Το λεγόμενο «Πρωτόκολλο Τροποποίησης της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ» επικυρώνει τη Συμφωνία που υπογράφτηκε στην Αθήνα στις 5/10/2019 από τους ΥΠΕΞ των δύο χωρών, αναπροσαρμόζοντας την προηγούμενη αντίστοιχη Συμφωνία του 1990. Συνοπτικά προβλέπει (βλέπε πιο αναλυτικά και σελίδα 6):

• Επέκταση των δραστηριοτήτων των Αμερικανών και σε «μη συνορεύουσες βοηθητικές ευκολίες της Αεροπορικής Βάσης Σούδας εντός της Ναυτικής Βάσης Σούδας της περιοχής Μαραθίου».
• «Στρατιωτικές και βοηθητικές ευκολίες» εντός των εγκαταστάσεων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Αεροπορική Βάση της Λάρισας, στη Βάση Αεροπορίας Στρατού Στεφανοβικείου και σε άλλες εγκαταστάσεις των Ενόπλων Δυνάμεων, «όπως συμφωνούνται αμοιβαία από τα Μέρη ή τους ορισμένους εκπροσώπους τους, σύμφωνα με τις αντίστοιχες εσωτερικές τους διαδικασίες».
• Χορηγείται στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών «καθεστώς προτεραιότητας (ανεμπόδιστη πρόσβαση και χρήση)» στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης αλλά και «σε άλλες τοποθεσίες, όπως αμοιβαία συμφωνούνται από τα Μέρη», ακόμα και για «έκτακτες απαιτήσεις, συμπεριλαμβανομένων των υποδοχής, στάθμευσης και προώθησης και άλλων δραστηριοτήτων διοικητικής μέριμνας και υποστήριξης», με μια απλή ειδοποίηση 48 ώρες πριν.
• Απαλλαγή των πλοίων και αεροσκαφών των δυνάμεων των ΗΠΑ από την πληρωμή τελών προσγειώσεως, λιμενικών τελών, τελών ναυσιπλοΐας (...) Απαλλαγές εργολάβων και υπεργολάβων που φέρουν την ιθαγένεια των ΗΠΑ κ.ά.

Copyright 2019 The Associated

Από την υπογραφή της Συμφωνίας τον περασμένο Δεκέμβρη

«Πρέπει να πω επαινώντας - αν μου το επιτρέπουν τα κόμματα για τη συμπεριφορά τους - ότι μέχρι τώρα, παρά τις διαφωνίες που υπήρξαν, αλλά όχι κομβικές - με εξαίρεση την τελείως διακριτή θέση του ΚΚΕ, η οποία έχει μια τελείως άλλη λογική - υπήρξαν κατανοήσεις, για να μην πω συμπορεύσεις στα περισσότερα μείζονα θέματα, αν όχι όλα της εξωτερικής πολιτικής και των επιλογών που η χώρα και η κυβέρνηση είχαν».

Το συμπέρασμα αυτό αντανακλά το κλίμα που επικράτησε και στη συζήτηση της Συμφωνίας, την οποία διαπραγματεύτηκε αρχικά ο ΣΥΡΙΖΑ και την ολοκλήρωσε η ΝΔ, με την υπογραφή της τον περασμένο Οκτώβρη.

Στο ερώτημα για την «πατρότητα» της Συμφωνίας, η απάντηση που έδωσε ο Ανδ. Νικολακόπουλος, εισηγητής της κυβέρνησης, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της συναίνεσης ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική που μετατρέπει ολόκληρη τη χώρα σε πολεμικό ορμητήριο και στόχο, δίνοντας στους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς αέρα, γη και θάλασσα για τις φονικές επιδρομές τους στην περιοχή.

Οπως είπε ο βουλευτής της ΝΔ, στη Συμφωνία «προβλέπονται δραστηριότητες και χρήση εγκαταστάσεων στις οποίες έχει αναπτυχθεί η αμυντική συνεργασία, ειδικότερα τα τρία τελευταία χρόνια (...) Καθότι, πλέον, αυτές οι δραστηριότητες δεν πραγματοποιούνται εφάπαξ ή περιστασιακά, κρίθηκε σκόπιμο να συμπεριληφθούν στη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (...) με σκοπό να λειτουργούν σε νέο θεσμικό πλαίσιο».

Με άλλα λόγια, η σημερινή κυβέρνηση έρχεται να κατοχυρώσει και θεσμικά την παραχώρηση επιπλέον στρατιωτικών και πολιτικών υποδομών που χρησιμοποιούνταν ήδη από τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς, με ιδιαίτερη ένταση την τελευταία τριετία, με τη συναίνεση της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και όλων των άλλων αστικών κομμάτων.

Απ' αυτήν τη σκοπιά, είναι τουλάχιστον αστεία η προσπάθεια του εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Δρίτσα στη συνεδρίαση της Επιτροπής να ασκήσει «κριτική» για πλευρές της Συμφωνίας, αλλά κυρίως επειδή η κυβέρνηση βιάστηκε να τη φέρει στη Βουλή, χωρίς να έχει εξασφαλίσει περισσότερα «ανταλλάγματα» από τις ΗΠΑ. Πάντως, για τη στάση του στην ψηφοφορία, ο ΣΥΡΙΖΑ επιφυλάχτηκε να τοποθετηθεί στην Ολομέλεια.

Ξεπερνώντας κάθε όριο υποκρισίας και κοροϊδίας, ο Θ. Δρίτσας ισχυρίστηκε ότι «η Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας και η παραχώρηση διευκολύνσεων πρέπει να στοχεύει σε κοινούς στόχους. Από τη δική μας την πλευρά ως χώρα, οι στόχοι αυτοί ήταν η εξασφάλιση της ειρήνης στην περιοχή μας. Της ειρήνης και της συνεργασίας με οποιονδήποτε τρόπο, έμμεσο ή άμεσο. Αυτό είναι το αμοιβαίο όφελος που επιδιώκεται».

Λέει, δηλαδή, ότι όσο διαπραγματευόταν ο ΣΥΡΙΖΑ τη Συμφωνία, στόχος ήταν η εξασφάλιση της ειρήνης και της συνεργασίας στην περιοχή! Γι' αυτό, η προηγούμενη κυβέρνηση παρέδωσε στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ ολόκληρη σχεδόν την Ελλάδα: Για να τη μετατρέψουν σε βάση «ειρήνης και συνεργασίας» με τα πολεμικά αεροπλάνα, τα πλοία και τα στρατεύματά τους στα Βαλκάνια, στην Ανατ. Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή!

Παίρνοντας την πάσα, ο υπουργός Εξωτερικών δήλωσε κι αυτός υπέρμαχος «της ειρήνης, της σταθερότητας και της ασφάλειας», τις οποίες «διασφαλίζει η συγκεκριμένη Συμφωνία διά της διεύρυνσης του αμερικανικού αμυντικού αποτυπώματος στην περιοχή, που επιδιώξαμε ως κυβέρνηση», όπως έκανε άλλωστε και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ανεξάρτητα, επομένως, από τις επιμέρους διαφορές τους, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζουν την επέκταση της αμερικανοΝΑΤΟικής παρουσίας στην Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή ως παράγοντα «ειρήνης» και «σταθερότητας», πέρα από κάθε πραγματικότητα, όπως αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά με τα πρόσφατα γεγονότα σε Ιράν - Ιράκ, τις εξελίξεις στην κυπριακή ΑΟΖ, τα γεγονότα στη Λιβύη κ.τ.λ.

Από την πλευρά του ΚΙΝΑΛ, ο Γ. Φραγκίδης ζήτησε από την κυβέρνηση να εξαργυρώσει με μεγαλύτερο τίμημα τον ενεργότερο ρόλο που παίζει πλέον η Ελλάδα στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, τώρα που «τα ανατολικά σύνορα του ΝΑΤΟ είναι ευάλωτα, γεγονός που αυξάνει μέγιστα τη στρατηγική θέση της χώρας μας», εξαιτίας της κρίσης στις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ.

Διαμαρτυρήθηκε ότι «το πρωτόκολλο τροποποίησης συμφωνίας είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των Ηνωμένων Πολιτειών, που θα εξυπηρετεί αποκλειστικά συμφέροντά τους και όχι πρωτευόντως στη χώρα μας», αφού «δεν κατοχυρώνει στο ελάχιστο τα ελληνικά συμφέροντα, ούτε στον οικονομικό τομέα, ούτε στην παροχή κάποιων εγγυήσεων ως προς την τουρκική προκλητικότητα, ούτε έστω στην προμήθεια κάποιου απαραίτητου εξοπλισμού για τις Ενοπλες Δυνάμεις με οικονομικές διευκολύνσεις».

Δεν μπόρεσε, πάντως, να κρύψει ότι ο τυχοδιωκτισμός της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής, που στηρίζουν όλα μαζί τα αστικά κόμματα, μετατρέπει την Ελλάδα σε στόχο. Οπως είπε, «υπάρχει το ενδεχόμενο να μας στοχοποιούν ως χώρα, δεδομένου ότι ουσιαστικά δημιουργούνται και επίσημα βάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών στο έδαφός μας περισσότερες από αυτές που υπήρχαν μέχρι σήμερα. Και σαφώς, μεγαλύτερες δυνατότητες».

Στο διά ταύτα, και μετά από τέτοια εξαντλητική παρουσίαση των «πλεονεκτημάτων» που έχει για την Ελλάδα η παραπέρα εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, ο εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ δήλωσε ότι το κόμμα του θα ψηφίσει τη Συμφωνία,«με αίσθημα ευθύνης», επειδή «ένα σοβαρό κράτος οφείλει να διατηρεί την αξιοπιστία του, πολύ περισσότερο τώρα, όπου οι αναταράξεις στην περιοχή μας είναι μεγάλες».

Από την πλευρά της Ελληνικής Λύσης, ο Κ. Χήτας ζήτησε κι αυτός ανταλλάγματα, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Πρέπει κάποια στιγμή, επιτέλους, να καταλάβουμε ότι ως χώρα η γεωπολιτική μας θέση μάς δίνει ένα τεράστιο πλεονέκτημα (...) το πλεονέκτημα της διαπραγμάτευσης (...) Και γι' αυτό το λόγο δεν θα πρέπει να παραδιδόμαστε άνευ όρων (...) Η Ελλάδα είναι το "μήλον της Εριδος" ακριβώς για αυτήν τη γεωπολιτική της θέση. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, όμως, για κάποιον ακατανόητο, μέχρι στιγμής, λόγο, πραγματικά, ποτέ δεν κατάφεραν να το κεφαλαιοποιήσουν αυτό». Για τη στάση του κόμματός του στην ψήφιση της Συμφωνίας, επιφυλάχτηκε να τοποθετηθεί στην Ολομέλεια.

Τέλος, εκ μέρους του ΜέΡΑ 25, η Σοφία Σακοράφα επικαλέστηκε γενικά τη θέση τους «υπέρ της ειρήνης και εναντίον του μιλιταρισμού» για να δηλώσει ότι το κόμμα της καταψηφίζει τη Συμφωνία, την ώρα που άφηνε κι αυτή υπονοούμενα για «ανταλλάγματα», καταγγέλλοντας την «άνευ όρων πρόσδεση της χώρας στη μιλιταριστική πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής».

Κλείνοντας τη συνεδρίαση, ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Δένδιας, εμφάνισε ως «επαρκή» και «αμοιβαία» τα «ανταλλάγματα» που αποσπά η Ελλάδα από τη Συμφωνία με τις ΗΠΑ.

