«Ολη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία». Χτες ήταν μια φορά επίκαιρο, σήμερα είναι δέκα και βάλε αναγκαίο.

Οταν στα τηλεοπτικά δελτία προβάλλονται πλέον καθημερινά θέματα όπως, «ακόμα και στο Κολωνάκι, ολόκληρες οικογένειες μένουν στο δρόμο», τα πράγματα έχουν ξεφύγει.

Δε χρειάζεται να γράψεις λέξεις που χαρακτηρίζονται εξτρεμιστικές. Τα λένε όλα μόνοι τους ευγενικά: Σε παγκόσμιο επίπεδο «υπάρχει κίνδυνος να διαταραχθεί η κοινωνική ειρήνη». Τέτοια ειρήνη δεν υπήρξε ποτέ. Αλλο είναι αυτό που φοβούνται. Τη σύγκρουση για την ανατροπή τους. Ε, ας γίνει ο φόβος τους πραγματικότητα.

Την ώρα που η στατιστική τους καταγράφει παγκόσμια τα θύματα της καπιταλιστικής κρίσης, τα κοράκια περιμένουν στη γωνιά. Καταγγέλλουν όσους έχουν ακόμα μεροκάματο ότι πάσχουν από «ταξικό εγωισμό» επειδή αρνούνται να γίνει η ζωή τους λάστιχο. Αναγνωρίζουν τον αντίπαλό τους στο ταξικό κίνημα, στο ΠΑΜΕ, και ψάχνουν σε κάτι ρετάλια της ταξικής πάλης, τους πρόθυμους που θα μιλήσουν και πάλι για ανθρώπινο καπιταλισμό.

Τα νέα, όμως, δεν είναι καλά ούτε από την απέναντι μεριά του Ατλαντικού. Ρεκόρ τριάντα χρόνων καταγράφει η ανεργία. Ετσι που τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα να ηχούν μόνο ως λόγια χρήσιμα σε μια συγκέντρωση της συνασπισμένης σοσιαλδημοκρατίας, που υπόσχεται ότι θα αναδιανείμει τον πλούτο διατηρώντας τον καπιταλισμό.

Τι είναι αυτό που μένει απ' όλα αυτά στις εργατικές συνειδήσεις; Κάτι λόγια - στίχοι ήδη σε τραγούδια: «Πλάνα ζωή, ψεύτη ντουνιά (...) όσο μου σβήνεις τη φωτιά / τόσο θα την ανάβω».

Αυτό, το «τόσο θα την ανάβω» τη φωτιά, είναι που ανησυχεί τα επιτελεία της αστικής τάξης, που βλέπουν πως πλέον έχουν περάσει σε αχρηστία και οι πυροσβέστες της. Ο Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ έτρεχε προχτές σαν απατημένη σύζυγος να καταγγείλει το ταίρι της που την πούλησε την ώρα που είναι σε κρίσιμη φάση ο διάλογος για την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων. Ο ΣΕΒ, επίσης, μόλις έγινε χτες γνωστό ότι πράγματι αντικείμενο της συζήτησης είναι η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, έσπευσε να δηλώσει ότι υπερασπίζεται το θεσμό.

Είχε ήδη, όμως, κυκλοφορήσει και η άλλη είδηση: Οτι και οι δύο έχουν ήδη συμφωνήσει σε πάγωμα μισθών. Ε, δε σβήνουν τέτοιες φωτιές...

Ευτυχώς, όμως, συμβαίνουν και πράγματα χαρμόσυνα. Διευρύνθηκε το αντιμνημονιακό μέτωπο. Προσχώρησε και ο Χρυσοχοΐδης. Ζηλεύοντας εκείνους που στον καιρό της χούντας διάβαζαν και δεν καταλάβαιναν τι γίνεται γύρω τους, αυτός δήλωσε πως δεν πρόλαβε να διαβάσει το μνημόνιο που ψήφισε γιατί είχε άλλες δουλειές να κάνει. Και οι 290 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ που είχαν ψηφίσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ έτσι δήλωναν: Δεν είχαν διαβάσει το κείμενο... Τους απασχολούσε από τότε ένα μόνο: Η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Κάπηλοι όλοι τους. Οι συνθήκες και τα μνημόνια περιέχουν όλα όσα πριν από τα κείμενα έχουν αποφασιστεί. Οι στυλοβάτες του συστήματος όσο κι αν εμφανίζονται «αντιμνημονιακοί» δεν μπορούν να κρύψουν αυτό που καθορίζει τη θέση τους: Το τι κάνουν μέσα στους χώρους δουλειάς. Εκεί που στοιχισμένοι πάνε και υπογράφουν 5ωρα, μειώσεις μισθών και κάνουν ό,τι περνά απ' το χέρι τους για να εμποδίσουν την οργάνωση των εργατών, την αντίστασή τους.

