Σάββατο 26 Μάη 2012 - 1η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Μεταξύ αφεντικών και πολιτικού προσωπικού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Περισσεύει, τον τελευταίο καιρό, όπως όλοι βλέπουν, η προβολή του ΣΥΡΙΖΑ από τα ΜΜΕ, αλλά, προχτές, στη διάρκεια μιας άτυπης ενημέρωσης των δημοσιογράφων, ο υπεύθυνος της Επιτροπής Επικοινωνίας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Β. Μουλόπουλος άστραψε και βρόντηξε. Κατηγόρησε σε υψηλούς τόνους τα ηλεκτρονικά κυρίως ΜΜΕ, για «διαστρεβλωμένη και συσκοτισμένη παρουσίαση» της πρόσφατης περιοδείας του κ. Τσίπρα σε Παρίσι και Βερολίνο και διάφορα άλλα. Και δεν περιορίσθηκε μόνο σε καταγγελίες, καθώς εξάγγειλε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «θα σπάσει το κύκλωμα της διαπλοκής στα ΜΜΕ», μέσω του ξεκαθαρίσματος των αδειοδοτήσεων των καναλιών, διευκρινίζοντας ότι «όλα θα γίνουν με όρους αγοράς».

Προφανής η απαίτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν του αρκεί μόνον η απλόχερη διάθεση χρόνου και τηλεπαραθύρων. Απαιτεί την ολοκληρωτική υποστήριξη των μεγαλοκαναλαρχών και μεγαλοεκδοτών. Κι όπως έκαναν κι άλλοι πριν απ' αυτόν (π.χ. Κ. Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου) θυμήθηκε τη διαπλοκή και απειλεί με ξαναμοίρασμα της τράπουλας. Με όρους αγοράς, βέβαια...

Δεκαετίες τώρα, έτσι γίνονται τα παιγνίδια, μεταξύ των αφεντικών και του πολιτικού προσωπικού τους. Κι όπως στο παρελθόν, έτσι και τώρα, γίνονται στις πλάτες των εργαζομένων και σε βάρος του λαού.

Πώς δημιουργούνται διάφοροι «φιλέλληνες»...

Τα περί ... αποφασιστικής στήριξης της Ελλάδας από τη νέα ηγεσία του γαλλικού κράτους συνεχίζονται, μετά και την πρόταση του προέδρου Ολάντ για την έκδοση ευρωομολόγου. Βέβαια, το πώς και το γιατί δημιουργούνται διάφοροι «φιλέλληνες» (και κυρίως βέβαια το ότι αυτοί οι «φιλέλληνες» στηρίζουν τα μονοπώλια και τις επιχειρήσεις που εδρεύουν σήμερα στην Ελλάδα) λίγοι το λένε. Για την ακρίβεια, μόνο το ΚΚΕ, που συστηματικά και αταλάντευτα εξηγεί πως οι συμμαχίες των ιμπεριαλιστών και των διαφόρων μερίδων του κεφαλαίου διαμορφώνονται και αναδιαμορφώνονται πάντα σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων και πάντα με στόχο να εξασφαλίσουν το μεγαλύτερο δυνατό όφελος για τα μονοπώλια.

Ετσι, λοιπόν, αποκαλυπτικό για τις στοχεύσεις τέτοιων «φιλελληνικών συναισθημάτων» είναι πρόσφατο δημοσίευμα της γαλλικής οικονομικής εφημερίδας «Les Echos» που έγραφε μεταξύ άλλων ότι η Γαλλία αποτελεί τη χώρα με τη μεγαλύτερη έκθεση στο ελληνικό χρέος. Η Γαλλία είναι η έκτη εξαγωγός χώρα στην Ελλάδα μετά τη Γερμανία, τη Ρωσία, την Ιταλία, την Κίνα και τις Κάτω Χώρες. Το 2010 η Γαλλία ήταν τέταρτη χώρα με επενδύσεις ύψους 2,8 δισ. ευρώ στην Ελλάδα, μετά το Λουξεμβούργο (5,5 δισ. ευρώ), τις Κάτω Χώρες (5,1 δισ.) και τη Γερμανία (3 δισ. ευρώ). Το 2010, εξάλλου, η Γαλλία αντικατέστησε τη Γερμανία ως πρώτη επενδύτρια χώρα στην Ελλάδα με ροές κεφαλαίων που ανήλθαν στα 570 εκ. ευρώ. Ακόμα, όπως αναφέρεται, σύμφωνα με το δημοσίευμα, και σε έγγραφο της γαλλικής πρεσβείας στην Αθήνα, «περίπου 150 επιχειρήσεις με γαλλική συμμετοχή δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, κυρίως σε συνεργασία με ελληνικές επιχειρήσεις. Η Γαλλία είναι αναμφίβολα ο πρώτος ιδιώτης εργοδότης στην Ελλάδα, απασχολώντας στις γαλλικές θυγατρικές περί τις 30.000 εργαζομένους».

... ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα

Αρα, μια πιθανή έξοδος της Ελλάδας από τη Ζώνη του Ευρώ και την ΕΕ, θα άλλαζε πολλά από τα δεδομένα μέσα στα οποία πραγματοποιείται σήμερα ένας βασικός όγκος των εμπορικών και επενδυτικών δραστηριοτήτων μεγάλων επιχειρήσεων που σήμερα εκπροσωπούνται από τη γαλλική κυβέρνηση. Μετά από όλα αυτά, είναι απόλυτα κατανοητό γιατί ο Γάλλος πρόεδρος έσπευσε να διευκρινίσει ότι η στήριξη που η χώρα του προσφέρει στην Ελλάδα συνδέεται άμεσα και είναι ανάλογη με την απαρέγκλιτη τήρηση των δεσμεύσεων των αντεργατικών μνημονίων. Δηλαδή, ο άνθρωπος, ως συνεπέστατος υπερασπιστής γαλλικών μονοπωλίων βγήκε και ξεκαθάρισε ότι δεν είναι γενικά και αόριστα με την Ελλάδα, αλλά με τις επιχειρήσεις και τους μεγαλοεργοδότες. Κατ' επέκταση, τέτοια «φιλελληνικά» αισθήματα όχι μόνο δεν πρόκειται να ευνοήσουν το λαό και την εργατική τάξη της χώρας μας, αλλά, αντιθέτως προμηνύουν νέα άγρια ένταση της αντεργατικής επίθεσης, ώστε να τσακιστεί ό,τι έχει απομείνει όρθιο.

Να γιατί τα πανηγύρια, στα οποία πρωτοστάτησαν ή συνεχίζουν να πρωτοστατούν διάφοροι (π.χ. ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) για ελπίδες που δήθεν αναπτέρωσε η εκλογή Ολάντ είναι τουλάχιστον πισώπλατη μαχαιριά για τους εργαζόμενους και σίγουρα ανοιχτή, επίσημη και ολόπλευρη στήριξη των μονοπωλίων.

Κάλπικη αντιπαράθεση

Από την προεκλογική περίοδο που προηγήθηκε της 6ης Μάη και τα τότε συνθήματα των αστικών κομμάτων μέχρι σήμερα, έχει κυλήσει αρκετό νερό στο αυλάκι κι έχουν γίνει διάφορες προσαρμογές. Ετσι, μπροστά στις εκλογές της 17ης Ιούνη ο ΣΥΡΙΖΑ π.χ. από το «κατάργηση του μνημονίου» έχει περάσει πια στο «επαναδιαπραγμάτευση» και προσπαθεί να πείσει ότι θα είναι καλύτερος διαπραγματευτής στην ΕΕ. Οτι η ΝΔ, που έβαλε την υπογραφή της στο μνημόνιο και υπέκυψε στην Μέρκελ, είναι ενδοτική. Η ΝΔ αντιπαρατίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ με επιχειρήματα του τύπου ότι «είναι αντιευρωπαϊκή δύναμη», τη στιγμή που όλοι ανεξαιρέτως στον ΣΥΡΙΖΑ δίνουν όρκους πίστης στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαρατίθεται στη ΝΔ, λέγοντας ότι αυτοί που δε διαπραγματεύτηκαν την προηγούμενη περίοδο δεν μπορούν να το κάνουν ούτε τώρα και η ΝΔ απαντά ότι τώρα... φυσάει άλλος αέρας - κοπανιστός, λέμε εμείς - στην ΕΕ, μετά την εκλογή Ολάντ. Μα τον άλλο αέρα του Ολάντ επικαλείται και ο ΣΥΡΙΖΑ για να δείξει ότι υπάρχει δυνατότητα... λύσης των προβλημάτων του ελληνικού λαού εντός της ΕΕ! ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι στη ρότα της ΕΕ, αλλά σηκώνουν τους τόνους και βγάζουν κορόνες, ακριβώς για να ενισχύσουν με μια μορφή πόλωσης το νέο δίπολο που αρχίζει να διαμορφώνεται, στο πλαίσιο αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος.

