Η προχτεσινή δήλωση του Ευ. Γιαννόπουλου, με την οποία έδωσε το «σύνθημα» για να τελειώνει το θέατρο των «διαφωνούντων» και να στοιχηθούν άπαντες πίσω από τα αντεργατικά μέτρα για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, είναι χαρακτηριστική και εξόχως αποκαλυπτική του τρόπου που σκέπτονται οι δήθεν διαφωνούντες μέσα στο κυβερνών κόμμα. «Ξέρετε καλά - είπε - ότι αυτή την εποχή οι σχέσεις μου με τον πρωθυπουργό δεν είναι οι καλύτερες, αλλά το νομοσχέδιο θα το ψηφίσουμε εφόσον το θέλει»(!). Με άλλα λόγια, αυτό που καθορίζει τη στάση των «διαφωνούντων» είναι οι προσωπικές σχέσεις με τον πρωθυπουργό και το πόσο κοντά βρίσκονται στην εξουσία και τη νομή της. Και όταν έρχεται «η ώρα της κρίσης» επιχειρούν να ανταλλάξουν την επίδειξη πειθαρχίας και το «γλείψιμο», με την «ευαρέσκεια» του αρχηγού, ώστε να τους «θυμηθεί» στο επόμενο ανακάτεμα της τράπουλας εξουσίας, δηλαδή στον επόμενο ανασχηματισμό. Και από πάνω έχουν το θράσος να εμφανίζονται ως υπερασπιστές «του κόσμου της εργασίας». Ελεος.
«Το δικαστήριο τον αναγνώρισε και τον έκρινε μόνον ως ιδιώτη. Στο ζήτημα αυτό δικαιώνεται πλήρως η ελληνική πλευρά», τόνιζε προχτές ο υπουργός Δικαιοσύνης, σχετικά με την προκλητική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τη «βασιλική» περιουσία, ενώ το υπουργείο Εξωτερικών σημείωνε πως εκκρεμεί απόφαση για το ύψος της αποζημίωσης.
Δηλαδή, τι θέλουν να πουν; Πως πρέπει να είναι και ευχαριστημένος ο ελληνικός λαός που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν αναγνώρισε τον Γλύξμπουργκ και ως «βασιλέα των Ελλήνων»; `Η πρέπει να χρωστάμε και ευγνωμοσύνη στους Ευρωπαίους... θεματοφύλακες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αν γλιτώσουμε τα χειρότερα με μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια μόνο; Δε φτάνει τα όσα μύρια έχει τραβήξει ο λαός και η χώρα μας από τη δυναστεία των Γλύξμπουργκ, θα τους πληρώσουμε και από πάνω;
Ομολογούμε πως δεν καταλαβαίνουμε το περιεχόμενο των δηλώσεων αυτών. Είναι, τουλάχιστον, περίεργες.
Associated Press |
Βλέπετε, οι κυρίαρχοι κύκλοι της Αγκυρας, προετοιμάζοντας τη χώρα για την είσοδό της στην ΕΕ και προωθώντας τον ευρωπαϊκό «εκσυγχρονισμό» της, μεταφέρουν και υλοποιούν διάφορα κοινοτικά «μοντέλα». Ενα απ' αυτά είναι η παλιότερη γερμανική εμπειρία των «λευκών κελιών». Πρόκειται, για μικρά, ατομικά κελιά, 2 Χ 2 μέτρων ή ελάχιστα μεγαλύτερα, μέσα στα οποία στριμώχνονται τουαλέτα, νεροχύτης και ντουζιέρα, ώστε να μην βγαίνει ποτέ ο κρατούμενος απ' αυτά και, βέβαια, δεν έχουν παράθυρα. Και ναι μεν ο βασικός και ολοφάνερος στόχος των «εκσυγχρονιστών» της Αγκυρας είναι η πλήρης απομόνωση των πολιτικών κρατουμένων και το «σπάσιμο» του ηθικού τους, αλλά πολλά μπορεί να καταφέρει ο αγώνας τους και η διεθνής αλληλεγγύη. Στις 27 Νοέμβρη, στα Προπύλαια, στις 6 το απόγευμα, διοργανώνεται μια τέτοια συγκέντρωση και πορεία.
