Πέμπτη 25 Ιούλη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Χωρίς αυταπάτες

Δίκαιη η οργή που καταγράφεται σε διάφορες μαρτυρίες. Αλλά και αδιέξοδη όταν ήδη έχεις αφήσει να σου ξηλώσουν το πουλόβερ και διαπραγματεύεσαι αν θα σου αφήνουν μερικές κλωστές να σκεπάζεις τη γύμνια σου.

Η ζημιά έχει γίνει πολύ πριν να υπάρξουν οι άνεργοι στους τρομακτικούς αριθμούς που εμφανίζονται σήμερα. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι η ένταση του εκβιασμού. Αυτό που όμως δεν αντιμετωπίστηκε στην ώρα του είναι η ίδια η εκμετάλλευση.

Αυτό που δεν δείχτηκε με το όνομά του έγκαιρα και αναλυτικά τόσο που να γίνει το κέντρο της αντιπαράθεσης είναι το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης που ποτέ ο εργάτης δεν πρέπει να ξεχνά ότι πρέπει να ανατρέψει, γιατί η εκμετάλλευση δε γιατρεύεται, δε μαλακώνει, όσο κι αν οι αγώνες αμβλύνουν τις γωνίες. Το γεγονός ότι οι κομμουνιστές εστίαζαν πάντα στον πυρήνα του προβλήματος δε σημαίνει ότι και στο σύνολό του το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα εστίαζε εκεί. Αντίθετα, χρόνια και χρόνια κυριαρχίας του ρεφορμισμού, πολύ χειρότερα κυριαρχίας του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, έχουν αφήσει βαριά τα σημάδια τους. Το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα οι γραφίδες της λεγόμενης «αριστεράς» εγκαλούν τους κομμουνιστές, γιατί καλούν τους εργάτες να γίνουν τάξη για τον εαυτό τους, είναι δηλωτικό της μεγάλης μάχης που έχουν να δώσουν οι εργάτες, για να πετάξουν απ' το σβέρκο τους πρώτα τις βδέλλες που παρουσιάζονται ως φίλοι, ώστε δυνατότεροι να μπορέσουν να δώσουν τη μάχη με τον αντίπαλο.

***

Ο υπουργός Εργασίας παραδίδει μαθήματα στοχοπροσήλωσης: Ανέλαβε να διαλύσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και προχωρά ακάθεκτος. Με στόχο να μείνει από το σύστημα μόνο κάποιο επίδομα φτωχοκομείου και οι ασφαλισμένοι να γίνουν πελάτες στις πολυεθνικές της Ασφάλισης που ελέγχουν παγκόσμια αυτόν τον τομέα, όπου ο καθημερινός ιδρώτας των εργαζομένων που αντανακλάται στις ασφαλιστικές εισφορές λογίζεται ως κεφάλαιο υπερκερδοφόρο.

***

Εξαρχής ήταν καθαρό ότι με τη ρύθμιση για την κατάργηση της Κυριακής αργίας στα εμπορικά άνοιγε ο δρόμος για συνολική κατάργηση του 5ήμερου - 6ήμερου. Με την τροπολογία για τα «φραντσάιζινγκ» η κυβέρνηση έκανε απόλυτα καθαρό ότι νομοθετεί για το μεγάλο κεφάλαιο που ελέγχει τον τομέα των υπηρεσιών.

Η τροπολογία είναι της ίδιας αντίληψης μ' αυτήν που λέει ότι οι γυναίκες δεν είναι ισότιμες αν δεν δουλεύουν όσο οι άντρες κι αν βγαίνουν πιο νωρίς στη σύνταξη.

Η μάχη για την Κυριακή αργία δεν μπορεί να δοθεί με νομικίστικους όρους, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, που εστίασε χτες στο γεγονός ότι η τροπολογία κατατέθηκε εκπρόθεσμα. Επί της ουσίας, η κυβέρνηση ξηλώνει όλο το ωράριο και όχι μόνο για το εμπόριο. Η μάχη αφορά τους όρους εκμετάλλευσης. Η μάχη αφορά επίσης στην εξαφάνιση των αυταπασχολουμένων. Η πολιτική μάχη σ' ένα τέτοιο πεδίο πρέπει να αντανακλά ανάγκες κοινωνικών δυνάμεων και όχι το νόμο και την τάξη που είναι στα μέτρα των κυρίαρχων.

***

Κανένα «ανοικτό ενδεχόμενο». Η απόφαση για την άρση της απαγόρευσης πλειστηριασμών στην πρώτη κατοικία έχει ήδη παρθεί, περιέχεται στις συμφωνίες με την τρόικα, καταγράφεται ήδη σαν πρακτική στα εξώδικα που φτάνουν σωρηδόν στα σπίτια. Το πότε θα γίνει και πράξη ο ίδιος ο πλειστηριασμός είναι θέμα συσχετισμών.