Ακόμα κι όταν η αντιπαράθεσή τους πάει στο θέμα της ανάπτυξης και οι δύο υπόσχονται καπιταλιστική ανάπτυξη. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συναντιούνται στη θέση περί ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας. Είναι και οι δύο με τους επιχειρηματίες. Συναντιούνται, επίσης, στην υπόσχεση ότι δε θα περικόψουν άλλο μισθούς και συντάξεις. Βεβαίως, με διαφορετική συνταγή καθένας, αλλά με την ίδια στόχευση. Γνωρίζουν και οι δύο ότι για να έχουν καπιταλιστική ανάπτυξη και να φέρουν επενδύσεις χρειάζονται συμπιεσμένη την τιμή της εργατικής δύναμης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, εξάλλου, παραδέχεται ότι δεν μπορεί να επαναφέρει άμεσα μισθούς και συντάξεις στα προ-μνημονιακά επίπεδα και παραπέμπει σε... βάθος χρόνου, προσθέτοντας ότι ο δρόμος δε θα είναι εύκολος και ο λαός θα χρειαστεί να κάνει θυσίες. Βεβαίως, η πολιτική τους δεν ταυτίζεται. Βεβαίως, έχουν διαφορετική συνταγή καθένας. Αλλά η στόχευση είναι η ίδια, εντός Ευρωζώνης για ανάπτυξη των επιχειρηματιών.

Ολα αυτά είναι αποκαλυπτικά και χρήσιμα για να βγάλει ο λαός συμπεράσματα από τώρα, για το τι θα επακολουθήσει μετά τις εκλογές της 17ης Ιούνη: Οποιο από τα δύο κόμματα σχηματίσει κυβέρνηση κι όποιο κι αν είναι στην αντιπολίτευση, θα διαγκωνίζονται για το ποιος τα πάει καλύτερα μέσα στο γήπεδο της ΕΕ. Να γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα μπορεί ούτε ως αντιπολίτευση να αντιπαρατεθεί σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της ΝΔ, να την αναχαιτίσει, από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων: Γιατί η στρατηγική του είναι άρρηκτα δεμένη με τη στρατηγική της λυκοσυμμαχίας, της ΕΕ. Φυσικά και η ΝΔ, ούτε κατά διάνοια δεν μπορεί να αποτελέσει αντιπολίτευση από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ.

Να γιατί χρειάζεται να βγει ισχυρό ΚΚΕ μέσα από τις εκλογές. Ισχυρό ΚΚΕ και στη Βουλή, γιατί θα είναι η μόνη σταθερή φωνή που θα τους αποκαλύπτει, γιατί είναι η μόνη δύναμη που αντιπολιτεύεται τα αστικά κόμματα από την πλευρά των λαϊκών συμφερόντων.


Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Ετοιμάζουν τα χειρότερα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ οι ...«μπαρμπέρηδες», όπως έχουμε διαπιστώσει. Πλέον πολύ πιο συχνά εμφανίζονται οι διάφοροι «διεθνείς αναλυτές» ή «οικονομολόγοι» και μιλάνε για νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους.

Ξέρετε, κάτι απίθανοι τύποι συνήθως, που κανείς δεν έχει ξανακούσει, που έχουν περίεργα ονόματα και βρίσκονται στην υπηρεσία διαφόρων εταιρειών, τραπεζών, πολυεθνικών και οργανισμών που δουλεύουν γι' αυτούς.

Κι όταν λέμε «κούρεμα», καταλαβαίνετε πολύ καλά για τι πράγμα μιλάμε. Αυτό για το οποίο χαιρόταν ο Ε. Βενιζέλος αφού μας έλεγε ότι «φεύγει από την πλάτη μας» ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους.

Μετά φυσικά διαπιστώθηκε ότι τα ασφαλιστικά ταμεία είχαν πάθει μεγάλη (και στημένη εν πολλοίς) ζημιά, οπότε κάτω οι συντάξεις, πάνω οι εισφορές των εργαζομένων, πάνω οι φόροι και όλα τα σχετικά.

