Στο σφυρί βγάζει η διοίκηση της Αγροτικής Τράπεζας (ΑΤΕ) την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ) και τις Ελληνικές Βιομηχανίες Ζωοτροφών (ΕΛΒΙΖ). Οπως έγινε γνωστό, η διοίκηση της ΑΤΕ πήρε απόφαση να προχωρήσει στην προκήρυξη διαγωνισμού για την πώληση των δύο εταιρειών. Και είναι σίγουρο ότι σειρά θα πάρουν στη συνέχεια ΔΩΔΩΝΗ και ΣΕΚΑΠ. Αυτό γίνεται στο πλαίσιο της πολιτικής συρρίκνωσης και πλήρους ιδιωτικοποίησης του ομίλου της ΑΤΕ, που δρομολογούν κυβέρνηση και τρόικα, μέσα στο γενικότερο πλαίσιο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Το ξεπούλημα των εναπομεινασών κρατικοσυνεταιριστικών οργανώσων (ΕΒΖ, ΕΛΒΙΖ, ΔΩΔΩΝΗ και ΣΕΚΑΠ) σημαίνει ότι χάνονται και τα τελευταία υποτυπώδη στηρίγματα των αγροτοκτηνοτρόφων. Η πολιτική ιδιωτικοποίησης της ΑΤΕ και ξεπουλήματος των θυγατρικών της που επιβάλλει το μνημόνιο αποτελεί πλήγμα και για τους αγροτοκτηνοτρόφους, και για τους εργαζόμενους στις συγκεκριμένες βιομηχανίες, και συνολικότερα για τα λαϊκά στρώματα. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί ακόμα ένα λόγο να αντιδράσει και η μικρομεσαία αγροτιά. Απαιτείται αγώνας για να μπει φρένο στην ακολουθούμενη αντιαγροτική - αντιλαϊκή πολιτική, στις ιδιωτικοποιήσεις, στη φτώχεια, στο ξεκλήρισμα, στην ανεργία. Μπροστά σε αυτές τις συνθήκες, οι φτωχομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι θα πρέπει, συντονισμένα, μέσα από τις γραμμές της ΠΑΣΥ, να αγωνιστούν ενάντια στην καταστροφική πολιτική που ακολουθείται. Να αγωνιστούν σε κοινό μέτωπο μαζί με την εργατιά και τους αυτοαπασχολούμενους, για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής, που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων.

«Μόνο μια κυβέρνηση παραδομένη απολύτως στο χρηματιστικό κεφάλαιο και μόνο η τρόικα ως η πιο αποκρουστική επανέκδοση της αποικιοκρατίας, θα μπορούσαν να διανοηθούν ότι αλλεπάλληλα μνημονιακά προγράμματα τέτοιας λεηλασίας και καταλήστευσης είναι δυνατόν να εφαρμοστούν, χωρίς να εξουθενωθεί ο ελληνικός λαός και να καταποντιστεί στην άβυσσο η ελληνική οικονομία. Η κυβέρνηση και η τρόικα, εκτός τόπου και χρόνου, δεν έβγαλαν κανένα συμπέρασμα από τη χθεσινή μεγαλειώδη απεργιακή κινητοποίηση και πορεία του ελληνικού λαού. Σπέρνουν ανέμους και πολύ γρήγορα θα θερίσουν λαϊκές θύελλες που θα σαρώσουν κυβέρνηση και το πολιτικό κατεστημένο ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., ανοίγοντας το δρόμο σε ανορθωτικές προοδευτικές και σοσιαλιστικές εξελίξεις».

Στο «λεξικό» του ΣΥΡΙΖΑ, η «θύελλα», στην οποία αναφέρεται ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπός του, Π. Λαφαζάνης, ερμηνεύεται σαν φθινοπωρινό πρωτοβρόχι. Το κόμμα του κάθε άλλο παρά «θύελλες» επιθυμεί. Αυτό που θέλει, και το έχει εκφράσει καθαρά, είναι αλλαγή φρουράς στην κυβέρνηση, δηλαδή μια άλλη αστική διακυβέρνηση για να διαχειριστεί τα του συστήματος. Και με τον ίδιο συνδιαχειριστή. Εκεί εξάλλου κατατείνουν οι θέσεις και οι προτάσεις τους, οι αναλύσεις τους για τα πράγματα. Οπως η παραπάνω του Π. Λαφαζάνη, που αποφαίνεται ότι η κυβέρνηση είναι παραδομένη, ότι η τρόικα είναι σύγχρονος αποικιοκράτης. Δηλαδή, η αστική τάξη και η κυβέρνηση καταπιέζονται! Αυτό λέει. Τίποτα απ' όλα αυτά δε συμβαίνει. Κυβέρνηση - ΕΕ και ΔΝΤ ήταν και παραμένουν στο στρατόπεδο του κεφαλαίου, φλογεροί μαχητές υπέρ των συμφερόντων του. Ούτε αποικία, ούτε άποικοι και αποικιοκράτες υπάρχουν. Υπάρχει εξουσία του κεφαλαίου, ο καπιταλισμός και η βαρβαρότητά του. Ολα τα άλλα είναι για να μη συνειδητοποιεί ο λαός την ανάγκη της πάλης για την ανατροπή του.

