Παρασκευή 26 Γενάρη 2018
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΕΝΩΣΗ - «ΚΟΚΚΙΝΑ» ΔΑΝΕΙΑ
Μοχλός αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων με φόντο τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς

«Η πρόσβαση στο δανεισμό εξαρτάται από έναν ισχυρό χρηματοπιστωτικό τομέα, ανθεκτικό απέναντι σε ενδεχόμενες κρίσεις», σημειώνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή

© European Community, 2007

«Η πρόσβαση στο δανεισμό εξαρτάται από έναν ισχυρό χρηματοπιστωτικό τομέα, ανθεκτικό απέναντι σε ενδεχόμενες κρίσεις», σημειώνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή
«Η μείωση του επιπέδου των μη εξυπηρετούμενων δανείων (ΜΕΔ) έχει ουσιαστική σημασία για τον μετριασμό των κινδύνων στον τραπεζικό τομέα και για την ολοκλήρωση της Τραπεζικής Ενωσης». Αυτό τόνισε την περασμένη βδομάδα ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Β. Ντομπρόβσκις, παρουσιάζοντας την «πρώτη έκθεση προόδου» αναφορικά με το ζήτημα της διαχείρισης των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων σε επίπεδο ΕΕ.

Πρόκειται για νευραλγικό ζήτημα στην πορεία για την προώθηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων για την «εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης» (ΟΝΕ), ενώ βέβαια γύρω από το ίδιο ζήτημα εκδηλώνονται έντονοι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί και αντιθέσεις αναφορικά με τον επιμερισμό της χασούρας, τόσο από τη διαχείριση του «αποθέματος» των προβληματικών δανείων όσο και μπροστά στο ενδεχόμενο νέων αναταράξεων και κλυδωνισμών σε οικονομίες κρατών - μελών και βέβαια στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

«Η υψηλή συσσώρευση μη εξυπηρετούμενων δανείων μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη για την οικονομική ανάπτυξη των εν λόγω χωρών, καθώς μειώνει την κερδοφορία των τραπεζών και την ικανότητά τους να χορηγούν δάνεια σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις», επισημαίνει η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και, όπως χαρακτηριστικά τονίζουν, η πρόσβαση στο δανεισμό εξαρτάται «από έναν ισχυρό χρηματοπιστωτικό τομέα, ανθεκτικό απέναντι σε ενδεχόμενες κρίσεις».

Παράλληλα, για την άνοιξη φέτος προαναγγέλλεται «μια ολοκληρωμένη δέσμη μέτρων για τη μείωση του επιπέδου των υφιστάμενων ΜΕΔ και την αποτροπή της μελλοντικής συσσώρευσης». Χαρακτηριστικά, οι άξονες των παρεμβάσεων που δρομολογούνται για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων αφορούν, μεταξύ άλλων, τη «μεταρρύθμιση των πλαισίων αναδιάρθρωσης, αφερεγγυότητας και είσπραξης οφειλών», την «ανάπτυξη δευτερογενών αγορών για επισφαλή περιουσιακά στοιχεία» και την «προώθηση της αναδιάρθρωσης του τραπεζικού συστήματος».

«Οι δράσεις σε αυτούς τους τομείς πρέπει να αναλαμβάνονται σε εθνικό επίπεδο και, όπου απαιτείται, σε επίπεδο Ενωσης», επισημαίνεται, την ώρα που τα ζητήματα αυτά προωθούνται και στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα και μάλιστα με ένα μπαράζ αναδιαρθρώσεων και μαζικών πλειστηριασμών και στη λαϊκή κατοικία, όπως καταγράφεται και στην πρόσφατη «έκθεση συμμόρφωσης» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την 3η «αξιολόγηση».

Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων, ως προς τη συνολική μάζα του δανεισμού, για τις τράπεζες της Ευρωζώνης ήταν λίγο πάνω από το 5% στο τέλος Σεπτέμβρη 2017, από 6,5% πριν από ένα χρόνο. Την ίδια ώρα, τα ποσοστά αυτά στην ελληνική οικονομία φτάνουν στο 46%, στην Κύπρο 34%, στην Πορτογαλία 18% και από περίπου 12%-13% σε Ιταλία, Ιρλανδία, Σλοβενία κ.α.

Σε αυτό το φόντο, το υπό διαβούλευση «κοινό ταμείο» για τη σωτηρία ευρωπαϊκών τραπεζών προσκρούει και στις αντιρρήσεις της γερμανικής πλευράς, που βάζει ως προϋπόθεση την απομείωση της μάζας των «κόκκινων» δανείων, που βρίσκεται σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα σε κράτη του «ευρωπαϊκού Νότου» (όπως Ιταλία, Ελλάδα κ.ά.).

Παράλληλα, η ΕΚΤ, από την πλευρά της, σχεδιάζει τους δικούς της κανόνες αναφορικά με τα «κόκκινα» δάνεια στους τραπεζικούς ομίλους της ΕΕ, ζήτημα γύρω από το οποίο εκδηλώνονται οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί, και ειδικά από την ιταλική κυβέρνηση.

Σαφάρι διαρκείας στη λαϊκή κατοικία

Αποκαλυπτική για το «νευραλγικό ρόλο» που δίνεται στην αντιμετώπιση των «κόκκινων» δανείων και στη στήριξη του τραπεζικού συστήματος, όπως και στα αντίστοιχα μέτρα, είναι η «έκθεση συμμόρφωσης» (Compliance Report) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σχετικά με την 3η «αξιολόγηση» του ελληνικού προγράμματος. Οπως αναφέρεται, για το 2018 οι τράπεζες σχεδιάζουν 10.000 πλειστηριασμούς, με περαιτέρω διόγκωση στους 40.000 ετησίως για την προσεχή τριετία, συνολικά δηλαδή βγαίνουν «στο σφυρί» 130.000 ακίνητα.

Σφίξιμο της θηλιάς στους δανειολήπτες προαναγγέλλουν και οι πρόσφατες εκθέσεις από την Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ), όπου τονίζεται ότι το εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα «παραμένει ευάλωτο σε μακροοικονομικές και χρηματοπιστωτικές διαταραχές» και εστιάζει στην αντιμετώπιση του προβλήματος των μη εξυπηρετούμενων δανείων και των στρατηγικών κακοπληρωτών.

Ως κυριότερες «προκλήσεις» των ελληνικών τραπεζικών ομίλων για το 2018 αναφέρονται η «εφαρμογή του Διεθνούς Προτύπου Χρηματοοικονομικής Πληροφόρησης 9» (αυτό αυξάνει τις κεφαλαιακές ανάγκες τους), η «αυστηροποίηση στο χειρισμό των προβλέψεων για τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων», καθώς και η διενέργεια «πανευρωπαϊκής άσκησης προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων» (stress test) από την ΕΚΤ.

Σε αυτό το πλέγμα, οι τράπεζες καλούνται «στο αμέσως προσεχές διάστημα» να εντείνουν τις προσπάθειές τους για:

-- Την «επίτευξη των επιχειρησιακών τους στόχων για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και ιδανικά να τους ξεπεράσουν» και «ιδίως τώρα που η οικονομία έχει επανέλθει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης».

