Παρασκευή 25 Μάη 2018
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΥΡΙΟ ΣΤΟ 4ΣΕΛΙΔΟ «ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ»:
  • ΔΥΤΙΚΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ: Η ενίσχυση των υποδομών Μεταφορών και Ενέργειας στο επίκεντρο της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής ΕΕ - Δυτικών Βαλκανίων
  • ΤΟΥΡΚΙΑ: Τα λιμάνια και σχέδια ανάδειξής της σε «διεθνή κόμβο διαμετακόμισης»
  • ΔΑΝΙΑ: Συμπεράσματα από την πλούσια πείρα της πολυήμερης απεργίας των οικοδόμων σε εργοτάξιο στην Κοπεγχάγη
  • ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΡΩΣΙΑ: «Στρατηγικό συμφέρον» οι καλές σχέσεις και ο διάλογος
ΔΥΤΙΚΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
Ενέργεια και Μεταφορέςστη «ραχοκοκαλιά» των ευρωατλαντικών σχεδίων

Από την πρόσφατη Σύνοδο ΕΕ - Δυτικών Βαλκανίων

Copyright 2018 The Associated

Από την πρόσφατη Σύνοδο ΕΕ - Δυτικών Βαλκανίων
Την επιτάχυνση των σχεδιασμών της ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια για μια σειρά κρίσιμους τομείς, με προτεραιότητα στις υποδομές Μεταφορών και Ενέργειας και το βλέμμα στη μείωση της επιρροής άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων όπως η Ρωσία και η Κίνα, επιβεβαίωσε η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής που έγινε στη Σόφια.

«Ενεργειακή ασφάλεια»...

Ειδικότερα, όπως αναφέρει η διακήρυξη της Σόφιας, η «ενεργειακή ασφάλεια» των χωρών της περιοχής μπαίνει στην κορυφή της «πολιτικής ατζέντας» της ΕΕ για τα Δυτικά Βαλκάνια και υπό αυτό το πρίσμα το επόμενο διάστημα προωθούνται η ενίσχυση έργων ενεργειακής διασύνδεσης στην περιοχή, με ανάπτυξη σύγχρονων δικτύων ηλεκτρισμού και νέους αγωγούς μεταφοράς φυσικού αερίου, αλλά και οι επενδύσεις για την ενίσχυση του μεριδίου των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα των χωρών αυτών.

Βασικός στόχος της ΕΕ είναι οι ενεργειακές αγορές της περιοχής να αποτελέσουν οργανικό τμήμα της «Ενεργειακής Ενωσης» της ΕΕ, καθώς διαβλέπουν όχι μόνο δυνατότητες για τη δημιουργία δικτύων διασύνδεσης, αλλά και σπουδαίες επενδυτικές ευκαιρίες στον τομέα παραγωγής Ενέργειας, τόσο από Ανανεώσιμες Πηγές με επίκεντρο τα υδροηλεκτρικά έργα, εξαιτίας του ευνοϊκού φυσικού ανάγλυφου της περιοχής, όσο και από την εξόρυξη υδρογονανθράκων με σημαντικότερες προοπτικές στην Αλβανία και το Μαυροβούνιο.

Κατά τη Σύνοδο συμφωνήθηκε επίσης να «ενταθούν οι προσπάθειες» απ' όλα τα εμπλεκόμενα μέρη για την «ολοκλήρωση της περιφερειακής αγοράς ηλεκτρισμού Δυτικών Βαλκανίων», υλοποιώντας εκτός από την ενοποίηση των δικτύων και όλων των κατευθύνσεων της ΕΕ για την «απελευθέρωση» των εθνικών αγορών (βλ. ιδιωτικοποιήσεις). Παράλληλα, συμφωνήθηκε να υπογραφεί «μνημόνιο συνεννόησης» μεταξύ Σερβίας και Βουλγαρίας για την κατασκευή διασυνδετήριου αγωγού φυσικού αερίου.

Σε ό,τι αφορά τους αγωγούς, σε πιο ώριμη φάση βρίσκονται τα σχέδια για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Ιονίου - Αδριατικής (IAP), που θα συνδέσει το σύστημα φυσικού αερίου της Κροατίας με τον ΤΑΡ. Το έργο στοχεύει να εγκαταστήσει έναν νέο δρόμο προμήθειας φυσικού αερίου από τη Μέση Ανατολή και την Κασπία Θάλασσα μέσω της Αδριατικής ακτής, με ένα μήκος 500 χλμ. διασχίζοντας την Αλβανία, το Μαυροβούνιο και τη Βοσνία. Η συνολική επένδυση αναμένεται να φτάσει τα 292 εκατ. ευρώ, από τα οποία τα 252 εκατ. ευρώ θα καλυφθούν με δανειοδότηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.

Πρέπει ακόμη να σημειώσουμε ότι ένα μεγάλο τμήμα των επενδύσεων σχεδιάζεται για τις «πράσινες» μπίζνες, όπου προβλέπονται έργα διαχείρισης βιομηχανικών αποβλήτων, κατασκευής υδροηλεκτρικών έργων και διαχείρισης υδάτων, ένα συνολικό επενδυτικό πρόγραμμα που φτάνει τα 118 εκατ. ευρώ.

...και επίσπευση των έργων χερσαίων διασυνδέσεων

Εξίσου σημαντικές χαρακτηρίζονται οι διασυνδέσεις των χερσαίων μεταφορών, με τη δημιουργία σύγχρονων οδικών δικτύων ταχείας κυκλοφορίας και σιδηροδρόμου με ειδική αναφορά στον άξονα «Ιονίου - Αδριατικής» («Blue Med Highway») με αφετηρία το λιμάνι της Ηγουμενίτσας και κατάληξη στην Τεργέστη της Ιταλίας και άμεσα εμπλεκόμενες χώρες την Ελλάδα, την Αλβανία, το Μαυροβούνιο, την Κροατία και την Ιταλία. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται επίσης στα διασυνοριακά οδικά έργα για την προώθηση των μεταφορών εμπορευμάτων και προσώπων μεταξύ των κρατών, ενώ σε φάση σχεδιασμού βρίσκεται συνολικά και μια νέα «σιδηροδρομική στρατηγική» για τα Δυτικά Βαλκάνια, με σκοπό την ταχύτατη υλοποίησή της.

Σε ένα τέτοιο φόντο, σε φάση ολοκλήρωσης βρίσκονται αυτήν την περίοδο τρία σημαντικά σιδηροδρομικά έργα που εντάσσονται στον ευρύτερο σχεδιασμό μεταφορών της ΕΕ στη ΝΑ Ευρώπη. Πρόκειται για το τμήμα Καλοτίνα - Νις (Ναϊσός) ύψους 44,7 εκατ. ευρώ, της σιδηροδρομικής διασύνδεσης Βουλγαρίας - Σερβίας, έργο που εντάσσεται στον «Ανατολικό Διάδρομο» (Orient Corridor), το τμήμα Πρίστινα - Σκόπια στη FYROM, μέρος της σύνδεσης των Σκοπίων με το Κόσσοβο και τη Σερβία, έργο που επίσης εντάσσεται στον «Ανατολικό Διάδρομο», συνολικού ύψους 43 εκατ. ευρώ, και τέλος το τμήμα Δυρράχιο - Τίρανα, κόστους 82,4 εκατ. ευρώ, μέρος του «Μεσογειακού Αξονα» που συνδέει την Ελλάδα με την Αλβανία και το Μαυροβούνιο.