• Η εισαγγελία Αθηνών είχε διατάξει τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, για να διαπιστωθεί εάν οι εργαζόμενοι στο μετρό της Αθήνας με τις κινητοποιήσεις τους παραβιάζουν δικαστική απόφαση που χαρακτήριζε την απεργία παράνομη.
• Η εισαγγελία Αθήνας, πριν από λίγο καιρό, είχε σπεύσει να προωθήσει μήνυση που κατέθεσε η εταιρεία «Νέα Οδός», που εκμεταλλεύεται τα διόδια Αφιδνών, εναντίον κατοίκων που αγωνίζονται για να μην πληρώνουν τα ληστρικά χαράτσια των διοδίων, ασκώντας ποινικές διώξεις για διάφορα αδικήματα, ευθυγραμμιζόμενη με τον κυβερνητικό αυταρχισμό και τη συκοφαντία των αστικών ΜΜΕ που μιλούν για «ανομία» κ.λπ.

• Κρατούσε θαμμένη για δύο ολόκληρα χρόνια μήνυση εργαζόμενου και απολυμένου από το μεγαλοκατάστημα Jumbo για τους εκβιασμούς και τις απειλές που δέχτηκε από εκπροσώπους της εργοδοσίας.
• Δε βλέπει και δεν ακούει τίποτε για τα εργοδοτικά εγκλήματα με δεκάδες νεκρούς και σακατεμένους εργάτες, για την προκλητική παραβίαση στοιχειωδών κανόνων υγιεινής και ασφάλειας, για τις καταπατήσεις και την καταστροφή δημόσιων χώρων από μεγαλοσχήμονες και μεγαλοεργολάβους, για την παράνομη ρίψη επικίνδυνων αποβλήτων στο περιβάλλον από τους βιομήχανους κ.ά.
• Για την αστική Δικαιοσύνη είναι νόμιμο να κλείνουν επιχειρήσεις και να μένουν εργαζόμενοι στο δρόμο, όπως και να μένουν απλήρωτοι για μήνες εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις που δουλεύουν, ενώ θεωρεί παράνομη την κινητοποίηση, την απεργία των εργαζομένων που παλεύουν για τη δουλειά τους και το μεροκάματο.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ποιος ξέρει, μπορεί μερικοί (οι πιο αδαείς ίσως;) να το ...έχουν πιστέψει το παραμύθι που μας σερβίρουν περί «ιστορικών αποφάσεων» της κυβέρνησης που μας έσωσε από την καταστροφή.

Το πιο πιθανό, πάντως, είναι ότι κάνουν ό,τι μπορούν για να παρουσιάσουν τις ολοένα και χειρότερες αντιλαϊκές επιλογές τους ως ...τις λιγότερες δυνατές που μπορούν να γίνουν και ως αποτελέσματα «σκληρών διαπραγματεύσεων».

Μάλλον εκεί εντάσσεται και η γνωστή φιλολογία των ημερών, περί τού αν θα επιτευχθεί ή όχι η περίφημη επιμήκυνση. Κινδυνολογούν ψευδεπίγραφα τώρα για να μας φέρουν την επιμήκυνση ως ...επιτυχία.

Σαν να είναι εντελώς ανόητοι οι Ελληνες εργαζόμενοι και να μην καταλαβαίνουν το ότι, απλούστατα, τα «μνημόνια» παρατείνονται επ' αόριστον, σε μια αντιλαϊκή πορεία χωρίς τέλος.

Γιατί, να είστε βέβαιοι ότι αυτοί δε σκοπεύουν να την τελειώσουν. Οι μόνοι που μπορούν να το κάνουν είναι οι λαοί και να την τελειώσουν ...μια και καλή.

ΕΥΤΥΧΩΣ, ΠΑΝΤΩΣ, ΠΟΥ μας δηλώνουν πλέον ξεκάθαρα τι επιθυμούν μιλώντας για «πολύ μεγάλη ανάγκη συναινέσεων σε όλα τα επίπεδα και κυρίως μέσα στην ελληνική κοινωνία».

