Τρίτη 25 Γενάρη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Περί «μυστικής διπλωματίας»

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα περί «μυστικής διπλωματίας» για τον υπουργό Εξωτερικών είναι «απλώς στερεότυπα συνθήματα με στόχο και πάλι τη δημιουργία ανασφάλειας στον πολίτη», όπως ανέφερε σε συνέντευξή του στα «Νέα». Φαίνεται πως δεν ξέρει, προφανώς κάνει πως δεν ξέρει, ότι η ίδια η κυβέρνηση, την οποία εκπροσωπεί, κάνει μέσω του υπουργείου Εξωτερικών διαπραγματεύσεις με την Τουρκία (49ος κύκλος) επί των κυριαρχικών δικαιωμάτων, χωρίς την τήρηση πρακτικών, όπως ομολόγησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, απαντώντας σε σχετική Ερώτηση του ΚΚΕ. Οσο για το περιεχόμενο αυτών των συνομιλιών, ο ελληνικός λαός μαθαίνει για το πού πάνε από όσα αναφέρουν παράγοντες της τουρκικής διπλωματίας και μέλη της τουρκικής κυβέρνησης, όπως ο Μπαγίς και ο Νταβούτογλου. Μάλιστα, για τον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών, όποιος κάνει αναφορά στα τεκταινόμενα, δηλαδή προς τα πού πάνε οι ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις, τότε αυτό είναι «πολιτικό παιχνίδι πάνω στα εθνικά θέματα», που «θέτει σε κίνδυνο ζωτικά συμφέροντα της χώρας». Να του θυμίσουμε ότι τα «ζωτικά συμφέροντα» και μάλιστα της Τουρκίας, όχι τα νόμιμα, τα έχει αναγνωρίσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη Συμφωνία της Μαδρίτης. Οσο για τα «νόμιμα» και τα «ζωτικά» συμφέροντα του ελληνικού λαού, αυτά για την κυβέρνηση είναι ψιλά γράμματα, τα εκχωρεί και το έχει προ πολλού ομολογήσει ο πρωθυπουργός, όταν ακόμη ήταν υπουργός των Εξωτερικών, για να δικαιολογήσει τη συμμετοχή της Ελλάδας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, όπως κάνει και τώρα με τη ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου. Ολα αυτά λοιπόν τα επικίνδυνα για το λαό, για τους λαούς της περιοχής, είναι αναλώσιμα, ή, πιο σωστά, η κοσμοπολίτικη προπαγάνδα του κεφαλαίου, στην προσπάθεια διεκδίκησης μιας καλύτερης θέσης της χώρας, δηλαδή της άρχουσας τάξης, στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Ανυπακοή στα χαράτσια στις αστικές συγκοινωνίες

Οι ληστρικές αυξήσεις που ανακοίνωσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στις τιμές των εισιτηρίων αστικών συγκοινωνιών της πρωτεύουσας δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τον εργαζόμενο λαό, το χαμηλοσυνταξιούχο και τη νεολαία. Στη φοροεπιδρομή που έχει εξαπολυθεί με στόχο τη διασφάλιση της κερδοφορίας της πλουτοκρατίας και πλήττει τα λαϊκά εισοδήματα σε όλα τα επίπεδα έρχονται να προστεθούν και οι αυξήσεις ύψους 40% γιατί έτσι ισχυρίζονται οι κυβερνώντες πως διασφαλίζεται ο δημόσιος χαρακτήρας των αστικών συγκοινωνιών και οι θέσεις εργασίας των εργαζομένων σε αυτές. Και δεν είναι μόνο οι αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων, αλλά και οι περικοπές δεκάδων δρομολογίων του ΟΑΣΑ, καθώς κρίθηκαν ότι είχαν «χαμηλή επιβατική» κίνηση, άρα ήταν «ασύμφορα». Δηλαδή, όχι μόνο θα πληρώνουμε πανάκριβα εισιτήρια, αλλά θα χειροτερέψουν και οι προσφερόμενες υπηρεσίες, αφού σύμφωνα με τα «ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια» που πλέον θα λειτουργεί ο ΟΑΣΑ, «κερδοφόρα» είναι τα δρομολόγια εκείνα που οι επιβάτες στοιβάζονται μέσα σαν «σαρδέλες»...