Πακτωλός χρημάτων για να «τρέξουν» τα σχέδια

Η ΕΕ φέρεται αποφασισμένη να στηρίξει τα επιχειρηματικά αυτά σχέδια και μαζί τον συνολικότερο στόχο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» της περιοχής με πακτωλό χρημάτων.

Μόνο για τα στρατηγικά έργα στους τομείς της Ενέργειας και των μεταφορών τη διετία 2015 - 2016, το ειδικό ταμείο (WBIF - Επενδυτικό Πλαίσιο για τα Δυτικά Βαλκάνια) που έχει συστήσει η ΕΕ για τη χρηματοδοτική ενίσχυση έργων υποδομών στην περιοχή έχει εκταμιεύσει 270 εκατ. ευρώ. Συνολικά, τα κονδύλια της ΕΕ για την περιοχή τη δεκαετία 2007 - 2017 φτάνουν τα 9 δισ. ευρώ, ενώ μόνο για φέτος έχουν δεσμευτεί κονδύλια ύψους 1,07 δισ. ευρώ. Φυσικά, πάνω από το μισό αυτών των χρηματοδοτήσεων γίνεται υπό τη μορφή δανείων, που αντιστοιχούν σε 5,458 δισ. ευρώ, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι το γερμανικό κρατικό επενδυτικό ταμείο ΚFW συνεργάζεται με το WBIF, έχοντας παράσχει δάνεια 441 εκατ. ευρώ σε 30 συνολικά έργα στην περιοχή. Αντίστοιχα και η Παγκόσμια Τράπεζα έχει μπει στο παιχνίδι, παρέχοντας δανειοδοτήσεις ύψους 311 εκατ. ευρώ.

Σχετική έκθεση του WBIF σημειώνει εξάλλου πως παρά το γεγονός ότι την προηγούμενη δεκαετία επενδύθηκαν στον τομέα των μεταφορών στην περιοχή πάνω από 12 δισ. ευρώ, το οδικό δίκτυο των Δυτικών Βαλκανίων ακόμη απαιτεί υψηλά κονδύλια για να ικανοποιεί τις απαιτήσεις που θέτει η πολιτική μεταφορών της ΕΕ. Υπολογίζεται ότι το 1/3 του οδικού δικτύου της περιοχής απαιτεί άμεσα αναβάθμιση, όπως επίσης και το σιδηροδρομικό δίκτυο. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του «Παρατηρητηρίου Μεταφορών ΝΑ Ευρώπης», τα απαιτούμενα κεφάλαια επενδύσεων για την αναβάθμιση του βασικού οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου της περιοχής ανέρχονται σε 7,7 δισ. ευρώ, με σημερινές τιμές.

«Καθοριστικός» ο ρόλος της Ελλάδας στα ευρωενωσιακά σχέδια

Οι στόχοι αυτοί, για την ευρωενωσιακή ενεργειακή και μεταφορική διασύνδεση της περιοχής, που ολοφάνερα «κουμπώνουν» με τον στρατηγικό στόχο της εγχώριας αστικής τάξης για ανάδειξη της Ελλάδας σε κόμβο μεταφορών και Ενέργειας, βοηθούν να κατανοηθεί καλύτερα και ο λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αναλαμβάνει πρωταγωνιστικούς ρόλους στην προώθηση συνολικά των σχεδιασμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή.

Οι τομείς των υποδομών μεταφορών και Ενέργειας αποτελούν άλλωστε βασικά στοιχεία του «αναπτυξιακού σχεδίου» που δόθηκε την Τρίτη στη δημοσιότητα, το οποίο έχει σαφή προσανατολισμό στη «βαλκανική ενδοχώρα», όπως συχνά - πυκνά αναφέρουν διάφορα υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη.

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο «αναπτυξιακό σχέδιο» στο κεφάλαιο με τίτλο «Διεθνής διάσταση των υποδομών και της ανάπτυξης δικτύων»: «Η Ελλάδα κατέχει στρατηγική θέση στην περιοχή και ο ρόλος της θα είναι καθοριστικός για την προώθηση της συνεργασίας με τις βαλκανικές χώρες. Η χώρα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της περιφερειακής ολοκλήρωσης και η κυβέρνηση θα αναλάβει πρωτοβουλίες και θα εντείνει τις προσπάθειές της για την ανάπτυξη αυτών των διασυνδέσεων. Οι κυβερνητικές προτεραιότητες περιλαμβάνουν την ανάπτυξη των οδικών και σιδηροδρομικών συνδέσεων από τα ελληνικά λιμάνια προς τα Βαλκάνια και την Ευρώπη, τη μείωση των καθυστερήσεων στο εμπόριο και την περαιτέρω μετεξέλιξη της χώρας σε περιφερειακό κόμβο ενεργειακής διαμετακόμισης με πολλά έργα αγωγών και ηλεκτρικής ολοκλήρωσης».

Το μόνο βέβαιο είναι ότι για τους λαούς των Βαλκανίων, όπως και για τον ελληνικό, οι σχεδιασμοί αυτοί όχι μόνο δεν έχουν καμία σχέση με τις ανάγκες τους, αφού έχουν σαφή στόχευση να εξυπηρετήσουν τους σχεδιασμούς των μονοπωλίων, αλλά αντικειμενικά αποτελούν μαγνήτη επικίνδυνων εξελίξεων, ανοίγουν τον «ασκό» των σφοδρών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.


Φ. Κ.

Στρατηγική θέση και ένταση της εκμετάλλευσης το υπόβαθρο των «ευκαιριών»

Ως «ατού» για την επίτευξη του στόχου για ανάδειξη της χώρας σε κέντρο διαμετακόμισης το προξενείο τονίζει ότι «οι τουρκικοί λιμένες έχουν στρατηγική θέση στη ναυτιλιακή αγορά της Ανατολικής Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας, καθώς αποτελούν σημεία τομής στους διαδρόμους μεταφοράς μεταξύ Βορρά - Νότου και Δύσης - Ανατολής».

Κωδικοποιώντας εξάλλου τα στοιχεία που συνθέτουν τις «ευκαιρίες» για επενδύσεις το προξενείο υπογραμμίζει ότι «η Τουρκία είναι διάδρομος για μονοτροπικές και πολυτροπικές μεταφορές», καθώς και την «οικονομική και εμπορική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής», την «αύξηση των άμεσων ξένων επενδύσεων στην τουρκική οικονομία», την «ανάπτυξη κέντρων logistics και τερματικών για συνδυασμένες μεταφορές» καθώς και την επέκταση των logistics και στις ναυτιλιακές δραστηριότητες, το «υψηλό μερίδιο (87,6%) των θαλάσσιων μεταφορών στη μεταφορά ξένων εμπορικών φορτίων στην Τουρκία», την επιτάχυνση των μεγάλων επενδύσεων στον τομέα των μεταφορών.

