Παρασκευή 25 Ιούνη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Θέλουν «μουνούχους σκλάβους»

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Να ξεμπερδεύουμε με τις απεργίες και γενικότερα με τις εργατικές κινητοποιήσεις», βροντοφωνάζουν έντρομες οι εφημερίδες της πλουτοκρατίας.

«Δημοκρατικό δικαίωμα, και η απεργία, και η διαδήλωση, και οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Αλλά αρκεί αυτό το "δικαίωμα" να μην ασκείται εις βάρος των πολιτών», γράφει ο εκδότης του «Αδέσμευτου Τύπου», Δ. Ρίζος. Για να θέσει το ερώτημα: «Πότε επιτέλους θα λειτουργήσουν αυτό το κράτος και οι νόμοι του;»

Οτι δεν πιστεύει στο δικαίωμα της απεργίας, το ομολογεί ο ίδιος, βάζοντας τη λέξη σε εισαγωγικά. Και εξοργίζεται «γιατί δεν λειτουργούν, έστω και στοιχειωδώς, οι νόμοι σ' αυτόν τον τόπο, γιατί θα πρέπει η Πολιτεία να σέβεται τα "δημοκρατικά" (δήθεν) δικαιώματα αυτών και όχι τα δημοκρατικά δικαιώματα εκατομμυρίων πολιτών, τους οποίους ταλαιπωρούν;»

Αντί να πει ευθέως αυτό που πραγματικά πιστεύει, ότι δηλαδή οι εργαζόμενοι πρέπει με το βούρδουλα «να σκάνε και να σκάβουν», για να τρώει αυτός και οι όμοιοί του με χρυσά κουτάλια, επιστρατεύει τα χιλιοειπωμένα ψευτοεπιχειρήματα του κοινωνικού αυτοματισμού. Και μάλιστα υποτιμώντας τη νοημοσύνη των αναγνωστών του. Εξαφανίζει τους χιλιάδες εργαζόμενους που συμμετείχαν στις απεργιακές συγκεντρώσεις στην Αθήνα και σ' άλλες 63 πόλεις και χωρίς ίχνος ντροπής γράφει ότι «50 - 100 δημοκράταροι του ΠΑΜΕ» παρέλυσαν την Αθήνα και τον Πειραιά.

Στο ίδιο μοτίβο και η «Απογευματινή» του μεγαλοκατασκευαστή Σαραντόπουλου, με άρθρο της που έχει τον τίτλο «Οταν απεργεί η λογική» και ...επιχειρήματα όπως «Αδυνατώ να αντιληφθώ με ποιον τρόπο η τιμωρία των ταξιδιωτών θα συνετίσει τον υπουργό Εργασίας ή την τρόικα να αποσύρουν το μνημόνιο... Η πλουτοκρατία κατά της οποίας έγραφαν τα πανό του ΠΑΜΕ δεν ταξιδεύει με το πλοίο της γραμμής. Απλοί άνθρωποι ήταν αυτοί που έμειναν χτες με τη βαλίτσα στο χέρι... Δεν είναι η πρώτη φορά που οι κινητοποιήσεις πλήττουν τους πάντες εκτός από αυτούς που θα έπρεπε», καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα. Οι εφημερίδες των αστών θέλουν τους εργαζόμενους «μουνούχους σκλάβους», όπως έλεγε και ο Βάρναλης.

Αλλο πράγμα η ενημέρωση...

Η «Ημερησία» του Μπόμπολα δε θα μπορούσε να λείψει από το πάρτι που έστησαν τα εκδοτικά συγκροτήματα ενάντια στους ναυτεργάτες και στον αγώνα τους. Παρά το γεγονός ότι οι υπεύθυνοι της εφημερίδας γνωρίζουν πολύ καλά (και το 'χουν γράψει) ότι η τουριστική κίνηση στη χώρα μας θα είναι φέτος μειωμένη εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που πλήττει ολόκληρη την ΕΕ και όχι μόνο, χτες ανακάλυψαν ότι η απεργία στο λιμάνι αποτελεί «τορπίλη στον τουρισμό», ενώ επαναλαμβάνουν τα χιλιοειπωμένα περί «νέου διασυρμού της χώρας στο εξωτερικό».

