Τετάρτη 26 Γενάρη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Οταν αντιπολιτεύεσαι ... τον εαυτό σου

Γρηγοριάδης Κώστας

Καυχιέται η ηγεσία του ΣΥΝ ότι η κυβέρνηση εφαρμόζει τις προτάσεις της ...αλλά με ...λάθος τρόπο! Η προσπάθειά της να αντιπολιτευτεί κινήσεις της κυβέρνησης που αποτελούν και δικές της προτάσεις, στο πλαίσιο μιας πολιτικής διαχείρισης του συστήματος που εκφράζει, οδηγεί την Κουμουνδούρου σε παραλογισμούς και νοητικές ακροβασίες.

Προχτές, ο Αλ. Τσίπρας διεκδίκησε την πατρότητα προτάσεων, όπως απευθείας δανεισμός απ' την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ευρωομόλογο, αναδιάρθρωση του χρέους, και συμπλήρωσε: «Η αναδιάρθρωση θα έρθει με όρους που οι πιστωτές θα μας επιβάλουν και απλά θα τους φέρουν στον πρωθυπουργό για άλλη μία φορά να τους υπογράψει (...) Ο κ. Παπανδρέου πρέπει τώρα να πει την αλήθεια και να διεκδικήσει αναδιαπραγμάτευση του χρέους χωρίς επώδυνους όρους»! Το περιεχόμενο, δηλαδή, μέτρων όπως αυτά θα εξαρτηθεί απ' την ...αποφασιστικότητα και τη ...διεκδικητικότητα του πρωθυπουργού, ισχυρίζεται ο ΣΥΝ, για να αποκρύψει ότι μέτρα σαν αυτά αν εφαρμοστούν δε θα αποσκοπούν παρά στο να θωρακίσουν τα συμφέροντα των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, του κεφαλαίου και θα φέρουν αντικειμενικά νέα βάρβαρα μέτρα σε βάρος του λαού. Οπως αποκρύπτει και το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει πλήρη γνώση και απόλυτα συμφωνήσει και δεν είναι έρμαιο, όπως αναφέρει ο Αλ. Τσίπρας, των πιστωτών της χώρας.

Στο ίδιο ακριβώς πνεύμα και η δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΝ, Π. Σκουρλέτη, που διαπίστωσε ότι «η διαφαινόμενη αναδιάρθρωση του χρέους, που προωθείται από τους κυρίαρχους ευρωπαϊκούς κύκλους, οδηγεί σε νέα μνημόνια και στη διά βίου λιτότητα για τον κόσμο της εργασίας», και συμπλήρωσε προκαλώντας την κοινή λογική: «Σήμερα απαιτείται η συνολική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους τόσο του ελληνικού όσο και του συνόλου των υπερχρεωμένων ευρωπαϊκών κρατών της ΕΕ»! Ζητά, δηλαδή, αυτό που προωθείται, αν και γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να προωθηθεί με άλλους όρους απ' αυτούς που και η ίδια καταγγέλλει, τους βαθιά αντιλαϊκούς.

Να, λοιπόν, γιατί δίκαια συγκαταλέγονται στους επίδοξους σωτήρες του συστήματος σκορπώντας αυταπάτες για ευρωομόλογο για την ανάπτυξη κόντρα στις αγορές, με χαμηλό επιτόκιο, λες και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα γίνει φιλανθρωπικό ίδρυμα από καπιταλιστικός οργανισμός.

Αναίσχυντη πράξη εντυπωσιασμού...

Η χτεσινή επίσκεψη της υπουργού Εργασίας, Λούκας Κατσέλη, στο Συγκρότημα Ειδικών Σχολείων του Δήμου Αιγάλεω, όπου μοίρασε παιχνίδια νόησης, εξωσχολικά βιβλία και εκπαιδευτικό υλικό μόνο συμβολική «φιέστα» μπορεί να θεωρηθεί, καθώς δεν αντιμετωπίζει ούτε στο ελάχιστο τα οξυμένα προβλήματα της Ειδικής Αγωγής. Ομως, και ως προς αυτό που συμβόλιζε, ως πράξη δήθεν ενδιαφέροντος της κυβέρνησης που εμπορευματοποιεί στο έπακρο την Παιδεία και την Πρόνοια, δεν είναι τίποτε άλλο από μια συνηθισμένη προσπάθεια με προπαγανδιστική φιέστα να συγκαλυφθεί η αντιλαϊκότητα της κυβέρνησης, προσβάλλοντας μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς.