Παρά τα όσα υποστηρίζει η κυβέρνηση, η «αναδιάρθρωση» των αστικών συγκοινωνιών ούτε το δημόσιο χαρακτήρα τους υποστηρίζει, ούτε φυσικά και τις θέσεις εργασίας του σημερινού απασχολούμενου δυναμικού τους. Αντίθετα, ως βήμα προς την ιδιωτικοποίηση πρέπει να εκληφθεί από τους εργαζόμενους, την οποία θα πληρώσουν οι ίδιοι πολύ ακριβά. Γι' αυτό σήμερα, Τρίτη 25 Γενάρη, και αύριο, Τετάρτη 26 Γενάρη, πραγματοποιούνται από τα συνδικάτα της Αθήνας και του Πειραιά, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, το ΜΑΣ, την ΟΓΕ, τους συνταξιούχους και άλλους φορείς Διήμερο Δράσης για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, με κινητοποιήσεις σε σταθμούς ΜΕΤΡΟ, ηλεκτρικού και λεωφορείων με σύνθημα: «Οργανωμένη λαϊκή ανυπακοή και αντεπίθεση. Δεν πληρώνω εισιτήριο. Απαιτώ: Καμιά αύξηση στα εισιτήρια. Δωρεάν μετακίνηση για όλους τις πρωινές ώρες. Δωρεάν για όλες τις ώρες της μέρας για άνεργους, μαθητές, φοιτητές, όλοι στην απεργία στις 10 Φλεβάρη. Την Τετάρτη "κλειδώνουμε" τα ακυρωτικά μηχανήματα, αρνούμαστε να πληρώσουμε εισιτήριο».

Ο άτιμος ρόλος του

«Παραμένει ένα μεγάλο μυστήριο τα 100 εκατ. ευρώ που δόθηκαν στα δύο μεγάλα κόμματα από τη Siemens. Δε δέχθηκαν τα δύο μεγάλα κόμματα να ψάξουμε τα Ταμεία και τους ταμίες τους. Δε δέχθηκαν τα υπόλοιπα κόμματα να κληθούν οι πρώην πρωθυπουργοί, Μητσοτάκης, Σημίτης και Καραμανλής, για να διαφωτίσουμε τι γνωρίζουν. Ιδιαίτερα για τον κ. Μητσοτάκη, μετά την κατάθεση του κ. Κεφαλογιάννη, βάσει της οποίας αναφέρεται, ότι έγινε "παιχνίδι" από τα 3 κόμματα που συμμετείχαν στην Οικουμενική κυβέρνηση».

Τα παραπάνω ισχυρίστηκε ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης μιλώντας χτες στο ρ/σ «Real». Δεν είναι καινούρια. Είναι «περσινά ξινά σταφύλια» που όμως ευχαρίστως ο Γ. Καρατζαφέρης τα αναμασά σε μια προσπάθεια διάχυσης των ευθυνών που αποδεδειγμένα φέρουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Τι κι αν έχουν απαντηθεί, τι κι αν έχουν αντικρουστεί; Λεπτομέρειες για μια πολιτική δύναμη που ασκείται στη συκοφαντία, στη λασπολογία και στην προβοκάτσια. Αναρωτιόμαστε, είναι τυχαίο που και ο Φ. Σαχινίδης υφυπουργός Οικονομικών δήλωσε χτες επίσης τα ίδια πάνω κάτω με τον Γ. Καρατζαφέρη; Τέτοια σύμπτωση; Δε νομίζουμε...

