Πέμπτη 25 Απρίλη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Υπηρέτες τους θέλουν

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δε λέμε, αν και μέσα από διάφορες... περικοκλάδες, ήταν και αποκαλυπτικός και ειλικρινής ο Κ. Σημίτης, προχτές, στη διάρκεια της επίσκεψής του στο υπουργείο Εσωτερικών. Αναφερόμενος ο πρωθυπουργός στις ερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές δήλωσε τα εξής: «Δε θέλουμε μια Τοπική Αυτοδιοίκηση η οποία οδηγείται από συντηρητικά πρότυπα, η οποία καθοδηγείται από πελατειακά πρότυπα ή βλέπει την τοπική εξουσία ως μια εξουσία η οποία ασκείται για χάρη προσώπων ή κάποιων τοπικών συμφερόντων». Και συμπλήρωσε: Οι τοπικές ηγεσίες που θα αναδειχτούν πρέπει «να έχουν όραμα, αποτελεσματικότητα, να έχουν θέληση να πραγματοποιήσουν τη μεταλλαγή, τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας, την προσαρμογή στις νέες προκλήσεις της εποχής».

Με άλλα λόγια, δηλαδή και λέγοντας τα πράγματα με τ' όνομά τους, ο Κ. Σημίτης και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θέλουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τις τοπικές ηγεσίες στην υπηρεσία της κυβέρνησης και της αντιλαϊκής πολιτικής της. Και η απαίτηση θα ήταν κατανοητή, αν διορίζανε τους δημάρχους και τους νομάρχες. Αλλά να ζητούν από τους εργαζόμενους να ψηφίσουν εθελοντικά τον αυτοχειριασμό τους, παίρνει διαστάσεις πρόκλησης.

Τα παραμύθια

Ποια είναι η χώρα, που από το 1976 αποτελεί τον κυριότερο αποδέκτη της εξωτερικής βοήθειας των ΗΠΑ και, μάλιστα, είναι η χώρα, που έχει δεχτεί τη μεγαλύτερη σε σύνολο αρωγή από την Ουάσιγκτον μετά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο; Σωστά το καταλάβατε. Το Ισραήλ. Αυτό αναφέρεται σε έκθεση, που δημοσιεύτηκε τις προάλλες από την Υπηρεσία Ερευνών του αμερικανικού Κογκρέσου, στην οποία αναφέρεται, επίσης, ότι για το τρέχον οικονομικό έτος η κυβέρνηση Μπους έχει ζητήσει να εγκριθεί βοήθεια 2,04 δισ. δολαρίων για το Ισραήλ, τα 720 εκατ. με τη μορφή οικονομικής βοήθειας και άλλα 60 εκατ. για την εγκατάσταση μεταναστών. Κι όμως κάποιοι επιμένουν ότι, τάχα, «ο Σαρόν αγνοεί τον Μπους» ή ότι «ο πλανητάρχης είναι ανήμπορος να σταματήσει τον Σαρόν». Ας σταματήσουν τα παραμύθια.

Μίκι Μάους

«Βοήθεια, έρχεται ο Λεπέν. Μωρέ, τι μας λες; Και για να 'χουμε καλό ρώτημα, ποιος είναι αυτός που σπρώχνει την παρακόρη του Αδόλφου Χίτλερ; Ο Μπάμπης από τα Γκράβαρα; Τι απίστευτοι τύποι! Από τη μια κρατάνε φανάρι στις πομπές του τζούνιορ και από την άλλη χύνουν κροκοδείλια δάκρυα χιλιάδων Μαγδαληνών. Αυτοί δεν είναι που διακήρυξαν το τέλος των ιδεολογιών και της Ιστορίας; Αυτοί δεν είναι που γκρέμισαν τις διαχωριστικές γραμμές και άμβλυναν τις κοινωνικές συγκρούσεις; Αυτοί δεν είναι που σφουγγαρίζουν τις βρωμιές του Πενταγώνου; Αυτοί δεν είναι που στέκονται σούζα στις ρατσιστικές αερολογίες της Κοντολίζα Ράις; Αυτοί δεν είναι που καρατομούν κάθε ίχνος ονείρου και ελπίδας; Αυτοί δεν είναι που ανύψωσαν το χρήμα στις κορυφές των θεών του Ολύμπου; Τώρα ανησυχούν; Μα, αγαπητοί Δεξιοί του Κέντρου, Κεντρώοι της Αριστεράς και Αριστεροί του Κέντρου, μπροστά στη ρήση του εκλεκτού σας πλανητάρχη "όποιος δεν είναι φίλος μας είναι εχθρός μας", οι φασιστικές περικοκλάδες του Λεπέν φαντάζουν σαν Μίκι Μάους!». Του Δημήτρη Δανίκα από τα προχθεσινά «Νέα».