Αξιοποιώντας το πρόσφορο έδαφος από τη στάση των άλλων κομμάτων, προσπάθησε κι αυτός να κρύψει την ουσία της Συμφωνίας, που αποτελεί σκαλοπάτι για την παραπέρα εμπλοκή της χώρας σε περιπέτειες και μεγάλους κινδύνους. Αλλά και το ρόλο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ, που δεν προσφέρουν καμιά εγγύηση για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Αντίθετα, η συμμετοχή της Ελλάδας στους σχεδιασμούς τους, τα υπονομεύει ακόμα περισσότερο.

Απαντώντας στο αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ να παγώσει η ψήφιση της Συμφωνίας, αντέτεινε ότι «θα μπορούσατε να μας ασκήσετε κριτική γιατί αργήσαμε, αλλά όχι κριτική γιατί κυρώνουμε και δεν καθυστερούμε», επειδή «η Συμφωνία αυτή σε πολλά από τα σημεία της, εφαρμόζεται (...) ποια κυβέρνηση μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό της να εφαρμόζεται μια Συμφωνία, χωρίς να έχει την έγκριση της εθνικής αντιπροσωπείας (...) Δεν θα ήταν αυτό εκτός του πλαισίου του ισχύοντος Συντάγματος;».

Πέρα, λοιπόν, από τις σοφιστείες του υπουργού και τους θεατρινισμούς του ΣΥΡΙΖΑ, η πραγματικότητα είναι ότι οι βάσεις στην Ελλάδα «δουλεύουν υπερωρίες» για τα δολοφονικά σχέδια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών. Εχει, επομένως, μεγάλη σημασία να δείξει ο λαός την αντίθεσή του στη Συμφωνία και στην πολιτική των κομμάτων που τη στηρίζουν, είτε τη διαπραγματεύτηκαν, είτε την υπέγραψαν.

Να δυναμώσει ταυτόχρονα ο αγώνας για να κλείσουν όλες οι ξένες βάσεις, να απεμπλακεί η χώρα από τις αμερικανοΝΑΤΟικές αποστολές και τα σχέδια, να αποδεσμευτεί από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του κεφαλαίου, βάζοντας γερά θεμέλια για την οργάνωση της αντεπίθεσης, την πάλη για την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος, που συνθλίβει τις ανάγκες του λαού σε ιμπεριαλιστική ειρήνη και πόλεμο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τη βρώμικη δουλειά, άνοιξε τον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αναβάθμισε τη βάση της Σούδας, πρόσθεσε τις βάσεις drones στη Λάρισα, ελικοπτέρων στο Στεφανοβίκειο και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, για την προώθηση ΝΑΤΟικών δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη και την περικύκλωση της Ρωσίας.

Η ΝΔ τις κατοχυρώνει με νόμο και πάει παραπέρα. Παραχωρεί στους Αμερικανούς όσες βάσεις θέλουν, σε εγκαταστάσεις των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, όπως αναφέρεται στη Συμφωνία. Μετατρέπετε τη χώρα μας σε πολεμικό ορμητήριο και βάζετε τις Ενοπλες Δυνάμεις στην υπηρεσία των εγκληματικών σχεδίων του ΝΑΤΟ, υπονομεύοντας την αποστολή τους.

Ποιος μπορεί να τα ψηφίσει αυτά;

Η προειδοποίηση της Ρωσίας και του Ιράν, πως θα χτυπήσουν με πυραύλους αμερικανικές βάσεις αν τεθεί ζήτημα ασφάλειας των χωρών τους, έχει σημάνει συναγερμό. Υπάρχει οδυνηρή πείρα. Η Σούδα χρησιμοποιήθηκε στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη.

Στοχοποιείτε το λαό.

Εξετάζετε ακόμα και την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων στον Αραξο. Η Ελλάδα συμμετέχει σε 15 ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό. Η Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας της ΕΕ ενισχύει τις πολεμικές υποδομές, στρατιωτικοποιεί τα Σώματα Ασφαλείας και προετοιμάζει το στρατό για την καταστολή διαδηλώσεων.

Ελληνική φρεγάτα θα ενταχθεί στη δύναμη υποστήριξης του γαλλικού αεροπλανοφόρου «Σαρλ Ντε Γκωλ» και τώρα ετοιμάζεται η κυβέρνηση να στείλει στη Λιβύη - αλλά και στα Στενά του Ορμούζ, στον Περσικό Κόλπο - στρατιωτικές δυνάμεις.

Δουλεύετε στα κρυφά για να μεταφερθούν συστοιχία πυραύλων «Patriot» και το ανάλογο στρατιωτικό προσωπικό στη Σαουδική Αραβία.

Το ΚΚΕ σάς καταγγέλλει δημόσια. Οι κυβερνητικές κινήσεις με ευρωατλαντική προτροπή εμπλέκουν τη χώρα σε πολεμικές αναμετρήσεις, και τα περί συμμετοχής σε «ειρηνευτικές αποστολές», με την κάλυψη του ΝΑΤΟ, της ΕΕ ή του ΟΗΕ, είναι αστεία προσχήματα.

Εχετε αποκαλυφθεί. Ο κ. Τσίπρας αποκάλεσε «διαβολικά καλό» τον Τραμπ και ο κ. Μητσοτάκης είπε ότι «η κυβέρνηση είναι προβλέψιμη και αξιόπιστη σύμμαχος των ΗΠΑ».

Διαχρονικά η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχετε αναλάβει μεγάλες δεσμεύσεις, παίζετε το αισχρό παιχνίδι των ανταλλαγμάτων και ρίχνετε τη χώρα στη φωτιά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τη βρώμικη δουλειά. Οι βάσεις που δημιούργησε έχουν μπει σε λειτουργία και τώρα καιροσκοπικά μιλάει για προσωρινή αναστολή της ψήφισης της ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας, μέχρι οι Ηνωμένες Πολιτείες να πάρουν θέση κατά της τουρκικής προκλητικότητας.

Ποιον κοροϊδεύετε;

Οι Αμερικανοί είναι αδίστακτοι, θέλουν την Τουρκία στο ΝΑΤΟ, στο δυτικό όπως λένε στρατόπεδο, μακριά από τη ρωσική επιρροή, και θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα για να το πετύχουν.

Η πολιτική σας είναι επικίνδυνη και η πραγματικότητα σκληρή. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, Ρωσία και Κίνα οξύνεται στο οικονομικό και στρατιωτικό πεδίο, και αυτό εκδηλώνεται πολύμορφα στην Ελλάδα. Αυτό γίνεται με τις επενδύσεις στον τομέα της Ενέργειας, στα λιμάνια, στα ναυπηγεία, στα δίκτυα, όπως αυτό του 5G. Γίνονται πόλεμοι για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και αγωγών.

Η αμερικανική επίθεση στο Ιράκ, η δολοφονία του Ιρανού στρατηγού Σολεϊμανί και η ενίσχυση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή διαμορφώνουν όρους για γενικευμένες πολεμικές συγκρούσεις.

Ο πρωθυπουργός, στις ΗΠΑ πρόσφατα, δικαιολόγησε την καταπάτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του Ιράκ και τη δολοφονία του Ιρανού αξιωματούχου. Τα δίνετε όλα στους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς εκτελεστές, ο λαός μας όμως δεν ξεχνάει.

Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν εγκληματικές ευθύνες για την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα, το πραξικόπημα στην Κύπρο, την τουρκική εισβολή και κατοχή, και σήμερα δουλεύουν μαζί με την ΕΕ νέες διχοτομικές λύσεις, όπως με το «σχέδιο Ανάν» το 2004.

Ληστεύετε τους εργαζόμενους, υποστηρίζετε πως δεν υπάρχουν χρήματα για τους μισθούς, τις συντάξεις, την Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια, και δίνετε 4,3 δισ. ευρώ το χρόνο για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη και η μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό κόμβο συναντιόνται με τη γεωστρατηγική αναβάθμιση των οικονομικών ομίλων και τη συμμετοχή της χώρας σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Η στρατηγική του «καλού παιδιού» των Αμερικανών και της ΕΕ, στο όνομα της αντιμετώπισης της τουρκικής επιθετικότητας, έχει χρεοκοπήσει.

Η Τουρκία είναι ΝΑΤΟική δύναμη και η αστική της τάξη, σε ανταγωνισμό με την ελληνική, διεκδικεί τα συμφέροντά της, προβάλλει ισχύ, κλιμακώνει την επιθετικότητά της. Ως ΝΑΤΟική δύναμη και στρατηγικός εταίρος της ΕΕ, με την οποία έχει οικονομικές - στρατιωτικές σχέσεις δισεκατομμυρίων ευρώ, προκαλεί στην περιοχή, αξιοποιώντας και την άθλια Συμφωνία για το Προσφυγικό με την ΕΕ.

Με αυτές τις πλάτες «γκριζάρει» το Αιγαίο, υποστηρίζει το δόγμα της «γαλάζιας πατρίδας», «οργώνει» με γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ και αυτές τις μέρες το «οικόπεδο 8», και υπέγραψε τη Συμφωνία με τον δοτό πρωθυπουργό της Λιβύης Σάρατζ, που είναι προϊόν του ΝΑΤΟικού πολέμου που διέλυσε τη χώρα.

Κύριοι της κυβέρνησης, τρέχετε και δεν φτάνετε. Πατάτε σε σάπιες συμμαχίες, όπως αυτές με το Ισραήλ, που δολοφονεί τον Παλαιστινιακό λαό. Χρίσατε τον Χάφταρ - που είναι συνυπεύθυνος για το δράμα της Λιβύης και «παίζει» σε όλα τα ταμπλό - εκπρόσωπο της Ελλάδας στη διάσκεψη του Βερολίνου, για να εκφράσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Θέλατε όλοι σας εκπροσώπηση στο Βερολίνο, γιατί η αστική τάξη διεκδικεί μερίδιο της λείας στη Λιβύη, αλλά οι σύμμαχοί σας δεν σας υπολόγισαν, γιατί κρίνονται εκεί γενικότερης εμβέλειας διευθετήσεις στην περιοχή και δεν τους καίγεται καρφί για την απαράδεκτη συμφωνία Ερντογάν - Σάρατζ για τις θαλάσσιες ζώνες.

Η απόφαση της διάσκεψης του Βερολίνου αποτελεί ένα ακόμη χαστούκι στις αυταπάτες για το ρόλο των ιμπεριαλιστών. Οι ΝΑΤΟικοί, που βομβάρδισαν τη Λιβύη, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν πραγματική ειρήνη. Οι ευχές για εκεχειρία, τήρηση του εμπάργκο όπλων και μη επέμβαση - όπως λένε - ξένων δυνάμεων δεν μπορούν να αναχαιτίσουν ή να αναιρέσουν τις αιτίες της σύγκρουσης, δηλαδή τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Κυρίες και κύριοι, οι Αμερικανοί είναι κυνικοί. Σε κυριακάτικη εφημερίδα, ο σύμβουλος Ασφαλείας του Τραμπ, Ο' Μπράιεν, κάλεσε την κυβέρνηση να κάνει τι; Να διαχειριστεί τις σχέσεις με την Αγκυρα με τρόπο που δεν θα πλήξει το ΝΑΤΟ. Η αλήθεια είναι πως οι Ηνωμένες Πολιτείες, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ σάς παροτρύνουν να τα βρείτε με τον Ερντογάν πάση θυσία για τη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Με μοιρασιά που καταπατά κυριαρχικά δικαιώματα και θα οδηγήσει σε όξυνση των αντιπαραθέσεων. Στο έδαφος αυτό, επαναφέρατε τη θέση για προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης και σας ρωτάμε: Τι θα περιέχει το συνυποσχετικό που θα διαμορφώσουν οι δύο πλευρές; Η Τουρκία θα υποστηρίξει τις «γκρίζες ζώνες», την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας. Τι θα κάνετε; Πρέπει να πείτε την αλήθεια στο λαό.