-- «Να επωφεληθούν από τις αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο» (αδειοδοτήσεις εταιρειών διαχείρισης πιστωτικών απαιτήσεων, ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί κ.λπ.), καθώς και «να αξιοποιήσουν όλα τα εργαλεία που έχουν στη διάθεσή τους».

-- «Στις συνθήκες αυτές επιβάλλεται να διευρύνουν το ταχύτερο δυνατόν τις λύσεις που προτείνουν στους δανειολήπτες και να προχωρήσουν στη λήψη πιο δραστικών αποφάσεων» και ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις ενέργειες αναδιάρθρωσης βιώσιμων επιχειρήσεων, τον εντοπισμό των στρατηγικών κακοπληρωτών και την εφαρμογή οριστικής λύσης για τις «μη βιώσιμες» επιχειρήσεις.

Θυμίζουμε ότι όλα τα παραπάνω νομοθετήθηκαν ήδη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και σηματοδοτούν, ανάμεσα στα άλλα, σαφάρι διαρκείας για τη λαϊκή κατοικία.

Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά τονίζεται, «υπό αυτές τις συνθήκες, είναι θετικό που υπάρχει ένα απόθεμα ασφαλείας, με σκοπό τη διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, για την ενδεχόμενη στήριξη του τραπεζικού τομέα εάν αυτή καταστεί αναγκαία». Σε αυτό το πλαίσιο, «ανοιχτό» θεωρείται το ενδεχόμενο και για νέα πακέτα «διάσωσης», για περιπτώσεις τραπεζικών ομίλων που δεν καταφέρουν να αντλήσουν τα απαραίτητα κεφάλαια από ιδιώτες μεγαλομετόχους και άλλους «επενδυτές».

Μεταξύ άλλων, η έκθεση της ΤτΕ συνιστά και την ταχύτερη μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, περαιτέρω περικοπή στο λειτουργικό τους κόστος και έμφαση στην ανάπτυξη νέων εργασιών. Αυτά παρότι καταγράφει ότι το απόθεμα των μη εξυπηρετουμένων ανοιγμάτων υποχωρεί για έξι συνεχόμενα τρίμηνα και διαμορφώθηκε το Σεπτέμβρη του 2017 σε 100,4 δισ. ευρώ, μειωμένο κατά 7,6% (ή 8,2 δισ. ευρώ), σε σχέση με τη μέγιστη τιμή που καταγράφηκε το Μάρτη του 2016.

Διαβάστε στο σημερινό 4σέλιδο «Διεθνή και Οικονομία»:
  • ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΕΝΩΣΗ - «ΚΟΚΚΙΝΑ» ΔΑΝΕΙΑ: Μοχλός αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων με φόντο τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς
  • ΕΝΕΡΓΕΙΑ: Προώθηση της ατζέντας των μονοπωλίων σε όλα τα μέτωπα από την κυβέρνηση
  • ΝΤΑΒΟΣ 2018: Ο ανταγωνισμός μεταξύ ισχυρών καπιταλιστικών χωρών κυριαρχεί και στο φετινό Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, που εκφράζεται με διαφοροποιήσεις για την αναλογία «εθνικού προστατευτισμού» - «ελεύθερου διεθνούς εμπορίου»
  • ΓΑΛΛΙΑ - ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Η μείωση του εργασιακού «κόστους» στο επίκεντρο του ανταγωνισμού
ΕΞΟΡΥΞΗ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ
Τόνοι κερδών για το κεφάλαιο, ενεργειακή φτώχεια για το λαό

Ανακοίνωση της ΤΕ Ιωαννίνων - Θεσπρωτίας του ΚΚΕ, με αφορμή την έναρξη ερευνών στην περιοχή για την ανεύρεση υδρογονανθράκων

Από την υπογραφή των σχετικών συμφωνιών
Από την υπογραφή των σχετικών συμφωνιών
Η εξόρυξη των υδρογονανθράκων θα επιφέρει τεράστια κέρδη για τους μονοπωλιακούς ομίλους, την ίδια στιγμή που η ενεργειακή φτώχεια θα συνεχίσει να πλήττει τα λαϊκά στρώματα, επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η ΤΕ Ιωαννίνων - Θεσπρωτίας του ΚΚΕ, με αφορμή την έναρξη από τον περασμένο Νοέμβρη των σεισμικών ερευνών στην περιοχή από την ισπανική «Repsol». Αρχικά το δικαίωμα έρευνας και εκμετάλλευσης είχε αποκτήσει από το κράτος η εγχώρια - με την συμμετοχή αμερικανικών κεφαλαίων - πετρελαϊκή εταιρεία «Energean Oil and Gas», που στη συνέχεια πούλησε το 60% στο ισπανικό μονοπώλιο.

Η περιοχή στην οποία διενεργούνται οι έρευνες είναι συνολικής έκτασης 4.187 τετραγωνικών χιλιομέτρων και παρουσιάζει ανάλογα γεωλογικά χαρακτηριστικά με γειτονικές περιοχές της Αλβανίας, όπου πρόσφατα έγιναν σημαντικές ανακαλύψεις υδρογονανθράκων. Σε ολόκληρη την περιοχή της λεκάνης του Ιονίου έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα συνολικά 10 δισ. βαρέλια πετρελαίου και 30 TCF φυσικού αερίου, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι από την άλλη πλευρά των συνόρων δραστηριοποιείται ήδη η ολλανδοβρετανική «Royal Dutch Shell». Επίσης, λίγο νοτιότερα, σε μια αντίστοιχα μεγάλη περιοχή που εκτείνεται μεταξύ των νομών Αρτας και Πρέβεζας, συνολικής έκτασης 4,762.9 τετραγωνικών, έχουν κατοχυρωθεί δικαιώματα από τα ΕΛΠΕ και σύντομα αναμένονται κι εκεί ανάλογες δραστηριότητες.

Η παραχώρηση δικαιωμάτων στους πετρελαϊκούς ομίλους, εγχώριους και ξένους, αποτελεί σημείο διακομματικής συμφωνίας και μάλιστα τα αστικά κόμματα διαγκωνίζονται για το ποιο μπορεί καλύτερα να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των μονοπωλίων και σε αυτό το ζήτημα.