Για το καλό της δημοκρατίας...

Αντιγράφουμε από το χτεσινό «Ναυτίλο» του Στάθη: «Και είπε ο κ. Σημίτης για το (σιγά το) σοκ Λεπέν: "Για την άνοδο Λεπέν φταίει ένα κλίμα απαξίωσης, ισοπέδωσης, σύγχυσης, αδιαφορίας"... Μπα; Κι αυτό το κλίμα ποιος το δημιούργησε; Ο Λεπέν ή η Σοσιαλδημοκρατία; Για την καθ' ημάς ισοπέδωση, απαξίωση και αδιαφορία ποιος φταίει; Ο φούφουτος ή η κυβερνητική πολιτική;

Αλλά, φοβάμαι, θέλουν να το παίξουν άλλη μια φορά "μονά - ζυγά, δικά τους"! Ητοι: Κάνουμε ό,τι μαλακία θέλουμε, αλλά ψηφίστε μας, γιατί έρχεται ο (Ελληνας) Λεπέν! Κι εφ' όσον Ελλην Λεπέν ου, υπαινισσόμεθα, λέμε, αμολάμε να κυκλοφορεί, εξίσωσιν τινά ελληνικής Δεξιάς - γαλλικής Ακροδεξιάς· Κωστάκη - Λεπέν! Τώρα αν αυτό είναι ελαφρώς φασιστικούλι, δεν πειράζει! Για το καλό της δημοκρατίας το κάνουμε...

Για το καλό της δημοκρατίας άλλωστε, δεν απαξιώνουμε τόσα χρόνια τη λογική και την πολιτική;».

Τα «κεντροαριστερά»

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΣΤΡΟΦΗ προς την κοινωνία και εγρήγορση της «κεντροαριστεράς» ζήτησε εκ νέου χτες από το ΠΑΣΟΚ ο γραμματέας του Κώστας Λαλιώτης, σε συνέντευξή του. Σημείωσε, μάλιστα, ότι «η κοινωνία νομίζει πως την έχουμε ξεχάσει». Δυστυχώς γι' αυτόν, όμως, η κοινωνία «νομίζει» το αντίθετο.

Μακάρι, βέβαια, να μας ξεχνούσαν και να μην ασχολούνταν μαζί μας, σίγουρα θα ήμασταν καλύτερα. Γιατί, βλέπετε, όταν θυμούνται τον κόσμο είναι είτε για να «περάσουν» τις ρυθμίσεις του Ασφαλιστικού είτε για να τον φορολογήσουν, είτε για κάτι παρόμοιο και σίγουρα αντιλαϊκό.

Οσο για τα περί «εγρήγορσης της κεντροαριστεράς» μάλλον το μοναδικό πράγμα που είναι σε εγρήγορση είναι οι προεκλογικοί μηχανισμοί της κυβέρνησης που έχουν αρχίσει να παίρνουν μπροστά.

ΟΙ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΙΣΤΕΣ, χωρίς κράνος είναι η νέα εμμονή της Τροχαίας κατ' εντολή του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και τα «μπλόκα» δίνουν και παίρνουν στους δρόμους των μεγαλουπόλεων. Ευκαιρία να γεμίσει ο κορβανάς.

Μόνο που δύσκολα πείθεται ο μέσος οδηγός (δίκυκλου η αυτοκινήτου) ότι το κράτος ενδιαφέρεται για την ασφάλεια και την κυκλοφορία του στους δρόμους, όταν το συγκεκριμένο θέμα αντιμετωπίζεται αποκλειστικά και μόνο με εφόδους κλήσεων κάθε τόσο.

Ας ευχηθούμε, πάντως, η Τροχαία, να μην είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στα παραπάνω, αλλά να εξαντλήσει τις δυνατότητές της, στη διάρκεια της πασχαλινής εξόδου, που είναι προ των πυλών και οι εθνικές θα «πήξουν».


Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΛΕΜΕ για εφόδους τώρα θυμήθηκαν και οι αρμόδιοι των υπηρεσιών του υπουργείου Οικονομίας τις αγορές, για τυχόν ατασθαλίες στις τιμές, ενόψει του πασχαλινού τραπεζιού.

Μόνο που δε γίνεται να απελευθερώνεις τις αγορές όλο το χρόνο και μετά να τρέχεις τη Μεγάλη Βδομάδα να μαζέψεις δήθεν την κατάσταση, έτσι δεν είναι; Αλλωστε, το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι παράνομες ανατιμήσεις. Και οι νόμιμες εξίσου επαχθείς είναι για το πορτοφόλι των αγοραστών.

Οι όψεις της ... «Δεξιάς»

«

Να συστήσουμε κεντροαριστερό ανάχωμα ενάντια στη δεξιά παλινόρθωση», είναι το νέο ψηφοθηρικό σλόγκαν του ΠΑΣΟΚ στο φόντο των γαλλικών εκλογών... Ο Λαλιώτης δεν το 'χει σε τίποτα να αρχίσει να διαλαλεί ότι αν δεν ψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ θα έρθει ...ο Λεπέν. Ταυτόχρονα, οι της Χαριλάου Τρικούπη, σε μια απίθανη απώλεια του μέτρου, ωρύονται: Η Αριστερά φταίει που ενισχύονται οι ακροδεξιοί στην Ευρώπη, αυτή θα φταίει, αν ξανάρθει η Δεξιά στην Ελλάδα!

Δε μιλούν, φυσικά, για τη δήθεν «αριστερά», που, έτσι κι αλλιώς, την έχουν του χεριού τους, είτε συγκυβερνούν, είτε «συνασπίζονται» μαζί της. Τα βέλη τους στρέφονται κατά των κομμουνιστών.

Δεν είναι ώρα να πιάσουμε κουβέντα μαζί τους, για το αν ...έφυγε ποτέ η Δεξιά από την Ελλάδα. Αλλωστε, είναι καταγεγραμμένα τα «κεντροαριστερά» τους επιτεύγματα, τόσο στη Γιουγκοσλαβία, όσο στο Αφγανιστάν και στην υπόθεση Οτσαλάν.

Αλλά, ας μας απαντήσουν: Η πολιτική που διακονούν και εφαρμόζουν δεν είναι που έχει καταγράψει το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ ως τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος; Η πολιτική που ακολουθούν δεν είναι αυτή, που οδηγεί κοινωνικά στρώματα σε μια αντίδραση του τύπου «όλοι ίδιοι είναι»; Μήπως δεν είναι οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ, που τονίζουν ότι δεν έχει σημασία ποιος είναι αριστερός ή δεξιός, αλλά το «ποιος είναι καλός μάνατζερ για να ξεπουλήσει μια ώρα αρχύτερα την "Ολυμπιακή"»;... Αυτοί δεν είναι, που «μάχονται» το νεοφιλελευθερισμό, τοποθετώντας τον πρόεδρο του ΣΕΒ επικεφαλής του ΟΤΕ;.. Αυτοί δεν είναι, που λένε ότι ο αντιασφαλιστικός οδοστρωτήρας, από Σιούφα και Σπράο μέχρι Γιαννίτση και Ρέππα, είναι «μονόδρομος»;.. Αυτοί δεν είναι, που συναγωνίζονται με τον Μητσοτάκη για το ποιος θα πρωτοπεί ότι «είμαστε όλοι Αμερικανοί»;.. `Η, μήπως, δεν είναι οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ, που πλασάρουν τη δική τους μετάλλαξη σαν το επιστέγασμα του «τέλους της ιστορίας» και, επομένως, ωθούν τη μετατόπιση της πολιτικής ζωής όλο και δεξιότερα;

Με δυο λόγια: Η πολιτική τους είναι, που επαγγέλλεται το «απαράβατο» των «νόμων της αγοράς», η πολιτική τους είναι, που, αν και ακραία αντιλαϊκή, υποδύεται το μανδύα της «αριστερής» φρασεολογίας, δημιουργώντας συγχύσεις και αυταπάτες στα λαϊκά στρώματα και, ταυτόχρονα, οδηγεί τους ψηφοφόρους σε συντηρητικοποίηση, αφού οι τελευταίοι «διδάσκονται» να διαλέγουν ανάμεσα στη δικομματική εκδοχή της ίδιας πολιτικής, με μόνη διαφορά αν θα είναι «πράσινο» ή «μπλε» το περιτύλιγμα. Κι όμως, μετά από όλα αυτά, έχουν το θράσος να «απαιτούν» (!) από την Αριστερά να τους στηρίξει για να συνεχίσουν τη δεξιά πολιτική οι ίδιοι, και όχι τα σιαμαία αδερφάκια τους της ΝΔ.