Να δει ο λαός πίσω από τις γραμμές

Στον απόηχο των πορισμάτων για το σκάνδαλο «Ζήμενς», από την πλευρά των αστικών κομμάτων συντηρείται και κλιμακώνεται μια συζήτηση με δυο βασικά σκέλη: Πρώτον, ότι τα σκάνδαλα δεν είναι νομοτέλεια στο αστικό πολιτικό σύστημα, αλλά μια παθογένεια, η οποία μπορεί να εξαλειφθεί με την καλύτερη λειτουργία των «θεσμών». Δεύτερο, συναφές με το παραπάνω, ότι το «μαύρο πολιτικό χρήμα» είναι η αιτία του κακού και μπορεί να εξαλειφθεί αν ισχύσουν αυστηρότεροι νόμοι για τα οικονομικά των κομμάτων. Τόσο η μία, όσο και η άλλη θέση, στόχο έχουν να συγκαλύψουν τη συνευθύνη των κομμάτων του κεφαλαίου στα σκάνδαλα και ταυτόχρονα να μεθοδεύσει αλλαγές που στοχεύουν στον περιορισμό της δράσης κομμάτων όπως το ΚΚΕ, που στρατηγικά αντιμάχονται το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα.

Αυτοί που μιλάνε για καλύτερη λειτουργία των θεσμών, κρύβουν ότι το ίδιο το αστικό κράτος και οι θεσμοί του φρόντισαν να κλείσει αναίμακτα για τις πολυεθνικές και τα κόμματά τους το σκάνδαλο «Ζήμενς». Η αμερικανική επιτροπή κεφαλαιαγοράς ήταν αυτή που πρωτοστάτησε στην αποκάλυψη του σκανδάλου, για να προασπίσει τα συμφέροντα των αμερικανικών πολυεθνικών, οι οποίες έχαναν έδαφος στον παγκόσμιο ανταγωνισμό από τη «Ζήμενς». Η υπόθεση για τις ΗΠΑ έκλεισε αθόρυβα και αναίμακτα. Η «Ζήμενς» πλήρωσε τα πρόστιμα που της επιδικάστηκαν από τις ΗΠΑ και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Αντίστοιχα, η γερμανική δικαιοσύνη, εξέτασε την υπόθεση με τα μαύρα ταμεία, καταδίκασε με γελοίες ποινές τους διαχειριστές - υπαλλήλους και έβγαλε «λάδι» την εταιρεία.

Κάπως έτσι οι θεσμοί σε ΗΠΑ και Γερμανία, με τον πιο επίσημο τρόπο καθάρισαν για λογαριασμό των πολυεθνικών τους ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα με παγκόσμιες διαστάσεις. Επιπλέον, η γερμανική δικαιοσύνη έκλεισε την υπόθεση άρον άρον και αρνήθηκε οποιαδήποτε συνδρομή στη διερεύνησή της στην Ελλάδα. Αυτή η στάση, σε συνδυασμό με το ελληνικό νομικό πλαίσιο που δεν επιτρέπει να πειραχτεί ούτε μια παρωνυχίδα του πολυεθνικού κεφαλαίου και γι' αυτό εμποδίζει την αποκάλυψη των διαδρομών της μίζας, συντέλεσαν τελικά στο να κουκουλωθεί με τον πλέον θεσμικό τρόπο το σκάνδαλο από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Οι θεσμοί τους και η σιδερένια λειτουργία τους είναι αυτοί που τελικά άφησαν στο σκοτάδι την αλήθεια και την ουσία για τη «Ζήμενς».

Μετά απ' όλα αυτά, τα κόμματα και οι γραφίδες του κεφαλαίου ανακάλυψαν ότι τα σκάνδαλα μπορούν να αποτραπούν αν ονομαστικοποιηθούν τα κουπόνια με τα οποία ο λαός συνεισφέρει από το υστέρημά του στα οικονομικά του ΚΚΕ! `Η αν προωθηθούν αστείες αλλαγές στο νόμο περί ευθύνης υπουργών. Την ίδια ώρα αρνούνται τις προτάσεις ουσίας που καταθέτει το ΚΚΕ για να πάψει να υπάρχει το απόρρητο στις μετοχές και στη σύνθεση των παράκτιων εταιρειών, να περιοριστεί όσο το δυνατόν περισσότερο η ατιμωρησία. Ο λαός έχει συμφέρον να δει πίσω από τις γραμμές των αστών προπαγανδιστών και την πολιτική που υπερασπίζονται. Να διαβάσει το πόρισμα του ΚΚΕ για το σκάνδαλο «Ζήμενς» το οποίο αποσιώπησαν σκανδαλωδώς τα αστικά ΜΜΕ. Να εγκαταλείψει μαζικά ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Να πολεμήσει το σύστημα που παράγει και αναπαράγει σκάνδαλα, απαιτώντας ταυτόχρονα την τιμωρία όσων εμπλέκονται σε αυτά.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Οι πολυεθνικές μυρίστηκαν κέρδη...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΠΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ, πάντως, δεν μπορούμε να πούμε ...χορτάσαμε στη χτεσινή συζήτηση των πολιτικών αρχηγών της Βουλής.