Την ίδια στιγμή, κυβέρνηση και εταιρείες προσπαθούν να παρουσιάσουν ότι το ισχύον πλαίσιο ερευνών και εξορύξεων και οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται «διαφυλάσσουν» το περιβάλλον και τα τοπικά οικοσυστήματα, και βεβαίως υπόσχονται νέες θέσεις εργασίας, ανάπτυξη και μια σειρά οικονομικά οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες όπου ξεκινούν την δράση τους. Εξειδικεύουν δηλαδή στην περιοχή το αφήγημα ότι η ανάπτυξη προς όφελος του κεφαλαίου και οι στόχοι των επιχειρηματικών ομίλων μπορούν τάχα να υπηρετούν ταυτόχρονα τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Ενδεικτικά είναι τα όσα έλεγε μέσα στη βδομάδα στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο γγ Ενέργειας και Ορυκτών Πρώτων Υλών, Μ. Βερροιόπουλος, με αφορμή το διήμερο «ενημερωτικών εκδηλώσεων» που οργάνωσε το υπουργείο στις περιοχές όπου διεξάγονται οι έρευνες, ότι «το κεφάλαιο υδρογονάνθρακες (...) συντελεί στην παραγωγική μας ανασυγκρότηση» και «βοηθάει στην ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας μας», ενώ ταυτόχρονα «ανεβάζει κατά πολύ τη γεωπολιτική αξία και γεωπολιτική μας θέση, στο σύνολο της περιοχής».

Από κοντά και οι δυνάμεις των αστικών κομμάτων στην Τοπική Διοίκηση, που όχι μόνο διευκολύνουν τις εταιρείες, εκδίδοντας τις απαιτούμενες άδειες «εν ριπή οφθαλμού», αλλά και συμμετέχουν ενεργά στην προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει ότι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα βγουν ωφελημένοι.

Αξιοποίηση για ποιον;

Για όλα τα παραπάνω παρεμβαίνει με την ανακοίνωσή της η ΤΕ Ιωαννίνων - Θεσπρωτίας του ΚΚΕ και καλεί τα εργατικά - λαϊκά στρώματα της περιοχής να συστρατευθούν με την πολιτική του Κόμματος.

Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Βασική προτεραιότητα τόσο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που χρησιμοποιεί την αυταπάτη της "δίκαιης ανάπτυξης", όσο και των άλλων αστικών κομμάτων, καθώς επίσης και των στηριγμάτων τους στην Τοπική Διοίκηση (ΤΔ), είναι η προσέλκυση των ιδιωτικών επενδύσεων για την αξιοποίηση και των πλουτοπαραγωγικών πηγών τόσο στα Γιάννενα όσο και συνολικά στη χώρα μας, όπως είναι το πετρέλαιο, που αποτελεί λαϊκή περιουσία. Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι, αξιοποίηση για ποιον; Με ποιους όρους η αξιοποίηση αυτή μπορεί να είναι πηγή ευημερίας για το λαό και όχι κατάρα;

Το ΚΚΕ είναι αντίθετο στην αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών που αποτελούν λαϊκή περιουσία από επιχειρηματικούς ομίλους, γιατί στόχος και κριτήριο της έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων είναι τα κέρδη των μονοπωλίων και συγκεκριμένα των εταιρειών "Energean Οil & Gas" και "Repsol", και όχι η κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

Τι σημαίνει αυτό:

  • Η εξόρυξη των υδρογονανθράκων θα γίνει σε βάρος των εργαζομένων του κλάδου. Ο οξυμένος διεθνής ανταγωνισμός και το σχετικά δύσκολο περιβάλλον εξόρυξης επιτείνουν την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα (σχετικά χαμηλούς μισθούς, επικίνδυνες συνθήκες εργασίας). Τα πρώτα δείγματα είναι ενδεικτικά στην περιοχή: Εργαζόμενοι έχουν προσληφθεί μέσω δουλεμπορικού γραφείου, με ατομικές συμβάσεις, και είναι στον αέρα για το πότε δουλεύουν, με τι ωράριο και μισθό. Υπάρχει και η πείρα από τον αγωγό ΤΑΡ, όπου οι θέσεις εργασίας περιλαμβάνουν εξαντλητικά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες, χωρίς επίδομα ανθυγιεινής και επικίνδυνης εργασίας.
  • Η εξόρυξη πετρελαίου στα Γιάννενα από τους μεγάλους ομίλους δεν θα οδηγήσει σε φθηνά καύσιμα για θέρμανση, μεταφορά για τα λαϊκά νοικοκυριά, τους φτωχούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους. Ηδη σήμερα οι λαϊκές οικογένειες πληρώνουν ακριβά την Ενέργεια και από τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), τη στήριξη των κερδών αυτών των ομίλων (περιβαλλοντικά τέλη - ΕΤΜΕΑΡ στο λογαριασμό της ΔΕΗ). Οσο για τα όποια περιβόητα κρατικά έσοδα υπάρξουν απ' την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, θα είναι επισφαλή, αφού ο ψευδεπίγραφος κρατικός φορέας διαχείρισης των υδρογονανθράκων δεν διασφαλίζει ούτε καν ουσιαστικό έλεγχο. Ουσιαστικά αποτελεί απλά ένα γραφείο που μοιράζει τους υδρογονάνθρακες στους διάφορους μονοπωλιακούς ομίλους. Τα δε έσοδα θα αξιοποιηθούν για να στηρίξουν με επιδοτήσεις την κερδοφορία του κεφαλαίου. Οποια χρήματα μπορεί να κατευθυνθούν στο "ειδικό ταμείο για τη στήριξη της Κοινωνικής Ασφάλισης" και στην ΤΔ θα αποτελέσουν το άλλοθι για περαιτέρω περικοπή της κρατικής χρηματοδότησης.
  • Οι υδρογονάνθρακες εξορύσσονται μόνο μία φορά και η απόληψή τους σήμερα, για να κερδίσουν μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι, ισοδυναμεί με αποστέρηση ενός αποθέματος κρίσιμου για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Πρόκειται ουσιαστικά για κλοπή του μέλλοντος των παιδιών και των εγγονιών μας.
  • Η εξόρυξη με κριτήριο την κερδοφορία των επενδυτών αντιμετωπίζει το περιβάλλον ως "χαβούζα" και ουσιαστικά εγγυάται την καταστροφή του, με τεράστιες επιπτώσεις στη δημόσια Υγεία, στις τοπικές οικονομίες, χτυπώντας ανεπανόρθωτα την τουριστική, κτηνοτροφική και αλιευτική δραστηριότητα, τη βιοποικιλότητα, ενώ εύλογος είναι και ο προβληματισμός για τα ζητήματα σεισμικότητας, αλλά και των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας των λαϊκών στρωμάτων. Τα πολλαπλά παραδείγματα καταστροφής του περιβάλλοντος δείχνουν πως η προστασία του περιβάλλοντος δεν χωράει στο πλαίσιο του αδυσώπητου ανταγωνισμού των καπιταλιστικών οικονομιών, στην περιβαλλοντική πολιτική της ΕΕ που πολλοί επικαλούνται ως σωτηρία.
  • Η έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων στην περιοχή μας εντάσσεται στο σκληρό ανταγωνισμό καπιταλιστικών χωρών και ιμπεριαλιστικών οργανισμών για τον ενεργειακό και ευρύτερο έλεγχο των αγορών της περιοχής. Η κυβέρνηση υψώνει τη σημαία της γεωπολιτικής αναβάθμισης και παίζει με τη φωτιά σε μια περίοδο που αυξάνεται ο κίνδυνος διαμελισμού κρατών και επαναχάραξης συνόρων στα Βαλκάνια, γενίκευσης των πολεμικών αναμετρήσεων. Υπογράφει συμβάσεις παραχώρησης χωρίς να προχωρά η διαδικασία ανακήρυξης και οριοθέτησης της ελληνικής ΑΟΖ (π.χ. στην περιοχή μας με την Αλβανία). Ενώ δεν είναι τυχαίο ότι συνεχώς επανέρχεται από την πλευρά της Αλβανίας το θέμα των "Τσάμηδων". Οι δρόμοι του πετρελαίου είναι βαμμένοι με αίμα των λαών.
Υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης προς όφελος του λαού

