Παπαγεωργίου Βασίλης

Γιατί το λέμε αυτό; Μα, επειδή ο «διάλογος», αυτή τη φορά, έχει τη μορφή της δημοσκόπησης και όσοι πάρουν μέρος σ' αυτόν καλούνται να απαντήσουν σε συγκεκριμένες ερωτήσεις που έχει επιλέξει το υπουργείο Οικονομικών.

Ανάμεσα στις ερωτήσεις που τίθενται, είναι αν συμφωνεί κάποιος με την καθιέρωση «μιας ενιαίας, προοδευτικής, τιμαριθμοποιημένης φορολογικής κλίμακας για όλα τα εισοδήματα», αν συμφωνεί με την «κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης των μερισμάτων από μετοχές και των διανεμόμενων σε φυσικά πρόσωπα κερδών», αν συμφωνεί με την «κατάργηση φοροαπαλλαγών ή αυτοτελούς φορολόγησης εισοδημάτων όταν δεν επιβάλλονται από λόγους κοινωνικής ευαισθησίας», αν συμφωνεί με τη «φορολόγηση της υπεραξίας από βραχυχρόνιες χρηματιστηριακές συναλλαγές» και άλλες παρόμοιες, στις οποίες κανείς λογικός άνθρωπος, κανένας εργαζόμενος δεν είναι δυνατόν να απαντήσει αρνητικά.

Αυτό είναι το κόλπο για να συγκεντρώσουν θετικές απόψεις. Ερωτούν τα αυτονόητα, για να παρακάμψουν και να αποφύγουν απαντήσεις σε ερωτήματα αν υπάρχει συμφωνία στην αύξηση της έμμεσης φορολογίας, στην κατάργηση του αφορολόγητου ορίου των 12.000 ευρώ, στο πάγωμα των μισθών, στην κατάργηση των συντάξεων, στην παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων κλπ.

Μόνο που τα κόλπα τους είναι πια γνωστά και δεν πρόκειται να περάσουν. Οι εργαζόμενοι να παλέψουν για φορολόγηση του κεφαλαίου με 45%, για αφορολόγητο όριο 40.000 ευρώ για κάθε οικογένεια με προσαύξησή του κατά 5.000 ευρώ για κάθε παιδί, για κατάργηση των έμμεσων φόρων και του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.

«Προχωράτε είμαστε μαζί σας», είναι το ξεκάθαρο μήνυμα που στέλνει η ηγεσία της ΝΔ και όσον αφορά το ξεθεμελίωμα της κοινωνικής ασφάλισης. Είναι ευνόητο ότι η επίδειξη συναινετικής στάσης από την πλευρά της ΝΔ έχει ιδιαίτερη σημασία όταν εκδηλώνεται την επομένη των εξαγγελιών του υπουργού Εργασίας Γ. Λοβέρδου με τις οποίες απαλλάσσει την εργοδοσία από τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία. Στη σχετική δήλωση που εξέδωσε χτες ο τομεάρχης Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης της ΝΔ Ι. Βρούτσης, αυτό που αναδεικνύεται είναι η υπεύθυνη και συναινετική στάση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. «Δεν θα λειτουργήσουμε όπως το ΠΑΣΟΚ ένα χρόνο πριν, όταν στο αντίστοιχο τότε κάλεσμα της ΝΔ για διάλογο και συναίνεση, υποστήριζαν ότι συναίνεση ίσον συνενοχή», τονίζεται χαρακτηριστικά στη δήλωση, με την οποία αποσαφηνίζεται ότι η ΝΔ «θα συμμετέχει στο διάλογο για το ασφαλιστικό». Η μόνη «ένσταση» που καταθέτει η ΝΔ είναι η ανησυχία της για το αν η κυβέρνηση «θα δεχθεί τις διατάξεις του ασφαλιστικού νόμου 3655/2008 που σήμερα αποτελούν χρήσιμα εργαλεία στα χέρια του σημερινού υπουργού για ασφαλιστική παρέμβαση, όταν χθες τον καταψήφιζε»... Είναι ολοφάνερο ότι το μέτωπο κυβέρνησης - ΝΔ, κεφαλαίου, ΕΕ, κοινωνικών εταίρων για την «τελική επίθεση» στην κοινωνική ασφάλιση έχει συγκροτηθεί και το σήμα της εφόδου έχει δοθεί. Η ανάγκη οι εργαζόμενοι να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους είναι επιτακτική όσο ποτέ. Οπως και να τσακίσουν πολιτικά και το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.

Να μοιραστεί «το βάρος της κρίσης ισόποσα σε όλους τους εμπλεκόμενους», δήλωσε πρόσφατα ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Μ. Καρχιμάκης, ζητώντας από τους αγρότες τη συμμετοχή τους για να ξεπεραστεί η... δύσκολη οικονομική συγκυρία. Η παραπάνω δήλωση έγινε αμέσως μετά από συνάντηση που πραγματοποιήθηκε μεταξύ της ηγεσίας του υπουργείου, εκπροσώπων παραγωγών εσπεριδοειδών από διάφορους νομούς της χώρας, των μεταποιητών καθώς και αντιπροσωπείες της ΓΕΣΑΣΕ και της ΠΑΣΕΓΕΣ. Ακόμη μία φορά, δηλαδή, εμφανίστηκε το «μαύρο μέτωπο» κυβέρνησης, βιομηχάνων και των πρασινογάλαζων καρεκλοκένταυρων, να ζητούν από τους παραγωγούς, μικρομεσαίους στη συντριπτική τους πλειονότητα, να «μοιραστούν τα βάρη της κρίσης». Λες και οι μεταποιητές μοιράζονταν μαζί με τους μικροπαραγωγούς τα υπέρογκα κέρδη, κατά την περίοδο που προηγήθηκε της κρίσης. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με κάθε ευκαιρία προβάλλει την προστασία της κερδοφορίας των μονοπωλίων, ως «εθνικό στόχο», καλώντας αυτούς που υπέφεραν από την ασύδοτη δράση των εμποροβιομηχάνων, να υποφέρουν ακόμη περισσότερο, αποδεχόμενοι το οριστικό ξεκλήρισμα που τους επιφυλάσσουν. Καμιά αυταπάτη στις διαχειριστικές «κομπίνες» του ΠΑΣΟΚ, καμιά υποταγή στις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου. Συσπείρωση στην ΠΑΣΥ, «κοινωνικός διάλογος» στους δρόμους του αγώνα, θα είναι η απάντηση της φτωχομεσαίας αγροτιάς.

