Την ημέρα ανακοίνωσης των βάσεων για την ανώτατη εκπαίδευση, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο αποφάσισε να ενημερώσει ότι η επιτροπή που συστήθηκε τον Ιούνιο, για να γίνουν ισοδύναμα τα πτυχία των ελληνικών διπλωμάτων μηχανικών με τα ευρωπαϊκά master, συνεχίζει το έργο της. Στο δρόμο της συντεχνιακής λογικής, της ένταξης της ανώτατης εκπαίδευσης στις επιχειρηματικές ανάγκες, το ΕΜΠ φαίνεται ότι προσπαθεί να αξιοποιήσει τη δημοσιότητα που έχει η ανακοίνωση των βάσεων, καλλιεργώντας αυταπάτες και απαιτώντας νομοθετική ρύθμιση για τα δικά του πτυχία. «Αξιοποιεί» την αγωνία των αυριανών αποφοίτων του για επαγγελματική αποκατάσταση, λες και δε γνωρίζει ότι οι αποφάσεις της Μπολόνια υπαγορεύουν το σπάσιμο των ενιαίων σπουδών σε δύο κύκλους. Στην ουσία δεν αντιπαλεύει την πολιτική που ισοπεδώνει τους τίτλους σπουδών, αλλά προσπαθεί να εμφανιστεί ως ένας «ιδιαίτερος» κλάδος σπουδών, για να αναγνωρίσει τα πτυχία του ως master, αποδεχόμενο - κατά τα άλλα - τις υπόλοιπες κατευθύνσεις της ΕΕ.

Σε φίλους και συμμάχους απευθύνθηκε η κυβέρνηση υποβάλλοντας επίσημο αίτημα για «διεθνή συνδρομή». Και βέβαια τίποτα το μεμπτό δεν θα μπορούσε να υπάρξει σε ένα τέτοιο αίτημα, τη στιγμή μάλιστα που κατακαίγονται δάση, πνεύμονες, περιουσίες...

Ενδεικτικές όμως για την «ποιότητα» των διεθνών και πολυμερών σχέσεων και δεσμεύσεων αποτελούν και οι οικονομικές δοσοληψίες ανάμεσα στα κράτη και στις κυβερνήσεις τους : Μόνο από το φετινό προϋπολογισμό (έτους 2009) τα εθνικά κονδύλια που πηγαίνουν απευθείας στις πολεμικές δαπάνες του ΝΑΤΟ φτάνουν σε 83,3 εκατ. ευρώ, σε ποσό δηλαδή που θα έφθανε για την αγορά τριών ολοκαίνουριων και σύγχρονης τεχνολογίας πυροσβεστικών αεροσκαφών. Και βέβαια δεν είναι το μόνο κονδύλι που πηγαίνει σε αυτού του είδους τις «ανάγκες» των ιμπεριαλιστών. Αντίστοιχες είναι οι δαπάνες που ξοδεύονται εδώ και πολλές δεκαετίες και που βέβαια σε τίποτα δεν έχουν να κάνουν με την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών και συμφερόντων.

«Πολύ χρήσιμες» βρίσκει η διοίκηση της ΓΣΕΒΕΕ επισκέψεις σαν κι αυτή που έκανε την Παρασκευή ο πρωθυπουργός στο «Ταμείο Εγγυοδοσίας Μικρών και Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων» (ΤΕΜΠΜΕ). Σε «δομές και υπηρεσίες που», όπως λέει, «αφορούν άμεσα τη βιωσιμότητα και τη διαμόρφωση του κατάλληλου οικονομικού και ασφαλιστικού περιβάλλοντος για τις μικρές επιχειρήσεις». Ολα αυτά είναι το ΤΕΜΠΜΕ; Και είναι και «πολύ χρήσιμες» τέτοιες επισκέψεις που μοναδικό στόχο έχουν να διευκολύνουν την κυβερνητική προσπάθεια να δώσει την εντύπωση ότι δήθεν ενδιαφέρεται για τα προβλήματα που η ίδια η πολιτική της δημιουργεί στους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ; Και το πρόβλημα για τη διοίκηση της ΓΣΕΒΕΕ εστιάζεται στο ότι δεν κλήθηκαν να παρευρεθούν εκπρόσωποί τους ώστε «να αποφασίζονταν μετά από διαβούλευση και οι κατάλληλες αλλαγές για το καλύτερο»; Επειδή είναι βέβαιο ότι η διοίκηση της Συνομοσπονδίας δεν έχει αυταπάτες και ψευδαισθήσεις για το ρόλο του ΤΕΜΠΜΕ - ότι κανένα ρόλο στην κατεύθυνση της βιωσιμότητας των μικρών επιχειρήσεων δεν έχει επί της ουσίας - ούτε για το ότι αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι η λήψη αποφάσεων για αλλαγές προς το καλύτερο - το πραγματικά καλύτερο - για τους ΕΒΕ, με τις ψευδαισθήσεις που επιχειρούνται να καλλιεργηθούν με ανακοινώσεις σαν κι αυτή της ΓΣΕΒΕΕ, αποκαλύπτεται για άλλη μια φορά πως καμιά σχέση δεν έχει με τα πραγματικά συμφέροντα των ΕΒΕ.