Πάντως, αν μας έμαθε κάτι αυτό το δικαστήριο, είναι τι σημαίνουν ανθρώπινα δικαιώματα στην ΕΕ. Αν είσαι διεθνής κηφήνας και προσλάβεις μερικούς μεγαλοδικηγόρους κι έχεις αντίδικο μια κυβέρνηση ευρωλιγούρισσα, μπορείς να αποκτήσεις ολόκληρη περιουσία, κτήματα και σπίτια.
Αραγε, ασχολήθηκε ποτέ αυτό το δικαστήριο με τα εκατομμύρια των αστέγων που υπάρχουν στην Ευρώπη ή ακόμα - ακόμα με τους Ελληνες δανειολήπτες, που οι τράπεζες τούς παίρνουν τα σπίτια, επειδή τους επιβάρυναν με πανωτόκια; Οχι. Αυτοί, προφανώς, έχουν άλλα δικαιώματα, όχι ανθρώπινα.
ΔΙΚΑΙΩΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ οι κάτοικοι της Ιθάκης (όπως είδαμε χθες και στις τηλεοράσεις) για την αλλαγή του δρομολογίου του πλοίου της εταιρίας Παναγιωτόπουλος - Στρίντζης, που τους αποκόπτει ουσιαστικά από τη γειτονική Κεφαλονιά. Ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι, δυστυχώς, κάτοικοι μικρού νησιού της χώρας είναι που θα αντιμετωπίσουν τέτοια προβλήματα.
Τώρα που το καλοκαίρι πέρασε και ξεχάστηκαν κάπως τα ακτοπλοϊκά θέματα, βρίσκουν, φαίνεται, ευκαιρία οι εφοπλιστικές εταιρίες να περικόψουν και να αλλάξουν δρομολόγια, με μοναδικό κριτήριο τη δική τους κερδοφορία και, φυσικά, αδιαφορώντας για τους κατοίκους των νησιών.
Αραγε, σε τι να ελπίζουν οι κάτοικοι της Ιθάκης σε μια περίπτωση ανάγκης; Στα ελικόπτερα «Σούπερ Πούμα», που δεν απογειώνονται;
«Συσπείρωση! Να βγούμε στο δρόμο!». Η δήλωση, κατηγορηματική. Για μας αυτονόητη, όχι απλά η προσυπογραφή της, αλλά η έμπρακτη συμμετοχή σ' όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων που ο καιρός απαιτεί. Από τα πολύ απλά: Την καθημερινή παρακολούθηση γεγονότων και προβλημάτων, την ανάλυσή τους, την ανάδειξη του ενιαίου χαρακτήρα τους, την εξαγωγή συμπερασμάτων. Ως και πιο σύνθετα. Ετσι, ώστε να σηκωθεί ένα πραγματικό μέτωπο υπεράσπισης των λαϊκών ελευθεριών. Ετσι, ώστε να πάρουν κουράγιο κι αυτοί, που δεν τολμούν ακόμη να σηκώσουν κεφάλι.
Ο νέος τρομονόμος έρχεται σαν κατακλείδα των παραπάνω να νομιμοποιήσει το δικαίωμα της «νέας τάξης» να χρησιμοποιεί χωρίς συνταγματικές δεσμεύσεις τον κάθε πρόθυμο χαφιέ της ως έγκυρο μάρτυρα για ενδεχόμενη τρομοκρατική πράξη, από τους παρόντες σε μια συνέλευση γονείς ενός σχολείου που αποφάσισαν κινητοποιήσεις, πιστεύοντας - τι αφέλεια! - πως και τα παιδιά του κατώτερου θεού έχουν δικαίωμα στη μόρφωση. Αλλη στιγμή θα χρειαστεί να μιλήσουμε για τη φράση της εκλεκτής συναδέλφου Σοφίας Βούλτεψη, που έκλεισε προχτές την ομιλία της με την επισήμανση πως στον πόλεμο της ειρήνης και της δημοκρατίας οπλισμένος είναι μόνον αυτός που κρατά στα χέρια του την ενημέρωση...
