Αυτά τα τρία περιστατικά μέσα σε μια βδομάδα δεν είναι «ατυχείς συμπτώσεις». Μάλιστα η παράταξη «Αγωνιστικό Μέτωπο Εργαζομένων» στα ΕΛΠΕ κάνει λόγο για «μια σειρά ατυχημάτων τον τελευταίο χρόνο στα ΕΛΠΕ (παρά την αντίθετη εικόνα που προσπαθεί να παρουσιάσει η εταιρεία προς τα έξω)». Αυτή θα είναι η ζωή των εργαζομένων που εξαναγκάζονται να δουλεύουν σε συνθήκες ολοένα και μεγαλύτερης εντατικοποίησης της δουλειάς, με εξαντλητικά ταυτόχρονα ωράρια, χωρίς στοιχειώδη μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, πληρώνοντας τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης για την έξοδο σε όφελος του κεφαλαίου και την καπιταλιστική ανάκαμψη.

Η εικόνα που σχηματίζεται δίνεται ανάγλυφα από την τελευταία ανακοίνωση του «Αγωνιστικού Μετώπου» στα ΕΛΠΕ: Υπάρχει έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού. Τα 12ωρα και η υποχρεωτική εργασία τις μέρες των ρεπό δημιουργούν κούραση και κινδύνους ατυχημάτων ακόμα και στους πιο έμπειρους εργαζόμενους. Χαλαρώνει όλο και περισσότερο η εφαρμογή των μέτρων ασφαλείας, μεγαλώνει η έλλειψη στοιχειωδών υλικών και εργαλείων. Εντείνεται η εργολαβοποίηση με στόχο την αντικατάσταση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς με δικαιώματα από εργαζόμενους φθηνούς, χωρίς δικαιώματα.

Πογκρόμ ενάντια στο προσωπικό με απολύσεις, νέα πριμοδότηση των μεγαλοβιομηχάνων του κλάδου (με ανάθεση σε δαύτους νέων παραγγελιών) και ξεπούλημα της ακίνητης περιουσίας σε ιδιώτες θέλει η Χρυσή Αυγή για την αμυντική βιομηχανία της χώρας. Τσιράκια οι νεοναζί του μεγάλου κεφαλαίου, στην ιστοσελίδα τους σε περισπούδαστη «ανάλυση» με τίτλο «Ο Στρατηγικός Σχεδιασμός της Χρυσής Αυγής για την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία» προπαγανδίζουν την ανάγκη για «συμμετοχή των ιδιωτικών αμυντικών βιομηχανιών» σε αυτόν τον περιλάλητο «Σχεδιασμό», άρα νέες παραγγελίες, κέρδη, προμήθειες στις τσέπες μεγαλοκαρχαριών και μεσαζόντων. Παρακάτω, ζητούν «σύγχρονες διαδικασίες διοίκησης σε ένα αυστηρό πλαίσιο ελέγχου συγκεκριμένων και μετρήσιμων στόχων (...) καθιέρωση σύγχρονων μεθόδων διοίκησης και κριτηρίων ελέγχου». Τι σημαίνουν αυτά για τους εργαζομένους φαίνεται στην ειδική ενότητα για τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα όπου οι ναζί θέτουν ευθέως ζήτημα «εξορθολογισμού του προσωπικού», γράφουν επί λέξει για «μετατάξεις - απολύσεις». Πάντα για τα ΕΑΣ, ζητούν ακόμα: «Πώληση μη παραγωγικής ακίνητης περιουσίας, η οποία θα χαρακτηριστεί έτσι από ειδική επιτροπή και που εκτιμάται σε περίπου 1 δισ. Ευρώ». Οπως έχει δείξει η εμπειρία, «μη παραγωγικά» μπορεί να χαρακτηριστούν μια σειρά φιλέτα της επιχείρησης, που οι ίδιοι λένε ότι πρέπει παραδοθεί στο μεγάλο κεφάλαιο. Και συνεχίζουν απαιτώντας «αναδιοργάνωση γραμμών παραγωγής με στόχο την μείωση του κόστους (...) Εξορθολογισμός και αναδιάρθρωση της Οργανωτικής Δομής και του Προσωπικού (...) διαρθρωτικές αλλαγές, μέτρα αναδιοργάνωσης»...