Το συμπέρασμα των γαλλικών εκλογών είναι ένα: Το μοναδικό ανάχωμα απέναντι στη δεξιά πολιτική, σε όλες τις εκφάνσεις και εκδοχές της, είναι το λαϊκό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης ενάντια στην πολιτική και την εξουσία των μονοπωλίων, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και όχι η «Αριστερά», που συνωθείται στα σαλόνια της ολιγαρχίας για να «συνδιαχειριστεί» τις υποθέσεις του κεφαλαίου.


Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Οι ... αναζητήσεις και...

Γρηγοριάδης Κώστας

Η Αριστερά πρέπει να σκύψει με προσοχή πάνω στα αποτελέσματα των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Η Αριστερά πρέπει να αναζητήσει, να ψάξει, κλπ., κλπ. Πολλά και διάφορα γράφονται και ακούγονται τις μέρες αυτές - κυρίως από το χώρο του ΣΥΝ, αλλά και άλλες πλευρές - για τα μηνύματα που λαμβάνει ή πρέπει να λάβει η Αριστερά από τις γαλλικές εκλογές. Και δε λέμε, η ανάλυση και η μελέτη των πολιτικών εξελίξεων και, ιδιαίτερα, μιας εκλογικής αναμέτρησης ή άλλων σοβαρών πολιτικών αναμετρήσεων, πάντα ήταν και είναι αναγκαία και χρήσιμη. Αναρωτιόμαστε, όμως, γιατί «ξεχνούν» συστηματικά δυο βασικές πλευρές του θέματος, όλοι όσοι προτρέπουν σε ...νέες αναζητήσεις και περιπλανήσεις: Πρώτον, ότι μέχρι προχτές πρόβαλλαν την «κεντροαριστερή» συγκυβέρνηση της Γαλλίας, ως γενικότερο πρότυπο και ανάλογα καθόριζαν την πολιτική και τακτική τους. Παρ' όλ' αυτά, όμως, δε βλέπουμε να περιέχεται η παραμικρή αυτοκριτική διάθεση στις αναζητήσεις τους. Και, δεύτερον, ότι το ΚΚΕ είχε από την πρώτη στιγμή ξεκάθαρα πει τη ριζικά διαφορετική του θέση. Αραγε, δε δικαιώνεται τώρα η θέση αυτή; Κι αν ναι, δεν αξίζει να συμπεριληφθεί στις όποιες αναζητήσεις των όποιων θέλουν να λέγονται αριστεροί το σκεπτικό, που οδήγησε το ΚΚΕ σ' αυτές, τις σωστές και δικαιωμένες από τη ζωή πλέον, εκτιμήσεις; Δυστυχώς, ούτε τέτοια διάθεση βλέπουμε.

... οι όχι τυχαίοι περιορισμοί

Σημειώνουμε όλα τα παραπάνω, για μια σειρά εύλογους λόγους και, κυρίως, γιατί ο προσανατολισμός όλων όσοι ...αναζητούν ή προτρέπουν σε ...αναζήτηση, είναι αξιοσημείωτα και όχι τυχαία μονόπλευρος και περιορισμένος. Η αναζήτησή τους περιορίζεται απλά και μόνο σε επιμέρους πλευρές της πολιτικής της «κεντροαριστερής» συγκυβέρνησης στη Γαλλία και ποιες διορθωτικές κινήσεις θα απέτρεπαν το γνωστό αποτέλεσμα. Το ενδεχόμενο, να είναι βαθιά λαθεμένες οι γενικότερες αναλύσεις και τα θεμελιακά σκεπτικά, που οδηγούν στην πολιτική της «κεντροαριστεράς», του «κοινωνικού εταιρισμού», κλπ., κλπ., βρίσκεται αυστηρά έξω από την αναζήτησή τους.