Καταγράφει ως επιμέρους θετικά στοιχεία, ανάμεσα σε άλλα, την «ευνοϊκή θέση των λιμένων», το «αυξανόμενο ενδιαφέρον για επενδύσεις στη ναυτιλία», τις «τάσεις προς εξειδίκευση των λιμένων», το «αυξημένο ενδιαφέρον για σχέδια επέκτασης και ανάπλασης λιμένων» και βέβαια το «καταρτισμένο και φθηνό εργατικό δυναμικό» και τις «καλές σχέσεις με τα εργατικά συνδικάτα»...

ΤΟΥΡΚΙΑ
Τα λιμάνια και τα σχέδια ανάδειξης σε κέντρο διαμετακόμισης στην περιοχή

Τα σχέδια της τουρκικής αστικής τάξης να αναδείξει την Τουρκία σε στρατηγικής σημασίας διαμετακομιστικό κόμβο, εκμεταλλευόμενη το επεκτεινόμενο και αναβαθμιζόμενο δίκτυο λιμένων της χώρας, αναδεικνύει έρευνα που ολοκλήρωσε τον Απρίλη το Γραφείο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη.

Στο πολυσέλιδο κείμενο τονίζεται ότι «ο τομέας της ναυτιλίας κατέχει εξέχουσα σημασία» για την Τουρκία, «ενώ η ναυσιπλοΐα αποτελεί τον πιο διαδομένο τρόπο μεταφοράς εμπορευμάτων (εξαγωγές 46%, εισαγωγές 59,1%)».

Προσθέτει γενικά για την οικονομία της χώρας και τις βλέψεις των τουρκικών επιχειρηματικών ομίλων: «Η Τουρκία ανήκει στις 20 μεγαλύτερες οικονομίες παγκοσμίως, με στόχο να αποτελέσει μια από τις 10 ισχυρότερες μέχρι το 2023. Με εργατικό δυναμικό 27 εκατομμυρίων, 15.000 δολάρια κατά κεφαλήν ετήσιο εισόδημα, φυσικούς πόρους όπως μάρμαρο, άνθρακα και σιδηρομετάλλευμα, και με αναπτυγμένη κατασκευαστική βιομηχανία, ο στόχος φαίνεται καθ' όλα εφικτός».

Εκτιμά ότι «η γεωγραφική θέση της Τουρκίας επιτρέπει στα λιμάνια της να διαχειρίζονται μεγάλες ποσότητες φορτίων μεταξύ Δύσης και Ανατολής, παρέχοντας παράλληλα εξαιρετικές προοπτικές για την ανάπτυξη των συνδυασμένων εμπορικών μεταφορών (...) Πρόσφατα έχουν γίνει κάποιες σημαντικές αλλαγές τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό περιβάλλον των λιμένων μέσα από ιδιωτικοποιήσεις, νέες επενδύσεις, επέκταση και διεύρυνση των δυνατοτήτων των λιμένων καθώς και διοικητικές μεταρρυθμίσεις, που οδήγησαν σε αύξηση της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων. Πιο συγκεκριμένα, το σύνολο των εμπορευμάτων (από εισαγωγές, εξαγωγές, ενδομεταφορές και διαμετακόμιση) που διαχειρίστηκαν τα τουρκικά λιμάνια από το 2016 υπολογίζεται σε 430 εκατ. τόνους».

«Το κέντρο διαμετακόμισης φορτίου στην περιοχή»

Η αναφορά επισημαίνει: «Στόχος της Τουρκίας είναι να γίνει το κέντρο διαμετακόμισης φορτίου στην περιοχή, κάτι που οδηγεί στην ανάγκη για νέες επενδύσεις στους τερματικούς σταθμούς των λιμένων του Μαρμαρά, του Αιγαίου και της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου (...) Το αναπτυξιακό σχέδιο της Τουρκίας αποσκοπεί στην αναβάθμιση των λιμένων της σε κέντρα logistics και χώρους διατροπικών μεταφορών».

Επίσης: «Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η προσπάθεια που γίνεται για την εξειδίκευση των λιμένων σε συγκεκριμένους τύπους φορτίων, καθώς μέχρι σήμερα λειτουργούν ως συμβατικοί τερματικοί σταθμοί που εξυπηρετούν φορτία κάθε είδους. Πιο συγκεκριμένα, αυξάνονται οι τερματικοί σταθμοί φορτηγών πλοίων στην περιοχή Ambarli και Nemrut Bay καθώς και οι τερματικοί πλοίων Ro-Ro στη θάλασσα του Μαρμαρά».

Σύμφωνα με την έκθεση, στην Τουρκία λειτουργούν 218 παράκτιες εμπορικές εγκαταστάσεις. Από αυτές οι 178 πληρούν τις διεθνείς προδιαγραφές και έχουν πιστοποιηθεί με το σχετικό ISPS Code.

Σε επιμέρους στοιχεία, το Προξενείο σημειώνει: «Η κυκλοφορία των εμπορευμάτων στους λιμένες της Τουρκίας αυξήθηκε από 190 εκατ. τόνους σε 388 εκατ. στο διάστημα μεταξύ 2003 - 2012, ενώ το 87,6% εξ αυτών πέρασε από 175 μικρά και μεγάλα λιμάνια. Η αύξηση αυτή οφείλεται κυρίως στα ξηρά φορτία και τα κοντέινερ».

«Οι εξαγωγές και οι εισαγωγές καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μερίδιο στη διακίνηση των εμπορευμάτων, συνολικά 81%, ενώ η περιοχή της θάλασσας του Μαρμαρά κατέχει τα πρωτεία στη διακίνηση των εμπορευμάτων ανά περιφέρεια με 63,4% (4,2 M TEU - μονάδα μέτρησης μεταφοράς κοντέινερ). Αύξηση σημειώνεται επίσης στις μεταφορτώσεις κοντέινερ και στις διαμετακομιστικές μεταφορές, οι οποίες φτάνουν τα 1,5 εκατ. TEU (περίπου 22% του συνόλου της κυκλοφορίας των κοντέινερ). Το μεγαλύτερο τμήμα των μεταφορτώσεων αυτών λαμβάνει χώρα στον ιδιωτικό λιμένα της Marport, ενώ ακολουθεί το λιμάνι της Mersin με 1.129.609 TEU».

Περιφερειακός ενεργειακός κόμβος

Ξεχωριστή αναφορά γίνεται και στα σχέδια για τη μεταφορά καυσίμων, πετρελαίου, φυσικού αερίου κ.ο.κ. Οπως επισημαίνεται στην έκθεση:

«Τα υγρά φορτία αποτελούν ένα βασικό είδος που διαχειρίζονται τα τουρκικά λιμάνια. Το σύνολό τους έφτασε τους 133 εκατ. τόνους το 2012 και αποτελούνταν από αργό πετρέλαιο, παράγωγα πετρελαίου, υγρά χημικά, υγροποιημένα αέρια και άλλα υγρά φορτία. Ο τερματικός σταθμός του Botas Ceyhan είναι ο ένας από τους σημαντικότερους που διαχειρίζεται φορτία αργού πετρελαίου στην Τουρκία και για αυτό σχεδιάζεται η μετατροπή του σε περιφερειακό ενεργειακό κόμβο.