Η κυβέρνηση ακολουθεί τη γραμμή ΣΥΡΙΖΑ και «παίζει» με τον αγωγό «East Med», αλλά ο αγωγός αυτός υπηρετεί τα συμφέροντα των ενεργειακών κολοσσών. Ο λαός μας θα συνεχίσει να ζει στην ενεργειακή φτώχεια και θα μπει σε νέους κινδύνους.

Σπασμωδικές κινήσεις για την αντιμετώπιση των απαράδεκτων διεκδικήσεων της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο περιπλέκουν την κατάσταση. Ενέργειες που αποσκοπούν στη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της ΕΕ και των Δυτικών Βαλκανίων από το ρωσικό φυσικό αέριο εμπλέκουν τη χώρα πιο βαθιά στον ενεργειακό πόλεμο των Ηνωμένων Πολιτειών με τη Ρωσία και τη Γερμανία.

Αδυσώπητη αντιπαράθεση. Τη μια μέρα πανηγυρίζατε για τον «East Med» και την επόμενη η Τουρκία με τη Ρωσία πραγματοποίησαν τα εγκαίνια του αγωγού «TurkStream».

Το σύστημα που υπηρετείτε έχει σαπίσει. Ο καπιταλισμός γεννά ανταγωνισμούς, πολέμους, κρίσεις, φτώχεια και προσφυγιά. Τα περί εθνικής συναίνεσης και ομοψυχίας είναι συνθήματα υποταγής στα μεγάλα συμφέροντα και στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, για να διαιωνίζεται η καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Το ΚΚΕ αντιπαλεύει την αντιλαϊκή πολιτική και δείχνει στους εργαζόμενους το δρόμο που αντιστοιχεί στα συμφέροντά τους. Η εργατική τάξη, οι πολλοί, στην εξουσία. Αφέντες στον πλούτο που παράγουν. Κοινή πάλη του λαού μας με τον τουρκικό, με τον κυπριακό λαό, με τους λαούς της περιοχής, και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις.

Εκατοντάδες μαζικοί φορείς απαιτούν την ακύρωση της ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας. Οργανώνουν μεγάλες κοινοποιήσεις τη μέρα που θα ψηφίζεται στην Ολομέλεια της Βουλής αυτό το κατασκεύασμα, και οι αγώνες θα συνεχιστούν για να κλείσει η βάση της Σούδας. Να ξηλωθούν όλες οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις από τη χώρα μας. Να αποδεσμευτεί από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Να σταματήσει η αποστολή ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό.

Αποφάσεις για την πραγματοποίηση συλλαλητηρίων την ίδια μέρα έχουν πάρει και οι κατά τόπους Επιτροπές Αγώνα ενάντια στη Συμφωνία. Στη Θεσσαλονίκη το συλλαλητήριο θα γίνει στις 7 μ.μ., στο Αγαλμα Βενιζέλου. Προγραμματίζονται επίσης μαζικές διαδηλώσεις σε Αλεξανδρούπολη (7 μ.μ., δημαρχείο), Ηράκλειο (7 μ.μ., πλατεία Ελευθερίας), Κατερίνη (7 μ.μ., συντριβάνι), Χανιά (7 μ.μ. στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς), Πάτρα, Λάρισα, Βόλο κ.α. Στην Πρέβεζα συγκέντρωση πραγματοποιείται το Σάββατο 25 Γενάρη, στις 12 μ., στο Φόρο.

Το αμερικανικό υποβρύχιο «USS Florida» και το αντιτορπιλικό των ΗΠΑ «USS Porter» στη Σούδα (φωτ. αρχείου)

Αυτές τις μέρες συζητιέται στη Βουλή η κατάπτυστη Στρατηγική Συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ, με την οποία επεκτείνονται οι αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα, ώστε να καταστεί και επισήμως πολυεπίπεδο πολεμικό ορμητήριο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών φονιάδων σε βάρος των λαών της ευρύτερης περιοχής.

Ο ίδιος ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, Μ. Πομπέο, με επιστολή του προς τον Κυρ. Μητσοτάκη, που παρουσίασε τη Δευτέρα η κυβέρνηση, επιβεβαιώνει την παγίδευση του λαού στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις στην περιοχή, με όχημα τη Συμφωνία: «Η υπογραφή της Αμοιβαίας Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) είναι ένα σημείο καμπής στην ενισχυμένη συνεργασία για την ασφάλεια ανάμεσα στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ. Εκτός από το γεγονός ότι είμαστε χώρες - σύμμαχοι του ΝΑΤΟ, οι δυο χώρες μας χτίζουν μια πολύ πιο στενή στρατηγική συνεργασία μέσω της MDCA. Οπως είπε και ο Πρόεδρος Τραμπ, όταν σας συνάντησε, η σχέση μας είναι "εξαιρετική"».

Ο Πομπέο χαρακτηρίζει, άλλωστε, την πρόσφατη επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον «μια ξεκάθαρη επαναβεβαίωση των στενών δεσμών και της συνεργασίας ανάμεσα στις δυο χώρες», καθώς οι ΗΠΑ θεωρούν «την Αθήνα σύμμαχο - κλειδί και κρίσιμο παίκτη στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και στα Βαλκάνια».

Και πώς αλλιώς, εφόσον με τη Συμφωνία παραχωρούνται όλα τα στρατόπεδα, τα στρατιωτικά αεροδρόμια και λιμάνια στην υπηρεσία των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων, επεκτείνοντας το εύρος των δραστηριοτήτων τους στην Ελλάδα, που μετατρέπεται απ' άκρη σ' άκρη σε αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο και πολεμικό ορμητήριο.

Ενισχύει ειδικά τις πολεμικές δυνατότητες της βάσης της Σούδας στην Κρήτη, που διαχρονικά έχει χρησιμοποιηθεί από τους ΝΑΤΟικούς στους πολέμους και τις επεμβάσεις εναντίον της Γιουγκοσλαβίας (1999), του Αφγανιστάν (2001), του Ιράκ (2003), της Λιβύης (2011), της Συρίας (2011) κ.λπ. Με οποιαδήποτε κυβέρνηση, η βάση λειτουργεί σταθερά ως αγκυροβόλιο αμερικανικών αεροπλανοφόρων, άλλων πολεμικών πλοίων, θηριωδών υποβρυχίων, όπλων πρώτης γραμμής για τους Αμερικανούς, ενώ εδώ και μήνες, ήδη από την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έχουν δρομολογηθεί έργα επέκτασης των δυνατοτήτων της και στο αεροπορικό της σκέλος, προκειμένου να διευκολύνει και την ταχύτερη αεροπορική διεκπεραίωση εφοδίων και προσωπικού.

Η Συμφωνία παγιώνει επίσης τη χρήση στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε Λάρισα και Στεφανοβίκειο για στάθμευση μη επανδρωμένων αεροσκαφών και ελικοπτέρων, αντίστοιχα, με μια σειρά από σκοπούς που υπηρετούνται ήδη, όπως η περιοδική μεταστάθμευση δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη, ο εναέριος έλεγχος εκτεταμένων ζωνών από τη Βόρεια Αφρική έως τη Μαύρη Θάλασσα, οι συνεκπαιδεύσεις με ελληνικά πληρώματα σε σύνθετα «σενάρια» και «αντικείμενα».

Επίσης, μονιμοποιεί τη χρήση του λιμένα της Αλεξανδρούπολης από τους Αμερικανούς για τη διεκπεραίωση επίλεκτων μάχιμων τμημάτων τους προς ό,τι οι ίδιοι ονοματίζουν «ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων», κάτι που γίνεται ήδη εδώ και χρόνια, με πρόσχημα π.χ. ασκήσεις στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη, στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, ή εν γένει την περιοδική μεταστάθμευση αμερικανικών μονάδων στην Ευρώπη. Η Αλεξανδρούπολη θεωρείται στρατηγικό σημείο για τα σχέδια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, αφού, εκτός των άλλων, «βλέπει» προς τα Δαρδανέλια, προσφέροντας τη δυνατότητα άμεσου αποκλεισμού της διόδου από τη Μαύρη Θάλασσα στη Μεσόγειο και αντίστροφα.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση, όπως αποκάλυψε μέσα στη βδομάδα η Γαλλία, δηλώνει παρούσα στην ιμπεριαλιστική αποστολή στα Στενά του Ορμούζ, «μια ανάσα» από το Ιράν.

Συγκεκριμένα, το ΥΠΕΞ της Γαλλίας σε ανακοίνωσή του, επιστρατεύοντας τα γνωστά προσχήματα που αξιοποιούνται σε όλες τις σχετικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και αποστολές, σημείωνε: «Συμμεριζόμενοι την εκτίμηση ότι η σημερινή κατάσταση στον Κόλπο και τα Στενά του Ορμούζ παραμένει ασταθής σε μια περιοχή κρίσιμη για την παγκόσμια σταθερότητα και υποστηρίζοντας την προσέγγιση αποκλιμάκωσης όσον αφορά την αντιμετώπιση περιφερειακών ζητημάτων ασφαλείας, οι κυβερνήσεις Βελγίου, Δανίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Ελλάδας, Ιταλίας, Ολλανδίας και Πορτογαλίας υποστηρίζουν πολιτικά τη δημιουργία μίας ευρωπαϊκής αποστολής θαλάσσιας επιτήρησης στα Στενά του Ορμούζ (European-led maritime surveillance mission in the Strait of Hormuz - EMASOH)».

Μάλιστα, η γαλλική κυβέρνηση χαιρέτισε τις «επιχειρησιακές συνεισφορές, όπως έχουν ήδη ανακοινώσει η Δανία, η Γαλλία, η Ελλάδα και η Ολλανδία σε αυτήν την προσπάθεια και προσβλέπουμε σε περαιτέρω δεσμεύσεις τις προσεχείς μέρες». Οι Γάλλοι κάνουν, επίσης, σαφές ότι η δύναμη που θα αναπτυχθεί στα Στενά του Ορμούζ και ευρύτερα, με ευρωπαϊκό τάχα «καπέλο», θα επιχειρεί σε στενή συνεργασία με τους Αμερικανούς, κάνοντας ρητή αναφορά στην επιχείρηση «International Maritime Security Construct» (IMSC), που υπό την «ηγεσία» των ΗΠΑ και με συμμετοχή δυνάμεων από Βρετανία, Αυστραλία, Αλβανία, Κουβέιτ, Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν και ΗΑΕ, περιπολεί στον Περσικό Κόλπο και τον Κόλπο του Ομάν.

Σε συνάρτηση με τα παραπάνω, η κυβέρνηση αποφασίζει τη συμμετοχή του Πολεμικού Ναυτικού, και συγκεκριμένα με τη φρεγάτα «ΣΠΕΤΣΑΙ», στην ομάδα κρούσης (Carrier Group) που συνοδεύει αυτές τις μέρες το γαλλικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκολ» σε σκέλος της αποστολής του στην Ανατολική Μεσόγειο, ώστε να υποστηρίξει τις γαλλικές πολεμικές επιχειρήσεις στη Μ. Ανατολή. Αναμένεται, εξάλλου, στην πορεία προς τη Διώρυγα του Σουέζ, αυτές τις μέρες, το αεροπλανοφόρο να πραγματοποιήσει συνεκπαίδευση με μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού στην ευρύτερη περιοχή της Κρήτης, ενώ κατά την επιστροφή του «Σαρλ ντε Γκολ» στην Ανατολική Μεσόγειο, μετά την ολοκλήρωση της «αποστολής» του, θα ακολουθήσει και νέα συνεργασία με το Πολεμικό Ναυτικό.