Με λίγα λόγια, γλίτωσαν οι τραπεζίτες και οι εμπλεκόμενοι με αυτούς και μέσα από τους ...γνωστούς δρόμους και αυτή η «λυπητερή» πήγε συστημένη στους μισθωτούς, στους ανέργους, στους συνταξιούχους και τους αγρότες.

Α, να μην ξεχάσουμε ότι το «κούρεμα» έφερε και το περίφημο 2ο μνημόνιο, γιατί τα αντιλαϊκά μέτρα ως γνωστόν πάνε πακέτο με τέτοιου είδους εξελίξεις.

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ θα ...πατάξει κάθε επιχείρηση που είναι εκπρόθεσμη στην καταβολή του ΦΠΑ. Ετσι λένε. Δεν μπορείτε να πείτε, απίστευτη αποφασιστικότητα. 'Η έχουμε κράτος (έστω και υπηρεσιακό) ή δεν έχουμε.

Πώς μεταφράζεται αυτό; Οτι θα την πληρώσουν και πάλι οι μικρομεσαίοι και οι μικροί επαγγελματίες. Τα μαγαζάκια που ούτως ή άλλως το ψιλοσκέφτονται αν θα παραμείνουν ανοιχτά.

Οπότε, καλύτερα το υπουργείο να μη μιλάει για «επιχειρήσεις», σαν να πρόκειται να κυνηγήσουν κανέναν εφοπλιστή ή κανένα βιομήχανο.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Αυτοί δε χρωστάνε στο κράτος ποτέ κι όταν καμιά φορά τύχει τα χρέη ρυθμίζονται. Οπως ξέρετε, σύμφωνα με τις ισχύουσες αντιλήψεις, ...εμείς τους χρωστάμε γιατί μας κάνανε τη χάρη και επενδύσανε στη χώρα. Επειδή πλουτίζουν από τη δουλειά του κοσμάκη.

Στο προεκλογικό κάδρο του ΣΥΡΙΖΑ...

Γρηγοριάδης Κώστας

Μετά το σόου των διερευνητικών εντολών, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει τα φτηνά, προεκλογικά παιχνίδια στις πλάτες του συνδικαλιστικού κινήματος: Είκοσι μέρες πριν τις εκλογές, ζήτησε συνάντηση με την ΟΛΜΕ και τη ΔΟΕ, προκειμένου να ενημερωθεί για τα προβλήματα και τις θέσεις του συνδικαλιστικού κινήματος! Λες και δεν ξέρει τις θέσεις των Ομοσπονδιών! Φθηνό προεκλογικό παιχνίδι κάνει, για να πει τάχα ότι τα σωματεία και οι κοινωνικοί φορείς στηρίζουν το πρόγραμμά του ή ότι το πρόγραμμά του λαμβάνει υπόψη τις θέσεις των φορέων. Στην πραγματικότητα, όμως, έτσι προετοιμάζει το έδαφος για να δέσει τα σωματεία σε ένα νέο κοινωνικό εταιρισμό, δεμένο με τη βάρβαρη πολιτική της ΕΕ, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προσκυνάει. Το ίδιο, εξάλλου, είχε επιδιώξει και στην περίοδο των διερευνητικών εντολών.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για συνάντηση έγινε δεκτή αυτή τη φορά από τις πλειοψηφίες σε ΟΛΜΕ και ΔΟΕ. Δίκαια, λοιπόν, το ΠΑΜΕ κάνει κριτική σ' αυτές τις πλειοψηφίες ότι τοποθετούν τις Ομοσπονδίες στο προεκλογικό κάδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Οσο για το ΠΑΜΕ ξεκαθαρίζει ότι δε θα γίνει δεκανίκι καμιάς κυβέρνησης που υπεραμύνεται της συμμετοχής και ενσωμάτωσης του λαού στην καπιταλιστική ΕΕ, που αναγορεύει την «υγιή επιχειρηματικότητα» (και σε Παιδεία - Υγεία) σε «φίλο» των εργαζομένων, που σπέρνει αυταπάτες ότι ο λύκος θα γίνει αρνάκι!

Η ΔΑΚΕ ... διαφωνεί με το «διάλογο»...

Δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να κλάψει ή να γελάσει, με την επιχείρηση εξαπάτησης των εργαζομένων που έχουν στήσει οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Επιχείρηση που θα ενταθεί αποφασιστικά όσο πλησιάζει η μέρα των εκλογών, ώστε οι εργάτες να πάνε να ψηφίσουν κάτω από την πίεση των διλημμάτων που βάζει η εργοδοσία. Ετσι, χτες, η ΔΑΚΕ Ιδιωτικού Τομέα, προσπαθώντας κι αυτή να καρπωθεί όφελος από τις αυταπάτες που γεννά η παρουσίαση της προχτεσινής πρότασης του ΣΕΒ (που στην πραγματικότητα ζητά νέο χτύπημα - καταρράκωση του μέσου μισθού) δηλώνει πως «σ' ό,τι αφορά τη θέση του ΣΕΒ για την κατάργηση της πρόσφατης νομοθετικής διάταξης που προβλέπει τη μείωση του κατώτατου μισθού και την επαναφορά της μετενέργειας όπως ίσχυε προηγουμένως, δηλαδή στο σύνολό της, καθώς και την πρόταση του υπηρεσιακού Υπουργού κ. Ρουπακιώτη, είναι αυτονόητο ότι μας βρίσκουν σύμφωνους, όπως αυτονόητη θεωρούμε την άμεση παρέμβαση της Κυβέρνησης να ανταποκριθεί στην κοινή θέση και πρόταση των κοινωνικών εταίρων, αλλά και στις δηλώσεις των αρχηγών των κομμάτων, οι οποίοι συμφωνούν για πάγωμα και κατάργηση μετά τις εκλογές αυτών των διατάξεων»... Το θέμα όμως δεν είναι απλά ότι η ΔΑΚΕ ισχυρίζεται πως οι ορκισμένοι εχθροί και νεκροθάφτες των εργατικών συμφερόντων θα πάρουν φιλεργατικές αποφάσεις.

... ποντάροντας στην αμνησία των εργατών

Είναι ότι, ένας από τους βασικούς πρωτεργάτες στην καθυπόταξη του εργατικού κινήματος, που εδώ και χρόνια τρέχει στους «διαλόγους» και σε κάθε είδους «διαβουλεύσεις» με την εργοδοσία για να παζαρεύει μαζί με την ΠΑΣΚΕ και κάθε είδους εργατοπατέρα τι θα χάσει η εργατική τάξη, βγαίνει τώρα και λέει ότι «δε θα συμμετέχει σε καμία μορφή διαλόγου, εάν πρώτα δεν καταργηθούν οι επαίσχυντοι νόμοι που διαλύουν τους εργαζόμενους και τις εργασιακές σχέσεις...» Αλήθεια, κι αν τόσο πολύ θέλουν νόμους που δε διαλύουν τους εργαζόμενους και τις εργασιακές σχέσεις, γιατί όπου σταθούν κι όπου βρεθούν βγάζουν ύμνους στην «ανταγωνιστικότητα» και την «επιχειρηματικότητα» που μόνο σε αντεργατικούς νόμους μπορούν να οδηγούν; Αλήθεια, αν τόσο νοιάζονται για τους εργάτες, γιατί άστραφταν και βρόνταγαν όταν τον περασμένο χειμώνα το ΠΑΜΕ αποκάλυψε το παζάρι που είχαν στήσει οι «εταίροι» (ΣΕΒ και ΓΣΕΕ), παζάρι που τελικά επικυρώθηκε και με τους νόμους που ακολούθως τσάκισαν μισθούς και ΣΣΕ; `Η μήπως νομίζουν ότι οι εργάτες θα τα ξεχάσουν αυτά; Ποντάρουν στην αμνησία των εργατών, ελπίζουν ότι μπορεί κάτι να ξεπλύνει τις εγκληματικές ευθύνες που έχουν για τη σφαγή που γίνεται σε κάθε τόπο δουλειάς. Να μην τους περάσει. Να πάρουν απάντηση και στην κάλπη, με ισχυρό ΚΚΕ.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αποκάλυψη της «ανάπτυξης»

Τα όσα δημοσιοποιήθηκαν για την άτυπη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες και τα όσα σχεδιάζονται στο παρασκήνιο, δίνουν ξεκάθαρα το περιεχόμενο της «ανάπτυξης με λιτότητα» που υπηρετεί η αντιδραστική λυκοσυμμαχία, στην οποία - αν ο λαός πιστέψει τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ - υποτίθεται ότι φυσάει «άλλος αέρας». Σύμφωνα με τα επίσημα κείμενα της Συνόδου, λιτότητα και ανάπτυξη είναι οι όψεις του ίδιου (αντιλαϊκού) νομίσματος, που φτιάχθηκε από τα υλικά της αντιδραστικής στρατηγικής «Ευρώπη 2020», με στόχο τα μονοπώλια της ΕΕ να γίνουν πιο ανταγωνιστικά απέναντι στα αμερικανικά, τα ασιατικά, τα ρώσικα, τα λατινοαμερικανικά, σε συνθήκες μάλιστα βαθιάς κρίσης και όξυνσης των αντιθέσεων παγκόσμια.