Ιδιώτες επενδυτές έχουν ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία για τη λήψη έγκρισης, προκειμένου να προχωρήσουν στην κατασκευή διυλιστηρίων, προσθέτοντας έτσι και άλλα έσοδα σε αυτά από τα τέλη διέλευσης. Οι τερματικοί Marmara Ereglisi στο Tekirdag και Aliaga στο Ιzmir είναι με τη σειρά τους οι δύο βασικοί λιμένες στους οποίους εισάγεται υγροποιημένο φυσικό αέριο».

«Θα χρειαστεί επιπλέον λιμάνια για κοντέινερ»

Κάνοντας παρακάτω μια πρόβλεψη για την πορεία των λιμένων της Τουρκίας, το Προξενείο αναφέρει:

«Ο αριθμός των κοντέινερ αναμένεται να φτάσει τα 29,8 εκατ. TEU το 2030, βάσει των πιο μετριοπαθών αναλύσεων, ενώ η χωρητικότητα των λιμένων μπορεί να φτάσει τα 22 εκατ. TEU μέχρι το 2024.

Προβλέπεται ότι η Τουρκία θα χρειαστεί επιπλέον λιμάνια για κοντέινερ μέχρι το 2030 και αυτό μπορεί να επιτευχθεί είτε με την επέκταση των ήδη υπαρχόντων είτε με την κατασκευή νέων.

Επιπλέον, σύμφωνα με την Ενωση Λιμενικών Φορέων (POAT) υπολογίζεται ότι 566 εκατ. τόνοι φορτίου θα φορτωθούν και 400 εκατ. τόνοι θα εκφορτωθούν στους τουρκικούς λιμένες το 2023. Σε αυτά έχουν ληφθεί υπόψη οι στόχοι της Τουρκίας για το διεθνές εμπόριο το 2023, συμπεριλαμβανομένων των 500 δισ. δολ. εξαγωγών και 700 δισ. δολ. εισαγωγών.

Σε ό,τι αφορά τις προβλέψεις για την κυκλοφορία των φορτίων ανάλογα με το είδος τους, η μελέτη κατέληξε σε 13 εκατ. TEU κοντέινερ, 346 εκατ. τόνους υγρού φορτίου, 148 εκατ. τόνους γενικού φορτίου και 285 εκατ. τόνους ξηρού φορτίου μέχρι το 2023».

Καινούργια κέντρα logistics

Αλλωστε, στην ειδική ενότητα με τίτλο «Ανάπτυξη των κέντρων Logistics» διαβάζουμε: «Καινούργια κέντρα logistics σχεδιάζεται να δημιουργηθούν σε περιοχές που βρίσκονται κοντά σε βιομηχανικές ζώνες και όπου υπάρχει μεγάλο δυναμικό εμπορευματικών μεταφορών και ανάγκη για αποθήκες εφοδιασμού. Εργα για την κατασκευή 12 κέντρων logistics βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη για να ενισχύσουν τις συνδυασμένες μεταφορές».

Και παρακάτω στην ενότητα «Νέες επενδύσεις και σχέδια επέκτασης λιμένων»: «Τα έργα υποδομών στους λιμένες μπορούν να διακριθούν σε δύο κατηγορίες: Εργα για την κατασκευή νέων λιμένων και επέκταση/ανάπτυξη των ήδη υπαρχόντων.

Τα τρία μεγαλύτερα σχέδια για την κατασκευή νέων λιμένων αφορούν στις περιοχές Mersin, Candarli και Filyos και κάθε ένα από αυτά θα εξυπηρετήσει διαφορετικούς σκοπούς. Συγκεκριμένα:

-- Το λιμάνι στο Candarli σχεδιάζεται να λειτουργήσει σαν διαμετακομιστικό κέντρο για την κυκλοφορία εμπορευμάτων μεταξύ Ευρώπης, Μέσης Ανατολής και Μαύρης Θάλασσας,

-- Το λιμάνι στη Mersin θα βοηθήσει τις χώρες της Κεντρικής Ασίας να βρουν διέξοδο στη Μεσόγειο,

-- ενώ το λιμάνι Filyos θα αποτελέσει διέξοδο για τα φορτία που προέρχονται ή προορίζονται για τη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένης της περιοχής της Αγκυρας».

«Ιδιαίτερα μεγαλεπήβολο κρίνεται και το σχέδιο για τον λιμένα Petkim, καθώς θα κατασκευαστεί μέσα στο συγκρότημα πετροχημικών στο Nemrut Bay, κοντά στο Λιμάνι του Izmir. Αναμένεται να αποτελέσει ένα από τα μεγαλύτερα λιμενικά συγκροτήματα στην περιοχή του Αιγαίου με χωρητικότητα 1,5 εκατ. TEU. Οταν ολοκληρωθεί θα είναι το μοναδικό λιμάνι στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου όπου 11.000 TEU κοντέινερ θα μπορούν να αγκυροβολούν με ευκολία»...

Ναυπηγεία

Η έρευνα πιάνει και τη «ναυπηγική βιομηχανία» σημειώνοντας: «Στην Τουρκία υπάρχουν 72 εμπορικά ναυπηγεία κατά μήκος των βόρειων και δυτικών ακτών της. Τα μεγάλα και καινούργια ναυπηγεία για κατασκευή και επισκευή πλοίων βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή της Κωνσταντινούπολης, στη θάλασσα του Μαρμαρά».

«Τα τρία μεγαλύτερα ναυπηγεία, που συνολικά εκπροσωπούν το 87% της εμπορικής ικανότητας της τουρκικής ναυπηγικής βιομηχανίας, είναι τα εξής: Tuzla Bay. Izmit. Yalova».

«Τα είδη των σκαφών που κατασκευάζονται στην Τουρκία είναι: Πετρελαιοφόρα. Δεξαμενόπλοια για χημικά. Πλοία μεταφοράς χύδην φορτίου. Κοντέινερ. Σκάφη μεταφοράς βαρέων φορτίων. Πλοία πολλαπλών χρήσεων. Πλατφόρμες εφοδιασμού. Σκάφη λιμενικού. Ρυμουλκά πλοία. Σκάφη αναψυχής. Αλιευτικά σκάφη».

Σύμφωνα με το Προξενείο, από το 2000 τα τουρκικά ναυπηγεία έχουν παραδώσει 1.093 μονάδες. Η χώρα αποτελεί τον μεγαλύτερο κατασκευαστή μικρών δεξαμενόπλοιων για χημικά στον κόσμο. Τον Απρίλη 2017, η Τουρκία ήταν στην 6η θέση σε παραγγελίες πετρελαιοφόρων. Σχεδόν οι μισές από τις εξαγωγές τουρκικών σκαφών είχαν προορισμό, τα προηγούμενα χρόνια, ευρωπαϊκές χώρες. Σήμερα τα περισσότερα ναυπηγεία, λόγω κρίσης και έλλειψης παραγγελιών, επικεντρώνονται σε επισκευές και κατασκευή πλοίων για δικό τους λογαριασμό ή προσπαθούν να διαφοροποιηθούν με την κατασκευή άλλων μη εμπορικών πλοίων, π.χ. αλιευτικά.