...Ο,τι ακριβώς προπαγανδίζουν οι τροϊκανοί, ντόπια και ξένα κοράκια που λυμαίνονται τον πλούτο από το μόχθο του λαού, και μιλούν με τους χρυσαυγίτες την ίδια ακριβώς γλώσσα. Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που οι ναζί αβαντάρουν ανοιχτά κυβέρνηση - τρόικα - ΕΕ στους απεχθείς στόχους τους. Ο ίδιος ο «αρχηγός» τους, σε συνέντευξή του το Σάββατο έβαλε π.χ. πάλι κατά των εργαζομένων της ΕΡΤ παπαγαλίζοντας την προπαγάνδα Σαμαρά. Οτι η ΕΡΤ «έχει πολλές αμαρτίες (...) δεν είναι ούτε δημόσια ούτε εθνική τηλεόραση (...) Εμείς θέλουμε μια Εθνική, Δημόσια τηλεόραση, αλλά αυτό το πράγμα δεν ήταν η ΕΡΤ» είπε υποστηρίζοντας στην πράξη κλείσιμο και απολύσεις. Ταυτόχρονα δεν παρέλειψε να πετάξει λάσπη γενικά στους Ελληνες εργαζόμενους παρουσιάζοντάς τους περίπου ως τεμπελχανάδες και βολεμένους, ρίχνοντας νερό στο μύλο του ΣΕΒ, της Ενωσης Εφοπλιστών, της ΕΕ: «(...) η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται δουλειά (...) Πρέπει ο Ελληνας να επιστρέψει ξανά στη δημιουργία και στην εργασία». Τεμενάδες στην ΕΕ και σε συγκεκριμένα τμήματα του μεγάλου κεφαλαίου έκανε και σε άλλο ένα ζήτημα, στο θέμα παραμονής της χώρας στο ευρώ λέγοντας ότι «θα πουλήσουμε ακριβά το τομάρι μας για να φύγουμε από την Ευρωζώνη». Τόση και τέτοια η «αντισυστημικότητα» των προσκυνημένων σε όλα νεοναζί, που είναι εχθροί των εργατών και ολόκληρου του λαού...

• Η Βραζιλία, των 194 εκατομμυρίων κατοίκων και με κυβερνήσεις σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης (Λούλα και Ρουσέφ), είναι πρωταθλήτρια στη Λατινική Αμερική στην κοινωνική ανισότητα. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Γεωγραφίας και Στατιστικής της Βραζιλίας (IBGE), το Σεπτέμβρη του 2011, 8.054.000 άνθρωποι ζούσαν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Αλλες μετρήσεις ανεβάζουν τους ανθρώπους που ζουν στην εξαθλίωση στα 16 εκατομμύρια, ενώ, σύμφωνα με το Διεθνές Ταμείο για την Αγροτική Ανάπτυξη (IFAD), το 55% του πληθυσμού στις αγροτικές περιοχές ζει κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας. Το ποσοστό αυτό εκτοξεύεται στο 66% για τη Βορειοανατολική Βραζιλία, όπου σχεδόν οι μισοί από τους φτωχούς ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας.
• Το Πρόγραμμα Ανθρωπίνων Οικισμών του ΟΗΕ (UN Habitat), αναφέρει ότι 60 εκατομμύρια είναι συνολικά οι φτωχοί στη χώρα και ότι η ανισότητα εισοδήματος κατέγραψε αύξηση, όπως και στις περισσότερες χώρες της Νότιας Αμερικής. Παρόλο που ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ τριπλασιάστηκε αυτά τα χρόνια (7% του ΑΕΠ το 2010, 3% το 2011 και πρόβλεψη για 4% - 5% το '12 και '13) στη Βραζιλία και σε όλη την ήπειρο, οι μονοπωλιακοί όμιλοι αύξησαν τα πλούτη τους σε βάρος των λαών.
• Η Βραζιλία, το 2011, έγινε η έκτη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, ξεπερνώντας τη Βρετανία και απειλεί άμεσα στην πέμπτη θέση τη Γαλλία. Η σοσιαλδημοκρατικού τύπου διαχείριση ευνόησε το μεγάλο κεφάλαιο και δεν άλλαξε τις άθλιες συνθήκες όπου διαβιούν τα λαϊκά στρώματα. Ταυτόχρονα, ο πλούτος της Βραζιλίας (Αμαζονία, ενεργειακά αποθέματα) προκαλεί το ενδιαφέρον μεγάλων ενεργειακών κολοσσών, αμερικανικών, κινεζικών, ρωσικών και άλλων.
• Η βραζιλιάνικη αστική τάξη «χτίζει» τον πλούτο της στη διάλυση των εργατικών κοινωνικών δικαιωμάτων, στις ιδιωτικοποιήσεις των υποδομών της χώρας (πρόσφατα, το Μάη, εγκρίθηκε η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών). Ετσι συμμετέχει ενεργά στις καπιταλιστικές διακρατικές ενώσεις που αφθονούν στη Λατινική Αμερική (Μερκοσούρ, Ουνασούρ κ.λπ.) είναι μέλος του κλαμπ των αναδυόμενων καπιταλιστικών χωρών BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική), έχει σημαντικό ρόλο στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Πρόκειται, δηλαδή, για ισχυρό αστικό κράτος που παίζει σημαντικό ρόλο στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Γρηγοριάδης Κώστας