Ας είμαστε όμως ρεαλιστές. Η εφημερίδα του Μπόμπολα με τους ανθρώπους του δε θα μπορούσε να αντιδράσει διαφορετικά. Η εφημερίδα που εδώ και μήνες ασκεί πιέσεις για «ριζικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», η εφημερίδα που έχει αγιοποιήσει και καθαγιάζει κάθε μέτρο που ενισχύει την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων μέσα από το τσάκισμα των λαϊκών κατακτήσεων, η εφημερίδα που σήκωσε τα λάβαρα της «απελευθέρωσης» των αγορών και των ιδιωτικοποιήσεων, η εφημερίδα που ζητωκραύγαζε για τις παραχωρήσεις έργων του ελληνικού δημοσίου σε ιδιωτικές εταιρείες, δεν είναι με τους εργάτες.

Ο Μπόμπολας και το σινάφι του δεν μπορούν να είναι με τους εργάτες. Οι εργάτες, ο κόσμος που ζει με το μεροκάματο και καθημερινά αντιμετωπίζει το φάσμα της ανεργίας και της απόλυτης φτώχειας, τα λαϊκά νοικοκυριά που παλεύουν με νύχια και με δόντια για να τα βγάλουν πέρα, οι ναυτεργάτες που ακούν για τα κατορθώματα των εφοπλιστάδων κι αυτοί σαπίζουν άνεργοι στους ντόκους, είναι εμπόδια για τους μεγαλοεπιχειρηματίες τύπου Μπόμπολα. Βρίσκονται στην αντίπερα όχθη.

... και άλλα τα συμφέροντα του αφεντικού

Με άλλα ζητήματα καταπιάνεται ο Μπόμπολας. Αλλα είναι τα ενδιαφέροντά του: Πρώτα και κύρια τα κέρδη των δεκάδων εταιρειών που απέκτησε, από τη στιγμή που έγινε «εθνικός κατασκευαστής». Η είσπραξη των διοδίων από την Αττική Οδό, από τα διόδια της Πελοποννήσου, της Φθιώτιδας, της Μακεδονίας, τη γέφυρα του Ρίου - Αντιρρίου. Οι επιδοτούμενες από το δημόσιο - και τελικά από τους φορολογούμενους απεργούς που συκοφαντεί - επενδύσεις του στους τομείς της ενέργειας. Η απόδοση των κεφαλαίων του στο καζίνο της Πάρνηθας και στα μεταλλεία Χαλκιδικής. Και μαζί με όλα αυτά, έχει να φροντίσει και το τι θα κάνει με τα τόσα και τόσα ...δισεκατομμύρια που κερδίζει και σπαζοκεφαλιάζει πώς να τα αξιοποιήσει. Γι' αυτό, φαίνεται πως αποφάσισε να γίνει και εφοπλιστής, σαν τους άλλους καναλάρχες και όπως λέει το «Ποντίκι», έχει αποκτήσει ήδη 6 πλοία.

Αντε μετά από όλα αυτά να ζητάει κανείς αντικειμενική ενημέρωση από τις εφημερίδες του και στήριξη των λαϊκών κινητοποιήσεων. Μα, η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος έχει δικές του εφημερίδες για να «ενημερώνει» σύμφωνα με τα συμφέροντά του. Μόνο που τα δικά του συμφέροντα πάνε κόντρα με τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.

