«Βεβαίως πάμε να κυβερνήσουμε με τη ΝΔ, με προγραμματικό πλαίσιο, δηλαδή τρία πράγματα αδιαπραγμάτευτα»... Καθαρά και ξάστερα το είπε χτες η εκλεγμένη με το ΠΑΣΟΚ, Μιλένα Αποστολάκη, μιλώντας στο ΜΕΓΚΑ. Αυτό, λοιπόν, εννοεί το ΠΑΣΟΚ όταν ζητά να το ψηφίσουν για να είναι ...«ισχυρή αντιπολίτευση». Βέβαια, το ΠΑΣΟΚ έχει πολλά μεταπτυχιακά στην εξαπάτηση του λαού εδώ και δεκαετίες. Ζητά να γίνει αντιπολίτευση στη ΝΔ και ταυτόχρονα δηλώνει έτοιμο να κυβερνήσει μαζί της. Το ίδιο έκανε και στις προηγούμενες εκλογές, κρατώντας το «δίπορτο» με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και το ερώτημα είναι: Γίνεται το ΠΑΣΟΚ να αντιπολιτευθεί την ίδια πολιτική που υπηρέτησε ως κυβέρνηση, αλλά και ως αντιπολίτευση, όπως έκανε άλλωστε και ο ΣΥΡΙΖΑ; Αμ δεν γίνεται... Και δεν χρειάζεται να πάει κανείς μακριά. Ο σημερινός πρόεδρός του ήταν γραμματέας του ΠΑΣΟΚ όταν ψηφιζόταν το 2ο μνημόνιο. Στην κοινοβουλευτική του ομάδα υπάρχουν στελέχη που «κόσμησαν» αντιλαϊκές κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις με τη ΝΔ. Και το «καλύτερο»; Υπεύθυνος προγράμματος του ΠΑΣΟΚ είναι ο Χριστοδουλάκης, τέως υπουργός Ανάπτυξης και Οικονομίας - Οικονομικών, ο οποίος είχε προτείνει να αντικατασταθεί το μνημόνιο από «μια νέα Συμφωνία αρχών και αμοιβαίων δεσμεύσεων, που θα περιλαμβάνει δημοσιονομικούς στόχους όπως τα κριτήρια του Μάαστριχτ»...

«Προβληματισμοί» για τη «θεσμική ανισορροπία» και για το «κενό» που υπάρχει στο «υπουργείο αντιπολίτευσης» συζητιούνται αυτές τις μέρες από τα αστικά επιτελεία, στον απόηχο του αποτελέσματος των εκλογών και ενόψει των επόμενων. Ανάλογους προβληματισμούς εκφράζουν όμως και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Αλ. Χαρίτσης, που δήλωσε ότι «απαιτούνται νέοι όροι ισορροπίας στο πολιτικό σύστημα» και γι' αυτό πρέπει να ψηφιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο καημός όλων είναι για τη ...«θεσμική ισορροπία» στον χάρτη του πολιτικού συστήματος που θα διαμορφωθεί μετά τις επόμενες εκλογές, ώστε αυτός να επιτρέπει τις μεγαλύτερες δυνατές συγκλίσεις και συναινέσεις, μπροστά στα χειρότερα που ετοιμάζουν για τον λαό. Το ίδιο έκαναν άλλωστε και στην προηγούμενη κυβερνητική θητεία, με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να συναινούν επί της ουσίας με τη ΝΔ σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα και γι' αυτό να ψηφίζουν την πλειοψηφία των νομοσχεδίων της, ενώ στα επιμέρους χάρασσαν κάλπικους διαχωρισμούς. Οι «αγωνίες» της αστικής τάξης και των κομμάτων της, όμως, είναι «κόκκινο πανί» για τον λαό. Μόνη δική του έγνοια δεν μπορεί να είναι άλλη από το πώς θα οργανώσει από καλύτερες θέσεις τον αγώνα και τις διεκδικήσεις του απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική που κλιμακώνεται, την πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο ενισχύοντας το ΚΚΕ στις 25 Ιούνη: Τον πραγματικό αντίπαλο της πολιτικής που στηρίζει τα κέρδη των λίγων ματώνοντας τους πολλούς. Τη μοναδική δύναμη αντιπολίτευσης στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων από τη σκοπιά των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων.

Η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος συνεχίζεται μπροστά στις νέες εκλογές, όπως και η ζύμωση για την αναθεώρηση του άρθρου 16, με τον πρώην πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης, Ι. Γρυσπολάκη, να σημειώνει: «Να αναθεωρήσουμε το άρθρο 16 ούτως ώστε να επιτρέπεται η λειτουργία και μη κρατικών πανεπιστημίων. Δεν λέω μη κερδοσκοπικών, διότι όλα είναι κερδοσκοπικά. Ακόμη και τα δημόσια πανεπιστήμια τα σημερινά λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια προσπαθώντας να προσελκύσουν καλούς καθηγητές, να προσελκύσουν ερευνητικά προγράμματα, αναπτυξιακά προγράμματα, για να μπορέσουν να έχουν χρήματα για να αναπτυχθούν κ.λπ.». Με μια φράση, ο γνωστός υπέρμαχος της επιχειρηματικότητας στα πανεπιστήμια έδωσε τη «μεγάλη εικόνα» της κατάστασης στην οποία έχει φέρει σήμερα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση η διαχρονική πολιτική όλων των κυβερνήσεων ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ. Το «πανεπιστήμιο ΑΕ», που αναζητάει χρήματα από την πώληση «υπηρεσιών», «χτίζεται» βήμα - βήμα όλα αυτά τα χρόνια, με την κάθε επόμενη κυβέρνηση να προσθέτει το «κάτι παραπάνω» σ' αυτό που άφησε η προηγούμενη. Τώρα, η αλλαγή στο άρθρο 16 προβάλλει ως το επόμενο μεγάλο βήμα, στο οποίο πρωταγωνιστεί η ΝΔ και στο οποίο ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δηλώνουν πρόθυμοι να συμμετέχουν. Τα πράγματα θα ήταν ακόμα χειρότερα, αν όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρχε το αγωνιστικό φοιτητικό κίνημα, με πρωτοπόρες τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που απέτρεψαν αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, καθυστέρησαν μέτρα, έβαλαν στην ατζέντα των διεκδικήσεων τα σύγχρονα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα. Αυτούς θα βρουν μπροστά τους η επόμενη κυβέρνηση και τα κόμματα - συναυτουργοί στο σχεδιαζόμενο έγκλημα της αναθεώρησης του άρθρου 16. Και να είναι σίγουροι ότι θα τα βρουν σκούρα!