Αρμόδια στελέχη από τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις φωτογραφίζουν αυτές τις δραστηριότητες ως την ελληνική συνεισφορά στην προαναφερόμενη EMASOH, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, λέγοντας το αυτονόητο: Τη σημασία της «συνεισφοράς» της φρεγάτας στη δολοφονική αποστολή της γαλλικής αρμάδας, κατά την ανάπτυξή της σε Ανατολική Μεσόγειο και Περσικό, όπως και τη διεξαγωγή ασκήσεων με σύνθετα αντικείμενα.

Επίσης, κυβερνητικές πηγές υπενθυμίζουν τη συνάντηση Μητσοτάκη - Μακρόν στις 29/1 στο Παρίσι, ως άλλο ένα δείγμα της σύμπλευσης με το Παρίσι και σε στρατιωτικό επιχειρησιακό επίπεδο.

Παραπέρα, στον Πειραιά «πιάνει» το γαλλικό ελικοπτεροφόρο πλοίο αμφίβιας επίθεσης «Dixmude», που φορτωμένο κομάντος αναμένεται να πάρει μέρος στη μεγάλη διακλαδική άσκηση «Μέγας Αλέξανδρος 2020», την οποία οργανώνουν (27/1 - 8/2) οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις, με χώρο διεξαγωγής την Κεντρική Ελλάδα και το Κεντρικό Αιγαίο.

Στην άσκηση θα πάρουν μέρος και Αμερικανοί, καταρχάς τα ελικόπτερα που σταθμεύουν στο Στεφανοβίκειο, συν κομάντος, χωρίς να αποκλείονται και πρόσθετες ...αφίξεις. Π.χ. το αμερικανικό ελικοπτεροφόρο «USS Bataan», φορτωμένο με 2.500 πεζοναύτες και συνοδευόμενο από τα πλοία «USS New York» και «USS Oak Hill», και για το οποίο εδώ και βδομάδες συζητείται η συμμετοχή του στην άσκηση, μετακινήθηκε από τον Κόλπο του Αντεν, βορειότερα στην Ερυθρά Θάλασσα, στο Σουέζ.

Ακόμα, την Τρίτη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στ. Πέτσας επιβεβαίωσε πως η κυβέρνηση είναι σε «συζήτηση» με τη Σαουδική Αραβία για μετακίνηση εκεί μιας ελληνικής συστοιχίας «Patriot» (με τους αναγκαίους χειριστές της, βέβαια, κάτι που εντέχνως αποσιωπάται), και μάλιστα ότι το θέμα συζητείται ήδη από τον Οκτώβρη. «Είναι μια συζήτηση που εντάσσεται στο γεγονός ότιη Ελλάδα πάντα θέλει να συμμετέχει σε όλα τα θέματα της περιοχής της ως παράγοντας σταθερότητας και ειρήνης και να προάγει την ασφάλεια στην περιοχή», ισχυρίστηκε, κάνοντας το μαύρο άσπρο για το ρόλο ευρωατλαντικού χωροφύλακα που αναζητεί για τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις η ντόπια αστική τάξη.

Η μεταφορά των «Patriot» σχεδιάζεται προκειμένου να ενισχυθούν οι δυνατότητες των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και των συμμάχων τους στην περιοχή, απέναντι στο Ιράν και τους λαούς της περιοχής. Σημειωτέον, για το θέμα, η μετακίνηση αυτή συναντά αντιδράσεις από αξιωματικούς της Πολεμικής Αεροπορίας, που επιβεβαιώνουν ότι η όλη «συζήτηση» γίνεται κατόπιν πιέσεων των Αμερικανών και τονίζουν πως η κάθε συστοιχία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της αεράμυνας της χώρας, με αποτέλεσμα οποιαδήποτε μετακίνηση να την αποδυναμώνει επικίνδυνα.

Επιβεβαιώνοντας δηλαδή ότι η συμμετοχή στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό για τα συμφέροντα της αστικής τάξης καμία σχέση δεν έχει με την άμυνα της χώρας, την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των συνόρων, αλλά αντίθετα τα υπονομεύει από κάθε πλευρά.

Τέλος, έτοιμη να μετάσχει με δυνάμεις και σε ευρωενωσιακό στρατιωτικό μηχανισμό στη Λιβύη, με το πρόσχημα της αποστολής επιτήρησης του εμπάργκο όπλων και της «χάρτινης» εκεχειρίας που αποφασίστηκε την περασμένη Κυριακή στο Βερολίνο, δήλωσε η κυβέρνηση, τη Δευτέρα, στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων (ΣΕΥ) της ΕΕ.

Θυμίζουμε, ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Δένδιας, ήδη από την προηγούμενη Παρασκευή, μετά τη συνάντησή του στην Αθήνα με τον Λίβυο στρατηγό Χ. Χάφταρ, έλεγε ότι «η Ελλάδα είναι έτοιμη να βοηθήσει την επόμενη μέρα στη Λιβύη, είτε με τη συμμετοχή στις δυνάμεις εκείνες οι οποίες χρειάζονται για να υπάρξει η ανακωχή (σ.σ. "διεθνής μηχανισμός επιτήρησης εκεχειρίας") είτε με τη συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στην ευρωπαϊκή επιχείρηση επιβολής του εμπάργκο των όπλων και της μεταφοράς μισθοφόρων στη Λιβύη».

Στο ίδιο πλαίσιο και στον απόηχο του αποφάσεων του ΣΕΥ, για «διεύρυνση του αντικειμένου» της ευρωενωσιακής επιχείρησης θαλάσσιας επιτήρησης «Sofia» στην Κεντρική Μεσόγειο, ώστε σε πρώτη φάση να ελέγχεται με εναέρια και δορυφορικά μέσα υποτίθεται αν τηρείται το εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, όχι μόνο από τη θάλασσα αλλά και από την ξηρά μέσω των γειτονικών κρατών, γίνονται ήδη κάποιες συζητήσεις στα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας για το πώς θα «συνεισφέρει» η ελληνική πλευρά. Η επιχείρηση αυτή της ΕΕ ξεκίνησε Οκτώβρη του 2015 και έκτοτε έχει διανύσει διάφορα στάδια. Θυμίζουμε ότι η Ελλάδα συνεισέφερε παλαιότερα στη «Sofia» με αεροσκάφος της Πολεμικής Αεροπορίας «Erieye EMB-145 AEW&C».

Αναφέρομαι στην απαράδεκτη πρόταση της εισαγγελέως στην κακοφορμισμένη μακρότατη δίκη της Χρυσής Αυγής, που δεν σήκωσε πέτρες αλλά διαπέρασε σα βαθιά ανατριχίλα του άθλιου συστήματος και το τελευταίο κύτταρο στο πετσί της πλειονότητας των πολιτών. Αυτών των πολιτών που έφαγαν μια εφταετία κοινοβουλευτικού κανιβαλισμού στη μάπα, για να συνειδητοποιήσουν με ποιους είχαν να κάνουν και πως η ΧΑ δεν ήταν κόμμα, ήταν κάμα μαχαιριού που έσφαξε, έδειρε, προπηλάκισε, ξεφτέλισε και κυρίως εκμαύλισε ανθρώπους.

Η δηλητηριώδης κωλοτούμπα λοιπόν συνίσταται στη διασπορά της αμφιβολίας περί την έννοια αυτή καθαυτή της δικαιοσύνης, που φοβάμαι ότι θα διατηρηθεί, όποια και να είναι η απόφαση που θα εκδοθεί, όπως λένε κάπου εκεί στα μέσα της άνοιξης, όταν αθώα αυξάνονται, και κάθετα οι απειλές, κι οι πιθανότητες για όξυνση των γεωπολιτικών αντιθέσεων κι ένα θερμό επεισόδιο.

Κι έτσι εντελώς σχηματικά, ανάμεσα σε δυο θεσμικές γυναικείες φιγούρες, κάποιοι προσπαθούν να φτιάξουν μια Ελλάδα που θα φαίνεται όχι τόσο αλληλέγγυα, για παράδειγμα σε πρόσφυγες και κέντρα απεξάρτησης, όσο σφόδρα φιλόξενη για στρατιωτικές βάσεις με ελικόπτερα και ντρόουνς, νταβραντισμένη φανταρία, μαζί με τα συμπαρομαρτούντα κάθε κατοχικής φιλοξενίας, λαθρέμπορους, διακινητές ουσιών και οίκους ανοχής αλλοδαπής ευκαιρίας.

«Ενα το κρατούμενο» ότι το επικίνδυνο αυτό δίλημμα διακινείται από εκείνους που έχουν απογειώσει την εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, που την έχουν κάνει «γεωπολιτικό μεντεσέ», ώστε να υπηρετείται η στρατηγική των ΗΠΑ για να παραμείνει η Τουρκία στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο. Είναι προβληματισμός που αφορά την αστική τάξη και επικεντρώνεται στο με ποιους όρους θα επέλθει ο συμβιβασμός με τη γειτονική αστική τάξη, ώστε να κλιμακωθεί το φαγοπότι γύρω από τους ενεργειακούς πόρους.

Πρόκειται λοιπόν για δίλημμα ξένο για το λαό, μια παγίδα που στόχο έχει να τον εγκλωβίσει στα πάρε - δώσε ανάμεσα στις αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας, στο φόντο ενός ευρύτερου παζαριού στην περιοχή μας. Αλλωστε, δεν είναι λίγες εκείνες οι φωνές που επισημαίνουν ωμά ότι ένα «θερμό επεισόδιο», μια ευθεία απειλή από τις τουρκικές Ενοπλες Δυνάμεις κατά των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, θα επιταχύνει εξελίξεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, την προδιαγεγραμμένη συνεκμετάλλευση θαλάσσιων οδών, υδρογονανθράκων και άλλων φυσικών πόρων σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, όπως και τη διχοτόμηση της Κύπρου.

Από την άλλη όμως δεν υπάρχει ιμπεριαλιστική συμφωνία «κυρίων» και καμία εμπιστοσύνη δεν μπορεί να έχει ο λαός ούτε στην ελληνική ούτε στην τουρκική αστική τάξη. Ακόμα κι αν επέλθει ο περιβόητος συμβιβασμός μέσω Χάγης (ή άλλου δρόμου), πάντα με την αμερικανοΝΑΤΟική επιδιαιτησία, αυτός θα περιέχει το σπέρμα για την επόμενη όξυνση, διαμορφώνοντας προϋποθέσεις για μια νέα πολεμική εμπλοκή. Αυτό άλλωστε φανερώνει η αντιμετώπιση των ελληνοτουρκικών σχέσεων εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου, άμεσα ενταγμένων στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Επομένως, οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να «διαλέξουν» είτε την προσφυγή στη Χάγη είτε την πολεμική κλιμάκωση, αφού όποια κι αν είναι η έκβαση, οι ίδιοι θα είναι τα θύματα.