Για την «παρακώλυση των συγκοινωνιών»

«

Η παρακώλυση συγκοινωνιών έχει γίνει πια καθαρό φαινόμενο, το οποίο δεν εμποδίζεται ποτέ και για το οποίο δεν τιμωρείται κανείς», σημείωνε στην προχτεσινή του ανακοίνωση ο Σύνδεσμος των εν Ελλάδι τουριστικών και ταξιδιωτικών γραφείων, ζητώντας από την πολιτεία «να λάβει μέτρα προστασίας της ελληνικής κοινωνίας, της οικονομίας, των επαγγελματιών του τουρισμού και των εργαζομένων που αγωνίζονται μόνοι σήμερα, κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες», όπως συμπλήρωνε. Για την ταλαιπωρία των επιβατών και συνολικά του λαού από «μερικούς που κλείνουν τα λιμάνια και τους δρόμους» κλαψουρίζανε ανήμερα της προχτεσινής απεργίας και τα κανάλια, τα κόμματα και οι συνδικαλιστές του κεφαλαίου. Συμπληρώνοντας ότι (όπως έλεγε γνωστός δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ) «κανείς δε διαφωνεί με το δικαίωμα όποιου θέλει να κάνει απεργία, αλλά με το ότι κανείς δεν μπορεί να καταλαμβάνει οδόστρωμα, καταπέλτη, σταθμό και γενικώς ό,τι μεταφέρει». Με την κατηγορία της «παρακώλυσης συγκοινωνιών» εκδόθηκε προχτές το βράδυ και το ένταλμα σύλληψης πέντε συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ που πρωτοστάτησαν στην περιφρούρηση της απεργίας στο λιμάνι του Πειραιά. Δεν είναι όμως η υποκρισία και η προκλητικότητα το βασικότερο γνώρισμά τους.

Οταν τις συγκοινωνίες στις θάλασσες τις παρακωλύουν οι εφοπλιστές, απομονώνουν ολόκληρα νησιά και τα κόβουν από τον υπόλοιπο κόσμο επειδή οι γραμμές είναι ασύμφορες («άγονες» όπως τις λένε), τότε κανείς από αυτούς τους κατά τ' άλλα λαλίστατους δε μιλά. Οταν τα πλοία μετατρέπονται σε ωρολογιακές - πλωτές βόμβες για όσους μπαίνουν μέσα σ' αυτά (και) επειδή τα πληρώματα δουλεύουν με εξαντλητικά ωράρια, με αριθμό και τις ειδικότητες που υπαγορεύονται από την «ανταγωνιστικότητα» των εργοδοτών τους, τότε κανείς τους δε μιλά. Οταν οι σιδηρόδρομοι και οι αερομεταφορές παραδίδονται στους νόμους της αγοράς, όπως συνέβη με το ξεπούλημα της «Ολυμπιακής» και τώρα γίνεται με την «εξυγίανση» του ΟΣΕ, με αποτέλεσμα τα εισιτήρια να εκτινάσσονται στα ύψη και τα δρομολόγια να προσαρμόζονται στον τζίρο των εταιρειών, τότε, και πάλι, η σιωπή τους είναι «εκκωφαντική».

Κανείς τους δεν πρόκειται ούτε να εναντιωθεί ούτε και να δικάσει βέβαια την πολιτική που την ανάγκη του λαού σε ένα δίκτυο συγκοινωνιών που θα καλύπτει όλη την επικράτεια της χώρας, εξασφαλίζοντας γρήγορη, ασφαλή και φτηνή μετακίνηση σε όλο το λαό, την κονιορτοποιεί. Ολοι αυτοί που μαζί με το μεγάλο κεφάλαιο συγκροτούν - όπως πολύ σωστά σημειώνουν οι εργάτες - το «μαύρο αντεργατικό μέτωπο», βιομήχανοι, κόμματα του ευρωμονόδρομου, δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, αστικά ΜΜΕ, θα συνεχίσουν να μη βγάζουν τσιμουδιά ενάντια σε όσους καταλαμβάνουν τις θάλασσες, τη γη, τον αέρα και να βαφτίζουν «επαγγελματίες καταληψίες» όσους επιμένουν ότι όλα αυτά ανήκουν στο λαό και τις λαϊκές ανάγκες πρέπει να υπηρετούν.