«Τίποτε δεν αλλάζει στο Αιγαίο, είναι εκεί οι πιλότοι μας», έλεγε ο Γ.Παπανδρέου! «Ετοιμες για όλα οι ένοπλες δυνάμεις», συμπλήρωνε αργότερα ο Ε. Βενιζέλος...

Μόνο που τα αεροπλάνα, τα τεθωρακισμένα και τα πολυβόλα δεν έχουν εκπαιδευθεί για να αντιμετωπίζουν ...πολυεθνικές και γραβατωμένα στελέχη επιχειρήσεων, όπως αυτά που εισβάλλουν σήμερα στη χώρα.

Κι όπως φαίνεται, έχουν ιδιαίτερα επιθετικές διαθέσεις για το Αιγαίο, στο βαθμό που θα μυριστούν υπερκέρδη.

Για να αντιμετωπιστούν αυτά, χρειάζονται κυβερνήσεις που δεν έχουν ως μοναδικό και αποκλειστικό στόχο τους την εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου. Και τέτοιο πράγμα στην Ελλάδα δε διαθέτουμε τις τελευταίες δεκαετίες.

Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, μάλλον το ...αντίθετο διαθέτουμε και έχει πλέον καταλάβει ακόμη και ο πιο αδαής πως, μέσα στον κουρνιαχτό της κρίσης, των «σπρεντς» και των «μηχανισμών στήριξης», πολλά δρομολογούνται και στα λεγόμενα «εθνικά θέματα».

Εάν δεν έχουν ...τελειώσει, ήδη, δηλαδή. Γιατί σε αυτές τις δουλειές, ξέρετε, δεν υπάρχει ιδιαίτερη «διαφάνεια».

ΤΟ ΚΟΥΡΑΣΕ, ΒΕΒΑΙΑ, ταλαιπωρήθηκε πολύ η κυβερνητική πλειοψηφία στην Εξεταστική για τη «Ζήμενς» και τα κατάφερε τελικά χτες αργά το βράδυ να βγάλει ένα πόρισμα.


Γρηγοριάδης Κώστας

Μη φανταστείτε, βέβαια, ότι το καθυστέρησε για να ...«ρίξει άπλετο φως» και άλλα τέτοια. Για το ποιους ΠΑΣΟΚους θα εκθέσει και ποιους όχι, γινόταν φυσικά η φασαρία.

Και - όπως όλοι ξέρουμε - όταν τσακώνονται οι κατεργάρηδες, ο καυγάς είναι πάντα μεγάλος. Ο καθένας τους έχει μπόλικα ράμματα για τη γούνα του άλλου και όλοι λίγο - πολύ είναι μπερδεμένοι.

Οπως φαίνεται, τα μαγειρέψανε και το πώς και το γιατί ίσως και να μην το μάθουμε ποτέ.