Αυτή η κατάσταση και οι επιπτώσεις της δεν είναι μονόδρομος. Η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας μπορεί να γίνει προς όφελος του λαού, αν παλέψουμε για ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με γνώμονα τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος. Χρειάζεται γι' αυτό να γίνουν κοινωνική περιουσία τα εργοστάσια, η γη, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, οι εγχώριες πηγές Ενέργειας, τα μέσα παραγωγής και διανομής της Ενέργειας, να καταργηθεί η σκλαβιά της μισθωτής εργασίας, να υπάρξει επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στην οικονομία. Ενας τέτοιος δρόμος ανάπτυξης προϋποθέτει η εργατική τάξη, ο λαός να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας και τα κλειδιά της οικονομίας.

Μόνο μέσα σε αυτό το δρόμο ανάπτυξης μπορεί να λειτουργήσει ο ενεργειακός σχεδιασμός της εργατικής εξουσίας, που θα μπορεί να αναπτύξει την παραγωγή και να διασφαλίζει συνδυασμένα ένα σύνολο λαϊκών αναγκών και στόχων, χωρίς κάλπικα διλήμματα: Τη μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, τη συνδυασμένη και ισόρροπη αξιοποίηση όλων των μορφών Ενέργειας και των κλάδων της οικονομίας, την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας Υγείας, των οικιστικών ζωνών και γενικότερα την ισόρροπη παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον, την εξοικονόμηση Ενέργειας, την εξασφάλιση επαρκούς και φθηνής λαϊκής κατανάλωσης, την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου, την εξασφάλιση σταθερής εργασίας, την αμοιβαία επωφελή διακρατική συνεργασία για έρευνα και αξιοποίηση των πηγών, την αξιοποίηση του εγχώριου επιστημονικού δυναμικού και τη θωράκιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Ενέργεια κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα

Πάνω απ' όλα, θα κατοχυρώνει ότι το ενεργειακό προϊόν θα είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.

Το ΚΚΕ καταψήφισε στη Βουλή τις συμβάσεις παραχώρησης στους ομίλους, στα Γιάννενα και αλλού. Οι δημοτικοί σύμβουλοι του ΚΚΕ καταψήφισαν σε όλους τους δήμους, όπου μπήκε ως θέμα συζήτησης, την παραχώρηση αδειών στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Τώρα χρειάζεται να οργανωθεί η πάλη και για το ζήτημα της Ενέργειας μέσα από τα σωματεία, το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Κανένας εφησυχασμός και αναμονή δεν πρέπει να υπάρξει απέναντι στις προσχηματικές διαβουλεύσεις και ημερίδες. Η ενεργειακή πολιτική της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, της ΕΕ και των μονοπωλίων, είναι γνωστή και γι' αυτό οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να συρθούν πίσω από ψεύτικες αντιπαραθέσεις, πίσω από αντιτιθέμενα συμφέροντα εργοδοτών που μπορεί να προκύψουν.

Η αγωνία, ο προβληματισμός και οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις να αποτελέσουν άλλο ένα μετερίζι για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, τη συμπόρευση των εργατών σε κοινή κοινωνική συμμαχία με τους συλλόγους των φτωχών αγροτών της περιοχής, τους αυτοαπασχολούμενους, τους νέους από τις λαϊκές οικογένειες, για τη συνολική ανατροπή τη αντιλαϊκής πολιτικής, ενάντια στον πραγματικό εχθρό, τους μονοπωλιακούς ομίλους, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά τους, την καπιταλιστική ιδιοκτησία.

Να προτάξουμε πλαίσιο πάλης και διεκδικήσεων που να καλύπτουν πραγματικά τις ανάγκες μας, ενάντια στα ψίχουλα και στην απάτη της "δίκαιης ανάπτυξης".

  • Αντίσταση στον αστικό ενεργειακό σχεδιασμό. Ενέργεια κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Διασφάλιση της κάλυψης των λαϊκών αναγκών στην Ενέργεια. Αυξήσεις στα επιδόματα θέρμανσης, κατάργηση των ειδικών φόρων και του ΦΠΑ στα καύσιμα, αφορολόγητο πετρέλαιο στους φτωχούς αγρότες όπως στους εφοπλιστές, ούτε ένα ευρώ από την τσέπη γονιών και εκπαιδευτικών για τη θέρμανση στα σχολεία.
  • Οχι στις ιδιωτικοποιήσεις και την πώληση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας.
  • Σταθερή εργασία, με δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους του κλάδου.
  • Προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας με βάση τις σύγχρονες γνώσεις και τεχνικές.
  • Απεμπλοκή από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, επεμβάσεις και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΝΑΤΟ και ΕΕ).

Αυτός ο δρόμος πάλης μπορεί να είναι ο μόνος αποτελεσματικός. Είναι αυτός που μπορεί να ακυρώσει σχέδια, να φοβίσει, να καθυστερήσει, να ανοίξει δρόμο για ουσιαστικές ανατροπές και αλλαγές από το πλήρες καπιταλιστικό αδιέξοδο όπου βρισκόμαστε σήμερα».

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ ΣΤΟ ΝΤΑΒΟΣ
«Πόκερ» καπιταλιστών, με τους εργαζόμενους μόνιμα στο στόχαστρο

Η επικεφαλής του ΔΝΤ Κρ. Λαγκάρντ στο Νταβός, που ...νοιάζεται δήθεν για τη φτώχεια των νέων στην Ευρώπη

Eurokinissi

Η επικεφαλής του ΔΝΤ Κρ. Λαγκάρντ στο Νταβός, που ...νοιάζεται δήθεν για τη φτώχεια των νέων στην Ευρώπη
Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις αναφορικά με τους τρόπους που μονοπωλιακοί όμιλοι στον ανταγωνισμό μεταξύ τους θα μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους από τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο, τέθηκαν στο επίκεντρο των περίπου 2.500 με 3.000 συνέδρων του 48ου Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) που ολοκληρώνεται σήμερα στο Νταβός της Ελβετίας.