Συμπληρωματικά με τα παραπάνω, η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα κρύβουν ότι οι σχεδιασμοί που οδηγούν στη Χάγη και στο «συνυποσχετικό», το οποίο θα βάζει στον ντορβά τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού μας, προωθούνται από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αφού εντάσσουν και αυτήν τη διευθέτηση στη σύνθετη διαπραγμάτευσή τους με την Τουρκία. Αλλωστε, Νο 1 στόχος τους είναι το «αρραγές ΝΑΤΟικό μέτωπο», δηλαδή η αποκατάσταση της συμμετοχής της Τουρκίας στη λυκοσυμμαχία, με την αποκοπή της από τη συνεργασία με τη Ρωσία.

Σε αυτήν την κατεύθυνση («συνυποσχετικό» και Χάγη), με παζάρι γύρω από το ποια ζητήματα θα τεθούν στο τραπέζι και προετοιμάζοντας το λαό ότι «ο συμβιβασμός πιθανά να είναι επώδυνος», συντάσσονται όλα τα αστικά κόμματα, στοιχείο ενδεικτικό της αμερικανοΝΑΤΟικής στρατηγικής που υλοποιεί η αστική τάξη.

Τι μένει στο λαό από τέτοιες διευθετήσεις με ΝΑΤΟική σφραγίδα; Η απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων, το «γκριζάρισμα» συνόρων, δεν οδηγεί σε μια «επώδυνη» ειρήνη και ασφάλεια. Οδηγεί στην ένταση των εθνικισμών, πολλαπλασιάζει τους κινδύνους. Μόνη «εγγύηση» για την «ειρηνική επίλυση» εμφανίζεται η ενεργητική στράτευση των δύο χωρών στα πολεμικά ΝΑΤΟικά σχέδια που βάζουν στο στόχαστρο Ρωσία, Ιράν, Κίνα. Οχι μόνο δεν ξεπερνιούνται οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις αλλά τροφοδοτούνται με νέο εύφλεκτο υλικό, αφού «τρώγοντας ανοίγει η όρεξη» για τα μονοπώλια, με μόνο αποτέλεσμα να προετοιμάζεται ο επόμενος γύρος εντάσεων και συγκρούσεων.

Η μόνη που μπορεί να αναμένει για «ανταλλάγματα» είναι η αστική τάξη, που βλέπει ότι η αναβάθμιση της θέσης της στην περιοχή, η συμμετοχή της σε μεγάλα επενδυτικά σχήματα περνάει μέσα από τη συμβολή της σε κάθε είδους ιμπεριαλιστική βρωμοδουλειά: Από το μάντρωμα γειτονικών λαών στο ΝΑΤΟ (βλ. Β. Μακεδονία) μέχρι την αποστολή Ενόπλων Δυνάμεων στη Λιβύη, τη συμμετοχή στη δύναμη του γαλλικού αεροπλανοφόρου και στις επιχειρήσεις στα Στενά του Ορμούζ, τη μεταφορά πυραύλων στη Σαουδική Αραβία κ.ο.κ.

Τα μόνα «ανταλλάγματα» που έχει να αναμένει ο λαός από αυτές τις εξελίξεις είναι τα εξής:

-- Αμφισβήτηση συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αλλωστε, το ΝΑΤΟ, του οποίου η Ελλάδα γίνεται «προμαχώνας», δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ με κάθε ευκαιρία κάνει καθαρό ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει ως πρώτο μέλημα τη ΝΑΤΟική συνοχή, κι από αυτήν τη σκοπιά να «αντιμετωπίζονται τα Ελληνοτουρκικά». Γι' αυτό οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν κυριαρχικά δικαιώματα σε ακατοίκητα νησιά, δίνοντας αέρα στα πανιά των διεκδικήσεων της τουρκικής αστικής τάξης.

-- Μετατροπή της χώρας σε μαγνήτη κινδύνων, αφού απ' άκρη σ' άκρη γίνεται βάση εφόρμησης σε βάρος άλλων χωρών. Οι κυβερνήσεις Ιράν και Ρωσίας, που βρίσκονται στο σκόπευτρο του ΝΑΤΟ, έχουν δηλώσει ότι στους στόχους τους περιλαμβάνονται χώρες και υποδομές που αξιοποιούνται ως βάσεις από τις ΗΠΑ, που τις διευκολύνουν. Επομένως οι ελληνικές κυβερνήσεις, χτες του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα της ΝΔ, που αχόρταγα συμβάλλουν στις ιμπεριαλιστικές αποστολές, μέσα κι έξω από τα σύνορα, αναλαμβάνουν τεράστιες ευθύνες απέναντι στο λαό και τη χώρα.

-- Μεγαλύτερη αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος, για να πιάνονται οι ΝΑΤΟικοί στόχοι του 2% από τον κρατικό προϋπολογισμό, για το οποίο καμάρωνε ο πρωθυπουργός δίπλα στον Ντ. Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Είναι χαρακτηριστικό ότι την ίδια στιγμή που οι περικοπές στην κρατική χρηματοδότηση φέρνουν γύμνια σε Παιδεία και Υγεία - Πρόνοια, ο λαός καλείται να ματώσει ακόμα περισσότερο για την αναβάθμιση των «F-16» και την αγορά των «F-35», εξοπλισμών που δεν αφορούν την άμυνα της χώρας, αλλά τη ΝΑΤΟική επιβολή στην περιοχή.

Η συζήτηση περί ανταλλαγμάτων έχει χρεοκοπήσει πανηγυρικά και επίσημα, ειδικά μετά το ταξίδι του Κυρ. Μητσοτάκη στις ΗΠΑ και ακόμα περισσότερο από τις τοποθετήσεις των Αμερικανών αξιωματούχων. Είναι χαρακτηριστική η απάντηση του συμβούλου Ασφαλείας του Ντ. Τραμπ, Ο' Μπράιεν, σε σχετικό ερώτημα: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες ενθαρρύνουν την Ελλάδα να διαχειριστεί τις σχέσεις της με την Αγκυρα με τρόπο που δεν θα πλήξει τη σημαντική συμμαχία μας, το ΝΑΤΟ». Ουσιαστικά, αυτό που λένε οι ΗΠΑ είναι ότι τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα είναι «βαρίδι» για τη «Συμμαχία», αφού αποτελούν σημείο τριβής με την Τουρκία, ειδικά σήμερα, σε μια φάση που η αμερικανική κυβέρνηση ανοίγει μεγάλα μέτωπα στην περιοχή (βλ. Ιράν - Ρωσία).

Το γεγονός ότι η «ανταλλαγματολογία» διακινείται κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ, φανερώνει για μια ακόμα φορά πόσο διαθέσιμος είναι για τον εξωραϊσμό του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, σπέρνοντας το δηλητήριο στο λαό ότι «έχει να λαμβάνει» από την υλοποίηση της δολοφονικής ιμπεριαλιστικής στρατηγικής στην περιοχή. Βέβαια, την ίδια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ παριστάνει ότι «θέτει όρους» για να επικυρωθεί η δική του συμφωνία, είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή υλοποιείται ήδη, με τις δικές του αποφάσεις, που αφορούν: Την επέκταση της βάσης της Σούδας, την αξιοποίηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης, τις βάσεις σε Στεφανοβίκειο και Λάρισα, τη συζήτηση για μεταφορά πυρηνικών στον Αραξο.

Μόνο ένας αφελής θα παρέβλεπε ότι όντως οι συσχετισμοί σήμερα είναι πολύ αρνητικοί σε βάρος της εργατικής τάξης και υπέρ των αστικών κυβερνήσεων, των μονοπωλίων και των συμμαχιών τους. Ομως η επίκληση των αρνητικών συσχετισμών από τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τους παρατρεχάμενούς τους, από εκείνους δηλαδή που αποτελούν μέρος του προβλήματος, είναι τουλάχιστον πρόκληση.

Ισα - ίσα που η συναίσθηση των δυσκολιών που προκύπτουν από τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, κάθε άλλο παρά σε παραίτηση πρέπει να οδηγεί. Αλλωστε, η υποταγή σε αυτήν την πραγματικότητα, στους δολοφονικούς σχεδιασμούς, η μοιρολατρία απέναντι στις εξελίξεις είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος για να διαιωνίζονται και οι αρνητικοί συσχετισμοί. Και, όσο αλήθεια είναι ότι η αντιιμπεριαλιστική πάλη δυσκολεύει λόγω αυτών των συσχετισμών, άλλο τόσο αλήθεια είναι ότι αυτοί αλλάζουν, δεν είναι στατικοί. Αλλάζουν μέσα στη μάχη, στη σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Και μπορεί η υπεροχή της αστικής εξουσίας να φαντάζει συντριπτική, ωστόσο οι ίδιες οι δυσκολίες διαχείρισης των ανταγωνισμών στο εσωτερικό της, το κουβάρι που όλο και περισσότερο μπερδεύεται στη Μεσόγειο και τη Μ. Ανατολή, φανερώνουν και τις αδυναμίες της. Είναι δε ενδεικτικές οι φυγόκεντρες δυνάμεις που πλέον δεν μπορούν πια να κρυφτούν στο εσωτερικό των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, όπως στο ΝΑΤΟ, με τη Γαλλία να δηλώνει ότι είναι «εγκεφαλικά νεκρό», ή στην ΕΕ με το Brexit κ.ά. Η ανησυχία των αστικών επιτελείων άλλωστε επιβεβαιώνεται και από τα μέτρα καταστολής, τη συζήτηση για την «πρόληψη της ριζοσπαστικοποίησης», τα αντικομμουνιστικά ψηφίσματα, το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, τις πρόσφατες εκτιμήσεις της ΕΕ ότι η ασφάλειά της κινδυνεύει από τις «λαϊκές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας». Τα αστικά επιτελεία μάλλον «πιστεύουν» περισσότερο στη λαϊκή δύναμη, απ' ό,τι όσοι σπέρνουν την ηττοπάθεια και το «τίποτα δεν αλλάζει».

Τελικά, όσο αλήθεια είναι ότι οι συσχετισμοί είναι αρνητικοί, άλλο τόσο αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά να μπει στην «εξίσωση» ο λαϊκός παράγοντας. Το πεδίο αυτής της μάχης είναι ανοιχτό για να μπουν ορμητικά νέες δυνάμεις, μέσα από τα σωματεία, τους μαζικούς φορείς και όποια άλλη μορφή αποφασίσουν οι εργαζόμενοι. Ετσι μπορούν να αντιστραφούν οι συσχετισμοί, και δεν θα είναι η πρώτη φορά στην ανθρώπινη Ιστορία.

Πλάι στο φόβο που καλλιεργεί η αστική τάξη, δίπλα στην προσπάθειά της να ενσωματώσει το λαό στην ιμπεριαλιστική «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο, πολύτιμη βοήθεια βρίσκει και από οπορτουνιστικές θέσεις περί «μάχης για την αποτροπή του πολέμου», που ουσιαστικά κλείνουν το μάτι στη λογική της συνδιαχείρισης - με αριστερό όμως προσωπείο. Πρόκειται για μια ακόμα συμβολή του οπορτουνιστικού ρεύματος στον αφοπλισμό του λαϊκού κινήματος, στη μη προετοιμασία της εργατικής τάξης για ενδεχόμενη όξυνση της εμπλοκής, που τελικά θα την αφήσει να συρθεί σε κρίσιμες στιγμές πίσω από τις επιδιώξεις της αστικής τάξης, χωρίς δυνατότητα αυτοτελούς παρέμβασης. Σημειώνεται ότι ως μέσο για την «αποτροπή του πολέμου» παρουσιάζεται και από την αστική τάξη η προσφυγή στην ιμπεριαλιστική διαπραγμάτευση, στη Χάγη και τη ΝΑΤΟική επιδιαιτησία. Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι οπορτουνιστικές θέσεις όπως η παραπάνω ρίχνουν νερό στο μύλο της ιμπεριαλιστικής «σταθερότητας».

