«Αυτό που είδαμε στη Θεσσαλονίκη δεν ήταν μόνο μια αντίδραση για το θέμα της FYROM. Ηταν μια συνολική αντίδραση απέναντι στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο και στην κατάσταση που υπάρχει...». Τα παραπάνω ισχυρίστηκε ο Π. Λαφαζάνης σχετικά με το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, επιβεβαιώνοντας ότι η ΛΑΕ, όπως και άλλες δυνάμεις όλων των αποχρώσεων, δεν χάνει την ευκαιρία να ψαρέψει σε «θολά νερά». Δεν είναι πρωτάρηδες άλλωστε. Είναι εξασκημένοι, από τις αλησμόνητες «πλατείες» των αγανακτισμένων, όπου διαδήλωναν «αντιμνημονιακά» (ως ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ τότε) κοντά σε φασίστες και άλλες ακροδεξιές ομάδες. Ετσι, ο Π. Λαφαζάνης είδε στη Θεσσαλονίκη κόσμο που «βρήκε ευκαιρία μέσα από το θέμα της FYROM να διαμαρτυρηθεί, να βγάλει την οργή του...». Από κοντά και η Ζ. Κωνσταντοπούλου, που διαδήλωσε στη Θεσσαλονίκη και μετά έγραψε ότι είναι «μαζί με όσους αγωνιούν ότι η χώρα παραδίδεται κομμάτι - κομμάτι από τους προδότες»...

Τοποθετήσεις όπως οι παραπάνω είναι βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης, που προσπαθεί να διαφημίσει ως προοδευτική τάχα την «κοσμοπολίτικη» αντίληψή της για τα Βαλκάνια, σε αντιπαραβολή με τον πόλο του εθνικισμού. Ταυτόχρονα, εκτός από ενδεικτικές του εύρους των διεργασιών που είναι σε εξέλιξη, δείχνουν ότι αυτοί οι μάστορες του καιροσκοπισμού, που κυβέρνησαν ως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν δισταγμούς. Σαν γνήσιοι σαλτιμπάγκοι, άλλοτε «φλερτάρουν» με τον εθνικισμό και άλλοτε κηρύττουν υπέρ του κοσμοπολιτισμού, επιβεβαιώνοντας τα δυσδιάκριτα όρια ανάμεσά τους και ότι είναι πάντα διαθέσιμοι για να αποπροσανατολίσουν και να εγκλωβίσουν (όσο περνάει από το χέρι τους) το λαό σε ακίνδυνα για το σύστημα μονοπάτια.

Η προεπαναστατική Ρωσία κατείχε την 1η θέση στην Ευρώπη στην εξάπλωση των μεταδοτικών ασθενειών. Ο πληθυσμός μαστιζόταν συνεχώς από επιδημίες ευλογιάς, χολέρας, πανούκλας, εντερικών μολύνσεων, εξανθηματικού τύφου, ελονοσίας κ.λπ. Το 1912, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, περίπου 13 εκατ. άτομα είχαν προσβληθεί από επιδημικές ασθένειες και η παιδική θνησιμότητα ήταν 268,6 τοις χιλίοις. Στην ΕΣΣΔ, το 1974 η παιδική θνησιμότητα πέφτει κάτω από 20 τοις χιλίοις, η γενική θνησιμότητα μειώθηκε σε 9,3 τοις χιλίοις, από 29,1 τοις χιλίοις που ήταν το 1913. Με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό κατά της ευλογιάς, που ξεκίνησε με Διάταγμα της κυβέρνησης το 1919, η ασθένεια εξαλείφτηκε τελείως το 1936 - 1937. Μάλιστα, στην 70ή επέτειο της Επανάστασης υπήρχε η εξής διαπίστωση: «Στην ΕΣΣΔ έχουν εξαλειφθεί ασθένειες όπως η πανώλη, η ευλογιά, οι παρασιτικοί τύφοι και άλλες επικίνδυνες μεταδοτικές αρρώστιες». Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά διότι τώρα τα κρούσματα της ιλαράς στη χώρα μας έχουν φτάσει τα 1.200, καθώς η ξεχασμένη εδώ και χρόνια αρρώστια αναβιώνει ως επιδημία, αντανακλώντας τα χαρακτηριστικά ενός συστήματος Υγείας που χτίζεται με τα υλικά της εμπορευματοποίησης, της ιδιωτικοποίησης και της ατομικής ευθύνης. Τόσα χρόνια μετά τις ανατροπές, η σύγκριση ανάμεσα στα δύο συστήματα, τον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, επιβεβαιώνει την ανίκητη υπεροχή του δεύτερου.