Το ΚΚΕ κάλεσε χτες σε κόκκινο συναγερμό στους χώρους δουλειάς. Αυτή είναι η είδηση κι απέναντι σ' αυτό το χρέος, το μόνο χρέος, κρίνονται όλοι.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ κόντρα στην πολιτική εξαθλίωσης

ΝΕΑ: Το «καυτό» χαρτί της τρόικας

ΕΘΝΟΣ: Κλειδώνουν όλα μέχρι τις 13 Φεβρουαρίου

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ελληνική πρωτιά σε φτώχεια και ακρίβεια

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Κατηγορηματικό όχι του Αντ. Σαμαρά για τη μείωση μισθών

ΛΟΓΟΣ: Καμιά στήριξη για περικοπή μισθών

ΑΥΓΗ: Εκβιασμός: συμβάσεις τέλος

ΝΙΚΗ: Φιλή ζωής

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Στενεύουν τα περιθώρια για PSI και μέτρα

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: «Πράσινο» φως για το PSI

ΑΥΡΙΑΝΗ: Κάτω τα χέρια απο τους δικαστές

ΒΡΑΔΥΝΗ: Αυθαίρετα: μειώνουν τα πρόστιμα

«H παρέμβαση του ΠΑΜΕ στο "διάλογο των κοινωνικών εταίρων" (φορείς των εργοδοτών και ΓΣΕΕ) ήταν καταλυτική. Οχι μόνο παρεμπόδισε τη διαδικασία αυτή αλλά έπιασε κυριολεκτικά στα πράσα όσους συνδιαλέγονται πίσω από την πλάτη της εργατικής τάξης και αποκάλυψε τα όσα σχεδιάζουν σε βάρος της. Το έγγραφο που βρέθηκε στο τραπέζι των "κοινωνικών εταίρων" έκανε σαφές το εξής: Δε συζητούν μόνο σχέδια που οδηγούν στη μείωση του αποκαλούμενου «μη μισθολογικού κόστους» αλλά συζητούν τα πάντα. Συζητούν κάθε μέτρο που είναι δυνατόν να οδηγήσει στην παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Σε αυτή την κατεύθυνση περιλαμβάνεται και η πρόταση που υπάρχει στο έγγραφο για αναστολή της ισχύος των κλαδικών και των ομοιοεπαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Δηλαδή, θέλουν να καταργήσουν τις συμβάσεις και οι εργάτες να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί.

Εδώ πρέπει να τονιστεί: Ο "διάλογός" τους δεν είναι μια διαδικασία όπου παρουσιάζονται κάποιες σκέψεις ή ιδέες, γενικά και αόριστα (...) Είναι ένας "διάλογος" που παίζει αποφασιστικό ρόλο στη συνδιαμόρφωση των αντεργατικών πολιτικών. Από τα παραπάνω γίνεται φανερό τι σχεδιάζουν στην πράξη. Να γενικευτεί η ατομική διαπραγμάτευση χωρίς προαπαιτούμενα δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί, να διαμορφώσουν μισθούς των 200 και 300 ευρώ και γι' αυτό ήδη φροντίζουν τα αστικά μέσα ενημέρωσης που προετοιμάζουν τις συνειδήσεις.