Ούτε το φίδι δεν δαγκώνει τον άνθρωπο που πίνει νερό, λέει μια λαϊκή ρήση.

Κι όμως, η Ελληνική Αστυνομία ξεπέρασε ακόμα και αυτό το ένστικτο. Σύμφωνα με πληροφορίες της στήλης, αστυνομικοί έχουν εισβάλλει στη στέγη σίτισης του Δήμου Αθηναίων την ώρα που μετανάστες τρώνε ένα πιάτο φαί και πίνουν ένα ποτήρι νερό για να τους συλλάβουν επικαλούμενοι διάφορους λόγους. Μάλιστα, έγιναν και αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους της στέγης και της αστυνομίας για να μη γίνουν συλλήψεις.

Είναι και αυτό ένα απ' τα «μαστίγια» που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απέναντι στους ξεριζωμένους απ' τον τόπο τους και η οποία προσπαθεί να συγκαλύψει αυτή την αποκρουστική πολιτική της με το «καρότο» των τελευταίων εξαγγελιών για τους μετανάστες.

Οπως σημειώνεται στον πρόλογο της έκδοσης, «είναι άλλο πράγμα να συνδυάζεις τη γνώση της Ιστορίας του ΔΣΕ, τη ζωή και τη δράση του, με το βιβλίο και το χάρτη στο χέρι δίπλα και πάνω στα χαρακώματα όπου γράφτηκε η Ιστορία. Να έχεις μπροστά σου όχι μόνο τα ιστορικά ντοκουμέντα και τις καταγραμμένες μνήμες, αλλά και το χώρο που αυτά διαδραματίστηκαν, το θέατρο των μαχών, τις αποστάσεις, όλα εκείνα τα ζωντανά σημάδια που συνθέτουν το έπος του ΔΣΕ (...) μέσα από έναν τέτοιο συνδυασμό μελέτης μπορεί να προσεγγίσει κανείς βαθύτερα και πιο ολοκληρωμένα γενικότερα ζητήματα στρατηγικής και τακτικής, ιδεολογικά και πολιτικά προβλήματα που συνδέονται με τη συγκεκριμένη περίοδο, την οργάνωση και καθοδήγηση του ΔΣΕ, τις πηγές που τροφοδότησαν με ανεξάντλητη δύναμη τους μαχητές και μαχήτριές του: Το έπος του ΔΣΕ, μια από τις πιο ηρωικές σελίδες στην Ιστορία του επαναστατικού μας κινήματος και της πρωτοπορίας του, του ΚΚΕ. Να γνωρίσει τη συνθετότητα της ταξικής πάλης στην ανώτατη μορφή της. Τον Εμφύλιο, την ένοπλη αναμέτρηση που έχει τους δικούς της νόμους και κανόνες, γραπτούς και άγραφους, μοναδική και ανεπανάληπτη πρωτοτυπία».

Ο Μονταζερί, χαρακτηρίζοντας «δικτατορία» το καθεστώς υπό τον Αγιατολάχ Χαμενεΐ, αμφισβητώντας το αποτέλεσμα των εκλογών που επανέφερε στην προεδρία τον Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, τον Ιούνιο, και προειδοποιώντας ότι η αντιμετώπιση των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας με βία θα οδηγήσει σταδιακά «σε ολική καθεστωτική κατάρρευση», απέκτησε το ρόλο του συμβόλου για τους οπαδούς της «μεταρρυθμιστικής» αντιπολίτευσης. Γι' αυτό και η απώλειά του λειτούργησε ως «πυροκροτητής» νέων αντιπολιτευτικών διαδηλώσεων.

Φυσικά ο Μονταζερί, όπως και οι υπόλοιποι «μεταρρυθμιστές ηγέτες» δεν αμφισβητούν τα ίδια τα θεμέλια της Ισλαμικής Δημοκρατίας και όσα καταπιεστικά απορρέουν από αυτήν για την καθημερινότητα του ιρανικού λαού. Ούτε βεβαίως αμφισβητούν το καπιταλιστικό σύστημα που έχει ενδυθεί τον ισλαμικό μανδύα και εντείνει ολοένα περισσότερο τις ταξικές διαφορές. Προσπαθούν απλώς μέσα από προτάσεις για αστικοδημοκρατικά μέτρα να καταλαγιάσουν τη λαϊκή οργή, να αποπροσανατολίσουν τη δίκαιη και βαθιά λαϊκή δυσαρέσκεια από τον πυρήνα του προβλήματος πίσω από τα τουρμπάνια και τις χιτζάμπ: τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.