«Σωτηρία» η χρεοκοπία

Γρηγοριάδης Κώστας

«Σχέδιο σωτηρίας», «βελούδινη λύση», «ευνοϊκή ρύθμιση»... Επιασαν πάλι δουλειά τα καλοταϊσμένα παπαγαλάκια και με αφορμή τα διάφορα σενάρια περί αναδιάρθρωσης του χρέους, επαναγοράς κρατικών ομολόγων, επιμήκυνσης εξόφλησης, κάνουν ό,τι έκαναν και με το μνημόνιο, δηλαδή εμφανίζουν το μαύρο άσπρο. Επιδίδονται σε συστηματική πλύση εγκεφάλου με στόχο να περάσει στη λαϊκή συνείδηση ότι η αναδιάρθρωση του χρέους, δηλαδή τα εργαλεία με τα οποία θα καταστρέψουν ολοσχερώς τη ζωή του λαού και θα τον βουλιάξουν πιο βαθιά στη φτώχεια και την εξαθλίωση, είναι κάτι «καλό». Πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι οποιοδήποτε από τα παραπάνω σενάρια ή όλα μαζί και αν εφαρμοστούν, δεν πρόκειται να προσφέρει καμία «ανακούφιση» ή «ανάσα» στο λαό. Αντίθετα, όλα αυτά τα σενάρια περί αναδιάρθρωσης του χρέους είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την επιβολή νέων ακόμη πιο σκληρών μέτρων. Μιλούν για «ταχεία προώθηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», δηλαδή γοργή εφαρμογή αυτών των αντεργατικών μέτρων που ως τώρα έχουν παρθεί, δηλαδή κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων, διάλυση των εργασιακών σχέσεων, γενικευμένο πετσόκομμα των μισθών με τις επιχειρησιακές συμβάσεις και το νέο μισθολόγιο στο Δημόσιο, πετσόκομμα και των συντάξεων, κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων με τις λεγόμενες συγχωνεύσεις, ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας γης και άλλων τομέων κρατικής ιδιοκτησίας κ.ο.κ., αλλά θα έρθουν και νέα μέτρα όπως επιβολή νέων αντιλαϊκών φόρων, γενικευμένη εμπορευματοποίηση κοινωνικών υπηρεσιών μέσω Καλλικρατικής διοίκησης, νέο χτύπημα στο Ασφαλιστικό, (επικουρικές συντάξεις, επαγγελματικά ταμεία κλπ.). Οι εργαζόμενοι πρέπει να τελειώνουν με τις αυταπάτες. Δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος μέσα στον καπιταλισμό. Η αναδιάρθρωση χρέους, όποια μορφή και αν πάρει τεχνικά για να εξυπηρετήσει συνάμα τα συμφέροντα των ισχυρών μερίδων της πλουτοκρατίας, είναι μοχλοί για την ελεγχόμενη αλλά σίγουρη πτώχευση του λαού.

Διαπιστώσεις της «Καθημερινής»...

Πολύ ενδιαφέρουσες οι αναλύσεις της «Καθημερινής». Απροσχημάτιστα, προκλητικά, με κυνισμό που σπάει κόκαλα εξηγούν με ακρίβεια ποιες είναι οι προτεραιότητες και οι επιδιώξεις της άρχουσας τάξης. Οχι όπως περιγράφονται στις περίτεχνες παρουσιάσεις των κυβερνώντων, αλλά με λόγια σταράτα και με βάση τα οικονομικά μοντέλα που χρησιμοποιούν τα επιτελεία του κεφαλαίου.

Το παράδειγμα με τα κλειστά επαγγέλματα είναι χαρακτηριστικό. Η Ελλάδα, γράφει η εφημερίδα στο κυριακάτικο φύλλο της, έχει σοβαρό πρόβλημα, επειδή, αν και το μέσο ποσοστό επιχειρηματικού κέρδους είναι αισθητά υψηλότερο (32,4%) από το αντίστοιχο της ΕΕ (20,1%), σε επίπεδο επιχείρησης η σχέση αυτή αναστρέφεται και τα κέρδη ανά επιχείρηση είναι, στη χώρα μας, πολύ χαμηλότερα. Αυτό συμβαίνει, εξηγεί ο αναλυτής, επειδή υπάρχει διασπορά των κερδών, εξαιτίας του σημαντικού αριθμού μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες στερούν από τα μεγάλα οικονομικά επιχειρηματικά συγκροτήματα τη δυνατότητα να αποκομίζουν μεγάλο κέρδος, πράγμα πολύ κακό, σύμφωνα με την εφημερίδα, επειδή οι μικρές επιχειρήσεις είναι «η δομή που "παράγει" την φορο-εισφοροδιαφυγή και βεβαίως αναπαράγει την καθυστέρηση», ενώ οι μεγάλες είναι εστίες βελτίωσης της παραγωγικότητας και υιοθέτησης των νέων τεχνολογιών. Και για να μην πολυλογούμε, το μοίρασμα των επιχειρηματικών κερδών σε πολλές επιχειρήσεις έχει ως αποτέλεσμα «μέσα σε ένα αρχιπέλαγος πολύ μικρών επιχειρήσεων, (να) πνίγονται οι προϋποθέσεις να γίνουμε ανταγωνιστικοί»...