Γιατί; Γιατί γι' αυτούς είναι «ιερό» το δικαίωμα του κεφαλαίου στην ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Ομως, για τους εργάτες είναι η αιτία για κάθε τους βάσανο. Γι' αυτό και όσο ριζοσπαστικοποιούνται οι εργατικές συνειδήσεις, όσο πολιτικοποιούνται οι λαϊκοί αγώνες, θα μεγαλώνει η προσπάθεια του «μαύρου μετώπου» να τρομοκρατήσει τους αγώνες, να συκοφαντήσει τους πρωτοπόρους σ' αυτούς. Είναι κι αυτό μια πλευρά που δείχνει ότι η ανάγκη της πλουτοκρατίας να θωρακιστεί με κάθε τρόπο απέναντι στην οργή του λαού, μαρτυρά τις όλο και μεγαλύτερες δυσκολίες που έχει για να ελέγξει την οργανωμένη του πάλη.


Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ

Στοχοπροσηλωμένη ενάντια στο κίνημα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η κ. Αννα Παναγιωταρέα, η ...«πανεπιστημιακός» δημοσιογράφος στον «Ελεύθερο Τύπο», στο χτεσινό της ...πόνημα με υπέρτιτλο «Πρώτα ο πολίτης», τίτλο «Αρση του ...σαμποτάζ» και υπότιτλο «Ο τουρισμός είναι η μόνη "ανάσα" μας. Ως πότε θα είναι έρμαιο του ΠΑΜΕ;», αφού «αναμασάει» όλα όσα και οι αστοί συνάδελφοί της, παπαγαλάκια των κεφαλαιοκρατών, περί «απεργιών που δυσφημούν την χώρα στο εξωτερικό και τον τουρισμό» και περί «νομιμότητας που καταστρατηγείται», σημειώνει: «Αλήθεια; Πού κρύφτηκε το κράτος με τα δικά του στελέχη αστυνομικούς, λιμενικούς και όλους εκείνους που πληρώνουν με την φορολογία τους οι χιλιάδες επιβάτες που είδαν "να μην έχει πλοία γι' αυτούς"...» .

Σε τι προτρέπει η κ. καθηγήτρια, αν και δεν τολμάει να το πει ανοιχτά; Να χτυπήσει το αστικό κράτος το εργατικό κίνημα που αγωνίζεται για το δικαίωμα στη δουλειά και την αξιοπρεπή ζωή, που τα αφεντικά της κυρίας θέλουν να κάνουν κόλαση, για να αυγαταίνουν τα κέρδη τους. Γιατί δε λέει να σταματήσει με κάθε μέσο το κράτος αυτούς που μειώνουν μισθούς και συντάξεις, καταργούν την ασφάλιση, φτάνουν τον εργάτη να δουλεύει ως τα βαθιά γεράματα; Γιατί το κράτος είναι οι ίδιοι που δρουν ενάντια στους ανθρώπους του μόχθου, με εργολάβους στήριξης σαν την Παναγιωταρέα και τους ομοίους της.

Οσο για το δήθεν νοιάξιμό της για τους ταξιδιώτες, τον τουρισμό και την εικόνα της χώρας, δεν είδαμε την ίδια ευαισθησία, όταν στα «σαπάκια» των εφοπλιστών σκυλοπνίγονται νησιώτες ταξιδιώτες και ναυτεργάτες, ή όταν τα νησιά της «άγονης γραμμής» μένουν αποκλεισμένα, γιατί είναι έρμαια της εφοπλιστικής ασυδοσίας. 'Η όταν οι εφοπλιστάδες και τα άλλα «παράσιτα» αφήνουν απλήρωτους και πετάνε στο δρόμο εργαζόμενους.