Αυτή τη στιγμή 185.000 παιδιά με αναπηρίες, που βρίσκονται σε ηλικία εκπαίδευσης, είναι αποκλεισμένα από την Ειδική Αγωγή. Οσον αφορά στα συγκεκριμένα σχολεία που επισκέφτηκε η υπουργός, η κατάσταση - όπως αναδείχθηκε σε περιοδεία του βουλευτή του ΚΚΕ Νίκου Παπακωνσταντίνου, το Δεκέμβρη - είναι η εξής: Στο Νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο του Δήμου Αιγάλεω, για παιδιά με αυτισμό, δεν υπάρχει ψυχολόγος. Ο ένας λογοθεραπευτής δεν επαρκεί ούτε για μία ώρα τη βδομάδα θεραπεία για τα 35 παιδιά. Ο εργοθεραπευτής εργάζεται μόλις 15 ώρες τη βδομάδα, ενώ δεν υπάρχει νοσηλευτής, αν και υπάρχουν παιδιά με προβλήματα υγείας, που ακολουθούν φαρμακευτική αγωγή. Για τα δύο σχολεία υπάρχουν μόλις 3 βοηθοί και απ' τους 20 εργαζόμενους μόλις 6 είναι μόνιμοι. Στο Εργαστήρι Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΕΕΕΕΚ) του δήμου φοιτούν 132 παιδιά, πολύ περισσότερα απ' τις δυνατότητες του σχολείου, ενώ και εκεί η πλειοψηφία του προσωπικού είναι αναπληρωτές και αποσπασμένοι.

... ενώ οι ελλείψεις μαστίζουν

Η υπουργός Εργασίας εφαρμόζει, υπηρετεί και προπαγανδίζει ως αναγκαία την παραπάνω πολιτική. Είναι στέλεχος μιας κυβέρνησης που καλεί το λαό να πληρώσει τα σπασμένα της κρίσης που δημιούργησε η πλουτοκρατία, πρωτοστατεί, όπως όλη η κυβέρνηση, ώστε οι εργαζόμενοι (σ.σ. οι γονείς των παιδιών που τους μοιράζει βιβλία και τσουλήθρες) να χάσουν και τα στοιχειώδη δικαιώματά τους. Ταυτόχρονα με τη χτεσινή της περιοδεία διαφήμισε το προωθούμενο νομοσχέδιο για την Κοινωνική Επιχειρηματικότητα και τις «νέες δυνατότητες απασχόλησης που ανοίγονται για τα παιδιά των ειδικών δομών», τα οποία θα έχουν την «ευκαιρία» να γίνουν επιχειρηματίες. Ποιον κοροϊδεύει η υπουργός; Μήπως δε γνωρίζει ότι για τα παιδιά που αποφοιτούν από τα ΕΕΕΕΚ δεν υπάρχουν ενδιάμεσες δομές για την απορρόφησή τους, σπάνια οι δεξιότητες που αποκτούν καταλήγουν στο να βρουν δουλειά και η ανεργία στους ικανούς προς εργασία ΑμΕΑ ξεπερνά με επίσημα στοιχεία το 85%;

Πατρίδα τους τα κέρδη

Οταν στο εσωτερικό της χώρας εφαρμόζεται μια πολιτική αντιλαϊκή ως το μεδούλι για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, η εξωτερική πολιτική δεν μπορεί παρά να συμβαδίζει προς την ίδια κατεύθυνση. Και στις δύο περιπτώσεις, ο αποπροσανατολισμός του λαού επιβάλλει τον εξωραϊσμό του ταξικού τους περιεχομένου. Ετσι, η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης «βαφτίζεται» για παράδειγμα «εκσυγχρονισμός», ενώ η εξωτερική ονομάζεται «εξωστρεφής» και κατ' επιταγήν ενός «νέου πατριωτισμού». Πρόκειται για έννοιες, που θέλουν να συγκαλύψουν το γεγονός ότι και η εξωτερική πολιτική χαράσσεται διαχρονικά από τα αστικά κόμματα και τις κυβερνήσεις τους με μοναδικό γνώμονα τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Σε συνθήκες όξυνσης της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, μια τέτοια στρατηγική μυρίζει κυριολεκτικά μπαρούτι για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς. Σαν «εξωστρέφεια» παρουσιάζουν την προσπάθεια για καινούριες κολεγιές, που θα ανοίξουν νέα πεδία δράσης και κερδοφορίας στην ντόπια πλουτοκρατία, με την ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας σε ήδη ανοιχτά απ' τον ιμπεριαλισμό μέτωπα, σε χώρες των οποίων ορέγεται τις πλουτοπαραγωγικές πηγές ή τον έλεγχο των δρόμων μεταφοράς ενέργειας. Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, στη λεκάνη της Μεσογείου, οι συζητήσεις περί ύπαρξης πλούσιων ενεργειακών κοιτασμάτων, η σύσφιξη των σχέσεων με το Ισραήλ, δεν είναι άσχετα μεταξύ τους γεγονότα. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και οι συζητήσεις μυστικής διπλωματίας για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τη συνδιαχείριση του Αιγαίου με εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, όπως και η μετατροπή του Αιγαίου σε ΝΑΤΟική θάλασσα.