«Ευκαιρίες» για το κεφάλαιο

Σε ένα τέτοιο φόντο και διαβλέποντας το Προξενείο «Ευκαιρίες και προτάσεις για επενδυτές», κλείνει το μάτι στους ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους, σε αυτό το πλαίσιο αντιφατικών σχέσεων συνεργασίας και ανταγωνισμού μεταξύ των δύο αστικών τάξεων.

Γράφει, συγκεκριμένα, ότι «οι ιδιωτικές εταιρείες μπορούν να αναπτύξουν επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της τουρκικής ναυσιπλοΐας με διάφορους τρόπους: Κατασκευή και εκμετάλλευση λιμένων. Σύσταση συνεταιρισμών και σύμβαση διαχείρισης των τερματικών. Ιδιωτικοποίηση λιμένων. Εξυγίανση και εξαγορά (κυρίως στους τερματικούς σταθμούς για κοντέινερ). Εργα υποδομών. Είσοδος στην αγορά μέσω της εκμετάλλευσης τερματικών σταθμών που έχουν ορισθεί για τη φόρτωση και εκφόρτωση πλοίων. Είσοδος στην αγορά με επενδυτικά έργα φιλικά προς το περιβάλλον των λιμένων. Παροχή επενδυτικών κεφαλαίων για επενδύσεις στους λιμένες».

Βλέπει «ψητό» και αλλού, κρίνοντας ότι «υπάρχουν και άλλες επιχειρηματικές ευκαιρίες στον τομέα της ναυτιλίας» όπως: «Βυθοκόρηση των λιμένων. Logistics. Πώληση εξοπλισμού για διακίνηση φορτίων. Πληροφοριακά συστήματα και εξοπλισμοί επικοινωνίας στους λιμένες. Συμβουλευτικές υπηρεσίες. Παροχή εκπαίδευσης και κατάρτισης σχετικά με τη λειτουργία των λιμένων».


Θ. Μπ.

ΔΑΝΙΑ
Συμπεράσματα από την πείρα μιας δυναμικής κινητοποίησης οικοδόμων σε εργοτάξιο στην Κοπεγχάγη

Από τη δράση της Επιτροπής Αγώνα στο Συνδικάτο Οικοδόμων στην Κοπεγχάγη
Από τη δράση της Επιτροπής Αγώνα στο Συνδικάτο Οικοδόμων στην Κοπεγχάγη
Την οργή των εργατοπατέρων του εργοδοτικού συνδικαλισμού στη Δανία προκάλεσε η μεγάλη επιτυχία της Επιτροπής Αγώνα που συστάθηκε από μέλη του Συνδικάτου Οικοδόμων και μετά από πολυήμερο μπλόκο στην είσοδο του εργοταξίου της HOFOR (εταιρεία ύδρευσης και άλλων υπηρεσιών, λειτουργεί AE, με κύριο μέτοχο τον δήμο Κοπεγχάγης) ως ανάγκασε την εργοδοσία να υπογράψει εργοταξιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, η οποία εξασφαλίζει συγκροτημένα δικαιώματα για τους περίπου 1.000 εργαζόμενους που δουλεύουν στο εργοτάξιο. Οι εργάτες έχουν προσληφθεί μέσω δουλεμπορικών γραφείων κυρίως από την Τσεχία και δουλεύουν εδώ και 6 μήνες με εξευτελιστικούς για τη δανέζικη πραγματικότητα μισθούς, χωρίς στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας, χωρίς ένσημα και χωρίς να πληρώνονται τις υπερωρίες.

Η νέα σύμβαση εξασφαλίζει μισθούς υψηλότερους από το κατώτερο μισθό, πληρωμή των υπερωριών και αυστηρά μέτρα ασφάλειας, των οποίων η εφαρμογή θα ελέγχεται τακτικά από το κλαδικό σωματείο.

Αντιδρούν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες

Η Ομοσπονδία 3F, στην οποία ανήκουν και τα οικοδομικά σωματεία (έχει περίπου 300.000 μέλη), υπερασπιζόμενη το λεγόμενο δανέζικο μοντέλο (βασισμένο στις αρχές του «κοινωνικού εταιρισμού»)και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, θεωρεί μονόδρομο τη λύση των προβλημάτων μέσω του «κοινωνικού διαλόγου» και των ...περιθωρίων που επιτρέπουν οι αστικοί νόμοι και η κερδοφορία του κεφαλαίου. Κατά την Ομοσπονδία, όλα θα πρέπει να λύνονται από τα πάνω, με διαπραγματεύσεις μεταξύ εργατοπατέρων και εργοδοτών, χωρίς Γενικές Συνελεύσεις, χωρίς ενημέρωση και συμμετοχή των μελών και πάντα μέσα στα καλούμενα «όρια αντοχής της οικονομίας» και με στόχο την καπιταλιστική ανάπτυξη, που κατά τη λογική τους θα φέρει νέες θέσεις εργασίας.

Χρειάζεται να σημειωθεί ότι στον κλάδο της οικοδομής παρουσιάζεται σήμερα μια προσωρινή ανάκαμψη, που όμως φέρνει τεράστια κέρδη στους κατασκευαστές, οι οποίοι κυρίως εκμεταλλεύονται ξένους εργάτες, ενώ υπάρχουν Δανοί οικοδόμοι άνεργοι και τα μεροκάματα δεν ανεβαίνουν.

Ετσι εδώ και 4 μήνες, η 3F προσπαθούσε με δικηγόρους και «εργατοδίκες» να βρει λύση στο πρόβλημα του συγκεκριμένου εργοταξίου, χωρίς αποτέλεσμα. Την ίδια στιγμή, έντονη αγανάκτηση επικρατούσε σε πολλά μέλη του Συνδικάτου Οικοδόμων από την παθητική στάση των εργατοπατέρων και με βάση την εμπειρία από παρόμοιες υποθέσεις στο παρελθόν, με αποκορύφωμα την απροκάλυπτη σύμπραξη και συνυπογραφή τους πριν ένα χρόνο στην κατάπτυστη νέα ΣΣΕ στον ιδιωτικό τομέα (από εκεί που οι εργατοπατέρες υπόσχονταν ότι θα δώσουν μάχη για αυξήσεις, υπέγραψαν σύμβαση που ανεβάζει τον μέσο εβδομαδιαίο όρο δουλειάς από 37 σε 42 ώρες και τα όρια συνταξιοδότησης στα 74 έτη).

Ετσι, θέλοντας να υπερασπιστούν, από τη μια, τους αλλοδαπούς εισαγόμενους συναδέλφους τους που δουλεύουν εκεί, κάτω από απαράδεκτες συνθήκες και, από την άλλη, τη Συλλογική Σύμβαση στον κλάδο τους, συγκρότησαν Επιτροπή Αγώνα, που απέκλεισε την πύλη του εργοταξίου για 10 μερόνυχτα, εμποδίζοντας την προμήθεια υλικών στο εργοτάξιο και αψηφώντας τις απειλές της εργοδοσίας και της αστυνομίας.

Σε όλη τη διάρκεια του απεργιακού μπλόκου, βρίσκονταν στην περιφρούρηση της πύλης του εργοταξίου από 30 έως και 200 άτομα. Υπήρξε μεγάλη υποστήριξη και αλληλεγγύη από οικοδόμους, από εργαζόμενους σε άλλους κλάδους, από γειτονικά καταστήματα και απλούς ανθρώπους που συνεχώς προμήθευαν την Επιτροπή με τρόφιμα, χρήματα, κάθε είδους βοήθεια.