Από την άλλη, την ίδια στιγμή που η αστική τάξη προτάσσει ως αιχμή το σενάριο της «συνδιαχείρισης» στο Αιγαίο, στην οπορτουνιστική ανάλυση βρίσκουμε το σύνθημα «να αποφασίσουν οι λαοί αν και πώς θα εκμεταλλευτούν τους πόρους». Αυτό όμως έχει νόημα να το συζητάει κανείς μόνο σε συνθήκες που η εργατική εξουσία θα επικρατήσει όχι μόνο σε μία χώρα, αλλά σε μια ομάδα γειτονικών χωρών. Τότε μπορούν πράγματι οι εργαζόμενοι, έχοντας την εξουσία και τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους, να διαμορφώσουν σχέσεις αμοιβαίου οφέλους και συνεργασίας με κριτήριο τα δικά τους συμφέροντα και όχι τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων. Κάθε συζήτηση έξω από αυτό το πλαίσιο σιγοντάρει αναπόφευκτα τη λογική της ιμπεριαλιστικής «συνεκμετάλλευσης». Και βέβαια το σίγουρο είναι ότι ποτέ οι εργαζόμενοι και οι λαοί δεν θα μπορέσουν να δουν νικηφόρα διέξοδο αν ακολουθήσουν όχι μόνο τα εθνικιστικά αλλά και τα κοσμοπολίτικα κελεύσματα της αστικής τάξης, αν δεν συγκρουστούν με τη λογική της ιμπεριαλιστικής «συνεκμετάλλευσης», που είναι «δίδυμο αδερφάκι» του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Τοποθετήσεις όπως οι παραπάνω συνοδεύονται και με μπόλικη διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ, με το ψέμα ότι το Κόμμα αναδεικνύει μονομερώς την «τουρκική επιθετικότητα», τάχα για να αθωώσει την ελληνική αστική τάξη. Κι αυτό την ίδια στιγμή που μόνο το ΚΚΕ καταγγέλλει σταθερά το γεγονός ότι η ελληνική αστική τάξη διεκδικεί μερίδιο από τη λεία του ορυκτού πλούτου σε βάρος των λαών της περιοχής, ότι συμμετέχει σε ΝΑΤΟικές αποστολές εκτός συνόρων, ότι παρέχει τις υποδομές της χώρας στις ΗΠΑ, ότι το ελληνικό κράτος αναπτύσσει τη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ. Ομως δεν είναι «διεθνισμός» να αποσιωπάς το γεγονός ότι η τουρκική αστική τάξη αμφισβητεί Συνθήκες, σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα, να υποβαθμίζεις την επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, που σήμερα διατηρεί στρατό κατοχής σε τέσσερις χώρες (Συρία, Κύπρο, Ιράκ, Λιβύη). Να αδιαφορείς για τα σχέδια αλλαγής συνόρων με ΝΑΤΟική επιδιαιτησία. Ποιον θα διευκόλυνε μια τέτοια στάση, αν όχι τους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, στους οποίους διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο η ελληνική αστική τάξη και η οποία ταυτίζεται με το στόχο παραμονής της Τουρκίας στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο;

Το ΚΚΕ καλεί το λαό να παλέψει ενάντια στην αλλαγή συνόρων, στην αναθεώρηση Συνθηκών που τα καθορίζουν. Τον καλεί να είναι σε επαγρύπνηση για πιθανή γενικευμένη ανάφλεξη. Να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, παλεύοντας για μια Ελλάδα έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με τον ίδιο στην εξουσία, να διώξει τις ξένες βάσεις. Τότε θα μπορέσουν να αναπτυχθούν αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με τους γειτονικούς λαούς και η γνήσια αλληλεγγύη.

Με εκδηλώσεις - συζητήσεις και εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς και γειτονιές συνεχίζεται το πλατύ άνοιγμα από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με επίκεντρο την ενημέρωση του λαού για τις επικίνδυνες εξελίξεις από την εμπλοκή της χώρας στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος καλούν τους εργαζόμενους να μη μένουν θεατές, να παλέψουν για να εμποδίσουν αυτά τα σχέδια, να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις, δυναμώνοντας την πάλη ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε απέραντο αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο, για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις ΝΑΤΟ και ΕΕ, αρχής γενομένης από τα συλλαλητήρια της ερχόμενης Πέμπτης ενάντια στην κατάπτυστη Συμφωνία για τις βάσεις των ΗΠΑ.

Πιο συγκεκριμένα:

• Την Κυριακή 26 Γενάρη, η ΤΟ Ιωαννίνων του ΚΚΕ διοργανώνει στις 11 π.μ. πολιτική εκδήλωση στην αίθουσα ορκωμοσίας «Γ. Μυλωνάς» στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Θα μιλήσει ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στο χώρο της εκδήλωσης θα υπάρχει έκθεση βιβλίου της «Σύγχρονης Εποχής».
• Το Σάββατο 25 Γενάρη, στις 7 μ.μ. στα γραφεία του ΚΚΕ στη Νέα Μάκρη (στη Μαραθώνος), θα μιλήσει η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Τη Δευτέρα 27 Γενάρη, η ΚΟ στην Εθνική Τράπεζα, στην Αττική, καλεί σε συζήτηση στις 6.30 μ.μ. στα γραφεία της ΚΟ Αττικής (Αχαρνών 241, ΗΣΑΠ «Αγιος Νικόλαος»), με ομιλητή τον Δημήτρη Γόντικα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Τη Δευτέρα 27 Γενάρη, στις 7 μ.μ, στο Λαύριο, στα Γραφεία του ΚΚΕ, θα μιλήσει ο Βάλσαμος Συρίγος, μέλος της ΚΕ.
• Την Τρίτη 28 Γενάρη, η ΤΟ Πανεπιστημίων - Ερευνας Αττικής του ΚΚΕ και η ΠΟ Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ διοργανώνουν εκδήλωση στις 6 μ.μ., στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα 2). Θα μιλήσει ο Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ.

Την Κυριακή 26 Γενάρη:

• Στις 11 π.μ., η ΚΟΒ Αγίας Παρασκευής Αττικής καλεί σε σύσκεψη στην αίθουσα του 3ου Γυμνασίου (Δερβενακίων & Σάκη Καράγιωργα, Κοντόπευκο), με ομιλητή τον Παναγιώτη Παπαγεωργόπουλο, μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής.
• Στις 6.30 μ.μ., στα γραφεία του ΚΚΕ στο Κορωπί, θα μιλήσει ο Βαγγέλης Ρεμπάπης, μέλος της ΕΠ Αττικής.
• Στις 6.30 μ.μ., στα γραφεία του ΚΚΕ στη Ραφήνα, θα μιλήσει ο Χρήστος Γαϊτανίδης, στέλεχος του ΚΚΕ.

Τη Δευτέρα 27 Γενάρη:

• Στις 12 μ., η ΚΟΒ Ηθοποιών καλεί σε σύσκεψη στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ, με ομιλήτρια την Μάγδα Χαλτσοτάκη, μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής.
• Στις 11 π.μ., περιοδεία στο Ιδρυμα Νεολαίας και Διά Βίου Μάθησης (ΙΝΕΔΙΒΙΜ), με επικεφαλής τον Κώστα Ρήγα, μέλος της ΕΠ Αττικής.
• Μαζικές εξορμήσεις σε σταθμούς του Μετρό και του ΗΣΑΠ και στο δημαρχείο Γαλατσίου.
• Μηχανοκίνητη πορεία στην Αθήνα, με αφετηρία στις 7 μ.μ., στο σταθμό ΗΣΑΠ Ανω Πατησίων.

Την Τρίτη 27 Γενάρη:

• Στις 5.30 μ.μ., στα Σεπόλια, στους αυτοαπασχολούμενους της οδού Δυρραχίου, με επικεφαλής τον Φώτη Μακρή, στέλεχος του ΚΚΕ.
• Στις 6 μ.μ., στους αυτοαπασχολούμενους στην οδό Αθηνάς, με επικεφαλής τον Ντίνο Πολύδωρο, στέλεχος του ΚΚΕ.
• Στις 6.30 μ.μ., στα Ανω Πετράλωνα, στα εμπορικά και επισιτιστικά καταστήματα, με επικεφαλής τον Τάσο Τσιούφη, στέλεχος του ΚΚΕ.
• Στις 6.30 μ.μ., στην Πανόρμου, στους αυτοαπασχολούμενους, με επικεφαλής την Βάλια Περυσινάκη, στέλεχος του ΚΚΕ.
• Πικετοφορίες: Στις 6.30 μ.μ. με αφετηρίες τα εξής σημεία: πλ. Κολιάτσου, Σεπόλια (σταθμός Μετρό), Γαλάτσι (άγαλμα Αντίστασης, Παλιό Τέρμα). Και στις 6 μ.μ. σε: Λαύριο (αγαλμα Μεταλλωρύχων), Κορωπί (πλ. Ελευθερίας), Γέρακα (κεντρική πλατεία), Ραφήνα (κεντρική πλατεία), Νέα Μάκρη (κεντρική πλατεία), Παιανία (κεντρική πλατεία), Αρτέμιδα («Μέδουσα»).

Εξορμήσεις πραγματοποιούνται επίσης σε στρατιωτικές μονάδες, αστυνομικά τμήματα και πυροσβεστικούς σταθμούς, απευθύνοντας κάλεσμα και στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας να παλέψουν μαζί με το λαό ενάντια στις επικίνδυνες εξελίξεις.

Περιοδείες θα πραγματοποιηθούν: Τη Δευτέρα 27 Γενάρη στην Αστυνομική Διεύθυνση Αρκαδίας. Την Τρίτη 28 Γενάρη στην Αστυνομική Διεύθυνση Λακωνίας και στις Πυροσβεστικές Υπηρεσίες Σπάρτης, Τρίπολης, Ναυπλίου και Κορίνθου. Την Τετάρτη 29 Γενάρη στην Αστυνομική Διεύθυνση Μεσσηνίας, στην Πυροσβεστική Υπηρεσία και στο Λιμεναρχείο Καλαμάτας, στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Κιάτου.

-- Η «επόμενη μέρα» στη Λιβύη ποια εκτιμάτε ότι θα είναι, κ. Κουτσούμπα;

-- Η «επόμενη μέρα» στη Λιβύη συνδέεται με την «προηγούμενη μέρα». Τις εξελίξεις τις καθορίζει η ΝΑΤΟική επέμβαση στη Λιβύη το 2011. Δυστυχώς, μέχρι και σήμερα η τύχη της χώρας δεν βρίσκεται στα χέρια του λαού της, αλλά στα χέρια όσων τη διέλυσαν για να αρμέξουν για δικό τους όφελος τις πετρελαιοπηγές της. Από αυτήν τη σκοπιά δεν συμμεριζόμαστε ούτε καν τις ευχές των ιμπεριαλιστών για «εκεχειρία», όπως αυτή για την οποία συζήτησαν στη διάσκεψη του Βερολίνου. Οι πολεμικές εστίες που δημιουργήθηκαν από τις επεμβάσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στη Λιβύη και αλλού είναι ανοιχτές πληγές που «κακοφορμίζουν» από την αναμέτρηση ανάμεσα στο ευρωατλαντικό μπλοκ, τη Ρωσία και την Κίνα.