Η «εξωστρέφεια» της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης υπηρετεί το συμφέρον της αστικής τάξης, η οποία διεκδικεί νέες αγορές για να εξάγει τα κεφάλαιά της, να πατήσει πόδι και να βάλει χέρι στις πηγές που μπορούν να της αποδώσουν κέρδη. Στο πλαίσιο αυτής της «εξωστρεφούς» και «πολυμερούς» πολιτικής, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στήριξε την ιμπεριαλιστική επέμβαση εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, συμμετέχει στο στρατό κατοχής στο Αφγανιστάν και σε άλλα ιμπεριαλιστικά μέτωπα. Αυτή η πολιτική καμία σχέση δεν έχει με τον πραγματικό πατριωτισμό, ο οποίος ταυτίζεται με την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων και μόνο. Το κεφάλαιο, άλλωστε, δε γνωρίζει πατρίδες, γι' αυτό και ο «νέος πατριωτισμός» των πολιτικών του εκπροσώπων αντιμετωπίζει σαν βαρίδια κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Ο ελληνικός λαός καλείται σε εγρήγορση. Να απορρίψει το ιδεολόγημα και το αντιδραστικό περιεχόμενο του «νέου πατριωτισμού», που αντανακλά τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου στην εποχή του ιμπεριαλισμού. Πατριωτισμός για το κεφάλαιο και τα κόμματά του είναι τα κέρδη. Να αντιτάξει ο λαός το δικό του πατριωτισμό και τον διαλεκτικά δεμένο μ' αυτόν διεθνισμό, την αλληλεγγύη του στους λαούς που ο ιμπεριαλισμός έχει βάλει στο μάτι. Να καταστήσει σαφές με την πάλη του ότι τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας είναι αδιαπραγμάτευτα, δεν απεμπολούνται, δεν εκχωρούνται, δε θα αποτελέσουν τις «παράπλευρες απώλειες» του πολέμου που διεξάγει η πλουτοκρατία για κέρδη, ούτε «προϊόντα» συνδιαλλαγής και ανταλλαγής. Να συστρατευτεί με το ΚΚΕ στην κατεύθυνση του άλλου δρόμου ανάπτυξης. Για μια πραγματικά φιλολαϊκή εσωτερική και εξωτερική πολιτική, με γνώμονα τα συμφέροντα του λαού και την ανάπτυξη αμοιβαία επωφελών σχέσεων με τους άλλους λαούς, σε συνθήκες λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, χωρίς καπιταλιστές και μονοπώλια.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Η πραγματικότητα που τους συμφέρει...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΟ ΟΤΙ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ «βλέπει» πράγματα που κάθε άλλος Ελληνας αδυνατεί να διακρίνει, το ξέραμε (θυμάστε, άλλωστε, και εκείνο το «σποτ» του ΠΑΣΟΚ, όπου «έβλεπε γύρω του πρόσωπα...»).

Απλά, μετά τη συνάντηση με τον Γ. Προβόπουλο το διαπιστώσαμε, αφού κατάφερε να δει έως και «θετικές ενδείξεις», στις οποίες μας οδήγησε η πολιτική της κυβέρνησης.

Ετσι, λοιπόν, περνάμε σε ένα νέο είδος κυβερνητικής προπαγάνδας, σύμφωνα με την οποία όλοι περνάμε καλά, χωρίς προβλήματα και βαδίζουμε στο δρόμο της ευημερίας.