Η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία στο πλευρό των αγωνιζόμενων οικοδόμων

Αντιπροσωπεία της ΠΣΟ και Ελληνες μετανάστες βρέθηκαν από την πρώτη μέρα στο χώρο του απεργιακού μπλόκου, προσφέροντας έμπρακτη βοήθεια, οικονομική ενίσχυση και μεταφέροντας παράλληλα τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς και την αλληλεγγύη του ταξικού κινήματος της Ελλάδας.

Η εργοδοσία του ομίλου κατασκευών - αναδόχου του έργου, έχοντας τις πλάτες της δανέζικης κυβέρνησης, επιστράτευσε απειλές, καταγγελίες στην αστυνομία και τραμπουκισμούς, έως και μηνύσεις, απαιτώντας αποζημιώσεις για κάθε ώρα καθυστέρησης του έργου.

Στο ίδιο μήκος κύματος, στοιχισμένοι πίσω από τα συμφέροντα της εργοδοσίας κινήθηκαν και οι εργατοπατέρες του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Γι' αυτό και το γραφείο Τύπου της συμβιβασμένης Ομοσπονδίας 3F έβγαλε αμέσως ανακοίνωση, με την οποία όχι μόνο διαχωρίζει τη θέση της από την αγωνιστική στάση και διεκδίκηση των εργαζομένων της ΗΟFΟR, αλλά και προκλητικά προτρέπει τα μέλη της να μην τις στηρίζουν και να αφήνουν την τύχη τους στην ίδια και στους «κοινωνικούς διαλόγους». Αποδεικνύοντας στην πράξη ότι δουλεύουν για τα συμφέροντα της εργοδοσίας, απαγόρευσαν στα μέλη τους να κάνουν μέχρι και χρήση για τη στήριξη των απεργών οποιωνδήποτε υλικών της Ομοσπονδίας, από φωτοαντίγραφα μέχρι σημαίες και μπλουζάκια. Οπως δήλωσαν, θεωρούν την πρωτοβουλία του απεργιακού μπλόκου στο εργοτάξιο «πράξη βίαιη και αντίθετη με το κλίμα της εργασιακής ειρήνης που εγγυάται η εφαρμογή του δανέζικου μοντέλου»...

Παρ' όλη αυτήν την υπονομευτική δουλειά, το μπλόκο των απεργών έμεινε ακλόνητο χάρη στην αποφασιστική στάση των εργαζομένων. Την τέταρτη μέρα του μπλόκου έγινε και πορεία στο δημαρχείο, αποκαλύπτοντας τον βρώμικο ρόλο του σοσιαλδημοκράτη δημάρχου της πόλης (ο δήμος αποτελεί τον κύριο μέτοχο της επιχείρησης), που δηλώνει κατά τ' άλλα υπέρμαχος των Συλλογικών Συμβάσεων και της καταπολέμησης του καθεστώτος εισαγωγής εργατών από τους εργοδότες με συμβάσεις άλλων χωρών, που προβλέπουν χαμηλότερους μισθούς και δικαιώματα.

Μετά από 10 μέρες κινητοποιήσεων και όταν άρχισαν να γίνονται πιεστικές οι ελλείψεις υλικών, η εργοδοσία αναγκάστηκε να υπογράψει σύμβαση.

Αναδεικνύεται η αναγκαιότητα ανασύνταξης του εργατικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση

Το αποτέλεσμα αυτό αποτελεί νίκη των εργαζομένων, που η αξία του ξεπερνά κατά πολύ την ίδια τη σημασία της Σύμβασης που υπέγραψαν. Σε συνθήκες που τόσο στον δημόσιο τομέα όσο και στον ιδιωτικό έχουν γίνει τεράστιες περικοπές, επιταχύνθηκαν το ξήλωμα των συγκροτημένων δικαιωμάτων και κατακτήσεων, το χτύπημα των μισθών, του μεροκάματου, της ασφάλισης, χειροτέρεψαν συνολικά οι όροι δουλειάς, ανέβηκε το όριο συνταξιοδότησης, επιβλήθηκαν τα ελαστικά ωράρια, η πρόσληψη μέσω δουλεμπορικών γραφείων και αυξήθηκε ο βαθμός εκμετάλλευσης των εργαζομένων κατακόρυφα.

Σε συνθήκες που το εργατικό κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση και ποδηγετείται από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Αλλωστε, τα κατορθώματα των εργατοπατέρων τα γεύτηκαν καλά οι εργαζόμενοι το προηγούμενο διάστημα των διαπραγματεύσεων μέσω του «κοινωνικού διαλόγου» για την υπογραφή ΓΣΣΕ στο Δημόσιο (κράτος, περιφέρειες και δήμοι). Παρά τις καθημερινές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις που οργανώνονταν και για να προλάβουν τα χειρότερα, μπροστά στην αγανάκτηση των εργαζομένων, οι συμβιβασμένες ηγεσίες των συνδικάτων πρόβαλαν ένα πλαίσιο πάλης με αιτήματα που δεν απείχαν πολύ από τις θέσεις των εργοδοτών και που δεν αφορούσαν ούτε καν στην ανάκτηση των απωλειών των τελευταίων χρόνων. Κατέληξαν μάλιστα μετά από 4 μήνες διαπραγμάτευσης να δεχτούν όλα τα αιτήματα της εργοδοσίας και να παραπέμψουν την απεργία στη ...Δευτέρα Παρουσία.

Η νίκη των εργαζομένων της HOFOR αποδεικνύει ότι οι εργαζόμενοι όταν παρακάμψουν τις συμβιβασμένες ηγεσίες των συνδικάτων, όταν αποφασίσουν να οργανώσουν την πάλη τους με όρους κινήματος και με οδηγό τα δικά τους συμφέροντα, μπορούν να έχουν αποτελέσματα, να σηματοδοτούν την πάλη για συνολικότερη σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Αποτελεί απάντηση σε αντιλήψεις, όπως «οι αγώνες δεν έχουν αποτελέσματα», ότι «οι εργάτες δεν καταλαβαίνουν» ή ότι «σε μια πολιτισμένη κοινωνία τα προβλήματα λύνονται με διάλογο και όχι με απεργίες» ή ακόμα «τι χρειάζεται το σωματείο αφού δεν μας προσφέρει τίποτα».

Δείχνει τον δρόμο της δράσης μέσα στους χώρους δουλειάς, με συσπείρωση μαχητικών και δραστήριων Επιτροπών Αγώνα, που θα παίρνουν στις πλάτες τους την οργάνωση της πάλης των εργατών. Το δρόμο που χρειάζεται να ακολουθήσει το ταξικό εργατικό κίνημα, για να αντιστρέψει τη σημερινή κατάσταση όπου στη Δανία το 80% των εργαζομένων είναι μέλη σωματείων, χωρίς όμως να συμμετέχουν, και τα τελευταία χρόνια καταγράφονται μαζικές αποχωρήσεις.

