιστικό Κόμμα έρχεται πρώτο λαμβάνοντας το 53,9%. Ο Γκεόργκι Δημητρώφ γίνεται Πρόεδρος της Βουλγαρίας.

1951 Ορκίζεται η κυβέρνηση του Ν. Πλαστήρα, στην οποία συμμετείχαν η ΕΠΕΚ και το Κόμμα των Φιλελευθέρων.

1964 Μιλώντας σε φοιτητές της Θεσσαλονίκης, ο Γ. Παπανδρέου υποστηρίζει ότι η ένωση Ελλάδας και Κύπρου είναι εξασφαλισμένη, με δεδομένη την ευμενή στάση Αμερικανών και Βρετανών.

2005 Μεγάλης κλίμακας αναταραχές ξεσπούν στις φτωχογειτονιές της Γαλλίας με αφορμή το θάνατο δύο παιδιών αφρικανικής καταγωγής, που κυνηγημένα από την αστυνομία ως ύποπτα ληστείας, κατέφυγαν σε υποσταθμό της εταιρείας ηλεκτρισμού, με αποτέλεσμα να πεθάνουν από ηλεκτροπληξία. Η κυβέρνηση Σαρκοζί κήρυξε πολλά μέρη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ενώ 2.888 Γάλλοι συνελήφθησαν.