Ολες αυτές τις μέρες πολιτικοί και δημοσιογράφοι μίλησαν και μιλούν συνέχεια για την προσφορά κατοίκων και φορέων που - κοντά ή μακριά από τα μέτωπα της φωτιάς - έτρεξαν ή προσφέρθηκαν να βοηθήσουν στην κατάσβεση ή όπου άλλου μπορούσαν και χρειαζόταν. Μίλησαν και μιλούν με επισημάνσεις του τύπου «ξεμπροστιάστηκε έτσι ο κρατικός μηχανισμός», «φάνηκε η έλλειψη σχεδίου» ή «συντονισμού», «με αυτή την προσφορά αποφύγαμε τα χειρότερα» κτλ. Ζητούν να αποδοθούν πολιτικές ευθύνες για να μην επαναληφθεί ό,τι έγινε. Διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τη θυσία των πυροσβεστών. Κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις διαγκωνιζόμενοι για το μέγεθος της ανησυχίας τους για τους πληγέντες. Αλλά, για την ταμπακιέρα δε λένε ούτε λέξη...

Είναι οι ίδιοι που πριν και μετά την Ολυμπιάδα του 2004 διαφήμιζαν μανιωδώς το έργο των εθελοντών, αλλά κουβέντα δεν έβγαζαν για τα δισεκατομμύρια ευρώ που κερδίζουν οι πολυεθνικές από την εμπορευματοποίηση του αθλητισμού, την ώρα που οι εθελοντές (σε μεγάλο τους ποσοστό νέα παιδιά που δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά επί μήνες ή χρόνια και «κρεμάστηκαν» από υποσχέσεις για «χρήσιμες γνωριμίες» που σκορπίζονταν απλόχερα) «προσέφεραν» αφιλοκερδώς 10ωρες και 12ωρες υπηρεσίες, δηλαδή δούλευαν απλήρωτοι, χωρίς ένσημα, με ανύπαρκτα σχεδόν μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Συγκεκριμένα: Αυτές τις μέρες θα ακούσουμε μεγαλοστομίες. Στην συνέχεια - αφού κοπάσει ο επικοινωνιακός θόρυβος - οι πληγέντες θα διαπιστώσουν ότι τους κοροϊδεύουν και τους εμπαίζουν.

Θα αρχίσουν οι περίεργες αποτιμήσεις των ζημιών, οι εξαιρέσεις κατηγοριών και διάφορα άλλα που θα ...μειώνουν το κόστος.

Οσο για τα καμένα δάση, αφού οι κυβερνώντες ...σκίσουν τα ρούχα τους περί του ότι όπου κάηκε δάσος θα ξαναγίνει δάσος, θα αρχίσουν οι ...επιχειρήσεις. Σιγά - σιγά και πονηρά οι οικοπεδοφάγοι θα κάνουν όλες τις δουλειές τους.

Κάτι τα κτηματολόγια που είτε δε γίνονται, είτε γίνονται όπως γίνονται, κάτι η μπερδεμένη νομοθεσία περί εκμετάλλευσης της γης, όλα θα βοηθήσουν στον έναν και μόνο στόχο: Να πάνε τα «φιλέτα» της γης στην «ιδιωτική πρωτοβουλία».

Δηλαδή σε εκείνους που ουσιαστικά τα έκαψαν ασχέτως του ποιο χέρι έβαλε τις φωτιές.

ΜΟΛΙΣ ... 50.000 άνθρωποι το χρόνο θα φακελώνονται με στοιχεία DNA με βάση όσα προβλέπονται στη συμφωνία που υπέγραψαν Ελλάδα και ΗΠΑ, που υποτίθεται ότι στοχεύει στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

Να υποθέσουμε ότι στα επόμενα 4 χρόνια θα έχουμε στην Ελλάδα ... 200 χιλιάδες ύποπτους - τρομοκράτες; Σαν πολλοί δεν είναι;