Φανερώνει ακόμα πιο καθαρά την ανάγκη να συγκροτηθεί στη Δανία ταξικός πόλος κόντρα στο κεφάλαιο, στις κυβερνήσεις και τις διακρατικές ενώσεις του. Στις ελπιδοφόρες διεργασίες αυτής της περιόδου, μέσα σ' αυτήν τη δύσκολη κατάσταση χρειάζεται να σημειωθεί και το γεγονός ότι τον τελευταίο χρόνο τρία σωματεία από τον κλάδο των Κατασκευών αποφάσισαν, κόντρα στις πιέσεις της Ομοσπονδίας, με Γενικές Συνελεύσεις, να ενταχθούν στην ΠΣΟ.

Ολα τα παραπάνω έχουν ανοίξει συζητήσεις μεταξύ των κομμουνιστών για το ποια γραμμή πρέπει να ακολουθεί το εργατικό κίνημα και για να ξεσκεπαστεί ο ρόλος του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Σε αυτήν την υπόθεση οι Ελληνες κομμουνιστές, οι ΚΟ του ΚΚΕ στο εξωτερικό θα συμβάλουν με όλες τους τις δυνάμεις, όχι μόνο μεταφέροντας την πείρα από τους αγώνες στην Ελλάδα, αλλά συνεισφέροντας έμπρακτα στην πάλη των εργαζομένων σε κάθε χώρα.

Η πείρα του απεργιακού μπλόκου στη HOFOR, η στάση του εργοδοτικού συνδικαλισμού και της εργοδοσίας διδάσκει και προσφέρεται για άνοιγμα πλατιάς συζήτησης, σε κάθε χώρο δουλειάς, για την ανάγκη ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, την αποφασιστική ρήξη με τις εργοδοτικές ηγεσίες και την αποφασιστική προώθηση διεκδικητικού πλαισίου αιτημάτων με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.


Πάνος ΑΠΕΡΓΗΣ
ΚΟ Σκανδιναβίας του ΚΚΕ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕΡΚΕΛ - ΠΟΥΤΙΝ
«Στρατηγικό συμφέρον» οι καλές σχέσεις και ο διάλογος

Την ανάγκη να προωθηθούν οι οικονομικές σχέσεις και τα ενεργειακά σχέδια υπογράμμισαν οι δυο ηγέτες ενώ οι γεωπολιτικές αντιθέσεις περιπλέκονται

Από την τελευταία συνάντηση Μέρκελ - Πούτιν στο Σότσι

Copyright 2018 The Associated

Από την τελευταία συνάντηση Μέρκελ - Πούτιν στο Σότσι
«Εχουμε στρατηγικό συμφέρον να έχουμε καλές σχέσεις με τη Ρωσία. και «να μιλάμε μεταξύ μας για όσα διαφωνούμε». Αυτό σημείωσε μεταξύ άλλων η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, κατά την επίσκεψή της στη Ρωσία (18 Μάη), ενώ ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, έσπευσε να συμπληρώσει πως «ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές, δεν σπάσαμε το νήμα του διαλόγου».

Παρά την ένταση στις σχέσεις Ρωσίας - Δύσης, η Γερμανία έχει δηλώσει πως θέλει ανοιχτούς διαύλους με τη Ρωσία, ενώ σημαντικό τμήμα του γερμανικού κεφαλαίου - που είτε δραστηριοποιείται ήδη στη Ρωσία, είτε επιδιώκει να διεισδύσει στη ρωσική αγορά - θίγεται έντονα από τις κυρώσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ και ζητάει να ξεκινήσει άμεσα η διαδικασία άρσης τους. Η γερμανική κυβέρνηση διεκδικεί ρόλο «διαμεσολαβητή» μεταξύ της ΕΕ και της Ρωσίας και επιδιώκει να βρεθεί πολιτική λύση στις συγκρούσεις σε Συρία και Ουκρανία, φυσικά αποδεκτή για τα οικονομικά και γεωπολιτικά της συμφέροντα.

Καθόλου τυχαία, λοιπόν, η καγκελάριος και ο Ρώσος Πρόεδρος επανέλαβαν πολλές φορές τη διάθεση να συνεχίσουν τις μεταξύ τους συνομιλίες, τόνιζαν πως τους χωρίζουν πολλά, ωστόσο τους ενώνουν άλλα τόσα.

Χαρακτηριστική ήταν η εκτενής αναφορά του Βλ. Πούτιν στη σημασία των οικονομικών σχέσεων των δυο κρατών, οι οποίες θα πρέπει να ενισχυθούν από τις κυβερνήσεις τους: «Η Γερμανία είναι ένας από τους σημαντικότερους εμπορικούς εταίρους της Ρωσίας, βρίσκεται στη δεύτερη θέση μετά την Κίνα. Το περασμένο έτος, το διμερές εμπόριο αυξήθηκε κατά 23%. Τον Γενάρη και τον Φλεβάρη του 2018, αυξήθηκε κατά 13%. Επίσης, ενισχύεται η επενδυτική συνεργασία. Οι ρωσικές επενδύσεις στη γερμανική οικονομία ανέρχονται σήμερα σε περισσότερα από 8 δισ. δολάρια και οι γερμανικές επενδύσεις στη Ρωσία ανέρχονται σε πάνω από 18 δισ. δολάρια. Αυτό αντιστοιχεί σχεδόν στο 5% των άμεσων ξένων επενδύσεων της ρωσικής οικονομίας. Στη Ρωσία υπάρχουν περίπου 5.000 γερμανικές εταιρείες με συνολικό κύκλο εργασιών άνω των 50 δισ. δολαρίων και απασχολούν περίπου 27.000 εργαζόμενους. Στη Γερμανία δραστηριοποιούνται περίπου 1.500 επιχειρήσεις με ρωσικά κεφάλαια».

«Θα αγωνιστούμε για τον "Nord Stream 2"»

Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για τα ενεργειακά σχέδια είναι ιδιαίτερα οξυμένες. Στον υπό κατασκευή ρωσικό αγωγό φυσικού αερίου «Nord Stream 2», που θα καταλήγει στη Βόρεια Γερμανία, αντιδρούν τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ, επικαλούμενες την εξάρτηση της Ευρώπης και της Γερμανίας από τη Ρωσία. Μέρκελ και Πούτιν έσπευσαν και στην πρόσφατη συνάντησή τους να τονίσουν πως «πάντα θεωρούσαμε αυτό το έργο ένα καθαρά οικονομικό σχέδιο» και «πέρα από κάθε πολιτική διαδικασία»...

Η Γερμανίδα καγκελάριος χαρακτήρισε «στρατηγικής σημασίας» τη διέλευση ρωσικού φυσικού αερίου μέσω Ουκρανίας και μετά την ολοκλήρωση του «Nord Stream 2», κάτι που ζητάνε τόσο η αμερικανική κυβέρνηση όσο και άλλα ευρωπαϊκά κράτη ως «εγγύηση» κατά της «ρωσικής επιθετικότητας στην περιοχή».

