Υπάρχει όμως και ενδιαφέρουσα συνέχεια με τον ΣΕΒ, καθώς τέσσερις υποψήφιοι ευρωβουλευτές, ο Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ, η Σπυράκη της ΝΔ, ο Ιωακειμίδης του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και ο Αβραμίδης από το Ποτάμι, κάθισαν την Πέμπτη δίπλα δίπλα στο πάνελ «ειδικής συνεδρίασης» του Συνδέσμου, όπου τους παρουσιάστηκαν οι «προτεραιότητες» των μεγαλοεπιχειρηματιών για την επόμενη θητεία τους στο Ευρωκοινοβούλιο. Στόχος είναι, σύμφωνα με το σχετικό δελτίο Τύπου, «να υπάρχει μια θεσμική, μόνιμη και αποδοτική συνεργασία μεταξύ των επιχειρήσεων της χώρας και των εκπροσώπων μας στην Ευρωβουλή». Αν και λίγα πράγματα ανακοινώθηκαν μετά, το συμπέρασμα δεν είναι και δύσκολο. Τα «δύο σχέδια», των ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, αλλά και των υπολοίπων, για τα οποία τσακώνονται τάχα στις προεκλογικές τους φιέστες, είναι... το εξής ένα: Αυτό των επιχειρηματικών ομίλων και των συμφερόντων τους, που θα συνεχίσουν από την επόμενη μέρα να τσακίζουν το λαό για να διασφαλίσουν την κερδοφορία τους. Αν μάλιστα σε αυτό προστεθεί και η πείρα της περασμένης 5ετίας, που δείχνει ότι το 90% των αντιλαϊκών αποφάσεων στην ΕΕ παίρνονται με πλήρη ομοφωνία σοσιαλδημοκρατικών, «νεοφιλελεύθερων», ακροδεξιών και «αριστερών» κυβερνήσεων, το συμπέρασμα είναι κάτι παραπάνω από αβίαστο: Απέναντι στο δικό τους σχέδιο, ο λαός να αντιπαρατάξει το δικό του, ενισχύοντας το ΚΚΕ παντού, περνώντας στην αντεπίθεση για τις δικές του ανάγκες.
Τα αυτιά του κόσμου γάνωσαν όλες αυτές τις μέρες, με τις «διαρροές», τις «φήμες», τις δηλώσεις και τα υπονοούμενα, και με νέα ένταση βέβαια μετά τις δηλώσεις του πρωθυπουργού την Παρασκευή, για το πώς οι εκλογές της Κυριακής «θα δρομολογήσουν πολιτικές εξελίξεις». Κι έτσι τα αστικά επιτελεία ξαμολήθηκαν μπας και κάνουν τις δικές τους «αγωνίες» αγωνίες του λαού, για να μετράει εκείνος με τι ποσοστό και με τι διαφορά θα έχει στο σβέρκο του τον επόμενο αντιλαϊκό διαχειριστή, ποιοι και πότε θα φτιάξουν τα αντιλαϊκά κυβερνητικά σχήματα της επόμενης μέρας, αν το ανακάτεμα της «σημαδεμένης» από το κεφάλαιο τράπουλας στο αστικό πολιτικό σύστημα θα γίνει προς τα «δεξιά» ή προς τα «αριστερά». Καμία τέτοια έγνοια δεν πρέπει να έχει ο λαός. Σε όποιες κάλπες κι αν στηθούν, αλλά πολύ περισσότερο στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στο χωράφι και στο σχολείο από την επόμενη μέρα, μόνο με ισχυρό ΚΚΕ παντού μπορούν να δρομολογηθούν οι εξελίξεις προς όφελός του. Να δυναμώσει η λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στις κυβερνήσεις και τους λογής πρόθυμους που θα εφαρμόσουν την από χέρι αντιλαϊκή πολιτική, να γίνουν πράξη η συμμαχία του και η αντεπίθεση για τις δικές του ανάγκες.
Επιτέλους, ο πρόεδρος της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ βρήκε ένα συνέδριο να μιλήσει σαν ...άνθρωπος. Χωρίς να έχει απέναντί του ανεπιθύμητους εργάτες, να τον κατηγορούν για νοθεία και για το μπάσιμο της εργοδοσίας στα συνδικάτα. Χωρίς να έχει την αγωνία αν θα αποδώσουν οι μηχανορραφίες πίσω από κλειστές πόρτες, για να κρατήσει η συνδικαλιστική μαφία τις καρέκλες στη Συνομοσπονδία. Στο συνέδριο των Ευρωπαίων εργατοπατέρων της ΣΕΣ, ο Παναγόπουλος βρέθηκε στο φυσικό του περιβάλλον. Ξέρασε αντικομμουνισμό μπροστά σε αντικομμουνιστές, ύμνησε την ΕΕ μπροστά σε γραφειοκράτες της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, δήλωσε άφοβα εργοδοτικός μπροστά στους εργοδότες, δίδαξε εργατοπατερισμό σε εργατοπατέρες. Πώς και πώς το περίμενε αυτό το συνέδριο ο Παναγόπουλος. Ιδιαίτερα μετά το χουνέρι που έπαθε η συνδικαλιστική μαφία σε Καλαμάτα και Ρόδο...