Ισως να μην μπορούμε να το αντιληφθούμε, να το καταλάβουμε και να το δούμε. Δεν πειράζει, όμως. Το «βλέπει» ο Γιώργος Παπανδρέου.

Υποθέτουμε ότι ο Γ. Προβόπουλος, που - λογικά - έχει λιγότερα «οράματα» και περισσότερες ...υλικές απαιτήσεις για τα κέρδη των τραπεζικών ομίλων, θα «είδε» αυτά που ήθελε κατά τη διάρκεια της συνάντησης.

Αλλωστε, το είπε ο άνθρωπος: Το τραπεζικό σύστημα βιάζεται και ανυπομονεί να συμβάλει στην ανάπτυξη με τη ρευστότητά του. Δεν κρατιέται.

Πιο συγκεκριμένα, να του δίνουν τζάμπα λεφτά για τα ταμεία του και αυτό να δανείζει - όσους και όπως θέλει - για να βγάλει περισσότερα κέρδη.

Εδώ που τα λέμε, όποιος και αν ήταν στη θέση τους θα ...βιαζόταν να παίξει τον αναπτυξιακό ρόλο του.

Ισως - προς τους κυβερνώντες το λέμε - αυτός είναι ο λόγος που οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι δεν επιδεικνύουν την ίδια σπουδή. Γιατί ο δικός τους «αναπτυξιακός ρόλος» είναι να πληρώνουν.

ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΑΝΗΣΥΧΟΥΣΕ για ένα νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, ας το ...ξανασκεφτεί. Χτες ο αρμόδιος υπουργός, Γ. Κουτρουμάνης, δήλωσε ότι δε θα θιχτούν τα όρια ηλικίας και το ύψος των συντάξεων.

Την τελευταία φορά που η κυβέρνηση δήλωσε επισήμως κάτι τέτοιο, πήγε τα όρια ηλικίας στα 65 και τη σύνταξη στα 350 ευρώ...


Γρηγοριάδης Κώστας

«Πισώπλατο» χτύπημα

Γρηγοριάδης Κώστας

«Θα έπρεπε να υπάρχει οδικός χάρτης - όχι μια γενική δυνατότητα κάντε επιχειρησιακές ή κόψτε τις αμοιβές - ένας οδικός χάρτης πώς θα διασωθεί πραγματικά μια επιχείρηση». Μόνο σαν χαστούκι και βάναυση πρόκληση σε βάρος των εργαζομένων μπορεί να ερμηνευτεί η παραπάνω δήλωση (στον «Φλας») του προέδρου της ΓΣΕΕ, με την οποία επαναφέρει την επαίσχυντη θεωρία περί του οδικού χάρτη υπέρ των επιχειρήσεων. Το μέγεθος της πρόκλησης γίνεται πολύ μεγαλύτερο, γιατί η δήλωση γίνεται σε μια στιγμή που ο ολομέτωπος πόλεμος σε βάρος των εργαζομένων από την πλουτοκρατία και την κυβέρνηση γίνεται ακριβώς με αυτό τον μπούσουλα: Τη διάσωση της επιχείρησης. Αυτό ακριβώς είναι το «ευαγγέλιο» που επισείουν καθημερινά οι εργοδότες στους χώρους δουλειάς για να πετσοκόψουν άγρια τους μισθούς, να κάνουν απολύσεις, να κάνουν λάστιχο τις εργασιακές σχέσεις και να διαλύσουν τη ζωή των εργαζομένων. Κι όμως, σε αυτήν ακριβώς τη στιγμή έρχεται η ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ να χτυπήσει «πισώπλατα» τους εργαζόμενους, αναγορεύοντας ως υπέρτατο στόχο τη διάσωση της επιχείρησης. Και μάλιστα όχι μόνο με μια επιχειρησιακή σύμβαση ή πετσόκομμα των αμοιβών, αλλά θέλει ολοκληρωμένο σχέδιο ή οδικό χάρτη, σύμφωνα με την κομψή ορολογία του Γ. Παναγόπουλου. Γνωρίζει, όμως, ότι αυτός ο οδικός χάρτης οδηγεί στη φτώχεια και την εξαθλίωση τους εργαζόμενους.