Η Παναγιωταρέα δουλεύει για την τάξη της και γι' αυτό αμφισβητεί το δικαίωμα των εργατών να ξεσηκώνονται όταν τους πατάνε τη ζωή. Γι' αυτό και οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα με την οργάνωσή τους πρέπει να παλέψουν για τη δική τους εξουσία οπότε θα τελειώσουν με τις βδέλλες και τα τσιράκια τους, που τους πίνουν το αίμα.


Γρηγοριάδης Κώστας

Μονόδρομος η αντίσταση

Γρηγοριάδης Κώστας

Χαράς ευαγγέλια από τη ναυαρχίδα του εφοπλιστικού κεφαλαίου, την «Καθημερινή». Σε χτεσινό ρεπορτάζ, κάτω από τον τίτλο «Πρόσω ολοταχώς για τη ναυτιλία» που συνοδεύεται από τεράστια φωτογραφία που δείχνει την αυξημένη κίνηση στο λιμάνι Κβάι Τσουνγκ του Χονγκ Κονγκ, ένα από τα πιο μεγάλα του κόσμου, αναφέρει ότι «η ναυτιλία εισέρχεται σε περίοδο ραγδαίας ανάπτυξης», εξαιτίας της ανάκαμψης του παγκόσμιου εμπορίου που έχει οδηγήσει «σε μια άνευ προηγουμένου έλλειψη πλοίων μεταφοράς containers». Στα θετικά σημάδια αυτής της ανάκαμψης περιλαμβάνει και τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, σύμφωνα με τα οποία οι εισπράξεις στη χώρα μας στον κλάδο της ναυτιλίας το πρώτο τετράμηνο ανήλθαν στα 4,9 δισ. ευρώ από 4,5 δισ. ευρώ το αντίστοιχο περσινό διάστημα, σημειώνοντας αύξηση της τάξης του 8,7%. Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα: Πώς ωφελήθηκε ο εργαζόμενος λαός από αυτή την ανάκαμψη της «ναυτιλίας»; Πόσες θέσεις εργασίας δημιούργησαν στα καράβια - γαλέρες τους; Μήπως έδωσαν αυξήσεις στους ναυτεργάτες; Μήπως «έκτισαν» τα εκατοντάδες νέα πλοία τους στα ναυπηγεία που υπάρχουν στη χώρα μας; Ολα τα υπερκέρδη από την ανάκαμψη της ναυτιλίας πάνε στα θησαυροφυλάκια μιας χούφτας εφοπλιστών. Πρόκειται για τους 30 μεγαλύτερους εφοπλιστές που ελέγχουν το 50,74% του ελληνικού εμπορικού στόλου. Κι όμως κυβέρνηση - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. και αστικά ΜΜΕ τρομοκρατούν το λαό και αξιώνουν από τους ναυτεργάτες να σκύψουν το κεφάλι στους Ελληνες εφοπλιστές. Είναι μακριά νυχτωμένοι.

Πραγματικός βούρκος

Ο τρόμος τους μπροστά στη δύναμη και τη δυναμική των λαϊκών αγώνων και το ταξικό τους μίσος τούς κάνουν να ξεγυμνώνονται. Φτάνουν και σε σημείο να ρίχνουν το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης πιο κάτω κι από το ...τρίτο υπόγειο:

«Χωρίς τη θρυλική ντουντούκα του, πάντα όμως με το κομοδινί μαλλί του, ο Σάββας ο Τσιμπόγλου και καμιά εκατοστή φίλοι του έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια τη δικαστική απόφαση»... «Το ανεχόμαστε (σ.σ. το ΚΚΕ) όπως ένα παιδάκι που φτύνει και δαγκώνει, επειδή - το καημένο - έχει νοητική υστέρηση και δεν έχει νόημα να του κάνεις παρατήρηση»... Αυτά τα γράφει ο Στέφανος Κασιμάτης στην «Καθημερινή». Την εφημερίδα που ως πρώτο θέμα στις σελίδες των διεθνών θεμάτων έχει τους αρραβώνες του πρίγκιπα του Μονακό. Σπουδαία είδηση αλήθεια για τους εργαζόμενους και τους νησιώτες που ταλαιπώρησαν το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, σύμφωνα με την εφημερίδα. Μόνο που δε ζήτησε να τους στείλουν και δώρο... Συνεχίζει η τέως «Πανδώρα»:

«Το γελοίο της υπόθεσης είναι πως, με την ανεκτικότητά της προς το ΚΚΕ, η κυβέρνηση νομίζει ότι διασώζει την "προοδευτική" φυσιογνωμία της, ενώ στην πραγματικότητα ο τρόπος για να την αποδείξει θα ήταν αν κάποτε έπαιρνε, επιτέλους, το μέρος των χιλιάδων που ταλαιπωρούνται εξαιτίας των συνδικαλιστών του ΚΚΕ και έλυνε το δικό τους πρόβλημα». Μιλάμε για πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας! Οι «χιλιάδες» που χάνουν μισθούς, που χάνουν συντάξεις, που μένουν άνεργοι, που... που..., ταλαιπωρούνται, λέει, από το ΚΚΕ(!!) και η κυβέρνηση πρέπει, λέει, να τους προστατέψει(!), δηλαδή να ξεμπερδεύει με το ΚΚΕ για να μπορεί απρόσκοπτα να παίρνει διαρκώς σκληρότερα αντιλαϊκά μέτρα! Θα μπορούσαμε να πούμε περί γελοίας δημοσιογραφίας, αν δεν ήταν χυδαία αντικομμουνιστική σαν τον σαλονάτο της δημοσιογραφίας του εφοπλιστή.

Ποιος κρατάει το πενάκι;

Σε χρόνια μαύρα για το λαό και τους αγώνες του, η προβοκάτσια ήταν σφραγίδα των κρατικών μηχανισμών στον αντικομμουνιστικό αγώνα, για να κάνει τη βρώμικη δουλειά της η πλουτοκρατία. Τα χρόνια πέρασαν, δεν άλλαξαν όμως και οι μέθοδοι της προβοκάτσιας. Με τη μόνη διαφορά ότι σήμερα, η «αυτόβουλη» (;) δράση ορισμένων προβοκατόρων περνά και στη δημοσιογραφία της πλουτοκρατίας. Χαρακτηριστική περίπτωση, το διπλανό σκίτσο του Δ. Χατζόπουλου στα ΝΕΑ, το οποίο παραθέτουμε χωρίς άλλο σχόλιο. Το γεγονός μάλιστα ότι η αντικομμουνιστική και αντεργατική έμπνευσή του βρίσκει στέγη στο Λαμπρακαίικο, πρέπει να αποτελέσει στοιχείο προβληματισμού για τους αναγνώστες της εφημερίδας.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Θέλουν άκρα του τάφου σιωπή

Ετοιμοι από καιρό, οι καπιταλιστές, η κυβέρνησή τους, τα κόμματα που σιγοντάρουν την πολιτική που φέρνει κέρδη στο κεφάλαιο και δυστυχία στους εργάτες, ο Τύπος τους στο σύνολό του, εξαπέλυσαν ένα επιθετικό μπαράζ για να αντιμετωπίσουν τη μαζική λαϊκή αντίδραση που ξεσηκώνει το περίφημο μνημόνιο και τα κυβερνητικά μέτρα που το συνοδεύουν. Απέναντι σ' ό,τι κατεδαφίζει κάθε εργατικό δικαίωμα, απέναντι σ' ό,τι θάβει την ίδια τη ζωή των εργατών, θέλουν να επικρατήσει άκρα του τάφου σιωπή. Θέλουν τους ανθρώπους της δουλειάς, τα λαϊκά στρώματα να πέφτουν στη μοιρολατρία και στην υποταγή, να δέχονται τη σφαγή αδιαμαρτύρητα. Θα τους βόλευε ένα κίνημα - μαϊμού, που θα πάλευε για το ρετουσάρισμα του μνημονίου, που θα δεχόταν πάγωμα μισθών και μεροκάματων, που θα παζάρευε για κάποιο επίδομα πτωχοκομείου και θα ευχαριστούσε τους καπιταλιστές γιατί δέχονται να πάρουν στη δούλεψή τους νέα παιδιά με μισό μεροκάματο, που θα αποδεχόταν ότι το τσάκισμα των γυναικών γίνεται για λόγους ισότητας.