Στην «αρένα» που στήθηκε στο Νταβός, οι βασικοί πρωταγωνιστές του Φόρουμ ήταν και πάλι οι επικεφαλής τεράστιων μονοπωλιακών ομίλων και οι ηγέτες ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που αντιπαρατίθενται με τις «σημαίες» του μεν λεγόμενου ελεύθερου εμπορίου και της παγκοσμιοποίησης και του δε «εθνικού προστατευτισμού», δύο τάσεις και μεθόδους που συνυπάρχουν και χρησιμοποιούνται από όλους, παρά τις εκατέρωθεν ...κατηγόριες. Αυτά, δέκα χρόνια μετά από το ξέσπασμα της συγχρονισμένης καπιταλιστικής κρίσης και τις πρώτες αισιόδοξες προβλέψεις του ΔΝΤ για παγκόσμια ανάπτυξη το 2018 στο 3,9%, αλλά και τις ανησυχίες ότι πυκνώνουν οι ενδείξεις πως μια νέα κρίση δεν είναι και πολύ μακριά.

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ανέλαβε να παίξει το ρόλο του υπέρμαχου του εμπορικού «προστατευτισμού», επιβάλλοντας νέους δασμούς σε Κίνα και Ν. Κορέα, δυο μέρες πριν την αναχώρησή του για το Νταβός της Ελβετίας. Απέναντί του πήραν θέση Ευρωπαίοι ηγέτες όπως ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν και η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ, αλλά και Ασιάτες, όπως ο Ινδός πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι, που επέλεξαν να παίξουν το ρόλο του υπερασπιστή της παγκοσμιοποίησης.

Τραμπ: «Είμαστε έτοιμοι για μπίζνες»

Πρόθυμος για περισσότερες μπίζνες και επενδύσεις στις ΗΠΑ δήλωσε ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντ. Τραμπ

Copyright 2018 The Associated

Πρόθυμος για περισσότερες μπίζνες και επενδύσεις στις ΗΠΑ δήλωσε ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντ. Τραμπ
Πληροφορίες που διέδιδαν μέχρι χτες στενοί σύμβουλοι του Τραμπ για τη σημερινή ομιλία του στο Νταβός ανέφεραν ότι θα επικεντρώσει στα «θετικά αποτελέσματα» που έχει προκαλέσει έως τώρα η πολιτική του σε διάφορες πλευρές της αμερικανικής οικονομίας, με πρώτες τις πρόσφατες φορολογικές μεταρρυθμίσεις που ψηφίστηκαν στο Κογκρέσο και θεωρείται πως μπορεί να προσελκύσουν περισσότερες ξένες επενδύσεις. Αναμένεται εξάλλου να εγκωμιάσει το «ελεύθερο αλλά δίκαιο εμπόριο» και να εξηγήσει ότι το σύνθημά του «Πρώτα η Αμερική» δεν σημαίνει απομονωτισμό, αλλά εμπορικές πολιτικές για να «προστατευτούν» τα συμφέροντα αμερικανικών εταιρειών και ...Αμερικανών εργαζομένων.

Ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Στίβεν Μνούτσιν, προλειαίνοντας το έδαφος για τη σημερινή ομιλία του Τραμπ, είχε εξηγήσει ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος μεταβαίνει στο Νταβός για να κλείσει συμφωνίες νέων επενδύσεων. Τόνισε ακόμη πως ο Τραμπ «φροντίζει για τους Αμερικανούς εργαζόμενους και τα αμερικανικά συμφέροντα με τον ίδιο τρόπο που αναμένεται να κάνουν όλοι οι άλλοι ηγέτες για τους δικούς τους λαούς και συμφέροντα»...

Ο Αμερικανός υπουργός Εμπορίου Γουίλμπουρ Ρος, εντούτοις, πήγε ένα βήμα παραπέρα, καθώς δήλωσε: «Πάντα γίνονταν εμπορικοί πόλεμοι. Η διαφορά τώρα είναι πως οι Αμερικανοί στρατιώτες έρχονται στους προμαχώνες... Οι εμπορικοί πόλεμοι δίνονται κάθε μέρα που περνά. Δυστυχώς, κάθε μέρα που περνά υπάρχουν διάφορα μέρη που παραβιάζουν τους κανόνες και επωφελούνται».

Υποκρισία από τους «πολέμιους του απομονωτισμού»

Απέναντι από τον Τραμπ στάθηκαν, στην άλλη πλευρά, Ευρωπαίοι ηγέτες, με πρώτους τον Εμ. Μακρόν και την Α. Μέρκελ, που πήραν θέση υπέρ της παγκοσμιοποίησης. Ο πρώτος πάντως εξαπέλυσε «επίθεση» σε τεχνολογικά μονοπώλια, καταγγέλλοντας την τεράστια φοροδιαφυγή τους και προτείνοντας στην ΕΕ αφενός να φτιάξει εντός του 2018 νομικό - φορολογικό πλαίσιο που να αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο ζήτημα, αφετέρου να δημιουργήσει ένα ταμείο με κεφάλαιο 10 δισεκατομμυρίων ευρώ που θα χρηματοδοτεί τις καινοτόμες τεχνολογίες, μολονότι αναγνώρισε την επόμενη στιγμή ότι θα καταστρέψουν «ενδεχομένως εκατομμύρια δουλειές σε όλο τον κόσμο». Και αναρωτήθηκε ρητορικά: «Αν αυτοί που καταστρέφουν τις θέσεις εργασίας δεν βοηθήσουν στη χρηματοδότηση της επανακατάρτισης των εργαζομένων, πώς θα το εξηγήσω εγώ αυτό στην εργατική και τη μεσαία τάξη;».

Σε παρόμοιο μοτίβο κινήθηκε και η Γερμανίδα καγκελάριος Α. Μέρκελ, επισημαίνοντας ότι «ο απομονωτισμός και ο προστατευτισμός» δεν είναι η λύση στις «διεθνείς οικονομικές προκλήσεις». Αναφέρθηκε ακόμη στους κινδύνους από τον «δεξιό και αριστερό λαϊκισμό στην Ευρώπη», χαρακτηρίζοντάς τον «δηλητήριο που δημιουργεί ανεπίλυτα προβλήματα». Κάλεσε τις χώρες της ΕΕ να «μιλήσουν με μία φωνή», τουλάχιστον στην εξωτερική πολιτική, «εάν θέλουμε οι Ευρωπαίοι να μας πάρουν σοβαρά»...

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Ναρέντρα Μόντι, πρωθυπουργός της Ινδίας, μιας δυναμικά αναπτυσσόμενης καπιταλιστικής οικονομίας, ο οποίος δήλωσε «αφοσιωμένος» στην προώθηση της ανάπτυξης (για το κεφάλαιο και όχι για το λαό, που στην πλειοψηφία του υποφέρει), αναγνωρίζοντας ότι η παγκοσμιοποίηση «έχει χάσει το λούστρο της». «Η λύση σε αυτήν την ανησυχητική κατάσταση κατά της παγκοσμιοποίησης δεν είναι η απομόνωση», είπε με έμφαση.