Οι άνθρωποι δεν λένε βλακείες. Αυτό ακριβώς είναι ο μονοπωλιακός καπιταλισμός. Αυτή είναι η νομοτελειακή εξέλιξη των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής, αυτό προϋποθέτει η ίδια η αναπαραγωγή του συστήματος. Η ολοένα και μεγαλύτερη επιχείρηση συγκεντρώνει προοδευτικά μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας και καταβροχθίζει συνεχώς περισσότερο κομμάτι από τα κέρδη που παράγονται.

... και συμφέροντα των μονοπωλίων

Οσο οι μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις λειτουργούν συμπληρωματικά προς τις μεγάλες και διεκπεραιώνουν ένα μέρος από τις δραστηριότητες που διευκολύνουν την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου είναι αναγκαίες για το σύστημα. Οταν όμως η υπερσυσσώρευση κερδών δημιουργεί λιμνάζοντα - αναξιοποίητα κεφάλαια, τότε οι μικρότερου μεγέθους επιχειρήσεις γίνονται εμπόδιο και βαρίδι για την παραπέρα ανάπτυξη της μεγάλης επιχείρησης. Ετσι, εκεί που η μικρομεσαία επιχείρηση, οι εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας, τώρα πρέπει να σπάσει η ραχοκοκαλιά των επιχειρήσεων αυτών, ώστε τα υψηλά κέρδη που παράγονται στην κοινωνία, να μοιράζονται σε μικρότερο αριθμό επιχειρήσεων.

Μόνο που όλα αυτά δεν είναι ούτε απλά οι ευσεβείς πόθοι της οικονομικής ολιγαρχίας, ούτε μόνο η προπαγανδιστική παρέμβαση που κάνει η «Καθημερινή» για να στηρίξει το σύστημα. Είναι πορεία νομοτελειακού χαρακτήρα για τον καπιταλισμό, είναι αντικειμενική εξέλιξη που προσιδιάζει στις σχέσεις εκμετάλλευσης. Που σημαίνει, προλεταριοποίηση των αυτοαπασχολουμένων και ένταξη πολλών απ' αυτούς στις στρατιές των ανέργων. Ο μόνος τρόπος να ανακοπεί αυτή η διαδικασία βρίσκεται στην προοπτική ανατροπής των ίδιων των σχέσεων παραγωγής του καπιταλισμού και η λύτρωση, τόσο των εργαζομένων όσο και των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών, από τη γάγγραινα του κέρδους και της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Γιατί τότε τα μονοπώλια θα κοινωνικοποιηθούν, οι μικροπαραγωγοί θα ενταχτούν σε παραγωγικούς συνεταιρισμούς και όλοι θα παράγουν για το λαό, δηλαδή για τους ίδιους και όχι για λίγους καπιταλιστές.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Επίθεση στις συμβάσεις

Μετά το χτύπημα των συντάξεων και, συνολικά, της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, στο στόχαστρο της αντεργατικής επίθεσης μπαίνουν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Σε μια νέα κατά μέτωπο επίθεση, το κεφάλαιο επιχειρεί να σπάσει τη βασική γραμμή άμυνας των εργαζομένων και να ισοπεδώσει ό,τι έχει απομείνει από τα εργατικά δικαιώματα. Πρόκειται για στρατηγικό στόχο της πλουτοκρατίας, που με επιμονή και συνέπεια υπηρετούν η ΕΕ και η κυβέρνηση. Γιατί οι συλλογικές συμβάσεις δεν αφορούν μόνο τους μισθούς και τα μεροκάματα. Το σπάσιμό τους θα συμπαρασύρει, εκτός από το εργατικό εισόδημα, το ωράριο και το χρόνο εργασίας, τις συνθήκες δουλειάς, τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, τη σύνταξη, θα έχει δραματικές συνέπειες σε όλο τον εργατικό βίο.