Η ιστορία είναι αληθινή και παλιά - έγινε λίγο πριν τη δικτατορία - αλλά η σημασία της διατηρείται αναλλοίωτη. Νεαρός τότε δημοσιογράφος ο πρωταγωνιστής της, δούλευε σε μεγάλη εφημερίδα της Αθήνας, κάνοντας κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ. Δίνει το ρεπορτάζ του, μια μέρα θυελλώδους συνεδρίασης της Βουλής και ο αρχισυντάκτης διαγράφει απ' αυτό την ομιλία του εκπροσώπου της ΕΔΑ. Μα γιατί, τολμά να ρωτήσει ο νεαρός δημοσιογράφος, τα ίδια λέει με τους βουλευτές της Ενωσης Κέντρου. Και η απάντηση του αρχισυντάκτη: Αυτός είναι κομμουνιστής... Πάει και τέλειωσε. Αυτό ήταν αρκετό.
Από τότε έχουν περάσει τρεισήμισι περίπου δεκαετίες και, μπορεί να έχουν αλλάξει πολλά, αλλά οι βασικοί όροι της ταξικής και πολιτικής πάλης έχουν παραμείνει αναλλοίωτοι. Η εχθρική στάση των αστικών ΜΜΕ είναι ένας απ' αυτούς και εκδηλώνεται καθημερινά και πολύμορφα. «Επιστράτευσε τους βετεράνους το ΚΚΕ» τιτλοφορείται χτεσινό ρεπορτάζ της «Εξουσίας», όπου σημειώνεται: «Με μπαράζ άρθρων παλιών στελεχών που δημοσιεύονται στο "Ριζοσπάστη" απαντά η ηγεσία του ΚΚΕ...». Μόλις λίγες μέρες πριν, η «έκκληση των Μ. Κωστόπουλου, Γ. Θεωνά, Αντ. Ντρέκου και Σ. Ματζουράνη, προς τους βετεράνους του ΚΚΕ» έβρισκε πολύ διαφορετική αντιμετώπιση και προβολή. Τώρα, εμφανίζονται να... επιστρατεύονται από την ηγεσία...
Γιατί; Μα, είναι κομμουνιστές...
«Μόνον τολμηρά μέτρα θα διασώσουν το ΧΑΑ - Η κάθετη πτώση αποδίδεται σε πολιτικά αίτια και όχι στους οικονομικούς δείκτες». Αυτός ήταν ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος της «Καθημερινής» και τον σημειώνουμε, γιατί, τόσο αυτός, όσο και τα «τολμηρά μέτρα», που προτείνει η εφημερίδα, μας γέννησαν ορισμένες σκέψεις.
Σκέψη πρώτη: Γιατί ψάχνουν μόνο τα αίτια της πτώσης και όχι και της ιλιγγιώδους ανόδου του ΧΑΑ, πριν δυο χρόνια; Μήπως οι τότε δείκτες της οικονομίας δικαιολογούσαν, έστω και στο παραμικρό, εκείνη τη μεγάλη άνοδο; Οχι, βέβαια. Το γεγονός αυτό, όμως, δε σημαίνει πως και τότε ήταν αποκλειστικά και μόνον πολιτικοί οι λόγοι της ανόδου. Από κοινού, έδρασαν πολιτικά και οικονομικά μεγάλα συμφέροντα, με ολοφάνερους στόχους και επιδιώξεις. Και, σε μεγάλο βαθμό, τους κατάφεραν. Οι μεν πρώτοι να ψηφοθηρήσουν ασύστολα και να «αιχμαλωτίσουν» εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων στις αυταπάτες του «λαϊκού καπιταλισμού» και οι δεύτεροι να συγκεντρώσουν τεράστια ποσά τρισεκατομμυρίων δραχμών.
