Κυριακή 27 Γενάρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ολοι υπό εξέταση...

Στις νέες αγροτικές κινητοποιήσεις που αρχίζουν, όλοι θα δώσουν «εξετάσεις». Πρώτα η κυβέρνηση, που κάποτε πρέπει να δει κατάματα την πραγματικότητα - και η πραγματικότητα είναι ότι η αντιαγροτική πολιτική της ξεσηκώνει τον αγροτικό κόσμο εναντίον της - και να σταματήσει να συμπεριφέρεται προς τους αγωνιζόμενους αγρότες με συνεχείς αρνήσεις και με αυταρχικά και αντιδημοκρατικά μέτρα.

«Εξετάσεις» δίνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, κι εδώ δεν «περνούν» οι «μπαγαποντιές» του τύπου «στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις, καταγγέλλουμε τους αποκλεισμούς δρόμων».

Υπό «εξέταση» θα βρεθούν διάφορα άλλα στρώματα και κοινωνικές ομάδες, που, αυτή τη φορά, οφείλουν να συμπαραταχτούν με την αγροτιά και να μην επιτρέψουν στην κυβέρνηση να «περάσει», μέσα από τον υποκινούμενο «κοινωνικό αυτοματισμό», την προσφιλή της τακτική του «διαίρει και βασίλευε».

«Εξετάσεις», όμως, δίνουν και κάποιοι, που συμμετέχουν στο αγροτικό κίνημα - έστω κι αν τελευταία δεν κάνουν πάντα ό,τι μπορούν για την επιτυχία των κινητοποιήσεων - αλλά στο μυαλό τους έχουν το πώς οι αγώνες δε θα πλήξουν καίρια την αγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αν και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι αυτή είναι η «μήτρα» όλων των κακών...

Προς «γκρινιάρηδες»...

Ξεκινάει νέα σύγκρουση αγροτών - κυβέρνησης και είναι σίγουρο ότι, οσονούπω, θα ξανακούσουμε τις γνωστές και ...κουραστικές «γκρίνιες» για το ενδεχόμενο κλείσιμο των δρόμων. Βεβαίως, εμείς δε θα κουραστούμε να ξεσκεπάζουμε τις ...αγνές προθέσεις όλων αυτών των «γκρινιάρηδων» και να αναδεικνύουμε τις ...διασυνδέσεις τους με την κυβέρνηση και την αντιαγροτική πολιτική της. Κι επειδή κάποιοι από αυτούς «γκρινιάζουν» πριν ακόμα κλείσουν οι δρόμοι, θέτουμε από τώρα το πρώτο ερώτημα:

Αν οι αγρότες αποκλείσουν εκ των προτέρων και a priori το ενδεχόμενο να αποκλείσουν τους δρόμους, θα είναι αποτελεσματική η πίεσή τους προς την κυβέρνηση, ώστε ν' ασχοληθεί, επιτέλους, με τα οξυμένα προβλήματά τους και να δώσει λύση, γνωστού όντος ότι δεν ικανοποίησε κανένα από τα δίκαια αγροτικά αιτήματα στα χρόνια μετά το 1997, που οι κινητοποιήσεις γίνονται χωρίς αποκλεισμούς δρόμων;

Περιμένουμε μιαν απάντηση και θ' ακολουθήσουν κι άλλα ερωτήματα...

Η «χαρά» των εμπόρων του πολέμου...

Ευχάριστες «εκπλήξεις» επιφυλάσσει, σχεδόν σε καθημερινή βάση, η κυβέρνηση των ΗΠΑ για τις πολεμικές βιομηχανίες της χώρας. Τελευταία «έκπληξη», η μεγαλύτερη αύξηση των πολεμικών δαπανών της τελευταίας εικοσαετίας(!) που ανακοίνωσε προχτές ο Πρόεδρος Μπους. Ο προϋπολογισμός του Πενταγώνου για το οικονομικό έτος 2003 προβλέπεται να αυξηθεί κατά 48 δισ. δολ. (ποσοστό 14%) και να φτάσει τα 380 δισ. δολ. «Τα εργαλεία του σύγχρονου πολέμου είναι ακριβά, αλλά για να κερδίσουμε τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας είναι απαραίτητα», δήλωσε, σαν καλός πλασιέ των πολυεθνικών του πολέμου, ο Αμερικανός Πρόεδρος. Παράλληλα, ανακοίνωσε το διπλασιασμό και για την «εσωτερική ασφάλεια» (στα 37,7 δισ. δολ., 18,2 δισ. δολ. περισσότερα από τα τωρινά επίπεδα), με στόχο την ενίσχυση, πρώτα και κύρια, της Αστυνομίας και των άλλων κατασταλτικών μηχανισμών.