Στις συνθήκες, όμως, του σύγχρονου καπιταλισμού, η πραγματικά φιλολαϊκή - άρα και αριστερή - πολιτική είναι αδιάρρηκτα δεμένη με την πορεία σύγκρουσης και ρήξης με τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές, με τους κάθε λογής μηχανισμούς, που στηρίζουν την εξουσία τους και εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Είναι αδιάρρηκτα δεμένη με την ταξική πάλη και τη συνεχή ενίσχυσή της, με τη συνεχή ωρίμανση όλων των απαραίτητων προϋποθέσεων για την ανάδειξη στην εξουσία της εργατικής τάξης και των εργαζομένων της πόλης και του χωριού, δηλαδή, της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας.

Οι αυταπάτες

Κι αν θέλετε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των προαναφερομένων αναζητήσεων, διαβάστε το παρακάτω απόσπασμα από άρθρο στη χτεσινή «Αυγή»: «Από την Αριστερά της διεκδίκησης περάσαμε πια στην Αριστερά της κυβερνητικής διαχείρισης. Αυτό το πέρασμα, όπως δείχνουν τα εκλογικά αποτελέσματα στην Ευρώπη, φαίνεται ανολοκλήρωτο. Ο συμβιβασμός των κοινωνικών εταίρων, που είναι μια αναγκαία συνθήκη για την ισορροπία και την ευημερία, αντί να προωθεί, στην ουσία ανατρέπει μονομερώς ό,τι κατακτήθηκε από το εργατικό, το φεμινιστικό, το φοιτητικό κίνημα στα χρόνια που πέρασαν».

Ο αρθρογράφος ομολογεί ότι ο «συμβιβασμός των κοινωνικών εταίρων» και η εγκατάλειψη της ταξικής πάλης οδηγεί στην ανατροπή των λαϊκών κατακτήσεων. Παρ' όλ' αυτά, όμως, επιμένει να τον θεωρεί «αναγκαία συνθήκη για την ισορροπία και την ευημερία» (ευημερία και ισορροπία ποιων;). Και, βέβαια, ούτε καν περνάει από το μυαλό του ότι είναι όνειρο θερινής νυκτός η συνύπαρξη και η «συγκατοίκηση» μιας πραγματικά αριστερής, φιλολαϊκής πολιτικής και της εξουσίας του μεγάλου κεφαλαίου. Η αναζήτησή του περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στον... εξανθρωπισμό του καπιταλισμού και της «παγκοσμιοποίησης». Αμφιβάλλει κανείς ότι όταν και αν βρει την όποια «συνταγή», αυτή θα είναι ίδια, στην ουσία της, με αυτή της γαλλικής «κεντροαριστεράς» ή των αντίστοιχων παραδειγμάτων στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Πιστοποίηση της γύμνιας

Προχτές ο υπουργός Υγείας, Αλ. Παπαδόπουλος, μιλούσε κατ' αρχάς για επιδημία, όσον αφορά στις φονικές ιώσεις.

Χτες το Κέντρο Ελέγχου Ειδικών Λοιμώξεων (ΚΕΕΛ), ανακοινώνοντας εφτά νέα κρούσματα των θανατηφόρων ιώσεων, έκανε λόγο για συγκρατημένη ύφεση της κατάστασης!

Είναι μια βδομάδα μετά την καταγραφή των κρουσμάτων και τους βιολογικούς ελέγχους και ακόμα να πιστοποιηθεί ο αιτιολογικός παράγοντας και να γίνει επιδημιολογική αξιολόγηση.

Σε ποια χώρα του κόσμου ξανάγινε αυτό; Να γίνεται λόγος για επιδημία, η οποία μπορεί να αναιρεθεί εκ των υστέρων με τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Σχήμα πρωθύστερο; Οχι βέβαια.

Γιατί εκείνο που πιστοποιείται από την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης είναι η ολοκληρωτική γύμνια της χώρας μας σε υπηρεσίες δημόσιας υγείας. Οι υπάρχουσες υπηρεσίες στις νομαρχίες είναι, στην κυριολεξία, ξεδοντιασμένες από προσωπικό. Και το Κεντρικό με τα περιφερειακά εργαστήρια υγείας, που με στόμφο διαλαλούσε το κατακαλόκαιρο του 1997 η κυβέρνηση - όταν ακόμα ψήφισε τον ανθυγιεινό νόμο 2519 - μένει ακόμα στα χαρτιά και δεν έχει γίνει τίποτε.