Βρίσκουν, όμως, απέναντί τους ένα ταξικό κίνημα που από καιρό έχει ορίσει ποια είναι η διαχωριστική γραμμή, που από καιρό έχει αναλύσει τη συγκεκριμένη κατάσταση και με συγκεκριμένο τρόπο καθόρισε το δρόμο της αντίστασης, το δρόμο της αντεπίθεσης. Το δρόμο μέσα στον οποίο η εργατική τάξη πορεύεται με ένα το κρατούμενο την απειθαρχία, την ανυπακοή και πέρα απ' αυτά προβάλλει αιτήματα και στόχους πάλης που χτυπάνε τα κέρδη των καπιταλιστών, συμβάλλουν στη διαμόρφωση εκείνης της συνείδησης που απαιτείται για να αντιμετωπίσει η εργατική τάξη τις συνέπειες από τη σημερινή καπιταλιστική κρίση έτσι που να χάσουν οι καπιταλιστές, να μη χαθεί η ίδια.

Το γεγονός ότι η προχτεσινή απεργία που κήρυξαν οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ είχε κεντρικό σύνθημα «Κάτω το μνημόνιο» είναι βήμα μπροστά για το εργατικό κίνημα. Είναι απειλή για τα καπιταλιστικά κέρδη. Δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν κι άλλα λαϊκά στρώματα, κι άλλα τμήματα της εργατικής τάξης που προς το παρόν μένουν εγκλωβισμένα σε διάφορες διαχειριστικές αυταπάτες. Οι καπιταλιστές και ο μηχανισμός προπαγάνδας τους προσπάθησαν, μ' αφορμή και αυτήν την απεργία, να στρέψουν ένα τμήμα του λαού ενάντια στο άλλο. Ομως, είναι οι εφοπλιστές που αφήνουν τα νησιά χωρίς καράβια. Είναι οι βιομήχανοι που φτωχαίνουν τους εργάτες. Είναι η πολιτική της λιτότητας που χτυπάει όλα τα λαϊκά στρώματα. Στην επίθεση του κεφαλαίου η απάντηση είναι επιμονή στην αποκάλυψή του: Οτι είναι αυτοί - για παράδειγμα - που στερούν από χιλιάδες εργάτες το δικαίωμα στις διακοπές. Είναι αυτοί που κόβουν τις συντάξεις. Είναι αυτοί που μειώνουν τους μισθούς. Είναι αυτοί που αφαιρούν δικαιώματα.

Η επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη έχει αντίπαλο. Και σ' αυτή τη μάχη οι κομμουνιστές, το ΚΚΕ, οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, πρωτοστατούν κερδίζοντας εύσημα τιμής γιατί την ώρα που πρέπει στέκονται στο ύψος της περίστασης, στην πρωτοπορία των λαϊκών αγώνων. Το ΚΚΕ με την πρωτοπόρα θεωρία και πράξη δεν αφήνει στιγμή την εργατική τάξη να ξεχνά ποιος είναι ο αντίπαλος, τα μονοπώλια, ποιος είναι ο δρόμος για την ταξική απελευθέρωση, ο σοσιαλιστικός, οργανώνει αυτόν τον αγώνα κι έτσι θα συνεχίσει.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