Η εκμετάλλευση «ευαγγέλιο»

Από την υπαρκτή αλλά επί της ουσίας υποκριτική αντιπαράθεση των εκπροσώπων του κεφαλαίου δεν πρέπει να χάνεται το κύριο, ανεξάρτητα από την αναλογία «ελεύθερου εμπορίου» και «προστατευτισμού». Οι καπιταλιστές αυξάνουν τα υπερκέρδη τους, τα τεράστια μονοπώλια γιγαντώνονται και όλοι μαζί καρπώνονται τον τεράστιο πλούτο που παράγει η εργατική τάξη. Αυτή την πραγματικότητα αποτύπωσαν τα στοιχεία που ανακοίνωσε τη Δευτέρα ακόμη και η βρετανική Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Οxfam», ενόψει του Παγκόσμιου Φόρουμ. Μεταξύ άλλων διαπιστώνεται ότι το πλουσιότερο 1% του πληθυσμού στον πλανήτη απολαμβάνει το 82% του παγκόσμιου πλούτου.

Κατέγραψε ότι μέσα στην τελευταία οκταετία της κρίσης ο πλούτος των δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε ετησίως στο 13%, δηλαδή τουλάχιστον έξι φορές ταχύτερα από τους μισθούς - ψίχουλα πολλών εργαζομένων, που στην καλύτερη περίπτωση είδαν αύξηση της τάξης του 2% ετησίως. Ανάμεσα σε άλλα, η καπιταλιστική βαρβαρότητα εκφράζεται και με το γεγονός, που βγαίνει από τα στοιχεία, ότι ένας διευθυντής μονοπωλιακού ομίλου κερδίζει σε τέσσερις ώρες όσα θα κερδίσει σε όλο τον εργασιακό του βίο ένας εργάτης κλωστοϋφαντουργίας στο Μπανγκλαντές. Ο καπιταλισμός, ανεξαρτήτως «σημαίας», επιτρέπει σήμερα στις ΗΠΑ ένας διευθυντής πολυεθνικής να κερδίζει σε μία μέρα όσα βγάζει ένας Αμερικανός εργάτης σε ένα χρόνο! Επιτρέπει επίσης ένας εργάτης να κερδίζει σήμερα, σε πραγματικούς όρους, όσα και το 1993, και ευνοεί τις μισθολογικές ανισότητες μεταξύ ανδρών και γυναικών για την ίδια δουλειά!

Μπροστά στις καταφανείς αδικίες, ανισότητες και φτώχεια που γεννά η καπιταλιστική βαρβαρότητα, βρέθηκαν κάποιοι, όπως ο ιδρυτής του WEF, Κλάους Σουάμπ, που προσπάθησαν να προειδοποιήσουν για τους κινδύνους που εγκυμονεί μία επόμενη καπιταλιστική κρίση, ή η αυτοματοποίηση των μέσων παραγωγής και η αντικατάσταση εκατομμυρίων θέσεων εργασίας από ρομπότ στο πλαίσιο της «τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης».

Ο Σουάμπ επιχείρησε έτσι να προβάλει την εντύπωση πως υπάρχει δήθεν «πιο ανθρώπινος» καπιταλισμός, εφιστώντας την προσοχή των κυβερνώντων στην ανάγκη μίας «ανάπτυξης για όλους», σε «σύγχρονη εκπαίδευση» που θα αξιοποιεί τα τεχνολογικά επιτεύγματα για να καταρτίσει νέο και παλιό εργατικό δυναμικό, σε πολιτικές αξιοποίησης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και μέτρα ανάπτυξης υποδομών που θα αντιμετωπίσουν τις κλιματικές αλλαγές.

Παράλληλα, οι διοργανωτές του Φόρουμ διέκριναν πέντε μεγάλους κινδύνους που είναι «πολύ πιθανόν» να συμβούν μέσα στην επόμενη 10ετία, συνδυάζοντας δεδομένα που ξεκινούν από περιβαλλοντικές απειλές και πολέμους μέχρι τη λεγόμενη «ψηφιακή» εγκληματικότητα. Διέκριναν έτσι ως παράγοντες μεγαλύτερων κινδύνων: α) ακραία καιρικά φαινόμενα, β) φυσικές καταστροφές, γ) κυβερνο-επιθέσεις, δ) παραβιάσεις ψηφιακών δεδομένων και ε) ανεπαρκή μέτρα αντιμετώπισης των κλιματικών αλλαγών.

Οι αναλυτές του WEF προέβλεψαν ακόμη «μελλοντικά σοκ» σε περιφερειακό ή διεθνές επίπεδο από: α) έναν συνδυασμό παραγόντων που θα μπορούσε να απειλήσει τη διεθνή επισιτιστική ασφάλεια, β) «κακόβουλα» δίκτυα τεχνητής νοημοσύνης που θα μπορούσαν να μειώσουν την αποδοτικότητα της οικονομίας μέσω διαδικτύου, γ) καταιγισμό εμπορικών πολέμων, που πολυμερείς οργανισμοί δεν θα μπορούν να αντιμετωπίσουν, δ) έξαρση των λαϊκισμών που μπορεί «να απειλήσουν την κοινωνική τάξη σε μία ή περισσότερες ώριμες δημοκρατίες», ε) αύξηση των ανισοτήτων ανάμεσα σε αυτούς που θα μπορούν ή όχι να αγοράσουν βιοτεχνολογικές εφαρμογές στην Υγεία ή την αύξηση αντίληψης, στ) απρόβλεπτη κλιμάκωση πολέμων σε επίπεδο χωρών εξαιτίας της έλλειψης συμφωνημένου πλαισίου κυβερνο-συγκρούσεων, ζ) κυβερνο-επιθέσεις, προστατευτισμό και πανσπερμία κανονισμών που οδηγούν σε «βαλκανοποίηση» του ίντερνετ, με αρνητικές επιπτώσεις και στην «πραγματική» οικονομία.

Ολα αυτά που διαμείβονται σε φόρα όπως το συγκεκριμένο, αλλά και άλλα που διοργανώνονται όλο το χρόνο σε όλο τον κόσμο, είναι χρήσιμα για τα λαϊκά στρώματα για να βγαίνουν συμπεράσματα, από την εξής σκοπιά: Των τεράστιων δυνατοτήτων που δίνουν η επιστήμη και η τεχνολογία για να λυθούν προβλήματα. Δυνατότητες όμως που αξιοποιούνται από τους εκμεταλλευτές για να πλουτίζουν και όχι για τη λαϊκή ευημερία. Φρένο σε αυτό μπαίνουν οι ξεπερασμένες καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, που πρέπει να ανατραπούν από τους πραγματικούς παραγωγούς του πλούτου.


Δ. ΟΡΦ.

ΓΑΛΛΙΑ - ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Η μείωση του εργασιακού «κόστους» στο επίκεντρο του ανταγωνισμού

Τον «αντεργατικό» ζήλο του Εμ. Μακρόν επαινούν Ευρωπαίοι οικονομολόγοι και προειδοποιούν τη Γερμανία ότι κινδυνεύει να μείνει πίσω «στη δυναμική της ανάπτυξης»

Από το επιχειρηματικό συνέδριο στις Βερσαλλίες με τη συμμετοχή 140 πολυεθνικών

Copyright 2018 The Associated

Από το επιχειρηματικό συνέδριο στις Βερσαλλίες με τη συμμετοχή 140 πολυεθνικών
Τον «ζήλο» που επιδεικνύει ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, στην προώθηση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων στη χώρα του, επαινούν Ευρωπαίοι οικονομολόγοι και προειδοποιούν τη γερμανική κυβέρνηση πως τα επόμενα χρόνια η Γερμανία θα βρεθεί πίσω από τη Γαλλία «στη δυναμική της ανάπτυξης». Εκτός κι αν αποφασίσει η επόμενη κυβέρνηση να προχωρήσει σε νέες δυναμικές μεταρρυθμίσεις.