Μετά απ' όλα αυτά, ο υπουργός Εργασίας διαβεβαίωσε πως «... στον πυρήνα της πολιτικής μας βρίσκεται, εν τέλει, η ίδια η εργασία. Η νόμιμη εργασία, η καλά αμειβόμενη και πλήρης απασχόληση». Δηλαδή, ο σφαγιασμός των μισθών έγινε και γίνεται γιατί σύμφωνα με τον Βρούτση στο κέντρο της πολιτικής τους είναι η εργασία και η καλά αμειβόμενη εργασία. Οι προκλήσεις τους δεν έχουν τέλος.

Ετσι, δεν είναι περίεργο που ο επικεφαλής του γραφείου του ΔΝΤ στη χώρα μας, Μπομπ Τράα, στη συνέχεια, από το ίδιο βήμα, τάχθηκε υπέρ της απλοποίησης των διαδικασιών εισόδου και εξόδου από την αγορά εργασίας, δηλαδή υπέρ της αύξησης του αριθμού των απολύσεων.

Με απόφασή της, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε -σύμφωνα με διαρροές- «συνταγματικό και νόμιμο» το «κούρεμα» (PSI) των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου, που έγινε το Μάρτη του 2012. Η δημοσίευση της σχετικής απόφασης αναμένεται με την έναρξη του νέου δικαστικού έτους, το Σεπτέμβρη. Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο είχαν προσφύγει πάνω από 7.000 χιλιάδες μικροομολογιούχοι (φυσικά πρόσωπα, ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ, Επιμελητήρια, ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων, ο ΕΔΟΕΑΠ, εκπαιδευτικά ιδρύματα και άλλοι), τα αποθεματικά των οποίων καταστράφηκαν στην κυριολεξία από το «κούρεμα», προκειμένου να μειωθεί το χρέος, να καταστραφεί, δηλαδή, κεφάλαιο για να «πάρει μπροστά» η καπιταλιστική οικονομία από την κρίση. Οι προσφυγές στρέφονταν κατά των πράξεων του Υπουργικού Συμβουλίου (5 και 10/2012), των αποφάσεων του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, με τις οποίες υλοποιήθηκε το PSI. Τα σημειώνουμε όλα τα παραπάνω, επειδή είναι η δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες που το ΣτΕ νομιμοποιεί με κραυγαλέο τρόπο αποφάσεις της κυβέρνησης, με τις οποίες φορτώνονται στο λαό οι συνέπειες της κρίσης και της αστικής διαχείρισης υπέρ του κεφαλαίου. Με τον ίδιο τρόπο που το Ακυρωτικό Δικαστήριο έκρινε συνταγματικό το πετσόκομμα των αποθεματικών νοσοκομείων και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ακόμα και τις αποταμιεύσεις μιας μερίδας των λαϊκών οικογενειών, αποφάσισε τις προάλλες ότι είναι πέρα για πέρα σύννομη με το Σύνταγμα η απόλυση των χιλιάδων εργαζόμενων από την ΕΡΤ, άρα και των συναδέλφων τους που θα ακολουθήσουν, στους Οργανισμούς του Δημοσίου όπου θα εφαρμοστεί η κατάπτυστη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της κυβέρνησης. Συμπέρασμα: Το Σύνταγμα και η ερμηνεία του είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της τάξης που έχει την εξουσία, δηλαδή της αστικής τάξης. Γι' αυτό η ταξική Δικαιοσύνη έρχεται να νομιμοποιεί αποφάσεις πέρα για πέρα αντιλαϊκές, δίνοντας πάτημα στην κυβέρνηση να γενικεύσει και να οξύνει την επίθεση. Καμία ελπίδα δεν πρέπει να εναποθέτει ο λαός στους θεσμούς του αστικού κράτους και στην ενδυνάμωσή τους, όπως τον καλεί ο ΣΥΡΙΖΑ, για να χειραγωγήσει και να αποπροσανατολίσει. Στις δικές του οργανωμένες δυνάμεις πρέπει να στηριχθεί, για να γκρεμίσει το αστικό κράτος, να οικοδομήσει τη δική του λαϊκή εξουσία.