Οι προειδοποιητικές βολές άρχισαν με την υπογραφή του Μνημονίου και, επιστρατεύοντας την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ο ΣΕΒ υπέγραψε Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση που μείωνε το εργατικό εισόδημα για την τριετία 2010-2012. Ετσι, ενώ ο επίσημος πληθωρισμός το 2010 έφτασε το 5,5% η Εθνική Σύμβαση «πάγωσε» τους κατώτερους μισθούς και τα μεροκάματα στα επίπεδα του 2009. Δεν είναι, όμως, μόνον η μείωση των μισθών. Εξίσου σημαντική με την υπογραφή της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης, είναι η υιοθέτηση της άποψης από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ πως οι εργάτες πρέπει να θυσιάσουν τους μισθούς τους για να ξεπεραστεί η «κρίση», είναι η αποδοχή εκ μέρους της πλειοψηφίας της βασικής αξίωσης του ΣΕΒ, που είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Γι' αυτό και στη συνέχεια η κυβέρνηση με τροπολογία έσπευσε να γενικεύσει τους όρους της Εθνικής Σύμβασης και να απαγορέψει για τις κλαδικές συμβάσεις κάθε αύξηση πάνω απ' αυτά που ορίζει η Εθνική. Η επίθεση συνεχίστηκε με το νόμο για τις επιχειρησιακές συμβάσεις, με τον οποίο μεμονωμένα σε κάθε επιχείρηση θα επιβάλλονται όροι εργασίας κάτω από τις κλαδικές. Την ίδια στιγμή, με αντίστοιχες νομοθετικές παρεμβάσεις, η κυβέρνηση επιβάλλει ειδικό καθεστώς εργασίας - εκτός συμβάσεων - για τους νεοπροσλαμβανόμενους μέχρι 24 ετών με 592 ευρώ μισθό, ενώ αντίστοιχη μοίρα επιφυλάσσει για τους εργαζόμενους στις εργολαβίες, τις οποίες επεκτείνει όλο και πιο πολύ σε υπηρεσίες του Δημοσίου.

Γίνεται φανερό ότι η επίθεση των κεφαλαιοκρατών στις συλλογικές συμβάσεις γενικεύεται και οξύνεται. Βασική τους επιδίωξη, να σπάσουν την αντικειμενική βάση ενότητας και αλληλεγγύης της εργατικής τάξης. Να επιβάλουν όρους και συνθήκες εργασίας ξεχωριστά σε κάθε επιχείρηση, σε κάθε μεμονωμένο εργάτη. Σε αυτήν την κατεύθυνση έντεχνα αξιοποιούνται το Μνημόνιο και οι επαναλαμβανόμενοι «έλεγχοι» εκ μέρους της τρόικας. Η επιθετικότητα του κεφαλαίου δεν έχει όρια. Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, που διακηρύσσει, περνάει μέσα από την ερημοποίηση των εργατικών δικαιωμάτων, από την κατάργηση κάθε ίχνους συλλογικής προστασίας.

Γι' αυτό οι εργάτες και οι εργάτριες της χώρας μας ένα δρόμο έχουν: Αξιοποιώντας το βήμα αγώνα με την απεργία των ταξικών δυνάμεων το Φλεβάρη, να μην επιτρέψουν την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Να μην υπάρξει εργοστάσιο, ειδικότητα, κλάδος που θα υποκύψει στους εκβιασμούς της εργοδοσίας. Να μη δεχτούν να φορτωθούν αυτοί το κόστος της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Να περάσουν στην αντεπίθεση, διεκδικώντας τον πλούτο που παράγουν και την ικανοποίηση των αναγκών τους. Να εξασφαλίσουν για τις γενιές που τους ακολουθούν δουλειά με δικαιώματα.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