Δεν βρίσκουμε τίποτα θετικό στις κολεγιές της ελληνικής κυβέρνησης με τον Χάφταρ. Τέτοιες δυνάμεις, όπως και η δοτή κυβέρνηση Σάρατζ, είναι συνυπεύθυνες για την κατάσταση στη Λιβύη. Παράλληλα, είναι ανεδαφικός ο ισχυρισμός ότι οι σχέσεις με δυνάμεις τύπου Χάφταρ, που είναι μπλεγμένες στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και παζαρεύουν ταυτόχρονα με πολλά μέρη, μπορούν να αποτελέσουν εγγυητές της ειρήνης και της ασφάλειας υπέρ των λαών ή ακόμα και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας!

Η «ιμπεριαλιστική ειρήνη», με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών, δεν μπορεί να εξασφαλίσει πραγματική ειρήνη για τον λαό της Λιβύης. Αντίθετα, περιέχει το σπέρμα της όξυνσης της κατάστασης και της κλιμάκωσης του πολέμου. Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες που περιπλέκονται με την τουρκική επιθετικότητα και την απαράδεκτη τουρκο-λιβυκή συμφωνία για τον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών, η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, εμπλέκει πιο βαθιά τη χώρα στον «φαύλο κύκλο» των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.

-- Η Τουρκία, τελικά, κατά την άποψή σας, ποιον ρόλο επιδιώκει στην περιοχή; Και θα παραμείνει στη Δύση;

-- Η αστική τάξη της Τουρκίας μεθοδικά, εδώ και χρόνια, στηριγμένη στις πλάτες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αποτελώντας στρατηγικό εταίρο της ΕΕ, προωθεί τους σχεδιασμούς της σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου (...) ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ είναι «μήτρες» πολέμου και κινδύνων, δεν μπορούν να προφυλάξουν το λαό μας από την επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, που ήδη έχει στρατεύματα κατοχής σε 3 χώρες (Κύπρος, Ιράκ, Συρία) και δικές της στρατιωτικές βάσεις σε Κύπρο, Κατάρ, Αλβανία, Σουδάν.

Η στρατηγική των ΗΠΑ - την οποία ασπάζονται διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις - να διατηρήσει την Τουρκία στο στρατόπεδο της Δύσης και να ανακόψει την επιρροή και τις παρτίδες που έχει ανοίξει η Τουρκία με τη Ρωσία εγκυμονεί κινδύνους σε κάθε ενδεχόμενο για τον λαό μας. Με βάση την αμερικανοΝΑΤΟική στρατηγική, η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει τη στρατιωτική αιχμή του δόρατος αν τυχόν τα σπάσουν με την Τουρκία, ενώ από την άλλη τα «ανταλλάγματα» που μπορεί να προσφέρουν για την παραμονή της Τουρκίας στο μπλοκ των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ αφορούν κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.

Το ΚΚΕ όχι μόνο ανησυχεί, αλλά επιδιώκει να ενημερώσει τον λαό, να τον ξεσηκώσει ενάντια στις πραγματικές αιτίες αυτών που συμβαίνουν, ώστε να διαμορφωθούν οι όροι για να αλλάξει ρότα η χώρα, να ξεφύγουμε από τις «μυλόπετρες» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολέμων.

-- Η Αθήνα, πάντως, δείχνει να εκτιμά ότι θα κερδίσει τη στήριξη των συμμάχων, με μεγαλύτερη εμπλοκή εκτός των συνόρων της, ακόμα και με αποστολή «Πάτριοτ» στη Σαουδική Αραβία...

-- Η κυβέρνηση έχει πει ότι θα στείλει δυνάμεις στη Λιβύη, «Πάτριοτ» στη Σαουδική Αραβία, ενώ - μέσω της γαλλικής κυβέρνησης - μάθαμε πως ελληνική φρεγάτα θα βρίσκεται στα Στενά του Ορμούζ. Αυτές οι εξελίξεις είναι «κίνδυνος - θάνατος» για τον ελληνικό λαό. Η κυβέρνηση δρα με αποκλειστικό κριτήριο τη διασφάλιση των συμφερόντων της αστικής τάξης της χώρας. Είναι βουτηγμένη - όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ - ως το λαιμό στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Οχι μόνο δεν πρέπει να στείλουμε Ελληνες στρατιωτικούς σε Λιβύη και Σαουδική Αραβία, αλλά πρέπει να επιστρέψει όλο το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, που υπηρετεί σήμερα σε 15 ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό. Η στάση αυτή υπονομεύει τον ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων, όλη η Ελλάδα μετατρέπεται σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση.

Θα εγγυηθούν μήπως οι «σύμμαχοι» τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας; Μπορεί κάποιος ακόμα να πιστεύει κάτι τέτοιο; Καρφάκι δεν τους καίγεται. Ωφελημένοι από την ελληνική, βρώμικη εμπλοκή θα βγουν ορισμένοι όμιλοι (βλ. κατασκευαστικές εταιρείες) που κάνουν μπίζνες πάνω στα συντρίμμια των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Ο ελληνικός λαός αντίθετα χώνεται όλο και περισσότερο στη δίνη αδυσώπητων αντιπαραθέσεων, που τον καθιστούν «στόχο» διασταυρούμενων πυρών και αντιποίνων. Δεν είναι τυχαίες οι δηλώσεις Ρώσων και Ιρανών αξιωματούχων πως οι αμερικανικές βάσεις είναι στόχος...

Και εδώ η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ περισσεύει. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ασκώντας άσφαιρη κριτική στη ΝΔ για την αποστολή «Πάτριοτ» στη Σαουδική Αραβία, θυμήθηκε τον Παπάγο αλλά... ξέχασε τον Καμμένο. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ξεκίνησε τα deals με τη Σαουδική Αραβία, άσχετα αν τότε δεν ολοκληρώθηκαν. Η διαφοροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ αφορά αν τα δολοφονικά σχέδια έχουν κάποια επίσημη κάλυψη ή όχι. Δηλαδή η βούλα του ΟΗΕ, της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ τού αρκεί για να αποδεχτεί την πιο βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς. Ουαί υμίν...

-- Το δίλημμα, πάντως, που τίθεται όλο και περισσότερο στο εσωτερικό της χώρας όσον αφορά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, είναι «στρατιωτική σύγκρουση ή συνεκμετάλλευση»...

-- Αυτό το δίλημμα είναι πλαστό. Η «στρατιωτική σύγκρουση» μπορεί να οδηγήσει σε «συνεκμετάλλευση» και η «συνεκμετάλλευση» και πάλι μπορεί να οδηγήσει σε «στρατιωτική σύγκρουση». Γιατί τη συνεκμετάλλευση δεν θα την κάνουν οι λαοί και για το δικό τους όφελος, αλλά οι πολυεθνικές εταιρείες, τα μονοπώλια, οι «καρχαρίες» της καπιταλιστικής οικονομίας, σε βάρος των λαών και του περιβάλλοντος. Αυτή η «συνεκμετάλλευση» πάντα θα αφήνει και μια «αγέλη» εταιρειών ανικανοποίητη, που με την πρώτη ευκαιρία θα οδηγήσει τα πράγματα σε νέο μακελειό. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Λιβύης...

Το ΚΚΕ τάσσεται υπέρ της προάσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, που δεν μπορεί να γίνει με επιτυχία και υπέρ των συμφερόντων των εργαζομένων όσο η χώρα είναι μέσα στη «στρούγκα» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, όσο «βυθιζόμαστε» στη «δίνη» των ανταγωνισμών. Ας βάλουμε, λοιπόν, «το άλογο μπροστά από το κάρο». Τώρα απαιτείται απεγκλωβισμός από τα σχέδια των ΗΠΑ, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τα συμφέροντα της ολιγαρχίας του πλούτου, για να μπορέσουμε να προασπίσουμε και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Το ΚΚΕ υποστηρίζει τη μη παραβίαση των συνόρων και τον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας.

-- Πιστεύετε ότι η όλη αντιπαράθεση στο Αιγαίο θα οδηγήσει στη Χάγη; Κάτω από ποιες προϋποθέσεις, εκτιμάτε; Η θέση του ΚΚΕ;

-- Το Δικαστήριο της Χάγης είναι η νέα εκδοχή του εφησυχασμού, που καλλιεργούν τα κυβερνητικά κόμματα της αστικής τάξης, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ. Οσο «ξεθωριάζει» το πάγιο παραμύθι τους, ότι τάχα θα μας υπερασπιστούν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, το Ισραήλ από την τουρκική επιθετικότητα, εφευρίσκουν νέα. Ομως, η προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης έχει πολλές «παγίδες». Μην ξεχνάμε την απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης για τη νομιμοποίηση του ιμπεριαλιστικού πολέμου στη Γιουγκοσλαβία και την ανεξαρτησία του προτεκτοράτου του Κοσσόβου, που κινήθηκε σε πλήρη αντίθεση με το Διεθνές Δίκαιο.

Ολα αυτά σημαίνουν πως στο σημερινό διεθνές πλαίσιο, από το οποίο, δυστυχώς, δεν είναι δυνατόν να αποκλίνουν ούτε οι αποφάσεις των διάφορων διεθνών δικαστηρίων, παρεμβάλλονται κάθε φορά μεγάλα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, οι σχεδιασμοί ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών, που προωθούν τις δικές τους επιδιώξεις και όχι το δίκιο των λαών. Τι θα προβλέπει το «Συνυποσχετικό», αν συμφωνηθεί; Θα καταγράφει τις θέσεις των δύο πλευρών και η τουρκική κυβέρνηση θα μπορεί να θέσει όλες τις διεκδικήσεις της, δημιουργώντας έτσι προηγούμενο.

-- Τελευταία, πάντως, λαμβάνει διαστάσεις η συζήτηση ότι η χώρα πρέπει να προχωρήσει σε ένα νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα... Δεν συμφωνείτε ότι η χώρα πρέπει να εξοπλιστεί;

-- Το θέμα είναι ο προσανατολισμός των εξοπλισμών. Ο ελληνικός λαός πληρώνει από την τσέπη του 4 δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Του ΝΑΤΟ που δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο, που τροφοδοτεί την τουρκική επιθετικότητα, που αποτελεί το δολοφονικό χέρι του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, που όλοι οι λαοί της περιοχής το έχουν ζήσει στο πετσί τους. Ενα μεγάλο ποσό που πάει για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες - και επί ΣΥΡΙΖΑ και επί ΝΔ - αφαιρείται από αλλού, από τομείς που έχει ανάγκη ο λαός μας (Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία κ.ά.), για την αναβάθμιση των «F-16», την οποία το ΚΚΕ καταψήφισε. Στη σχετική απόφαση του αμερικανικού Πενταγώνου ομολογείται ανοιχτά πως η αναβάθμιση των «F-16» θα βοηθήσει στις ΝΑΤΟικές αποστολές στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή και θα συμβάλει στους στόχους της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Επίσης για τα «F-35» το κόστος είναι υπέρογκο, χωρίς να υπάρχει καμία εγγύηση για την όποια συμβολή τους στην άμυνα της χώρας.

Η αμυντική ικανότητα της χώρας υπονομεύεται από την ίδια τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ. Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ σημαίνει μονομέρεια στην προμήθεια εξοπλισμών. Πολύ περισσότερο σε αυτό το πλαίσιο η αμυντική βιομηχανία της χώρας συρρικνώθηκε προκειμένου η παραγωγή να περάσει σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, όπως τη Γερμανία, τη Γαλλία.