Για να καταλάβουν όλοι τι ακριβώς ...ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να τους δώσουν! Μας θέλουν, βλέπετε, συνένοχους στο έγκλημα που θα έχει σαν θύματα εμάς τους ίδιους. Πραγματικά, είναι προκλητική η απαίτησή τους.

Και σε αυτό θα επιστρατεύσουν όλους τους ...γνωστούς μηχανισμούς: Από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες μέχρι τα μέσα ενημέρωσης, που έχουν πετάξει πλέον και τα τελευταία «φύλλα συκής» και έχουν γίνει ευθέως μέσα προπαγάνδας των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το «ενδιαφέρον» του αστικού Τύπου για τον προσανατολισμό, τους στόχους και τις μορφές πάλης του λαϊκού κινήματος την επομένη της πανεργατικής απεργίας, αποτελεί από μόνο του μια αδιάψευστη μαρτυρία για την επιτυχία της. Είναι ολοφάνερο ότι η πλουτοκρατία και οι ξένοι σύμμαχοί της έχουν θορυβηθεί και ανησυχούν και γι' αυτό προσπαθούν με κάθε τρόπο να χειραγωγήσουν, εκτρέψουν σε ανώδυνες κατευθύνσεις και τελικά καθυποτάξουν το οργανωμένο λαϊκό κίνημα. Αξίζει να αναφερθούν ορισμένα παραδείγματα ενδεικτικά για το πού θέλουν να οδηγήσουν τους λαϊκούς αγώνες. Η «Ελευθεροτυπία», για παράδειγμα, στο χτεσινό πρωτοσέλιδο «ζωνάρι», κάτω από τον τίτλο «Η πιο μεγάλη πορεία απεργίας», υποστηρίζει ότι «αυτή τη φορά τα αιτήματα των απεργών δεν ήταν αντίστοιχα με τον εργασιακό τους κλάδο. Ηταν ένα και κοινό: "Να παραιτηθεί η κυβέρνηση"»! Για την περιφρούρηση ...του δικαιώματος της διαμαρτυρίας κόπτεται ο Γ. Πρετεντέρης: «Το ζητούμενο λοιπόν, μέσα στην κοινωνική ένταση που ευλόγως ζει η χώρα μας, είναι να περιφρουρηθεί με τον πιο αυστηρό τρόπο το δικαίωμα της διαμαρτυρίας. Οχι για να προστατευθούν αυτοί εναντίον των οποίων στρέφεται η διαμαρτυρία - μόνο ανόητοι μπορεί να το σκέπτονται έτσι... - αλλά για να προστατευθεί το περιεχόμενό της», γράφει στα «Νέα», δίχως να μπορεί να κρύψει όμως ότι αυτό που τον ανησυχεί είναι «οι αντοχές της κοινωνίας», πόσο δηλαδή καπιταλιστική βαρβαρότητα μπορεί να αντέξει ακόμα.

Δε θα μπορούσε βέβαια να λείπει η «Καθημερινή» του Αλαφούζου, που στο κύριο άρθρο της με τίτλο «Να κρατηθεί η Ελλάδα» επισημαίνει ότι «οι Ελληνες πολίτες είναι δικαιολογημένα οργισμένοι με την πολιτική τους τάξη. Παλεύουν όμως να τα βγάλουν πέρα και να επιβιώσουν. Αν μην τι άλλο, αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να διατηρηθεί η χώρα στο σημερινό της ευρωπαϊκό επίπεδο, όχι να κατρακυλήσει σε αυτό των εξεγερμένων χωρών της Βόρειας Αφρικής». Είναι ολοφάνερο πού το πάνε: Οι λαϊκοί αγώνες να αφήσουν στο απυρόβλητο την ουσία της αντιλαϊκής πολιτικής, να μην έρθουν σε ευθεία σύγκρουση και να μην απειλήσουν την εξουσία του κεφαλαίου. Θα μπορούσαν ίσως να τα καταφέρουν αν είχαν απέναντί τους τους συμβιβασμένους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και τους διάφορους ΣΥΝεταίρους του συστήματος. Το άσχημο γι' αυτούς είναι ότι υπάρχει το ΚΚΕ και το ταξικό λαϊκό κίνημα που τους χαλάει τα σχέδια και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά. Γιατί οι ταξικές δυνάμεις με το πλαίσιο πάλης που προβάλλουν και παλεύουν καλούν σε ευθεία εναντίωση στην πολιτική του κεφαλαίου ως την ανατροπή της. Αυτό πάνε να συγκαλύψουν αφ' ενός, αλλά και να εμποδίσουν την ακόμη μεγαλύτερη συσπείρωση εργατικών, λαϊκών δυνάμεων αφ' ετέρου σ' αυτήν τη γραμμή πάλης.