Το «καμία κατάσχεση» που σήμανε χτες το ΠΑΜΕ, με αφορμή το νέο φορολογικό πρέπει να μετασχηματιστεί σε συγκεκριμένες πράξεις υπεράσπισης των λαϊκών δικαιωμάτων που απειλούνται πλέον στον πυρήνα τους.

***

Μας μπερδεύει η «Καθημερινή» με το άρθρο για τους φόρους. Καλώς ή κακώς επιβλήθηκαν τα «εξωφρενικά»; Κι αν «κακώς», τι σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις έχασαν και γι' αυτό μειώθηκε η φορολογία κερδών; Οτι αυτό πρέπει να αντισταθμιστεί από περισσότερους φόρους σ' όσους πληρώνουν και ξανά πληρώνουν;

Η έντυπη ναυαρχίδα της αστικής τάξης πουλάει συμπόνοια στην εργατική τάξη, για να ζητήσει συμπόνοια για τους καπιταλιστές.

Οι επιχειρήσεις με αυτόν και τον προηγούμενο και κάθε νόμο απλά φοροαπαλλάσσονται. Και στον καινούργιο νόμο αυτό περνάει: Κατασχέσεις για το μισθωτό, ευνοϊκότερες ρυθμίσεις για τη φοροδιαφυγή στις επιχειρήσεις.

Δεν είναι θέμα καλού - κακού. Είναι ταξική επιλογή ενός κράτους που ανήκει σε μια τάξη.

Ενοχλεί αυτό όσους ανακαλύπτουν και πάλι το «έθνος» για να ζητήσουν ομοψυχία, αλλά αυτό είναι το κράτος των καπιταλιστών.

Κι επειδή πολύς λόγος γίνεται για τη δημοκρατία, αυτή δεν είναι μόνο η σχετική άνεση να μιλάς σ' ένα παγκάκι στο Ζάππειο, αλλά πριν απ' όλα η διασφάλιση του ελέγχου από τους από κάτω, το δικαίωμα αυτοί να νομοθετούν. Οσο η πλειοψηφία δημοκρατικά ψηφίζει κάθε τέσσερα χρόνια να αναθέτει την εξουσία και η μειοψηφία δημοκρατικά αποφασίζει κάθε μέρα να δένει την εξουσία της, δημοκρατία δεν υπάρχει.

Ναι στην πάλη για κάθε ψήγμα δημοκρατίας, χωρίς αυταπάτες όμως. Η εργατική εξουσία είναι η λύση.

ΤΑ ...ΕΞΑΣΤΗΛΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Κούρεμα προστίμων φοροδιαφυγής

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Αλλάζει πλήρως ο χάρτης των φορολογικών ποινών

ΤΑ ΝΕΑ: Στα σαγόνια της εφορίας

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Νέο φορο-ποινολόγιο

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Το παραμύθι και ο δράκος

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Πιέζουν για πλειστηριασμούς ακινήτων

Η ΑΥΓΗ: Κατασχέσεις fast track ακινήτων - καταθέσεων

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: 9 δισ. κέρδη για τους δανειστές μας

ΕΘΝΟΣ: Στα υπουργεία το νέο κύμα διαθεσιμότητας

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Σφαγή απ' όλα τα υπουργεία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Στο στόχαστρο 10.200 υπάλληλοι σε ΑΕΙ - ΤΕΙ

ΥΠΟ-ΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ
Το χρέος των καπιταλιστών

«Το χρέος αυξάνει διαρκώς και μόνο σε ένα χρόνο είχε αύξηση 24%. Αν κάτι καταρρίπτει ακριβώς αυτή η εξέλιξη είναι η απάτη των αστικών δυνάμεων ότι όλα τα μέτρα που τσακίζουν το εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζόμενων παίρνονται για τη μείωση του κρατικού χρέους (...) το χρέος δεν το δημιούργησε ο λαός αλλά το "μπούκωμα" από όλες τις αστικές κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια των κάθε λογής καπιταλιστών, επιχειρηματιών, τραπεζιτών κλπ. Το χρέος από τα δάνεια της πλουτοκρατίας χρησιμοποιείται ως το απαραίτητο πρόσχημα για να περάσουν όλες οι αναδιαρθρώσεις που είναι απαραίτητες στο κεφάλαιο για να ξεπεράσει τη βαθιά καπιταλιστική κρίση. Το τσάκισμα των εργαζομένων επομένως γίνεται για να έχουν οι καπιταλιστές την επόμενη περίοδο της όποιας ανάπτυξης, πιο φτηνούς εργάτες, με λιγότερα δικαιώματα, ώστε να πετύχουν καλύτερο ποσοστό κέρδους από ό,τι σήμερα. Αλλά και οι φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, άρα και φοροληστεία στο λαό, ιδιωτικοποιήσεις, παίρνονται για να δημιουργήσουν τις απαραίτητες συνθήκες για καπιταλιστικές επενδύσεις και κερδοφορία. Επίσης το περίφημο "κούρεμα" του χρέους προς ιδιώτες το 2010 που εμφανίστηκε ως μέγα επίτευγμα των αστών, έφερε νέα μέτρα σε βάρος του λαού, των δικαιωμάτων του (ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία κ.ά.)