Σκέψη δεύτερη: Γιατί, αφού η οικονομία και οι δείκτες της πηγαίνουν καλά, όπως αφήνει να εννοηθεί η εφημερίδα και περηφανεύονται οι οικονομικοί υπουργοί και η κυβέρνηση, χρειάζονται πολιτικά μέτρα - δηλαδή, πολιτικοοικονομικά, με άλλα λόγια νέες «διευκολύνσεις», «κίνητρα», κλπ., προς το μεγάλο κεφάλαιο - για να πάει καλά το ΧΑΑ; Μήπως, πίσω από τη συστηματική και συνεχιζόμενη πτώση του ΧΑΑ, βρίσκονται και πάλι οικονομικο-πολιτικές επιδιώξεις, που στοχεύουν ακριβώς στα μέτρα που η εφημερίδα προτείνει; Λέμε, μήπως..;
Βλέπετε, μπορεί να ασχολείται με το θέμα αυτό το Ευρωκοινοβούλιο και Κοινοβούλια άλλων χωρών. Μπορεί, να ομολογούν - εμμέσως πλην σαφώς - Αμερικανοί και Βρετανοί αρμόδιοι, ότι έχουν στήσει το μηχανισμό και παρακολουθούν ταυτόχρονα δισεκατομμύρια τηλεφωνήματα και κάθε λογής ηλεκτρονικές επικοινωνίες στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Μπορεί, να έχουν υπάρξει πάμπολλα δημοσιεύματα πολλών ελληνικών και ξένων εφημερίδων και περιοδικών, που αναφέρουν ακόμη και συγκεκριμένες μυστικές συνεδριάσεις κοινοτικών οργάνων - με τη συμμετοχή και της Ελλάδας - όπου μεθοδεύτηκε το στήσιμο και η ανάπτυξη της τεράστιας αυτής μηχανής ηλεκτρονικής παρακολούθησης. Και πολλά άλλα...
Για όλ' αυτά, όμως, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών «δεν έχει τίποτε στη διάθεσή της από πλευράς πληροφοριών και πηγών»..! Καλά, κ. υπουργέ, σας πιστεύουμε...
«Οι φύλακες ανέκαθεν υπήρξαν πρόσωπα αισχρά»! Το υποστήριξε χρόνια πριν ένας Βαλκάνιος ποιητής. Ο νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης. Και η σύγχρονη βαλκανική πραγματικότητα επιβεβαιώνει πανηγυρικά του λόγου του ποιητή το αληθές. Στη σύγχρονη εκδοχή τους εκείνοι που αυτοανακηρύχτηκαν «φύλακες» των Βαλκανίων - οι ιμπεριαλιστές επικυρίαρχοι, οι θεραπαινίδες τους, αλλά και η πολεμοκάπηλη ΝΑΤΟική μηχανή - παραμένουν «πρόσωπα αισχρά», τόσο αισχρά που επικαλούνται τη δημοκρατία, για να τσαλαπατήσουν κάθε έκφρασή της, που αιματοκύλησαν το λαό της Γιουγκοσλαβίας... «προστατεύοντάς τον»!
Η απόφαση για την ίδρυση του «ΑντιΝΑΤΟικού Κέντρου» έκλεισε κατά τον καλύτερο τρόπο ένα διήμερο πλούσιου προβληματισμού και κατάθεσης εμπειριών, ένα διήμερο εργασιών κατά το οποίο υπογραμμίστηκε σε όλους τους τόνους από Αλβανούς και Σέρβους, Τούρκους και Ελληνες, Βούλγαρους και Ρουμάνους, ανθρώπους με διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές αφετηρίες, η επιτακτική ανάγκη να αναβαθμιστεί ποιοτικά η δράση τους από το στοιχείο του συντονισμού. Απαίτηση των καιρών, άλλωστε. Των καιρών και των λαών των Βαλκανίων, των αντιΝΑΤΟικών κινημάτων τους, των ίδιων των συμμετεχόντων και της αυξανόμενης ανησυχίας τους για το τι μέλλει γενέσθαι, της σφοδρής επιθυμίας τους να αγωνιστούν για Βαλκάνια ειρήνης, ισότιμων σχέσεων, χωρίς ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
Πολίτης είμαι
στα χαρτιά,
τύποις, που λένε,
μόνο,
πολίτης είμαι
μοναχά, φόρους
για να πληρώνω,
να ξεζουμίζουμαι
αισχρά και βάρη
να σηκώνω!
*
Πολίτη μ' έχουν
στα χαρτιά
και στην ουσία
σκύλο,
δεν έχω δικαιώματα,
γι' αυτούς μόνον
οφείλω
κι αν απαιτήσω
κατιτί, βρισιές
τρώω και ξύλο!
*
Πολίτης είμαι
στα χαρτιά
και μόνο
για να δίνω
κι ενώ το σύστημα
το αισχρό με έχει
για κρετίνο,
την προσβολή του
ανέχομαι και ίσια
δεν το φτύνω!