Αβίωτη «ανάπτυξη»

«Εχουμε ήδη θετικές ενδείξεις βιώσιμης ανάπτυξης», διαπίστωσε ο πρωθυπουργός και μαζί του έσπευσε να συμφωνήσει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας στη συνάντηση που είχαν χτες. Ηταν μάλλον περιττό να διευκρινίσουν ποιες είναι αυτές οι θετικές ενδείξεις βιώσιμης ανάπτυξης, επειδή ο λαός τις βλέπει καθημερινά. Ενδεικτικά αναφέρουμε: Η φτώχεια και η εξαθλίωση γενικεύονται και παίρνουν μόνιμα χαρακτηριστικά. Ολοένα και περισσότερες οικογένειες ανέργων και χαμηλόμισθων αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης. Η ανεργία αυξάνεται με ξέφρενους ρυθμούς, ενώ το επίδομα ανεργίας το παίρνει μια μικρή μειοψηφία. Η ληστεία του λαϊκού εισοδήματος, που πραγματοποιείται μέσα από το νέο άγριο κύμα αβάσταχτων αυξήσεων στα τρόφιμα, στα είδη πρώτης ανάγκης, στους λογαριασμούς ρεύματος, νερού, στα καύσιμα, διόδια, κ.ο.κ., έχει αποκτήσει πρωτοφανείς διαστάσεις. Το ίδιο το πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων, η γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, η άγρια εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας... Κι όμως, αυτά θεωρούν ο πρωθυπουργός και ο κεντρικοτραπεζίτης ως ενδείξεις βιώσιμης ανάπτυξης. Η ραγδαία μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης είναι η σταθερή βάση που εγγυάται τη βιώσιμη ανάπτυξη, δηλαδή την «αειφόρο» κερδοφορία του κεφαλαίου. Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για την καπιταλιστική ανάπτυξη, που είναι αβίωτη για το λαό, ο οποίος πρέπει να τραβήξει το δρόμο της ανάπτυξης με γνώμονα τις ανάγκες του.

Υποκρισία

Την «τσάκισε» τη «Ζήμενς» η κυβέρνηση. Είναι απολύτως βέβαιο ότι ο διευθύνων σύμβουλος της θυγατρικής της γερμανικής πολυεθνικής δε θα μπορεί να κλείσει μάτι μετά την ...αυστηρή επιστολή που του έστειλε χτες ο Χ. Παμπούκης. Σε ύφος που δε σηκώνει αντιρρήσεις, ο υπουργός Επικρατείας σημειώνει ότι ...«θα ήμουν ευτυχής αν θα μπορούσατε, επαναλαμβάνω, να βοηθήσετε εποικοδομητικά και στην αποκάλυψη της αλήθειας, κάτι που θα μας παράσχει τη δυνατότητα επιβολής δίκαιης τιμωρίας»! Με άλλα λόγια, εκλιπαρεί τη «Ζήμενς» να συμβάλει στην αποκάλυψη της αλήθειας αν βέβαια ευαρεστηθεί και χάριν της δίκαιης τιμωρίας! Το καλύτερο όμως είναι ότι φροντίζει να δώσει και κίνητρα, μιλώντας με τη «γλώσσα» που καταλαβαίνουν οι πολυεθνικές. Υπόσχεται στη «νέα» «Ζήμενς» - την αποκαλεί νέα γιατί, όπως υποστηρίζει, έχει εξυγιανθεί από τις αμαρτίες του παρελθόντος(!) - ότι μπορεί να συνεχίσει τις μπίζνες στη «νέα Ελλάδα» που δημιουργεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που, όπως γράφει, πασχίζει «να δημιουργήσει ένα καθαρό φιλοεπενδυτικό περιβάλλον»... Η υποκρισία τους δεν έχει όρια. Η ίδια η επιστολή, βέβαια, είναι μια θεατρινίστικη κίνηση, γιατί κανείς δεν πιστεύει ότι η «Ζήμενς» θα αποκαλύψει σε ποιους μοίρασε τις μίζες είτε στο ΠΑΣΟΚ είτε στη ΝΔ.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Να πετύχει η απεργία

Η άνευ προηγουμένου επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι δεν αφήνει κανένα περιθώριο ούτε για εφησυχασμό ούτε για αναβολές. Τώρα, σήμερα, επιβάλλεται να οργανωθεί η απόκρουση της ολομέτωπης επίθεσης. Να δυναμώσει η πάλη για την προστασία των ανέργων, την υγεία του λαού, τις Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις, τους μισθούς, την ασφάλιση, την ακρίβεια κ.λπ. Να πάρει απάντηση ο ιδεολογικοπολιτικός πόλεμος που εξαπολύει το κεφάλαιο με τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς του υπηρέτες, συκοφαντώντας και στοχοποιώντας τις ανάγκες των παραγωγών του πλούτου και όλου του εργαζόμενου λαού. Να γιατί η επιτυχία της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας του Φλεβάρη αναδεικνύεται ως πρώτιστο καθήκον για την εργατική τάξη.