Μάλλον αλλού στοχεύει αυτή η συμφωνία, όπως και όλες όσες υπογράφονται με πρόφαση την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ και ...ελαφρώς μακάβρια η είδηση. Αυξάνονται λέει κατακόρυφα στις ΗΠΑ οι αιτήσεις φτωχών ανθρώπων προκειμένου το κράτος να καταβάλει τα έξοδα για την κάλυψη των ...κηδειών, μέσω ενός νόμου που ισχύει εκεί.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Συγκεκριμένα, χτες ο ΣΕΒ στο σημείο 3 ζητά «προσωρινή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών». Αντίστοιχα σε «προσωρινή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών» (σημείο 7) είχαν συμφωνήσει οι δύο πλευρές τον περασμένο Φλεβάρη. Στο ίδιο πνεύμα η ΓΣΕΕ είχε συμφωνήσει και ζητούσε από κοινού με τον ΣΕΒ μείωση της φορολογίας των κερδών και απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, υπό το πρόσχημα ύπαρξης «κοινωνικού σχεδίου»... Τα ίδια δηλαδή προκλητικά αιτήματα που χτες ο ΣΕΒ διατύπωσε προς την κυβέρνηση. Η υποκρισία περισσεύει από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Ομως οι όψιμοι λεονταρισμοί της δεν πείθουν κανέναν. Και πολύ περισσότερο τους εργαζόμενους.

«(Στη χώρα μας) ακόμη και το πιο τραγικό γεγονός, η πιο δραματική κατάσταση, εκλαμβάνεται ως ευκαιρία προσωπικής προβολής, ατομικής χρήσης και εμπορικής εκμετάλλευσης» παρατηρεί μεταξύ άλλων στο χτεσινό του άρθρο στο «Βήμα» ο Γ. Πρετεντέρης. Ισχυρίζεται πως δεν ξέρει «τι νόημα έχει να μπλέκονται στα πόδια των πυροσβεστών ο Πρωθυπουργός και οι πολιτικοί αρχηγοί» και αναρωτιέται: «Υπάρχει κανείς σοβαρός άνθρωπος που να πιστεύει ότι ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου ή η Παπαρήγα έχουν να συνεισφέρουν το παραμικρό στην αντιμετώπιση μιας καταστρεπτικής πυρκαϊάς; 'Η μήπως υπάρχει κανείς που να θεωρεί ότι οι πολιτικοί μας οφείλουν να εκτελούν καθήκοντα πύραρχου; Ασφαλώς όχι. Απλώς παρασύρονται στο νταβαντούρι για να δείξουν ότι κάνουν κάτι. Τρέχουν να πάρουν μέρος στα γεγονότα, παρ' όλο που δεν έχουν τίποτα να προσκομίσουν. Και από τους οποίους, ούτως ή άλλως, ουδείς περιμένει το παραμικρό. Φοβούνται απλώς ότι αν δεν συμμετάσχουν στη γενική υστερία, θα τους ζητήσουν τον λόγο οι διοργανωτές της».

Τι λέει ο Πρετεντέρης; Καθίστε σπίτι και αφήστε τα πάντα να καούν! Η λογική του αναπόφευκτα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μια πυρκαγιά κάθε άλλο παρά πολιτικές διαστάσεις έχει και άρα οι πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν κανένα λόγο να εκφέρουν για την καταστροφή. Βέβαια, μπορεί να συμφωνήσει κανείς ότι τα σόου που στήνουν με τις κάμερες οι εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οι θύτες δηλαδή του πύρινου πολιτικού εγκλήματος, είναι πρόκληση για το λαό και τους εργαζόμενους. Δε θέλει να πει όμως αυτό ο αρθρογράφος του «Βήματος». Να τσουβαλιάσει τα κόμματα θέλει, γιατί αυτό βολεύει την πολιτική που και ο ίδιος με την πένα του υπηρετεί. Δηλαδή, ισχυρίζεται ότι η παρέμβαση του ΚΚΕ, που με την ΓΓ της ΚΕ, τα στελέχη και τα μέλη του, όχι μόνο έδωσαν από την πρώτη στιγμή το σύνθημα «όλοι στα πύρινα μέτωπα», αλλά σε κάθε παρέμβαση ανέδειξαν την πολιτική διάσταση του προβλήματος, είναι ίδια με την παράσταση που έστησε ο Καραμανλής από το ελικόπτερο και άλλες αντίστοιχες παραστάσεις με στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Ξέρουν πως η πολιτική εμπορευματοποίησης της γης είναι αυτή που ευθύνεται για τις πυρκαγιές. Γι' αυτό και θέλουν να απαξιώσουν κάθε φωνή που αναδεικνύει τα πραγματικά αίτια και τους πραγματικούς ενόχους, τους επιχειρηματίες, που στηρίζει φανατικά ο αρθρογράφος και η εφημερίδα του. Ακόμα κι αν χρειαστεί να πάρει η μπάλα, έστω και ξώφαλτσα, τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που συνειδητά υπερασπίζονται από τις στήλες τους οι αρθρογράφοι του συστήματος.