Αμέσως μετά, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και διαδικασίες «φαστ τρακ» - πρακτική την οποία με σθένος έως τότε κατάγγελλε - «βάζει χέρι» στα ήδη λεηλατημένα ταμειακά διαθέσιμα οργανισμών του Δημοσίου (ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, δήμοι κ.ά.).

Ακολουθεί η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τη διαγραφή έως και 100% των προστίμων φορολογικών παραβάσεων, ακόμα και για λαθρεμπόριο, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Το νομοσχέδιο με τίτλο «Ρυθμίσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας» νομιμοποιεί διά της ρυθμίσεως τα χαράτσια που φορτώθηκαν στο λαό (οι περιβόητες 100 δόσεις) και ...ευκαιρίας δοθείσης προβλέπει ρύθμιση χρεών ακόμα και για οφειλέτες άνω του 1 εκατομμυρίου ευρώ, δηλαδή για τους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Ολο αυτό το διάστημα πυκνώνουν οι δημόσιες παρεμβάσεις υπέρ της δημιουργίας μίας ακόμα στρατιωτικής βάσης σε νησί του Αιγαίου, την οποία ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Π. Καμμένος, «παζαρεύει» με τους Αμερικανούς φόρα παρτίδα.

Το ίδιο διάστημα προχωρούν οι διαπραγματεύσεις με την ΕΕ για το τρίτο μνημόνιο. Η πρόταση 47 σελίδων του Αλ. Τσίπρα για συμφωνία, που βρίθει αντιλαϊκών μέτρων, χαιρετίζεται απ' τον Π. Λαφαζάνη ως μια ικανοποιητική βάση συζήτησης.

«Το νέο μνημόνιο δεν είναι χειρότερο από τα προηγούμενα», «το νέο μνημόνιο είναι μεν επαχθές για τον βασανισμένο ελληνικό λαό αλλά σαφώς ελαφρύτερο από όλα όσα προηγήθηκαν ή προτάθηκαν», «κι όμως έχει και θετικά». Τίτλοι και περιεχόμενα σε ένα μπαράζ άρθρων στην «Αυγή» με την υπογραφή κυβερνητικών στελεχών, που αποδέχονται πως η κυβέρνηση όχι μόνο έχει την ιδιοκτησία του 3ου μνημονίου, αλλά και ότι αυτό είναι «επαχθές», παρότι, όπως λένε, είναι καλύτερο από τα προηγούμενα. Η εκτίμηση περί «καλυτερότερου» μνημονίου πατά σε μια σειρά από λαθροχειρίες.

Λαθροχειρία κύρια: Η κυβέρνηση καταφεύγει σε συγκρίσεις μνημονίων ενώ το μνημόνιο που υπέγραψε περιέχει και τα δύο προηγούμενα. Κανένα μέτρο σε κανένα μνημόνιο δεν είναι ξεκομμένο από τα προηγούμενα και τα επόμενα. Κάθε μέτρο σε κάθε μνημόνιο συμπληρώνει την προηγούμενη πορεία μιας πολιτικής, της πολιτικής του κεφαλαίου, μιας πολιτικής που εφαρμοζόταν πριν από τα μνημόνια και εφαρμόζεται επίσης σε άλλες χώρες και χωρίς μνημόνια και έχει έναν ενιαίο πυρήνα: Πώς θα εξασφαλίσει την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών, κι αυτό αναγκαστικά περνά μέσα από το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Για παράδειγμα, οι προωθούμενες σήμερα ανατροπές στο Ασφαλιστικό έχουν ουρά χρόνων πίσω τους, το ξήλωμα δεν άρχισε καν με το πρώτο μνημόνιο, αλλά στο μακρινό 1991! Η καπιταλιστική κρίση επιτάχυνε αυτή την πορεία. Οι ανατροπές στις Συλλογικές Συμβάσεις έχουν τη βάση τους πριν από τα μνημόνια, όταν άρχισαν να προωθούνται σωρηδόν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας. Το χτύπημα της μικρής αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής ανάγεται σε εποχές πριν ακόμα και από την Κοινή Αγροτική Πολιτική. Η όξυνση των καπιταλιστικών αντιθέσεων στον καιρό της καπιταλιστικής κρίσης εντείνει την ανάγκη του συστήματος για συγκέντρωση της γης, ενίσχυση των μονοπωλίων του συγκεκριμένου τομέα. Το ένα μετά το άλλο τα μνημόνια ήρθαν να προσθέσουν αλλεπάλληλα μέτρα σ' αυτήν την κατεύθυνση.