... και ο «ευγνώμων» Πρόεδρος

Βέβαια, η γενναιόδωρη στήριξη των πολεμικών βιομηχανιών από τον Πρόεδρο Μπους αποτελεί, ταυτόχρονα, και «ανταπόδοση» για την προεκλογική χρηματοδότηση του κόμματός του. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, οι πολεμικές και αεροδιαστημικές βιομηχανίες προεκλογικά προσέφεραν 4,5 εκατ. δολάρια στους Ρεπουμπλικανούς και 3,7 εκατ. δολ. στους Δημοκρατικούς. Οι εταιρίες που πρόσφεραν τα περισσότερα είναι οι γνωστοί κολοσσοί «Lockheed Martin», «Boeing» και «Litton Avondale». Ολως τυχαίως, έχουν αρχίσει, από την επομένη του τρομοκρατικού χτυπήματος στο Μανχάταν, να «μπουκώνονται» από τα εξοπλιστικά προγράμματα της κυβέρνησης, στο όνομα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, ο οποίος συνεχίζεται, παρόλο που έχουν καταλάβει ολόκληρο το Αφγανιστάν (άφαντοι, όμως, ο Μπιν Λάντεν και ο μουλάς Ομάρ...). Ετσι για την ιστορία, η πετρελαϊκή βιομηχανία είχε προσφέρει προεκλογικά στους Ρεπουμπλικανούς 11,7 εκατ. δολ. και οι καπνοβιομηχανίες 4,7 εκατ. δολ. Πώς μπορεί ο Πρόεδρος Μπους να αρνηθεί «χάρες» στους γενναιόδωρους φίλους του;

Κρίσεις περί κρίσης

Μπορεί επίσημα η κυβέρνηση να ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει εσωκομματική αναταραχή και κρίση, αλλά διαφορετική γνώμη έχουν οι φιλικές της εφημερίδες. Τα «Νέα», για παράδειγμα, στο προχτεσινό κύριο άρθρο τους, έγραφαν: «Η κρίση στην Υγεία και την Παιδεία, οι αγροτικές κινητοποιήσεις, το Ασφαλιστικό, τα οξυμένα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, έχουν βαρύνει τον πολιτικό ορίζοντα, στην κυβέρνηση, όμως, δείχνουν περί άλλα να τυρβάζουν! Η χτεσινή έκρηξη του πρωθυπουργού στο Υπουργικό Συμβούλιο, με αφορμή την κίνηση των σαράντα πέντε βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, την οποία, ούτε λίγο - ούτε πολύ, χαρακτήρισε εχθρική ενέργεια, αποδεικνύει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν ξεπέρασε την κρίση και την εσωστρέφεια, εξαιτίας των οποίων οδηγήθηκε σε έκτακτο συνέδριο μόλις πριν από τρεις μήνες». Δε γνωρίζουμε τα όσα σχετικά θα έχουν οι σημερινές, κυριακάτικες εκδόσεις των εφημερίδων, αλλά πιστεύουμε ότι θα υπάρχουν μπόλικες εκτιμήσεις και κρίσεις και ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του...

ΒΙΒΛΙΟ
Φαντασία και πραγματικότητα

Διαβάζεται απνευστί, το μυθιστόρημα του Τάσου Ρούσσου «Ο λόφος» (εκδόσεις Καστανιώτη). Ακόμα και ο μη λάτρης της λογοτεχνίας του φαντασιακού, συνεπαίρνεται με το θέμα, την πλοκή, τις παραστατικές περιγραφές. Με τους καθάριους χαρακτήρες (ένας χήρος, τρυφερός πατέρας, η αδελφή του, η κορούλα του, η δασκάλα της) και με «στοιχειά», την καταστροφική γριά κυρά Μεγκ - παραλλαγή μιας «μάγισσας» από αγγλική μεσαιωνική ιστορία, ένα λόφο - φίλο της μικρούλας, που «μιλά», ένα πουλάκι που μιλά και άλλα. Με την άμεση, ρέουσα, πλούσια, αισθαντική αφηγηματική και διαλογική γλώσσα του. Ολα αυτά συνθέτουν τη γοητεία του βιβλίου, στο πρώτο επίπεδο ανάγνωσης. Υπάρχει και η αξία του βαθύτερου επιπέδου. Αξία, που αφορά στη λογοτεχνία του φαντασιακού και συνιστά μια πραγματικά μοντέρνα (και όχι την καλπάζουσα και εν Ελλάδι μίμηση της παρακμιακής, παραλογισμένης, λεγόμενης «μεταμοντέρνας» λογοτεχνίας) ελληνική εκδοχή του φαντασιακού. Εκδοχή εναρμονισμένη με την ελληνική φύση, τα σημερινά περιβαλλοντικά μας προβλήματα, τα ακραία φυσικά φαινόμενα, την ελληνική ψυχή και τις «υγιείς» ψυχοδιανοητικά παραδόσεις των μακραίων μύθων, θρύλων, παραμυθιών, δημοτικών ποιημάτων της. Παραδόσεις, που περιέχουν και αυτές ανεξήγητα, απροσδιόριστα, υπερβατικά στοιχεία. «Στοιχειά», ξωτικά, μάγισσες και φαντάσματα, που όμως αναλογούν στο ελληνικό φυσικό, κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον και επόμενα διαφέρουν από τα τρομερά «στοιχειά» της φαντασιακής μεσαιωνικής, αναγεννησιακής, γοτθικής, ρομαντικής, ακόμα και της συμβολιστικής ευρωπαϊκής λογοτεχνίας.