-- Και ένα τελευταίο. Οταν λέτε ότι ο νόμος για τις απεργίες και τις διαδηλώσεις που θα φέρει η κυβέρνηση θα μείνει ανενεργός, τι εννοείτε;

-- Εννοούμε αυτό που ήδη έχει γίνει στην πράξη εδώ και χρόνια και που ξέρει πολύ καλά η κυβέρνηση. Κι άλλοι έκαναν νόμους που έφταναν να προβλέπουν έως και την «κατάργηση της ταξικής πάλης». Κι άλλοι βγάζουν «παράνομες και καταχρηστικές» τις περισσότερες απεργίες και μάλιστα με τη βούλα της αστικής δικαιοσύνης. Τελικά, όμως, μία τρύπα στο νερό έκαναν, γιατί η πολιτική τους γεννούσε και γεννά όλο και μεγαλύτερα προβλήματα στον λαό. Το ίδιο θα γίνει και τώρα. Το εγγυόμαστε ότι δεν θα περάσει ο περιορισμός των διαδηλώσεων, θα γίνει άλλος ένας αντιλαϊκός νόμος που θα μείνει στα χαρτιά.

Η Κίνηση για την Εθνική Αμυνα (ΚΕΘΑ), τιμώντας τους νεκρούς των Ιμίων, καθώς και όσους μέχρι σήμερα έδωσαν τη ζωή τους ασκώντας τα καθήκοντά τους για την προστασία των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο, με την ευκαιρία της θλιβερής επετείου της απώλειάς τους πρόκειται να καταθέσει στεφάνι στο μνημείο των πεσόντων, που βρίσκεται στη συμβολή της Λεωφόρου Β. Σοφίας και των οδών Ρηγίλλης και Μουρούζη, την Παρασκευή 31 Γενάρη.

Το πρόγραμμα έχει ως εξής: Στις 11 π.μ.: Συνάντηση έξω από το Πολεμικό Μουσείο (στάση Μετρό «Ευαγγελισμός»). Στις 11.10 π.μ.: Μετακίνηση προς το μνημείο. Στις 11.30 π.μ.: Κατάθεση στεφάνων.

Τουρκικά σκάφη του Λιμενικού περιμετρικά των Ιμίων

Αυτό δείχνει και η αλυσίδα των γεγονότων που ενώνει την επισημοποίηση των διεκδικήσεων της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας διαχρονικά.

Το χρονικό της κρίσης των Ιμίων αποτελεί σημείο αναφοράς μέχρι σήμερα, καθώς οι επιπτώσεις της ακόμα δεν έχουν διαφανεί σε όλη τους την έκταση, ενώ αντίθετα βρίσκονται σε εξέλιξη.

Η προϊστορία πριν από την κορύφωση ξεκινά όταν:

• Στις 25 Δεκέμβρη 1995 το τουρκικό φορτηγό πλοίο «Figen Akat» προσάραξε στη βραχονησίδα Ιμια και ο Τούρκος πλοίαρχος αρνήθηκε τη συνδρομή των ελληνικών αρχών, με τον ισχυρισμό ότι το σκάφος βρίσκεται σε τουρκικά ύδατα. Τελικά το πλοίο αποκολλήθηκε στις 28 Δεκέμβρη 1995 από ελληνικά ρυμουλκά, που το οδηγούν στο λιμάνι Κιουλούκ της Τουρκίας.
• Στις 29 Δεκέμβρη 1995 η Τουρκία μέσω του υπουργείου Εξωτερικών, με ρηματική διακοίνωση προς την ελληνική πρεσβεία, για πρώτη φορά μετά από 60 χρόνια περίπου, προβάλλει τον ισχυρισμό ότι οι βραχονησίδες Ιμια αποτελούν τουρκικό έδαφος και είναι καταχωρημένες στο κτηματολόγιο της επαρχίας Mugla.
• 30 - 31 Γενάρη 1996. Η κορύφωση της κρίσης ξεκίνησε πριν από τα ξημερώματα της 30ής Γενάρη, όταν διαπιστώθηκε ότι τουρκικά πολεμικά πλοία είχαν αποπλεύσει από τις βάσεις τους στο Αξάζ και στη Σμύρνη, ενώ τις επόμενες ώρες αρχίζει μια σημαντική συγκέντρωση ελληνικών και τουρκικών πλοίων στην περιοχή των Ιμίων.

Αποτέλεσμα, η πτώση και συντριβή του ελικοπτέρου που σηκώθηκε από τη φρεγάτα «Ναβαρίνον» μετά την ολοκλήρωση της αποστολής του, και αφού εντόπισε τους Τούρκους κομάντος που είχαν αποβιβαστεί στη μικρή Ιμια.

Τρεις αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού είναι το ανθρώπινο τίμημα της κρίσης. Πρόκειται για τον υποπλοίαρχο Χ. Καραθανάση, 34 ετών, τον υποπλοίαρχο Π. Βλαχάκο, 31 ετών, και τον αρχικελευστή Ε. Γιάλοψο, 29 ετών, οι οποίοι αποτελούσαν το πλήρωμα του μοιραίου ελικοπτέρου.

Να θυμίσουμε ότι μετά το ταπεινωτικό «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» του Κ. Σημίτη στη Βουλή, την επομένη της κρίσης των Ιμίων, ακολούθησε η δήλωση του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Νίκολας Μπερνς (Φλεβάρης 1996), ο οποίος ανέφερε: «Οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν ελληνική ή τουρκική κυριαρχία στα Ιμια. Μπορεί να είναι και μερικά άλλα νησιά ή νησίδες επί των οποίων έχουμε παρόμοια θέση».

Μετά την κρίση στα Ιμια η κατάσταση στο Αιγαίο δεν είναι η ίδια με πριν, καθώς ακολουθούν η Συμφωνία της Μαδρίτης το 1997, όπου αναγνωρίστηκε πως η Τουρκία έχει «νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα» στο Αιγαίο, ενώ είχε ήδη προηγηθεί η δημοσίευση του καταλόγου με τις 100 και πλέον βραχονησίδες που η Τουρκία έκτοτε διεκδικεί.

Στη Συμφωνία του Ελσίνκι, το 1999, στο όνομα της διεύρυνσης της ΕΕ αναγνωρίζονται ελληνοτουρκικές «συνοριακές διαφορές» (πέραν του προβλήματος της υφαλοκρηπίδας).

Ηδη από το 1995 η Τουρκία έχει κηρύξει casus belli στην Ελλάδα σε περίπτωση που αυτή επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της πέραν των 6 ναυτικών μιλίων και το τέλος που είχε η πολύκροτη υπόθεση της εγκατάστασης των ρωσικών πυραύλων «S-300», με τη ματαίωση της άφιξής τους στην Κύπρο.

Η προβολή εκ μέρους της Τουρκίας της θεωρίας περί «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, που έφτασε να αμφισβητεί μέχρι και τη Γαύδο, νότια της Κρήτης, γίνεται εδώ και χρόνια με τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ (το οποίο δεν αναγνωρίζει σύνορα μεταξύ συμμάχων) και ενώ η ΝΑΤΟική αρμάδα σουλατσάρει τα τελευταία χρόνια στο Αιγαίο.

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται η φιλοσοφία των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) που προωθεί η Ουάσιγκτον και τα οποία λειτουργούν ως πλατφόρμα όπου η Τουρκία απλώνει όλες τις διεκδικήσεις της, όπως επίσης η διαδικασία ελληνοτουρκικής προσέγγισης με την ανάπτυξη της συνεργασίας σε τομείς «χαμηλής πολιτικής» (οικονομία, εμπόριο, τουρισμός κ.λπ.).

Την ίδια στιγμή, κυβέρνηση και αστικά επιτελεία στήνουν μια ακόμα επιχείρηση επικίνδυνου εφησυχασμού, αλλά και συγκάλυψης του πραγματικού ρόλου των ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ στο Αιγαίο και συνολικά στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου και Μ. Ανατολής, ενώ ταυτόχρονα πολλαπλασιάζονται τα σενάρια για τη λεγόμενη «συνεκμετάλλευση του Αιγαίου».

Το «ευχαριστώ» της ντροπής, του Κ. Σημίτη, διατρέχει την πολιτική όλων των κυβερνήσεων, διαχρονικά, μέχρι σήμερα.

Αυτήν την πολιτική υπηρετεί με ζήλο η κυβέρνηση της ΝΔ, σε συνέχεια αυτής του ΣΥΡΙΖΑ, με «κοινό στόχο» τη μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας μας στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, αξιοποιώντας παράλληλα προς όφελος της αστικής τάξης της Ελλάδας τα «ρήγματα» στις σχέσεις της Τουρκίας με ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, όπως και την ένταση στις σχέσεις με την ΕΕ, με στόχο τη δική της αναβάθμιση στην ιμπεριαλιστική «πυραμίδα».

Η υπογραφή της νέας Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας με τις ΗΠΑ θα μετατρέψει τη χώρα σε ένα απέραντο αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο και σε «μαγνήτη» επικίνδυνων εξελίξεων για το λαό μας και τους λαούς της περιοχής.

Οι λαοί δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε μεταξύ μας, γι' αυτό καλούμε τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους φαντάρους, τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και τους απόστρατους να μη συμβιβαστούν με την πραγματικότητα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, της ιμπεριαλιστικής «ειρήνης» με το πιστόλι στον κρόταφο.

Και κυρίως να μη στοιχηθούν κάτω από τις εχθρικές γι' αυτούς σημαίες της αστικής τάξης, των στόχων και των «φιλοδοξιών» της, αλλά να παλέψουμε όλοι, μαζί με το λαό, για τη ζωή που μας αξίζει.

Να φωνάξουν ένα στεντόρειο ΟΧΙ στην αποστολή στρατευμάτων στη Λιβύη. Να απαιτήσουν να μην πάει ελληνική φρεγάτα στα Στενά του Ορμούζ και Ελληνες στρατιωτικοί, μαζί με τους πυραύλους «Patriot», στη Σαουδική Αραβία.

Να γυρίσουν πίσω όλοι οι στρατιωτικοί που βρίσκονται σε αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ έξω από τα σύνορα, να σταματήσει η επιτήρηση του εναέριου χώρου της Βόρειας Μακεδονίας και άλλων βαλκανικών χωρών από την Πολεμική Αεροπορία της Ελλάδας.

Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών!

Eurokinissi

Οι εργαζόμενοι έθεσαν το ζήτημα της μη επέκτασης και της μη υποχρεωτικότητας, από το υπουργείο Εργασίας, της ΣΣΕ του Επισιτισμού, που υπογράφτηκε το Δεκέμβρη του 2019 και αφορά 300.000 εργαζόμενους, μεταξύ αυτών τους διανομείς και άλλους εργαζόμενους με ελαστικές μορφές εργασίας.

Τέθηκε επίσης η απαίτηση των ξενοδόχων, κατά τη συζήτηση για την υπογραφή της ΣΣΕ των ξενοδοχοϋπαλλήλων, για μείωση των αποδοχών των ξενοδοχοϋπαλλήλων, με κατάργηση ρυθμίσεων της ισχύουσας ΣΣΕ.

Ο Δ. Κουτσούμπας εξέφρασε την έμπρακτη στήριξη στα δίκαια αιτήματα του κλάδου και της Ομοσπονδίας για τις ΣΣΕ, τις εργασιακές σχέσεις και τις ασφαλιστικές διεκδικήσεις. Ανέδειξε τις συνέπειες από τους αντιασφαλιστικούς νόμους για τους εργαζόμενους στον Επισιτισμό - Τουρισμό, που επιδεινώνονται με τον νέο αντιασφαλιστικό νόμο της κυβέρνησης της ΝΔ. Τέλος, κάλεσε σε οργάνωση του αγώνα των εργαζομένων.