«Δεν θέλουμε να σταματήσουμε τη διέλευση του ρωσικού φυσικού αερίου μέσω της Ουκρανίας», είπε ο Βλ. Πούτιν, με την προϋπόθεση ότι «είναι οικονομικά σημαντική και αποτελεσματική». Στη συνέχεια, πέταξε αρκετές «μπηχτές» για τις απειλές των ΗΠΑ κατά του αγωγού, ενώ επισήμανε με νόημα πως πρόκειται για μια από τις λίγες περιπτώσεις συνέχειας μεταξύ της σημερινής κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ με του προκατόχου του, Μπαράκ Ομπάμα.

Ιδιαίτερα καυστικά αναφέρθηκε ο Ρώσος Πρόεδρος στα επιχειρήματα των ΗΠΑ και της ΕΕ: «Πρώτον. Θέλουν να στηριχτεί η Ουκρανία, η οποία δεν είναι πολύ πρόθυμη να συνεργαστεί με τη Ρωσία, αλλά αγαπά πολύ τα κεφάλαια διαμετακόμισης, περίπου 2 - 3 δισ. δολάρια ετησίως. Δηλαδή, θέλουν να τροφοδοτήσουμε την Ουκρανία με τα χρήματά μας».

Και συμπλήρωσε: «Ο Ντ. Τραμπ θέλει να προωθήσει τα συμφέροντα της οικονομίας του και να πουλάει LNG (σ.σ. υγροποιημένο φυσικό αέριο) από τις ΗΠΑ στην ευρωπαϊκή αγορά. Είναι δυνατόν; Ναι, είναι δυνατό, αλλά είναι κατά 25% έως 30% ακριβότερο από το ρωσικό αέριο μέσω αγωγών στην Ευρώπη. Γι' αυτόν το λόγο, οι τερματικοί σταθμοί LNG που έχουν δημιουργηθεί στην Ευρώπη χρησιμοποιούνται λίγο. Καταλαβαίνω τον Πρόεδρο των ΗΠΑ: Προστατεύει τα συμφέροντα της οικονομίας του, θέλει να εμπορεύεται το προϊόν του στην Ευρώπη». Αλλά: «Θεωρούμε αυτό το έργο επικερδές για εμάς και θα αγωνιστούμε για αυτό».

«Οι γερμανορωσικές σχέσεις έχουν τη δική τους δυναμική»

Απαντώντας σε σχετική ερώτηση για το αν οι γερμανορωσικές σχέσεις «αναζωογονούνται» από τις αντιθέσεις μεταξύ ΗΠΑ - ΕΕ, η Αγκ. Μέρκελ δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει τους «ισχυρούς διατλαντικούς δεσμούς» παρά τη «διάσταση απόψεων». Ταυτόχρονα, πρόσθεσε: «Εχουμε στρατηγικό συμφέρον να έχουμε καλές σχέσεις με τη Ρωσία. Ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές, εργάστηκα για να διασφαλίσω, για παράδειγμα, ότι ο διάλογος ΝΑΤΟ - Ρωσίας συνεχίζεται και ότι υπάρχουν πάντα επαφές από πλευράς ΕΕ». Ο Πούτιν κάλεσε από την πλευρά του τη Γερμανία και την ΕΕ να «χειραφετηθούν» από την πολιτική και τα συμφέροντα των ΗΠΑ, υπογραμμίζοντας ότι οι γερμανορωσικές σχέσεις «δεν χρειάζεται να συσχετίζονται με τρίτα κράτη». «Εχουν τη δική τους δυναμική και σημασία», πρόσθεσε.

Πέρα από τον ενεργειακό αγωγό «Nord Stream 2», η αμερικανική κυβέρνηση στον ανταγωνισμό με τα γερμανικά μονοπώλια «σαμποτάρει» στοχευμένα και συστηματικά τη δραστηριότητά τους στη ρωσική αγορά, με στόχο να αποδυναμώσει και τους δυο ανταγωνιστές των ΗΠΑ. Οι κυρώσεις πλήττουν ίσως πιο έντονα τις γερμανικές επιχειρήσεις, οι οποίες, σύμφωνα με δικά τους στοιχεία, έχουν επενδύσει στη Ρωσία περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η ρωσική κυβέρνηση προσπαθεί να προστατεύσει κατά περίπτωση ορισμένες επιχειρήσεις από τις αντικυρώσεις που επιβάλλει στις ΗΠΑ και άλλα κράτη και να αφήνει «ανοιχτά παράθυρα». Σχετικά με νομοσχέδιο που συζητά η ρωσική Βουλή, σύμφωνα με το οποίο ξένες εταιρείες θα πρέπει να μη συμμορφώνονται με τις αμερικανικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αλλιώς θα τιμωρούνται (αντικυρώσεις), δήλωσε πως «θα πρέπει να είναι ισορροπημένες», ώστε «να μη βλάψουν την οικονομία μας και τους εταίρους μας που είναι επιμελείς στη Ρωσία». Πάντως, πρόσθεσε πως υπάρχει αντίστοιχος νόμος στην Ευρώπη και κυβερνήσεις της ΕΕ «θέλουν να τον ενεργοποιήσουν για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους από τις λεγόμενες διασυνοριακές κυρώσεις - από τις ΗΠΑ στην προκειμένη περίπτωση».

Ουκρανία - Ιράν - Συρία

Για την Ουκρανία, για ακόμη μια φορά δεσμεύτηκαν φραστικά για την τήρηση των συμφωνιών του Μινσκ, ως μοναδική βάση για την επίλυση της σύγκρουσης, και συμφώνησαν για την ανάγκη αποστολής κυανόκρανων του ΟΗΕ. Οι εμπλεκόμενοι υπουργοί Εξωτερικών θα συνεχίσουν τις επαφές προς αυτήν την κατεύθυνση και αν σταθεροποιηθεί η κατάσταση, θα μπορούσαν στη συνέχεια να «εφαρμοστούν τα πολιτικά μέτρα που συμφωνήθηκαν στο Μινσκ», σημειώνει η γερμανική κυβέρνηση. Οι δυο ηγέτες εμφανίστηκαν να συμφωνούν στη διατήρηση της πυρηνικής συμφωνίας για το Ιράν για την υπεράσπιση των μονοπωλιακών τους ομίλων. «Η αποχώρηση των ΗΠΑ περιπλέκει την κατάσταση στη Μέση Ανατολή», τόνισε η Αγκ. Μέρκελ.

Για τη Συρία ο Βλ. Πούτιν άσκησε έμμεση κριτική στις προσπάθειες της γερμανικής κυβέρνησης να συμμετέχει στην οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας, χαρακτηρίζοντας σημαντικό «να παρέχεται κάθε βοήθεια σε συνεννόηση με τη νόμιμη κυβέρνηση (Ασαντ)». «Τι πρέπει να γίνει σε αυτό το σημείο; Αποπολιτικοποίηση της διαδικασίας ανθρωπιστικής βοήθειας και της διαδικασίας οικονομικής ανοικοδόμησης στη Συρία. Εάν οι Ευρωπαίοι επιθυμούν οι πρόσφυγες από την Ευρώπη να επιστρέψουν στα σπίτια τους, τότε πρέπει να αρθούν οι ακατανόητοι περιορισμοί για την υποστήριξη της Συρίας στις περιοχές που ελέγχει η κυβέρνηση της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας», είπε με έμφαση ο Ρώσος Πρόεδρος.


Ε. Μ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