Στο παρασκήνιο, σύμφωνα με δημοσιεύματα που επιβεβαίωσε χτες η γερμανική κυβέρνηση, προωθείται και θα συζητηθεί στη Σύνοδο του Ιούνη σχέδιο συγκεκριμένων μέτρων για την ανάπτυξη στις χώρες της Ευρωζώνης με «οικονομικές δυσχέρειες». Μεταξύ άλλων, προβλέπεται η δημιουργία ζωνών ελεύθερου εμπορίου (ΕΟΖ), για την προσέλκυση ξένων επενδυτών σε ευνοϊκότερο για το κεφάλαιο φορολογικό περιβάλλον, αναμόρφωση της αγοράς εργασίας με βάση το «γερμανικό μοντέλο», ώστε να γίνει πιο ευέλικτη η νομοθεσία για την προστασία από τις απολύσεις ή να μειωθεί κι άλλο το λεγόμενο «μισθολογικό κόστος», επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, στα πρότυπα της Τρόιχαντ, του οργανισμού που δημιουργήθηκε στη Γερμανία μετά την παλινόρθωση για το ξεπούλημα των περιουσιακών στοιχείων της Λαϊκής Δημοκρατίας.

Αυτή είναι η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται «η ΕΕ που αλλάζει», όπως λένε τα κόμματα του ευρωμονόδρομου στην Ελλάδα. Την επομένη της Συνόδου, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ διαγκωνίζονταν για το ποιανού το πρόγραμμα περιλαμβάνει περισσότερα από τα μέτρα στα οποία κατέληξαν οι «27» και θα οριστικοποιηθούν στη Σύνοδο του Ιούνη. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του δήλωσε απογοητευμένος που δεν πάρθηκαν αποφάσεις σε αυτήν τη Σύνοδο, υπονοώντας ότι μέτρα όπως αυτά που περιγράφονται πιο πάνω, είναι θετικά για τους εργαζόμενους και το λαό, αφού υποτίθεται ότι θα ενισχύσουν την ανάπτυξη. Η ΔΗΜΑΡ, από την πλευρά της, διαπίστωσε ότι η Σύνοδος επιβεβαίωσε τον «αέρα αλλαγής» (!) στην ΕΕ, συνδράμοντας τις αυταπάτες ότι οι εργαζόμενοι έχουν να κερδίσουν από την ανάπτυξη που τους τσακίζει για να απογειώσει τα κέρδη των μονοπωλίων.

Είναι όλοι τους υπόλογοι απέναντι στο λαό. Συνδετικός τους κρίκος είναι η υπεράσπιση της ΕΕ και οι όρκοι πίστης στους καπιταλιστές, τους οποίους αντιμετωπίζουν σαν μοχλούς για την ανάπτυξη στην ΕΕ και στην Ελλάδα. Από κει προκύπτει η συνέπεια με την οποία υπερασπίζονται μια ανάπτυξη πέρα για πέρα αντιλαϊκή, αναλαμβάνοντας μάλιστα να την εξωραΐσουν στα μάτια του λαού, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να περάσουν ευκολότερα τα μέτρα για την ισοπέδωσή του. Ο λαός έχει το δικό του δρόμο να βαδίσει, συνειδητοποιώντας ότι διέξοδος για τον ίδιο δεν υπάρχει εντός της ΕΕ και με τα μονοπώλια κυρίαρχα στην παραγωγή. Στις εκλογές μπορεί και πρέπει να στείλει μήνυμα πως οι ανάγκες και τα δικαιώματά του δε φυλακίζονται στα μπουντρούμια της «ανάπτυξης» που του τάζουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Με ισχυρό ΚΚΕ να δηλώσει απειθαρχία στα χειρότερα που του ετοιμάζουν, να αντεπιτεθεί για να νικήσει.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