και το χρέος του λαού

Οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι που συνθλίβονται από τα μονοπώλια (...) δεν πρέπει να αισθάνονται ως δικό τους βάρος το χρέος (...) πρέπει να συνειδητοποιούν ότι το μόνο δικό τους χρέος, απέναντι στους εαυτούς τους και τα παιδιά τους, είναι η ενεργή συμμετοχή στην ταξική πάλη, η οργάνωση στους τόπους δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές. Ο λαός έχει τη δύναμη, αν το πιστέψει, να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων, να διαγράψει μονομερώς το χρέος να βγει από τις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Με τη λαϊκή εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό με εργατικό λαϊκό έλεγχο μπορούν να βγουν στο προσκήνιο οι τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν και σήμερα αλλά "φρενάρονται" από το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα, ώστε ο λαός να ζήσει καλύτερα και να ικανοποιήσει όλες τις σύγχρονες ανάγκες του» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)

ΘΕΜΑ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ - ΘΕΜΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ Η ΟΡΓΗ: «Δεν με πειράζει τόσο που υποαμείβομαι για τη δουλειά που κάνω, την οποία πριν από μερικά χρόνια την έκαναν τρεις άνθρωποι. Πιο πολύ με πειράζει, με εξοργίζει, που κάθε μέρα το αφεντικό μου μού υπενθυμίζει με νόημα ότι έξω υπάρχουν 1,3 εκατομμύρια άνεργοι που θα περιμένουν πώς και πώς να μου φάνε τη θέση. Ετσι λοιπόν, οφείλω να ευγνωμονώ και να δηλώνω την πλήρη υποταγή μου στο καλό αφεντικό, που απαιτεί να είμαι στις επάλξεις 16 ώρες τη μέρα, Σάββατα, Κυριακές, αργίες. Και με τον τρόπο αυτό το... κάθε αφεντικό ελέγχει απόλυτα τη ζωή μου. Είμαι τόσο ράκος, ψυχικά και σωματικά, που δεν αντέχω να ακούω ούτε καν τη φωνή μου, να παίξω με το παιδί μου» (η μαρτυρία στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ).

Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ: «Την εκτίμηση ότι το ασφαλιστικό σύστημα δεν είναι βιώσιμο με τη σημερινή του μορφή και πρέπει να αλλάξει εκ θεμελίων εξέφρασε ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης» (στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΞΗΛΩΜΑ ΠΑΝΤΟΥ: «Οι ιδιοκτήτες καταστημάτων οι οποίοι "ανήκουν υπό οποιαδήποτε νομική σχέση σε αλυσίδα καταστημάτων", εξαιρούνται της δυνατότητας να έχουν τα καταστήματά τους ανοικτά τις Κυριακές. Επειδή στην ως άνω κατηγορία ανήκουν και μικροκαταστήματα με σύμβαση "φραντσάιζινγκ" με αποτέλεσμα να αποκτούν προφανές μειονέκτημα σε σχέση με άλλους καταστηματάρχες παρόμοιας δραστηριότητας, θεωρούμε ότι ειδικά οι συμβεβλημένοι σε σύμβαση φφρατσάιζινγκ πρέπει να εξαιρεθούν και να έχουν τις ίδιες δυνατότητες με αυτούς» (η τροπολογία στο ΒΗΜΑ).

ΤΟ ΒΕΒΑΙΟΝ: «Ανοικτό το ενδεχόμενο να υπάρξουν αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο που απαγορεύει τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας με αποτέλεσμα να αρθεί έστω και μερικώς η απαγόρευση αυτή από το 2014 άφησαν χθες ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης και ο αρμόδιος υφυπουργός Θανάσης Σκορδάς» (από τα ΝΕΑ).

ΟΙ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΕΣ: «Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι η φορολόγηση των τιμίων θα έφτανε σε τέτοιο υπερθετικό βαθμό. Τα στοιχεία (...) είναι εξωφρενικά (...) Χρειάζεται, όμως, κάποια προσοχή στην ερμηνεία των συγκεκριμένων στοιχείων. Οσο σωστό είναι ότι υπάρχει σοβαρότατη φοροδιαφυγή μεταξύ των επαγγελματιών, άλλο τόσο είναι αλήθεια ότι πλήθος αυτών έχασε, κυριολεκτικά, το μεγαλύτερο μέρος των εισοδημάτων του. Το ίδιο συνέβη και με τα αποτελέσματα των επιχειρήσεων, τα οποία επλήγησαν "αγρίως" από την κρίση, με αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση της φορολογίας κερδών» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