Πολλοί οικονομολόγοι και επενδυτές μιλούν για «δυναμικό come back» της γαλλικής καπιταλιστικής οικονομίας, με κινητήρια δύναμη τα μέτρα Μακρόν για μείωση του εργασιακού «κόστους» και άλλα κίνητρα στους επιχειρηματικούς ομίλους. «Η Γαλλία έχει μια χρυσή δεκαετία μπροστά της και σύντομα θα αντικαταστήσει τη Γερμανία ως "ατμομηχανή ανάπτυξης" στην κορυφή της νομισματικής ένωσης», λέει ο Χόλγκερ Σμίντινγκ, επικεφαλής οικονομολόγος της τράπεζας Berenberg.

Η Γερμανία κινδυνεύει από τον «εφησυχασμό»

Ο ίδιος σε πρόσφατο άρθρο του τόνιζε πως η γερμανική οικονομία «βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση», εξαιτίας «των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που είχαν υιοθετηθεί γύρω στο 2004» (σ.σ. «Ατζέντα 2010» επί καγκελαρίας του σοσιαλδημοκράτη Γκέρχαρντ Σρέντερ). «Η επιτυχία της Γερμανίας απορρέει από το γεγονός πως μεταρρύθμισε την αγορά εργασίας της (...) Εγινε πιο ευέλικτη η αγορά εργασίας, τα επιδόματα ανεργίας λιγότερο γενναιόδωρα, ενώ μεταρρυθμίσεις στην κοινωνική πρόνοια, στην υγειονομική περίθαλψη και στις συντάξεις ανέκοψαν την αύξηση των εισφορών για τους εργοδότες», γράφει χαρακτηριστικά. Ενδεικτικά, με τα μέτρα της «Ατζέντας 2010», οι λεγόμενες «άτυπες μορφές» απασχόλησης (ανασφάλιστοι, μερική απασχόληση, ορισμένου χρόνου, ενοικιαζόμενοι, mini jobs κ.ά.) εκτινάχθηκαν και το 2016 αποτελούσαν το 40% των συμβάσεων του ιδιωτικού τομέα.

Σήμερα ο οικονομολόγος προειδοποιεί για «εφησυχασμό» και εν μέρει «ανακοπή των μεταρρυθμίσεων». Λέει, δηλαδή, ανοιχτά πως η «εξαιρετική κατάσταση» της ισχυρότερης καπιταλιστικής οικονομίας της Ευρώπης όχι μόνο δεν συνεπάγεται παροχές, οφέλη, βελτίωση των συνθηκών δουλειάς για το γερμανικό λαό, αντίθετα επιβάλλει περαιτέρω μεταρρυθμίσεις που θα μειώνουν εκ νέου το «κόστος» της εργασίας. Η όξυνση του ανταγωνισμού και των αντιθέσεων προϋποθέτει η εργασία να είναι όλο και πιο φτηνή για τους ομίλους, να συρρικνώνονται διαρκώς τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Σύμφωνα με την προκαταρκτική συμφωνία Χριστιανοδημοκρατών/Χριστιανοκοινωνιστών (CDU/CSU) και Σοσιαλδημοκρατών (SPD), «η νέα κυβέρνηση Μέρκελ θα καταργήσει το ανώτατο όριο εργοδοτικών εισφορών για υποχρεωτική υγειονομική ασφάλιση, αυξάνοντας το κόστος εργασίας», γράφει και προσθέτει: Αλλά και η δέσμευση, η αναλογία σύνταξης προς εισόδημα (πριν από τη σύνταξη) να μην πέσει κάτω από το 48%, «θα απαιτήσει υψηλότερες εργοδοτικές εισφορές και μεγαλύτερη συνεισφορά από το Δημόσιο. Με την πάροδο του χρόνου η Γερμανία θα καταστεί λιγότερο ελκυστική για να επενδύει και να προσλαμβάνει κανείς προσωπικό», υπογραμμίζει.

«Μετά την επόμενη κυκλική ύφεση της γερμανικής οικονομίας, οι εταιρείες δεν θα βρίσκονται σε τόσο καλή κατάσταση (...) Η μακροπρόθεσμη τάση ανάπτυξης της Γερμανίας δεν θα εξακολουθήσει να είναι τόσο υψηλή την ερχόμενη δεκαετία. Ωστόσο, οι καλές εποχές θα διαρκέσουν τουλάχιστον μέχρι το 2020 - '21», προβλέπει ο οικονομολόγος.

Ετσι, ελλείψει «πειστικών μεταρρυθμιστικών προγραμμάτων», «η Γαλλία θα μπορούσε να αποτελέσει νικητή σε σχέση με τη Γερμανία από το 2019 ή το 2020», καταλήγει.

Αντεργατική επίθεση, η μόνη «θεραπεία»

Πριν λίγους μήνες, η Γαλλία θεωρούνταν - όπως στις αρχές του 2000 η Γερμανία - ο «ασθενής» της Ευρωζώνης, με πολλά «βαρίδια» για την καπιταλιστική ανάπτυξη. Η μόνη αποτελεσματική «θεραπεία» για δυο ηγετικές ευρωπαϊκές χώρες ήταν και είναι η διαρκής συμπίεση του μισθολογικού και μη μισθολογικού «κόστους», παρατηρούν οι οικονομολόγοι.

Ο Μπρούνο Καβαλιέρ, επικεφαλής οικονομολόγος της Oddo-BHF (γαλλογερμανικό οικονομικό - επενδυτικό ινστιτούτο), βλέπει ήδη το τρέχον έτος «τις αισιόδοξες προοπτικές ανάπτυξης για τη Γαλλία», υπολογίζοντας πως το άλλοτε «προβληματικό παιδί της Ευρωζώνης θα αυξήσει τις οικονομικές επιδόσεις του κατά 2,4%. Θα ήταν η ισχυρότερη ανάπτυξη των τελευταίων 11 χρόνων».

«Είναι αξιοσημείωτο ότι τα αποτελέσματα όλων των μεταρρυθμίσεων θα μετρηθούν μεσοπρόθεσμα, αλλά έχουν ήδη ψυχολογική επίδραση», δηλώνει ο Ντιντιέρ Σεν - Ζορζ, διευθύνων σύμβουλος του διαχειριστή περιουσιακών στοιχείων Carmignac. Οι μεταρρυθμίσεις Μακρόν (διευκόλυνση απολύσεων, περιορισμός αποζημιώσεων, Ασφαλιστικό κ.ά.), με στόχο να δημιουργήσουν «πιο προβλέψιμες συνθήκες για τους επιχειρηματίες και τους επενδυτές», δείχνουν ήδη σημάδια αλλαγής της καπιταλιστικής οικονομίας προς το καλύτερο. Ενώ θα ακολουθήσουν σύντομα και άλλες «μεταρρυθμίσεις», όπως στην ασφάλιση των ανέργων, στην επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση, στα συνταξιοδοτικά ταμεία.