(...) Ολα αυτά αναδεικνύουν, ξανά και ξανά, την ανάγκη η εργατική τάξη να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Πρέπει να σημάνει συναγερμός, ξεσηκωμός. Δε φθάνει μόνο να σιχτιρίζει τους εργατοπατέρες και τους εργοδότες. Είναι ανάγκη τώρα η μάχη για την οργάνωση του αγώνα στους χώρους δουλειάς να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων. Τίποτα καλό για τους εργαζόμενους δεν μπορεί να γίνει με το "διάλογο". Μόνο η ταξική σύγκρουση με αυτούς που εντείνουν την εκμετάλλευση και επεκτείνουν την εξαθλίωση μπορεί να δημιουργήσει τους όρους για την αντεπίθεση των εργαζομένων και την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Με αυτό το στόχο πρέπει να δίνεται κάθε μάχη».

(από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ: «Ο αριθμός των ανέργων παγκοσμίως θα ξεπεράσει τα 200.000.000 μέσα στο 2012, θα είναι δηλαδή κατά 27 εκατομμύρια μεγαλύτερος απο τότε που ξέσπασε η κρίση, το 2008 (...) οι άνεργοι ηλικίας 15-24 ετών ανέρχονται σε 75 εκατομμύρια, αυξήθηκαν δηλαδή κατά 4 εκατομμύρια σε σχέση με το 2007 (...) οι εμπειρογνώμονες του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας εκτιμούν ότι μέσα στην επόμενη δεκαετία είναι ανάγκη να δημιουργηθούν 600.000.000 θέσεις εργασίας για να διατηρηθεί η κοινωνική ειρήνη σε διάφορα μέρη του κόσμου» (το θέμα στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΤΑ ΚΟΡΑΚΙΑ: «Η πίεση στο εργατικό εισόδημα και η αδυναμία των ασφαλιστικών Ταμείων να πληρώσουν συντάξεις, οφείλεται στην έλλειψη ευελιξίας στην αγορά εργασίας (...) ο λαϊκισμός, που έχει κατακλύσει την πολιτική ζωή και τόσο τρομάζει τα κομματικά επιτελεία, δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά ένας επικίνδυνος ταξικός εγωισμός» (από άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΤΟΥΣ: «"Πόλεμο" στις συνδικαλιστικές οργανώσεις της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Πειραιά αποφάσισε να κηρύξει η Ενωση Ναυπηγοεπισκευαστών Πειραιά. Αιτία, οι αυξήσεις (...) στα ημερομίσθια (...) που ζητά η συνδικαλιστική ένωση, η οποία εκπροσωπεί τους εργαζόμενους (...) σύμφωνα με τα όσα ισχυρίζεται η Ενωση Ναυπηγοεπισκευαστών Πειραιά, πίσω από τις απαιτήσεις αυτές (...) βρίσκεται ο φορέας του ΠΑΜΕ και συνδικαλιστές του» (το θέμα στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ: «Οι απώλειες θέσεων εργασίας στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν πολύ περισσότερες την περίοδο 2007-2009 απ' ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη φάση οικονομικής ύφεσης τα τελευταία τριάντα χρόνια (...) "Καταγράφηκε το μεγαλύτερο ποσοστό εργαζόμενων που έχασαν τη θέση απασχόλησης και το μικρότερο ποσοστό εκείνων που κατάφεραν να επαναπροσληφθούν" στα 30 χρόνια της ιστορίας του Αμερικανικού Γραφείου Στατιστικής του Εργατικού Δυναμικού, δήλωσε ο Τζόζεφ Μακλάφλιν ένας από τους εισηγητές της έκθεσης (...) Μόνο ένας στους τέσσερις έφηβους στις ΗΠΑ είχε δουλειά το 2011, το μικρότερο ποσοστό εδώ και δεκαετίες (...) Από την έρευνα προκύπτει πως οι εργαζόμενοι που βρήκαν άλλη δουλειά είδαν τους μισθούς τους να μειώνονται κατά 7%» (το θέμα στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ)

ΤΑ ΚΑΛΠΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ: «Στην πολυαναμενόμενη ομιλία του, ο Αμερικανός πρόεδρος πρόκειται να απευθύνει νέα έκκληση για αύξηση της φορολογίας στις μεγάλες περιουσίες, να προτείνει την επιβολή φοροαπαλλαγών με στόχο την επιστροφή αμερικανικών βιομηχανιών στη χώρα, καθώς και σειρά μέτρων για την τόνωση της στεγαστικής αγοράς» (επίσης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).