Λαθροχειρίες επιμέρους: Η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, που υπογράφει ένα από τα άρθρα, επιχειρεί σύγκριση των μνημονίων ως προς τα μέτρα που περιέχει το καθένα ξεκομμένο από τα προηγούμενα. Ομως, ο λαός πληρώνει το άθροισμα των μέτρων κι αυτό σημαίνει ότι κάθε νέο μέτρο οδηγεί σε ποιοτικά ανώτερο επίπεδο τη βαρβαρότητα. Επίσης, ξεκόβει τα πρόσθετα μέτρα από το χρέος, που με το τρίτο μνημόνιο αυξάνεται κατά 85 δισ. ευρώ. Κι αυτό οδηγεί επίσης σε ποιοτικά ανώτερη βαθμίδα την εκμετάλλευση του λαού, που καλείται να πληρώσει και να ξαναπληρώσει ένα χρέος που δεν δημιούργησε ο ίδιος, το χρέος των καπιταλιστών και του κράτους τους. Οι λαθροχειρίες πάνε σερί και στην ειδική ανάλυση που κάνει: Μιλά για «εξοικονόμηση κόστους» παρουσιάζοντας ως κάτι θετικό ότι τα απαιτούμενα πλεονάσματα για φέτος είναι λιγότερα από αυτά του προηγούμενου χρόνου. Ομως, τα φετινά κρατικά πλεονάσματα, που σημαίνουν μείωση δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, προστίθενται στα περσινά κι αυτό σημαίνει νέα αύξηση των δαπανών που κόβονται. Πρόσθετα, τα μικρότερα φετινά πλεονάσματα έχουν άμεση σχέση με το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία ξαναπέρασε σε φάση ύφεσης. Διαφορετικά, δεν είναι σίγουρο ότι θα ήταν χαμηλά. Το κύριο είναι ότι τα χαμηλά πλεονάσματα εξοικονομούν κρατικό χρήμα για επενδύσεις. Γι' αυτό και η κυβέρνηση τα συνδέει με την ανάπτυξη.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι το τρίτο μνημόνιο είναι καλύτερο από τα προηγούμενα γιατί «περιέχει λιγότερη δόση λιτότητας». Παραπέμπει σε ναρκεμπόρους που διαφημίζουν την πραμάτεια τους ως καθαρότερη, άρα και λιγότερο επιβλαβή. Αλλά και σ' αυτό λαθροχειρία κάνει. Η «λιγότερη δόση λιτότητας» εντελώς τηλεγραφικά σημαίνει: Αρπαγή από το λαϊκό εισόδημα 2,65 δισ. ευρώ με τον ΕΝΦΙΑ κάθε χρόνο. Μείωση του ακατάσχετου στα 1.000 ευρώ. Μονιμοποίηση της εισφοράς αλληλεγγύης. Κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά. Κατάργηση φοροελαφρύνσεων για δαπάνες διαβίωσης. Απογείωση του φόρου στους αγρότες, κατάργηση του μειωμένου ειδικού φόρου στο πετρέλαιο κίνησης, αύξηση στην προκαταβολή φόρου. Περικοπές 2,25 δισ. ευρώ στις κρατικές δαπάνες για τις συντάξεις. Πλήρη εφαρμογή των αντιασφαλιστικών μέτρων του 1ου και του 2ου μνημονίου. Εκτίναξη της ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67. Κατάργηση του ΕΚΑΣ. Μείωση της κατώτερης σύνταξης από τα 486 ευρώ στα 392 ευρώ. Νέο Ασφαλιστικό για σύνδεση εισφορών - παροχών. Κατάργηση της 6μηνης μετενέργειας για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, νέο συνδικαλιστικό νόμο για το χτύπημα της απεργίας. Παράδοση όλης της κρατικής περιουσίας στο μονοπωλιακό κεφάλαιο. Αυτά τα «λίγα» προστίθενται στα μέτρα των προηγούμενων μνημονίων. Αυξάνουν τα βάρη για την εργατική - λαϊκή οικογένεια. Στην αντίθεση κεφάλαιο - εργασία ενισχύουν κι άλλο το κεφάλαιο.

Διά ταύτα, το τρίτο μνημόνιο, όπως έγκαιρα σημείωσε το ΚΚΕ, περιέχει μέτρα τέτοιας βαναυσότητας και σκληρότητας που καμιά κυβέρνηση στο παρελθόν δεν τόλμησε να φέρει. Αυτή είναι και η μεγάλη συνεισφορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα. Προχωρά στην υλοποίηση βάρβαρων μέτρων που αποτελούσαν πάγια αιτήματα του μεγάλου κεφαλαίου και κατευθύνσεις της ΕΕ και τα οποία κατεδαφίζουν ό,τι έχει απομείνει όρθιο στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Ο λαός έχει πλέον χειροπιαστά και ατράνταχτα στοιχεία, που αποδεικνύουν ότι, στο πλαίσιο της ΕΕ και της οικονομίας του κεφαλαίου, καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί όχι απλά να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική, αλλά ούτε καν να ανακουφίσει στοιχειωδώς το λαό. Το ΚΚΕ λέει στο λαό ότι υπάρχει ελπίδα. Είναι η οργάνωση και το δυνάμωμα της πάλης ενάντια στο τρίτο μνημόνιο και τα μέτρα που φέρνει. Είναι η ενίσχυση των ταξικών και ριζοσπαστικών δυνάμεων στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, είναι η συμπόρευση, η στήριξη και ισχυροποίηση του ΚΚΕ, που προτείνει τη μοναδική ρεαλιστική φιλολαϊκή διέξοδο: Με το λαό στην εξουσία για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.