Επίσης, η φορολογία των επιχειρήσεων με 33% - ένας από τους υψηλότερους συντελεστές στις χώρες του ΟΟΣΑ - θα μειωθεί από τη γαλλική κυβέρνηση στο 25% έως το 2022, για να προωθηθεί η χώρα στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ανταγωνισμό. Ακόμη θα γίνουν αλλαγές στις κρατικές επιχορηγήσεις προς τις επιχειρήσεις, θα περικοπούν και άλλο οι δημόσιες δαπάνες και μέσω μαζικών ιδιωτικοποιήσεων θα χρηματοδοτηθεί ένα ταμείο επιχειρηματικής καινοτομίας ύψους 10 δισ. ευρώ.

Ως αποτέλεσμα των εφαρμοζόμενων και σχεδιαζόμενων μέτρων, το «βαρόμετρο» της επιχειρηματικής διάθεσης ανήλθε το Δεκέμβρη στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 10 χρόνων. Σύμφωνα με έρευνα της συμβουλευτικής εταιρείας επενδύσεων «Ipsos», οι ξένοι επενδυτές εμφανίζουν αυξημένη προθυμία να φέρουν τα χρήματά τους στη Γαλλία: Το 72% των ερωτηθέντων διευθυντών ήταν πεπεισμένοι ότι η μητρική τους εταιρεία θα επενδύσει χρήματα στη Γαλλία. Το 2016, μόνο το 38% είχε απαντήσει θετικά.

Αυτήν την αντιστροφή του «επενδυτικού κλίματος» έδειξε και η πρόσφατη συνάντηση του Εμ. Μακρόν με επικεφαλής 140 πολυεθνικών μονοπωλιακών ομίλων στις Βερσαλλίες, όπου με βασικό «κράχτη» τις εκτεταμένες αντεργατικές μεταρρυθμίσεις και τις ελαφρύνσεις στο κεφάλαιο, προσπάθησε να προσελκύσει επενδύσεις κορυφαίων ομίλων («Goldman Sachs», «Novartis», «JP Morgan», «Coca-Cola», «Danone», «Google», «Τoyota», «Rolls Royce», «Siemens», του κινεζικού κολοσσού ηλεκτρονικού εμπορίου «Alibaba» κ.ά.) και να εκμεταλλευτεί τη μετά Brexit εποχή.

«Ανακοινώθηκαν επιχειρηματικά σχέδια αξίας άνω των 3 δισ. ευρώ», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Μπ. Γκριβό. «Σχέδια, που δεν θα είχαν προκύψει χωρίς τις μεταρρυθμίσεις Μακρόν υπέρ των επιχειρήσεων», πρόσθεσε.

Η Γαλλία πάει για το «χρυσό»

Παρά το ξεκάθαρα φιλοκαπιταλιστικό σχέδιο της επόμενης γερμανικής κυβέρνησης, όπου περιέχονται κίνητρα, ελαφρύνσεις, τεράστιες κρατικές επενδύσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο κ.ά., οι Γερμανοί Βιομήχανοι και άλλες επιχειρηματικές ενώσεις υποδέχτηκαν «χλιαρά» έως «ψυχρά» τα αποτελέσματα των διερευνητικών συνομιλιών, αλλά και τη διάθεση των Σοσιαλδημοκρατών για «σκληρή διαπραγμάτευση», προκειμένου να μπουν σε έναν ακόμη μεγάλο συνασπισμό. Μάλιστα, πολλοί επιχειρηματίες προειδοποιούν για τη «σταθερότητα» και το «κόστος» του ενδεχόμενου μεγάλου συνασπισμού και προτάσσουν ανοιχτά μια μειοψηφική κυβέρνηση υπό την Μέρκελ ως καλύτερη επιλογή.

Αντί τα τρία κόμματα να εξετάσουν «ένα πειστικό πρόγραμμα για το μέλλον, σχεδιάζουν πώς μπορούν να διανεμηθούν τα δισεκατομμύρια του πλεονασματικού προϋπολογισμού», παρατηρεί ο Χ. Σμίντινγκ. Μάλιστα, επικρίνει τους αστούς πολιτικούς που «ενώ η χώρα πάει τόσο καλά, σκέφτονται παροχές, αντί για μεταρρυθμίσεις»! Γενικότερα στη Γερμανία εκφράζεται έντονη «γκρίνια» από οικονομικούς παράγοντες και το γερμανικό Τύπο, τόσο για την «ξεπερασμένη» πια Αγκελα Μέρκελ, όσο και συνολικά για το «παλιό και φθαρμένο» πολιτικό προσωπικό.

Η επόμενη γερμανική κυβέρνηση θα έχει ένα τεράστιο δημοσιονομικό περιθώριο, ύψους 45 δισ. ευρώ, αποτέλεσμα της βαριάς λαϊκής φορολογίας και της ανάπτυξης της οικονομίας, και το γερμανικό κεφάλαιο απαιτεί να μη δοθεί «δεκάρα τσακιστή» σε παροχές, ελαφρύνσεις και άλλα κυριολεκτικά «ψίχουλα». Π.χ. εκφράζεται «ανησυχία» για τα σχέδια της επόμενης κυβέρνησης να καταργήσει το φόρο αλληλεγγύης, καθώς θα λείψουν ποσά για τη χρηματοδότηση των επειγουσών επενδύσεων, ενώ ζητούν σημαντικές ελαφρύνσεις στη φορολογία τους και τα ενεργειακά κόστη για τις επιχειρήσεις τους. Βιομήχανοι και άλλοι εργοδότες έχουν απορρίψει κατηγορηματικά διάφορα που «ψέλλιζε» το SPD για ρύθμιση της «εργασιακής ζούγκλας» και τόνιζαν πως η απεριόριστη ευελιξία είναι απαραίτητη για τις επιχειρήσεις.

«Η Γερμανία συμπεριφέρεται σαν κορυφαίος αθλητής, ο οποίος προηγείται τόσο πολύ, που νομίζει πως πρέπει να προπονείται λιγότερο. Από την άλλη, η Γαλλία προπονείται τόσο σκληρά και θα νικήσει τη Γερμανία στον ανταγωνισμό για το χρυσό μετάλλιο», καταλήγει ο Σμίντινγκ.

Σε αυτόν το σφοδρό ανταγωνισμό, η πρωτοβουλία Μακρόν για τη μεταρρύθμιση της ΕΕ και της Ευρωζώνης θα αποτελέσει πεδίο ανελέητου παζαριού μεταξύ γαλλικών και γερμανικών μονοπωλιακών ομίλων για τον αναβαθμισμένο ρόλο τους μέσα στη λυκοσυμμαχία.


Ε. Μ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