Επιτυχία των απεργιακών κινητοποιήσεων σημαίνει, πρώτα και κύρια, ότι η προετοιμασία τους θα ενισχύσει την οργάνωση του λαού στα ταξικά σωματεία, με εντατική δράση στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές. Και θα είναι θετικός στο βαθμό που η απόφαση για απεργία, η μαζική συμμετοχή, η διατύπωση σύγχρονων αιτημάτων θα γίνεται υπόθεση όλο και περισσότερων εργαζομένων. Στο βαθμό που αμφισβητείται συνολικά και οργανωμένα η πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, της ΕΕ, η λογική της ανταγωνιστικότητας και της διάσωσης των επιχειρήσεων. Στο βαθμό που θα αναδεικνύεται η ανάγκη της πάλης για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών της εργατικής οικογένειας, κόντρα στη δράση της εργοδοσίας να πληρώσουν τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης. Στο βαθμό που οι εργαζόμενοι, οικοδομώντας την ταξική τους ενότητα, παλεύουν για να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση. Στο βαθμό που θα δυναμώνει η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους νέους των λαϊκών οικογενειών, γιατί ενιαία επίθεση δέχονται, ενιαία πρέπει να είναι και η αντεπίθεση.

Ακριβώς όλα τα παραπάνω πολεμάει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός. Για παράδειγμα, η λογική της ανταγωνιστικότητας οδήγησε την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να αναπαράγει τα εκβιαστικά διλήμματα εργοδοτών και κυβέρνησης σχετικά με τις επιχειρησιακές συμβάσεις. Τέτοιες υπέγραψαν ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ στη «ΝΕΟΓΑΛ» και η παράταξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στον «Παπαστράτο». Δεν είναι τυχαίο ότι συστηματικά απορρίπτουν προτάσεις των ταξικών δυνάμεων για απεργία, με διάφορα προσχήματα: Σε επίπεδο ΓΣΕΕ είτε ισχυρίζονται ότι δεν είναι ώριμες οι συνθήκες, είτε απλά κωλυσιεργούν «παίζοντας» με ημερομηνίες. Σε επίπεδο ΕΚ, Ομοσπονδιών, Συνδικάτων περιμένουν τη ΓΣΕΕ να πάρει απόφαση, καθώς ταυτίζονται με την πλειοψηφία της ιδεολογικά και πολιτικά. Και έτσι υπονομεύουν τις διαθέσεις για αγώνα, καλλιεργούν μοιρολατρία, τσακίζοντας το κίνημα, βάζοντας πλάτη στο πέρασμα της αντεργατικής πολιτικής.

Ετσι, οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» μπλόκαραν παντού την προκήρυξη και προετοιμασία απεργιακών κινητοποιήσεων με πλαίσιο αντίστοιχο των εργατικών αναγκών (π.χ. ΕΚ Πειραιά, ΕΚ Θεσσαλονίκης, Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας, ΟΜΕ ΟΤΕ, Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία, Ομοσπονδία Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας...). Οπως έκαναν και με την απεργία στις 10 Φλεβάρη, που τσαλαπάτησαν την απόφαση δεκάδων Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και Συνδικάτων και, μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση, έκαναν μιαν ακόμη διασπαστική κίνηση αποφασίζοντας για απεργία στις 23 Φλεβάρη. Αλλωστε, η γραμμή πάλης που προβάλλουν είναι ο συμβιβασμός με το κεφάλαιο. Γι' αυτό και οι εργαζόμενοι πρέπει να εγκαταλείψουν αυτές τις δυνάμεις. Τα σωματεία, τα συνδικάτα, να συσπειρωθούν με το ΠΑΜΕ, κατακτώντας την ταξική ενότητα πάλης ενάντια στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Είναι μονόδρομος.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