Οι δομές του εναπομείναντος δημόσιου συστήματος έχουν γονατίσει, στην κυριολεξία, καθώς έχουν προσβληθεί απ' το «μικρόβιο» της περικοπής των δημοσίων δαπανών από την κυβέρνηση. Δεν αναπτύχθηκε τίποτε στον τομέα της πρόληψης, ούτως ώστε να υπάρξει έγκαιρη διαπίστωση και αντιμετώπιση και να σχεδιαστεί μια μακρόχρονη αντιμετώπιση.

Ολη αυτή τη γύμνια η κυβέρνηση προσπαθεί να την αντιμετωπίσει με γενικές επιλογές - όπως τα σχολεία - ώστε να έχει γενικά επιχειρήματα για πιθανές εξελίξεις, είτε μεταθέτοντας τις ευθύνες της. Ετσι, για τις κατηγορίες του πληθυσμού, όπως οι Τσιγγάνοι και οι πρόσφυγες, που είναι ευεπίφορες στις ιώσεις, έστειλε ένα φιρμάνι στις Υπηρεσίες Υγιεινής των νομαρχιών για να τους ενημερώσουν και να πάρουν μέτρα.

Η κυβέρνηση απλώς - κατ' αναλογία της έκφρασης για επιτήρηση της επιδημίας - επιτηρεί τη γιγάντωση των ιδιωτικών επιχειρήσεων στο χώρο της Υγείας και την εκχώρηση απ' τη μεριά της ολοένα και περισσότερων τομέων του δημόσιου συστήματος στην επιχειρηματική δραστηριότητα.

Μέσα από αυτήν την κατάσταση, πιστοποιήθηκε με δραματικό τρόπο μια άλλη αδήριτη ανάγκη: Η προβολή και διεκδίκηση απ' το λαϊκό κίνημα ενός δημόσιου συστήματος Υγείας σε όλα τα επίπεδα, που θα παρέχει δωρεάν και ισότιμες υπηρεσίες σε όλους όσοι κατοικούν, ανά πάσα στιγμή, στη χώρα μας. Είναι ένα αίτημα, που έρχεται κόντρα στη λογική της κυβέρνησης, που κάνει διακρίσεις σε ντόπιους και ξένους ή σε ντόπιους και ξένους από ορισμένες χώρες, με τις οποίες έχουμε ή δεν έχουμε συμβάσεις που καλύπτουν την περίθαλψή τους.

Ενα γνήσια δημόσιο σύστημα Υγείας είναι ασυμβίβαστο με την ασύδοτη δράση του κεφαλαίου και θα έχει ως κορωνίδα την πρόληψη σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους χώρους δουλιάς και διαβίωσης, ώστε να υπάρχουν έγκαιρες διαπιστώσεις για την κατάσταση στην υγεία του πληθυσμού και να προλαμβάνονται πριν εκδηλωθούν οι επιδημίες.

Μια τέτοια πολιτική δεν μπορούν να την υπηρετήσουν ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ, διότι είναι ...φορείς των αντιλαϊκών επιλογών.

«Ιώσεις»

Χίλιοι «ιοί»

θανατηφόροι,

(ΟΝΕ, «ζωνάρι»,

τράκες, φόροι)

χίλιοι «ιοί»

για τον κοσμάκη

που το ψωμί

λέει ψωμάκι

και ας αφήσουν

τον «κοξάκι».

* * *

Ολοι οι «ιοί»

που πριν σας είπα

(και επιπλέον

ΝΑΤΟ, ΗΠΑ),

είν' η απειλή

η πιο μεγάλη,

μα, πού μιλιά

γι' αυτούς να βγάλει,

της διαπλοκής

κάθε κανάλι.

* * *

Αυτή η ίωση

«κοξάκι»

θα 'χει περάσει

σε λιγάκι,

γι' αυτό στις άλλες,

τις «ιώσεις»

ν' αντισταθείς,

γροθιά να υψώσεις

αν θέλεις, κόσμε,

να γλιτώσεις!


Ο οίστρος



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