Κλασικός φιλόλογος, μεταφραστής αρχαίων Ελλήνων και Λατίνων τραγικών και κωμικών ποιητών, των Σαίξπηρ, Γουέμστερ κ.α, ποιητής, πεζογράφος, μελετητής της λογοτεχνίας, ο Τ. Ρούσσος γνωρίζει τα χαρακτηριστικά της φαντασιακής ευρωπαϊκής λογοτεχνίας (φαντασιακή μετατροπή του γνωστού, οικείου κόσμου σε ανοίκειο και απειλητικό. Μείξη της πραγματικότητας, με βιώματα, συναισθηματικές «πληγές», διαθέσεις, διαισθήσεις, φοβίες, συνειρμούς της μνήμης, αισθητηριακές εμπειρίες, φαντασιώσεις. Ανορθολογική, ασυνείδητη διατάραξη του ψυχισμού του ανθρώπου από το φόβο του άγνωστου, αινιγματικού, ανεξήγητου, ανονόμαστου «στοιχειού» - φορέα του κακού, το οποίο στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία συνήθως «νικά» το καλό). Ο Τ. Ρούσσος τα κατέχει και τα αξιοποιεί όλα, υπογραμμίζοντας εμμέσως με το «μύθο» του τη μεγάλη χρησιμότητα της φαντασίας για την ψυχοδιανοητική ανάπτυξη του ανθρώπου, ιδιαίτερα του παιδιού. Απορρίπτει όμως τον ανορθολογισμό, στέλνοντας «μήνυμα» ότι κανένα κακό δεν είναι αναίτιο, κανένα «μυστήριο» δεν είναι ανεξήγητο. Κάθε κακό δεν είναι αήττητο. Κατανοείται και καταπολεμάται κάθε φορά με τη γνώση, τη λογική σκέψη και κρίση και προπάντων την αγάπη.


Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Αγρότες

Στο πόδι πάλι

η αγροτιά

στους δρόμους

οι «ξωμάχοι»,

άλλο

δεν τους απόμεινε

παρά μονάχα

η «μάχη»,

καπνά, βαμπάκι

μπιρ παρά,

τα χρέη

ως το κεφάλι,

αυτοί ιδρώνουνε

μοχθούν

και κέρδη έχουν

άλλοι,

ε, μόνη ελπίδα

στα δεινά

το «Μέτωπο»

κι η πάλη.

*

Στο πόδι πάλι

η αγροτιά

με τη γροθιά

στα ύψη,

ΕΟΚ

και «εκσυγχρονιστές»

την έχουνε

συντρίψει,

κι αλίμονο

αν δε σηκωθεί

και το κεφάλι

σκύψει!


Ο οίστρος

Τζον Χάουαρντ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κατά κοινή ομολογία επιτροπών του ΟΗΕ και οργανώσεων υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι συνθήκες κράτησης προσφύγων στα έξι στρατόπεδα που λειτουργούν στην Αυστραλία είναι κάτι παραπάνω από οικτρές... Για τα δεδομένα του πολιτικού κατεστημένου της Αυστραλίας, η άλλη «όψη» του νομίσματος βλέπει τα κολαστήρια των προσφύγων ως «αναγκαία και ικανή συνθήκη», προκειμένου να μείνει η χώρα «καθαρή» απ' τα κύματα των ρακένδυτων προσφύγων...

Κάπως έτσι, και ενόψει των επικείμενων πολιτειακών εκλογών στη Νότια Αυστραλία, ο πρωθυπουργός Τζον Χάουαρντ «έλαμψε» και πάλι διά της άρνησης, απορρίπτοντας την άμεση απελευθέρωση των απεργών πείνας, αλλά και των άλλων προσφύγων που κρατούνται στο «κέντρο κράτησης στη Γουμέρα»... Ομως, ο Χάουαρντ εξακολουθεί (μετά και από την προ μηνών περιπέτεια των περιπλανώμενων προσφύγων στο φινλανδικό εμπορικό πλοίο «Τάμπα») να μην είναι ο μόνος που προτάσσει σαν «λύση» και «σωστό μήνυμα» τον παραδειγματικό, πλην απάνθρωπο, εγκλεισμό και τον ψυχολογικό βασανισμό αθώων ανθρώπων.

Παρόμοια στάση - είτε διά της βοής, είτε, συνηθέστερα, διά της σιωπής - τηρούν και στελέχη του μεγαλύτερου αντιπολιτευόμενου Εργατικού Κόμματος... Ακόμη χειρότερα, ένας μεγάλος αριθμός Αυστραλών (όχι, βέβαια, αυτόχθονων...) συναινεί με την ουσία της πολιτικής αυτής, εθελοτυφλώντας πρόθυμα στο δράμα των «ξένων», θεωρώντας τους ένοχους διά πάσαν κακοδαιμονίαν...


Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

Γρηγοριάδης Κώστας



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