Η απόφαση του Ομίλου Δαυίδ να βάλει λουκέτο στην εταιρεία «Nutriart» (εργοστάσια «ΚΑΤΣΕΛΗ», «Πλάζα», «Αλλατίνη») είναι ενδεικτική των συνολικών αναδιαρθρώσεων στον κλάδο Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών. Μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα είχαμε σημαντικές εξελίξεις που δείχνουν και προς τα πού «πάει το πράγμα». Συγκεκριμένα, η «ΦΑΓΕ» στο πλαίσιο της εσωτερικής αναδιοργάνωσης της εταιρείας προχωρά σε 4ήμερο εκ περιτροπής στους εργαζόμενους της αποθήκης, κάτι που ενδέχεται -στο άμεσο μέλλον- θα εφαρμοστεί και στο σύνολο της παραγωγής. Από την άλλη, η ΜΕΒΓΑΛ, αφού άφησε απλήρωτους τους εργάτες για ένα 3μηνο, στη συνέχεια έκλεισε το παράρτημα της διανομής στην Αττική. Προφανώς, αυτό εντάσσεται στη διαδικασία να δοθεί η διακίνηση των προϊόντων σε εταιρείες logistics. Η τελευταία εξέλιξη με το «λουκέτο» στον «ΚΑΤΣΕΛΗ», δε σηματοδοτεί μόνο 500 ακόμη απολύσεις. Επαναβεβαιώνει την εκτίμηση ότι οι καπιταλιστές, προχωρούν στις αναγκαίες αναδιαρθρώσεις της παραγωγής τους και των ομίλων τους προκειμένου να διασφαλίσουν την αύξηση των κερδών τους. Πρόσθετα, το «άνοιξε - κλείσε» των εργοστασίων, ανάλογα με τις επιδιώξεις κερδοφορίας του κάθε καπιταλιστή, καταντά επικίνδυνο όταν αφορά σε τομείς όπως αυτός της διατροφής. Σε έναν τέτοιο τομέα, την ώρα που ο καπιταλιστής μεταφέρει τα κεφάλαιά του εκεί που του εξασφαλίζουν περισσότερα κέρδη, αφήνει πίσω και εργοστάσια κουφάρια και εργάτες σε απόγνωση, και συρρίκνωση ενός κλάδου παραγωγής κρίσιμου για την επιβίωση των ανθρώπων.

Μπροστά σε τέτοιες εξελίξεις η πάλη των εργαζομένων στα συγκεκριμένα εργοστάσια πρέπει να είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων, ενώ συναντά την πάλη των αγροτών για τη διάθεση της παραγωγής τους και τις λαϊκές ανάγκες στη διατροφή. Ο αγώνας για να μείνουν ανοιχτά τα εργοστάσια, για να έχουν δουλειά οι εργάτες, για να έχει σωστή διατροφή ο λαός, αποτελεί ένα κρίκο για την οργάνωση και το δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας, συναντά το αίτημα για κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον αγώνα να φύγουν από τη μέση τα μονοπώλια, την πάλη για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.